Vier-en-dertierste îaarfiranar. — Nummer 10 Voorloopig |0 centiemen per nummer Brussel, Donderdag 28 November 1918 . -C5tt, -r——. ... y*r:.m-+z~ - HET NIEUWS VAN DEN DAG AANKOTNDIGINGEN Per kleine regel 1 fr Tusselien de Nieuwstijdingen, per regel 3 en 4 fr Stcrfgevallen per regel ....... 3 fr, BESTUUR EN OPSTEL Zandstraat, 16 TBLEFOON 171 DAGBLAD Gesticbt door Jan HUTG-HE BUREEL DER KLEINE AANKONDIGDÏGEN : Zandstraat, 6 TELEPOON 7948 ABONNEMENTEN: Ce ir.'zen zullen later vastgesteld worden. De geest onzer soldaten —« —— ;Wij wisten al met zekerheid dat de geest lonzer soldaten uitstekend is, en dat er bij jhen geen kwestie zijn kan van verslapping ïler krijgstucht, van wantrouwen jegens hunne fcianvoerdors of van verval hunner godsdien-Stigc gevoelens. Een officier, wien wij over korte dagen geluk wenschten over de kra-taige houding zijner mannen, antwoordde ons: —- Do soldaten, die ik aanvoer, zijn helden, Hie kalin blijven in den aanval, en den dood ,te gemoet gaan, al een sigaretje smoorende en na een kruisteeken gemaakt te hebben. iEn die helden zijn roijne kinderen: zij reke-ïien op mij, en ik reken op hen! Zulke jongens strekken ter eere aan ons Jand, en zij zijn onoverwinnelrjk. ' Welnu, bij de soldaten zelf, liefst bij de tains te onder hen, zijn wij de waarheid nage-gaân van den lof, die hun door de officieren toegokend wordt. En de gevoelens, die wij bij hen bestatigd liebben,'getuigen van zulk eene fcuiVere vaelerlandsliefde, van zulken heldhaf-tigon eu tevens zoetaardigen aard, en ook van znlk een diepen godsdienstigen zin, dat iwij als eenen plîcht aanzien die zaken open-baar te verkondigen. Voorzeker mag dit onze fierheid verwekken; maar het zal ook een jtroost zijn voor do ontelbare familiën, die eenen zoon, vader of broeder in het leger lieï>t>ea. Waarlijk, die jongens zijn weerdig gebleven van liot volk, dat zij zoo dapper in don oorlog verdedigd en verlost hebben. Wij waren in een gï-oep van westvlaamsche karabiniers gevallen, die fier op hun vaandel, dat met de roemrijke namen «Yzer; West-Roo-sebeke^.> versierd is, hun hcofd flink in de lucht opgestoken hielden. — Eh 1 sprak ik, is het waar dat gij een dezer dagen naar Duitschland trekt, om daar het vijandelijk land te bezetten? Zult gij daar huishouden gelijk de duitschers bij ons ? — Neen ! antwoordde een sterke kerel, die Op zijn linkere mouw een fi-oot getal roode strepen droeg (teeken dat hij den vollen Oorlog medegedaan had) ; neenï dat kunnen wij met. Indien wij naar Aken of naar Keu-}en moeten gaan, zullen wij natuurlijk onzen plicht kwijten en streng zijn volgens het bevel dat ons gegeven wordt. Maar wreedhe-den begaan ligt in onzen aard niet: wij 'habben daar geen hert voor. En de jongen verhaaldè mij met veel een-?oud hoe hij eens eenen duitscher, die hem, nà zijne handen opgestoken te hebben om aich over le geven, verraderlijk aanviel, afge-Blagen en gekwetst had: — Maar, voegde hij erbij, als ik zijn bloed zag vloeien, kon ik mij niet inhouden, en uit mijne eigene veld-fiesch heb ik hem seffens te drinken gegeven! |Het was toch een mensoh lijk ik 1 Toen ik den braven jongen ondervroeg Over het leven, dat zij lange maanden in de loopgraven geleid hadden, antwoordde hij lachend: — Ja, het waren lastige dagen, lastig voor ons maar ook lastig voor de Duitschers, die ons de « zwarte duivels i gefeeeten hadden. 