îertigste jaargang Nr 164 2 centiemen per nummer Brussel, Zaterdag 11 Juif 1914 HET NIEUWS VAN DEN DAG Iq: 1-4 tœaayxii t- aa xaa ABONNEMENTEN: jfi juaaden • 4 frank. 0 Piï jaas. 8 fmnk. Toor Holland » . 11 — , _j - i««r.+T»rtT.V/%r,/i « on — BESTUUR EN OPSTEL : Zandstraat, 16, Brassai TBLBFOON A 171 DAGBLAD Gestioht door Jan HUYG-HE BUREEL DER KLEINE AANKONDIGINGEN : Zandstraat, 6, Brassel TBLBFOON A 7948 AANKONDIGINGEN : Gavraagde en aangabodon plaatsan. Gewone, per kleine regel... 38 e In de week. . 60 c. 's Zondags. 75 e. ld„'s Zondags ;40c voor 2 groote regels. Iederen regel meer : 3Q c. in de week; V bladz- Per regel. . 2 fr. en 3 lr m „ 'r. r» _. î. • ...«••» 1 .11 I» 1 ~ P yaoaoooa(x^oaoo 1302 — 11 JULI « 1914 I I Groeningheveld ! Zes hcnderd ja,ren he Bspeelde zich hier eene groote gebeurte ■ '.s af, die den loop der wereldgeschie ■ dénis eene nieuwe richting zou geven. I 't Was den lien juli, 't jaax Onzes Hee ■ -en 1302; wanneer de zon opging bove: ■ den Groeningnekouter, vond ze twee le Bgers slagvaardig tegenover elkander staar ■ A&u de overzijde van de Groeninglibee! Bstaat liet schitterende fransche leger, d Bwem en de blo-em van Yrankrijk's rid ■ dersohap: blakend van verlangen om d Bopstandelingen te onderdrukken, om lie H oproer den kop in te slaan, om de schand I iân de fnansche kroon toegebraeht te was ■ (chen in Jiet bloed. En^ ze schouwder lj schoone ridders uit het. Zuiden, me' Bovermoedig misprijzen op die boersche ben lien daar, van vuige gemeentengespuis. I Aan deze zijde heeft het Vlaamsche lege ■ lijne tenten geslagen. Buiten enkele rid Bèrs en rijke poorters te paard, meesta Bïoetvolk: werkliedën en boeren. Ginds d BSruggelingen, dââr de Zeelanders van Ja ■ Van Eenesse en de waalsche volgbende: Ivan Namen, en de Gentenaars met Ja: Bîorluut; hier de boeren van 't Vrije; i ■ den aehtergrond de Yperlingen. De Via B mingen zijn de minderheid in getalsterktf ■ in bewapening, in geoefendheid ; maar z Bsijn bezield met heldenmoed. Kalm en ge B:;si wachten ,zij den aan val af, zonde ■ mes of wankelmocdigheid, sterk door d Bkiligheid van den strijd dien ze voeren Bimm'ers zullen ze veobten voor hunn Bkaardsteden, voor hunne have en hun goec B~ocr hunne vrijheid, voor Vlaanderer ■ viens fiere. leeuwenstandanrt boven hunn Biiocfden wappert, voor hun dierbaar Vadei Blacd wiens aarde zij daareven met diepe ■ net heilige ontroering gekust en ja genu Bïebben : sterk omclat' ze betrouwen op Go< ■ wns zegen zij daareven door de hand hun Bner priesters ontvangen hebben. I Het oogenblik i8 pledhtig en zrwaa beteekenis. Zal de zon die thans rijst B® het arvond woa-dt-, sohijnen over d Bvefminkte lijken von Vlaand'eren's gesneu Bvelde kinderen; za.1 ze ondergaan over de: B^l en de vernietiging vian Vlaanderen Bofwel' is Vlaanderen's vrijheidsdag aai ■ 'tdagen, is Vlaanderen's gloriezon voo ■Eoed aan 't rijzen? H Doeh hoort ! De slag neemt een aanvang ■ Den gaoschen langen dag wordt vai Bteide kanten hardnekkig gestreden, Vlaan ■ Jeren's grond wordt gedrenkt met he ■Koed der fransche ridders, Vlaanderen' ■ awedergrond ontvangt opnieuw 't schoan ■ ««de bloed van zijn eigen dappere