DINSÛAG 25 JULI 1916 Nr 3 STEM UIT GHEEL StîeïUej' en Bestimrtfcr VK%MKKKITS VEBSCHIJNEPf ALLE M A AN DE 0RUKKER1J DE KINDERS BQ&iHOME, Niaupoorîsîraai 10, Veurns. UITHOUDEN net m<; r.fer uat we nu een niauje ihjiuwh, oin met «îlk:ni<J'i*r i« voeling te hlijvpn, in dezb mocilijke S «ii t'»,t(t'rd lijdi'ii nu we zoo "'erre van huis ziuen en hei oogeflblik van ons terugkeeren zoolang uitblijft. Met een troost. Met (mis correspondeenn gaat moeiiijk, wci nigea ontvangea nog nieuws: 't moet van zoo ver komen, en 't is zoo gevaarlijk want de vijand zit op loer. Men ga i ?,oo practisch mogelijk te vverk : wie schrijl't, moet ee<i gueden dag doea van al de kamaraden die met hem zijn of met welke hij in bij^ondere kennis is : van vele brie- ■ ven komt er lient du een of deander terecht, en'zeo wor- j den ginder d'ior et'd brtoi vclen gerustgesteld. Ondertusscher» mag de gedachte aan luis u niet ont- ï moedigeu, zij moet u opbeuren, Binst de lange, eento j> nige ureo van uw ooriogsleven, in de gevaarvolle waak- [] posten, in loopgracht of cantonnement, in ziekenzaal of « rustpost, ot lieelemaal achteraan, waar gee» levensgevaar | « dreigt, zal het u menigmaal gebearen te denken aan | de g-oede dagtn van voorheen, aan ouders, vrouwen broers en zusters. die in 't bezette gebied trachten naar | yvve terugkomst ; welnu iaat u bezielen door de blijde 1 hoop hen eerlang weer te zien. Wateen gelukvoor u en | voor hen elkander terug te vndsn na zoo'n lange schei- | ding, na zoon gevaren ! Geduld, gedu!d.. en uog geduld aan ailes komt een eindf op de wereld, en aile geledene leed isdan voorbij, want er is uiets dateen mensch zoo gemaKkelijk vergeet als zijn vroegere miserie, zij wordt he:a zelfs eenebron van vceugde. is er iematid die meer van zijne gezondheid geniet, dan een die ziek geweest is ! en wie een ongeluk met moed heeft doorworstelt», smaakt die geen dubbel gelu'c ? 'tlsalwe!, zegt ge misscliien, anar intusschentijd zftteti we hier en wachten. Allons ! geen muizennesten in den kop gestoken, zijn de gebeurtenissen op oorlogs-terrein der laatste weken ge^n blijde voorteeken van onze nakende verlossing ? De harten hoog, zien we me' betroawen de toekumst te gemoet. En in afwachting dat de zege kome, gebruikt de middelen om u kloek te houden Er is er een, en wel eer; heel goed : zijn plicht te doen, zonder tegenzien, zonder legenpruttelen, als goede soldaten. Gij moogt nie gelooven of niet, het eenvoudigste is en blijft, ge-noorzamen, doen wat men moet doen, algeheel en met zorg, al steekt het soms tegen. Oat brengi het mioste last bij„ dat kort den tijd, dat schenkt ten slotte het meest tevredenheid, en in te vredetiheid is het geiuk gelegen. Is het niet zoo ? BpîcI uit Rolland Harderwijk, den 28-C-10 Waarde Vriend en Dorpsgenoot, Vrienden Mat vrtu *de o itv ::g ik hedei de « Stem irt Gheel », die ongeiukkig genoeg nog niet van Gheel k oui en Scan. Ik hoop dat die Ie uitgave van dit blad, dat als band en vvederzijdsche aanmoe-diging dienen moet, niet alleen dit doel bereika voor hen die strijden, aan het front, maar 00k voor ons hier : Dus voor aile Ghelenaren. Ik zeg aile. X xr • ^ Want zoo ooit, dan nu toch zeker weten en voe-len vvij wat de geboortegrond is, en zien we meer en meer samen gesnoerd den band die Land en dorpsgenooten vereenig.. Het klinkt zoo schoone nu «Belg» te heeten en soldaat te zijn dier edele natie. Doch we zijn verstrooid nu 't Vaderland kwam in gevaar en riep zij ne zonen op. _ Vroeger zong men in Gheel « Zij zullen hem niet temmen, den fieren Vlaamschen Leeuw 1 En om die schoone leuze te her-bewaarheiden, sprongen de Gheelsche jongens in de bres, beslo-ten hun heele plicht te vervullen jegens Land en Vorst. Helaas ! Niet allen mochten dien plicht even werkdadig blijven vervullen ! Enkelen werden krijgsgevangen gemaakt in Duitschland, anderen in Holland. De meesten van de talrijke Gheelsche krijgers staan nog met kruid en wapen ter hand, en zijn bereid het edelschoone martelaars-voor-beeld te volgen van velen hunner broeders die reeds onder 't kruis rusten in 't Vaderland. Zij die in het Kulturland in de ketens zuchten, zijn waard beklaagd : toch is er onder hen 00k eensgezindheid trots hun lijden ; Zij 00k nog zijn met U in gedachten, en bijten op de tanden om wiile hunner onmacht. Bij hen plaats ik « Gheel zelve » : Zij die zuchten en bukken onder hetjuk van den dwingeland ; zij die eigen kommer en gebrek vergeten om ons allen en doen zouden als de Pelikaan die zijn eigen borst openreet uit lief-de voor de zijn en... en dan stierfuit louter liefde I Nu een woordje over ons de « In Hollanders » en dat wel opdat een zelfde band, een zel'fde een-heid zij bij allen zonder uitzondering. Ieder redelijk man ooTdeeld slechts dan, wan-neer hij beide partijen gehoord heeft. Zij die hier zijn, zijn er omdat het niet anders kon, nood

Er is geen OCR tekst voor deze krant.