247e JAAR. — Nr 15. 5 CENTIEMEN MAANDAG, 19 JANUARI 1914 GAZETTE VAN GENT IMSCMÏÎIJVIJïCÎSPSSItfS : VOOR GENT : VOOR GEHEEL BELGIE : EVn innr 52-00 Een jaar fr. 15-00 I niaandori. .... » 6-50 6 maanden » 7-75 g maanden » 3"50 3 maanden Voor Holland : 5 frank per 3 maanden. Voor de andere landen : fr. 7-50 per 3 maanden. NIEUWS-, HANDELS EN ANNONCENBLAD Gesticht in 1667 (BEURZEN-COURANT). BESTUUK KX ffiEDACTIE VELDSTRAAT, 60, GENT De burèelen zijn open van 7 tire 's morgends tôt 5 ura 's avdncls. TELEFOON nr 710 De inschrijvers buiten de stad Gent moeten hun abonnement nemen ten Postkantoore hunner woonplaats. BUITENLAND. smederlamd. I Twes novicen verdronken I Twee novicen-godsgeleerden uit het llboster der paters Camillianen, te Roer-j ond, zijtt verdronken met door het ijs te zrkfcen nabij ds stad. Een priester, die zich eveneens op het ijs bevond, is gered. FRAWKRîJK. De aanslag tegsn Cherif pacha. — De l&ngehoudene Burham eddine Mustapha is te Constantinopel geboren ; hij is 3J jao.r oud en tooneelsjleler van beroep. Eijn broeder Seif eddine is gezant van Turkije te Brussel. ■ De tooneelspeler deed zijne studiën in hr.t Lyceum van Marseille ; hij bekwain de diplom.se van bacceloriaat in letteren en v> etenschappen.Hij bestemde zich voor èene loopbaan in de staatsbureelen van zijn iand, doch hij verkoos het tooneel en werd bestuurder van een Franschen schouwburg, te Constantinopel. Hij ver-taalde verscheidene Fransche stukken in het Turksch en vervuide zelf de hoofdrol-len ervatn. Sinds eenigen tijd verbleef hij te Parijs, waar hij den 22 januari in een 1er schouwburgen, in eene hoofdrol Boest optreden. Aan den onderzoeks-rechter heeft Buhram verklaard dat hij yolkomen onschuldig is en vreemd aan ien aanslag. Dei andere aangehoudene Iskender bey is .geen bey en ook geen Turk, zooals ïerst gedacht werd. Hij zou zich vroegai ilexander Rosemberg hebben genoemd in den tijd dat hij Rus en Jood was. Iskender is de Turksche vertaling van Alexniader. Welnu Rosemberg bevond sich in 1903 en 1904 te Constantinopel «raar hij bespieder en verklikker was in dienst van Nourry bey, algemeene secre-taris van den minister van buitenland-sche zaken. In 1908, op het oogenblik der Turksche re.volutie verbleef hij te P.atijs. Dubbele verstikking. — In de rue de fOurcq, te Parijs, in het n. 9, op het tdjtfdle verdi ep, heeft men gisteren mor-jend die echtgenooten Danellée, de mon s liS on die vro«w 83 jaar oud, op hun bed ritgestrekt îiggexi, geen teeken van leven neer gevend. Een bijgeroepea dokter itettde d© dood vast d'e.r vrouw en kon dte •evensgeesten van den man weer wat op-vekken. Men heelt echter geen lioop meer 10m nog in het leven te behouden. Een sfechit toegedraaide ga»k raan in de ramier vian hiet echtpaar,, veroorzaakte die 'erstikking. Een lijk in eene bergklooî Te Olivet n het département Puy-de-Dôme, heeft rien in eene bergkloof het lijk van eene îîouw ontdekt. De ongelukfcige w-rd on-angs thuis vermoord en haar lijk in deze )ergttdoof gesflieurd. Dolende honden had-îen het lijik reeds bijna geheel opgevre-<en.De verpleging van Parijs. — Korten ijd geleden, kwam men plotseJâng tôt .mlinder aam'gena.mie OTitd'ekking, dat :1e voorraad levensmiddelen te Parijs în i-e eerste diaigiein van een gebeurlijk.e mo-bilisatie niet voldoende is. De aan^ezigie (roorraad nuoet zoo groot zijn, dat Parijs ïed.urende twintiig dagen ervan leiven