■ Maandag 17 Januari 1916. Tweede jaar g. Nr 17 Frïjs: 5 Centiemeo door geheel België Het Vlaamsche Nieuws Het bcst ingelicht en messt verspreié î ieuwsblacf vas België. - "Verschiiot 7 maai per week iiec ucHt ingeiicnt en n ■ -.^rn m - V it ir-if nari .M*.' h m "■-M -t ABONNEMENTSPRIJZEN : Per week 0.3S Per 3 maanden 3.76 Per maaiid 1.25 Per 6 maanden 7. 7.60 Per jaar 14.— » — rj> — ~ ■'■-■ —-■ —: n-ri rn-n-Tn rr— ir i fiHïwirnrr"n i tit n mu n -nrmimMinriuM i< i AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD: Dr Aug. BORMS, Alb. VAN DEN BRANDE met vaste medewerhing van Dr A. JACOB BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN, Tel. 1900 MHBHMHSSMMRMMMgutlft > N»5a«baA»a»<iajtreaiftwasaeriiK AANKONDIGïNGEN: Tweede biadz., per reggl 2.60 Vierde bladz., per regel.. Û.5U Derde bladz., id. I.— Doodsbericbt 6.— Voor aile armoncsn, wende men zich : ROODESTRAAT, 44. DE OORLOG Dm Toestand Na een hardnekkige verdediging dit sds verscliillcnde weken geduurd heefi n waarbij de Montcnegrijnen, op han ige wijze gebruik makend van de gril ge bodemgesteldheid van huii land. ewonderenswaardige taaiheid en moec an den dag Iegden, begint hun tegen-[and plotseling te verzwakken en neemi e verovering van het land der Zwart« lergen lret snelle tempo aan dat der ervisch.cn veldtocht kenmerkte. De ver-veriug van den Lowtsen is voor d< ntente verraasend snel gebeurd, en on liddellijk is er de bezetting op gevolgc an Cettinje. Reeds meldt een privaat-tlegram uit Weenen d.d. 15 Januari, !at de op een meer Oostwaartsche link ;tlegen steden Podgoritza en Niksic porden ontruimd, zoodat, indien dit be icht bevestigd wordt, het zich laat aah-jen dat ook Monténégro welhaast vooi [« bondgenooten zal verloren zijn. Dil Kteekent niet de vernietiging van he1 eger, maar toch een buitengewone ver-wakking ervan — te meer daar in d< jaatste veldslagen veel materiaal verloren ging : op den Lowtsen -45 en te Cet-inje 154 kanonnen. Wij veronderstelle.n dat de centralec le beslissing in Monténégro afwachtei] Ivorens ze er toe overgaan den veld-pcht tegen Saloniki te beginne®. Gis-Egen worden gemaakt aangaande de gelais! erk te van hun legermacht op de ïrieksehe Noordergrens die bilans hee ;maal met troepen bezet is. De vooruit-ezette cijfers zullen we hier niet aan-alcn evenmin als de veronderstel lingen ver de ontscheepte troepenmacht dei Intente, 't Lijdt'echter geen twijfel dat et tusschen die beide legergroepen tôt în botsing zal komen, die het aanzien du verkrijgen van een grooten beslis-mden veldslag, gevolgd misschien por een beleg van Saloniki. Geschrijf ter het tijdstip waarop dit zal gebeuren .natuurlijk voorbarig en beriehten des-pgaande neme men onder het grootste lorbehoud aan. Rekening houdend met dia gebeur-kheid blijven de Russische legers in oote massa's stormloopen tegen het fssarabische front. « De sektor van ?poroutz, ten Oosten van Rarancze, 0 luidt het jongste legerbericht uit eenen, is het tooneel van een verbit-den strijd, die aile vroeger# gevechten ■Ikc- op dit slagveld werden geleverd, hfvigheid overtreft. Viermaal, op en-l« punten zesmaal, voerde de taaie and (de Russen) gisteren zijn twaalf : veertien rijen diepe aanvalskolonnen [en de hevig betwiste stellingen... » 1 uitslag van die slachting zonder «rga is van geen beteekenis. Ailes Sst er echter op dat we hier te doen >ben met een opperste poging van ssische zijde om de krijgskans op den kan ten gunste der Entente te doen ■ren en meteen Roemenië en Grieken-bnd tôt partijkiezen voor de geallieer-M te ,nopen. Het einde hebben wij in V' geval nog niet gezien. ®»aï