1» Zondag 21 Maart 1915. Eersie Jaar g. Mr 67. HBT Friis : 5 Ceatiemea door Beig-ïë Vlaamsche Nieuws Met best ingelicht en meest verspreîd Nleuwsbiad van België. - Verschijnt 7 maal per week AB0NNEMENTSPR1JZEN s P«t - » . . . I.SS « Per 3 maande* . . t . 4.88 MUUtA ...... (.fit | P«£ a emrn.dc» .... 7.49 Î*ar » . . . (4.39 E8STUUK a»oî<i«?8t*il«r : Attons BABYENS BriMcrder: Aat, VAM OPSTRAET 8UREELEN: Raotatraat, 44, ANTWERPEN TeJefeos Î99I Hweede blttdz., per regel . i i* ■ Vierde blstdz., per rcgwl . tîi Dcràe bladau id. . !.®« S of volgeiu (.-Y«ra«ultc*Mt„ Etood«b«richt . . 1.44 i Hersenschimmen van Diplomaten Mag ik even voorstellen? Hoog- en I breedgewelfd voorhoofd, waarachter er I plaats is voor een wereld van gedachten, I voor allerlei wetenschap en ook voor pa-l iaiioxen en hersenschimmen ; vriende- lijke oogen, tintelend van vernuft achter f de kippige brilglazen, oogen vol goed-' jeid, door oogschelen — zwaar van het denken — nedergedrukt ; een groote baard, nog niet grijs doch van verkleu-[ rend blond, en die waaiervormig op een breede borst nederdaalt. Ik denk, ik weet [ niet waarom, dat de aartisbischop van | Pondichéry zoo'n baard moet hebben. Houdt zich in vredestijd hoofdzakelijk bezig met letterkunde, wijsbegeefte, spi-ritism. Verdient eenige miljoenen, in zijn vrij uren, door maatschappijen- en Beursoperatiën waarvan wij toch geen benul hebben. In oorlogstijd betitelt zichzelf : Cham-; bercloak-diplomaat en dito-strateeg. Daar mijn artikel van verleden week groote beroering Lad verwekt in heel Po-' lynesië, had hij rust noch duur of hij moest me zijn laatste persoonlijke bevin-dingen meedeelen. Woensdag 1.1. kreeg hij me te pakken en daar hij weet dat ge geen vliegen vangt met azijn, liet hij mis twee groote berkemeiers vol vloeiend robijn voorzetten. Een beetje zon, tus-schen twee vlagen, viel op onze tafel ; hij schoof er de glazen vol helderen krie-kenlambic in : we gevoelden ons vorste-lijk. 't Zou overigens moeilijk wezen een voordeeliger houding uit te denken om iemand te dwingen naar u te luisteren. Rustig doch beslist begon hij : — De Republiek in Frankrijk heeft j uitgedaan. De huidige regeerders worden i nog geduld om de tijdsomstandigheden, j maar iedereen heeft genoeg van de radi- kalen, de radikaal-socialisten, de socia- . listen, want Jan-en-alleman heeft door- zien wat ze waard zijn als politiekers en , als private personen. Het leger, vooral de legerhoofden ; de geestelijkheid, die haar tijd niet verspild heeft met pater- ' nosters te lezen ; al de salons, zelfs die der burgcrij, zijn nog één kikvorschen- ' a-an. SLoniag-kwakea, Maat ; dat is nu juist de hic : Wie krijgt de ' kroon? De prins van Orléans? Ze zou- ' den te weinig bij de ruiling winnen? ' Zijn handelwijze jegens zijn vrouvv ' hnaakte hem niet sympathiek en verder ' is hij, een mislukte Henri-Quatre als ' gdantuomo en de laatste hoop der ultra- i montanen. Onmogelijk dus. De prins 1 Victor heeft meer kans, veel tegen, do "h v ook veel voor. Tegen : als Bonapart de c ! herinnering aan 1870 ; zijn v6or-echte-i lijke afstammelingen met een balk door I hun blazoen en zijn eigen karakter : die \ [mensch vraagt maar één ding, dat ze \ l_ — hem met vree zouden laten. Vooral aan troon en vertoon heeft hij een hekel. Voor : de prinses Napoléon, die is prin-ses Clementina van