JAARGANG. N.2S PRIJS CENTIEM, ABONNEMENTSPRIJS : Binnenland (Etapegebied uitgezonderd), ft 3.75 per kwartaal. (ALLE KOSTEN INBEGR�PEH) Men wende zich tot de postkantoren. VERSCHIJNT 'S NAMIDDAGS mei at de ochiendteEegrammen. BEHEER EN-PUBLICITEIT : 75, Anspachfaan, 75 (Beurs). Kantoor te f�ENT i ZATERDAG 26 JANUARI 1918 Dizetven AANKONDIGINGEN worden aangenomen : 75,Anspacklaan (Beurs). � 52,Waroioesberg. Publiciteit DE CERF, 54-56.de Brouekereplein. Office de Publicit�, 36, Nieuwstraat, Brussel. VERSCHIJNT 'S NAMEDDAGS met al de ochtend telegrammen.. Voor Stam Taal en Volk Elke medewerker is verantwoordelijk voor het- geen hij schrijft. Ongevraagde stukken worden In geval van niet opneming, en W teruggezonden zoo er het noodlge porto is bijgtvoegd. Qmdat ik Vtamln^ ben JH oofdopsteller x Dr. Ken� 13EJ CLBRCQ. HERVORMINGSPLANNEN. XV. DE POLITIEKEKS ; DB PERS. Van bevriende zijde schrijft men. mij, dat heb good ea wel is aan te wijzein, dat wij tot dusver dwaalwegen hebben bewandeld, en dat on-ze voormannen de meest geschikte strijdmiddelen niet steeds heb teen. aangewend, maar dat het zou onbillijk wezen te zwijgen van de poli- tiekere en van de uitgevers van sommige kranten. Vooral de politieker s wil men met al de zouden Israels bela- den. En oan mij tot een afrekening met hen te dringen, roept men mij twee ridders van de droevige figuur v��r der verbeelding, namelijk een afgevaardigde van het Land1 van Waas (ik vermijd opzettelijk het woord volks- vertegenwoordiger), die zich eens opvallend trouweloos aanstelde en een anderen van de Arteveldestad, die de orikonsekwentie soover dreef,, dat hij zijn eigen voor- stellen bij de stemming verwierp-. Openhartig gesproken, het lag aanvankelijk niet in mijn. bedoeling de poli tickers ails dusdanig nog eens te kapittelen. Zij staan immer� buiten de Vlaamsche Beweg'ng en vallen gevoigelijk buiten mijn onderwerp. Hoe ik ze beoordeel, heeft men bereids, kunnen, opma- ten in � Dietseke Stemmen �; een grondige behandel.cg van wat zij reeds mispikkeld hebben, zou op zich zelf een tiental artikels vergen, en zooveel tijd en arbeid heb ik er niet voor" over. Er zijn evenwel nog andere redenen, die tot een bescheiden -behandeling van net onderwerp aansporen. In de eerste plaats de overwe- ging- dab men, volgens het oordeel van velen, kwaad- doeners niet belangwekkender dient te maken dan ze zijn; het Eyraudisnie is een ziekelijk verschijnsel in de pers van zekere landen, meer bepaaldelijk in Frankrijk; wij karnen er ons gerust van onthouden. Verder dient aan- gemerkt, dat de bedoelde trouweloozen feitelijk zich welven hebben veroordeeld en benadeeld, hun straf was in hun daad besloten; vertrouwen en werkelijk aanzien kunnen zij ; hun leven lang niet meer genieten. Het is derhalve niet misplaatst hun grove tekortkomingen even met den mantel der liefde te bedekken. Dit aHea gezegd zijnde, vraag ik, dat wij nu eens de hand in eigen boezem zouden steken en daartoe voor- eerst ; onderzoeken op welke wijze d'a parlementaire machine funfctionneert en wat de rol van de medewer- kende personen claarin is. Met deze poging wensen, ik, geen wandaad goed te praten of te vergoelijken, maar �hoop ik een haktardter inzicht in den toestand te ver- krijgen, dat ons zal in staat stellen in vervolg van tijd met meer zelfbewustheid en doelmatigheid te hande- len. Men heeft vaak de parlementen