BWMBBSB'aMMBSBBMBKaBECTHilHliIllllIH HHIII l—MI'I 11' ' 1HI W'1111 il1111n U II' Il I m H*»> I l'I >f WWi'i«lil««mu«egaosg^n GAZETTE VAN BETEBEN-WÂAS en van hel kanton bestaande uit de Gemeenten Burght, Galloo, Doel, Kieldrecht, Melsele, Verrebroeck 8c Zwijndrecht. NIEUWS- EN ANNONCENBLAD. Dit blad verschijnt geregeld aile Zaterdagen. Abonnementen kunnen het beelejaar door genomen worden bij den drukker-uitgever. — Abonnementsprijs, vooraf betaalbaar per jaar : voor de Gemeente 2,'60 fr. Franco par post voor geheel Belgio fr. 3,25 ; voor het buitenland fr. 5,50. Het recht, annoncen of artikeien te weigeren, is voorbehouden. Enkele nummers 25 eentiemen. DRUKKER-UITGEVER STRYBOL-VAK HOEYLANDT VRACENESTRAAT, N° 6. im lia m m m i iimbi i m——HMBgassBMa—an———rawaw■l Mil lin i'— amwssae^——i——ca AANKONDIGINGEN : 20 eentiemen per drukregel. RECHTERLIJKE EERHEB8TEL-LING 50 eentiemen per regel. RECLAMEN, enz. 1 fr. per regel. Astnkondigingen briev«n • i T correspondentien, moeten vôôr den Vrijdag midd&g ter drukkerij besteld worden.—Alla ingezondene stukken moeten geteekend zijn door den sebriivar. — De strengste geheim-houding wordt gewaarborgd. Beveren-Waas, 14 Meert 1914. Wekelijksche Almanak. Maand Maart. Zo.n'Dag 15 — 3" Zondag in den Vasten : Ocui.i. — H. Zacharias. bisschop van Jeruzalem martelaar in de 2° eeuw. Maan'dag 1G. — H. Cyrillus van JeruzaUm, bisschop en kerkleeraar, was een moedige be-kamper der Ariaansclie ketterij, Hij bekleedde metglorie den bissclioppelijken stoel van Jeruzalem gedurende 25 jaren, niettegenstaande de menigvuldige vervolgingen die hij telijden had. 4" eeuw. Dijnsdag 17. — H. Patrick, bisschop en be-lijder, apostel van Ierland. 491. Woisnsdag 18. — H. Gabriel, aartsengel, de bode der Menschwording van den Zaligmaker. Donderdag 19. — H. Jozef, bruidegom der Allerheiligste Maagd Maria, Voedstervader van 0. H. J. 0. — Patroon en bijzondere bescher-mer der H. Kerk, geniet de H. Jozef sedert eenigejaren het voorrecht van eenen verheven eeredienst. Vrijdag 20. — Vrijdag in de 3e week in den Vasten : Feest der HH. Vijf Wonden van 0. H. J. C. Zaterdag 21. — H. Benedictus, abt, stiehter en aartsvader der Monniken van het Westen. Geboren te Nursia rond 480, trok hij lich, jon-gelingzijnde. van de wereld af naar de eenzaam-lieid van Subiaco. Hij leefde er in eene grot, waar enkelen zijn beschouwend en boetveerdig leven kwamen navolgen. De HH. Placidus en Maurus waren zijne eerste leerlingen en tevens zijne lievelingen. Zijne voornaamste stichting werd de beroemde abdij van Monte-Cassino. Daar schraef Benedictus den « Regel der Mon-nikken, •> een der merkwaardigste werken in de latijnsche taal, maar bijzonder de vesting der vanouds wereldberoemde Benediktijnerorde die oreral de vrede, de beschaving, het kristelijk leven inplantte en waaruit zooveel groote Pau-zen en geleerden sproten. Hij stierf, na een won-derbaar leven in 543. Maan : lSn Meert L. K. om 19 u. 39 m. — Bij dit nummer behoort een BIJ-VOEGSEL.Een moderne Judas of Vrijmetselaarsstrelcen !!! XI. Het is toch maar al te waar, dat de ^erpleging en het onderhoud der wees-kinderen, van de bijzondere liefdadigheid afhangen. De gemeenschap voldoet tegenover hen niet aan de plichten die zij heeft : indien de opofferingsgezindheid der zoo zeer ver-guisde kloosterlingen niet