ZATERDAG i3 April 1918 3d' JAARGANG n' 04 STNDIKAAL MEDEDEELINGSBLAD Orgaan van den Antwerpschen Diamantbewerkers Bond en der Federatie van Vakbonden De redaktie behoudt zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCHIJNT BU GELEGENHEID Redaktie en Administratie '• Plantijniei West, 66, Antwerpen Het Voedselvraagstuk Algemeene Federatie van Vakbonden Ledenvergadering van 7 April 1918 in den EL-BÂRDO Voorzitter : JAN VAV MEERBEECK De groote zaïl was van beneden tôt boven gevuld De Voorzitter de vergadering openende zegt dat hij slechts een beknopt overzieht zal geven der pogingen door de Federatie gedaan ter laetere regeling der volksvoeding. Korts na het bombardement zegt spreker deden wij op het stadhuis reeds de eerste stappen daartoe. Het gevolg was het begi* daarmee hier en ver-der in andere gemeenten. Korts daarna werd, door initiiatief van den heer Solvay, het begin gelegd van het « Natienaal Comiteit voor hvrtp en voeding ». De plaatselijke Comiteiten m*esten uit de drie staatkundige partijen samengesteld zijn was de grondregel daarvan. Verder moesten de vakbonden erkend werden om reden die lichamen zich steeds ingespannen hadden voor de verzorging hunner leden en dezer familie zelfs en dan 00k van zulk eene regeling een groote kennis en ondervinding hadden. Wij riepen onmiddelijk aùe onze vooraan-staande kameraden bijeen om in gezamenlijk overleg op de meest doelmatige wijze voor de belangen der arbeiderste kunnen optreden. Vandaar dan 00k de stichting van het « Inlich-tingsbureel ». Dit bureel heeft zwaar werk te verrichten gehad. Eerstens al in de deelneming onzer afgevaar-digden in de Comiteiten overal. Dat ging niet gemakkelijk. Niettegenstaande de voorschriften maakte de burgerij zich van heel het beheer meester. Slechts met moeite kregen wij hier en daar een onzer binnen. In de meeste plaatselijke Comiteiten zijn er nu nog geene vertegenwoor-digers der arbeiders toegelaten. De verbeteringen die bevochten werden door ons in zake den steun en loonen, werden daarna trapsgewijze weer teniet gedaan door het opjagen der prijzen der eerste levensbenoodigheden, door de woekeraars van aile soort. Eene verandering in den steun, die als eene verbetering voor de werkende arbeiders bedoeld werd, was het steunen van gedeeltelijke werke-loozen.Door de ongehoorde werking der patroons ging het eigenlijke proiijt van dien maatregel echter enkel in dezer zakken over. Zij betaalden minder loon naargelang den steun verbeterde. Voortgaande op het stuk van loonkwestie zet spreker verder de laatste stappen uiteen, bestaan-de in besprekingea met patroonsafgevaaraigden en van het Provinciaal Comiteit over eene verhoo-ging van 25 »/• op de loonen. Wat nu de eigenlijke .voedingsregeling betreft. In het begin was er voedsel in overvioed. Den •teun werd dan uitbetaald onder den voira van bons voor levensmiddelen, Dat laatste was een gevolg van het sticluen der « Relief Commission » gesticht met de berioeling onze bevolking en deze van Noord Frankrijk aan het hoogst noodige te h«lpen. Langzaam echter zag men de produkten van eigen bodem verminderen, wegvloeien. Het voedselvraagstuk begon te nijpen. De R. C. toch voerde maar aanvullende artike-len in; deze welke ons land niet of in geeiie vol-deende mate zelf epleverde. Daar door den woe-kerhandel nu echter trapsgewijze de produkten van eigen bodem buiten het bereik van het eigenlijke volk kwamen, werd dien toevoer onvoldoende. Wij richten ons onmiddelijk naar onze open-bare besturen, de Bestendige Deputatie 0. a. onzer Provincie, met verzoek ingrijpende maatre-gelen te treffen tôt het te keer gaan van den woe-ker en bescherming der bevolking. Men ontving ons goed maar.... deed niets. En de zaak werd nog steeds