[247" JAAK - N* 191. - B. 5 OENTIEMEN ZONDAG, 10 AUGUSTI 1914 GAZETTE VAN GENT OSCHBIJTIIOSPBIJS î VOOR GENT : VOOR GEHEEL BELGIE : Pél, jjar fr. 12-00 Ben jaar fr. 15-00 maanden » 6-50 6 maanden » 7-75 Intanden > 3-50 3 maanden Voor Rolland : S frank per 3 maanden. Voor de andere landen : fr. 7-50 per 3 maanden. NIEUWS-, HANDELS- EN ANNONCENBLAD Gestieht in 1667 [WEURZEN-COURANT). BMSTUUR EJf BEDACTXS VELDSTRAAT, 60, GENT De burèelcn eyn open van 7 ure 's morgends tôt S Wt "s âvonâèl TELEFOON nr 710 De inschrijvers buiten de stad Gent moeten hun abonnement nemen ten Postkantoore hunner woonplaats | DE EUROPEESCHE OORLOG1*^ G lin Belgie Jolijft de toestand geruststellend DE OORLOG De Koningin in het Socialistisch Volkshuis, te Brussel ■M De koninklijke Prinsen bij ds Volkskinderen ■Eene censuur op de dagbladen DE PEIJS DEE EETWAEEN VERSCHILLIGE KLEINE GEVECHTE IN ER BROEBT SETS BU DUITSCHLAS9D I Zegepralen der Verbondenen in Frankrijk en Rusland Il U ' L#.A U.werden toegejuicht, werden ontvangei 1)0 Umm M S18Î lOlKSSlUIS d°0i" den Broeder Denis, bestuurder vai " het gestieht; den lieer Max, burgemeee De koningin heeft aan allen, die door ter van Brussel, enz. den oorlog getroffen zijn, de vertroosting . Zij werden hier ook geestdriftig toege willen brengen, van het woord der vrouw juicht. en moeder. Zaterdag, rond 5 ure kwam zij per Yasfstelling van den prîjs der auto, vergezeld van den nootdgeneesneer »» r ' van: het kger, Dr Mélis, en voorafgegaan eetwaren door Dr Depage, in het socialistisch Volkshuis, waar een 40tal gekwetsten en Het Siaalsblad van zaterdag kondig herételtenden verzorgd worden. het volgende bclangrijk koninklijk be De koningin werd ontvangen en ve-~ s[uit ai', noodzakelijk gemaakt door d( ylkomd door den heer Octors, afgevaar- o-ebeurlijkheden van den oorlog : duçdejbeheerdetJjap het Volkdyns..; - „ Gvcnvc-eiide dat, m het belang dci door Dr Troort hooMgeneesheer en heel u <=d bevolking, het van be het personeel der Ambulaneie, met wie , . ° , _ , , ♦ eij allen een opwekkend woord sprak. is het opkoopen der eetwaren ei ®aar het gerucht harer aanwezigheid a^e winstbejag op den prijs er van t( was weldra in de volkrijke wijk bekend beletten, is besloten : gworden, en honderden vrouwen uit de Art. 1. — De hoogste prijs waaraan voisklas schoolden voor 't Huis samen, tijdens clen duur van den oorlog en to on* H. M. bij het heengaan geestdriftig nader bevel, mogen verkocht worder toi te juichen. de navermelde eetwaren en koopwaren .. î tl j worden bepaald als volgt : De prinssn LBOPOld 0n KSPBrTlIBQîlGOP gebuild meel aan 20 t. h. minimum s ... il is s ■ j de 100 kilogrammen, 28 fr. ni] onze vojKSRinûGPen Keukenbroo.d den kilo, fr.- 32, zon De prinsen Leopold en Karel-Theodoor der. onderscheid van hoedanigheid; hebben zaterdag morgend twee scholen Aardappels, de 100 kilo, 9 fr var beiocht, waar er elken dag soep wordt augusti lot einde september; ir. 7.o. iiitgedeeld aan de arme kinderen der lot 8 Ir. na dien tijd. biifiengeroepen soldaten. Inlandsche tarwe, de 100 kilos, 21 fr •J)e prinsen bezochten het eerst de Zout, in 't groot, den kilo, fr. 0.05; n stapsschool der Hoogstraat. Ongeveer 't klein, den kilo, 0.08. 