bestond, waar zouden die kinderen dan moeten aanko-men ? Yooral dit laatste hebben wij ons herhaaldelijk afgevraagd. Wij weten, er zijn vele verschillende oorzaken die als verzachtende omstandig-heid kunnen gelden. Vele gemeentebesturen. zeker die van kleine gemeenten. zijn niet in staat dat-gene te betalen wat voor onderhoud van een weeskind betaald zou moeten worden.Nemen wij eens den toestand zooals hij heden is. Er zijn Gemeentebesturen die slechts vijftig franken per jaar of dertien eentiemen per dag en per kind betalen ; er zijn er die meer betalen, ja, die hon-derd vijftig franken, zelf één die tweehon-derd franken per jaar en per kind betaalt, maar... maar..,. Wat moeten de kloos-ters voor dat geld geven, en ontvangen zij dit zoolang de kinderen in het gesticht zijn ? Eerst en vooral moeten de kinderen voor dit bedrag gevoed, dan gekleed en ^eindelijk opgevoed worden. Geen enkel gemeentebestuur betaalt nog één centiem zoodra de kinderen den leeftijd van veer-tien jaren bereikt hebben. Na dien tijd '.mogen de gestichten voor ailes zorgen, sonder eenige vergoeding. Indien wij nu ©verwegen dat de kinderen eerst op veer-tienjarigen leeftijd een stiel beginnen te leeren, dan behoeft het toch zeker geen verder betoog dat de kinderen zeker deD leeftijd van zesti^n jaar bereikt hebben, ■voor dat zij eenigen arbeid kunnen uitoe-fenen die voordeel voor het gesiicht aan-brengt. Stellen wij nu eens de vraag : blijven al de kinderen tôt hunne meerder-jaardigheid in de gestichten ? Hierop moeten wij ontkennend antwoorden. Er zijr er velen die, zoodra zij zoover gevorderc zijn dat zij in eigen onderhoud kunner voorzien, door de familieleden terugge-haald worden en dit zijner niet voeinig M'en ziet dus dat de kloosters in plaats van de weezen uit te baten. deze onder-steunen. Het zeer gering en klein bedrag dat de Gemeentebesturen voor het onderhoud betalen, ook al is dit tweehonderc franken per jaar, alhoewel het meesta slechts negentigfranken per jaar bedraag en, zooals wij gezien hebben, maar al ti veel nog belangrijk minder, deze bedra gen zijn in elk geval veel te weiuig voo het ontzettend zwaar werk dat men hier ■voor van de Kloosterlingen vraagt. Is hel niet wraakroepend dat men der tien eentiemen per dag ontvangt om ee: kind te voeden, te kleeden en op te voe-den en dat men daarna nog met slijk be-smeurd wordt, in plaats dat men de Kloosterlingen dankbaar zij voor hunne menschlievendheid. Wij vragen nu aan allen die eenige eerlijkheid bezilten : is dit eerlijk ? is dit recht ? Van hen zal het antwoord onher-roepelijk zijn: Neen, dat is een wantoe-stand, een openbaar schandaal en er dient verandering te komen. Hoe deze verandering aan te brengen is nogal moeilijkom vast te stellen. De Gemeentebesturen is het, zooals gezegd, meestal onmogelijk meer te betalen. Hoe weinig zij ook per kind betalen toch is deze post bijna altijd het meest drukkend voor het weldadigheidsbureel. Er moet dus op andere middelen gedacht worden. Wat zou er tegen zijn indien de verzor-ging der weezen in plaats van gemeente-zaak, die der Rege,ering zou worden ? Het Gouvernement zou een algemeen weezenfonds moeten stichten, waaruit het onderhoud van weeskinderen en daar-mee gelijk gesteld wordende, zou kunnen worden betaald. De samenstelling van het fonds zou kunnen geschieden door