kindors B-tood stroomt de Groeninghbeek, gezwol B- met het rookende vocht, te Leye ■ raart: De wiaden schudden met geweld de zwarte blomrne in 't geluw veld: I de kwTaiden zien beneên de transen de leeuwen dans en I B En eerst wanneer de avondschemerinj ■ '«t mistig vloers over den bloedplas ui ■ ®mt spreiden, laat de doodvermoeidf ■ Jlaming zijne afgebeulde armen zakken B'iD dagpeil is uit maar zwaar was de taak den zegodans ; den zegedans de leeuwen ûamsen I B'^i heeft gezegepraald : « in den meerscl ■®ar liggen en blinken de dappere hielen ■Ear ligt overdweersoh het ros op dei ■fçder te ontzielen ! » Nu eerst kan hij zic] ■tenschap geven van de overwinning di B~ behaalde B Een donderende geestdriftige zegekree H r^nt over het slag-veld : Vlaanderen i, ^ baaideren den leeuw! ■ ^ die kreet weergalmt als een doodsge ooren der enkele ridders dit Zuidewaa-rde in- Vlaanderei Bh p5euw 1 beugelijke nieuws dring B «ome toe waar Paus Bonifocius juich t°d bedankt om de vernedering toege ■w* j 83,11 ^en franscben koning, dei ■* en bestrijder \'an het kerkelij] ■ fe?ag. J R,1, ®®nderen den leeuw'I De vrijheidskree B("T Ia^ moai^ t°* mond, van stad to Bu"; in aile Vlaainsche géwesten, cve Bj;J*Llant en Luik, van de Noordzee tôt de) ■S^troom en overal wordt hij door he MA cithaald als een teeken van hunn B (.v . be^ijding. Bf'^i 0' imniers, onberekenbaar groot wa Btfno °eV(;)lSeri van deze overwinning : me Br n. 3'ag heeft het Vlaamsche volk b: ■f- niet alleen Vlaanderen maar Bel ■»'e gered. B.De.ovennacht van het zuiden over on ',00r g°ed geknakt. Vranki-ijk dat noj B; Jot; litige Engeland aan 't krakee mt^, zou zoo gauw alhier niet herbe I ir^ a' ®n ons la^d had intusschen de; Bl»r!m Z^ne een-beid te stichten, om plaat; I 111611 oader de Staten van Euroit>a: he r rijk der Burgondiërs, het rijk va.n keizei i Karel werd mogelijk en het onafhankelijk . België kon geboren worden. Dit ia zooniet het gewichfcigste, dan toch . een der (gewichtigste geviolgen van den j guldensporenzege : onze vaaeren hebbeD . daar gestreden, onze vaderen hebben daar hun bloed gestort om ons een vader-, Land te geven. Zij hebben het duur be-B taald, en wij die het van hen gekregen hebben, wij hebben tegenover dat land e een dure plicht : de plicht van het j. te beminnen, de plicht van Vaderlands-a liefde. Het klinkt als een spot, dat men zou moeten zeggen aan een mensch met red€ ; begaafd en met vrijen wil, dat hij zijr . Vaderlarid moet beminnen. En nochtans het is zoo, veel Vlamingen beminnen hux r Vaderland niet, veel menschen zijn er die, . in uitzinnige dwaling eraan meê wer- 1 ken om de vaderlandsliefde uit te roeier e en af te schaffen als een verouderd ge-3 voel. Doch het hart wordt niet oud, het j hait schaft men niet af, en vroeg of 2 laat, wordt het ziek en treurt het om wat n ge hem ontnomen hebtl Vroeg of laat schreeuwt het om zijn deel, want het . vergaat van nooddruft in de wereld die é gij voor hem zoo ledig zoo derf en zoo . woest hebt gemaakt. • r Wat is uw Vaderland? Ik vraag u geene e wijsgeerige omschrijving ! Leg uw hand oip : uw hart, dââr is uw Vaderland. Leg uwen e vinger op één voor één al de sruaren