Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen

761 0
02 september 1918
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1918, 02 September. Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/pz51g0js72/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Orgaan van den Antwerpschen Diamantbewerkers Bond en der Federatie van Vakbonden De rcdaktie behoudt zich voor, ingczonden stukken al of niet te piaatsen VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Administratie : Plantijnlei West, 66, Antwerpen Rond de Dagorde onzer Federatie van Vakbonden « Strijdig met de belangen vaa het vaderland » noetnden sommigen mij de houding omsehreven in de dagorde onzer Federatie van Vakbonden (en Partij) in ons vorig nummer opgenomen, en waarin het door Kamiel Huysmans ingenomen •tandpunt, in zake den vrede, volkomen werd bijgetreden. Verbazen deed mij die uitlating niet in het minst, want het waren menschen uit de hooge burgerij van wie ze kwam. Het zou mij dus eerder als iet» onbegrijpelijks voorgekomen hebben wanneer die elementen zich NIET tegen onze zienswijze verklaard hadden, onze doenwijze integendeel door hen ware goedgekeurd. Alhoewel ons zulke uitlatingen van die zijde dus heel natuurlijk voorkomen, kan ik echter niet nalaten ze een» wat uitvoerig te behandelen. Overal toch krijgen onze geestverwanten, onze kameraden — hetzij op een zalvenden of vader-lijken ofwel berispenden of bestraffeaden toon — dergeiijke opmerkingen te hooren. Allerzijds traoht men hen te beinvloeden, het idee op te dringen dat het arbeidende volk zwijgen moet, zijne roi enkel bestaat in offeren, hetzij onder den vorrn van to vechten of geduidig te verhongeren — tôt de regeeringspersonen, de vertegenwoordigers der groot-kapitalieten, tôt die het oogenblik om de reusachtige moordpartij te doen eindigen gekomen achten. Nog eens, het zou natuurlijk lijken als dat niet gebeuren moeet. Zooals het daarbij kinderlijk dom wezen zou wanneer wij ons daardoor lieten beïnvloeden. Want wat is nu eigenlijk de bedoeling dier menschen uit de hooge burgerij ? Niets ander6 dan de arbeidende bevolking en hunne voorman-nen ziea in te prenten : dat zij, de arbeiders, niet van dezelfde stof zijn, niet dezelfde beteekenis als menseh, niet evenveel rechten en medezeg-genschap hebben als de burgerij, als de bezit-tende klasse. 1k hoor sommigen der hier bedoelden al met zekere verontwaardiging zeggen : neen, maar dat bedoelen wij niet ! Ik zeg hun echter : maar dat bedoeld ge wèl ! Zij het dan spontaan. Al meent ge het goed zelfs. En dat is nu toch gemakkelijk te bewijzen. In ons vorig nuamer toonden wij reeds aan hoe het den arbeidersvoormannen als eene fout aangerekend wordt wanneer zij, van de Duitsche overheideen pas bekomen. Dat dit echter vauwege Kardinaal Mercier, Monseigneur Heylen, hoog-geplaatste damen, financiers, commerçanten, industrieelen, enz., onbèsproken voorbijgaat; als iets geheel natuurlijks aanzien-wordt zelfs. Terzelfdertijd wezen wij er op hoe sociaal-de-mocraten gebanvloekt, verdacht gemaakt werden, om reden zij eene internationale eonferentie wil-len, middelerwijl hooge financiers, ge*eraals, adelijke heeren, enz., passen verleend wordeu om met vijandelijke dito te confereeren over de beste manier om, nu en later, geld, veel geld te verdienen ; het eigenlijke volk buiten het staats-gezag te blijven houden. En dit is nog maar een kleis deel. De bewijzen zijn zoo maar voor 't grijpen, ook in andere genre. Dehkt men er namelijk in de regeerende kringen aan een lord Lansdowne, omdat hij openlijk een vrede door overleg aanprijst, te banvloeken ? Generaal Smuts met beetpredikaties te overstel-pen, omdat hij met een Oostenrijksche groote onderhandelen ging ? Verwijt men den Paus, het hoofd der Roomsche internationale, dat hij, buiten de regeeringe* om, een vredesprogram trachte voorop te zetten internationale eonferentles hield zelfs, met de bisschoppen der elkaar be-vechtende staten ! Niets van dtt ailes. Men zwijgt