bij vergeleken is het krijgsbe-■f op de overige fronten van onder-Hchikt belanf. Pe bezetting van den berg Lowtsen ■Italianen over de bezetting van den , Lowtsen ■onden, 15 Januari. — De « Times » f&ti melding makende van een artikel N de « Neue Freie Presse » over de pirde van Cattaro als steunpunt voor B'oot en van de beschouwing van een Her blad over het gewicht, dat de thans Bverde basis in Monténégro en aan W^ust voor de op handen zijnde ge-Bten in Albanie heeft, dat het noode-His de waarheid van deze mededeelin-■betwisten. Indien Oostenrijk in ^■ongestoorde bezit van den berg H^sen blijft, kan het van de Bocche di Bsro een Gibraltar aan de Adriatische ■ maken en betrekkelijk veilig naar Bdelijk Albanië oprukken, waar de ■nsch-Katholieke stammen (der Mir-B' j al lang onder zijn bescherming Wtn- Het vooruitzicht is voor de ge-B-'den, en in het bijzonder voor de ^pnen, niet aangenaam. De Italiaan- ■ heeft voor den val van den H Lowtsen in het licht gesteld, dat K'bçurtenis de gevolgen zou hebben, de Oostenrijksche bladen thans Iegden, Het behoeft nauvrelijks d,dat die oogmerken behoorden tôt de Italiaansche politiek in het " I bijzonder had willen verijdelen. Voorbe-I reidende maatregelen zijn echter onmo-gelijk zonder zorgvuldig uitgedachte plannen. Bestaan zulke plannen ten op-: zichte van de Adriatische Zee? Nu men ■ er niet in geslaagd is Monténégro hulp te verleenen, nadat dit reeds met Servie ' mislukt was, rijst het vermoeden, dat, ; zoo zulke plannen al bestaan mochten j ■ hebben, men totdusver met hun uitvoe-ring niet gelukkig is geweest. ' Bologna, 14 Januari. — Barzilai heeft hier een rede gehouden over den Lowt-' sen. Hij zei, dat om dezen berg te be-: houden (hetgeen gelijk stond met de red-' ding van Monténégro) 300,000 man zou-den noodig geweest zijn en een driemaal zoo groote inspanning als noodig om een even groote troepenmacht in het eigen land te gebruiken. Het gewicht van den Lowtsen was overschat, hetgeen te wij-ten was aan buitenlandschen invloed. Hoe de verovering gebeurde De Romeinsche « Tribuna » verneemt de ^'olgende bijzonderheden over de vér- ) meestering van den berg Lowtsen door de Oostenrijkers : De Oostenrijksche vloot te Cattaro werd in twee eskaders verdeeld. Het eerste, dat uit twee dread-nougths bestond, met schepen om hen te ondersteunen, beschoot den berg van Cattaro uit, en het tweede, dat uit een kruisef en andere schepen was samen-gesteld, voer de baai van Traste binné n, die vlak ten Zuiden van de Bocche di Cattaro ligt, vanwaar het de stellingen der Montenegrijnen rechtstreeks en middellijk onder vuur nam. Het Oostenrijksche fort te Vermac (2500 voet hoog), op het schiereiland tusschen de baai van Cattaro en de baai van Teodo, was eeni-gen tijd geleden door het Montenegrijn-sche vuur vernield, maar opnieuw met in koepels opgestelde stukken van 30.5 cM. gewapend. Gedurende bijna drie weken is op die wijze met een geweldig bombardement het terrein voorbereid voor een aanval van 50,000 man versche troepen uit Dalmatië. Pogingen van de geal-lieerden om den Lowtsen van zware kanonnen te voorzien mislukten.Het Griek-sche stoomschip « Tyra », dat artillerie aan boord had, werd getorpedeerd, en na dien tijd hebben de schepen van de geal-lieerden volop werk gehad, om de Ser-vische vluchtelingen van het noodige te voorzien. Men vermoedt,dat de Oostenrijkers nu een poging zullen doen om den Montenegrijnen den terugtocht op Skoetari af te snijden. De bezetting van Korfoe Londçn, 15 Januari. — De « Times » verneemt uit Athene : De Oostenrijksche konsul op Korfoe is in heehtenis