't Was meestal 's nachts dat wij uit de loopgraven konden komen, want al wie in den dag zijn hoofd er buiten stak, werd gemikt door den vijand, en was een man des doods. Wij deden ten anderen hetzelfde van onzen kant, . en veel « Bochen » hebben wij alzoo naar de andere wereld gezonden. Om goeden dienst te doen in de loopgraven, zei hij erbij, moet men den dood vlak in de oogen kunnen zien; en wij, wij konden dat, omdat wij voor onzen grond en voor onze familie vochten. Ik weet wel dat er velen van ons in de militaire kerkhoven vap De Panne, Westvleteren en Hofstade in den Heer rusten; maar zij zijn gevallen voor ons land en voor onzen Koning. En ongelukkig zijn zq toch niet: aile weken trokken wij 5 centiemen van onze solde af, om kronen te kunnen leggen op de graven van onze mak-kers, en om zelf eene kroon te hebben na onzen dood. Die kronen zijn altijd en overal dezelfde voor de soldaten juist gelijk voor de officieren. En die verbroedering in het leven ea in den dood doat deugd aan de *iel. En daarop begon hij van zijne officieren en van de aalinoeseniers te spreken, met eenen uitbundigen lof voor beiden. 1—De officieren, sprak hij, zijn onze over-heden, want er moet een overheid zijn in het leger, die door allen geëerd wordt ; maar wij, wij eerden niet alleenlijk onze officieren, maar wi] beminden ze, omdat zij zich van hetzelfde bloed voelen als wij. En zij voer-den goed het bevel. Wat onze « broeders » betreft (hrj heette zoo de brankandiers, die meest geestelrjken of kloosterlingen zijn), deze wisten zich ons goed aan te trekken en ons te helpen bij aile gevaar: zij hebben mis-schien nog meer moeten afzien dan wij. En onze aalmoeseniers 1 Zij waren onze pastoors en onze vaders, die voor onze ziel zorgden : er waren er die het ons konden zeggen, on zij hadden eene wijde mouw. Op den dag dat de laatste aanvallen begonnen zqn, hebben ze in de loopgraven zelf de Mis gedaan voor ons in de opene lucht; en als gij alzoo onzen lieven Heer met u mede hebt, 5^0 zijt gij gereed om op den Duitscher los te springen I — Nu, eindigde de soldaat, die een echt vlaamsche jongen is, ik heb even geerne dat ik er heelhuids van af gekomen ben, want ik heb te huis mijne vrouw çn mijn kind die op mij wachten. Kort voor den oorlcg was ik immers getrouwd. Maar indien iTod het anders geschikt had, het zou ook wel geweest zijn. Eens heb :k toch gemeend uat ik oraan was. — Zie, sprak hi), en hij teonde mij zijn helm, daar er klaarblijke-lîk twee gaten in geschoten waren: ik had dien helm op mijn hoofd, toen een kogel er yak door gevlogen is. Mijn haar was geschroeid, maar andera had ik nicts. ilk vroeg hem nog of er soms vroolqke oogenblikken in dat hard leven voorkwamen — Ja, luidde het antwoord, eerst als wi na 6 dagen in de loopgraven gelegen te hebben, eindelijk afgelosto werden ; maar na eenigen tijd gingen wij er toch geerne wedej naartoe. En dan, er moet gezegd worder dat wq uiterst wel bezorgd .werden ondei het opzicht van eten en kleeren: 750 gram-men wit brood per dag, en de rest is in denzelfden aard ; gij ziet ten anderen dat wij er allen goed uit zien, en kloek er struisch geworden zijn. En voor hetgeen hij mij nu nog wilde zeggen, nam de soldaat opeens een fiere houding aan : • — Albert, zei hij, Koning Albert kwam dikwjrjls in onze loopgraven, zonder op gevaar of last acht te slaan. En de Koningin was ook dikwijls mede. Zie, en de stem van den karabinier beefde, als hij ' zijne hand in de mijne legde, -dan voelde ik iets in mijn hert! Wij zouden Albert allen op onze handen gedragen hebben! Als hij kwam, gai hij' ons ook altijd 50 sigarelten en een pakjc (jabak. En hoe plezierig smoorden wij dan op zijne gezondheid! Het was altijd tabak «_Eastos_» I En de jongen liet mij een pakjo Bastos-tabak zien ! Elikkerend staarden zijne oogen geestdriftig mij toe; en hij besloot zijne rede met den kreet : Leve de Koning ! Leve de Koningin 1 Bij. het hooren van dien trouwen, vader-landslievenden. vlaamschen jongen, die een-voudig voor ^orst en Land ailes verlaten en opgeofferd heeft, welden de tranen van ontroerioig uit mijne oogen; en hertelijk drukte ik hem de hand. in der waarheid, een land, waar zulke mannen gewonnen worden en op-groeien, kan niet ten onder gaan! HET BELGISCH LEGER Vaandels en schllden Ter herdenking aan de schitterende wa-penfeiten en den heldenmoed onzer troepen, gedurende de zegevierende offensief, welke den 28 september 1918 begon, kregen onze dappere regimenten porlof om op hunne vaan-déls en schilden den een of anderen naam te vermelden eener plaats waar de vijand ver-slagen werd. Men heeft zulks, ten anderen, kunnen zien bij den plechtigen intocht onzei helden te Brussel. De naam « Clercken » komt voor op de vaandels of de schilden van de volgende troepen : de voetvolk-regimenten van de le voetvolk-afdeeling ; de le, 13e en 16e regimenten artillerie; de 3e groep van het 17e regiment artillerie; de 2e batterij vah de le groèp van het le regiment zwaar geschut; de 2e groep van hetzelfde regiment.; de le, 2e en 3e batterijen der 3e groep van hetzelfde regiment ; de 4e en 5e groepan, idem ; de le, 2e en 3a batterijen der le groep van het 2e regiment zwaar geschut ; de 3s batterij van de 2e groep van hetzelfde regiment; de 3e groep, idem, en de drie secties auto-kanons van het le regiment zwaar geschut. De naam « Eessen », wordt gevoerd dooi de voetvolk-regimenten van de 4e voetvolk-afdeeling en door de batterijen van het 4e regiment artillerie. « Zarren > is de vermelding op de vaandels en schilden van: de voetvolk-regimenten der 10e voetvolk-afdeeling en de batterijen van het 10e regiment geschut. De voetvolk-regimenten van de 7e voetvolk-afdeeling en de batterijen van het 7e artillerie, voeren de vermelding: « Woud van Houthulst/ » « Stadenberg > komt voor op de vgandels en schilden van de 3e voetvolk-afdeeling en de batterijen van het 15e regiment geschut. « Oost-Nieuwkerke » wordt gevoerd door de voetvolk-regimenten van de 9e voetvolk-afdeeling en de batterijen van het 9e regiment artillerie. De benaming « West-Roosebeke • is ver-meld op de vaandels en schilden der voetvolk-regimenten van de 5e afdeeling en de batterijen van het 6e geschut. De voetvolk-regimenten van de 12e voetvolk-afdeeling, het 12e régiment geschut, het 16e regiment idem, de 2e groep van het 17c regiment geschut, de le en 2e batterijen dei 2e groep van het 2e regiment zwaar geschut. dragen de vermelding: « Passchendaele î. « Moorslede » staat vermeld op de vaandels en schilden van «le voetvolk-regiinenter der 8e en 2e voetvolk-afdeelingen en van d< 8e en 2e regimenten artillerie. De bevoorrading onzer troepen Het is ook wel heel belangrijk het een ei '6 ander te vernemen over de bevoorradint van onze soldaten aan het front. Wij lieb ben er aan de beste en bevoegdstQ bron in lichUngen over ingcwonnen, en wfj moger gerust bevestigen dat het onze jongens aar nie ta c-ntbroken heeft. Zij zijn er oneindit beter gevoegd geweest dan wij. Ten andere da.t kan men best bestatigen als men onzi magere tronies vergelijkt met de blozend( en gezonde. kaken onzer jongens. En wij di< meonden nog