ka.n, aangezien gedurende dien tijd aile ïpoonvegmaterieel noodig is voor de sn-nentreikiking vam troepien en treinen. En 111 is gebldken, dat de voorraad hooig-;t<>Tis vooj ééne week voldoende is. De stedelijfce overhaid nam de zaak ter fond en stelde de vraag, na. vaststeiHinig iran de volstrekte noodzakelijkheid' van > Feuilleton der Gazette van Gent. Voor hare Moeder — 0, tante Dagmar, dat moet gij ver->ellen ...riepen zij. En mevrouw La Motte vertelde er vroo 1.1 k o-p los,haar glimlach was onweerstaan Jaar, haar levendige oogen straalden 'an prêt. Bij het uitpakken van haar kof-ers had zij ontdekt, dat zij eenige hoog-loodige stukken onderkleeding had ver-?eten. Aan het dienstmeisje telgrafee-fen ging niet, want die was juist wegge-|tuurd ; bovendien hajd zij dan last .met de douane gekregen. Daar die kleeding Btukken nu bijzonder breed moesten Z|.in, om haar te passen, konden de andere dames haar niet te hulp komen. Zij gmg dus dadelijk naar stad en kocht in een groot magazijn op de Ostergade net benoodigde. Â1 pratend vond zij in hasjr grappig Duitsch, dat zij met allerlei Deensche- woorden vermengde, telkens nieuwe lomschrijvingen voor de onitbre-kende stukken, en Signe en Lide hieliden ■'.an hot lachen de zakdoeken voor den tnond. In den winkel had men haar adres ïeyraagd, om haar pakje te sturen, doch zij wllde het dadelijk medenemen. Bij iiet betalen aan de kas ontmoette zij een 1"f'rmi3 van vroeger, was met haar wegge--;'an en had het pakje laten liggen in let magazijn, waar haar naam en adres anbekend waren. — Ja, mama is geniaal ! zegde Veroni-sa.Soms werd hefc gesprek geheel in het eensch gevoerd. Dan scheen Veronika opvoiering van den voorraad, wie de kosten daarvoor moet betalen 1 Thjans zijn bei&prekingen gaande tus-schen de d'aparteimenten van binneinland-sicbe zaken., oorlog en het stadsbestuiur. Binnenlandsche zaJpen heeft aan.gjeibo-den, de hellft van de te maken onlcostem voor hare reikening te nemen ; voor die reist moeten dan Oorlog en Parijs opiko-men. Eene besHissing is nog niet geno-men.ENGELAND De verongelukte onderzeeër Waar is het wrak? Gisteren werd er uit Plymouth gi&-mieild d!at de schepe-n gedurende gansc'h den daig dregden om te trachten. den gie-zonken onderzeeër weer te vinden, doch vruchiteioo.s. TweemaaJ ontmoette de dreg weerstand, tweemaal duiikeSden de diuiîte-laars, imaar E.tevden vast dat zij haalkte aan eene rots. Men begint te vreezen dat het wraik, w,aarin het water niet dooird'rong, weigige-«poeld is, miedegevoerd met de onderzee-' scihe stroomiinig. Zoo zulks iiet geval mocht izijn dan kon het nu reeds ver weg zijn. 00% kan het well dat het wrak stilaan verzaind.t in de baai waar het geizonken is. Zoo de reddingKW'erkien, die heden wor-den voortgezet, geen uitslag opleverein, izali er een lijkdienst opgedragen worden ter naigediachtenis der omgekomen beman-ning. » >-■» Oud kasteel door brand vernield. — Het oud kasteel vaai Burton Hall, toebe-hoorende aan sir Saidey, en dat dagtee-kende van de eerste regeeringsjaren van Karel I, is door brand vernield. Er was juist een groot bal en een deel der ge-noodigden moesten in allerhaast de vlucht nemen. Talrijke dames missen ju-weelen van groote waarde. Zoo zijn er die haar verlies schatten op 50,000 frank. De schade door den brand aangericht is zeer groot, vooral op oudheidskundig gebied. De Iock=out in de bouwnijjverheid. — Een