150 kinderen waren volop aan het eten, Suiker, in 't groot, den kilo, fr. 0.63. toen de prinselijke bezoekers er binnen Suiker, in 't klein, den kilo, fr. 0.70. bfemen. De kleinen heten hun nog half Ri;st in >t groot den kil0) fr_ 0.57; ir gfulde telloor staan klapten m de 't ldein, den kilo, fr. 0.63. iiaâden en luichten : Jbev-e de prinsen ! . . L A ^ Lwe de koning ! Leve de koningin!" De e Ploul.lcleSouverncur' prKes onderhielden zich met de klei- moëefl m hunne provincie opyorderen nen, deden de ronde der gebouwen en aan c^e pnjzen, bepaald bij artikel 1, he belaven zich vervolgens naar het Sint- meel en de tarwe, noodig tôt het voeder Jorisgesticht der Cellebroedersstraat, der bevolking. bestuurd door de Broeders der Christe- B. — Anderzijds mogen de burge lijke Scholen. meesters in hunne gemeente opvorde- De prinsjes, die op hunnen doortocht i'eri) aan cje prijzen bepaald bij arlik'i door eene talrijke menigte geestdriftig ^ de aardappels, het zout, de suiker on- 29 Fpinllofrvn rlor frA'F&ttfc Tflfl flfillt. der al zijn vormen en de rijst noodig tôt het voeden der bevolking. Art. 3. — De opvorderingen van meel en tarwe door de gouverneurs gebeuren op aanvraag van de burgemeesters hunner provincie of op aanvraag van den gouverneur eener andere provincie wel-ke meel en tarwe te weinig zou hebben. De opvorderingen van aardappels, zout, suiker, rijst door de burgemeesters gebeuren voor de gemeente en op ver-zoek van den burgemeester eener andere gemeente welke een of meer dezer . waren te kort zou hebben, ' De provinciegouverneurs komen met elkander overeen om van aardappels te voorzien de streken welke in de provincie zelf, niet de noodige hoeveelheid voor de voeding vinden. - Art. 4. — Wanneer de gouverneur gedwongen is zijn ambt te verlaten en i zich terug te trekken voor de overweldi-1 ging door den vijand, wordt de macht welke hem bij dit besluit wordt ver-leend, overgedragen en op elk der ar-rondissementscommissarissen en zelfs op de burgemeesters, wanneer de ar-rondissementscommissaris zich heeft moeten terugtrekken. Art. 5. — De opvorderingen van tarwe of aardappels mogen enkel gebeu-t ren tôt beloop van het beschikbare, na . aftrekking van den voorraad noodig . voor de l'amilie, en gebeurlijk, voor het herzaaien en herplanten. Art. 6. — De opvorderingen welke - hun worden gedaan, omvatten in voor-i komend geval, voor de landbouwers de i verpliehting onmiddellijk het graan (e dorschen of de aardappels uit te doen, , tôt beloop van de gevorderde hoeveel-t heid. i Art. 7. — In geval van opkoop van , een of ander der bij artikel 1 voorziene waren of van inbreuk op de voorschrif-ten van het besluit vanwege een voort-brenger of leveraar, wordt op de koop-waar onmiddellijk beslag gelegd op vor-dering van den procureur des konings i met tusschenkomst van den burgemees-) ter of militaire overheid. De aangeslagen koopwaar worden overgemaakt aan de weldadigheidsbu-1 reelen uit do gedeelten des lands welke van hulpmiddelen beroofd zijn, om kos-teloos te worden uitgedeeld aan de in-woners der plaats, te beginnen met de 1 meest noodlijdenden, en onder dezen wordt de voorkeur gegeven aan de fa-; niiliën waarvan een of meer leden onder de vaandels zijn. Art. 8. — Benevens de inbeslagne-' ming van de koopwaar, zijn de opkoo-pers en andere overtreders strafbaar met een tôt acht dagen gevangenis en met eene boete van 50 tôt 500 frank, on-verminderd de toepassing van art. 311 van het