genomen. . Een Exchange-telegram uit Athene meldt, dat de. bejaarde wojwode Poetnik, de vroegere opperbevelhebber van de Servische troepen, met zijn gezin en eenige hooge Servische officieren op Korfoe iâ aangekomen. ^ardbeving in " ngeland Londen, 15 Januari. — Vanmiddag : zijn te Londen beriehten ontvangen over j : een omvangrijke aardbeving, die gister- j avond in de Midlands is waargenomen. Te Matlock en Warkworth schudden de 1 huizen. Er is geen schade aangericht. ' Een ernstige aardschuiving heeft in 1 het Rhymneydal, in Zuid-Wales, plaats,: gevonden. \ • Oe Stad Berget in Noorwegen gaat in vlammen op » - 5 Kristian-a, 16 Januari. — De stad Ber- j gen staat In vlammen. De ontzaglijke 1 brand begon gisteren om 5 uur in den 1 namiddag. Hulp werd met een bijzonde-1 ren trein uit Kristiania gezonden. Het ; stormweder maakt de bluschwerken nut- 1 teloos. De schade bedraagt reeds 50 1 millioen kronen. De telegraafverb'nding 1 met de brandende stad is onderbroken. 1 De nieuwe deelen der stad, met inbegrip : van de hotelwijk, gaan in vlammen op. < Te 2 uur 's morgens was reeds de helft 1 der stad neergebrand. Het Hansa-ge- ( deelte hoopt men te kunnen redden. Vele 1 dùizenden zijn daldoos geworden. De 1 brand wordt hier te lande als een natio- naal ongeluk beschouwd. i (Zie vervolg « Oorlogstelegrammen » < op de 2e bî adzijde.) a Algemeen Hederlandscfi Verbond De Landschapschilderiag in de 19° eeuw Eerste yoordracht Pol de Mont in het Muséum (2e Reeks) Alhoewel als onderwerp van dez< tweede voordrachtenreeks opgegevet werd « De Landschapschildering in d< 19e eeuw » is het pedagogjsch verstan dig, alvorens tôt het eigenlijlce onder werp over te gaan, een blik te werpei op de genesis, op den oorsprong en d< ontwikkeling van dit vak in de kuns gedurende de 14e, 15e, 16e en 17e eeuw De 18e eeuw kan terzijde gelaten wor den, daar zij op het gebied van he landochap niets nieuws heeft gebracht Van aile genres heeft zich het land schap het traagst en ook het laatst ont wikkeld. Het heeft zich langzaam losge maakt uit de christelijk-kerkelijke schil dering, den oorsprong van elke kunst ii Europa en tevens de oorsprong in df laatste helft van de iniddeleeuwen vai een nieuwe christelij k-germaanschf kunst. Dat aile genres uit de kerkelijke schil dering ontstonden kan men b.v.b. ge makkelijk met een paar woorden aandui de,n voor de portretschildering. Eers' zet men doodeenvoudig het portret vai den schilder of van den besteller op he paueel in een hoek. In de verzameliuj van het van Ertborn-kabinet kan mer aldus op een paueel het portret vinder van Hendrik van Rijn (Henricus Are-no) . Bestaat het werk uit meer luike'r dan plaatst men het portret van der schenker niet meer op het hoofdpaneel maar op de zijluiken. Zoo b.v.b. in hei « Lam Gods » van Jan en Hubert var Eyck, de portretteri van Judocus Veyi en Christine Borluut. Van dat oogen-blik af heeft men slechts het portret vai: het grocte werk af te haken om tôt de profane portretschildering te geraken er het te schilderen zonder te behooren toi een geheel. Van afzonderlijke portretter komt xneu tôt groepen, gilden, vergade< ringen, portretten aan tafel, enz. De portretschildering is geboren als afzon-derlijk vak. Een dergelijk ontwikkelingsproces kan men voor het landschap volgen, alhoewel hier ook andere factoren in aan-merking komen, die tôt den oorsprong er van medegewerkt hebben ; zoo de miniatuurschildering en de verluchting van de kalenders. De miniaturistes brachten in de versierde banden boven elke bladzijde tooneeltj es aan waarin, te midden van loof, apen, jagei-5, kleine tooneeltjes voorgesteld werden. Ook onder aan de bladzijde gebeurde dit, vooral in de kalenders,, waar dan kijkjes worden gegeven op de onmiddellijke omge-ving, van den teekenaar. Deze teekenm-gen hebben zeker voor een gedeelte bij-gedragen tôt het ontstaan van de land-îchapschildering.De zoogezegde primitieven (niet pri-mitief in den eigenlijken zin van het a'oord.niaar volmaakte meesters), echil-:1erden voor kerken en kapellen. In hun tijd vierde de. ogivale of spitsbogenstijl tioogtij. Elke kerk bestond uit een .