247" JAAE N< 214 B. $ mmmmm DINSDAG, 8 SEPTEMBER 1914 GAZETTE VAN GENT ISrSCHBIJTI5rGSPBIJS ï VOOK GENT: VOOR GEHEEL BELGIE s ï Eell jaar . .... fr. 12-00 Een jaar fr. 15-00 6 maanden. . . . . » 6-50 6 maanden. o o « » » 7-75 3 maanden t . . . . » 3-50 3 maanden. . . , „ s ê-0© Voor Rolland : 5 frank per 3 maanden. Foor de andere landen : fr. 7-50 per 3 maanden» NIEUWS-, HANDELS- EN ANNONCENBLAD destiehf in fie f 1SSTUUR EST REDAC1I1 YELDSTRAAT, 60s GENT ï)e iurêeïen eyn open van 7 ure 3s morgends M § w® BS avonàèl TELEFOON nr 710 ID® mschrijvers buiten de stad Gent moeten hua abonnemeatè ittêmen ten Postkantoore hunner woonplaats» DE EUROPEESCHE OORLOG De Duitscbers komen niet naar Genl De Gevechten te Quatrecht-Melle De drievoudige Overeenkomsf DE TORPEDOS EENE STEM VOOR DEN VREDE De Fransch-Russische-Engelsche Overeenkomst (OFFICIEEL). Telegram van Sir Edward Grey, Staats* secretaris van buitenlandsehe zaken aan sir Francis Hyde Yilliers, Zijner Brit* sche Majesteit's gevolmachtigd minister bij het Belgisch hoî : Londen, 5 september. De volgende conventie is vandaag ge= sloten met de gezanten van Frankrijk en Rusland : "De ondergeteekenden, daartoe wet-tig gemachtigd door hunne wederzijdsche regeeringen, verklaren door het tegen* ivoordige het volgende : "De Britsche, Fransche en Russische 'regeeringen verbinden zich wederzijdsch 'afzonderlijk geen vrede te sluiten in 'den loop van den huidigen oorlog. "De drie regeeringen komen overeen dat, in geval vredesvoorwaarden in be-ilspreking zouden komen, geen enkel der " bondgenooten vredesvoorwaarden zal "vragen zonder de instemming van elk "der andere verbondenen. "Tôt staving waarvan ondergeteeken= den deze verklaring geteekend en verze= geld hebben. "Gedaan te Londen in drievoudig af= sc/irift. " (Get.) : GREY, CAMBON, BENCKENDORFF." Eene stem voor den vrede In zijn nummer van 1 september kon-digt de "Vôrwarts" van Berlijn een arti-kel af onder den titel : " Eine Monat Krieg" (Eene maand oorlog). Het blad, na een algemeen overzicht van den toestand der Duitsche legers, waarin het zegt dat deze toestand beter is, dan men bij het begin van den oorlog had kunnen verhopen, vraagt niettemin het einde der vijandelijkheden,om econo-misohe redenen. Vervolgens het feit beschouwende dat de Russen in Oostelijk Pruisen zijn, en dat het aantal manschappen van Rusland bijna onuitputtelijk is, oordeelt de "Vôrwarts" dat de oorlog zeer lang zou kunnen dusren. Engeland, wiens vloot zonder tegen-spi'aak mogelijk, de grootste zeemacht [ter wereld is, kan Duitschland onbere-jkenbaar economisch nadeel berokkenen. j—■——B—1——— Het is daar, zegt, het blad de zwakke kant van Duitschland. Men kan dat niet ontkennen. Als besluit haalt het blad de meening aan van den Duitschen geleerde Hans Delbrûck, die zegt: Het gevaar voor Duitschland ligt niet in het feit dat onze legers een tegenslag kunnen ontmoeten — dien wij ras zouden herstellen — maar in de omstandigheid dat de oorlog lang zou kunnen duren. De "Vôrwarts" vraagt daarna, zich niet te laten medeslepen door den hâat tegen de overwonnen, van geene ontee-rende daden te plegen en vooral geene wreedheden in de overwonnen streken. Dat zO'ii te veel de gemoederen opwinden tegen degenen die er zich komen vesti-gen.Wij moeten aantoonen aan de wereld, dat zooals wij het in het begin van