België, waardoor hij zoo nauw verwant is aan Koning Albert, den grooten lieveling van Frankrijk. Ja, ja, zagen zij er maar kans toe, ze zoudeu geen omweg zoeken om tôt die verwant-schap te komen en Albert de Eerste, Koning van Frankrijk, is zoo'n hersen-schim niet als gij u wel inbeeldt. — En gij denkt dat België zijn koning zoo maar grif en gereedelijk gaat afsiaan en dat Albert eu Elizabeth aan ans gaan verzaken voor den troon van Lodewijk den Zestiende en van Marie-Antoinette? En wordt België in uw mee-tiing dan bij Frankrijk ingelijfd? Dan was 't niet noodig de wapens op te ne-men voor eigen onàfhankelijkheid. — De Belgen en de Franschen staan ap dit oogenblik verder van elkaar dan v6or den oorlog wat wederzijdsche ge-negenheid aangaat. Van Belgische zijde is zelfs de teleurstelhng nogal groot. Maar staatkunde heeft niets te zien met de gevoelskwestie. Er bestaat sleclits één middel om Frankrijk tôt een mogend-heid van eersten rang te verheffen en dat is zijn bevolking versterken, door anderdanen die het in zich kan opne-men. Daarvoor kan alleen België in aan-merking komen. En die versterking is aoodzakelijk. — Vindt ge? — Veronderstel nu eens dat ze aan Duitschland kunnen afnemen Elzas en U>tharingen, Schleswig-Holstein en het Poolsche gedeelte, dan blijven er nog tltijd zestig miljoen eensgezinde Duit->chers over. Zestig tegen veertig mil-oen Franschen ! — Dat moet België" helpen goedma-ten? En 't Vlaamsche land dan, in de mmogelijke veronderstelling dat de Wa-en een rechtstreeksche of onrechtstreek-;che samensmelting met Frankrijk zou-len goedkeuren? — In 't Vlaamsche land zijn er twee teden die tellen : Gent en Antwerpen. ïentJeP geleerde flaminganten., mgest iberale, doch het volk is er socialistisch :n de Gentsche socialisten waren nooit >ijzonder Vlaamschgezind, zoo min als le burgerij. Anseele, Mgr Stillemans, en le hoofden der Libefale Associatie zijn îet op één punt eens : ze zijn allen Vulgarisateurs. De volksvertegenwoordigers /an de drie partijen zullen misschien lie-•er in het Palais Bourbon zetelen dan in le Wetstraat. — Maar Antwerpen? — Ja, Antwerpen is flamingant, doch an nu af worden er pamfletten geschre-en en verspreid tegen uw stad en tegen — -1- -■ ...J-W1 ti.JHW.i.W J _L " uw leiders, liberaal of katholiek, hevig of geinatigd flamingant. Desnoods zijn er twee middelen om Antwerpen te doen bijdraaien. Het eerste, zijn toestemming missen. — Dan hebt ge het tweede niet meer noodig. — Ten tweede : het instellen van een plebisciet, zooals Napoléon III deed, en' dat stemt altijd zooals de regeering het verkiest. Met veel belangstelling en gerioegen hadden wij naar al dien verstandigen on-zin geluisterd. Er worden bij pot en pint al dwazer dingen verteld, zonder nog te gewagen van die er in gazetten verschij-nen vôor en na een bombardement. Mijn zegsman sloot zijn beschouwigen met een zeer wijs. woord : — Zoo ver zijn we nog niet. Er zal nog veel water door de Schelde, en he-laas ! nog veel bloed op de slagvelden stroomen vooraleer het lot van België in de weegschaal zal gelegd worden.Wat we vragen is zoo weinig en tevens zoo-veel, ze moeten ons niet méer maar dan ook niet minder geven : Status quo anlc ' Zooals 't was! PEERICE. Stekelige Blaadjes Van kwaad tôt erger De sociaal-demokraten in Pruisen houden er danig aan dat hun vaderlands-lievende houding tijdens den huidigen oorlog later zijn belooning zou vindeu. Zij vragen uitbreiding van kiesrecht, algemeen stemrecht. Gek gedacht, dat. Zouden ze niet goed doen een blik te werpen op Frankrijk, waar men reeds lang geniet de weldaden van wat men daar heet « ce mensonge, cette servitude, cette corruption... » In Frankrijk gaat men daarvan kapot. 