slechts schimmen van den Yzej te zien weerkeeren. Onze soldaten hebben wel eenigen tijd ge sukkeld, namelijk in 1911 en in begin 1915 toen ons léger in den schrikkelijksten be wegiugsoorlog, gewikkeld was van Luik naaj Namen, Antwerpen tôt aan den Yzer. Even wel hebben onze soldaten nooit honger gele den, want eten was er jgenoeg en de in ten denciedienst werkte voortreffelijk. In die twe< eerste oorlcgsjaren was er veeleer gefa;rck aar kleedsel, schoenen en materiaal. Hoe kai het ook anders ? Ons la.nd, vastbetrouwendi op de eerlijke naleving van het gegeven eere woord, dat onze onzijdigheid waarborgde was immers niet voorbereid op zulken sclirik kelijken oorlog. îMaar, zoodra ons leger in aansluiting gekomen 'nas met onze bondgenooten, viel er op de uitrusting onzer jongens niets meer te beknibbelen. Ten andere dat kunnen we m best zelt bestatigen. Wat kregen onze jongens zooal te eten 3 Aile dagen bestond hun menu uit soep, 60C grammen wit biood, een goed stuk ingelegd vleesch en dikwijls versch vleesch, aardap-pclen ,groenten en soms ook boonen en rijst. Deze twee laatste gerechten vielen niet altijd in den snlaak van de gTOOte meerderheid der soldaten. Rijst en boonen daar moesten ze mieb veel van hebben. Witte boonen konden er nogïd door, doch als het bruine of zwarte boonen .wajen, dan bleveil za dikwijls onaan-gwroerd. Wat de rijst betreft, deze viel alleenlijk in den s'maak waimeer er bruine suiker bij wafj. Dan was het rijstpap ea dan werd er cok veel van gosmuld. Hoe kan het ook anders ! Hadden de men-schen in het bezetto gebied aile dagen zulk le'kker eten gehad, wat zouden er wat min-der vermagerde lieden rondloopen. De toevoer der eetwaren uit de intenden-ciemagazijnen naar het frent geschiedde heel regclmatig en steeds in meer dan voldoende hoeveelheid-. De toevoer werd gedaan per spoorweg. Onze lezers die de Yzerstreek in onze Vlaanders kennen zullen zich wellicht afvragen hoe dit spoorwegvervoer wel mocht geschieden, daar er in heel de streek slechts twee of "drie ijzerenwegen liepen. Ja, dat was wel het geval vôôr den oorlog, doch nu is heel de Yzerstreek, 't is te zeggen achter het belgisch front, een uitgestrekt net van spoor-wegen die naar aile richtingen uitloopen. Onze genietioepcn, geholpen door de engel-schen, hadden spoedig dit spoorwegnet aange-legd, dat er volstrekt noodig was tôt de tue-vcoirading van ons leger zoo in eetwaren als in schietvcorraad. De spoorlijnen liepen zelfs tôt op eenige kilometers van de front-lijn, van waar de eetwaren dan per inten-deneiewagens naar de verschillende kanton-ncmanten der troepen gevoerd werden. De keuken onzer jongens werd gemaakt niet per regimenten, zooaLs in veei andeie legars, doch per kompanies. Elke kompanie kookto zijnen pon zelf. en dit had groote voordeelen en viel ook uiterst in den sinaak der soldaten. Immers, wanneer de keuken per kompanie gedaan wordt dan moet er niet voor zooveel man tegelijk gekookt en kan het eten beter verzergel worden. En daar, houden onze jongens van- Ook oefenea zij ter" sluiks eene goede bewaking uit over hunne keuken, om to vorhinderen dat er wat zou aan getrukeerd worden. Rond het midda,guur wisten zij altijd twee of drie beta-ouwbare gezellçn al te veer-idigen, die dan rond de keuken kvvamen slen-tei-en en er een waakzaam oog open hielden. Dat was de officiers niet ontgaan, doch zij konden het goed lijden en vonden het zelf goed dat de soldaten zoo goed de policie uit-oefenden.Aan dessert hebben onze jongens ook