of keurt goed zelfs in de hooge burgerskringen. Maar pas gewagen de vertegenwoordigers der arbeiders, van dezen dus welke den grootsten last, het ergste leed van den oorlog te torschen hebben, het overweldigend aantal soldaten en munitie-werkers leveren moeten — pas opperen die het inzicht elkaar te willen spreken om zich over een eenvormig vredesprogramma t'akkoort te stellen, de regeeringen om duidelijke taal in zake hare oorlogsdoeleinden te verzoeken, of pardaf, daar komen de vaderlijke, zalvende ver-maningen, de bedreigingen zelfs, vergezeld van de onvermijdelijke insinuâmes los. De paus mag met zijne bisschoppen der elkaar vijandelijke staten eonfereeren. Duitsche en Engelsche finantiers en andere groote heeren idem. Het internationale katholieisme ; het internationale kapitalisme mogen hunne belangen bespre-ken, vooropzetten ; adviezen openbaren. De versehillende vertegenwoordigers der arbeiders overal ; Huysmans, de leider der socialis-tische internationale, mogen dat niet. Bij al de eerstgenoemden is dat goed, in het belang van het.... vaderland, of kan het al mins-tens daaraan geen kwaad. Voor de laatsten is het echter 9lecht, moet dat slecht, moet dat verdacht zelfs zijn, schade doen aan het vaderland. Zoo beweert men in de kringen der hooge burgerij. Bij de tôt heden toe nog steeds in ailes bevoorrechte menschen. Hoe rijmt men nu zoo iets anders dan door de vaststelling : dat men in de huidige regeerings-kringen de arbeiders en hunne vertegenwoordigers als eene minderwaardige soort menschen aanziet. Dat men hen door groote woorden, ge-wichtige gebaren, bedreigingen zelfs, waar dat gaat, terughouden, terugdrlngen wil in de onder-geschikte positie. Sene andere gevolgtrekking is hier niet te ma-ken. Naar een andere beteekenis dier handel-wijze moet zelfs niet gezocht worden.Want het is zoo ! Onbetwiitbaar zoo I En de aanleiding tôt deze doenwijze dier menschen is even eenvoudig weer te geven als de hierboven gaanden uitleg duidelijk en onbetwist-baar is. Heel die zoogezegde hooge burgerij, den adel en groot-kapitalisme, zijn de meening toegedaan, vleien, zetten zichzelve op met het idee : dat zij van eene betere soort zijn dan arbeiders, ambte-naren, kleine burgers enz. enz. Dat is een gevoel dat aan een blazoen of aan het geld, als het zich opstapelt, vast zit. En zoo sterk is dat, dat de verachtelijke personnages welke zich nu, door woeker op de volksvoeding, eene macht geld verworven hebben, dat die heerschappe» zich nu ook al, aïs vaa een betere stof vervaardigd, gaan aanzien. En als het einde van den oorlog ons geen nieu-we, demokratische staatsregeling brengt dan zul-len, eer het enkele jaren verder is, die afschuwe-lijke woekeraars van heden, ingedeeld zijn bij de « hooge burgerij » die het monopoli um der staats-macht voor zich houden wil. Dan worden, bin-nen eene betrekkelijk korte spanne tijds, de « zeep baronnen » _van nu, bij de steunpilaren van troon en altaar jgerekend. Zooals de velen welke ten tijde der Fransehe Revolutie, voor een appel en een ei, de bezittingen der Kerk en den adel opkochten, nu reeds tientallen van jaren tôt de hoogste aristocratie, tôt de beste steunpilaren van het ware staatsgezag gerekend worden. Men ziet, de toedracht dier zaken is zoo een-voudig als twee maal twee. En ontkent kan zoo'n uiteenzetting niet worden, omdat feiten en bewijzen, zooals hierboven enz., maar voor het grijpen zijn, zich dagelijksch hernieuwen zelfs. Zooals het « Vaderland » er nu uitziet en gere-geerd wordt i» het niets anders als eene verzame-ling van aan enkele partikulieren en ondernemin-gen, toehoorende eigendominen en uitbatingen. Eh allen die met hand- of geestesarbeid hun brood moeten verdienen, zijn gehoudendie groepeering van eiiëndommen en ondernemingen in waarde te houden of te doen stijgen ; als zij aangevallen worden van buitea af ze zelfs met hun leven te verdedigen. De « belangen van het Vaderland » wil dus in de huidige burger-staatsmanstaal zeggen : de