den oorlog zegden, het ons er slechts om doen is, ons land ongeschonden te be-.waren II OORLGGSVLOTEN TORPEDOS. De grootste vijand der oorlogschepen is de torpédo, die wordt door de torpedo-Iboot uitgeworpen. Het zijn vischi- of sigaarvormige voorwerpen, gevuld met eene groote lading sterk ontplofbare stoffen, die zich soms automatisch voort-bewegen en bij het treffen van een schip eene ontzettende verwoesting teweeg-brengen.Men heeft er uit den Russisch-Japan-schen oorlog voorbeelden in overvloed van. De oorlogschepen moeten dus, het-zij door hun pantser, hetzij door stalen netten de torpédos kunnen afweren en moeten ook van werpbuizen onder water voorzien zijn. De botsing met eene torpédo is ver-schrifekelijk. Oorlogschepen mogen met het hardste metaal verscheidene duimen dik gepantserd zijn, zoodat zij drijvende forten worden, nagenoeg ondoordring-baar voor de zwaarste kanonnen, om schot op schot te lossen en bemand zijn met de dapperste bemanning der wereld, toch kan hen gedurende een zeegeveeht een slag toegebracht worden door een torpédo en dan nog wel onder de water-lijn.De oogenblikken dat eene torpédo een zeeschip raakt, zijn slechts enkele, doch het moreele effect is ontzettend. Het feit alleen van de mogelijke aanwezïg-heid van een torpedowerper, vooral des nachts, zal de aandacht der aanvoerders op eene vloot zeer gespannen houden en op hunne geestkracht doen werken. Een torpédo kent geen halven maatre-gel ; ofwel hij wordt geworpen en heeft zijn doel, ofwel hij is volkomen nutteloos. Een torpédo kost duizenden ; me ï spreekt van 10 tôt 20 duizend franfe, doch wanneer men in aanmerking neemt dat ze, indien ze goed gericht wordt, eenige millioenen van 's vijands geld en een. duizend van zijn manschappen naar den bodein kan doen verhuiizen, dan is het werpen van eene torpédo voor de aan-vallende partij niets. Lang heeft men gezocht om de torpédo tôt een bruikbaar wapen te maken. De moeilijkheden die daartoe te ovei*-winnen waren, zijn zeer groot geweest, ten gevolge van het ingewikkelde van het vraagstuk. Een torpédo kan niet door het water afgevuurd worden, gelijik een granaat door de lucht. Water is, hoewel het uit-wijlkt, nagenoeg onsamendrukbaar en biedt aan het bewegend lichaam een weerstand, die veel toeneemt met de snelheid van het lichaam, veel sneller dan zulks in de lucht bij een granaat het g&val is. Daarom moet een torpédo haar eigen b&weegikracht bevatten, en haar eigen stuurtoestel, en eigenlijk een volledig af-gewerkt klein onderz&esch vaartuig zijn. Ten einde uit zicht en buiten gevaar +e zijn, moest zij zich onder de* oppervlakie der ze© bewegen, maar mag toch niet naar den bodem zinken ; om uitwerksel te hebben moet zij groote snelheid be^it-ten in ete aanzienlijken werkingskring, en in staat zijn weerstand te bieden aan de toevallige stroomingen die zij mocht ontmoeten. Onder de zuivere automatische torpédos is de "Whitchead" de eerste. Reeds dertig jaar wordt deze getoruikt voor doeleinden in open zee. Zij is ©en waar wonder van hetgene het vernuft vermag voort te brengen, en daar zij met den besten uitslag voldaan heeft aan de eischen hierboven voor een doeltreffend werptuig opgenoemd, is het niet zonder belang het wapen wat in bijzonderheden na te gaan. In 1873 deed een zekere kapitein Lu-puis, der Oo&tenrijksche zeemacht, proo-ven