geschil is onstaan tusschen de onder-nemers der bouwwerken en de. werklie-den. Een lock-out die 150,000 werkliedeit zal treffen is voôr aanstaanden zaéerdag te voorzien. De redding van de " Cobeguid". — De " Cobeguid", van de Royal Mil Steam Packet, is ten slotte toch gevonden en men is er in geslaa^gd aïle opvaremden te redden. De verongelukte stoomboot werd door een visscher ontdekt bij de Trinity Rocks. De man berîchtte zijne ontdiekking naar het kustplaatsj.e Yar-mouth en van hier Viertrokken cnmiddelt-lijk eenige kiuistvaarders om hulp te b.renr gen. In een heyigen sneeuwstorm be-reikten zij de plaats van de schipbreuk. Dadelijk werd begonnien met de pogin-gen, om de opvarenden iin veilighedd te brengen, maar dat werik werd zeer be-moeilijikt, niet sleehts door het ruwe we-der, maa.r ook door het feit, dat eem deel van de lading van de " Cobeguid" van het wrak was gespoeiLd en hieromheen rond-dreef. Doeh de pogingen, om het wrak meit reddinigsbooten te bereikeo, sliaiag-den en afMere'erst werden de vrouwen en kinderen van het wrak afgehaald en ver-voligens de mannelijke opvarenden. De kapitein en elf man bleven aan boord, in de hoop nog een deel van de lading te kiimnen redden. Maar deze zijn nu ook v,an het wrak gehaald. Hunne positie werd onhoudibaar. AMe geredden werden naar Yarmouth (Nieiuw Sehotland) overgebracbt. Kapitein La.wson, van de " Cobeguiid", getuigde., dat de vrouwen aan boord groo- dadelijk te gevoelen, dait zij zich met Wi-gand moest bezig houden, en hij vond het een verrukkelijk denkbeeld, op die manier met haar van de anderen afge-zomderd te zijn. Later, toerx het gezelschap terugkeer-de, Iiet men hen beiden alleen, en zij kwamen een heel eindje achteiraan. Hij vroeg dadelijk, hoe dat toch met den Staatsraad zat. Hij had er, toen de dames over hem spraken, niet naar dur-ven vragen. — Oom Jens Baggesen maakt verzen, zegde Veronika. En het is heel lastig voor hem, dat hij Jens Baggesen heet. Gij weet immers wel, dat was de groote Deensche dichter. Stel u voor, dat iemand Richard Wagner heet en ook toonzet ! —Ja, dat is al heel ongelukkig, meen-de Wigand. Beteekent zijn werk nog al wa t ? — O ja, dat moet kolosaal wezen. Ik weet het niet. Ik voor mij vind er niet veel aan. Hij heeft enkel vreeslijke on-derwerpen — weet gij : Semiramis is heel ver weg. En Zenobia ook en al die din-gen. Oom Jens is wel erg ongelukkig. Ziet gij, de groote Jens Baggesen was heel satiriek, en oom' Jens schrijft tra-gisch. Het is dus geheel iets anders, maar na zijn eerste boek, het was een drama in verzen, hebben eenige critie-kers onaangename opmerkingen gemaakt en werd het woord smakeloosheid ge-noemd. En na dien tijd wil geen uitgever oom's werken drukken. Dat komt alleen (van dieu naam . Wigancl dacht er het zijne van, en meende kalmeerend : — Nu, d,?Jn kan hij immers een inge-beelden naam kiezen !. — Daar is oom te trotsch top. Oom en ten heCldeumioed toonden in de gevaarlij-ke onistandiglieden. Het wcurdt nu ook hevestigd, dat heit schip in den saieeuwstorm de richtin.g was kwijtjgeraakt. en dat, toen het onge-iuk geschiedde en de draadlooze huiLp-seinen werden uitgeizonden, niemand aan boord eigenlijk wist, waar men was. Het binnemd'ringende water maakte de ma^ ehienen en dynamo's onklaar, zoodiat het weldra onmogelijk was, het draadlooze toestel verder te gebruiken. DU5TSCHLAND; De giftmenger Hopf De derde vrouw van Hopf