met een draadpop- �pemspel yiergeleken ; zeer treffend naar mijn meaning. De ministers worden er geleid en ingefliiisterd door hun partij en door hun ambtenaren, - de volksvertegemwoor- i -i H Ci'fl I* Kil Tl If 1 pevo 1*f P-r\ � o�i >-i f? nni -Ail_n.n n�joi.l- o-nr8 hij zich; vast aan de veroverde positie Zonder twijfel zou-de allerlaatste normale flamingant net eender doen. Uit dat feit vloeit dan verder geheel logisch voort; diat een gewone wetgever zich niet inscheept met een partij die niet machtig genoeg is om hem er boven te houden. Wordt hij door verschillende groepaeringen v��r'een moeilijke keus gesteld, dan ontziet hij. vooral diegene waarvan hij het meest te duchten heeft. Als de krach- ten buiten de Kamers ongeveer tegen elkaar opwegen, zal echter een Vlaamschvoelende afgevaardigde door eigen inspraak naar het voorstaan der Vlaamsche be- langen gedreven worden. Heb spreekt echter ook van- zelf, dat sommige mannen door him geheelen levens- loop kunnen genoodzaakt zijn met een bepaalde bewe- ging te staan en te vallen. Aldus gaat het in de werkelijkheid toe. Wie zich den gang van zaken anders voorstelt, droomt en dwaalt. Be werkelijkheid is nueh 1er en eenvoudig, vrij als rij is van all� dichterlijke verfraaiing, en ontgoochelend voor al degenen die een verloop ten goede verwachten hetzij tengevolge van goedhartige opwellingen bij de wetgevers, hetzij door de geheimzinnige usscbenfcomst van een of andera Lobar grin, die het verdrukte onrecht komt wreken, of van kaboulemiannekens, die 's nachts een gevangenis afbreken of een paleiis cpbeuwen. Kin- derlijke verwachtingen van een verloop ten goede, in weerwil van alle gegronde vrees; elke hoop op' het rechtvaardigheidsgevoel van de machthebbers, dat alles is herschenschim en niets meer. Goed recht komt niet tot ziijn recht zonder goede hulp. Ik zal de laatste zijn om het recht zelve te miskennen, maar als het niet door macht gesteund is, komt er niets van in huis. Macht zonder recht duurt niet, daarom zoekt zelfs misbruik van macht zich te doen rechtvaardigen. Maar onze aktie dip er steeds hoofdzakelijk op uit is geweest rechtsbe- wiJB op rechtsbewijs te stapelen, is tot eeuwige om- vraehbbaarheid gedoemd als niet eindelijk wordt be- �eft, dat recht en macht wel twee verschillende begrip- pen zijn, welke echter in de werkelijkheid van elkaar niet gescheiden kunnen worden. , De stemmingen in de Kamers zijn feitelijk krachtmo- �tingen van de partijen daarbuiten. Goed mgerien, be- komt een ieder ten slotte juist wat hij verdient, cl. w. z. zooveel als hij kan afdwingen -� vasthouden door d>< macht zijner inrichting. De afgevaardigden zijn daarbij Bleohbs werktuigen, die worden heen en weer "gedreven door de groepen dtie hen in hun macht hebbent. Zij kunnen zich wel-is-waar inbeelden de staatshulk te stu- ren ; maar door zulk een waan kan ook een heusehe visscher in zijn schuitje aangegrepen worden, ook hij kan- zich zelven wijsmaken, dat hij de golven b�heerschfc door dewelke zijn vaartuig in alle richtingen wordt ge- slingerd. In laatste instantie komt het zoogenaamd verraad in de Statenkamers op onze eigen gebrekkige isriehting. neer. Laten wij heb ons nieb ontveinzen ; alleen een machtige partij kan de heer en wetgevers tob wijsheid brengen en zelfs de schijnbaar onverbeterlijkcn- tot in- keer dwingen. Ook in deze aangelegenheid, zooals