met een klein vuurschip of brander, dat hij over de oppervlakte der zee, bij middel van lijnen (touwen) bestuurde. Dat vuurschip behoorde geladen te worden met ontplofbare stoffen, die zouden ontbranden, onmiddellijk bij het in botsing kcwnen met het schip, dat als doel was uitgekozen. De Oostenrijksche regeering oordeelde zijn schéma, in zijn ruwen vorm niet voor verwezenlijking vatbaar en kapitein Lu-puis zag toen naar iemand uit om hem te helpe-n aan datgene, wat hij als eene gezonde opvatting beoordeelde een prac-tischen vorm te geven. Hij vond den man dien hij behoefde in den heer Whitchead, destijds bestuurder eener machienenfabriek te Fiume, De heer Whitchead stemde onmiddel lijk in met het hem gedane voorstel, liet dadelijik het ingewikkeld stelsel der lei-lijn van kant en zette zich aan het werk om het vraagstuk naar eigene methode op te losisen. Na twee jaren geheimen arbeid, alleen bijgestaan door een vertrouwden werk-tuiigkundige en zijn zoon, vervaardigde hij de eerste torpédo, van het stelsel dat zijnen naam draagt. Het tuig was in staal gemaakt, had 14 Engelsche duirn (2,54 m.) middellijn, woog 300 Engelsohe ponden en was geladen met 18 pond dy-najniet als springlading. Doch haar ver-mog&n was slechts beperkt. Zij kon nau-wehjfcs eene snelheid bereiken van 6 knO:ôpèn per uur, onder gunstige omstan-digheden, en dan nog slechts over korten afstand. Zjj werkte ook vrij onzeker ; soms bewoog hij zich aan de oppervlakte , ofwel duikelde zij naar den bodem. De Engelsche regeering nochtans, die het gewicht. van het werk van den heer Whitchèad vatte, moedigde hem aan zijn toestel te verbeteren en gaf hem eene groote som voor patentrecht. Het' eene mode! volgde op het andere, to-tdat het volmaajkte op dit gebied was nabijigekomen. In korte woorden bescbreven, heeft de Whitchead-torpedo den sigaarvorm, is van voren stomp en loojpt van axjhter spitsvormig uit. Hare lengte bedraagt 12 maal hare doorsnede, die bij de ver-schillende modellen verschilt tusschen 14 tôt 19 Engelsche duimen. Aan het vooreinde bevindt zich de ont-stekingsiririchting, en aan het achterein-de bevinden zich een paar driebladige schroeven, die om ééne as, in tegenover-ge&telde richting werken, namelijfe om de mogelijke neiging der torpédo, zich in «■en bocht te bewegen, te keer te gaan ; verder bevinden zich door twee stel vin-nen, het eene horizontaal, en het andere vertikaal. Het laatste model der torpédos, eens uit de buis, beweegt zich met eene snelheid van 40 knoopen per uur (74 kilome-ters 500 m.), over een afstand van 5 tôt zelfs 9 kilometers. De torpédo is door waterdichte be-schotten verdeeld in 5 afdeelingen ; de voorste wordt gevormd door den ont-plofbaren kop, die wat schietkatoen of eenige andere springstof bevat ; deza kop kan Wieggenomen worden en voor de oefeningen, enz., vervangen worden door een massieiven kop, gevuld met bout, zoodat het op hetzelfde gewicht neerkomt. Dan volgt de luchtkamer, geivuld met lucht op hooge drukking, die de machien drijft ; daarna de evenwichtkamer, die het toestel bevat om de torpédo op be-hoorlijike diepte te houden ; dan volgt 'de machienkamer en erndelijk de drijfka-imer die luchtdicht is, en belet dat de itorpedo aan het einde van haren loop (zinke. (Wordt voortgezet.) PREMIE VOOR ONZE ABONNENTEN DE NIEUWE VLAAMSCHE ILLU. STRATIE, prachtig