waar-., aan uw hart gespannen ligt en ze zullen zingen het lied van de meest echte, van e de diepste vadcrlandsliefde. Wat bemint Gij ? Uwen God ; da-t is God • zocals gij hem leeren kennen hebt te huis ^ op de knieën van uwe moeder. Wat bemint Gij ? Uwen godsdienst ver-zinnebeeld door die Rerk waarin gij ge-kerstend werd, verhuwelijktj waarin gij uwe r kinders ten dooip hebt gedragen, uwe > ouders gëuitvaard, waaruit gij zelf uw leed 3 en liefde, uw leven en dood hoort zingen " in de mystische stem van de klokken. 1 Wa,t bemint gij nog? Uwe ouders wiei ! eigen bloed gij in uwe aders voelt jagen, 1 wier eigen vleeseh gij zijt, wier eigen beeld r en gelijkenis. Uwe kinders die gij a.ls een zegen hebt gewonnen, in het wee des ba-! rens hebt in 't leven gesteld, die gij op i uwen arm en op uw hart hebt gedragen, - in zorg en in angst en in edele zelfver-t getendheid van den morgen tôt den s avond, en Van 's avonds weer tôt 's mor-î gens. Wat bemint gij ? Uwe bloedverwanten " en vrienden, uw eigen huis ; het stoffelijk " gebouw da.t ailes bezat wat u kostelijk en dierbaar is, waar uwe wieg heeft ge-schommeld, en gij in 't kisteberd genageld zult uitgedragen worden op de laatste lange reis. De ziel van uw huis bemint gij, de stomme getuige van zooveel hoop en r teleurstelling, van zooveel vreugde en ver-t driet; zoodanig dat elke steen ervan, kon j hij spreken, u vertellen zou van uw in-; nigste levenservaren. Den grond zelf bemint gij, dien gij vol-gens het strafgebod van God, met uw zweet hebt gevoed en vruchtbaar gemaakt : die eens uw afgestorven ledematen in zij -1 nen altijd herbarenden moederschoot zal > ontvangen. | Uw volk bemint gij : uwe landgenooten a wier lot met het uwe is verbonden, met wie ge dagclijks streeft naar eenzelfde dœl t met gelijke middelen : naar stoffelijke en zedelijke weh'aart, naar het geluk met één woord, ^'an den stam, van de natie. Geheel dien edelen krans van genegen-; heden, nu, ligt vast aan die plaats, dit 1 dorp, deze stad, deze gouw, dit land die t u hebben zien geboren worden : aile te t. zamen maken ze dat ge dit land liefhebt . dat gij in uw land ingroeit. en uw land t in u ïnet zijn luoht en zijn lândschap, met j zijn vee en volk, met zijn godsdienst en zeden, met zijne taal en kunst en geschie-t dénis. Aile te zamen maken ze dat gij dit t land liefhebt zooals geen ander, en dat r gij gereed zijt om uw goed en uw bloed ten ! beste te geven, voor dat land wanneer de t nood het zoo vereischt. 3 Zulke gevoelens maken de groote volke-ren; de verbastering van die gevoelens - is de ondergang van een volk; een stam t zonder vaderlandsliefde is rijp vooi j dienstbaarheid. > Dit ailes hebben ons de helden van 1302 mogelijk gemaakt: een vaderland heeft ons s de guldensporenslag geschonken, aan ont r die anders waren zonder Vaderland. Dââr - om zij hun onze dank en onze vereering, - lang als de eeuwen; daarom zij met stij'-i gende geestdrift immer door aile houwe en 3 trouwe Vlamingen gevierd: de strijd op l, Gxoeaingheveld, de slag van 1302. GROENIN GE VELD " o Magali, ma tant amado... ' Mistral, Miréo, cant. III. Groeningeveld, waar zijn de dageo, als in