strafwetboek. I m IIIIWI——|—Ml Il— mmii II llll II IIIBIII ll»H 11 IHIirilBI Art. 9. — .Worden aanzien als opkoo-pers : A) Zij die, met een doel van winst, koopwaren of eetwaren van eerste nood-wendigheid aan den omloop onttrekken welke zij opgesloten houden in eene welkdanige plaats zonder ze dagelijks in het openbaar terug in verkoop te stel-len.B) Zij die de eetwaren of koopwaren van eerste noodwendigheid doen beder-ven of vrijwillig laten bederven, welke ook de reden zij die hen aldus doet han-delen.Art. 10. — Het huidig besluit is toe-passelijk met terugwerkende kracht op i augusti 1914, den eersten dag der mo-bilisatie van het leger. Het zal worden afgekondigd in al de gemeenten van het land door de zorgen van de plaatselijke overheid. De verkoopen sedert dezen datum gedaan aan een hoogeren prijs dan den-gene vastgesteld door het huidig besluit, geven aanleiding tôt terughetaling, overeenkomstig artikel 1235 van het Burgerlijk Wetboek. Oe Overrsmpeling van Belgie i. EENE VOORSPELLING. Onder dien titel verscheen in 1906 van de hand van een ongenoemde, waar-.s"hijnlijk een stafofficier van ons 1-eger, een Vertoog, als zoù een oorlog uitge-borsten zijn tusschen Duitschland en Frankrijk, en wel in zake de moeilijkhe-den tusschen deze twee landen, wegens de voorvalleii in den Franschen Congo. Ken weet inderdaad, dat deze beide landen op dit oogenblik op het punt ston-den in botsing te komen en dat de oorlog bijna door Duitschland verklaard werd. De schrijver voert daarbij aan, dat En-geland, door Duitschland in zijne han-delsbelangen en in zijne macht ter zee bedreigd werd en door Rusland in zijne bezittingen van Indie. Engeland stelde Japan tegenover Rusland en Frankrijk tegenover Duitschland.Daarbij past de verklaring door graaf von Bismarck in den Rijksdag afgelegd, den 11 januari 1887 en waarin hij zegde : "Ik ben overtuigd dat wij een aanval moeten vreezen van de zijde van Frankrijk."Zal het binnen 10 dagen zijn, of binnen 10 jaar, dat is een vraagstuk, het>-welk ik niet kan oplossen ? "Indien wij nu door Frankrijk aange-vallen werden en indien wij de overtui-ging moesten hebben dat wij nooit en op geenerlei wijze rust zullen hebben..., zou-den wij, als wij als overwinnaars Parijs zouden binnentrekken, ons best doen om Frankrijk voor dertig jaar buiten staat te stellen ons nog aan te vallen. "De oorlog van 1870 zal een kinder-spel geweest zijn tegen dezen van 18..., ik ken den datum niet, onder opzicht van zijne uitwerkselen tegenover Frankrijk."Dat de oorlog tusschen deze twee mo-gendheden eens of morgen andermaal zou losbreken, stond vast. En dat Belgie in dezen tweeden oorlog andermaal gevaar zou loopen, leidt de schrijiver af uit tal van beschouwingen. Frankrijk en Duitschland hebben een alïergrootst belang om een deel van hunne troepen over ons grondgebied te zen-den.In een dagbladartikel, destijds daar-over verschenen, werd onder meer ge-zegd : "Algemeen denkt men in Belgie, dat zijne onzijdigheid gewaarborgd zijnde door de mogendheden, niets, ten zij het wantrouwen van het naleven der trakta-ten, ons verplicht een verdedigingsle-ger te onderhouden. " Dit is eene valsche stelling, volgens den letter van het traktaat der XXIV artikelen, waarbij de Belgische nationa-liteit werd ingesteld, onder den waar-borg van Oostenrijk, Frankrijk, Groot-Bretanje, Pruisen