aan 't woord. Men kan het dte vrouw nog aitijd aan-zien, dat zij ernstig ongesteld is ge.weiest. Zij is van Hopf wettig geseheiden', bereid om te getui,gen en veirtelt het volgendte: Ik heet WaWy Siviec, ben 31 jaar oud en woon nu te Dresden. Door mijna «lister kreeg ik kennis aan Hopf. 1k wisit iniet, dat hij in een dagblad eene vrouw had gezocht. Op 31 januari 1912, màjn verjaardag, verloofden wij ons en. hij s.telde mij voor, te Londen te trcvuiwen, omdat ik een Oostenrijksehe was en d'an ook wat van de wereTd kon zien. Voôr het huwelijk gaf hij mij een testament, waar-in hij mij tôt algemeene erfgename be-noemde.Voorzitter : Het testament was met de machien geschreven ; wist gij dat het on-geldîiig was? — Getuige : Neen. Toen wij teruglkwamen, zegde hij, dat hij eene ver-zakering wildte sluiten. Yoorzitter : Hoe ging dat in zijn werk 1 — Getuige : Hij legde mij een brief voor, en ik moest er mijn naam onder zetten. Waarvoor? vroeg ik. Gij wilt immers u-zelf v&rzekeren. Hij zegdte : Met zijn tweeën is het goedfcoopeir. Toen heb ik het gedaan. Voorzitter : Hoe stond het met den fi-nancieellen toeistand 1 — Getuige : Hij be-schreef dien toestand alis uitstekend. Hij had van zijn© moeder geërfd en gaf schermilessen. Hij kocht ook bijna ailles zelf in en bracht bloemen en geschenken voor mij m.ede. Einde juni deed ik eene reis naar Glashiitten, om mijne zuster op te zoefcen, en toen ik terugkwarri, zag ik thuis vele vuiile glazen staan. Toen nam ik mij voor, zijne schrijftafel een s open te miâlken. Dat was op 9 juli. Ik vond daar velie minnebrieven in, een grooten omsliag, waaruit mij bleek, dat hij tweemaal ge-trouwd was geweest, wat hij voor mij stil bad gehouden ; verder afschuwelijk ge-mieene afbeeldingen, en een brief, waarin stond, dat hij geld wilde îeenen in de verwiachting, dat zijne imoed'er spoedig zou sterven.Den volgenden ochtend di&ed ik hem aan het ontbijt verwijten. Ik moest weenen en ging de deur uit, om een zakdoek te halen. Toen ik weer bin-nenkwam, en mijn thee dronk, werden mijne handen heelemaal stijf, mijn mond trok scheef. Ik wilde opstaan, maar het ging niet. "Gij hebt iets in den thee gedaan", zegde ik. Hij antwoordde, dat ik zeikeir zelf in de vergiftkast geweest was. Hij gaf mij een glas cognac, leidde mij naar mijne slaapkamier en zegde, dat het ©en zenuwsohok was. Van den thee heb ik wat in aen flaschje gedaan en aan een ischeiikundige geigeven. Deze heeft mij later medegedleeld, dat er niets in zat. Op 9 augusti begon een nieuw stadium van «Aeikta. Ik zrweiette hevig. Hopf zegde, dat ik geen koorts had. Ik overtuigde mij echter, toen hij de kamer uit was, door een blik op de schrijftafel, dat hij een th'ermometer voor mij geteekend had en dat ik 40 graden koorts had. En onder-wij'l zat hij bij mijn bed, was lief voor mij, weende en zegde, dat het hem sp&eit, dat hij mij niet kon helpen. mama zijn buitengewoon. begaafd, voeg-de zij er na een poosje bij. Schrijft uw moeder ook? vroeg hij min of meer ongerust. Hij herinnerde zich geen met roem be-kende schrijfster Dagmar La Motte, en vreesde reeds, dat zij in denzelfden toestand verkeerde als haar broeder, de dichter. — Neen, mama heeft geen bepaald talent. Zij is een geniale persoonlijkheid. Nu, dat kon wel zijn. Zij maakte een krachtigen indruk. Vrouwen, die zoo lee-lijk en daarbij zoo onwederstaanbaar be-minnelijk zijn, moeten wel iets beteeke-nen.