geïllustreerd week* blad, Ieveren wij aan onze abonnenten, aan den geringen prijs van Ir. 3,69 pei jaar (fr. 4,50 buiten Gent). Proelnnmmers gratis op iMTraitf. Hevig gevecht te Quatrecht-MelleMaandag morgend was eene tnlrijke Duitsche leg-ermacht uit Aalst naar de omslreken van Melle afgezakt. De Pruisen zaten verscliolen in de bossehen van Gontrode en het omliggende. Eene afdeeling onzer soldaten tastte rond 10 1/2 ure voormiddag den vijand aan. Een hevig gevecht volgde, dat tôt 3 1/2 ure 's namiddags aanhield. De Duit-schers hadden zware kanonnen mede. Evenwel verweerden onze soldaten zich dapper, en trokken eerst laat door het getal overmand, in goede orde te-rug.De vijand leed belangrijke verliezen, doch van onzen kant waren er verscheidene gekwetsten en dooden. Het gevecht werd vooral geleverd roncl de blauwfabriek vroeger toebe-hoorende aan den heer Allard. Een grenadier, die met andere wapen-makkers aftrok, verklaarde het vol-, gende : « De burgerwachten van Brussel, die de kanonnen, op den steenweg geplaatst, bewaakten, waren voor de overmacht van den vijand moeten wijken. Het eerste peloton van de 2e compagnie der gidsen, aangevoerd door luitenant L..., sprong vooruit, bajonnet op het geweer, en heroverden de kanons. » Nieuwe troepen trokken' naar de richting. van Quatrecht op, maar vterden t:e-rug gestuurd; de rijand was vertrokken. Ongelukkig was een der kanonnen nog geladen en plotseling ging het schot af, door het sohokken van het stuk op de kasseiden. Vier Belgische soldaten wer-den getroffen en gedood. Al te samen spreekt men van 9 Belgen gedood en velen gekwetst. De gewonden zijn allen naar een der krijgsgasthuizen overgebracht. Om 9 1/2 ure bracht men bij middel van trams, nog gekwetsten naar het Palace Hôtel. Langs de baan werden verscheidene gebouwen door de Duitsche bommen getroffen en kwamen in brand. Met trams, autoriiôbielen en wagens werden ook gekwëtsten naar de stad gebracht. De trams zaten weldra opgepropt met lieden die cle streek verlieten, ailes me-denenlende wat maar een-igszins mogelijk was. Volgens berichten zouden een viertal huizen te Melle cloor de houwitsers der Duitschers getroffen zijn. Ilet zijn de huizen van De Visscher, Vogelaere, Brijs en fîôxstaele. In groepen van 100 en 200 man zag men van af 3 ure gedurig de soldaten langs den Brusselschen steenweg naar de stad afzakken. Velen dezer waren zonder hoofddeksel. De soldaten zijn, toen zij te Gent, aan-gekomen waren, aan de St-Pietersstatie met bijzondere treinen naar X... vertrokken.Aan den Brusselschen steenweg werden de talrijke nieuwsgierigén door de policie tegengehouden; aile verkeer naar het Arsenaal toe, was vcrboden. 'Rond den middâg wilde een soldaac van ene linieregiment de vernielde brug van Melle overgaan. Hij viel in den stroom en verdronk onder de oogen zijner makkers. (Zie verder : Nog te Quatrecht). Voorzichtig a. u. b. Op de baan. naar Melle stonden giste-ren weer honderden nieuwsgierigen, en niet het minst vrouwen eu kindereii. Wij verzoeken nog eens de personen, thuis te blijven en aan de ouders, wier zoons een velo hebben, raden wij aan hunne jongens te doen thuis blijven. Er stonden ook wel honderd rijwielen. Moest _er iets gebeuren, dan zouden er misschien slachtoffers langs den kant der nieuwsgierigen zijn, zooals in vele gemeenten