't Is een raar idee om de ellende van den oorlog, de naweeëu van het krijgs-bedrijf te willen vergoeden, door de verrotting van buiten naar binnen te brengen... Vaderlandsliefde en duiten Ailes si a ai op, ailes wordt diiurcTtr, en niet altijd ten gevolge van de zeld-zaamheid van wat men wenscht te koo-pen.De spekulatie is daar voor veel tus-schen. Als de mout opslaat, bij voor-beeld, als het bier daardoor duurder wordt, is het niet omdat de mout out-breekt, maar omdat zekere lieden hem opstapelden, en hun grooten voorraad, gekocht zullen we zeggen à 25 franks, nu aan den man willen brengen aan 85... Andere kooplie zijn in hetzelfde ge-val : zij schreeuwen gelijk speenvarkens, niet omdat zij geld verliezen, maar om- l_JJ. JilMi'.BHLÏiLi! _!' i dat hun verdiensten niet gToot genoeg zijn. Als men hen zegt dat de huidige toe-standen Van hunnentwege eenige opof-fermgen vergen, schreeuwen ze nog wat harder, en als men wijst op hetgeen door het vaderland werd geleden en gedaan, beginnen ze te huilen als was de duivel los : de vaderlandsliefde van vele men-schen eindigt, waar de uitgaven be-gninen.Vraag De goede burgers. die hunne dagelijk-sche gewoonten hebben hernomen, beginnen zich te vervelen rond de ronde ta tel, waar zij des middags en des avonda bijeenzitten en de gebeurtenissen be-spreken.Ze hebben daar groote reden toe: er gèbeurt feitelijk niets. De oorlog duurt voort; geen bijzondere krijgsbedrijven zijn te melden ; wat men leest is allé dàgen 't zelfde. Het eene blad herhaait vvat het andere vertelt, en 't eene is zoo onbeduidend als het andere. De goede burgers, die nu nog meer tijd hebben dan vroeger, vervelen zich. Verveling is des duivels oorkussen. Of-schoon we nu niet gelooven dat de verveling tôt handeling aanzet, toch ware het goed zoo de verschillende regeerin-gen uitzagen naar middelen, om de goede burgers wat spannend nieuws aan de hand te doen. Men kan nooit weten. Het babbelen, het klapperen met den bek is ook iets dat de goede burgers bèzig houdt, en hen weerhoudt van boos bedrijf.. Sint-Jozef 't Is deze week biddag gfeweest, in gànsch de katholieke wereld. De patroon van België, Sint-Jozef, heeft zijn ooren vol gekregen met litanies en schietgebe-den, waarbij hij werd aangemaand en opgevorderd om sito een einde te stellen aan den oorlog. Hij wordt aanzien als een soort he-melhuissier, gelast om aan den Heer des Heirscharen het kommandement of ex-ploot te beteekenen der arme mensch-hcid, die tôt boven het hoofd genoeg hêeft van oorlog. Wat de tusschenkomst van Sint-Jozef ziin zal, moeten we afwachten. De -die een îcépé vos is, heeft echter niet veel betrouwen in zijn heiligeu deurwaarder. Hij heëft zijn voorzorgen genomen door tusschenkomst van kardi-naal Agliardi, en, als Italië niet in, den dans komt, heeft hij toch reeds de per-missie om met de bisschoppen van ge-heel het kristendom te korrespondeeren. Dat is ook wat : maar is het niet be-denkelijk voor het geloof aan de he-melsche tusschenkomst ? ? ? Helpen wij ons zelve, dan helpt de Heinel ons, is toch eer een kettersch axioma, ? D. K. ! DAGELIJKSCH NIEUWS DRIE CENTIEMEN OPSLAG OP HET BROOD TE BEGINNEN VAN MAANDAG. — De « Commission for Relief in Belgium » en het Arrondisse-mentskomiteit voor voeding van Antwerpen, hebben aan de bakkers en pastei-bakkers een omzendbrief gezonden waar-in het volgende voorkomt : Het hoofd van elk huisgezin zal binnen enkele dagen een kaart ontvangen om het juiste getal personen van het huishouden op te geven, alsook den naam van den bakker bij wien hij verkiest zich te bevoorraden. Wanneer deze kaarten behoorlijk inge-vuld, onderteekend en teruggestuurd zijn aan het Komiteit voor de uitdeeling der bloem, waarvan de bureelen gevestigd zijn op de Nationale Bank, zal elke bak ker een lijst ontvangen met den naam der klanten aan de welke het hem toegelaten zal zijn te verkoopen. Ieder bakker zal enkelijk brood mogen verkoopen aan de personen aangeduid op de lijsten opgesteld door den dienst van verdeeling op de Nationale Bank. Hij zal slechts bloem ontvangen voor bevoorra-ding van deze klanten. De bakkers mogen enkelijk gewoon brood bakken ; geene broodjes, pistolets, koeken, briochen, fransch brood en pas-tijen.De pasteibakkers mogen enkelijk pas-tijen bakken. De bakkers-pasteibakkers moeten voor 24 Maart zeggen welke der twee artikelen zij in 't vervolg willen ver-vaardigen.i Het brood mag alleen van tarwe bloem ! gemaakt worden, zonder mengeling van . roggebloem, aardappelen of iets derge-lijks.Het brood moet verkocht worden aan den prijs vastgesteld door het Commission for Relief in Belgium en het National Hulp en Voedings Komiteit. Die prijs is veranderlijk en tegenwoordig vastgesteld op 47 centiemen den kilo. De bakker mag aan geene militairen leveren. Indien hij er toe verzocht wordt moet^iij door bewijzen gestaafd, er on-middellijk kennis van geven aan den dienst van verdeeling op de Nationale Bank. Ieder bakker moet in zijn winkel de lijst der klanten aanplakken. OUD ANTWERPEN. — In het « Handelsblad » wordt verteld van de goede voorzorgen, genomen om het Plan-ujn-Museum voor verniehng te bewaren, tijdens het bombardement. De geleerde historikus spreekt van de kelders, met hunne stevige welfsels... die dagteekenen van 1573... en waarin Plan-tijn met zijn familie verscholen heeft ge-zeten tijdens de Spaansche Furie, in... 1556- Deze merkwaardige bijzonderheid dient stellig te worden aangeteekend : Plantijn heeft in den kelder van 't huis der Vnjdagmarkt gezeten, zeventien jaar voor dat het werd gebouwd. Dat is des te merkwaardiger, daar hij tôt in 1576 in de Cammerstraat woonde en eerst dan naar de Vrijda^markt verhuisde. ANTWERPSCH ROOD KRUIS.— Wij krijgen van het R. K. (Antwerpsche aideehng r Hulp aan krijgsgevangenen en geïnterneerden) een mededeeling en een lijst van giften, allen louter in het Fransch opgesteld. Tôt ons spijt kunnen wij er daarom geen rekening mede houden. 