uw gras, als in uw zand, steunende op God, de legers lagen, fiie vochten vrij ons Vaderland? Laat op dat veld, in onze hand, den leeuw ontwaaien, en leve, vrij van schade en schand, ons Vlanderland ! Groeningeveld, daar blommen bloelen, daar kooren wast nu overal, daar gaan wij, vrij van vreemde boeien: wie dat het ons verbieden zal î Laat op dat veld, in onze hand, den leeuw ontwaaien ; veerdig en vrij van allen ban# zij Vlanderland 1 Groeningeveld, uit aile velden 't heerlijkste veld, dat zonne groet ; daar 't vlaamsche volk zijn' vlaamsche heldèn, bij 't vlaamsche lied herieven doet 1 Laat op dat veld, in onze hand, den leeuw ontwaaien, wekkende, aan Leye- en Scheldekant, 't oud Vlanderland 1 Groeningeveld ! o Kortrijksche aarde, vruchtbaar en vrij van vreemd gewas, spare u de hand die eens u spaarde, weêr zij ons Volk zoo 't eertijds was J Laat op dat veld, in onze hand, den leeuw ontwaaien en houde vrij den ouden trant, 't nieuw Vlanderland 1 Groeningeveld ! De gulden vane donkert de zwarte leeuw ! Kom' aan? voer' hij het Volk ter zegebane : ziet hoe zijn' roode klauwen slaan ! Laat op dat veld, in onze hand, den fceuw ontwaaien : volg' hem, bloedrood getongd, getand, heel Vlanderland ! Guido Gazelle. —— -♦ De Verlossingskrijg: van 1302 De _ fra-nsche o'esohiedschrijver Victor Du ruy, in zijne « Histoire du Moyen Age > ge tuigt dat ten tijde der gebeurtenissen die dei G-ulden Sporenslag1 voorafgingen Vlaanderei het rijkste lamd waa vaa Europa, omdat he volk er het neersfcigste was. « Op dien vruclit baren grond, schoten de nuannen op zooal: de oogsfcen, zegt- Diiru,y, de steden waren tali-ij] de bevolking ieverig en nijverig. Het lakei van Vlaanderen werd verkocht in heel di Christenheid. De steden van Nederland wa ren de markt waar de voortbrengsels van he Noorden, gekomen van de Baltische zee, ge ruild werden tegen die van het Zuiden, ge komen van Venetië en Italie, langs den Rijn. : En op dat sobioone en rijke land hield Fitenk rijk zijne gieroogen geric-ht. En de trotschi koning! van 't Zuiden zwoer Vlaanderen te zul len bem.ac.htigen. Vlaanderens Verlossingslcrijg is eene de: bloedigste maar ook de roemvolste bladzijdi der Geschiedenis van ons dierbaar vlaamsohi Vaderland. •*** In 't begin van 1302 was Frankrijk erii gelukt zijn heerscViappij op schijnbaar onwan kelbare grondslagen te vestigen. Doch aan het g'eduld van den Vlamin^ kwam een einde. Brugge gaf het voorbeek en s bond tegen den vreemdeling op. Zooals tei huidigen dage nog waren er eigen landzatei die met den uitheemschen verdrukker samen heulden ; deze ellendelingen werden door di vaderlanders, de Klauwaarts, zooals zq zicl met fierbeid noemden, gBschandmerkt met dei naarn van Leliaarts. De kuiperijen en het veiTaad dezer laatstei wekten nog meer den gewettigden haat van he volk op, tegen den franschen landvoogd Jacol van Ohâtillon en zijne handlangers en solde niers die, zooals Victor Duruy het zelf ge tiuigfc; gekomen waren om ons volk uit te plun deren (pour mettre à l'ordre et piller ce* manants) ! Er werd tegen den koning van Frankrijl gemord. Jacob van Ohâtillon, de fransch< landvoogd had eene groote krijgsmaolit