tf/oensd&g i Deceutber 1915, Eerste Jaarg*. ^^zamKssotsBsaBiwmmirammNmmmnm ■! "iîriigJiWWigBSjKBmTmmTc Nr 320 Prijs: 5 Cen&àamen door geheel België Het Vlaamsche Nieuws Het best ingelicht en meest verspreid Nieuwsblad van België. - Verschijnt 7 maaljper week a MMBBBUBBKaa«BKMMKua ABONNEMENT8PRIJZEN Per week 0.35 Per 3 maanden S.7S JE%r rnaand 1.26 Per 6 raaandMi 7.SB Per jaar 14.— i—miih m ni il i m 11 iim— ■■■uni l ■un saBret« /-avu AFGEVAARMGDEN VAN DHN OPSTELRAAû Dr Ang. BORMS — AH?ert VAN DBN BRANBE BUREELEN: ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1980 i, .. i——wm mu1 mi iiiiiMiiwii iii i>imi ifci 11 «skbsksk m i hinninn'1 i— nu in m m — AANK0NBIGIN6EN Tweede bladz., per regel 2.50 Vierde bladz., per regel.. 0.B0 Derde bladz., id, I.— Doodshericht 5.— Voor aile annoacen, wende taen zicii : B.OQDESTRaïAT, 44. De Vlamingen en de Polen De strijd, door de Vlamingen op dit bgen'olik gevoerd tôt het bekomen van cifbestnur ,na den oorlog, heeft reeds [eel wat bespreking veroorzaakt, in ver-chillenden zin ; in Holland vindt men ,'lairîingen, zoogezegde vroegere leiders, lie het ordewoord volgen door de Bel-rische regeering gegeven, namelijk. nvijgen ! Deze lieden vonden navolgers liii de Brusselsche flaminganten der be-icemde (?) marmottenlijst. Dat de Walen de beweging voor be-U-orlijke scheiding niet beknibbelen ptnogtoe) spruit voort uit het feit dat rij het waren die eerst deze gedachte ■ooruitzetten en verdedigden, tôt zelfs a de Kamers ; tusschen der Walen pisch )t bestuurlijke scheiding en den omen estaat echter dit groote verschil : dat e Vlamingen heden deze hervorming enschen door te drijven om hun eigen euken te beredderen, om zich-zelve te ■orden, terwijl de Walen er rond voor it kwamen dat voor hen die bestuur-jke scheiding de eerste stap tôt aan-eehting bij Frankrijk moest ziju ; en u de nationale gevoelens bij de Belgen lotseling ontwaakten, zwijgen de Wa-:n dat ze zweeten, uit voorzichtigheid, mdat men hen nu niet zou kunnen be-ichten slechte vaderlanders te zijn ! Dat de gedachte der bestuurlijke cheiding echter gedurig de aandacht ,ckt, wordt bewezen door een artikel, eze week in het Brusselsch blad « L'In-armation » verschenen, en waarvan de edaktie zegt dat het geschreven werd oor « een hooggewaardeerd persoon lit Wallonië » ; wij vinden gezegd ar-&el belangrijk genoeg om er onze le-zers kennis te laten van nemen . Steller begint met te verklaren dat de îeest belangrijke vraagstukken, wier plossing verwacht wordt van den hui-igen oorlog, deze zijn betrekkelijk olen en Vlaanderen. Hij vergelijkt het il-en, zuchtend onder Russische heer-iiappij, met het nu vrije Polen, dat eds in een andere atmosîeer leeft ; dat master is in eigen land, zich bedient m eigen taal in kerk, school, bestuur, forecht ; hij zegt dat Polen eindelijk rit zijn asch verrees en vrij geworden s en zal blijven ; hij haalt aan dat de 'olen reeds eene hoogeschool bekwa-nen in eigen spraak, en dus weldra met •olle kracht zullen meewerken aan de Igemeene Europeesche beschaving. En dan sirreekt hij — en met veel :ennis van zaken — over Vlaanderen. « In Vlaanderen is de zaak in langen ijd nog zoo ver niet gebracht ; uiterste loek naar het Zuid-Westen, der volke-en van Midden-Europa, werd Vlaande-en met groote dosissen versmacht door en Zuiderinvloed in tegenstelling met ijn karakter ; zijn geslachten werden ;«estelijk gevoed met vreemd voedsel, lit het stilaan verminkte en Vlaande-tn slechts ten halve zich zelve liet ; in /'laanderen hebben Fransche kultuur e,n aal sinds lang ailes overrompeld : colle-ré, atheneums, Universiteit ; wat zon-kr vcorbeeld is }U heel de wereld, het /laamsch