't Is onbe-grijpelijk dat het R. K. te Antwerpen zoo weinig eerbied betoont voor de taal van Stad en bevolking. Al wat werkelijk aan 't Rood Kruis dienst bewees zou toch vooral goed moeten weten dat de Vla-mingen zich ten voile van hun vaderland-schen plicht kweten. EEN VOORSPELLING. — Een Fransche marine-overheid — naar het verhaal te zien kan het de minister van Zeewezen zelf zijn, althans 't is iemand die in het ministerie gehuisvest is — heeft volgens « Alg. Handelsblad » op 9 Maart verklaart dat « binnen drie we-ken u heel de Dardanellen, de zee van Marmora en Konstantinopel in bezit zouden zijn van Franschen en Engelschen. Den gde Maart was een Woensdag; drie weken later is het juist 's anderen daags de iste Apri] De isten April, Verloor Alva zijnen Briel ! Wij zijn benieuwd te vernemen of dien dag de Sultan ook Stamboel zal verliezen.MAARTSCHE BUÏEN. — Ze waren gisteren Vrijdag, ign Maart weer bijzon-der gelukt ! Sneeuw en hagel, ijzige wind en dan weer eens even de Maartsche zon, wis-selden elkaar af, gelijk lachen en schreeuwen dat bij de kinderen in één beurzeken is. VOOR 'T VADERLAND. — De drie zonen van den heer Spelier, kontroleur der doeanen te Cappellen hebben met Augustus 1.1., bij 't uitbreken van den oorlog, in het Belgische leger dienst genomen als vrijwilligers. De oudste Armand is 21, de tweede René is 18 en de derde, Georges, is 16 jaar. Nu is het nieuws toegekomen dat Georges, nog een kind dus, te Ramsca-pelle gesneuveld is, en aan den noord-westelijken kant van de dorpskerk be-graven werd. Aàn den heer kontroleur en aan Mevr. , Spelier bieden wij ons innig rouwbeklag. ' Brieven van ZEBEDEUS XVII. Ik geloof dat ons nieuw partij heele maal « naar de knoppen » is en dat w< beter zouden gedaan hebben maar stille-kens ons maatschappij te laten bestaan m het « Trappeken-Op », bij Tist, waai we onder ons waren en baas van 't kot i Nu hebben we om zoo te zeggen niets ®eer in de pap te brokken en de andet I * arrangeeren » het gelijk zijlie het wil-j fen. En ze helpen ons schoon uitvinding heelemaal naar de « kwortjes ». k Zal u eens uitleggen waarom ik denk dat het heel kraam gauw zal « opgevou-"en» zijn. We hebben eindelijk 'n algemeen ver-Sadering kunnen houden in den «Eden». |Het heeft drij weken geduurd eer we de j'oelating bekomen hadden en wat « loop-Wkterij » dat aan Men heer den baron hrimoelIe heeft gekost, dat is met geen Pennen te beschrijven. Enfin, we mochten bijeenkomen,maar gesloten deuren (natuurlijk als al lieden binnen waren) en voor de leden pUeen en er zijn twee Duitsche officie-j1® komen zien en hooren wat we daar fallemaal deden. Als 'k met Tist in de zaal kwam, was ® al zooveel volk, dat we met moeite a plaatsken konden vinden, heelemaal ten einde, om recht te staan. ïk kon mijn oogen niet gelooven als J eens rondzag, want daar zaten meer "'Jven dan venten en ge kunt u voor-V(e'len hoe er gekakeld werd. Maar, wat ftamen al die vrouwen daar doen? Ik had den tijd niet om er lang over aa te denken, want Jef Lawijd, die tus-s"eti Klaas en Mil achter 'n groote tafel die in 't gat stond waar ze anders °®edie spelen, luidde met 'n bel, zoo ^cies dat de kar van de.mestpacht daar ?'a®> en als al de menschen in de • hunnen « smikkel » hielden, zei hij 11161 zijn grove stem, die bibberde dat Çr « compassie » zoudt meê gekregen tiebben : — Ik verklaar de vergadering geopend j Verleen het woord aan Menheer den 4v°kaat Van Boterl«er. | ro&se « Idcek », zoo Jof La wijd hem heet, zat heelemaal van achter in 't gat, met nog 'nen hoop ander menschen, waartusschen ik menheer Fri-moelle, en Menheer Muller, en Menheer Peeters nu ook zag zitten, en er zaten dames of juffrouwen bij ook. Ik dacht aan Netteken Pompadour, maar dat zou _ nu toch