erger. Later begonnen de Gemeenten met artikelen aan te koopen en ter beschikking van het publiek te stellen. Die waren echter van geen nut omdat ze zoo duur waren als deze der woekeraars zelve. Wij zijn dan in voeling gekomec met de groe-pen der tniddenstanders, welke al zoozeer lijden door die wantoestanden aïs de arbeiders. Die menschen hadden 00k al eens wat be-proefd ; 00k vruchteloos echter. Wij kwamen overeen om samen met hen naar het Gemeentebestuur te gaan met de vraag : het mogelijke te deen om aile voortbrengselen van ons land te doen in beslag nemen en goedkoop ter beschikking der gansche bevolking te stellen. Wij kreges een afwijzend antwoord met.... nog eene verraaHing er bij, op den hoop toe. Toen hebben wij ons tôt de Bezettende Over-heid gewend, met hetzelfde verzoek. Mes beloofde ons de zaak neg eens te onder-zoeken.Nadiea werd de verordening die ge kent aan-geplakt.Dat is dus 00k eene afwijzing. Wij zijn dan nog eens terug naar het Antwerp-sche Gemeentebestuur gegaan, met de vraag dit-maal om dan ten minste al wat zij in magazijn hebben goedkooper te verkoopen. Weer eene afwijzing. Met wat beloften over verbetering der soep ?!? werden wij weder met een kluitje in het riet gestuurd. Wat wij verlangden echter was en is niets an-ders dan een in beslag nemen van aile eerste be~ noodigdhederi, om die, aan prijzen voor elk be-reikbaar, ter beschikking van het geheele volk te stellen, dat alleen kan hulp brengen in den klemmenden nood. Dat is zegt spreker, kort samen gevat, wat wij deden en wat onze bedoeling is nog steeds te po gen tôt verwezenlijking trachlen te brengen. Wij vragsn er uwe meening over. Of wij in de goede richting werkten ? Of wij alzoo veort moeten gaan ? Alwie nog nadere toelichting verlangd zal nu daartoe de gelegenheid verleead worden. Het woord vvordt gevraagd door Dilltn dia-mantbewerker ; Vermetten boekbrukker ; Koge-lenberg sigarenmaker, en Van Extergem (vader) kleermaker. Dillen diamantbewerker zegt hulde te breegen aan de verklaring van den voorzitter aangaande de werking van het verbond. Hij protesteert tegen de vermindering van het broodrantsoen. Dit terwijl in vakscholen en spijs-huizen een broodje gegeven word. Onzen stedelijken bevoorradingsdienst koopt de produkten van ons land op. Dat gebeurt op eene slechte wijïe, men betaald prijzen die boven de marktprijzen gaan. Als men ergens bij de boeren rek:ameert tegen de duurte, antwoord men : die van de Comiteiten betalen nog meer. Onzen bevoorradingsdienst is skehtzegt spreker ; de doodsklok heeft dan 00k al in vele gezin-nen geluid. Ons stadsbestuur moet zijn plicht doen en ons koopbare waren leveren. Als zij dat niet doen zullen wij ons tôt de Spaansehe en Nederlandsche consuls moeten wenden om door dezes optreden verbetering te bekornen. Spreker vraagt 00k cijfers aangaande den in-en uitvoer der produkten. Vermetten (drukker) : zegt dat wij werkelijk kapot gaan door den honger. * Maar overal op de wereld komt voedsel te kort nu. Dat hangt volgens spreser samen met den oorlog. Met verzoekschriften helpt men dit niet uit de wereld. De ware oorzaak is den oorlog. Aan de kapita-listen welke den oorlog deden ontketenen ligt de schuld. Maar 00k gedeeltelijk aan de werklieden die niets deden daartegen. Over een drietal weken vergaderde spreker mede over het voedselvraagstuk. Er werden verbeteringen beloofd van wege de stad. Maar daarna werd het broodrantsoen vermin-derd.Dat is een bewijs, zegt spreker, dat het voedsel er niet is, dat er niet meer komen kan zoolang den oorlog duren zal. Wij moeten hier dus tegen den oorlog opkomen. Op een paar onderbrekingen antwoord Voorzitter : dat het natuurlijk eene algemeen bekende / waa' beid is dat uit den oorlogstoestand de eigenlijke