werd in de meeste middelbare mderwijsgestichten tôt v66r eenige jaren ian de Vlamingen aangeleerd... door het ?ransch ! Op dit oogenblik nog, in uit--nderlijk Vlaamsche gewesten, zelfs fflgs Holland's grens, worden aard-irijkskunde, algebra en natuurkunde !oor middel van het Fra,nsch onderwe-H. En men meent een onschatbare bcgevijig aan de Vlamingen te hebben jtdaan wanneer men hun toelaat- de let-■ rkunditre vakken en de doode talen loor middel hunner moedertaal aan te ceren ! » Die Waal, men ziet het, begrijpt het Wzet der Vlamingen tegen zulken toe-; and ; doch hij gaat verder, en geeft ine harde les aan hen die zich in dien 'oonenden toestand schikken : « Tôt f.trmaat van geestverdwaling, zegt hij, ■achten en denken de meeste Vlamin-sa er nog niet aan, zich daarna te be-:'-agen : Quos vult perd ère Jupiter débutât ! » Ziedaar dus een Waal die openlijk *zcn s'.rijd goedkeurt, en ons gelijk 'œft, wij die ons niet langer "willen la-;e'i verbasteren en een toestand wen--aen te veranderen « waarvan geen an-voorbeeld in de wereld bestaat ! » dan komt het groote feit voor den :i-- dan legt die Waalsc* dagblad-shrijver het ware dpel uit van hen die s willen wurgen : « Te Brussel, zegt in de aristokratische en leidende v'Mens, wacht men naar het einde Van ;en oorlog om het flamingantisme ter ,Jd te veroordeelen, en eens en vooral Vlaamsche zaak te vernietigen die, Fransch-Belgen, slechts als een ; '''Schgezind streven aanzien wordt. *ea oorlog, zal er nog slechts plaats 1 vow k«t Fransch ; zooals na 1030 zal België, vrijgevochten, zich in de armen werpen van het Frankrijk dat ons vrij maakte ; dien dag zla de triomf wezen der Belgen die, over twee jaren, te Jemappes vergaderden om de hon-derste verjaring te vieren van België's opslorping door Frankrijk, door de légers der Groote Republiek ; van hen die de bestuurlijke scheiding eischten en met bijval het kçnteeken van den Waal-schen Haan, in de plaats stelden van den BelgTschen Leeuw. » Kan het strenger en juister? Want het lijdt geen twijfel, niet waar, dat wij Vlamingen, de echte vaderlanders, nooit aarzelden ans vaderland onze trou\y te bewijzen — terwijl bij de Walen het klaar uitgesproken inzicht be-stond dat Vaderland te vernietigen en bij het eerste gunstig oogenblik in den rug te schieten. "* « Comble d'aberration » noemt schrij-ver de houding der Vlamingen die on-verschillig bleven bij het uitroeien hunner taal en het vermoorden van hun ras ; hoe zou hij de houding noemen van die Vlamingen die verlangen dat er gezwe-gen worde in 't Vlaamsche kamp, o,n-danks de laffe, naamlooze aanrandingen en verdachtmakingen vani franskiljon-sche en Waalsche zijde; aanvallen ko-mende van die zelfde lieden die hun land, als Ju#is den Heer, voor eenige lintjes en kruisjes aan « seconde mère-patrie » wilden verkoopen en versjache-len, en die ons, Vlamingen, nu heime-lijk durven beschuldigen aan de Duit-schers te zijn verkocht, ons, wier zonen, broeders en vaders aan 't front staan als koene telgen van het immer tegen verdrukking strijdende en kampende voorgeslacht ! Doch, bij God, ondanks leugen, las-ter, bedreigingen en verdachtmakingen, nog lang zullen « de aristokratische middens en leidende standen van Brus-sel » wachten vooraleer zij ons kapot krijgen ; dat ging niet, dat gaat nooit ! Eens ontwaakt ons volk geheel, en rukt zich los, te lang getergd, met voile ge-weld; want, zooals de schirijver van bewust artikel zegt : « Dan (als 't flamingantisme zal vermoord zijn) zal er geen kwestie meer zijn van zijn Vlaamsche Hoogeschool ! Doch, zoover zijn we nog niet : het oude Vlaanderen is nog niet begraven ! De oorlog heeft zijn laat-ste