ONZE TOEKOMST DRIE MAAND.EN Fr. l.£5 CHRISTEN-SOCIAAL WtiKBLAD VERSCHIJNT ELKEN ZONDAG PER NUMMER HO Ctm, 24 MAART 1918 BUREELEN : 1, Avenue des UrsuJines - LE HAVRE 1° Jaargang - N° 3 Een oiiwaken yaa de Gtiristese Syndicale Mwepg Het is onder dezen titel, wat de heer À. I). in het blad « Le Droit des Peuples » een artikel lieeft geschreven over de dagorde, die door liet Algemeen Cliris-ten V akvorbond voor België is aangeuo-men.Aan het einde van zijn artikel zegt de heer À. i).: « De ooriog heeft, helaas! de mentaliteit der menschen en der par-tijen niet zooveel veranderd als w ij terst gelioopt hadden ». Inderdaad. iiet artikel van den heer A. D. is voor ous, christen syndicalisteri§ liet aîdoend bewijs — wij ezaten dit trouwens sinds lang! — dat de ooriog, helaas! de mentaliteit van somniige socialisten niet zooveel veranderd heeit als wij eerst gehoopt hadden en die de ont-zaggelijke opofîeringen van ons gemar-teld land en de hcrinneriiigen aan somniige worsteUngen van vôor den ooriog ons het recht hadden gegeven te ver-wacliten.Want de redeneering van den heer A. D. rielît gehèel na.ar de soe'i ilistische inethode van vôor den ooriog. Ik haal toevalligerwijze aan: « De arbeiders weten wat dit aantal van 110.000 christene vereenigden wil zeg-gen!... Onze dagorde is niets dan een éenvoudige manifestatie van liare ouder-teekenaars, die zelf beinvloed zijn — natuùrli.jk"! •— door algemeen bekende loiders... Onze dagorde is alleen maar opgenonun door eenige conservatieve bladen. Wij hebben slechts de politiek verdedigd van de burgerlijke partijen en van de vegeeringen der Entente. Als tus-schenkomst hebben wij die van den Pans aangeduid, die nooit de mi.-daad van Oostenrijk en Duitsehland heeft veroor-deekl.Wij hebben niets dan iianaliteiten ge-zegd, die ons opgedrongen zijn door onze patroons en onze meesters en eindelijk het overwegende argument: wij hebben, naar het schiint, niet het plan ons aan de voogdij van de conservatieve p.irtij te onttrekken en, iu België téruggeko-nien, zullen wij onze politiek van ver-deel-dheid onder de arbeiders niet opge-ven ! ! » Ziehier in .het kort bijna letterlijk de inhoud van het artikel van den heer A. D. Dat dateert van twintig jaar geleden! Aile christene arbeiders kennen die ar-gumenten uit het hoofd, door ze elken dag in de socialistisclie bladen van vôor den ooriog gelezen te hebben. Wij zijn vastbesloten ons niet te onttrekken aan de gedachtenwisseling over de argumenten door den heer A. D. op-geworpen. Integendeel : wij koinen er op terug. Maar, vooraf en oui voor eens en voor goed onze gedachten en onze houding vast te stellen, eerst eenige prineiepen: Den 4en Augustus 1914, den dag dat ons ami lancl dnor Duitsehland werd overvallen, gevoelden wij allen, zonder «jftiderscheid, zoo 'n b-elioefte aan een-draclit c!at één enkel gevoelen al de ande-re tôt zwijgen bracht: liet Vaderland ver-dedigen! en oni dat doél te bereiken: vrede voor aile partijen! wederzijdselie eerbiediging! de « union sacrée »; niet alleen met den mond, maar ook met da-den...Wij, katholieken en vooral wij, mannen van de sociale en syndicale actie, wij hebben woord gehouden! Wij waren inderdaad te gelukkig den tijd van de kleine politieke twisten, den tijd van die bespottelijke opwinding, den tijd van die treurige en dikwijls weinig verkwik-keiule aanvallen te zien