in elke andere, komt het voornaamste redmiddel eventjes spoken en ods^verstand nog eens herinneren aan de oude formule: umfikatie, organisatie, koncentratie. Heb streven naar zelfbehoud der volksvertegenwoor- digei's en hun afhankelijkheid van uiteenloopende stre- vende machten-, brengt noodzakelijk mede, dat er in het parlement veel wordt gehaspeld. Werkelijke poli- tiek is bovendien een kunst van geveui en nemen, van loven en bieden, vol jodenstreken en bedrog. Heb par- lement is in dat opzicht een marktplein, een vergade- ring van kooplieden. Wie er naartoe gaat met het vaste voornemen aan het gebruikelijk gedoe geen deel te ne- men, zal er bekaaid en berooid van afkomen, hij zal een slechte waarnemer van onze belangen zijn. Men moet immers vossen met vossen vangen! Uit het feit, dat een wetgevende vergadering een plaats is. waar de mensehen elkander zoeken beet te nemen, vloeit evenwel nog geenszins voort, dab al haar leden op hetzelfde peil staag). Elk is een dief ia zijn nering ; jawel,_ maai- zulks befet niet, dat er nog eer- lijke dieven zijn benevens fieltige schurken die aan de galg moeten eindigen. Het bovenmatig prijzen van de eigen waren is, om een voorbeeld te noemen, veroor- loofd bedrog, de kooper heeft toeh ook rijn vijf zinnen om na te gaal welke kat hij in den zak heeft. Maar degene die valsche gewichten bezigt, die eetwaren ver- vals cht of de verschuldigde wissels, niet betaalt, is een doodgewone misdadiger. Zoo ook in de politiek. Daar vindt men mensehen die liegen en him beloften schen- den, die hun vrienden in den rug schieten en alle be- ginselen met voeten treden ; dat zijn de geboren boos- wichten in hct> politieke gilde, die echter spoedig be- kend zijn te "kwader naam en_ faam; ver brengen zij het nooit in heb leven. De geniaile politieker daarente- gen veracht al die kleine middelen, zooals een arend net vangen van vliegen niet als zijn gading beschouwt, De onvolmaakte krantentoestaauen brengen ons tob dezelfde slotsom ais de ongunstige werking van het parlementaire gaan werk :. eigen onvermogen tengevolge van gebrekkige inrichting. Onze yoorooriogsche pers- verhoudingeruwaren natuurlijk vatbaar voor veel ver- betering, maar toch is men bij een nadere overweging gedwongen toe te geven ,ctet zij door den band beter waren dan men zou mogen verwachten na een nuchter onderzoek van onze partij-inrichting. Heb uitgeven yan een krant is-een geldelijke onderneming van groote vlucht, waarbij voorzichtghcid en zeeman-schap onont- beerlijk zijn. Niemand geraakt gaarne zijn fortuin kwijt, ook niet de. heieren bedffiers. Waar de pers tegenover een machtige Vlaamsche partij zou gestaan hebben, had zij deze niet zonder gevaar kunnen troteeeren. Maar onze er gen zwakheid bracht mede, dat een krant feite- lijk genoodzaakt was bij een andere groepeering rugge- steun te zoeken. Ik zal de laatste zijn om dat te be- wonderen, maar ook ni�t de eerste om er onberaden, domweg den staf over te breken. In weerwil van hun blauwe of geelwitte kleur, ston- den onze groote Vlaamsche bladen, ais � Vlaamsche Gazet � en � Handelsblad � door den band toch in de voorste strijdende .gelederen. Dat zij rich nieb op sleep- touw wilden laten nemen, door menschen die niet bij machte waren een armoedig ma and blaadje op meer dan een honderdtal exemplaren' te verspreiden, laat Zidi best begrijpen ; geen verstandige