eene sterke suc-cessie-belasting op het door arbeid of an-derszins verkregen bezit Stellen wij enkele voorbeelden A. begint een handel met vijfduizend franken, bij zijn overlijden laat hij hon-derd vijf en vijftig duizend frank achter en heeft alzoo 150,000 fr. verdient, Wie heeft hem dit bedrag doen verdie-nen ? Eerst en vooral ztjn persoonlijke ondernemingsgeest, daarna misschien zijn goed gedrag, zijn oppassendheid, maar toch ook : het algemeen of de samen-levina, — Is er nu toch iets onrechtvaardigs ge-legen in het feit, dat men tegen de erfge-namen van zulk een mensch zou zeggen : Gij die zooveel geld verdiend hebt van het algemeen, betaalt van dieîinalatenschap 25 % terug ten voordeele en voor het onderhoud van hen die buiten hunne schuld ten laste van het algemeen of de samen-leving moeten leven, dus ten voordeele van het weezenfonds. Wij gelooven dit zeer rechtvaardig. De belasting zou voor hetzelfde vermogen slechts eenmaal betaald moeten worden. Iemanddie dus van een gedeelte van zijn kapitaalbezit deze lasten betaald heeft zon, bij overlijden, van dit bedrag niet voor de tweede maal belast worden. Wij gelooven dat op bovenstaande manier de kwestie opgelost zou kunnen worden en dat zij die het meest van<de)samen-leving geprofiteerd hebben, ook het meest zouden betalen, iets dat zeer billijk en natuurlijk is. Er is echter meer. Werd de kwestie op bovenstaande wij-ze opgelost dan zou de openbare meening recht hebben over mistoestanden te spre-ken en verwijten te maken indien deze er zouden zijn. Thans moet men zwijgen!! Ja, wij vinden het verregaand brutaal dat men in zekere kringen durft spreken over uitba-ting, terwijl diezelfde kringen schandelijk hunne plichten tegenover de samenleving verzaken. Wij onlkennen dat er moedwillig mistoestanden in de kloosters-weezengestich-ten gehandhaafd worden of zijn ; maar al zouden deze er zijn, dan nog moest men zwijgen. De samenleving is veel te veel dank aan die brave kloosterlingen ver-schuldigd, omdat zij door opoffering goed maken wat de maatschappij zelf te weinig doet. De zedelijks vooruitgang van ons Waasland ! Wat de werkers voorheen waren en thans zijn. Opnieuw hebben wij deze week den heilzamen invloed onzer Syndikaten kunnen vaststellen. Het volijverig bestuur dier Ghristene instellingen van Waasland had Zondag te St-Niklaas een studiedag uitgeschreven. Door mannen als Eerw. Pater Rutten ; E. H. Fr. Drijvers en René De Bruyne, : evenals door JutFr. Baers, werden daar de ■ belangrijkste vraagstukken der branden-; de sociale kwestie besproken en de mid- - delen aangegeven om deze de wereld uit 1 tehelpen. 1 Het was voor eene groote massa men-t schen, uit aile plaatsen van Waasland af-3 komstig, dat deze, zichopotferende woord- - voerders fzich verstaanbaar maakten en 1 ditmaal, zeer zeker wat de mannen be- - treft, voor een schaar van lieden die ge-voelden en begrepen wat hun voor ooget - gehouden werd. Bewuste Ghristene werk i lieden waren daar in overgroot getal ; wer kers voor wie de woorden : Plichten en Rechten één zijn ; menschen die begrijpen dat de sociale nooden onzer dagen de wereld uit te helpen zijn, maar ook alleen : door en met behulp van onzen godsdienst. Stnppen wij een Vijf tien, een twaalftal jaren terug. Wat was er in dien tijd, in ons Waasland, ov(jr vakvereenigingen