woord nog niet gezegd ! » Neen, vriend Waal, zeker, Moeder Vlaanderen is nog niet begraven, want z'en is nog niet dood ; en dood krijgt men ze niet ! Daarvoor zorgen wij, flaminganten ; wij houden, als trouwe sol-daten, als goede zonen, wacht, en om-ringen onze lieve Vlaamsche moeder als £en hechte lijfwacht, in hoû ende troû ! En wee hem « die een Godvergeten hand naar dit weer uit durft steken ! » En verdér steekt de schrijver van het artikel in « ^'Information » fijn den draak met de weinige profeten die het lot van Vlaanderen — zedelijke aan-hechting bij Frankrijk, natuurlijk ! — reeds wisten te voorzeggen, zooals de oude broeder Johannes, Mme de Thèbes «en... de dichter Maeterlinck, die ont-» voogde van het Belgisch barbaren-» dom, die gonzende en garende bje die » den zoeten honig van Normandië op-» slorpt, verre van Vlaanderen's loop-» graven ! » Kan het bij'tender, scherper gezegd worden aan 't adres van dit heerschap dat overal spreekt, in naam der regeering, van ce het Latijnsche België » en het- « overwinnen van Vlaanderen door Frankrijk », maar zich verre houdt van de plaatsen waar het gevaar dagelijks zoo groot is, van de vechtlinie, waar de Vlaamsche jongens hem zijn doodver-wen zouden kunnen afleeren ! Steller van het artikel besluit zijn opstel met aan te halen hoezeer er in j 't buitenland, bijzonder in Holland, over j het toekomstige Vlaanderen geredetwist j wordt ; hij spreekt van Domela Nieu- j wenhuys en diens brochuur : « Vlaande-1 ren bevrijd van allen Zuidelijken | dwang » ; haalt de verklaring aan der j groep «Vlaamsche Post » van Gent en besluit met de woorden : « Dergelijke » strekkingen kunnen niet onopgemerkt » voorbij gaa,n ; zij werpen een nieuw j) daglicht op de enorme beroering » waaraan Europa op dit oogenblik ten » prooi is. » Ziedaar wat een Waal schreef in a L'Information » van Brussel, en waar-door hij bewees met kennis van zaken tè spreken en te oordeelen ; dat onze beweging ook i,n het Walenland met be- > lang en zelfs met instemming wordt gadegeslagen, bewijst dat het « Vlaamsche Nieuws » degelijk werk verricht en, op hoop van zege, dient voort te strijden, met de hulp aller echte Via- - j Tmngen, voor de redding van ons arm Vlaamsche volk, van ons lieve Vlaanderen, dat wel kan slapen, maar ster-ven, nooit ! Onze werking wordt overigens goed-gekeurd door « L'Information » zelve, die in eene nota aan 't attikel zegt : « Wij meenen dat de redding en eene » blijvende vrede enkel kunnen ont-» staan, voor ons zooals voor aile volke-» ren, uit de gelijkheid en den vol-» strekten eerbied ,van iedere nationale » persoonlijkheid. » Dat is ook ons gedacht. En dat de aristokraten en de leidende standen van Brussel er bij barsteji ofte niet, zoo zal het worden, of andërs • Jef HERREMANS. ONZE LETTER.KUNDIGE PRIJSKAMP Jan van Nijlen Werd geboren te Antwerpen, rond het jaar 1885, meenen wij. Een jonge, een echte dichter. Stil doch klaar-opzingend, ingetogen doch diep, kunstig doch oprecht. Is niet aan 't nabootsen gegaan ; geeft wat er in zijn eigen hart omgaat met eigen klank. Heeft geen enkel tijdschrift en geen enkel kapelleke gesticht. Heeft nooit de behoefte gehad aan 't schelden te slaan ; aan 't kleineeren en verguizen van andere diehters of schrijvers. ^ Geen eigenwaan, geen verwaandheid, geen letteren-fakirism. Heeft daarom niet minder waarde, integendeel. Twee bundeltjes slechts : Verzen, 1906 ; en Het Licht, 1909. Bijdragen in Noord- en Zuidnederlandsche tijdschrif-ten en in Het Jaar der Diehters, een mu-zen-almanak (ailes komt terug, ziet ge wel !) door jonge Hollandsche schrijvers. In onze u Bloemlezing », geven wij van zijn schoonste verzen, zuiver van gevoel als van vorm. 