verdwijnen. Wij zijn trouw gebleven aan het gegeven woord. Wij waren er trouwens te trots op om er van af te wijken. Van den eersten dag van den ooriog af, tôt op het1 oogenblik waarop wij dit artikel scbrijven, kunnen wij, met een gerust geweten, en met de oogen voort-durend gericht op het bezette land en de loopgraven,. zeggen dat onze houding on-verand'erlijk dezelfde is gebleven. Het Algemeeu Christen Vakverbond voor België heéft, wat dat bçtref't, nooit een daad begaan — wij tarten den heer A. D. het tegendeel te bewijzen — die er zelfs de schaduw' van had dezen Crods-vrede aan te tasten. Wij zijn in voeling gebleven met onze christene arbeiders. Dat was onze, plicht. Maar onze open-bare actie heeft zich. een geheelen tijd beperkt, tôt de verdediging van sommige beg'inselen, aan de veroordeeling van sommige gebeurtenissen, zooals de werk-liedenv. egvoeriug door de Duitschers, de kuiperijen te Stockholm, enz. Sommige socialisten -—• het spijt ons het te moeten vaststellen en wij zullen het bewijzen met onweerlegbare stukken — hebben het niet noodig geacht even net tegenover ons te blijven, als wij het tegenover lien geweest zijn. Wij willen op het oogenblik niet onze even over-tuigende als veelzeggende bewijsstukken overleggen. Dit komt ten gepasten tijde. Maar ziet hier in weinige woorden, de in Engeland, Holland en Prankrijk ge-volgde methode: Om de goede trouw van onze werklie-den te misleiden, hebben de socialisten, onder den dekmantel der neutraliteit, werken opgericht, bewerende zich uitsdui-tend bezig te houden met de verdediging van de belangen onzer arbeiders, onzer soldaten, onzer gevangenen. Als de man-nen zich eenmaal aangesloten hadden, begon de partijpropaganda, Bij gelegenheid zullen wij hier de onweerlegbare bewijzen openbaar maken. Ziehier de feiten: Nu zij zien dat wij niet over ons laten loopen en dat liet uit is met het pro-beeren om de christene arbeiders en de katholieken in het algemeen in het ootje te nemen, met groote woorden, nu wor-den die heeren boos. Zij willen niet, dat de christene syndi-caten noch de mannen der katholieke werken zich bewegen. Dat is tegen de « union sacrée » ! Dat is politiek der ar-beidersverdeeldheid.Ziehier hua stelling: In naam van den Godsvrede, vragen wij, socialisten, dat de katholieken, de christene syndicaten inbegrepen, ons vrij laten handelen en dat zij, de katholieken, zieh stil houden... Elke poging tôt organisatie van lrnnnen kant — vooral op het arbeidersterrein ■— zal door ons beschouwd worden als een aanslag op den Godsvrede ! Dit is 0111 versteld van te staan, maar 't is de zuivere waarheid. Ziet nu onze stelling en. ons antwoarcl aan den heer A. D.: Wij willen getrouw blijven aan de gedragslijn, die wij vanaf het begin van den ooriog gevolgd hebben. Al onze po-gingen zullen strekken tôt het lieil van het Yaderland, tôt de voorbereiding van zijne toekomst, tôt het tôt rust brengen van de politieke hartstocliteii en strijd. liet spijt ons zeer voor de socialisten en voor ons land, als zij aan sommige van lien niet kunnen doen begrijpen, wat voor edels en vaderlandslievends deze strekking inhoudt. Maar de heer A. D. zal ons de alle-daagsche uitdrukking vergeven: Wij zijn er de mannen niet na om ons te laten beetnemen. wij lien, die niet denken , Wij zeggen, als katholieken — terwijï wij lied, die niet denken als wij, even-goed