niets te kort gcliau. Sigaren en sigaretten werden hun dikwijls uitgedeeld, en soms kwam er look eene flesch wijn bij. Tijdens de groote gevechten levorde de bevoorrading begrijpelijlceru ijze wat meer moei-lijkheden op. Immers de toevoerwegen moesten dan meestal gebruikt worden voor het munitietra-nsfort naar de slaglijn. Doch dan werd er toch ook altijd middel gevonden om de moeilrjkheden te boven te komen en de eetwaren tôt hunne bestemming te brengen. En een dier middelen om die moeilijkheden te overwinnen waren onze vliegxnachienen Het is dikwijls gebeurd dat onze vliegers op-stegen met elk eene kist eetwaren, met verschillende duizenden rantsoenen aan brood. Op de plaats der besteinming daalden de vliegers neer, en wanneer het dalen onmo-gelijk was v/erd de kist over boord geworpen. Men ziet dat de vliegerij het ver gebracht heeft, niet alleon in den vccht- en inlich-tingsdienst maar ook in den bevoorradings-dienst van ons leger. Onze soldaten zijn dus goed en krachtig gevoed geweest. En nu spreken we nog niet van hun stuk chocolade, dat ze als toemaatje . kregen. Doch bij krachtig werk past krachtig voedsel. En niemand zal er toch aan twijfelen dat onze soldatf.n krachtig werk hebben moeten leveren. ( de gevechten zelfs uitgezonderd, ■ Heel ons frontlijn aa.n den Yzer is op gansch de uitgestrektheid door onze jongens omge-werkt in haast onneembare versterkingen. Mon kan er geen tien meters loopen zonder op versterkingen van pinnekonsdraad, loopgrachten of verstcrkte observatieposten en mitraljeu-zennesten te stuiten. Da dekkingen teger het vijandelijk geschut bestonden gewoonliji uit hout en zakken aar<le. En dit ailes hebben onze troepen zelf gebouwd. Bij het vuller der zakken met aarde hebben zij veel moeilijk-i heden te bekampen gehad. Immers, er wa£ - daar gebrek aan aarde. Hoe is dat mogelijk. . za.l men zich afvragen: aaide is toch maaa uit den gronel te steken. Jawel, doch vergeel t niet dat het Yzergebied overstroomd was er , dat men toch geen slijk kon scheppen. Orr - aarde te kunnen steken moest men eerste , op eene bepaalde plaats het wafcer laten af-. loopen om den grond wat te laten droogen . en dan moesten de soldaten volop aan 't werk . om de zakken te vulien en zelfs om eener - voorraad aarde op te delven, vooraleer de overstrooming weer den grond in slijk en mod-der kwam veranderen. Krachtig en taai werk, zooals men kar begrijpen. Dcch het werd door onze jongen; • verrioht met ware opoffering. Gemor en op. . stand waren in ons leger onbekend en tus se hen soldaten en officieren heerschte de best< geest van broederlijkheid en verstandhouding . Bij ons hebben de officieren geen gebruil [ moeten rnaken van revolver en zweep om zicl L te doen gehoorzamen, zooals in net duitecl ; leger. Iedereen was in ons leger bezield me de beste inzichten omdat iedereen ook het , zalfde doel betrachtt-e uit aile krachten: di . bevrijding van ons Vaderland. En het werk van onze dapperen is «e(, dei schoonsten uitslag bekroond geworden. België is vrijgevochten en met fierheid mogen onze troepen, zoo officieren als manschappen, op hun werk neerzien. Eere en hulde aan hen! Eene godsdlenstoefenïng op een soldatenkerkbof Aan den brief van een soldaat ontleenen wij het volgend roerend tafereel van een godsdienstoele-ning te midden van gratheuvels op een slagveld : « Toen de stem, van denpriester het « lïequiem œternam « aanhief, begonnen de tranen te stroomen, doch toen hy ons onder de preek over de dooden sprak, opencten