— En uw vader? Is die dood? vroeg vroeg Wigand. Zij schndde het hoofd. — Mama en papa pasten niet bij elkan-der, zegde zij bedaard, zij zijn echter niet gescheiden. Als wij te Berlijn ?ijn, komt papa elken woensdag bij ons eten. — O zoo... Beiden zwegen een heele poos. Onder de dames, die vooruit liepen, werd gela-chen en gepraat en drukte gemaakt. Tus-, schen de groote grasvlakten op den weg, die soms ook tusschen een groep beuken-boomen doorliepen, zagen de witte en blauwe gedaanten, die voortdurend on-rustig door elkander heen schoven, er recht vroolijk uit. De slagschaduwen op het gras werden langer. Nu kwamen zij langs een troepje prach tige, bijna witte herten, met groote ge-weiën ; dicht op elkaar gedrongen, ke-ken de koninklijke dieren de voorbijgan-gers met domine treurige oogen aam. — Die herten zijn mij te burgerlijk, zegde Veronika. — Ook edel wild moet zich naar de De voorzitter : Hopf's kalender wijisit uit, d'at hij op 31 juli aan zijne vrouw typhas-bacillen gegeven had en nu af-wachtte, hoe die werkten. Het openbaar ministerie : Wat hebt gij na de typhus-bacillen bij uiw derde vrouw toegeipast ; zeker choie ra-b acillen 1 — Beklaagde : Ik weet het niet meer. De getuige was daama tôt februari nu eens ziek, dian weer beter. In februari deed hij weer eene poging om haar met een glas Champagne vergift m te geven. De Champagne smaakte geparfumeerd. Toen de getuige dit teg&n haar man zegde, lachte hij. Na het gebruik van den chaimpagne, werd getuige zeer ziek. Op eene vraag van den voorzitter be-kende beklaagde, dat er arsenicum in zat. Getuiige kreeg een kwartuur later bra-kingen en diarrhee. Zij werd als blind. Bovendien kreeg zij hevige bloedingen. Die toestand hiettd eenige dagen aan. Toen de vrouw een nieuwen aanval kreeg, Iiet Dr Krâmer haar naar het zâe-kehhluis brengen. De vrouw nam den dok-ter daar in haar vertrouwen en stelde hem in kennis met haar verdenking, dat (haar man haar trachtte te vergiftigen. De voorzitter : Hopf, hebt gij uwe vrouw ■allteen getrouwd om haar van kant te miaken ? — Beklaagde : Aanvankelijk niet. Voorzitter: Maar gij bebt haar wilen dooden. — Beklaagde: Dat kan ik niet ontkennen. Voorzitter : Gij hebt bij haar bed ge-zeten, hebt haar getroost en die koorts opgenomen, omdat gij haar zelf vergift had toegediend 1 — Beklaagde : Ik was hedlemaal in de war. Uitspraak Zaterdag namiddag is te Franckfort het procès afgeloopen ten laste van den giftmenger Hopf, beticht 'zijne Ie, 2° en S"" vrouw, zijne twee kinderen, en vader en moeder vergiftigd te hebben. Het hof erkende hem plichtig aan moord op zijne drie vrouwen en twee kinderen, doch niet op zijne moeder en vader. Hopf werd veroordeeld tôt de doodstraf, tôt 15 jaar gevang en tôt berooving zijner burger-rechten. Hoteldieven Eene slang is hun inedeplichtige. Te Munchen heeft men thans twee ke-relis aangéhoiuden die er op uit waren om een goeden silag te doen, en zuliks op eigenaaridagie wajye. Een Engelsch, schatrijk koppel, rei-zend met meer dan een half millioen ju-we&len bij zich, was in een voornaam hôtel van Munchen afgestapt, en stelde er kort nadien de aanwezigbeid vast van een Rus en eein Zweed, die beide Engel-schen al® op de hielen vollgden. De twee kerel® hadd'en twee kainiers, aan deae der Engelschen païen d, besproken. Vermoe-dens gelkregen helbbend, zoo verwittig-den de Engelschen de policie, die in de kamers der