reeds gebeurde. Nabij het Arsenaal, aan den overgang van den spoorweg, stonden honderden en honderden nieuwsgierigen ; op &en wagen waren minstens 80 personen verzajneld. Hadden de Duitschers onze soldaten moeten achtervolgen, daar zouden zich verschrikkelijike tooneelen hebben voor-gedaan.Evenals altijd, werd er door de vluch-telingen naar het Palace Hôtel. Zoo vertelde een gezin, da.t wij ont-moetten lop den Koornmarkt, ôat heel Melle in brand stond : De 'kostschool der Jozefieten lag plat ; het huis van den burgemeester was afgebrand, evenals de blauwselfabriek en het kasteel van den heer Roland. Later vernamen wij dat deze twee laatste gebouwen, tijdens het gevecht in brand geschoten waren, maar dat de kostschool en liet huis van den burger. meester hoegenaamd niets geleden hadden.Er zijn personen die altijd lust hebben tôt aanhitsing van anderen. Men wiey.e op zijne hoede voor die gasten. Het zijn die soort van menscben, die somtijds eer&t wegloopen of zich wel eens mede aan plundering overgeven. Ten andere, aile betooging zal streng gestraft worden. Eene groep Duitsche ruiters uiteen= geslagen te Melle. Eene groep van een 20tal Duitsche ruiters, die tôt in de nabijheid van Melle was gekonien, werd door eene automo-biel-mitrailleuse uiteengeschoten. NOG TE MELLE. Rond 4 ure s namiddags zijn voor Melle-dorp een 60tal xihlanen langs de groote baan gekomen tôt aan de herberg "In Mieuw Rome", gelhouden door J. Poeiemans. Zij hebben daar een glas bier gedronken ; vervolgens zijn zij terugge-keerd. 18 Feuilleton der Gazette van Geat. Het Geheim van de Theems door FLORENCE WARDEH. Cora dacht na. I — Wat voor verschil zou het maken, als ik lief was tegen uw neef 1 — 0, heel veel. In de eerste plaats ge-loof ik niet, dat grootvader onaardig te-Sen Randolph, zou kunnen zijn, als die eenmaal het geluk had om met u te trou-Wen, want Lord Bensington is bijzonder u gesteld en hij zou Randolph een ver-"Mend handigen kerel vinden om met 200 eene vrouw voor den dag te komen, Begrijpt gij ? : ~ Ik begrijp niet, dat hij een lieve ^l'ouw zou krijgen, als gij met lief be-doelt, eene vrouw, die aardig tegen hem Is! zegde Cora oproerig. Gij zijt veel te lief, om niet lief te voor een man, die zooveel van u b°udt, zegde Matthew beslist. ^ora keek weer tersluiks naar hem, toaar hij wist de verleiding weerstand te leden. Hij voelde, dat het anders met nem gedaan zou zijn. — Ik zou ailes kunnen zijn voor den M, van wien ik hield, zegde zij zacht. u j was eigenlijk meer dan vleesch en ,,, ,!^ragei konden.En het zou Matt dnlnk ve'e^ ziin geworden, als Ran- Sn ? °P dat oogenblik niet zacht en dp f,naar, Portière was geloopen, die Mai/i!6!! van elkaar scheidde en I^Hgekk Sr"ee^eru^' argwanend had Matt deed eene laatste poging. — Gij zult heel veel van Randolph houden, als gij hem maar eenmaal even goed kent, als -ik. Toen zwichtte Cora. Maar natuurlijk gaf zij niet toe, zooals een ander zou hebben gedaan. Zij deed eenmaal altijd ailes anders dan een ander. Plotseling loosde zij een diepen zucht. — Best, zegde zij quasi-wanhopig. Dan moet het maar. Matthew begon te schateren van het lachen. Hij kon er niets aan doen. En omdat de heete strijd nu beslecht was, gunde hij zich de weelde van een blik naar haar. Hij ontroerde, toen hij een traan op haar wang zag glinsterén. Zonder een woord meer