en Rusland. "Maar die mogendheden hebben de rerkrachtifng .en td>e onschendibaarheid van het grondgebied niet gewaarborgd." Ook had, na den slag van den Sedan, Duitschland zijne gekwetsten door de Belgische spoorwegen doen wegvoeren, zonder de toestemming der Belgische re-geering af te wachten, wat eene inbreuk was op de onschendbaarheid van ons land. En zelfs indien de onschendbaarheid gewaarborgd was, moogt men daarop al-leen niet vertrouwen. Zwitserland be-vindt zich ook in dit geval, en nochtans kan het een leger van 450,000 man op de been brengen. Het onderging ook de beproeving, want in 1798 werd zijn grondgebied over-rompeld door de Fransche troepen. Te dezer gelegenheid zegde de Zwitser-schen geschiedschrijver Zschokke : De Hemel vecht maar met diegenen welke voor de rechtvaardigheid weten te strij-den en te sterven ; het verstoot de laf-hartigen die op eene trotsche veiligheid betrouwen. In 1855, tijdens den Krimoorlog, ant-woordde lord Palmerston aan Benjamin Disraëli, later lord Beaconsfield, in zake de onizijdigheid : "Belgie en Zwitserland zijn onzijdig, dat, is waar, maar ik hecht niet veel belang aan deze onzijdigheid, want ik heb altijd bemerkt dat als een oorlog uit-breekt en dat eene natie het noodig vindt met haar leger over een onzijdig grondgebied te trekken, zij er geenszins aan denkt de onzijdigheid te eerbiedigen, die in de tractaten geschreven is." En nochtans was lord Palmerston een der stich-t-er? van onze onafhankelijkheid. In 1870 werd onze onzijdigheid stellig geëenbiedigd, maar het scheelde niet veel, want, den morgend van den slag van Sedan, had generaal Ducrot, die den gekwetsten generaal Mac-Mahon verving, en die wist dat het Fransche leger te Sedan zou verpletterd worden, bevel ge geven op Mézières terug te trekken. Ware dit gefeeurd, de Franschen zouden de baan afgesloten gevonden hebben door de Duitschers en hadden geen an-deren uitweg gevonden dan over Bel-gisch Luxemburg. De opvolger van generaal Ducrot, generaal de Wimpffen, trok gelukkiglijk voor Belgie dit eerste plan in, want den dag vôôr den slag van Sedan Had maar-schalk von Molkte het volgende bevel gegeven : "Indien de vijand op Belgie af-trok en niet dadelijk ontwapend werd, moest men er hem volgen en niéuwe be-velen af wachten." Onze Fircanciën Eenige dagen geleden hebben wij de verdragen medegedeeld, gesloten tusschen het Belgisch gouvernement en het consortium der bankiers, voor het plaat-isen van 100 millioen nieuwe schatkist-bons 4 % en van 75 millioen Belgische schuld 3 %, tweede reeks. De bankiers hebben de helft dezer twee hoeveelheden titels voor zich geno-men ; de andere helft hebben zij den voorkeur om op in te schrijven. Den 15 juli laatst heeft het consortium de helft van 87 1/2 millioen gestort, het is te zeggen de geheele som waarvoor zij zich aangesloten hadden en de andere helft werd vrijdag laatst betaald. Deze gelden zullen het crediet van hefi land versterken. Aan de buurtspoorwegen. De beheerraad van de Nationale Maatsohappij der Buurtspoorwegen heeft besloten dat al de bedienden zijner ver-schillige diensten, die terug onder de wapens worden geroepen of zich laten inlijven voor den duur van den oorlog, onmiddellijk de wedde eener maand op voorhand zullen trekken. In geval een der binnengeroepenen of der vrijwilligera sneuvelt, dan