îoofdbeuk met een verhoogd koor om-jeven van een deambulatorium, waarop neii inkijk had door zuilenrijen en uit-cijk op de buitenlucht door hooge ra-nen. Nevens de hoofdbeuk langs iedere djde een of twee zijbeulcen. De schilderijen namen den architec-:onischen vorm aan van de kerk zelf ;n men schilderde triptieken of drielui-ïen, een groot middenstuk met links en -echts een zijpaneel. De twee zijpanee-en kunnen op het hoofdpaneel toege-/ouwen worden. De onderwerpen zoeken de schilders n het Oude en in het Nieuwe Testaient, bij voorkeur in dit laatste. De :ooneelen die er voorkomen spelen in ict Oosten, in een land dus dat door le schilders noch de visu, noch over het ilgemeen door lectuur kenden. Wel be-rtonden er eenige werken met verhalen >ver Syrië en Palestina, die waren ech-:er minder bekend. In het Nieuwe Testament was er ;prake van bergen als Tabor en Sinaï; /an woestijnen, waar het manna in Ara-)ië geraapt werd ; ze kenden den Kar-nelberg, die den naam gaf aan de Kar-nelietenorde, enz.Wat de kleederdracht langaat, deze was na de Kruistochten m door de invallen van de Saracenen >eter bekend; de tulband o. a. was in le mode geraakt aan de hovén van 7rankrijk, Holland, Vlaanderen en He-îegouwen.De schilders lieten hun verbeelding veiken. De opvatting van de schilderijen was lus, als hooger gezeid, als den bouw 'an de kerk. De handeling gebeurde op s. v x Ï, MX * a " f ijil t A W]| X JVV den voorgrond; op het 2* plan werd de omgeving afgebeeld ; het derde plan diende tôt afsluiting. In de omgeving, was het landschap Oostersch, afgaande op fantazie. Van het eigenlijke landschap hadden de primitieven geen gedachte. Voor ons, modernen, is het landschap de weder-gave van een bestaand stuk land : bosch, kanaal, weide, heide, enz. met de stem-ming van den dag, het uur en het licht. ; Daar dachten de schilders uit de 14* 1 eeuw niet aan, hun achtergrond was een ; décor geschilderd eu gekleurd ten be-. hoeve van de personen, die ze voorstel-. den. 1 leder gedeelte van hun landschap . heeft een bijzondere kleur, het eerste plan, de voorstelling is bruin ; het 2e,' de omgeving, groen en het 3e, de ach-. ergrond of de afsluiting, blauw gekleurd. Die geijkte verdeeling bleef meer dan 300 jaar bestaan. De Hollan-. ders verlostcn er ons van in de 17e eeuw, . de Vlamingen deden daartoe het voor-. bereidend werk in de 16e. In den eersten tijd bestond er dan ook 1 geen eigenlijk landschap. Dat kunnen : vvij zeer goed nagaan in het « Lam ! Gods » van de gebroeders van Eyck. : Het bovenste gedeelte van dit werk is waarscliijnlijk van Jan van Eyck. Wan-neer wij het werk ontleden zie,n wij, dat in Jan van Eyck een landachapschilder aan het woord was. Dat hij, wat voor . een landschapschilder hoofdzaak is, ge-^ voel had voor het spel van het licht, be- - vvijst hij in het doek « Giovanni Arnol-' fini en zijn vrouw » waar het'licht heer- lijk geschilderd is in al zijn schakeerin-g-èn. Het is heel juist zooals Dr. De p Jongh het in zijn werk over de landschapschildering uitdrukt : « De schilder uitte zich landschappelijk in het intérieur vooraleer hij er toe in staat was - het landschap te schilderen ». Telkens nu in de kunst vau dien tijd een Hollander optreedt, is zijn werk meer landschappelijk. Rogier VAN DER WEYDEN (1400-, 14o4) heeft geen ziel in de landschap-pen, die hij op het doek brengt. Hugo VAN DER GOES (1465—?) geeft ons reeds heel wat meer. Dirk BOUTS (omstr. 