zich aile har-ten. Iedereen schreide, niemahd uitgezonderd. Hetivuren onvergeteiyke, aandoenlyke oogenblikken. Vyftienhonderdpersonenwaren tegen-woordig bff de pas geopende graven en liet kanon scheen tôt de dramatische schoonheid van het geheel te willen bydragen. De bommen spatten op eenigen afstand uiteen, doch niemand verroerde zich. Iedereen was met zijn i:geest en fijn hart by de gevallen broeders, by zyn verwanten, by God. Een duitsch vliegtuig vloog over onze groep heen en nauivelyks richt-ten eenige blikken zich omhoog. « Wees ovevtuigd, dat niemand aan het front uit menschelyk opzicht huichelt godsdienstig te zyn, maar dat allen handelen volgens de in-spraken van hun geioeten. Toen de priester zei, dat na de algemeene absolutie iedereen ter H. Tafel kon naderen zonder te biechten, waar-voor men den tyd miste, en zonder nuchter te zijn, krachtens een l'auseljke machtiging, lcwa-men eerst de ofliciereti vojr den priester neer-knielen. Daarna knielden wj, de een na den ander, op de vochtiqe aarde, om de H. Communie te ontvangen. En allen gedroegen zich stichtend in overeenstemming met den alge-meenen gemoedstoestand. Versche graven, de herilinering aan vrienden, die wij gewond hadden gezien door het sc/iroot, en de gedachte, dat wy elk oogetiblik met hen vereenigd konden worden, dat ailes werkte meer uit dan het schoonste sermoon in gewone tijden vermag. » De geschiedenis van de bajonet De oorsprong van de bajonet, het wapen waar-van vooral de frsnsche en de belgische troepen zich zoo knap weten te bedienen is onbekend. Volgens Littré zou zij van spaansche berkomst zijn. Er bestaat inderdaad een spaansch woord « bayoneta », dat « kl'ine seheede » beteekent. Waarschijnlijk is het, dat de bajonet in de stad Bayonnj is uitgevonden. In eene oude kroniek vindt men de volgende aanteekening : « fiedurende het beleg, dat Bayonne in 1523 tegen de koningen van ' Eogelanden Àrag> ri doorstond, werd door de vrou-wen, die de wallon dapper v rdedigden, de bajonet 1 uitge*on-Jen. Volgens andere historiesclirijvers zouden de. Bas-ken de bajonet onder n e min er heldhattige om-standigheden uitgevondeu hebben. Zij hadden uren achtereen gestred n en hoewel hun inurntie.uitge-put was. wilden zij blijven stand houihn Als laatste redmlddel maakten zij hun messen ainheteinle van hun geweren vast en aldus gewapenl elreven zij hun vijanden op de vlueht. De plaats waar (lit gebeurd is wordt nog de « Redoute de la Baïonnette » g n lemd. In bijiia aile ' oorlogen welke Frankrijk voerde, heel't de ba jonet een v< ornaine rolgespeeld. Chcvert z.'ide tôt een soldaat, die klaagde geen kruit uleer te hebben: « Wat hindert dat, hebben wij geen bajonet '( » Bij Valmy nclilte Kellermann de volgende dag-orde tôt zijne éoldater. : « K m raden hetuur van de overwinning is gekomen : Wij moeten den vijand zonder te schieten, laten naderen i n dan met de bajonet chargeeren. » In 1801 ilrcven '4.000 man onder Dupont 45.000 Oobtenrijkers bij den molen van Vialta met de bajonet op de vlueht. , En ook in den afgeloopen wereldoorlog v >od de bajonet, die door de fransche soldaten — niemand weet waarom •— « Rosalie » gen >emd wordt, weder toepassing. het is een bekend feit dat, waar de Belgen ot de Fransehen met de bajonet op den vijaml losging, deze weldi'a in de grootste verwarring uiteensloeg. De duitschers hadden cm onoverwinlijken schrik van die aanvallen, want Uan was de bajonet in de handen van Belgen en Fransehen een ijselijk wapen. y Ter eere van