respectee^en —, men kan ons met rust laten betreffende het « patriotisme » en den eerbied voor de overtuigingeu vàii anderen. Onze daden zijn er, die voor ons getuigen. Wij meenen dus, dat niets ons de noodzakelijkheid oplegt om ook maar een greintje af te staan van onze prineiepen. die voor ons meer dan ooit onverganke-lijk en eéuwigdurend zijn. Als besluit van dit artikel, herinneren wij er den heer A. D. aan, dat de socialisten op al hunne congressen eu in al hunne vergaderingen beweren, dat zij, voor ailes, een vrede willen, die de vol hen het recht verzekerd over zichzelf te beslissen. Maar wij doen opmerken, dat het eerste recht van iederen burger het recht is om over zijn eigen gewetcn en zijn eigen overtuigingen te beschiJîken. Wij vragen den heer A. D. en zijne vrienden dus dringend te begrijpen, dat ■aÏ] bij ons mannen vinden, die lift recht van anderen weten te eerbiedigen, maar wij vragen hen ook aan sommigen van lien te willen berinner^n, dat jsr onder de Belge. 11 nog een .andere catégorie bur gers en werklieden bestaat dan de _sn-cialisten eu dat die ook hun overtuiging en hun geloof willen doen eerbiedigen. Dat zal een begin zijn van een werke-lijke « union saerée ». Dat aile Socialisten het zieli herinneren! REDACTIE. A HARÏELIJK DANK De Vlaamsche bladen Ons Vaderland, De Belgische Standaard, De Stem v;t België en Ons Vlaandei en, alsmede de f'ransche bladen Notre Belgique en Le Havre-Eclair hebben in de allervriende-liikste woorden welkom toegewenscht aan onze bladen. Wij danken hun uit ter harte voor dezen blijk van genegenheid en vertrou: wen. Wij mogen hun verzekeren dat zij ons naast hen steeds bereid zullen vinden om voor de zelfde idealen op te treden 1 en te strijden. tfoor onze Ofdeklerken Met veel belangstelling heb ik in het eerste nummer van Onze Toekomst het artikel gelezen, waarin H. en T. ons zegt dat het eene plicht is, in het bij-zonder te zoi'gen voor onze belangen, dienstvoorwaarden en verplichtingen. 1k heb de eer niet H. en ï. van dieht-bij te kennen, doch ik moet hem geluk-wenschen het eerst er aan gedacht1 te hebben Onze Toekomst het orgaan te maken der Staatswerklieden en bedien-den en dus terzelfdertijd door dat blad onze belangen te zullen zien verdedigen onder sociaal en administratief oogpunt. Ik zou hier een woordje willen zeggen over eene catégorie van agenten, wier lot voorzeker niet zeer benijdens-waardig is, namelijk: de ordeklerken. Iedereen die voor den ooriog eenigs-zins in betrekking is gekomen met deze soort van bedienden, heeft kunnen besta-tigen dat er door hen schrikkelijk veel werk wordt afgeleverd, niettegenstaande allen zich zedelijk gekwetst gevoelden. Dat deze agenten zeer dikwijls werkten m bekrompen lokalen, waar het meesten-deels ontbrak aan versche lucht^en aan licht, is voorzeker niet te ontkennen; doch, de groote oorzaak dat bij die bedienden het moreel zeer was aangetast, was, zonder twijf'el, te zoeken in het a ! <cliaffen van het overgangsexamen van ordeklerk tôt klerk, waardoor hun aile hoop op een degelijk bestaan werd ont-nomen, Een ordeklerk was ordeklerk en bleef' zulks gausch zijn leven, zonder ooit een sprankel hoop voor een betere toekomst te zien opdagen. Iiet. is algemeen bekend, dat mèn onder administratief oogpunt voorzeker ■^enen misstap begaan: heeft, door het af-sehafîen van dit examens, aangezien men '.et in de hoogere besturon ee was, vôor den ooriog, om tôt het oud stelsel terug te komen. Er was echter nog mets ifEicieel beslist ; en nu er wederom zooveel jaren zijn verloopen, vraagt men zich af wat er met de ordeklerken g:at gebeuren. Zal men van hoog'erhnnd nog de noodzakelijkheid inzien liet overgaugs-' examen tôt klerk llerin te ricliten? Oi zou men misschien op dit oogenblik geen tniddelen zoeken çm ^ beterkoop, doch daarom niet voordeeliger, gediénd te word&n? Ik wil zeggen voor den vrou-wen arbeid. In de veronderstelling dus, d ,t de heer Minister van Spoorwegen, Zeewe-zen, Posterijen en ïelegrafen ininier met deze If de goede gevoelens \ ,n voi.r den ooriog bezield is, zouden dan de ordeklerken aan eene nieuwe proef ondér-worpen worden? Wat zal die proef zijn ? Dat men van hoogerhand niet vergvt. . dat het grootste getnl der ordeklerken reeds tien, vijf'tien jaren en meer de school hebben verlaten ; dat zij bijra niets meer onthouden hebben van al die eeuwige reglementen en dienstorders. Als ik het goed voor .heb, zal er eer-lang een examen worden af'genomen voor ordeklerk, waaraan alleen zullen mogen deelnemen de Belgische ôorlogsveriùink ten. Yrij moeten onzen heer iJinister gelukwenschen zulk initiatief te hebben genomen ; er moet voorzeker gezorgd worden voor dezen die gebrekkig zijn ge-maakt voor 't vaderland, doch. ik vraag aan H. en T. dat hij bij den heer Minister de tolk zou zijn der huidige ordeklerken, die nog voortdurend ailes ten pande stellen, in loopgracliten en elders, ten dienste van het vaderland. Mij dirikt dat deze ook niet moeten vergeten worden, en een goed middel om te laten ziea dat men van hoogerhand aan lien àeiikt, ware voorzeker het vaststellen van lu programma voor liet overgangsexamen van ordeklerk tôt klerk. En als men van hoogerhand dan toeî de zaak der ordeklerken wilt aanpak-ken, durf ik het wagen, voor dezen d' bedienden die,^ •<>«• in 6nd'jrdom zijn ge-vorderd en warr eSujnlijk de ;odig-uilskraeht niet meer bezitten, zich voor te bereiden tôt het ex a a m, voor dezen vraag ik dat ons liooger bestuur eens duchtig het laanstelsel onderzoeke en ver-betere, want het is tocli niet géloofbaar dat er op den dag van lieden nog ordeklerken gevonden worden (Ue^ niettegenstaande ze gansc-h hunne Ttiopbaan met hart en ziel aan hunnen dienst ver-knoclit zijn geweest, op 56-jarigen leef-tijd betaald worden aan 2.600 frank 's jaars. Een ordeklerk. Steunt ons door een abonnement te nemen Het ieïeïï aan onze kust Brief uit Ostende Het ijewone. leven in de stad. De seholen gaan min of me«r voort. De stadsmeisjossçhool is veranderu in paarden-stal; de nonnenschool ook; de fransche school in 't kfooster alleen is aan de zus-ters gelaten. Do meisjes gaan ter school bij Ch. Van Hooren, bij Demeester, uit 3e Kerkstraat, en in Ons Huis. De katholieke school dient voor p.aardbnstal en kanton-nement. In het voorgebouw der Weststraat en in het lokaaltje der « Germainen » wordt alleen nog kla-s gegeven. De stadsjongens-sohool en de groote koer dienen ook voor stallen en kantonnementen. De lessen worden gegeven in de kamers van het huis en in de barakken die op het klcin k'oertje ge-zet werden. De middelbare school is ook nog open, maar dient gedeeltelijk voor Commandan-tuur. Het stadhuis is daar ook nog en al de oude stadsbedienden zijn nog in dienst. ïv aessens