twee vreemdelmgen een na-•zicht hield. Men sitelt zich haar verbazing en haar schrik voor toen zij, in de badkamer, pa-lend aan de kamer van den Rus, eene boa (slang) van reusachtige afmetingen vond. Het onderzoek heeft uitgeweizen, dat de beide kerels, die thans achter slot en grendel zitten, zinnens waren de boa in de kamers der Engelschen te laten en zich, tijdens den uitzinnigen schrik die zich zou voorgedaan hebben bij het vasrt-istellen der aanwieziglheid van het gevaar-lijke dier, van de juweelen meester te ma-(ken.De boa werd door de bediendten van den Dierentuin opgevangen. omstandigdheden schikken, .wanneer het zijn vrijheid verloren heeft. —Neen, zelf s een dier mag zijn karak-ter niet verlooehenen, riep zij bijna harts tochtelijk. Hij dacht : dat zegt de moedige vrouw met de breede levensopvatting, die in staat was, met gevaar voor haar zelf, een mensch te redden ! En dat mag zij zeg-gen! Neen, neen, gij moogt uw karak-ter nooit verlooehenen, aan mijne zijde zoudt gijl het nooit behoeven te doen — — u in liefde naar het karakter van uw man schikken, dat is immers geheel iets anders. Wigand nam zijn stroohoed af en zette hem dadelijk met een vastberaden bewe-ging weer op. En nu kwam al zijn ernst boven, die verborgen was onder de vroo-lijkheid, die hem in zijn onbezorgde uren onderscheidde. Ik weet niet, begon hij, of ik te veel eischend ben. Maar ik zou geen leven willen leiden, dat niet verheven was boven het alledaagsche. Ailes om ons heen, ons geheele leven met beroep en omgang met menschen, ja, misschien ook veel in eens, brengt ons voortdurend in gevaar van afwijking. Darom vind ik, dat wij moeten doen als de veerschippers : bij het overzetten sturen zij Veel te hoog op — want zij weten, dat de stroom hen toch terugdrijft, en zij ibereiken hun doel slechts dan, wanneer zij aansturen op wat hun onmogelijk toesohijnt. Met schitterende oogen staarde zij hem aan. Dat was iets voor haar ! — Ja, zegde zij, bekrompen menschen en bekrompen beschouwingen vind ik ook iets verschriltkelijks. — Al wat mij als groote, ongewone, ja zelfs aanmatigende verschijning te ge moet komt, trekt mij aan. Wij bezeeren Ernst August in Brunswijk. — Hertog Ern&t Auguist van Brunswijk kwam om 10 u. 49 aan de statie te Pot&dam aan, om den keizer te bezoéken. De keizeir, de kroonprins, en de prinsen begroetten den hertog en zijne gemalin aan de statie, waar eene groote militaire ontvangst pliaats had. De keizer geleidde zijn gast naar het paâeis, waar hij begroet werd door de keizerin. Tijdens een galadiner wel'ke viijdag in het keizerlijk kasteel te Berlijn plaats had' ter eere van den hertog van Brunswijk, heeft Willem II een heildronk inger steld aan den hertog en de hertogin. Na den hertog hartelijk welkom gewenscht te hebben, voegd© de keizer erbij : "Ik reken erop dat, in de toekomst, tusschen Brunswijk en Pruisen een nau,we geest van goedie verstandhouding en. genegen-heid zal heerschen, en dat de twee Sta-ten zich wedterzijds zullen hoogachtën en verdedigien, en dat beiden onwrikbare leden van de nationale eenheid zullen zijn. Ik koester de zoete en vaste over-tuiging dat uwe beklimming van den troon van Brunswijk een vorst rang heeft doen nemen tusschen de regeerende prinsen van Duitschland, die met echt Duit-sche trouw al zijne verplichtingen jegens den keizer en het keizerrijk vervullen zal. " De hertog bedankte voor het buitengewoon