ti Kortrijk verzameld, waarmêe hij de bxuggelin gen bedreigde. Afgeveerdigden werden naa den wreede en trouweloozen landvoogd gezon den, en deze bekwamen van hem de verzeke ring dat hij « slechts met 300 ongewapendi ruiters en als VTiend_> najaj Brugge zou ko men. Den 16 mei werd te Brugge uitgeroepen da' alwie geen vertrouwen had in het onderzoel dat de landvoogd over de grieven der burger; tegen Philip den Schoone, koning van Frank rijk, zou openen de stad moesten verlaten Den 17 mei trokken 5,000 Klauwaerts, me Jan Breydel, deken der Beenhouwers, aai 't hoofd, uit Brugge, naar Damme Aerden burg, Oostburg en de oevers van net Swin waar Pie t er De Ooninok, deken van de Wolle wevers, die verplicht gewooden was naar Zee land uit te wijken, hen in allerijl kwan vervoegen. Hongersnood bedreigde Vlaanderen. De fran sohe landvoogd had te Damme een groote) vocmaiad levensmiddelen. den vlamine; afee SBES3BQ^g8HEBëJMLi%A*m » perst en ontstolen, verzameld. De bruggelingen k overvielen de fransche krijgslieden, tôt bewa- ] • kers van de voorraadschuren aangesteld, en i plunderden deze magazijnen. 1 ; Jacob van Ohâtillon, zulks vernomen heb- § \ bend, ontstak in woede en trok met 1700 rui- £ ^ ters en 2000 bot 3000 voetgangers naar Brugge, 1 - om wraak te nemen. Er besbond een verdrag 1 ■' dat de fransche broepen buiten Brugge zouden i blijven. Jacob van Ohâtillon verbrak zijn ge- ! g'even woord en drong met zijne huurlingen r de stad binnen om, de muiters, zooals hij de e Klauwaerts noemde, eenvoudigi op te knoopen. De Eivg'sche Matten s t De te Brugge aiChtergebleven KlarUwaerts S zonden boden naar Damme, Aardenburg en 1 Ocstburg. Zoodra de mannen van Breydel z en de Co'ninck vemamen dat hunne geliefde ( raoederstad door de fra.ns&hen bezet was, trok- ' ken zij in dichte gelederen en, met bijlen, ^ goedendags, messen en spieseni gewapend, c Brugge waarts. t Zij zouden de Lelie de eerste klauw van i den Leeuw doen gevoelen ! ^ De raorgend daiagde in het Oosten. De Klau- c waerts, rond de 7,000 in gebal, zijn de gevulde graohten en de afgebroken muren — ontmante- r ling eenige ma^aaden vroeger op bevel van den -franschen landvoogd voltrolcken — genaderd. _ De vreeseîijke kneet : « Wat walsch es, valsoh { eist: slach al doot ! » weerklonk voor de î eerste maal. Onder een verschrikkelijk ge- ^ schreeuw rukten een aiantal Klauwaerts voor- uit. De fransche wachten werden overrompeld ^ en dood gesiagen, en de Speipoort werd open- z gebrolœn om aan het ieger der Vlamingen ^ doortocht te verleenen. ? Aangevoeid door Breydel en de Coninck, r voorafgegaan door trommelaaars, die op ko- ë peren bekkens eloegen, eene bende woedende leeuwen gelijk, trokken de Vlamingen hunne 3 stad binnen. « Vlaanderen die Leeu! > don- ^ derde het luid en machtig uit duizenden mon- " den. i Wie zal den sclirik en de verwarring1 besohrij- ^ yen van de franschen, die bdj de burgers 8 ingekwartierd waren î t _ Verrast, plots waJcker geschud uit hunne ' diepe bedwelmende roes, dacnten zij dat de dag des Oordeels gekomen was. Zij vergisten " zich niet wat hen belrof... — c D© Vlamingen in al de straten verspreid ^ drongen in de liuizen, staken de franschen s in hun bed dood, of wierpen ze door de vens- ters._ Edelen noch onedelen werden gespaard. 