bekend? Niets !! Er bestonden, en zij bestaan nog, veel onderlinge jbijstanden en ziekenkassen, maar dat was dan ook ailes. Destichters van dat soort sociale werken hebben zeer zeker goede bedoelingen gehad, maar het is toch niet tegen te spreken dat het maar lapmiddelen waren en zij daardoor nim-mer tôt verhooging van het zedelijk peil der werkersklasse zouden geraken. Onder de toonaanfrevende lieden waren er die klaar in den toestand zagen ; o. m. de Iieer Alf. Verwilghen, lid der Besten-dige Depulatie. Zij begrepen dat er iets anders noodig was, en gesteund door de kerkelljke Over-heden, hebben zij zich aan het werk ge-zet. Eene zware taak legden zij zich op de schouders : verzedelijking en ontwikke-ling van de werkers-klasse door bemidde-ling der syndikaten. Zijn zij geslaagd? Goddank, ja!! Op vele plaatsen van ons Waasland zou het veel beter moeten zijn, maar overal is een grondslag aangelegd die, van uit de Chris-telijke vesting St-Nikolaas, steeds meer en meer wordt gesteund en aangevuld. * Wat zou er van onze werkers terecht gekomen zijn. waren de apostelen der Ghristene Vakvem nigingen niet opge- staan ? Tôt in het di< onzer ziel zijn wij wi.-rtuiiia >ia. /*j«\ . > ... , . i ,■ voortgegaan zou hebboV'- kfe^fe1 gruuu1^ verwoestingen aan te richten en dat de werkheden, met enkele uitzonderingen, den naarn van mensch niet meer zouden verdienen. Immers het is een vaststaand feit, dat in die streken van ons land waar de Ghristene Syndikaten het minst door-gedrongen zijn, dat juist daar de misdaad en het zedelijk verval het grootst zijn, ook al zijn die misdaden niet altijd straf-baar voor den aardschen Rechter. In en uit het Volk is een kern van mannen ontstaan, die, bewust van den toestand hunner medebroeders. dag in, dag uit. in de werkhuizen en op de werken, propaganda maken voor het heerlijk ideaal der Ghristene Syndikaten en waar-van wij de uitslagen Zondag hebben kunnen vaststellen. * * * Velen hebben aan ditweik gearbeid, Priesters zoowel als wereldlijken, er is er echter één die voor dit ailes afzonder-lijk genoemd mag worden. Hendrik Heyman, een jongen uit het volk afkomstig, heeft zich gedurende een twaalftal jaren bijzonder voor deze be-weging opgcofferd... ja... opgeofferd. Weet men wat het wil zeggen bijna dag en nacht in beweging te zijn om zuike samenwerkingen in elkander te zetten ? Er zijn er die beweren : hij wordt voor zijn werk betaald. Zie dat ontbreekt er nog aan, dat iemand die geheel zijn leven, al zijn tijd voor de belangen der samenleving en de verhefHng zijner medebroeders geeft, dat zoo'n mensch niet betaald zou mogen worden om toch ook met vrouw en kinderen te kunnen leven. Moest hij stoffelijk beloond worden ir verhouding tôt zijn werk. dan ware eem ministers-jaarwedde niet voldoende. Hendrik Heyman is een man wien; werk nog veel te weinig gewaardeerd begrepen wordt, maar wij zijn stellig over tuigd dat eenmaal de dag zal aanbreken waarop men dit algemeen zal doen Ook eenmaal zal het oogenblik aanbre ken waarop een onpartijdig, belangloo; geschiedschrij ver ons hedendaagsch Waas land zal beoordeelen Veel personen ei nog meer zaken zal hij te beoordeelei hebben, maar als geschiedschrij ver staan de buiten elk eigenbelang, zal hij, evenal thans wij, moeten zeggen dat er in he begin der Twintigste eeuw, naast vel