belangen dier groep partikuliere of gecombineerde eigenaars. Wanneer men nu van dit standpunt af de wereld in blikt ; wanneer men meent dat de belangen van die groep groot-kapitalisten eigenlijk als de belangen van het Vaderland AIOETEN BLIJVEN aanzien worden ; wanneer men denkt dat AL wat, hetzij gelijk hoe, werken moet voor den kost, ondergeschikt aan die belangen, aan die voorrechten blijven moet, er moet blijven voor offeren en zwichten, krwipen en knielen aïs men deze meening toegedaan is, nu dan spreekt het van zelve dat men er de sociaal-democraten een verwijt van maakt, dat zij zich onderling trachten te verstaan over een spoedigen en een eeuwigen vrede. Dan is het te begrijpen dat men het aile democratische, aile volksellementen aïs eene fout aanwrijven wil, dat zij niet zwijgend voort sterven en hongeren en regeling en beslissing van den oorlog niet geheel en al overlaten willen aan die groep bevoorrechten : Aan dezen welkehunne eigen belangen die van het vaderland noemen ; werkelijk heel de opbrengst van den vader-landsehen bodem nog in hunne, reeds gevulde koffers doen vloeien en het zelfs zoo verre gebracht hebben de meeste menschen in te prenten : dat het zoo zijn moet ; dat het zoo immer zijn en blijven zal. Wij behooren echter niet tôt die, van boven af gelukzalig genoemde, slikkers van al wat er, en zooals het, door de groote heeren voorgezet wordt. Dat het immer slecht geregeld was geldt voor ons niet als een bewijs dat het zoo steeds blijven moet. De belangen van het vaderland beteekenen voor ons niet de belangen eener kleine groep bezitters, maar wel die van het geheele volk zon-der uitzondering. En van den oogenblik dat men aldus de wereld 'nziet, er zulke levensbeschouwing op r.a houdt, van dien oogenblik heeft ook elk inwoner evenzeer recht op spreken over al wat zijn land en volk betreft. En dat met des te meer recht wanneer men middelerwijl voortgaat zijn plicht te doen. L. V. B. Voop de Arbeiders-lnternationale Door de in Londen nu georganisterde leden van den " Antwerpschen Diamantbewerkers Bond,, worden nu onder elkaar, vrijwillig de noodige gelden verzameld om vosr heel de Ba/gische Partij en Vakbonden de bijdrage voor de jaren 1917-1918 (ongeveer 3000 fr.)te betalen. Dit met de bedoeling zegt het Londensche orgaan onzer vakgenooten : de Arbeiders-lnternationale toe te laten haar werk voer een eiioedigen, duurzamen vrede en de beetrijding van den ras-eenhaat, kraehtig voort te zetten. L. V. B. Naar een Nieuwe Tijd Een frissche wind onder Antwor pens Onderwijzend Personeel Van wegens een betrokkene kwam ons ee sehrijven toe, een soort antwoord op wat wij ii ons voorlaatste nummer dienaangaande betoog den. Schrijver, hoe goed hij het ook bedoelde, bele ons zijn brief in zijn geheel op te nemen, enkel a daardoor, dat hij ergerlijke maatregelen en kne • velarijen, die hij aanhaalt en waarvoor toch hee den gemeenteraad verantwoorden moet, op eei enkel persoon ait werken wil. Het is eene manie den laatsten tijd bij sommi gen om, juist omdat sociaal-demokratische man datarissen op zich namen verbeteringen te bevech ten, dat men deze tracht verantwoordelijk te ma ken voor hetgene zij niet bereiken kunnen, on reden zij nog overal eene minderheid in de bestu ren uitmaken en de meerderheid daar niet van di< verbeteringen weten wil. Men zal echter wel begrijpen willen dat wl ons daartoe niet leenen. En daarbij levert het aanvallen van personer doorgaans niet veel resultaat. Zouden wij even min het onderwijzend personneel als welke groef ook, aanraden dien weg op te gaan, ulterste uit zonderingen uitgenomen. Wat DE taak is van allen die met werken — hetzij met hoofd of met hand — hun brood ver dienen moeten, zegden wij reeds : de verspreidf krachten moeten verzameld worden in eene enkel» groep. Op zichzelve toch zijn zij niets, dat word toch wel bewezen door de knevelarijen, door on voldoende toestanden welke zij in hunne machte loosheid dulden moeten. Elk op zichzelven dus zijn zoomin