8 L itcengespi eid; overrompeld, zonder aan- <- voerders, verloren de meesten hoofd en haa't, ^ en holden als waanzinnigen, met de dood s op heb lgf, Brug'ge's straten rond. Velen, s vluchtenden, werden op straat afgemaakt on- '■ der den kreet-, die als eene doodsklok in hunne ^ ooren klonk: « Wat walsch es, valsch eist! » c Een leliaart ijlde bot Jacob \"an Ohâtillon, I . en deze werd bij 't vernemen van wat er ge- E beiirdo met zulken schrik geslagen dat hij S met zijn beru-chten kanselier Piet Flotte de 1 . vlucht nam ! i Doch al de franschen waren zoo laf niet. 1 Elen deel krij^ers, met Wouter van Sapignies ^ aan ^ het hoofd, gelukten erin op de Groote Markt _ te geraken en daiar bunne rangen aan c te sluiten. Het waren meesbal fransclie rid- ' dens. Een bloedig gevecht ving aan; de fran- J sche riddersohap strijdt. met de wanhoop 1 in het hart. Do vrouwen van Brugge hebben zioh bij hunne mannen aangeslofen en veoh- B ten als leeuwinnen of bestormen de ridder- I schBJor van uit de vensters met tafels, stoe- ^ len, banken... De franschen wijken! Eene an- ^ dere ridderbende komtJ de Markt opgestormd 1 en beukt met opgeheven zwaard op de Via- r mingen los. Doch hët regende vlaamsche strij- e ders. Al wie maar een knods of mes han- ' teeren kon, jong en oud, en 't Vaderland lief z had, kwam flboegestormd. De ambachten, hun- ^ > ne onderlinge verdeeldheden en ttwisten van ^ ■ vroeger vergetend, staan schouder aan schou- c der. Breydel en de Coninck hebben hunne ^ • stirijdbenden vereenigd; zij omsingelen de 8 î vijandelijke ruiterij en hakken haar uiteen. ^ > Weinigen ontkwamen. Zeventien honderd rui- ' ters en twee duizend voetknechten waren z gedood. De slachtling duurde van bij zon- z l opgang îlot bij zonondergang, en men had drie 6 . voile dagen noodig om do lijken zoo van peer- den als van mannen buiten d'e stad te voeren ^ ; en (tle b^raven. ^ J De Slag van Kortrijk l Bij 't vernemen der vreeselijke Slachtïng è . van Brugge schuimbekbe de fransche vorst > van razernij. Hij beveelt een der machtigste c , l^ers te been te brengen welke men tôt dus s , verre in Eiuropa gezien had. Tien duizend t uitgelezene ruiters, de bloem van het fran- € t sche ridderschap, en vijftig duizend voetgan- ^ ; gère, waartusschen tien duizend boogschut- ^ ) ters, in Italie aangeworven, weiden onder de ^ . bevelen van Eobrecht tan Artois, een der be- ^ . kwaamste bevelhebbers van dien tijd, naar 6 . Vlaanderen gezonden. De ridders bonden bes- ^ j sems op hunne lansen' om Vlaanderen schoon s te vagien, en er voor goed hunne heerschappij ^ : te vestigen! r . Bij 't vernemen dat een machtig fransch > leger naar Vlaanderen afzakte, bracht Brug- s . ge nagenoeg 6000 man te been. Jan Borluut, c r van Gent, en Arnold, van Audenaerde brach- . ten samen vijf duizend hunner leden onder de £ . wapens en snelden de bruggelingen ter hulp. s > Heb Vrije zond talrijke manscliappen, zoo- s . dat weldra een leger van 22,000 tôt 25,000 s man gereed was den franschman den « goe- * i, dendag » te wenschen. t : Op 't einde van juni lag Robreoht van Ar- ^ i toi3 voor Atrecht en zakte langs Rijssel naar - Kortrijk af. c De tocht der franschen in Vlaanderen gî'ig t vergezeld met afschuwdijke euveldaden. Kas- f i teelen. kerken. huiten werden leeggeplunderd, c - tôt de heiligenbeelden Werden door de fran- 1 , sche soldeniers in stukken geslagen. Deze - woeste keurlingen van Philip den Schoone 1 - doorstaken vrouwen, kinderen en grijsaards. e i Als wilde beesten gingen zij te werk. c Moordend en brandend, versoheen Eobrecht J - vlan Artois den 8 juli in 't zicht van Kort- ' i rrjk, voorgeleid door den leliaart Willem van c 5ru»ge opgerukt. Met vaandels en standaarden waren de" rrlaming'en de geestelijkheid te gemoet geta* ;en die pleohtiig G-ods zegen over de geknielde charen afsmeekte. Oeesxdriftig was het dati iet vlaamsche léger de stad langs de Kathe-» ijne poort verliet. *** 's Anderendaags bij t' eerste morgenglc-en bevonden zich de twee legers tegenover lkaar in de meerschen bij Kortrijk. \ ooraleer den strijd aan te gian, den uiter-i ben en laatsben strijd knielden de Vlamin-'on ootmoedig en godvruchtig neer en, in iefdevolle vervoering bot dien grond waarop ij geboren waren en die nu hun bloed zou1 rinken, bukfcen zij 't hoofd en zoenden plech-Lg de geliefde moederaarde. Toen verdeelde Villem van Gulik, do aanvoerder der Vla« aingen, zijn leger naar de gewone strijdtak-i ieik van dien tijd. Hij liet de boogschutters i a lange rij vooropgaan, hij zelf met het groa an het leger, bleef bij de vaandels, in dei nmiddellijke nabijbeid daa,raohter, buiten heb ■ereik der pijlen ; hulpbenden waarbij de boe-en van het Vrije en enkele hulptrœpen uiti fper en Doornik vormdan de achterhoede^ In de verte zag men 't sohitteren der schil* en en malienhecnden, de veelkleurige wim< >els der fransche ruiterij en wuivende veder-t 'ossern, verblindend van glans en rijkdom. Willem van Gulik kends hunne macht, hijl ■ertrouwde allten op God. De Vlaming'enl ouden dapper strijden, hij berustte erin, hij rist dat ze bei^edd waren te slaan zonder :enade, zonder ontzag van rang of 9ta,nd, aaar was hunne woeste onversaacdheid te*, ;en de fiansche ruiterij bestandî Da fransche baauinen schalden en ht ' choone lijn ijlden de vijandelijke boogschut» ! ers vocruit, schoten onmiddel^k, snol e® lehendig hunne pijlen naar de veel min tal» qke Vlamingen, die zich zoo goed mogelijld re-eirden. Niet langer tegen den regen vruï chichten beetand weken zij achteruit, oral »ehendig zwenkend, hunne aanvallers lijlings! e besohietien. Bij 't wijken; deir Vlamingen had Willonï ■an Gulik met moeite zijne benden weerhoux len. die seffens wilden vooruitsnelleru m! iracht ze in de nieuwe stelling achter dâ chutters. Even vlug evenwel sprongen de vijandelijke : chutters weer bij, en 't hagelde pijlen op la Vlamingen. De toestand werd hachelqk» 'lots schettetrde uit het fransohe leg«r heK ein tôt den aftooht. De vijandelijke booœ», chutters, die 't niet beerepen, daar zij blijc«" laar d« zegepraal in hunne hand hadden,, reken wanordelijk en onwillig, toen reedja la grond daverde onder het getrappel der icerden van de fransche ruiterij, die