wat te kras geweest zijn, he? Aan mij hadden ze daar niets laten van weten, dat ze van achter gingen zit-! ten, de « valscharissen» en aan Tist hadden ze ook niets gezegd, en die had nu « partang m het recht achter de groen tafel « zijnen schijn te geven », want die was toch schatbewaarder, he? Geen een van de drij zijn de rechte broers, zoo-min Jef als Mil en Klaas, dat zeg ik ! Boomen komen malkander niet tegen, maar menschen wel ! Ik zei zoo in Tist zijn oor, dat zijn plaats ginder was, maar in dien vent steekt niets in, want hij schudde even met zijnen kop, haalde zijn schouders op, speekte eens op den grond, duwde zijn « chik » naar zijn ander kaak en antwoordde : — Mijn herbergsken is immers afge-zongen, Zebedeus. Dat komt nu den baas uit den « Eden » toe. En 'k sta hier heel goed, maar 'k wou dat het al gedaan was ! De rosse kloek kwam naast Jef staan, aan de tafel, en begon zijn « oremus » af te lezen. Hewel, ge kunt me gelooven of niet, maar dat was nu woord voor woord « just » hetzelfde als de «redevoeiering » die hij bij menheer den baron Frimoelle thuis had «uitgespeekt». Aile menschen werden bedankt, er werd over den koning, den aartsbisschop, en al de ander gesproken en 't ding eindigde met dat « leerken » waar we allemaal van boven opstaan en maar werk hebben met op de « kneusten » van de onderkruipers te stampen, die ook naar omhoog willen klauteren. Zeg eens, als ge dat den eersten keer hoort, is dat heel aardig die historié van dat « leerken », maar als ge dat iederen keer moet slikken, dan wordt het ver-doemelijk flauw!... Daar had niets aan « gemankeerd » dan dat Menheer Muller den rosse nog eens had nageaapt, gelijk bij den baron thuis, maar hij had dezen keer meer ver-«n als Menheer Van Boterlaer on der daverend handgeklap, voetgetrom-mel en bravogeroep zijn « leerken » had losgelaten, begon Jef Lawijd weer met zijn bel te rammelen en als iedereen weer stil was, sptak hij : — Alvorens over te gaan tôt de kie-zing van 't bestuur,verleen ik het woord aan Mejuffer Sofie Van Boksen, de voorzitster van den «Antwerpschen Hel-dinnenbond ». Wat was me dat nu ! En daar wist ik geen gebenedijd woord van ! Geen «sijs» had ik er van gehoord. Hoe vindt ge die «ruigaards» van 't bestuur? Maar 'k had niet veel tijd om te « sakkeren », want daar stond Sofie al, die daar heelemaal van achter had gezeten, bij Muller en Peeters en de rest. 't Was 'n « pront » kind, dat moet ik zeggen, en ze zag er zoo wat achteraan in de twintig uit, goed gemaakt van ooren en pooten, met 'nen fermen «kom-is-veur » en een net smoeleken, met groote zwarte oogen in. En ze sprak met 'n fijn stemmeken, maar dat krachtig doordrong tôt het einde der zaal. Ze wist heel goed wat ze allemaal uit heur « molièrekens » sloeg, want ze had zoo'n schoentjens aan, dat had ik « di-rekt » in de «mot». Stiel is stiel, he? — Veel vrouwen waren in de stad ge-bleven, tijdens het bombardement, zoo zei ze, en die waren daar niet fierder op dan de mannen, maar toch even fier, en daar hadden ze recht op. Hare belangen moesten ook verdedigd worden, des te meer daar de egoïsten van mannen, anders alleen voor hun eigen zouden zor-gen, en daarom hadden eenige vooruit-ziende vrouwen den « Antwerpschen Heldinnenbond » gesticht. Op aandrin-gen van den heer Frimoelle hadden ze er in toegestemd hun genootschap te