anderen, drie mannen geweest zijn di uitgemunt hebben in belanglooze liefd voor ons Waasland ; die het algemee: steeds vôôr het porsoonlijk belang gestel febben ; die zich altijd hebben laten zie gelijk zij waren ; dat zonder hen Waas land ten onder gegaan zou zijn en dat d namen dezer mannen waren (zijn). Jan Nobels, Alf. Verwilghen en Hen drik Heyman. Bericht, De Heer Dr Van de Perre zendt ons ee recht van antwoord gedagteekend « An werpen 8 Maart 1914 » Het artikel wei ■ door ons ontvangen Donderdag avond : Maart, dus te laat om in dit nummer op te nemen. Alhoewel wij recht zouden hebben de opname om verschillende redenen geheel te weigeren, zullen wij toch zoo beleefd /ijn de opname in ons volgend nummer te doen. Goed nieuws. Tramkwestie Doel- Beveren- Waes-Cruybpke met vertakkivg van Beveren- Waas naar Zwijndrecht ( Vlaamsch Hoofcl). Dinsdag laatst, vergaderden op ons Gemeentebuis, onder het voorzitterschap van onzen nchtbaren heer Burgemeester Van Raemdonck. de Burgemeesters of hunne afgevaardigden van Doel, Galloo, Mels ele, Haesdonck, Gruybeke. Vracene en Sfc Gil.lis-Waes. Tôt die vergadering had Mijnheer Van Raemdonck nog uitge-noodigd de heeren Schepenon Verhaert en Lesseliers. het provincieraadslid, Mijnheer de la Kethulle de Ryhove, en eenen afgevaardigden van de nationale buurt-spoorweginaatschappij, den heer ingénieur Belpaire. Eene nuttige, ja. eene doeltreffende bijeenkornst voorwaar ! Want het ont-werp tramlijn Doel Gruybeke met vertak-king van Beveren-Waes naar Zwijndrecht (Vlaamsch Hoofd), was op het punt meer en meer op den achtergrond verschoven te worden, misschien wel te worden ver-ijdeld, daar er gemeentebesturen waren die. of de voorwaarden van de nationale buurtspoorweg maatschappij niet meer bijtraden, of weigerden tusschen te komen in de over te nemen aandeelen. Dit ailes is nu uit den weg : het aandeel van veren- Waes, Galloo ',"J tJniyfceKe!'' "ùSk", Haesdonck en Melsele. Deze gemeente en ook Cruybeke hadden met die verdeeling geen vreê, toen eindelijk de heer Burgemeester, Van Raemdonck erin toestemde, aan zijnen gemeenteraad voor te stellen, de paarten van Melsele en Gruybeke in het aandeel van Zwijndrecht door de gemeente Beveren-Waes over te nemen. Goed zoo ! maar daar bleef het niet bij. De heeren Burgemeesters van S' Gillis-Waes en Vracene waren ook tôt die vergadering uitgenoodigd. daar zij meer dan eens reeds den wensc'n hadden uitgedrukt metde gemeente Beveren-Waes, pertram, verbonden te zijn. De heer ingenieur Bel-paire verklaarde dat zic9 niets daartegen verzette, en de vraag van de heeren Burgemeesters van Vracene en S4 Gillis-Waes werd ingewilligd. Ten slotte bracht de Burgemeester van Doel, do heer Jan Aps, eene warme en welverdiende hulde aan zijnen ambtge-noot van Beveren-Waes, Mijnheer Van Raemdonck, voor den onvermoeibaren iever, die hem bezielt, iedere maal dat het de belangen geldt van zijne- en van de naburige gemeenten van Beveren. Wel verdiend voorwaar ! Zondagpraatje. Tante Mie en Juliakens moeder. Tante Mie. — Zoo haastig, Cordula? Komt ge niet een oogenbliksken binnen ? Ik heb daar juist de koffie opgegoten : doet ge niet een tas-kenmeê?Cordula. — Van geen refuus, Tante Mie. Voor vijf minuutjes wil ik binnenkomen ; want ik heb vandaag nog veel te beridderen. ! Tante Mie. — Zoo? En wat moet ge zoo