het tweede regiment Grenadiers Dinsdag namiddag had, in de kazerce van het 2° Grenadiers, Kleine-Karmelietenstraat, te Brussel, eene gemoedelijke plechtigheid plaats. De bewoners der wijk hielden eraan hunne hulde te bewijzen aan onze held-haftige soldaten. Met dit deel was een komiteit samen-gesteld en gelden ingezameld voor den aankoop van palmen, bestemd om aan het keurregiment geschonken te worden. Ten 2 ure, stond het regiment in gelid op de eerekoer van de kazerne, waar zich ook een talrijk publiek ver-drong.De soldaten, in vierkant geschaard, bewezen de krijgs-eer aan het regimentsvaandel, terwijl de klaroenen schalden en het muziek de " Brabançonne „ speelde. Op het roemrijk vaandel prijkten, in gouden letters, de namen van de plaatsen waar het regiment zich bij-zonder onderscheiden heeft : Yser, Steenstraete, Passchendaele.Rond 2 112 ure verscheen het wijkskomiteit op de koer; het werd verwelkomd door kolonel Donies. M. de nocaris Taymans hield, namens de bewoners van den omtrek, eene geestdriftige, vaderlandsche aan-spraak; hij groette de nagedachtenis van degenen die op het veld van eer gesneuveld zijn, en bood ten slotte, drie prachtige bloemengerven aan; op de linten stond te • lezen : " Aan onze moedige en roemrijke grenadiers " Roem en eer aan de officiers " Aan onze heldhaf-tige en onverschrokken onderofficiers". De kolonel antwoordde, zichtbaar ontroerd : " Het regiment is ten zeerste getroffen door het vnendelijk 1 gedacht der bewoners dezer wijk. Dikwijls, gedurende 1 onze wacht, bij nacht en bij dag, aan den Yser, hebben wij aan onze landgenooten, in het land gebleven, gedacht en ook aan onze geliefde kazerne Men jnichte geestdriftig toe. De plechtigheid werd gesloten door de march van het Regiment, die sinds vier , i en half iaar op deze plaats niet meer weerklonkea had. De Legerbeweging De tc-estand op de verschillende fronten in [België en Elzas-Lotbaringen is uitmuntend.: De geallieerde troepen rukken gezwind voor-t waarts. In den Elzas hebben de fransche légers den voormaligen duitschen bodem ondes de hielen en op sommigo punten hebben zij recels den Bhiju bereikt. Het belgiscb leger Onze kranig'a tiroepea rukken in vollen geest-drift naar den Ithijn. Men hoort onze jongens t'aJienkantesr-zeggen. «liet is spijtig dat er wapenstiistand is, anders zouden we die mof-fen ginder eens meten met dezelfde maafj waarmede zij do belg'en gemeten hebben ». flet is zeker dat de duitschers het met onze jenge-us niet, geinakkelijk zullen hebben. Dat ze zien maar koest houden. Het officieei belgisch legerbericht van den 26 L.c^ember luidt: «Groct hoofdkwartier, 26 november 191-8. Dinsdag heeft het belgisch leger, .dat- zijn opmarscii naai Diiitsi- ..^.^ z jne lichte troepen Ttêrêt-** wvT-". ;"çr) '«r- ' reikt, waar onze soldaten door eene geestdriftige bevolking me. t/ejuioaingen werden cnthaald. c1 Het fransch leger Zcrder verpoozen L.. . -u de iransche bezet-tingslegers voor Duitschland dex>r België, Lu-siemburgi en den Elzas. Overal in ons land valt îr de fi-ansclien een gulhartig onthaal te beurt Ook drukken de soldaten er onbe-wimpeld hunnen dank en erkentelijkheid veK>r ait. Het fransch officieei legerbericht bestatigt ien volgendcn vextruitgang der troepen: «Officieei: 26 november: « De fransehen vorderen steeds. Den 25 november, hebben ze in Luxemburg, Merzigt, Bellen, Heinerscheif, Limerle bezet. en in Lot tharingen bereikten zo den oeveir der Lauter. Hun ruiterij is in Lauterburg binnengetrok-ken. » * Maarschalk