versmelten met de nieuw partij, op voor-waarde dat haar dëzelfde rechten als aan de mannelijke leden zouden worden toe-gestaan. Onze plaats is niet naast u, riep ze uit, maar in uw midden, want zeker is het dat in de nieuwe kieswet hêt vrouwenstemrecht zal worden opgeno-men, en dan kunnen wij samen den strijd voor onze belangen aangaan. Al de wijven in de zaal riepen en schreeuwden dat hooren en zien ver-ging en de meeste mannen huildenmeê en Jef had bijna zijn bel op de taf*l « ka pot » geslagen, eer er wat kalmte in diei] hoop zotten en zottinnen kwam. — Heeft er iemand van de vergadering iets in te brengen tegen het versmelten van de heldinnen met de hel-den? vroeg hij. Ik had er veel tegen. Het zw.eet brak mij uit. Ik had willen het woord vragen, heel luid, maar mijn keel was als toegeschroefd. Daar waren te veel menschen in die zaal — en 'k zweeg... De versmelting was aangenomen. Tist stond daar te lachen lijk 'n « kwidam ». — Vindt ge dat zoo pleizant? vroeg ik hem. — Wel, zei hij, ik lach omdat Mêla-nie weg geweest is, ziet ge. Anders zou die zeker in 't « postuur » willen zitten, nu dat er wijven bij zijn, en dan zou 'k er nog erger aan zijn ! 'k Ben « content » dat ze weg is geweest !... Nu had de kiezing van 't bestuur plaats. Wij kregen allemaal 'n briefje, waar 'n heele reesel namen op gedrukt stond en daar moesten we er tien uit-kiezen. De ander moesten we uitkrab-ben met 'n potlood. De Jef en de Mil stonden er ook op. Die gaf ik maar al eerst 'n « krab » over hunnen « sinoel ». Zebedeus stond er ook bij, en 't deed me plezier mijnen naam gedrukt te zien. Neen, dien heb ik niet uitgekrabd, om den « duvel » niet ! Het duurde anderhalf uur eer dat ze wisten wie er gekozen was, en dan werden de namen van die gelukkige « tap-pen » afgeroepen. 't Angstzweet brak mij uit en *t droop dichter en dichter over mijn voorhoofd, naarmate er namen werden afgelezen, tôt eindelijk — wat riep die rosse « kloek » toch langzaam die namen af ! — Zebedeus door de zaal klonk. Zoo was 't gegaan : Frimoelle, Van Boterlaer, Mejuffer Van Boksen, Muller, Peeters, Mevrouw Kogelaers.Kwaps, Zebedeus, Lawijd, Van Zwollen. Als ik mijn naam hoorde, viel er 'n steen van honderd kilo van mijn hart, ik haalde diep adem en greep de hand van Tist, die ik krachtig drukte. Tist sprak geen u bakkes ». Stomme vent! Ja, hoe vindt ge dat, Jef Lawijd en Mil Kwaps waren er ook bij, maar Klaas, Klaas van '4 atadhuis, lag in de patatten. Nu, Jef had al de « gardevils » Vàn den bond opgetrommeld, en Mil al de kaaiagenten. Z06 is 't gemakkelijk. Zal 't bestuur nu willen « gejârd » zijn met stadsbedienden, die niet onafhan-kelijk zijn, dat staat nog eens te be-zien? In aile geval, ik was er bij, ik, onafhankelijk neringdoener, en dat was voor 't oogenblik het bijzonderste ! Jef Lawijd sloot de vergadering eu verzocht het bestuur op 't « theater » te komen. Daar werd kennis gemaakt met de nieuwe leden. Die Sofie Van Boksen, dat was 'n smakelijke « poes », die u haar twee « pollen » toestak en waar ge direkt bij tùuis waart, want ze heette mij « papa zebedeus » en ze zei dat wij samen eeus wat goed zouden werken, en daar was ik 't akkoord meê. Maar die Madame Kogelaers, daar had ik waarachtig schrik van. Ze zag er zoo oud uit als ik, al was heur heel a façade » gevertd, en ze woog zeker over de honderd