entberingen voortvloeien. Maar zij konden mince., veel dragelijker zijn, als al wat er is binnet het bereik van het geheele volk komt. D. t is de dagorde en ik verzoek Vermetten en 00k allé anderen daarbij te blijven. Vermetten zegt dat het oorlogsvraagstuk daar e/ge-1 jk meê in verband staat en hij dus zal voortgian daarover. Van Berckelaer spreker onderbrekende, noemt het yr.nzelsprekend dat elk verstandig arbeider den oorlog vijandig is. Oi'l moet niemand ons hier nog komen vertel-len ze jt spreker, dat men het arbeidende volk buitf n zijn willen en weten in dezen oorlog ge-bracht heeft, de arbeidende klasse er dan 00k niet de mi iste verantwoordelijkheid over te dragen heeft. 5* enkel een spoedig einde van den oorlog radika e verbetering brengen kan. Dat is door ons re ds jaren tôt in de treure betoogd. Oia dit te bespreken is echter deze vergadering mat belegd. Bij het aanvragen daarvan na moesten wij uit-eenzet en waarover gesproken zou worden ; waar-bij wij de verplichting op ons namen geene andere kwesties in bespreking te laten komen. Als wij eene overeenkomst aangaan dan houden wij dit steeds, gelijk tegenover wie. En gij allen die hierheen kwaamt hebt voor plicht ons daarin ter zijde te staan. Het voedingsvraagstuk nu bestaat uit twee, ge-heel van elkaar afzonderlijke, deelen. Het eene is dat wat door de «Relief Commission» ingevoerd wordt. De verdeeling daarvan gebeurt gelijkelljk over de geheele bevolking. En de hoofdlijnen dier regelieg worden getrokken door de beschermende geza t :n in overleg met de bezettende macht. Daa hebben wij hier dus niets mede te raaken. W ït hier ter bespreking gebracht werd, is de wijze v an verdeeling der produkten van ons land zelve. Dat iu is het wat zoo goed als ailes te wen-schen l aat. Mec ziet namelijk het vleesch en tal van andere allerce ste levensbenoodigheden, opgestapeld in dewin iels, men ziet woekeraars van aile slag woeke en en geld verdienen in het verhandelen daar <s 1. Maar dit ailes blijft buiten het bereik van de massa, van het eigenlijke volk, dat steeds meer t n gronde gaat. Wil er voor handen is moet binnen aller bereik gebr.Ktit worden. Daarheen richte zich, van den begii f i reeds, de werking der Federatie. Dat is de d.iÉ )rde. Veri ietten. De juistheid van dit betoog erken-nende, sluit zijne opmerkingen met den wensch dat ( r toch 00k nog eenen vredeswensch zal ge-stem 1 vorden. Vcn Kogelenberg (sigarenmaker), protesteert tegei et weinige vergaderen der Federatie. Verder meent spreker de voedselregeling eene smeti ipperij. Hij zegt ontzagelijke misbrulken te hebbj; gezien en aangeklaagd. Hi sag menschen die soep gingen eten afran-seler ( oor het personeel. Vt r' olgens zegt spreker zelve naar den Duit-sche Goeverneur te zijn gegaan en beweert dat door dien stap van hem het gemeentebestuur van daar uit verpiicht is geworden de soep, niet alleen te latf n komen eten, maar-ook te laten uithalen. Sprtker protesteert verder nog omdat, volgens hem, niemand iets tegen die misbruiken gedaan heefi. Voo zitter wijst er op dat V. K. niet op de hooçtt is. Want dat hij in zijn overzieht nog uit-gele^d heeft dat door de Federatie reeds over meer oan twee jaren, toen er nog geen te kort was, hît mogelijke en noodige gedaan werd. Hf.nierden onzer kameraden weten daarbij wat wij voor hen in de Comiteiten deden. Van Extergem (vader) (kleermaker) protesteert tegen een grooten diefslal, in de stedelijke be-voorrading dien hij over lang reeds vruchteloos aangeklaagd heeft aan de schepenen der stad, per brief. En dat herhaalde malen. Verder wende hij zich daarover nog tôt de heeren F. en D. Voorzitter merkt den spreker op dat hij daar-mede eigenlijk op het politiebureel zijn moet en ni«t op deze vergadering. Van