mensch gooit zijn geld zoo maar te grabbel. Die enge zeg iijkheid heeft echter niet belet, dat de aangeklaagde kranten in vooruitstre- vendheid wel eens zekeiv uitertsgezinden den loef heb- ben afgestoken, o. a. ten tijde van de leger wet. Dat sommige uitgevers te vaak en te veel hun per- soonlijke politieke, vrienden hebben naar de oogen ge- zien, zal ik niet betwisten. Evenmin dat hun bladen in Verkiezingstijd soms druk medehie.pen om gezworen vijanden op de kussers. te krijgen. Maar billijkheids- halve dient daaraan toegevoegd, dat zij niets steeds die v jan den doeltreffend hadden kunnen bestrijden en dat rij � ik denk hier vooral aan het � Laatste .Nieuws � � menigmaal, tegen den wil en den wensoh der partij- bazen in, ongunstig geplaatste Vlaamsche kandidaten hebben doen zegevieren. Een. onfeilbaar maddel om invloed op den uitgever van een krant te krijgen, beslaat in. heb begunstigen 'van zijn or dernemingj-. door'het vergaren van abeuee- .mentei, j be kopij of het- pla; �v^vnlr" ij��*ii"i aljte g�iiiiaiCi^^- lijk nut heb oog. Aan, lieden van dewelke men niet ai het minst afhangt, die slechts komen aanbellen met steeds nieuwe hinderlijke eisenen, pleegt geen mensch rich te storen. - Ondanks het goede dat er nog van onze vooroorlog- sche pars te zeggen valt, blijf ik evenwel overtuigd, dat het uitgeven van een zuiver Vlaamschgezind dag- blad een noodzakelijkheid is. In dat opricht zijn wij thans vertroebeld, ze o dat wij alleen hoeven te wejjschen dat de huidige Vlaamsche kranten- den oorlog lang'over- levan. Moest dat verlangen een vrome wensch blijken, dan zouden wij te zorgen hebben voor een degelijk weekblad. In den vreemde, vooral in Engeland, geven ernstige weekbladen in vele aangelegenheden den toon aan. Daartoe dienen zij echter opgesteld te wezen door op den voorgrond tredende personen, die het vertrouwen van velen genieten en over een bevoegde en weiver- sneden pen beschikken. Bovendien vooral geen eento- nigheid, zooa's ik in een vorig artikel reeds heb uiteen- gezet. Afwisseling wordt het gemakkelijkst bereikt dooi- de medewerking van velen [ en wel van mensehen die in uiteenloopende vakken uitmunten. De weekbladen dienen baanbrekers te zijn. Zij heb- ben derhalve het recht niet, zooals ten' ontzent maar al te dik wijs gebeurt, van de dagbladen te eisenen, dat deze uitsluitend over Vlaamsche Bewering zouden schrijven. Een modern dagblad is een^ te gewichtige geldzaak, dan dat heb zich aan verlies van lezers, ten gevolge van eentonigheid, zou blootstellen. Het moet den smaak van zijn lezers in een ze)kere mate ontzien, hetgeeta hoegenaamd' niet "het geval is met een weekblad, wek er uit den aard der zaak geen -rolper- ien, noch berichtgevers, roek talrijk personeel op na- houdt. Een weekblad moet recht door zee varen, #�� dagblad daarentegen dient zijn lezers te be�nvloeden door het behendig herhalen, op verschuilende tonen, van hetzelfde motief. Een degelijk weekblad dient zijn lezers geregeld op de hoogte te houden van de gedachtenSitroomingen van den dag en wel door het brengen- van zakeHjfce be- knopte samenvattingen van wat in kranten en tijdschrif- ten verschenen is. Aldus blijven, de koopiers volkomen op de hoogte van het zaken verloop, zonder dat rij daar- toe veel geld en tijd hoeven te bi'staden. Dankbaar zul- len zij hun weekblad ter hand nemen en er met meer van loskunnen. Voor