welwillend onthaal dat hem te beurt viel en voor de vriendelijke woorden des keizers. Hij voegde erbij : "Ik beschouw het als een der grootste plichten van mijne regeering van in goede verstandhouding met het keizerrijk, met Pruisen en, bijzonder, met Uwe Majes-teit te Jeven ; zonder dlat zou het land van Brunswijk nooit kunnen welvaren. Ernstige zedenzaak. — De geneesheer Koeber, van Leipzig, werd gisteren aan-gehouden onder beschuldiging van mis-digis bewerkingen Lieden der beste klasse van de Leip-ziger sstmenleving zijn in de zaak betrok-ken en men mag zich aan eene reeks nieuwe aanhoudingen verwachten. De koude. — In, zekere deelien van Duitschland wijst de t'hermometer 23° onder nul, wat iets buitengewoons is. Op den Rijn is de scheepvaart onderbroken door het drijfijs. In Brandtefourg en in Pomeranie zijn tal van zwanen, als het ware ingesloten door het ijs, van honger omgekomen. Krankzinnig geworden. — Gisteren morgend stelde de stoker van een express-trein, dîchltbij Berlijn vast, dat de ma-chiinist zoo raar deed en pijlsnel de seinen vo-orbijreed. Aldra bemerkte hij dlait die man krankzinnig geworden was. De stoker sprong op den waanzinnige toe en geJiukte er in hem te overmeesteren na een korten, maar hardnekkigen strijd. Daama sliaagde hij er in, den trein te doen stil'houden, op enkel eenige meters van een koopwarentrein. Aldus werd eene ramp vermeden. OOSTENRIJK- HONGARIE Een oude kanonbal ontploft. — Te Sa-dowa, waar de Pruisen in 1866 de Oosten-rijkers versloegen, was een smid, zekere Krauss, een stuk land aan het omgraven toen hij een kan on sb al opdolf. De smid droeg zijne vondst, die reeds 47 jaar in den grond stak, naar Althenatek, waar zijne smidse gelegen is.Nauweliiks was hij er aangekomen of de kanonsbai ontplofte De 19 jarige zoon van den smid werd let-terlijk in stukken gereten en de smidse is gansch vernield. ZWEDEN De opening van het Parlement. — De zittijd1 vian de Zweedsche Kaaier is door ons nu eenmaal meer of minder aan ailes, dat is het lot van den mensch ; maar ik wil liever strijden met iemand, die zich te hoog opricht, dan met iemand^ die zich te laag bukt. Wat zou hij goed bij mama en mij passen dacht zij verheugd. Zij was overtuigd dat hij verliefd op haar was. Maar van zijn plannen, wist zij niets. Ik zou hem nemen, dacht zij. Zeker en stellig — op het oogenblik — dat zou ik doen. — Wij kennen elkander nog zoo weinig. Het zou bijna onbescheiden lijken, als ik u iets uit mijn leven vertelde — meende hij — Zoo weinig ? Omdat wij pas gisteren kennis gemaakt hebben? illsof dat van lengte van tijd afhing! zegde zij met grooten nadruk. — Gij hebt gelijk. De uren waren zoo veelbeteekenend. En door uw daad —. — Och, laat die "daad" toch rusten. Gij wildet mij iets uit uw leven vertel-len.— Bekennen ! Dat is het woord. Beken-nen! Want het is iets romantisch, misschien een gevoelsafdwaling! Gij hebt zoo van allerlei kleine dweeperijen ge-had, — nu, ik weet wel, dat gaat met meisjes ook zoo. Van verre denkt gij • gevonden! Van dichtbij bemerkt gij: het is niets. Maar eens ben ik zeer ernstig in ontroering gebracht. Een biecht ! dacht Veronika met een mengeling van prêt en innige blijdschalp, een man, die zich gedwongen voelt, re-kenschap af te leggen van hetgeen zijn ifyart vroeger heeft ondervonden — als die het niet ernstig meent ? ! En stel u voor : door een mïsdadig-ster ! Of door een