1415-1475) van : Haarlem, gevormd onder den invloed . van Alb. van Ouwater en later onder : den invloed te Leuven van Rogier van , der Weyden. Te Leuven schildert hij de « Verheerlijking van het Heilig Sa-crament », waarvan nog slechts een gedeelte te Leuven is : « Het Avondmaal ». De andere deelen va,n het werk bevin-den zich te Berliju en te Munchen. Hij ook schildert nog het landschap met coulissen. Wat men er echt landschappelijk in ziet, zijn de boomen. In ander werk van hem treft het ons hoe hij de ' atniosfeer, het licht, de wolkjes en het schaduwspel als een waar groot meester ! van het landschap weergeeft. Een ander schilder uit Brabant geeft ; ons Sint-Chnstoffel met het kindje Jezus te zien. Op den achtergrond een landschap als décor. Quinten METSIJS (1460-1530) schilderde hetzelfde onderwerp. Het doek bevindt zich in ons Muséum. Hierin be-wijst hij duidelijk geen landschapschilder te zijn. Hij heeft het voorhanden landschap om zijn figuren geschilderd. Bouts schilderde de figuren om het landschap. Bij de Vlamingen is het religieuse onderwerp hoofdzaak en het landschap décor; bij de Hollanders om-gekeerd.Geeraard DAVID (1460-1523) heeft reeds in het stuk uit onze galerij « De H. Familie rustend op den weg naar | Egypte » meer gevoel voor het landschap.Joachim DE PATINIR ( + 1524), van : Oinant, gaat verder ; bij hem wordt het î landschap hoofdzaak. Zoo in « De ; Vlucht naar Egypte ». Merkwaardiger ! komt dit nog uit in eeu landschap van | zijn hand (in het Kaiser Friedrich Muséum te Berlijn) met eeu jachttooneel. Cornelis METSIJS (1511-1580), zoon van Quinten, overdrijft in de voorstel-■ ling van de rotsen. Hij staat hier onder den invloed van Patinir en Herry met de | Bles, de schilders van het Maasdal (Di-jnant), «les peintres Mosans», die rot-: sen in hun Waalsch Maaslandschap ge-' zien hadden1. Pieter BREUGHEL DE OUDE (Boe-'rer Breughel, 1525-1569) gaf een kolos-salen stoot aan het landschap. Hij had meer gevoel voor dit genre dan zijn voorgangers. Dat zien wij iij het Win-terlandschap uit ons Muséum (een kopij door zijn kleinzoon). Hij schilderde onze | gewestèn en bracht het eigen land op het doek. Hij en Pieter Aertszen (1507-î 1575) maakten het landschap nationaal. Bij Breughel vormen het landschap en de personen een geheel, het eigenlijke ; landschap is geboren. Ook komt hij tôt - de voorstelling op een enkel plan, zijn j werken hebben eea horizon, ze, zijn Ne- derlandsch-Vlaamsch in voorstelling, op- a&amgsaeKmm vatting, uitwerlring en kleur. Hetzelfde kan men zeggen van den meester ge-naamd : De Brunswijcker Monnogram-mist.Pieter Breughel had veel navolgers, die hem echter niet evenaren en naar de oude manier van werken teruggaan. Bij David, Vinckeboom (1578-1629) zijn de horizons weg, het zijn décors. Bij Pietei Breughel II vindt men reeds de conven-tioneele boomen van Van Coninclcxloo. Anderen deden hetzelfde : Jan Mandijn, P. Bril. Zij snijden hun doeken af met boomen aan elken kant. Andere navolgers nog waren : Lukas van Valkenburg, Jan Metsys, Lukas van Leyden. Jacob Grimmèr (1526-1589) een tijdgenoot van Breughel, geeft ons een mooi landschap : « Een zicht op het Kiel », dat reeds veel beter is. Later onstaat er grooter gevoel vooi landschap