't Is zelden dat er een wanklank voor-komt in zijn taal, in zij.n melodie, en nooit zijn Jan Van Nijlen's gedichten grijs of zeurig. Minder mooi is, bijv., wel dit vers : langsheen dewelke de licht-reine wegen uit het gedicht dat in onze « Bloemlezing » staat, doch bij hem zijn die vlek-jes een enkele uitzondering. Zijn geschiedenis is kort en gewoon, echter niet meer gewoon als de fijnzie-lige dîchter haar zelf vertelt in dit Treur-liedje uit Het Licht : Ik had beloofd dat 'k sterk zou zijn, en dat de kunst het werk zou zijn :van al mijn levensdagen... —• Ach! waarom wondde uw liefde dan het hart van iemand die 't niet kan verdragen ? En ivijl ik dacht hoog-op té gaan, en in mijn trots alleen op te staan ■te midden slaafsche zielen, hebt gij mij met uw zachte kracht van de enkle weelde van uw pracht doen knielen. En daar ik ben als 't schuchter kind, door schitter-schoone glans verb'lind van al te schelle kleuren, en wat verleden is herd'enk, hoe zou ik om uw min-geschenk niet treuren f x-' , iririii»imr-rf'"mTOVyS«Hllf Algemeen Nederlandsch Verbond VIERDE VOORDRACHT VAN POL DE MONT (Zie ook ons nummer van gisteren.) Onze schilders gingen naar Frankrijk studeeren, wat wel noodzakelijk was, daar al onze schilderijen van waarde door de Revolntie naar Frankrijk gevoerd werden. Degenen die hier geble-ven waren, hadden geen beteekenis of werden zelfs met den sabel stuk gesne-den. D'Herbouville, de maire van Antwerpen, die veel voor ons volk en onze cultiTur voelde, stelde ailes in het werk om verschillende schilderijen te doen te-rugkeeren. Hij gelukte daar gedeeltelijk in. Zoo groot was de dankbaarheid van het volk, dat men hem bij zijn vertrek zijn Tiortret aanbood door Van Bree ge-schilcferd.In 1800 ontstond, onder zijn invloed, het « Genootschap der Konste», die de « Konstmaatschappij » verving, die uit geldgebrek ophield te bestaan. In catalogi van den tijd is het antiki- seerde a^ntal onderwerpen zeer groot. In 1805 vinden wij er echter reeds een paar modernen in, bijv. van Leroy. De voorkampers van de nieuwe- rich-ting in onze gewesten waren Van Bree, van Antwerpen, en Navez, van Charle-roi.Mathijs Ign. Van Bree (1773-1839) is de voortreîfelijkste van de twee. Hij is een leerlin? van de school van David, waarvan hij zijn teekening rechtstreeks afkijkt. Hij was echter een bleek kolo-rist. Eerst republikein, later vriend van den Consul, keizersgezind en onder Willem!, koningsgezind. Hij, evenals aile kunstenaars van dien1 tijd waren men-schen zonder ruggegraat, die, vol gens het regiem, van meeriing veranderden. Noch in prortretten, noch in historische stukken was hij een kolorist, hij teeken-de echter goed. Onder den invloed van Willem I behandelde hij nationale onderwerpen.De invloed van1 koning Willem I was zeer groot. Aan verschillende kunstenaars, waaronder Van Bree, Navez, Pa-iinck e. a. deed hij bestellingen om zijn paleizen te Amsterdam, Loo en Brussel te versieren. Allen schilderden groote doeken, thea-traal, het zoogenaamde « Art Pompier ». De dood van Rubens uit ons Muséum, van Van Bree, is een treurig doek naar teekenin groepeering en kleur. Zoo kwamen we tôt 1814, 1815 (slag van Waterloo). In 1816 kwamen de doeken uit Parijs terug, dank zij den invloed van koning Willem_I en van man-nen als Van Keverbergh, Ommeganck, Van Rcgemorter e. a. De naijver tusschen Brussel en Antwerpen deed zich in deze zaak ook sterk gevoelen. Men wilde te Brussel aile doeken behouden, onder voorwendsel dat wij te Antwerpen geen Muséum hadden. We kregen echter ons rechtmatig eigendom terug. François Joseph Navez (1787-1869) ontwikkelde zich be Brussel, te