al doen, zonder curteus te zijn ? ; Cordula. — Ge moogtgij dat wel weten, Tante Mie : 1k zou vandaag nog veel moeten schik-ken ; want morgeri moet ik met ons J uliaker: naar de stad voor haar plechtige communie-i kleeden n. Tante Mie. — Wel, wei, hoe rap vliegt toefc de tijd : Is Juliaken al zoo oud ? En gij gaai naar de stad, zegt ge, om hare kleêron 1 3 Cordula, — Ja, en Net van Pier-Cies, en Tree: van Boer Jef gaan ook ; wij vertrekken morger 1 met den avapeur van acht ure, en wij zullei i 's avonds ton naïf zes weèr zijn. Tante Mie. - Op dien tijd kunt ge den helf van Antwerpeïi opkoopen. 3 Cordula. — Wij moeten ook in vele winkel: t gaan : er is immers veel goeds noodig voor een< 3 communicante, want wij koopen ailes in de stad 3 Tante Mie. — pn daar hebt gij natuurlijk al les voor niet of voor half geld. 3 Cordula. — Toch niet : men betaalt daar juis .1 zooveel als elders, sommige artikels nog iet I meer ; maar wat wilt ge er aan doen ? 't is zo< ^ het algemeen gebruik van de communicanten kleederen in da groote stad te koopen. Tante Mie. — Neem het niet kwalijk. Cordu e la, maar dat is een zeer slecht gebruik. Mei mag maar in de groote stad gaan koopen het gene men in zijn eigen dorp of woonplaats nie kan krijgen. Cordula. — Dan zouden ze in Antwerpen nie veel neiing hebben van den buiten. Tante Mie — Het ware niet spijtig en ik zo het u trachten te be wij zen., Cordula. — Ja, laat eens zien of gij mij zu! D kunnen overklappen. ► Tante. Mie. — Vooreerstgij zegtzelve dat me ^ , naar de stad niet moet gaan voor den gcedkoo] en al scheen het nog goedkoop, men krijgt ove .2 al koeken naar geld. Cordula. — Dat is waar : ik heb al meer dan eens gemeend dat ik in een groot magazijn van de stad een >< hasard » deed ; en na weinige dagen ondervond ik dat ik leelijk gefopt was. Tante Mie. — Gij zijt de eenige niet, gebuur-vrouw ; er zijn er met honderden die van 't zelf-de laken een broek gekregen hebben. — Maar nu, laat ons voorts onderzoeken waarin uw pro-fijt gelegen is. Ge gaat. gij en Juliaken met den trein heen en weer : eene zuinige huisvrouw relient ailes, want vele kleintjes maken een groot. In de stad neemt gij den tram, en gij gaat in de eene of andere herberg eten en drinken. Cordula. — Natuurlijk, als men zoolang rond-loopt krijgt men honger en dorst. Tente Mie — Hoeveel zou onze rekening al bedragen ! Cordula. —Ja, ik versta reeds waar gij heen wilt ; zoo verre had ik niet gedacht; en dan hebben wij nog niets van onze kleederen. Tante Mie. — Kerst. gedaan en dan gedacht, heeft, er veel in druk gebrachf. Maar dat is nog niet ailes. Wat zullen uw rnan en kinderen doen binst dat gij met Juliaken in de stad rondwan-delt ? Cordula. — Ze moeten maar hun plan trek-ken.Tante Mie. — Foei, gebuurvrouw, dat is niet wel. Uwe man en kinderen zullen vandeeg suk-kelen en 'nen ganschen dag arrnoê lijden; en terwijl uw man aan zijn werk is, zullen de kinderen misschien op straat en in gevaar loopen. Cordula. — Ja maar... Tante Mie. — 't Is zoo. — Nu nog iets waar gij al te lichtfoverstapt : Ik wed dat het morgen school is voor Julia, en. ze zal er niet zijn ; 't is dagelijks leering voor de plechtige Communicanten, en dat is van groot belang, en Julia zal er nog eens niet zijn. Cordula. — Voor éfinen keer 1 Tante Mie. — Naar school en leeren oppassen is de boodschap. — Maar laat mij u nog eene laatste vraag stellen. De winkeliers, de kleer-maaksters, hoedenmaaksters, schoenmakers, 't is te zeggen, al de stieldoende menschen van ons dorp. die kent gij ; gij weet of zij eerlijk, christélijk en braaf zijn ; is het niet zoo? Cordula. — Voorzeker. Tante Mie. — En kent gij ook de winkeliers waar gij morgen in de groote stad uwe aankoo-pen schikt te doen ? Cordula. — Neen ; maar wat geeft dat? Tante Mie. — Gij weet bijgeyolg niet of gij bij WÎW!