gaf hij Randolph een teeken om hem te vervangen ; en toen Cora, die zich een oogenblik had afgewend, onder voorwendsel van haar handschoenen te moeten aandoen, zich wieer omdraaidjs, stond Randolph daar in plaats van Matt en vroeg, of hij haar h'elpen inocht. Vijf tminuten later reed Cora in haar moeders auto weg en Matthew kreeg een knik en een voldaan glim lachje van Randolph, waaruit hij be-greep, dat ailes naar wensch was gegaan. Het diner was dien avond een eenigs-zins plechtige maaltijd, en freule Bensington en de •jongens gingen al vroeg naar boven. Afgemat door de verschillende onaan-gename gebeurtenissen van dien dag, viel Matthew onmiddellijk in slaap, maar werd een paar uren later weer gewekt door een kloppen op zijne deur. Toen hij die open deed, zag hij zijne tante, die haar kamerkleed had omgeslagen, en hare kamenier. — Matt, fluisterde zij. Gij moet naar l» j beneden gaan en eens kijken. Het is net d of er daar hevig gevochten wordt ! d Matt holde gehoorzaam naar beneden, p terwijl zijne tante en de kamenier inet kaarsen in de hand over de trapleuning g, hingen en luisterden. h Zooals freule Bensington had gezegd, 0 klonken er mannenstemmen en een ge- s luid, als werd er geworsteld uit den vleu-gel, waar de bedienden overdag huisden. t, De eenige, die in dat gedeelte sliep, ^ was Hammond en Matt ontdekte al spoe-dig, dat het geluid uit diens slaapkamer n kwam. t: Hij beproefde de deur open te duwen, maar deze wa-s afgesloten en Hammond t iets toeroepend, trachtte hi]" die open te t breken. Als eenig antwoord hoorde hij een ro- s-chelend geluid, alsof iemand stikte en doffe kreten : Help ! Moord ! b — Hammond, ik ben het. Kunt gij de deur niet opensluiten? riep hij, aan den knop ramimelend. ï Er scheen eene poging gedaan te wor- o den om te antwoorden, maar op hetzelfde oogenblik zag hij door het verdwijnen î van het lichtschijnsel door de reet, dat het gas was uitgedraaid. h Hij was een krachtige kerel en daar hij h weer dacht aan de moorden van den laatsten tijd, en vreesde, dat de knecht geworgd zou worden, eerv hij bij hem. was, sloeg Matt het hout op de zwaksfe plaats in, stak zijn hand er door en maakte de deur aan den binnenkant s open. n Tben hij binnenstroimpelde in het h duister, kon hij eerst niets onderschei- g den : het raam stond open en hij snelde er h{een, hopende den inbreker nog te n kunnen betrappen, eer hij te ver was. P Maar een geruisch achter hem maakte d at hij zich omdraaide en hij zag een onkere gestalte snel de kamer uitslui-en.Matthew snelde hem na ; maar of-îhoon hij de grendels van de achterdeur oorde verschuiven en die deur vond penstaan,was er van den indringer geen poor meer te zien Matthew ging dus dadelijk terug, om 3 zien, wat er van Hammond geworden 'as. De oude knecht lag hijgend en kreu-end op den vloer, wreef zijn nek en "achtte te vergeéfs op te staan. — Hebt gij wat gebroken? vroeg Mat-lew, toen hij den man optilde, na licht 3 hebben gemaakt. Hammond, die naar adem snakte, îhudde het hoofd. — Neen, neen, mijnheer. Ik ben... ik en weer in orde. — Wie was het... Een inbreker? Maar in plaats van te antwoerdon viel lammond met een kreet van pijn terug p het bed. — Beproefde hij u te .vermoorden, lammond ? vroeg, Matthew. Maar Hammond antwoordde niet. Hij ig bewusteloos in zijne kussens ; uit een oofdwonde