krijgt de weduwe eene sonu gelijk aan tienmaal de gemiddelde jaar-wedde der vijf laatste jaren. Zoodra het personeel zulks vernam, hebben velen zich laten inlijven. Aan de belastingbetalers. In de huidige omstandigheden is het een vaderlandsche plicht voor iedereen, zoo spoedig mogelijk zijne belastingen te betalen, zonder de- verloopen wettelijke uitstellen af te wachten. Het valt licht te ibegrijpen dat er in-komsten noodig zijn, daar de regeering voor de solde der soldaten en bevoorra-ding der troepen moet zorgen, ^venais vpor de hulp aan de behoeftige huisge-zinnen van soldaten. ,t, Hopen wij dat iedereen dezen oproep zal hooren en door eene spoedige beta-ling het zijne zal bijdragen om de taak onzer regeering te vergemakkelijken. TE BRUSSEL. De censuur op de dagbladen Verscheidene bladen hebben valsche loarustwekkende ïi.jdingen betrekkelijk den gang der oorlogswerkingen ver» spreid. ■""J' i m ■mw-Kwurogjja.i.-iai —i — Verzegeide Lippen Roman van R. ORTMAN. De dankbare Eichler had zijne belofte eerlijk gehouden en Paul Keilig had aile reden om het toeval te zegenen, dat de-2«n gewezen cliënt juist te rechter tijd °P zijnen weg had gevoerd. HVel had het nachtkwartier, dat hij aan s mans aanbeveling dankte, de minst inogelijke overeenkomst met een modem eejstrangs hôtel ; en het gezelschap, dat de referendaris zich hier moest laten ■""elgevallen, was van een slag, dat hij tôt dusver slechts op de dievenbank had le&ren kennen. Maar zijn gewezen cliënt genoot onmiskenibaar een zeker aanzien onder deze twijfelachtige elementen, met welke Keilig de lage, smerige gelagka-®er der gemeene ikroeg moest ideelen. dat de nieuwe aankomeling blijkbaar fndor Eichler's bescherming stond, legde ««n anderen in hunne houding tegenover ûen )°ngen man een zekere discretie op. , Wiettemin begroette de referendaris net als eene verlossing, toen de waard em mededeelde, dat er voor hem eene aimer was in orde gebracht. Bleek ook kamer bij nader bezichtiging slechts eene anozalige, vuile en nauwelijks met H a"ernoodigste toegeruste spelonk, JÊ Was toch hare afgeslotenheid boven 6 ruive en rumoerige gezelschap daar M en duizendmaal te verkiezen. i . ^ ">eilig had er niet mede gerekend '.1 m deze eenzaamheid voile v.ier- en-twintig uren moest slijten. En weder-om moest hij de wreede waarheid onder-vinden van het woord, dat hij tegenover Herbert Vollmar gebezigd had, om hem tôt medelijden te bewegen. Ja, hij was reeds zwaar genoeg ge-straft, zelfs indien hij den aardschen rechter ontging. Deze eindelobze dag in het ellendige krot was duizendmaal erger dan een dag in de gevangeniscel ; want hij had niets om zich bezig te houden, niets waarmede hij de akelige gedachten verdrijven kon, die hem voortdurend pij-nigden. Op straat durfde hij zich in zijne heerachtige kleeding niet begeven, want het was hem tôt een vaste overtuiging geworden, dat men hem reeds vervolg-de. En in de gelagkamer wilde hij niet weder. Onder de lieden, wier kennis hij daar gemaakt had, waren kerels met ware galgentronies geweest — met ge-zichten, van welke hij wist dat zij hem in zijne droomen als schrikbeelden ver-schijnen zouden. Ook tqt het oude ver-doovingsmiddel, dat hem gedurende de laatste dagen ten minste voor korten tijd vergetelheid had gebracht, kon hij hier zijn toevlucht niet nemen; want bourgogne