in Holland met Hobbema en Ruysdael. Zij hebben gevoel voor stem-ming, voor lucht, licht en schakeering van het licht en snijden hun landschap niet meer af met boomen of rotsen. Ru-bens kan terzijde gelateu worden, daar hij een landschap voor reuzen schilderde. Het Hollandsch landschap "daaren-tegen is er niet om te pronken of te schitteren. Het is wezenlijk, het doet aan door rijkdom van licht e.n schakeering. Ook voor de Vlamingen is dat ge-deeltelijk waar aan de Neder-Schelde en in de heide. De schilderijen zijn meer breed dan hoog in de Nederlandseh-Vlaamsche school, wat zeer natuurlijk is. Geen school in de wereld heeft zulken welverdienden roem verworven als die van de. landschapschilders in Holland. De Hollanders en de Vlamingen hebben op elkaar ingewerkt. De eersten hebben meer van de laatsten ge.leerd dan omge-keerd, daar bij de Vlamingen ailes meer decoratief bleef en aanleiding gaf tôt pathos. De Hollanders waren degelijker, waarachtiger. Dit overzicht is uit den aard van de zaak 011 voile dig, maar was er noodig om de ontwikkeling van de landschapschildering in de lSde eeuw te begrijpen, eve.nals de invloeden van Noord, Zuid, Oost en West op elkander, hoe het landschap van Frankrijk naar Engeland en daarna terug naar Vlaanderen kwam. In Holland en Vlaanderen was die kunst in de 18d* eeuw ingeslapen om in de 19de krachtig op te leven. Het zal het onderwerp zijn van de volgende voor-dracht, over acht dagen op hetzelfde uur. MAX. OAGELfJKSCH NIEUWS ALBUM RENE DE CLERCQ. — « Het Vlaamsche Nieuws » heeft beslo-ten een afdruk te maken van het Album René de Clercq en daarvan een exern-plaar aan te bieden aan al de inschrij-v«r».Het zal versierd wezen met de por-tretten van Dichter de Clercq en Dr. A. Jacob. ONZE LETTERKUNDIGE PRIJS-KAMP. — De prijskamp is dus geslo-ten. De uitslag is schitterend. Twee groote doozen zijn volgestapeld met om-slagen die heden Maandag aan den keurraad overhandigd worden. Deze zal onmiddellijk zijn werkzaam-heid beginnen. Zooals wij meldden zal een volledig verslag opgemaakt worden. DE VLAAMSCHE BOND DER STTJDEN1 EN. — «De Goedendag », het flink maandschrift door en voor Vlaamsche studenten opgesteld, meldt het 'volgende : <( Vlaamsche Bond » (Antwerpen). — De Bond is geschorst — vergadert niet meer in 't Atheneum. Zooals het zijn plicht was, werd door den voorzitter op eene der vergaderingen gesproken over de schandelijke afstelling van René de Clercq en Dr. Jacob. Meest aile leden waren vol geestdrift voor onze wakkere voormannen, enkelen echter 'krabbelden terug, vonden de woorden waarmee de voorzitter de handelwijze van de regee-ringspersonen laakte, te sterk. Een drie-tal ontslagen kwamen in. Gelukkig, want de Bond is nu gezuiverd van on-bruikbare elementen, van te laksche Vlamingen, die enkel onze werking op flamingantisch gebied konden belem-meren.De « Vlaamsche Bond » is eerst en vooral een strijderskring, een vereeni-ging van jongeren die hun krachten bij-brengen aan de groote heilige zaak : Vlaanderens vrijheid ! Waarschijnlijk zijn bovenvermelde feiten, verdraaid en verzwart ter oore van den heer prefekt gekomen, want aan de ouders van aile leden werd het volgend schrijven gezonden : « Met het 00g ot> wat gebeurd is op ■■■ —« J ^ lets voor iedereu dag Verraad, Domheid... of Taktiek? Wij ontvangen een vinnig stuk, ge-richt tegen de onderteekenaars van het « Smeekschrift aan Z. Exc. den Gouver-neur-Generaal van België». Onze brieiwisselaar bestempelt zulke daad met den naam van waanzin en vaart dan driest uit tegen hen, die als een gur.st aan den bezetter gaan vragen het