wil<J chreenwend en wa.penkletterend de Vlamine <en bestormde. De nieuwe stelling der Vlak oingen evenwel, beschut door de breede Groet lingerbeek met stijle oevers, bij plaatsen moe< assig en voor de ruiterij ongenaakbaar, bleek 'eel voordeeiiger. Als een waanzinnige, het witte leliënvaan* lel in de hooge vuist opgestoken, reed Ro* irecht van Artois in de voorste gelederen^ uilend den strijdkreet « Le Roy! Le RoyI* 'I ont joie St- Denis i De Vlaimingen j al op dan oever der beeky choorden het machtige lijf op de beenen, det lieken sboobens gereed, zoo wachtten zij on ver-, aard don aanval af. Da voorste paardeei Jauwpooterden in den drassigen grond, tui-lelden door den schok deir volgende scha» en, sleurden in zwaren val, ijzer rinkelend! m bonzend hunne ruiters ten gronde. « Vooiuit mannen — rieip Jan Breydel d«l ijnen toa — geen genade, sla dood ! » Da oensten doorwaadden de beek, de anderen olgden. Forschig stieten de pieken in borsb tf romp der paarden en bij 't voorover stui-:en der gekwetste dieren, sloegen in maohti* ■en zwaoi hunne zware knotsen, schedeln rakend op de ruiters neer. Orde en krijgs-ucht waren verbroken, elk vocht voor zicli elf. De Vlamingen wakkerden elkaar aan^ e staken, kneusden en beukten, en mokerdeni ;enadeloos neer, al wat « walsch » was ! Verschrikt door de ruwheid dier strgdersij ia sloeg<en als onzinnigen, dweers en wildV •erschrikt voor den ijselijk«n dood, die hem egengaapte; radeloos poogden enkele rid-i .ers ta vluchten, de verwarring werd a«U 'emeen. Robrecht van Artois zag het gevaar, da) •ntzetting op de grijnzende wezens zijnet trijdgenooten, aan wijken viel niet meer te ^nken in die tuchtelooshoid; hq waagdei ien uiterste poging om het goudgeleeuwde aandel aan Willem van Gulik to ontrukken. lij sloeg zijne gouden spoor in de lendon an zijn paard en sprong met eenige zijner olgelingen over de beek. In krachtigen zwaaî ïingerde hij zijnen standaard tegen dien van! "laandereo, dia zwichtte; de Vlamingen prongen toe en omsingelden den franschen ■eldheer, die met zooveel, zooveel anderaû idders sneuvelde. Lijken vulden de beek en verwden hefi chuimende water bloedrood, men reed weldrai iver dien menschenhoop als over eene brug. Na den val van den franschen vaandeldra-■er was da zege voor de Vlamingen zoo goed' 1s uitgeetreden. De ridders omsingeld aani lie zij den, konde.n hunne paarden, die uit-lierden op den slijkerigen bodem, niet rich-en; afgestegen belemmerde hunne zware rus.» ing al ' hunn-} bewegingen. Haast geen enkelt, ranschman, ontsnapte aan den dood. Van op de torens van Kortrijk zag mea Le franschen langs aile wegen wegvliedenw De franschen lieben nieb min dan 4000 rui« ers op het slagveld, waartusschen 60 baan-lerheeren, 350 ridders en 1100 andere edel-ieden, en 16,000 tôt 17,000 voetknechten. Zoo ellendig verging een der machtigstëf egers van dien tijd. Frankrijks geharnasbe m gezadeide ridderschap, zoo trotsch, zoo rvermoedig, had, ofschoon driemaal fcalrijker, •oor vlaamsche burgers, strijdend met bloot loofd en bloote borat, schaaidelqk moeten nderdoen. Vlaandoran was vrij (

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.