Pétain heeft maandag namid-iag aan het hoofd zijner troepen zijne piech-lige intxede gedaan to Straatsburg. De maarschalk vva3 vergezeld door generaal de Cas-belnau. Do ontvaugst der fransehen te Straats-aurg' was buitengewoon geestdriftig. De stad îvas prachtig1 bevlagd en versierd en de bevolking begroette de fransehen als hunne redder» en verlossers uit de duitsçhe dwin-jeiandij.De ontvangst der fransche iegers, met maarschalk Foch aan 't hoofd, te Straatsburg, is eene gebeurtenis geweest in de geschiedenis rail Elzas-Lotharingen. Er werd aan den fransehen maarschalk een prachtigen eeredegen sn een vurig wit krijgsros ten geschenke aan-jeboden.Het engelscb leger Het gros van het. engelseh bezettingslcger rukt op naar den Rhyn door het Groot-Hertogdom Luxemburg. Het laatste officieei legerbericht der engelschen is van den 24 aovember en xu.dt: « Vandaag hebben onze troepen hunae op-marsch naar den Rhijn voortgezet en hebben ten noorden van het Groot-Hertogdom Lusem-ourg de duitsche grens bereikt. Dezeii avond liép onze algemeene lrjn van de duitscho jrens ten zuiden van Baho over Grand-Mes-ail, Bornai en Hoei, ten oosten van Avesnes. » Gsaeraal sir Henry Kawlinson, .bevelheb-ber dei- vierde engelsche legerafdeeling, die deel uitmaakt van de bezetting, heeft aan ?.ijne troepen» eene da^orde gericht, waarin hij verklaart, overtuiga te wezen dat de en-jolsche soldaten getrouw zullen blijven aan hunne aloude overleveringen van eer en tucht, en dat zij in het vijandelijk land de beproe-vingen van den oorlog niet zullen laten we-gen op vrouwen en kinderen. Het Italiaanscb leger V cigens de voorwaarden van den wapenstiistand tusschen Oostenrijk-Hongarië eener-zijas moet net overwonnen Oostenrijk een© gToote strook lanet, palende aan Italie, ont-ruimen. De italianen zijn reeds op Oosten-rijkseh grondgebied doorgedrongen, waar zij zondag de steden lnnsbruck en Laadeck bezet hebben. Overal viel de italianen eene geestdriftige ontvangst ten deel. S _____ De Vereenigde Staten en de oorlog Wij laten hier ~— ' '-nopt oveizicht vol-gen van wati de roi geweest is der Vereenigde-Staten, in de 32 eerste maanden van deu oorlog. Vanaf het begin der vijandelijkheden, hadden talrijke jonge Amerikanen dienst genomen in het fransche leger. Velen lieten zich inlij-veu bij het vliegerskorps en ze zijn niet zeld* Aaam dezen die het levea Tilj lucl.t,- gevechtcn. Ook, vanaf het eerste oogenblik leverde Amerika tal ziekendieners en dien-sters, geneeslieeren, ambulanciers ; het richtte .hospitalen in en vooreaig van p.1 het noodigo. Einde 1916 hadden de Vereenigdc-S au s anderhalf miljard aan die inriohtingen be-steed.In oorlogsmaterieel voerden de Vereenigde-< Staten in 1916 voçr 815,795,000 dollars uit, tegen 232,380,000 in 101 " "ttin waren be-grcpen : vuurwapens, vliegtui'f©Ti /r. Aan de leveringen voor het leger: peeiden, muilezels, machienen voor de krijgswerkhui-zen, schoenen, scheikundige vejortbrengsels, besteedde Amerika, in 1916, 921,599,000 dollars, gtegen 150,842,000 in 1915. Men ziet uit deze gegevens weer eens te meer he>e overwegend de roi is, door de Ver-eenigde-Staten in den oorlog gespeeld. In. 19i7 en in 1918 klominen de cijfers zgner tus« schenkomst nog1 aanzienlijk. Voeg daai-bq nog de zendingen aan manscliappen, de bevoorra* ding van de wereld on men zal moeten be-kennen dat de Vereenigde-Staten den alge-t mrenen dank en hulde ruimschooU veidienc| heboen.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.