jonge vrouw, die be-vveerde, een misdadigster te zijn. Ik was DE HEER VON BETHMANN» HOLLWEG, De Duitsche Rijkskanselier. die denkelijk zal aftreden. den koning geopend met eene troonred'e, die vermeidt den rouw welke in het land verwekt werd door den dood van de ko-ningin-moeder, die aller harten had weten te winnen door hare onvermoeibare zelfopoffering in het bijistaan en troos-tan van de ziek en De koning stelt vast dat de betrekkin-gen van Zwedien met de andere mogend-heden altijd vriendschappelijk zijn. Hij kondigt bielangrijke wetsontwerpen aan. die de verbetering van 's lands verdedi-ging tôt dioel hebben, en dde tôt eene bijzonder® belasting op de groote verwor-ven fortuinen noodzajlcen. Men denkt op nieuw het stem recht aan de vrouwen te zullen kunnen vertleenen. Tusschen de miaatschappeilijke wetten die in de troon-irede opgesomd worden, zijn de strenge maatregelen tegen de dronkenschap, onder andere de beperking van den ver-koop op krediet van sterke dranken ; er zal ook eene wet neergeliegd worden om de werklieden zonder werk ter hulp te komen ; een bijzonder krediet zal ge-vraagd worden voor de bestrijdïng der longtering. 's Lands fmanciën zijn altijd goed. Eene leening van 32,500.000 kronen ztâ 'uitsluitend giebruikt worden voor winst-.gevende ondernemingen, welke van den Staat afhamgen. De voorziene uitgaven voor het leger beloopen 54 millioen 216,800 kronen, en deze voor de vloot, 27 millioen 942,800 kronen. PORTUGAL. Bommen. — Tusschen Paco Darces en Caxais werden er naar een rijdiendien tredn drie bommen gê-worpen. De soîdla-ten, die den trein beschermden, schoten. Drie aanhoudlingen werden gedaan. Er zijn enkel© gewonden. ALBANIE De prins von Wie<k Een berichtgever mieldt dat de Duitsch© keizer herhaaldelijk met den meesten nadruk den prins von Wied heeft afge- referendaris aan de rechtbank. Juist in dien tijd kwam er een zaak voor, die de geheele stad in beweging bracht. Een meisje dat moeder zou worden... was ge-worgd. De verdenking viel op haar min-naar, dien zij misschien tôt een huwelijk had willen dwingen, of die zij misschien met haar jaloerschheid had vervolgd, omdat hij nu blijkbaar een ander meisje met zijn liefde begunstigde. Hij was een eigenaardige man, schoon, van de soort van schoonheid, die den fijnen smaak beleedigt, en die men wel bij paardenrij-ders aantreft. Zwaar gebouwd, maar niet plomb ; met stekelige zwarte oogen en sterk krullend haar. Er waren vele be-wijzen tegen hem. Hij scheen verloren. Onder de getuigen bevond zich Mila Klint, het meisje, aan wie hij nu zijn liefde had geschonken. In ailes getuigde zij in zijn voordeel, zij offerde haar eer zelfs op, om hem op den avond van den moord een alibi te bezorgen. Zooals later bleek was dit een leugen geweest, om hem te redden — want zij had zich nooit met hem of met- een anderen man opgehou-den. Het optreden van deze getuige gaf iets verh&vens, iets tragisch aan het ver-loop van het procès. Want er was niemand m de zaal, die niet dadelijk be-greep, dat zij loog. Hoe vurig moet een meisje liefhebben om juist dit offer te kunnen brengen. Zij zou gezworen heb-ben, als de rechter het zoo ver had la-ten komen. — Was zij schoon ? vroeg Veronika, misschien om belangstelling te toonen] of ook om een beschrijving te vernemen! die een buldiging voor haar zou inslui" ten. (Wordt voortgezet).

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.