Extergem voortgaande, zegt dat hij, nu er Duitsche rechters zijn, daar zijne klacht over die zaak zal indienen. Voorzitter merkt op dat door hem geprotes-teerd werd over eene soort diefstal van een anderen aard. Het opet^n van het aanwezige vleesch enz. door de rijken alleen, ten koste van het eigenlijke volk, daar gaat het hier eigenlijk over. Laroche. Na dat elk zijn woordje gezegd heeft komen wij weer terug tôt de eigenlijke dagorde. Het doel der Federatie, zegt spreker, is : binnen deze omstandigheden eene zoo goed mogelijke regeling van het voedselvraagstuk te bekomen. Wij deden stappen bij het Provinciaal, bij het Gemeentebestuur. En zelfs bij de Bezettende Overheid. De vraag was de prsdukten van den Belgischen bodem onder officieel beheer te nemen en zoo-doende goedkoop ter beschikking van het geheele volk te stellen. Er protesteerde hier iemand over het weinige optreden der Federatie. Hij is mis. En nu* komt het Bestuur der Federatie te vragen of dat goed bedoeld was er; wij kunnen voort-gaan op dien weg. Toen de werklieden uit zekere vakken niet meer konden werken uit zwakte, de patroons hen aankloegen veor luiaardij om hen de uitkeering te doen onthouden, heeft Van Meerbeeck hen in het Plaatselijk Comiteit hier verdedigd en uitkeering verkregen. Datzelfde gebeurde met de sigarenmakers in de zaak Van der Elst. Voor een paar sigaren die één man ontvreemd had, ontnamen de schatten verdienende patroons aile hunne werklieden hum en duurte-toeslag. En toen hunne werklieden zich zulk eene smade-lijke en hebîiuchtige behandeling niet* lieten wel-gevallen en het werk, in die voorwaarden, wei-gerden, toen trachten de patroons hen 00k nog den steun te doen onthouden. Door Van Berckelaer werd echter in het Komi-teit te Borgerhout, maar 00k in het Provinciaal Komiteit de zaak dier kameraden zoo ter harte genomen, dat door het Provinciaal Komiteit de patroons formeel in het ongelijk gesteld werden en de Plaatselijke Komiteiten opdracht kregen die sigarenmakers te steunen. Dat zijn maar een paar voorbeelden uit hon-derden.Zoo is langs aile kanten in de mate van het mogelijke, door de verèchillende bestuurders onzer vakbonden en Federatie, hardnekkig ge-werkt om toch een schijntje \an recht voor onze menschen te bekomen. Ook de middenstanders voc len nu aan den lijve hoeongelijk de bejegening is. Zij ook deden reeds vruchteloos menige poging ter verbetering daarin. Zoo is dan de samenwerkir g der Federatie met die ook zoo zwaar geteisierde medeburgers ge-komen.Zij deelden onze meening dat geheel onze werking zich naar de regeling vaa het voedselvraagstuk richten moest. In de verschillende besprekingen nu met dezen die de macht in handen hebben voelden wij wel dat die heeren ons als te revolutionnair aanzien. Maar wij gaan voort daar in die middens de misbruiken en tekortkomingen aan te klagen. Door dit optreden hebben wij reeds vele verbeteringen bekomen, zullen er nog meer verwezen-lijken.Wij zullen dus blijven voortgaan eene betere bevoorrading voor het volk te eischen. Niet alleen voor nu toch is dat van beteekenis, maar ook voor na den oorlog. Want die werklieden die nu verkwijnen door slechte voedselbedeeliug.vormen de toekomst van ons land. Want zij zijn dezes werkkracht. Onze kameraden wijzen daarop in de openbare besturen, komiteiten enz., wijzen ook op het ge-vaar dat onze, in het buitenland werkende arbeiders, niet zullen terugkomen als de toestanden hier niet verbeterd worden. Die handelwijze, dat optreden, op de juiste plaatsen is het hetwelk ons toegelaten heeft reeds zoovele verbeteringen tôt stand te brengen in steunregeling en bevoorrading. Door J. Verdonck wordt daarna de hiervolgende dagorde voorgelezen :

Er is geen OCR tekst voor deze krant.