Parijs en later te Rome. Ook een leerling van David. Hij ging gansch op in de Ita-liar.r.ehc school. .Hij verafschuwt de kleur. Ailes wordt bij hem teekening. Toch is zijn koloriet soms goed.Ondanks ailes is hij als portretschilder een we-zenlijk kunstenaar. Zijn portretten zijn ware documenten van den tijd, als bijv. die van1 de familie de Hemptinne te Brussel en dat van den prins van Ga-vere. In- ons Muséum bezitten wij van hem een Madonna met het slapende Je-zus-kind. dat een waar voorbeeld is van Italiaansche koloriet, niets Vlaamsch. Ferdinand de Braekeleer (1792-1883), een an der tijdgenoot, schilderde als de Engelschman John Wilkie, het volksle-ven.Hij kan Wilkie uit gravures gekend hebben. Te Brussel bezit men van hem De Gouden Bruiloft en De Graaf van Half Vasten. In ons Muzeum, De Dorps-school. Dit laatste mist kleur, bloed, gloed, pigment. Zijn schilderijen waren; I echter zeer gewild en maakten veel op-hef. Het was een ware furie onder de j Ikoopers om een doek van hem te bezitten.De Braekeleer wilde echter geen gen- Ireschilder blijven en legde zich op de historieschildering toe. De Spaansche lFurie uit ons Muzeum, is een doek waar-vocr men eerbied inoet hebben. Als in ; aile schilderijen van dien tijd en dat genre, komt er een vrouw met haar kind bij, die in het volste van den strijd haar man komt bezoeken en troosten. Aan de antikiseerende school ontleende hij, als anderen, het geometrische, de persona-ges zijn pyramidevormig gegroepeerd. Het genre-achtige straalt er in door. De Braekeleer was een braaf-eerlijk man. Toen men hem eens een schilderij bestelde voor 1200 frank, leverde hij er twee voor dien prijs. Men deed hem j sterven, toen hij nog springlevend was ; j voorwaar een1 niet alledaagsche eer. Over De Keyser wprd reeds vroeger gesproken, zoodat het onnoodig is in herhaling te vervallen. Louis Gallait (1810L1887), van Door-nik, is een van de beste schilders uit dit tijdperk. Hij komt onder den invloed van de Kransche Romantiekers, o.a. Je-richau, de schilder van militaire toonee-len, wedrennen, paarden, het Wrak vtin de Méduse ; een voortreffelijk kolorist, |E. Delacroix (1798-1863), een groot kunstenaar, de schilder van Les journées de juillet 1830, vol gloed en leven, zonder theatrale pvramides en dies meer, en eindelijk Paul Delaroehe (1797-1856), het waremodel voor Gallait, meer verwaterd in kleur en tpon. Gallait heeft het niet verder gebracht dan Delaroehe, uitgeno-men in zijn drie doeken : De onthoof-ding van Egmont en Hoorn, De Troons-afstand van Keizer Karel en De laatste oogenblikken van den Graaf van Eg-mont. Voor het eerste schilderij vroeg hij' als model het hoofd van den laatsten onthoofde en kreeg het. Zijn vrouw was zoo bang ervan, dat zij het huis verliet î ;■ tôt het schilderij atf was. In deze doeken • is de kleur verzorgd als bij Delaroehe met dezelfde tinten. Het zijn figuren als bij Arie Schaeffer. Te Antwerpen. hebben wij de schets, die beter is dan de twee andere schilderijen met hetzelfde onderwerp, waarvan een zich te Doornik bevindt en het andere bij den heer De-lahaye, te Antwerpen. E. K. G. Wappers (1803-1874) was de hof^childer van Leopold I. Hij schilderde de Septemberdagen en De Gang van Karel I naar het schavot. Ook aan Leopold I, den stichter van ons vorstenhuis, moeten wij een dank-bare hulde brengen. Hij deed veel om de kunst aan te moedigen. Zoo kocht hij als niemand kocht ; bvb. in het salon van 1836, aile goede sechilderijen. Van af 18301 geraakte Navez op den achtergrond en was Wappers de man van het oogenblik. In ons Muséum hebben wij van hem o. a. : Een vrouw spe- IV*-.. ' « lende met haar kind en De Gebroeders