den oorlog was � Hooger Leven � van Leuven op weg naar een bevredigende oplossing, terwijl � De Witte Kaproen � een uitstekend blad was voor het kleine volk. Jammer echter was het eerste blad niet uitsluitend Vlaamscbgczid, maar tevens sterk politiek gekleurd, terwijl het tweede door meer verschuilende pennen had dienen opgesteld. E�n o ogenblik heb ik kunnen denken dat wij er bovenop waren, namelijk toen de � Standaard � van de pers kwam. Doch, dit voortreffelijke blad, da-t tt'jdcns zijn kortstondig be- staan zooveel diensten heeft bewezen � door biet af- kondigen van de opzienbarende Brieven van Qidaska- los � verdween, naar men zegt tengevolge van poli- tiekea druk. Hopelijk zal de openstaande plaats na den oorlog spoedig bezet worden. Ten slotte zou onze zaak nog dienen ontwikkeld en verdedigd in een Fransen weekblad.Dat is een oud stok- paardje van wijlen Karet Buis, dab ik gaarne over- neem. Het dient natuurlijk in een zeer bepaalden zin opgesteld, zuiver voorlichtend, zonder een zweem, van strijdlust. Krachten om het uit te geven rijn ruim voor- handen; te% weten onder de velen die het Fr ar sou, beter machtig rijn dan het Nederlandsch. Heit ie haast nieb te gelooven, maar heb is een feit � ik ken er persoon- lijk voorbeelden van � dat er Vlaamschonkundige men- schen bestaan die zeer warm voor ons streven voelen. Ja, ik ken zulk een dame, die mij wel van lauwheid zou durven gaan beschuldigea� Die kategorie nu wordt geheel aan eigen lob en wijsheid Overgelaten, terwijl man ze zou dienen aan te vuren. Natuurlijk zui�sa. wij onder de tweetaligen, die echter moeilijk onze taal kunnen lezen, nog veel meer vrienden kunnen kwee- ken dan onder de uitsluitend Franschsprekenden. Hier ligt dus nog een akker volkomen braak, die na bewer- king de� zoete en welkome winning "zal opleveren. Als de verloren broeders worden opgezocht en onderhouden, -leerca zij gaandeweg beter onze taal en kunnen zij tien! slotte geheel in de Beweging opgaan. O. F. de SADELEER. Vredesonderhandelingen. De stelling der Sussen. BASEL, 24 Januari. � Kaar de � Baseier National- z�itung-� meldt, bericht de � Prawda � : Het uitvoerend komiteit der Sovjets verlangt dat Lenin zelfs naar Brest- Litofsk vertrekke. SINT-PETEKSB�RG, 24 Januari. � In het algemeen kon-gros der R. van A._ en S. hield de maximalist Stock- lof een rede, waarin hij velklaarderiat de Russische on- derhandelaiars het sluiten van een vrede niet kunnen be- spoedigen, nietegenstaande de algemeeno otestanden Rusland dien spoedigen vrade verlangen. De groote ar- beidersopstaeden in Oostemrijk-Hongarije versterken de stelling der Russische onderhandelaars. De Toestand in Rusland. In het binnenland. SINT-PETEBSB�Ru, 24 Januari. � D� voikskom- �iisiarissea werden allen ingelicht dat de politie de sporen ontdekt heeft - der moordenaars van Tsjingaref an Kokosjins. STOCKHOLM, 24 Januari. � De � Kievskaja Hysl � meldt : Kief wordt van tijd tob tijd van af heb front door hongerige soldaten bezocht. Zij gelijken eene lawine. Charkof is een echte troepenopsuagplaats. Daar vech- ten V.jf komiteit en met het stadsbesuur voor de macht. Plunderingen en straatgeveciiten volgen elkander onop- houdend op. Talrijke branden richten groote schade aan. JekatcrirO'Slaf is in handen van den R. van A. en troepen der bolsjewikj bezetten de graven van het Donbekken en legden beslag op de