de onderwij zers als andere loonarbeiders iets. Gezamenlijl zijn zij ailes. ! Eerst dus groep vormen, flinke contribntie betalen, Want menschen met veel geld krijgen meer gedaan dan menschen zonder oenten. En men geloove vrij, dat voorbeeld geldt ook voor organisaties. En dan begint men met te werken tôt de groep door de we'rkgevers — in deze dan het Gemeente-bestuur — erkend wordt en medezeggenschap verkrijgt in de regeling der werkvoorwaarden van elken onderwijzer en onderwijzeres. Dat is het hoofddeel van een beroepsyndikaat. En door dit aïs hoofddeel te aanvaarden geeft men van zelve het ware karakter aan den greep. * ¥ ¥ Sommigen zenden ons bij deze gelegenheid allerlei opmerkingen aangaande « Diesterweg ». Wij zullen kort en bondig onze meening dienaangaande zeggen. « Diesterweg » heeft mooi en goed werk gele-verd in zake bescherming der kinderen, voor het-welk onze Belgische Wetgeving nog zoo erg achterlijk is. In zake het recht van medezeggengichap over de werkvoorwaarden — waar elk zich vrij en be-wust voelend mensch toch naar streven wil — heeft « Diesterweg » bij ons weten eehter nog niets gedaan. « Diesterweg » is dan ook, was dan ook nooit eene strijdorganisatie. Dat ondervindt men het best wanneer men die groep vergelijkt nu ik zal niet zeggen bij den Diamantbewerkersbond, dat zou sommige leden daarvan nu misschien nog in hun gevoel kunnen kwetsen maar bij den « Cercle Médical » dat verheft hen misschien wat in hun eigen oogen. De « Cercle Médical » heeft het in Belgie tu«-schen de beroepssyndikaten wel het verst gebracht. Op zijne vergaderingen wordt het tarief waaraan de geneesheeren werken moeten vastge-steld ; de type-contracten met mutualiteiten enz. opgemaakt. Als een geneesheer nu — lid van de Cercle Médical, en dit zijn zij zoo goed als allen — niet het door zijne organisatie bepaalde tarief ontvangt dan doet hij juist als een diamantbewerker of een ander goed georganiseerd arbeider : hij staakt. Meer nog, aïs men een gesyndikeerd geneesheer met eene der zeldzame ongesyndikeerde wil doen samenwerken in eene zelfde mutuali-teit of dergelijk, dan weigerd dien dat vlakaf op last zijner organisatie. Onderlinge solidariteit is het eerste voorschrift in den « Cercle Médical » zooals in den A. D. B. Die syndikaten dan ken er hunne groote macht aan, hunnen enormen invloed op het vaststellen van goede werkvoorwaarden. Het onderwijzend personeel kan dus kiezen wat men als voorbeeld nemen wil. Maar dat zij vooral voorop stellen dat halve maatregelen, geene maatregelen zijn. Wanneer men meer, wanneer men iets beters vraagt, stuit men immer op verzet. Maar door wilskracht, eensgezindheid en.... solidariteit komt incn dai ook wei te uoven. Bij beide voornoemde syndikaten kan men dit wel gaan leeren. L. V. B. In het Provinciaal Wonibgkomiteil Zoowat een drietal jaren geleden, werd te Antwerpen het Provineiaal Woninglcomi-teit » gesticht en opvolgendlijk zijne onderaf-deelingen, zoodat het zijne vertakkingen kroeg tôt in de roornaamste gemeentôn d®r Provincie. Bij de samenstelJing van het Gentraal Ko-miteit te Antwerpen, hield men — zooals het overigens zijn moet — rekening der yoor-schriften door het Nat. Komiteit uitgevaar-digd, namelijk dat de drie staatkundige ptr-tijen er moeten in vertegenwoordigd zijn. De strikte toepassing daarvan, door het Antwerpsch Komiteit (Centraal Komiteit) kon dus ook niet anders wezen dan een waar-borg voor de goede werking die volgen zou. Het is overigens toch van zelfsprekend dat de samenstelling van een komiteit, ge-roepen om de huishuur-geschillen te be-slechten, ais van zelf eischt, eene vertegen- MAANDAG 1 S«ptember 1918 4d* JAARGANG n' 3 . , ■■ .■«■■■■■ I ■ .1 ■ ■■ I ■ I ■■ - 13 ■ M! ' ■" n ' " ■ '■ " ■' ' ■ ■■■ "»■ ■ J 11 1 1 ■■ " ■■ ■ ■■ . ■ ■■i-i.i UU» ■ .j JWS

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen behorende tot de categorie Oorlogspers. Uitgegeven in Antwerpen van 1915 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Periodes