Vlaamsche volk geen recht te laten wedervaren. « Wanneer, zegt hij, de Gouverneur-Generaal de aardappelkwestiç oplost, wordt hij goedgekeurd. » Als tuj Uen Anjnraad insteit in het Walenianct om de Koiennijve,rneid te be-iieercii, aan ontvangt hij brieven van dauKzegging van groote W a aise h * nijve-raars.» Wanneer het de geesteswelvaart van het Vlaamsche volk geldt, staan er in den schoot van het volk mannen op, slechte herders, die het op zich nemen ons recht te weigeren en die aan het voik wiilen wijsmaken dat zijn belang en zijn fierheid eischen de goedgunstig-heidheid af te wachten van een regee-ring, die zich steeds vijandig toondeaan het Vlaamsche volk. » Nu weer wordt het uiinisterie ine.t drie ministers versterkt en het Vlaamsche volk is er niet vertegenwoordigd. » Goblet d'Alviella, grootmeester der Belgische Vrijmetselarij, zooals algemeen bekend, vertegenwoordigt de libérale partij ; Eruiel Vandervelde, het so-cialism : v6ôr den oorlog mocht geen so-cialist tôt burgemeester benoemd worden en nu treedt hun leider in den Raad der Kroon en wordt lid der Regeenng ; de derde is Paul Hijmans (zij vader was een Hollander) en die het liberaiism, doch vooral het franskiljonism vertegenwoordigt.» Paul Hijmans is tevens het ant-woord van de regeering op de stichting der Vlaamsche Hoogeschool, want hij wa« het die uitriep : La flamandisation de l'Université de Gand, JAMAIS! (De vervlaamsching der Gentsche Hooge-school, nooit !) » En wij, onnoozele snullen, gaat onze briefwisselaar voort, zouden nogmaals zoo dom zijn, eeu Vlaamsch recht te weigeren om die heeren te believen en dan later te kunnen smeeken : « Ziet eens, » hoe braaf we waren, geeft gij het ons nu ! »... » De brief eindigt met deze woorden : « Ik heet dat verraad of aartsdomheid, ze mogen kiezen. » Wij begrijpen de verontwaardiging van onzen korrespondent, doch nemen heel het zaak je zoo tragisch niet op en voelen de benoodigdheid niet iemand te verketteren. Er is een derde woord : « taktiek ». En dat zal het wel wezen, Wij keuren het Smeekschrift af, zoo-. als wij elk Smeekschrift aan den bezetter soutien afkeuren, doch wij beseffen dat de Vlamingen, niet gewoon een recht te verkrijgen, nu plots het hootd vorliezen en zich angstvallig gaan aivragea : « Mogen we dat wel aanvaardeni1 ls het niet behendiger van nu te weigeren ? » ls die taktiek de goede î wij zijn over-tuigd van het tegendeel en zij wordt zeker niet gewe.ttigd door een ver leden van 85 jaar! Neen, wij moeten toegrijpen ; het zou een groote en onvergeeilijke feil wezen moesten wij weigeren wat we, met recht, beweren dat ons toekomt ! Wij zouden onszelven bedodden. Het geld is ter beschikking gesteld van het Vlaamsche volk ; de uitvoçring dient nu aan de Vlamingen overgelaten te worden en wij moeten toonen dat wij in staat zijn te verwezenLjken wat we vroegen. De Poolsche Hoogeschool van War-schau is reeds in vollen bloei. Dat Vlaanderen niet langer drale op-dat ook in de Vredesonderhandelingen met Vlaanderen rekenschap worde gehouden ! LUC. . de laatste zitting van den « Vlaamschen Bond » acht ik het wenschelijk in 't belang zoo van 't Koninkliik Atheneum aîs van den Bond zelve, dat deze tôt na-dere kennisgeving niet meer zal vergti-deren.Met de meeste achting. De Studieprefekt. » De ouders werden dus volkomen in onwetendheid gelaten aangaande de feiten, en konden enkel betromven op de verklaringen van hun zonen î Aangezien onze werking onmogeKjk kan onçreheven worden, zullen van nu af de vergaderingen buiten het Atheneum plaats hebben.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.