kilo. Die kwam niet naar u gestapt, maar naar u ge-schoven, en ze bezag u van onder tôt boven door 'nen bril die aan een stoks-ken vast was. Daarna liet ze haren kop op haren dikken boezem vallen en zei ze iets in 't Hollandsch, dat waarschijnlijk beduidde dat ze me genoeg gezien had, en ze liet me staan. Menheer Van Zwollen stond tegen 'nen « décor » in zijnen langen neus te peuteren en werd eindelijk door Van Boterlaer onder den arm genomen om aan ons voorgesteld te worden als... advokaat. Ik liegin stillekens te gelooven dat er te Antwerpen advokaten te veel zijn, bij zonder als ge nagaat dat er waarschijnlijk veel gaan loopen zijn. Op 'nen omzien werden de posten in 't bestuur verdeeld. Menheer Frimoelle, voorzitter ; Mevrouw Kogelaers, onder-voorzitster ; Menheer Van Boterlaer, se-kretaris; Mejuffer Van Boksen en Zebedeus, tweede sekretarissen ; Menheer Muller, schatbewaarder ; de ander raads-leden, en onmiddellijk werd er een bijzondere kommissie gesticht om na te gaan of al de leden aan de vereischte voorwaarden der lieldhaftigheid volde-den ; die kommissie bestond uit Frimoelle, Mevrouw Kogelaers, Van Boterlaer, Mejuffer Van Boksen en Zebedeus en er werd besloten dat ze den Donderdag bij Menhesr den baron thuis zou bijeen- komen. Bij Menheer Frimoelle t-h-u-i-». Geene Jef, geene Mil, maar Zebedeus wel ! Boontje komt om zijn loontje eu gelijk het in 't oud testament staat : de laatsten zullen de eersten zijn ! j Ge hadt het koppeken van Jef Lawijd ; moeten zien ! Ik ben zeker dat hij in-wendig wel honderd vloeken liet, als hij aan den wijn en den « champieper » van den baron dacht. En toch Donderdag thuisblijven ! Of 'k er « deugd » van had! Maar toch was er iets dat mijne vreug-de vergalde. Den dag te voren was John, de kneent van Aleniieer Frimoelle, zijn schoenen komen halen en we spraken over den baron en zijn paleis. Ik weet niét of die « lorias » het gedaan heelt 0111 me 't « ambeteeren », omdat hij met goed kan verdragen dat 'k bij zijnen baas « geinviteerd » word, maar hij heeft me toch aardige dingen laten hooren. — Ja, zei hij zoo, « profiteer » van de « occasie », schoenmaker, want Duren is een schoon stad, maar blijven duren is nog schooner... Ge moet weten, Menheer is Mevrouw niet... Kent ge ze?... 'n Echte gravin, jongen, en ze heeft 'n broek aan... Als die «van mijn leven » thuiskomt, dan zult gij en uw pleizante vrienden 'n tweede bombardement zien!... Ge zult 'nen « post pakken» met uw partij en 'nen nieuwen « prise-dent » mogen zoeken!... Dan kruipt mijn baas in een mollegat !... Enfin, ze zit nog in Den Haag en ze zal toch Donderdag nog niet terug thuis zijn... Gelijk John zegt: we zullen van de « occasie » nog maar eens « profitee-ren », want « naar de knoppen » is de partij toch. Waarom? Kunt ge niet lezen? Neen, niet omdat Mevrouw Frimoelle zal thuis-komen ! Zijt ge dan al vergeten wat er op de algemeen vergadering is voorge-vallen. Sofie Van Boksen, Mevrouw Kogelaers, de versmelting van de heldinnen met de helden !... Ik heb het mijn grootvader zaliger honderd keeren hooren zeggen : « Als er vrouwen in 't ->pel komen, moogt ge er een kruisken over maken ! God-de-Vader heeft in 't Paradijs geen huis kunnen houden met '11 enkele vrouw, en dan had Hij ze nog zelf gemaakt !... » Zebedeus.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.