vloeide langzaam bloed. HOOFDSTUK IX. Matthew had niet veel begrip van eer-te hulp bij ongelukken en hij liep dus aar zijne tante met het verzoek om de uishoudster te wekken, daar Hammond ekwetst was. Freule Bensingon zond haar kamenier aar boven om de huishoudster te roe-en en ging intusschen zelf naar bene-en om haar neef te helpen. Met de kaars in de hand kwam zij heel voorzichtig de trap af en ging door de zitkamer van de bedienden naar Hammond zijn slaapkamer. Verbaasd staarde zij naar de vernielde deur. Intusschen stond Matthew weer aan het bed van den ongelukkigen huisknecht sprenkelde wat water op diens gezicht en smaakte de voldoening langzaam het bewustzijn te zien terugkeeren. Eindelijk sloeg Hammond de oogen op. Maar hij sloot ze onmiddellijk weer; en nog verward, niet wetend, wat er om hem heen gebeurde, riep hij met zwakke stem : — Niet doen, niet doen. Wat is dat nu? Het is niet eerlijk, het is niet eerlijk Laat mij met rust. Ziende, dat hij nog niet geheel tôt zich zeSf .was gekomen, dat zijn gedachfren nog dwaalden en zijn hersens nog niet werkten, sloeg Matthew hem zwijgend gade en keek in hoeverre de kwetsuren, die Hamimond had opgeloopen, ernstig waren. Er vloeide bloed uit twee wonden aan zijn hoofd, een boven aan den slaap, bijna onder het dunne haar en de andere was eene snede over zijn wang, die heviar bloedde. Bovendien had hij een lange schram op den linkerarm boven den pois, terwijl de rechterhand zwaar gekwetst was. Een blik in de kamer was voldoende om zich te overtuigen, dat er een hevig gevecht had plaats gehad, want er heer-schte de grootste wanorde ; stoelen en tafels waren oipver geworpen ; een kl eine toiletspiegel was verbrijzeld ; de lakens waren van het bed getrokken en de wek-ker, die gewoonlijk op den schoorsteen-mantel stond, was op den grond geworpen. In het midden van de kamer lagen een , stoofhaak en een beschilderde knots van de Salomon-eilanden, die versierd wias met kralen en paardenhaar. _ Dat laatste werptuig was een aanwij-zing en Matthew raapte het op en bekeek het nauwkeurig. Er kleefde wat bloed aan en het handvat was nog warm. Maar het meeste orof hem, dat deze knots gewoonlijk aan den muur in de vestibule mng en waarsehijnlijk daar vandaan was gehaald o.m als wapen te dienen. Had Hammond dit den vorigen avond weggenomen, omdat hij een overval vreesde ! Of had den aanvaller zich er mede gewapend? Als dat zoo was, moest deze reeds in het huis zijn geweest eer hii_ tôt de handtastelijkheden met den huisknecht was gekomen ! Maar toen Matthew '.beneden kwam, was de deur van Hammond zijn kamer afgesloten geweest en dat wees er dus blijkbaar op, dat de inbreker door het raam was ge-klommen.Er bleef nog heel wat te vragen over. kutusschen had Matthew zijne tante toegeroepen, dat zij dokter Oilis moest laten komen. Toen Hammond deze bood-schap hoorde geven, richtte hij zich met moeite op. Laat de freule toch niet binnen komen en mij zoo_ vinden, mijnheer ! riep hij versehrikt uit, terwijl hij haastig zijn gewonde hand onder de dekens moffelde. Best, zegde Matthew, tegelijkertijd opmerkend, dat Hammond nu weer geheel was bijgekomen .Ik heb juffer Ord al laten roepen. — ~ G- mijnheer, waarom hebt gij dat gedaan? Gij weet, hoe zij altijd praat ! (Wordt voortgezet.)

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.