en Champagne bevonden zich niet in de kelders van dit huis, en van elders kon hij, zonder opzien te wekken, deze edele dranken niet laten halen. De wal-gelijke scherpte van den brandewijn, ech-ter, van welke hij een enkel glas zich door de keel had moeten gieten, om op de gezondheid van een zijner medegasten te drinken, brandde hem nog steeds op de tong. Zoo verliepen voor hem met ondulba^ re traagheid de uren van dezen eersten dag zijner vlucht. Hij traehtte te slapen ; maar de goorheid en de walgelijke lucht van het met eene grove stof ovei trokken beddegoed joegen hem wede op. Ook wilde hij zijne geringe be hoefte aan slaap besparen tegen de: nachte, dien hij reeds met een hartebc klemmend griezelen tegemoet zag. Tegen den avond verscheen de wakke re Eichler met een bundel kleedingstut ken, waarvan het opdiepen, naar hij b€ weerde hem heel wat moeite had. gekost Het was een tamelijk afgedragen pakje dat zelfs een arme kleiermakersgeze slechts in dagen van nood zich aan he lijf zou getrokken hebben. Wederon moest de verwende referendaris eene op jWelltfng van .'w^lgilng: owerwinnen, voo hij besluiten kon z;jn sierlijk kostujuii tegen deze plunj e te verruilen. Maar e bleef hem geen keus, en hij moest inte gendeel zijn nieuwen vriend danken, da deze juist de slechtste en sjofelste klee dingstukken voor hem had uitgezoch! welke hij had kunnen opschommelen. De papieren breng ik u morgen oeb tend, zegde Eichler. Het is erg jarnme dat wij elkander niet vroeger heibben onl moet, want toen had ik er nog verschei dene in voorraad. Maar het goedje gaa weg als warme kadetjes. Ik lever ui pkJinctep geen kno>ei!we>ik,, maar 'enke lichte, werkelijk brudkbare stukken. Ee eenzelvigheddspapier van mij mag gerus aan elken policieagent *wor)(len voorge legd. De kunstenaarstrots van den ma: mocht voor Paul Keilig wel iets zeer ge ruststellends hebben ; maar niettemÎ! wenschte hi,j dat de heer Eicheler iet minder langzaam en omslachtig in zij doen was geweest; want deze vertragin bij het leveren der papieren was nu ooi zaak, dat hij nog tôt den volgenden moi gen onder het dak dezer spelonk moest r blijven. De nacht verliep juist zoo akelig als i hij had gevreesd. Hij kon het niet over i— zich verkrijgen, in het smerige bed te kruipen ; en dus zat hij tôt het mor-i- geaid grauwen op den harden . houterti :- Stoel. die naa-st de /waggelende taffel haast het eenige meubel in de kamer i. waS. Het woeste ruimoer, dat van bene-i, den tôt hem doordrong, bewaarde hem 1 volslagen voor de verzoeking om zich t bij het gezelschap zijner huisgenooten te i gaan aansluiten. Toen de morgendschemering eindelijk r vaal en grauw over de daken kroop, l voelde Keilig zich doodmoede en aan r al zijne leden als geradbraakt •— niet minder dan alsof hij de zwaarste lichaam t lijke inspanning had doorstaan. Boven-dién pijnigde hem de vrees, dat zijn ge-,, wezen klant toch misschien niet woord houden en hem in de steek laten zou. Maar daarmede had hij dien brave on-r recht gedaan. Reeds om zeven uur kwam Eichler aankloppen en legde met onmis-kenbaren trots de zoo vurig begeerde t papieren voor hem op tafel H. et waren t zooals hij had beloofd eene geboorte-1 akt en een militaire pas, beide. op den a ïKiam. van den kleermakersgezel Emiel t Fischer uit Halle luidend, en beide zoo verfrommeld, gevouwm en