De Wit. Dat is mooidoenerij. Men voelt, men ziet dat Wappers niet zocht. Hij is bedwelmd door sukses, hij heeft zooals men zegt het kaartje gevonden. Hij kon . anders wel, zooals een klein portret in ons muséum bewijst. Ware hij op dien weg voortgegaan, hij zou misschien een groot kunstenaar geworden zijn. Een gebrek van zijn tijd was tevens, dat men dacht dat ailes in hun schilderijen archeologisch waar was. Men wist niet beter. Hiennede is dit tijdperk afgesloten en zal er een volgende maal (aanstaanden Zondag) gehandeld worden over Hen-drik Leys. Een dankbaar handgeklap bedankte den spreker, voor zijn gloed vol le, met anekdoten doorspekte, prachtige les in ! de nationale kunst. | MAX. Dagelijksch Nieuws EEN NIEUWE GIDS MET DE iSPOORWEGAFSTANDEN. — Een ? nieuw afstandsboekje voor het vervoer van goederen en vee over de spoorwegen welke in de oorlogszone onder militair beîieer staan is thans verschenen. Het zal van kracht wezen den len December. De afstandskaart van verleden Februari zal dus niet meer geldig zijn. De nieuwe gids geeft de afstanden aan tusschen al de staties op Belgisch grondgebied, als-ook op het bezette Fransch gebied van den eenen kant eu al de grensstaties van den anderen kant. Deze gids wordt in al de goederenkan-toren voor 2 fr. verkocht. DE 0FFICIEELE GEMIDDELDE PRIJS DER EETWAREN TE BRUS-5 SEL. — Koffie, per kilo, 3.20 fr. ; ; chicorei, 0.70; witte suiker, 1.00; kan-■ dij-sniker, 1.05; zout, 0.08; peper, 5.25; rijst, 1.55; spliterwten, 1.30; doperw-ten, 1.45; boonen, 8.20; Vermicelli, 2.20, (Ital.), 2.20; soda, 0.15; zeep, 1.80; meel, prijs ontbreekt; brood, 0.40; olijfolie, 5.25. Visch : gedroogde (stokvisch), per kilo, 0.95 fr. ; gezouten (labberdaan) 1.90 fr. Groenten : aardappelen, per 100 kilo, 10.00 fr. ; wortelen, jjer kilo, 0.20; Uien, 0.29; eieren, het stuk, 0.32. ONUITGEGEVEN IDEEEN VAN SCHOPENHAUER. — Men is bezig in Duitschland de handschriften uit te geven, welke «Jin de papieren van Schopenhauer na zijn dood gevonden .werden. De « Munchener Verleger Al-manach » is i,n staat eenige uittreksels ervan te geven, waarvan wij de volgende als typische modellen van den groo-ten wijsgeer aanhalen : Schoone menschen zullen liefst zoo weinig mogelijk hun lichaam willen bedekken ; de leelijke menschen daaren-tegen zullen trachten om zooveel mogelijk door de schoonheid der kleeren en versierselen uit te blinken. Eveneens zal een groote geest .trachten zich op de eenvoudigste, gemakkelijkste en duide-lijkste wijze verstaanbaar te maken; schrijvers van geringe waarde daarente-gen bedienen zich van moeilijke, ver-warde, ingewikkelde zinnen, van lange, buitengewone woorden, en kleeden de eenvoudigste gedachten op de duis-terste wijze in. Als men ze leest, denkt men met een klein, ziekelijk misbaksel te doen te hebben, dat zich schitterend, rijk, veelkleurig, maar smakeloos, ruw uitgedost heeft. DE BELACHELIJKE VERVOL-GINGEN. — Drie-en-zestig jaar oud, getrouwd met een geannexeerden Lo-'haringer, wiens vader voor Frankrijk geopteerd had, twee sehoonzoons en ne-gen neveu op het front. Dit is het uit-zet, waarmede een eerbare winkelier-ster uit de rue Saint-Honoré, Mre Delacroix, zich op de banken van den 2den krijgsraad bevond door toedoen van den kapitein-verslaggever Garbe. Haar misdaad : van gezegdens gebezigd , te hebben, welke onjuist schenen, zoo- ' dat die een noodlottigen invloed kon- i den uitoefenen op den geest der bevol- j king. Oordeelt zelf eens daarover : Mme ' Delacroix had aan hare buurvrouw Mme Strab, bakkeri.n, wier man te Verdun is, gezegd, dat men deze stad open ( verklaard had. Twee verklikkers bevon-den zich daar, hoorden wat zij