staat nog aan 't hoofd van de po-litie, . die bijna zoo sterk is als voor den zomerdienst vroeger. Joseph Ponjaert is burgemeoster, en Jules Gadeyne is schepen. Waterleiding, reinigheidsdienst, enz. zijn ook nog als vroeger. Het hospitaaï herbergt nogal veel menschen die bij gebrek aan voedsel uitgeflauwd zijn. De villas en hôtels van den dijk, alsook vele 1 digstaande huizfn in' de stad, zijn 0 rot refit ganseh leeggeplunuerd. De schoone meuljelcn, tapijten, garmturen, beelden, enz. zijn ingepakt en weggezonaen geweest, de andere zijn voor brandhout gebruikt geweest, evenals deuren, kassijnen, trappen, pannalatten, enz. De stad heeft gewoonlijk een duizend frontsoldaten. in « repos ». Deze vragen maar één ding: de ooriog gedaan, gelijk hoe. Dikwijls zijn er opstootjes ,als de «repos» uit is en dat ze terug naar het front moeten.In Augustus laatstleden weigerden deze die in Lisseweghe waren, op te trekken als « renfort ». De milrail leùz«n doodden een dertigtal der weerspannigen. Dan moes-ten ook al de boeren van gansoh de streek ailes wat de Duitschers hebben, op wagens en karren ladèn, en tien dagen lang gereed staan nm onmiddellijk met de legers ach-teruit te trekken. Men dacht algemeen aan de groote « retraite ». De soldaten der 1 ustbatterijen, en er zijn er veel, komen niet veel in de stad; zij wonen in en on-der.de duinen en toonen wat mmder moede-loosheid. Zij zeggen toch dat de ooriog niet lang meer zal duren en dat er niemand zal winnen. De Blankenberghenaars houden zich over l algemeen ver van den vijand af, zij-lijvêijt kalm en hebben veel moeû en ver-Irouwen. Eenige liehtekooien en valschaards houlen met den bezetter meè. De activistische beweging is daar om zoo te zeggen niet gekend. De aktivisten worden door de Vlainingen gelukzoekers ge-noemd, en de Duitschers nemen zoo de air » aan het Vlaamsch voor te staan. Wie Vlaamsch kent en iets te vragen lieeft ip do Commandantur, mag geen fransch preken of... boetè.' Zelfs deze die geen laamsch kennen worden niet zelden weg-,ezonden met de opdracht eerst de vraag *e leeren voordragen in 't Duitsch. Doktoor Dumont, een der hoofden van le a « Raad van Vlaandcren », drijxt han-:■ 1 met Holland en wordt sehatrijk. In 917, werd eene meeting gegeven in den Casino, waar Caymain moest spreken. Er ,-aren wel Duitschers aanwezig, maar geen ■nkele Blankenberghenaar.' Van de Voorde, Cayman en De Weerdt i ;n in Augustus naar Brussel gezonden+ aar zij tôt belooning eene plaats in het ministerie k) gcn. Sedertdien hoort men laar van geen aktivisten meer. Van de 'loogeschool van Gerft wordt niet gesproken. De ifierkdtvang| — Hier eenige woord-n over den gedwongen arbeid. D? Duitschers treden aile rechten met de vo-t^n en ver-plichten de inwoners op scha-ntage manier tôt allerlei werken. s De stielmannen worden gebruikt volgens hun vak: timmerliedcn, smeder, aanne-mers, schilders, zelfs menschen die sedert jaren hun stiel niet meer beoefenden, worden het dwangjuk opgedrongen en zijn ver-l>licht te doen wat zij kunnen. Is er in de stîelen geen werk, dan moeten die zelfde mannen optrek"en met de "ndere burgers, die gebruikt worden tôt allerhande bezigheden. Dan moeten 2ij bak-ken en, rails dragen, grond uitdelven en wegvijeren, steenen bijhalen en op aile ma-nieren helpen tôt het leggen van wegen

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.