beduimeld, dat er aan de echtheid op het eerste ge-a zicht reeds niet te twijfelen viel. De i- stempels waren zoo scherp en de onder-i teekeningen zoo onleesbaar, als men ze s op een officeel document met mogelijk-a heid slechts wensehen kon. g — Wat ben ik daarvoor schuldig, Eichler? vroeg de referendaris. Gij hebt mij werkelijk een grooten dienst be wezen. Maar de brave Eichler wilde van een belooning niets weten. Hij scheen den bewezen wederdienst op zichzelf als een genoegzame belooning te beschouwen. Ea.rst na lang .tegen s'ÉJ'ib b e 1 e n be^joofr hij het briefje van honderd mark aan te nemen, dat Paul Keilig hem haastig toe-geschoven had. Misschien was het van den vluchteling wel wat onvoorzichtig, den ganschen inhoud zijner brieventesch te laten zien. Maar hoe zou de referendaris er toe hebben kunnen komen, eenig wantrouwen aan den dag te leggen tegenover dezen dankbaren man, die hem zoo belangloos en zelfopofferend behulp-zaamheid bewees ? — Gij hebt nog een half uur tijd, mijn-heer de advocaat, zegde Eichler. Als ik u een raad mag geven, ga u dan eerst in een spijshuis iets behoorlijks gebrui-kan. Gij ziet er ongelukkig uit; en wat gij hier krijgen zoudt, is enkel genoeg voor monden die het niet beter gewoon ziin. Deze raad was zeker goed gemeend ; maar Paul Keilig had niet den moed hem op te volgen. Zelfs in deze verkleeding voelde hij zich hier in Berlijn, waar hij zooveel kennissen had, niet veilig genoeg om zich zonder dwingende noodza-kelijkheid onder de menschen te begie* ven. Hij traehtte dus iets van het suike-rii-afkooksel, dat men hem als koffie voorzette, door zijne keel te gieten. Na-dat hij vervolgens het onbeschaamd hoo-ge bedrag had betaald, dat de waard hem voor slapen en kost afzette, begaf hij zich op weg naar de statie, voortdurend er op bedacht de stilste en minst bezochte straten te kiezen. Het hart toonsde hem tegen de ribben, toen hij in het statieportaal voorbij een agent van policie moest. Maar de man keurde hem slechts een onverSchilligent blik waardig, blijkbaar in zijn uiterlijic niets verdachts vindend. De referendaris voelde zijn moed weder een weinig rij-zen., .Pe.s ,^e heftiger was zijn schrik, toen m.l, juist terwijl hij aan het winket een biljet derde klas naar Zurich verlangde, zich tamelijk onzacht op den schouder voelde kloppen. ■ Gij kunt meteen voor mij ook wel een kaartje nemen, hoorde hij een on-aangenaam schorre stem zeggen. Schiet het mij voor. Onderweg kunnen wij wel afrekenen. Keilig had zich bij het eerste woord haastig omgekeerd en in den spreker een der schooiers herkend ,met wie hij gisteren in de gelagkamer der kroeg was samen geweest. Het was een lange, ma-gere kerel, van moeilijk te bepalen laef-tijd. Al het lage en gemeene, dat in een menschehjk karakter woekeren kan, scheen op dit baardelooze vlekkige gs-zicht, met den langen haakneus en de dunne, bloedelooze lippen, geteekend te staan. Zijn stem-orgaan was dat van een drmker, en hij den aanblik van zijne reusachtige^ handen moest Paul Keilig onwillekeurig aan de klauwen van een wurger denken. Het uitzicht, dat hij nu misschien uren lang zich in het gezelschap van dezen boef zuo moeten laten welgevallen, vervulde hem met een ge-voel van onuitsprekelijke afgrijzen. (Yervolg 2° bladzijde).

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.