graanvoorraden. Te Sjwerinka slcoteu de Oekrond�rs en het tweede garde- korps wapenstilstand. Het algemeen^ seikretariaat van Oekreni� verHaarde Noord-Rusland binnen twee maand met tachtig miljoen pud graan te kunnen voorzien. Heb Muselmansche militaire komiteit te Kasan nam tijdens de Kerstdagen de bevolking onder hare bescherming. BINNENLAND. OUITSCHLAKD De redevc�ii vwi U.il iuj�skanse�er. ji�KLIJN, 24 Januari. � In de hoofdkommissie van |den �jj�sdag xam Dr. Graai v. Hertling hedennamid- Y^S^^" ,cii^l�mM d, eej I ia ue nooxakominis te spreiden �� net was op 3 Januari � stonaen Wij voor een, in Brest-into'isus voorgekomen incicie^c. ik heb toen de hoop geuit aao wij litt, bijleg- gen van art mcXeni- rusnig zouuen al wachten. De teiten- Leoben mi] {jcUjic gegeven, ae �ussisene aivaarvugwg is m Brest-JLitoisK aangekomen, ae ocaernanuclnigeu weraen hernomen eh voorlgezirc; zij gaan zeer Jtangzaam van ae nana, maar zij zi.ii buitengewoon moeiiij� op �e o uista^.(.ii^'�e aeu, wt-iSe ae redenen vormen van deze motu j'ihcitCii, he a ik bet laastte maai reeds gewezen. Jderbaaiidcdijis: kon inderdaad twijiea. onitstaan of de Ruesicno aivaaidiging het met de vreaesonaerhande- lingen ernstig meende, en allerhande draacUooze tele- gi-ammen met> zeer zeictzamen innoud werden door �e wereld verspreid, zoo dat zij dezen twijfel veimeeidet- den. r�ie i,iegeiis uianue hoop ik da-fc Wij ook met de Rus- sische afvaardiging tot een bevredigende� uitslag zul- len komen. I Onze onderhandelingen met de vertegenwoordigers Evan Oekreni� staan gunstig. Ook hier zijn rog moei- lijkheden te overwinnen, maar de vooruitzichten zijn gunstig. Wij hopen weldra mat Oekreni� een overeen- komst, te s& ui ten, welke in het belang van beide par- tijen zal zijn en op ekonomoseh gebied voordeelig zou zijn.. Een uitslag, mijne- Heeren, hebben, wij- reeds den 4 Januari, te 10 uur s avonds bereikt. Naar u allen weet, had de Russische afvaardiging einde December het voor- stel gedaan, al de oorlogvoerenden te verzoekenl rij zouden deel aan de onderhandelingen nemen, en als grondslag had de Russische afvaamiging zekere voor- stellen van zeer algemeenen aard uiteengezet. \vij heb- ben toeh het voorsbel, de oorlogvoerenden te verzoeken, deel aan de onderhandelingen te nemen, aangenomen, op voorwaarde echter dat deze uiti-oodiging slechts voor een zeer bepaald tijdstip geldig zou zijn. Den 4 Januari, te 10 uur 's avonds, was dit tijdstip afgeloopen. Een antwoord was nieb toegekomen. De uitslag is, dat wij, den weg voor afzonderlijke onderhandelingen met .dus- land vrij hebben, en dat wij zelfverstaanbaar tegenover de Entente op geen manier meer gebonden zijn. In plaats der toen verwachte antwoorden, werden er intusseken twee bekendmakngeni gedaan, de rede van den Engelischeii minister-voorziter Lloyd George van 5 Januari en de boodschap van Wilson van 6 Januari. Ik merk gaarne op dat Lloyd George zijn toon veran- derd heeft. Hij spot niet meer en schijnt daardoor zijne vroegere door mij betwijfelde veranderlijkheid te wil- len bewijzen. In elk geval, kan ik niet zoo ver gaan ge- lijk verschillende stemmen uit het onzijdig buitenland, welke in deze rede van Lloyd George een ernstige wil tot vrede, ja zelsf een vrieadschappelijke gezindheid vinden. Hij spreekt zelfs woorden van achting over on- zen ekonomischen, politieken en kultureele toestand. Maar