-.y.i|jd;'nkûi's of oneéâijk;' iisdgB b'.«i lea willen goedsmoeds ii) gevaar stëlTën m'ët^mv geld het kwaad te ondersteunen ? Cordula. — Zoo verre had ik niet gedacht, Tante Mie ; ik ga dat nog dezen avond aan Net en Trees zeggen, en ailes wel nagedacht, geef ik u volkomen gelijk en ik ga niet naar de stad. Tante Mie. — Bravo, Cordula, dat is gespro-ken Voor hetzelfde geld zult gij hier in het dorp even goed bediend worden als in de stad, en dan zult gij nog uwe vrienden en kennissen hevoordeeligen. Mochten de menschen van den buiten dat eens allen wel begrijpen. Cordula. — Ik dank u voor uwen goeden raad, Tante Mie. Dat zou moeten in groote let-ters in al de gazetten staan. — Maar nu moet ik voort, Tante Mie. — Mag ik nog een tasken inschen-ken? Neem er nog een goed klontjen bij ; enver-geet niet op den dag der plechtige Communie met Juliaken eens bij rnij te komen : dan zullen wij nog een beter potje opgieten. Uw Jezus komt !... Ter gelegenheid der Plechtige Iieilige Communie van mijn zusje Oscarina. Ik zie te rnidden U der vrome kinderschaar, mijn zusjelief, die biddend haren Jezus wacht, Uw lamp brandt als een liefdevlam in stille [pracht... Een bruidje lijkt Gij wel, met rozen in het haar. Uw Jezus komt !... Hij is omringd door eene [wacht van blanke Heil'gen, die met zedig-stil gebaar, hun liefdezangen zingen. — Leliën te gaâr, waartusschen weidend gaat het Lam in blanke fvaeht. 0 kom tôt Jezus zacht en zonder aarzeling en zeg Hem dan, dat Gij zijn liefste kind wilt zijn, dat Hij U schenke thans Zijn eeuw'gen liefde- [ring. Dan zult Gij proeven Zijnen zoeten liefdewijn, die U zal sterken in den strijd... En juich en zing dan Jezus zonder eind U w schoonste liefd'refrein. T. B. Van Week tôt Week !... , Overwegingen van eeD Waaslander. Een aantal leerlingen van Leuven's 1 « Aima Mater » hebben deze week een ; spektakelstuk opgevoerd. Zij hebben, met een zevenhonderd in 5 aantal, een huis bcslormd. De bewoner ! was zoo brutaal geweest hunne Ouders en ; Voogden aan te bieden hunne wegen na te gaan. In Leuven zijn al de wegen niet ■ recht ; vele huizen minder deftig en vele 5 menschen geen mensch. Het Bestuur der ' Hoogeschool doet al wat in zijn vermogen is, om die jongens uit de verleiding te - houden. 1 De Heeren zijn in hunne Waardigheid "t aangerand ! ! ! Ja, ja, als ge er goed over peinst dan hebben zij geen ongelijk ? ? ? t Waarom heeft die man niet begrepen dat zij geen zedelijken steun noodig lu-bben ; I zijn er niet velen die reeds den eerbied-t waardigen leeftijd van twintig voile jaren bereikt hebben, Ik was op dien leeftijd II nog een snotler, maar was geen « Hoog-student » ; zij hebben meer levensonder- 1 vinding, weten beter de waarde van een ZONDAG 15 MEERT 1914. Nr 31. -- 31e J AAB.G-A.NG,

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.