zeide, herhaalden het aan een agent en ver-dwenen. Onderzoek. De gezegdens werden als juist erkend door haar, die ze gebezigd had; dagvaardiging voor den krijgsraad en na een geestig rekwisito-rium van den gouvernementskommissa-ris Montel, die aan de rechters deed uitkomen, dat in de maand Auguatus, ■ toen deze bezwarende woorden geuit j werden, de vermaarde Millerand-plak-! brieven nog niet aangeplakt waren, , vandaar verontschuldiging. Na een scherp pleidooi van M. Henri Géraud, heeft de krijgsraad Mme Delacroix met algemeene stemmen vrijgesproken. U1TVOER VAN ZAAILIJNZAAD UIT NEDERLAND. — De minister van Landbouw, nijverheîd en handel heeft bepaald, dat aan erkende exporteurs en telers van in Nederland geteeld zaailijuzaad vergunning zal worden gegeven tôt uitvoer van een beperkte hoe-veelheid van bedoeld zaad. Tôt het ver-krijgen van de benoodigde verklaringen kunnen belanghebbénden zich wenden ' tôt den Burgemeester van Rotterdam. DE UITLEGGING VAN DE «FLIRTÉ. — Een Zweedsch blad had een wedstrijd uitgeschreven voor de beste uitlegging van de « flirt ». De eerste prijs werd toegekend aan den inzender van het volgend antwoord : a De « flirt » is niets anders dan het kleingeld voor het goudstuk, dat liefde heet, welk kleingeld rechts en links uitgegeven wordt. » Velen zijn echter van meening dat de eerste prijs had moeten toegewezen worden aan een der twee laureaten,die tweede en derde geklasseerd' werden. Een dezer had ingezonden : « Het flirten is met harten spelen en er zelf geen bezitten », en de andere: «De flirt is een soort oorlog, waarin degene overwin-naar is, die het eerst den aftocht blaast. DE DEENSCÏIE ONZIJDIGHEID. — De Deensche regeering heeft aile le-zingen en voordrachten, welke op den oorlog betrekking hebben, verboden, zelfs deze die in gesloten vergaderingen zouden gehouden worden. Om zekerheid te erlangen dat het ver-bod, waartoe de Deensche regeering zich genoopt gevoelde om te voorkomen dat de voorschriften der o,nzijdigheid zouden overschreden worden, nageko-• men zal worden, behoudt de overheid j zich het recht voor om het verblijf in j het rijk te ontzeggen aan al de vreem-| delingen, om het even van welke qatio- ■ naliteit, die naar Denemarken z^den komen om er propaganda te maken voor een der oorlogvoerende partijen. HET EERSTE WILD OP DE HAL-LEN TE PARIJS VERKOCHT. — In de wijken van het centrum van Parijs hebben de verkoopers van gevogel-te, fazanten uitgestald, welke men, evenmiu als het wild, tôt heden heeft mogen verkoopen. Haze,n en patrijzen echter zijn nog hiet in de uitstalkasten 'Verschenen. Trouwens de fazanten zijn er in een zeer gering getal. Dit gevogelte komt yan de hallen, al waar zij, overeenlcomstig de nieuwe maatregelen van dù,n Minister van Landbouw, openlijk moehten geveild worden. Zij hebben enorme prij-zen behaald welke de Antwerpsche lief-liebbers zouden doen schreeuwen. Een partij van 4 stuks bracht meer dan 50 fr. op ! Het is waar dat er slechts een honderdtal fazanten te betwisten , waren, daar de toelatingen door de ad-ministratie voor georganiseerde klop-j achten verleend, ten einde de belangen der landbouwers te beschermen, naar het schijnt nog niet door de bela.ngheb-benden uitgevoerd waren geworden. Bij de weder-verkoopers werd de fa-zant-haan voor 15 fr. verkocht, terwijl de fazant-hen 13 fr. ging. Niettegen-staande de hooge prijzzen, waren de ha-nen en hennen spoedig door eenige klanten opgekocht, tôt groote verbazing der kooplieden zelven, die volgens het gezegd van een hunner, niet konden be-grijpen dat de verbruiker eicb op âié wijze zou laten afzette*. /

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.