daartusschen is er geen gebrek aan andere uit- latingen, daarbuasehen voelt men doch altoos weder de opvatting, dat hij over het aan alle mogelijke misdaden schuldige Duitschland te oordeelen heeft, een denkwijze, welke wij ze.fverstaanb�ar niet kunnen deele�, waarin wij nog niets van een emstigen wil tot vrede vermoe- den. Wij zouden de schuldigen zijns welke de Entente te oordeelen heeft, dit geeft mij aanleiding om een kor- ten terugbl'.fc op de v��r den oorlog voorhanden gewe- zen toestanden en op de gebeurde feiten te werpen, met heb gevaar, lang bekende feiten nog te herhalen. De stichting van Duitschland in 1871 had een einde aan de oude tweedracht gemaakt. Door het verbond zijner stam- men had heb Duits ehe rijk in Europa -fie stelling ver- worven, welke in verband stond met zijn ekonomische en kulbureeiTe uitvoeringen. Vorst Bismarck zette de kroon op zijn werk door het verbond met Oostenrijk-Hongarije. Dit was een zuiver defensief veitoond, door de bocage verbondenen aldus van den eersten dag af gedacht en zoo gswenscht. In den loop van tientallen van jaren is rooit ook slechts de minste gedachte van misbruik voor aanvalsdoelein- den opgeduikt. Het defensiefverbond van Duitschland met de nauw verbonden, door oude traditie� in ge- meenschappelijk belang verbonden Donau-monarehie, zou s�echts dienen om den vrede te handhaven. Maar vorst Bismarck reeds, wat hem dikwijls verweten werd, had een afschrik van verbonden, en de gebeurtenissen van den volgenden tijd hebben bewezen dat dit niet slechts een schrikwekkend droombeeld was, en herhaal- delijk verscheen het gevaar van vijandelijke koalities tegen de verbonden Middenrijken. Door de omsinge- lingspolitiek van koning Edward werd de droom der koalitie weikelijkheid. Het oplevende en sterker wor- dende Duitsche rijk stond in den weg van het JSngelscb. imperalismus. In de Eransche verzuchting naar � re- vanche � 4, het Russische streven naar uitbreiding vond dit Engelsch imperialismus altoos hulp en ai dus werden er voor ons gevaarvolle toekomstplannen voorbereid. Reeds altijd had de aardrijkskundige ligging van Duitschland ons het gevaar van. een oorlog op twee fronten doen vreezen. Nu werd het immer duidelijker. Tusscheh Rusland en.Frankrijk werd er een verbond gesloten, waarvan de deelnemers tweemaal zoorveel in- woners hadden als het Duitsehe rijk ea Oostenrijk-Hon- garije. Frankrijk, het republikeinsche Frankrijk, leende aam het tsaristische keizerrijk milliarden om strategi- sche spoorwegen in Polen aan te leggen, welke den op- marsen tegen ons zouden vergemakkelijken. De Eran- sche republiek nep tot den katsten man voor drie iaai op. Reeds maakte Frankrijk aere� Rusland een tot aan de grenzen van het voor hen mogelijke uitrusting. Beide wilden daarmede doeleinden bereiken, welke onze vijanden thans als imperiaristisehe aanduiden. Het had zijn plichten n�et gekeweten, indien Duitschland dit spel rustig aangeschouwd had, indien wij ook niet ge- poogd baden ons uit te rusten, om ons tegen onze toe- komstige vijanden te beschermen. Mijne Heeren, ik mag er misschien aan herinneren dat ik zelfs bij rlieuwe uit- rustingsuitgaven steeds er op gewezen heb, dat het Duitsehe volk, indien het met deze uitrusting instemde, slechts een vredespolitiek wilde voeren, dat deze uit- rusting ons slechts opgedwongen werd

Er is geen OCR tekst voor deze krant.