Z.ATERDAG 28 October iq 2de JAARGANG nr xô SYNDIKAAL MEDEDEELINGSBLAD van de Âlgemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen De rcdaktie behoudt zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCHIJNT BIJ GHLEGENHEID Redaktie en Administratie : Plantijnlei* West, 66, Antwerpen Misbruiken. In ons vorig nummer heb ik, in eenige woorden, uiteengezet hoe, bij zeer vele patroons het exploiteeren hunner werk-lieden en der Steunkassen om zoo te zeggen in eene greep gebeurd, eene soort systeem geworden is, om oorlogswinsten te raaken. Men zet den werkman een deel zijner verdiensten af en, om hem te paaien geeft men hem nog een lagere verklaring van verdienste dan deze eigenlijk is, waardoor hij dan nog aan enkele franks van het Steunfonds geraakt. Het is ontegenzeglijk een gezamentlijk bedrog. En geen haar op mijn hoofd denkt er ook maar aan deze werklieden, welke zich tôt zulk eene werkelijk on-waardige machinatie laten drijven, in bescherming te nemen. Integendeel zijn zij ook nog tegen hunne eigene werk-makkers in fout. Want ontegenzeglijk drukken zij ook dezer loonen daardoor de laagte in. En dat wei in een tijd dat hunne verdiensten integendeel hooger zouden MOETEN zijn, om reden de groote duurte van aile eerste levens-benoodigheden. En dat de loonen ook hooger KUNNEN zijn, juist doordat de patroon van aile zijne produkten zulke t groote prijzen maakt. Een werkinan welke, voor voorlegging van valsche certificaten van verdienste door zijn Plaatselijk komiteit gestraft wordt, moet dus bij ons om geene hulp komen daartegen. Integendeel is de vak-bond nog verplicht hem onder handen te nemen, daar hij zich als een handlanger van den gewetenlooze patroon aansteit, in zake het neerdrukken van den loon-standaard, in een tijd dat deze zou moe-ten en ook kan in de hoogte gaan. Het eigenaardige in deze is nu echter weer dat er in deze soort bedriegerijen ten koste van het Steuncomiteit, tôt hier-toe ai vele werklieden, als voorbeeld, eene degelijke straf opliepen. Maar dat wij nog geen zulk voorbeeld kennen dat een der bedriegers op groote schaal, een der patroons, eens ernstig bij de lurven gevat werd. En toch telt juist bij de werkgevers I welke zich op dat onwaardig pad bege-ven, letterlijk geene enkele verontschul-digipg.Een werkman nu komt te kort. Hij kan onmogelijk zijn gezin geven wat het strikt genomen noodig heeft. Persoonlijk meer loon eischen of zich tegen aftrok verzetten hoort nu eene groote mate van moed toe, om rede men gevaar loopt op straat gesmeten te worden en aile verdiensten ontnomen. Terwijl samenspan-nen en staken in tijden als deze verboden wordt, door de krijgswet. Die verontschuldigingen nu gelden geen van aile voor den werkgever. Bij deze heeren geld toch maar voor eenige !drijfveer het vergrooten hunner inkom-sten tôt den vorm van oorlogswinsten. Waar men dus door het aanslaan van valsche certificaten van verdiensten, het ! eerste eind van een bedrog-draad in [ handen krijgt, is het dus den plicht, van dezen dan welke de zaken eerlijk en on- partijdig inzien, dieu draad te volgen iot zij ook de grootste piichtigen, de werkgever, in handen hebben. Voor zoo een valsch certificaat van verdienste immers moet men toch mettweeën zijn : een die er gebruik van maakt en een welke het aflevert. Waar wij dus geene verontschuldiging willen inroepen voor den eene, mogen wij ook niet dulden dat den andere, den ergste vrij uitgaat. * * * En nu wij het hier over het exploiteeren van het Steunkomiteit door werkgevers hebben, kunnen wij niet rialaten eens even op de noodlottige roi van de meeste gemeentebesturen, in deze te wijzen. Het is waar dat soinmige gemeenten hunnen plicht doen en trachten zooveel rnogelijk menschen aan een middelmatig loon arbeid te bezorgen. Maar tegenover die enkele die het goed meenen, staan een overgroot aantal gemeentebesturen welke gewoonweg de steun van het N. C. gebruikten om, zon-der hunne gemeentekas te verlichten, een deel gemeentewerken, en niet immer de beste, te laten uitvoeren. Er zijn er die er niet op zagen hunne werkeloozen te verplichten rioolen en grachten te kuischen, straatvuil op te halen en meer dergelijke. Al werken die tegen een goed loon, aan de vrij zich aanbiedenden, zouden moeten gegeven worden. Een deel daarvan betaalden niets extra boven de steun. Anderen weer gaven een halven of een frank per dag bij. Slechts weinigen begrepen wat zij aan de weer- digheid der arbeiders en van zichzelve als persoon verplicht waren — zeer weinige maar betaalden een loon vol-doende om niet meer als gedeeltelijke werkelooze in aanmerking te komen. Zoo gaven juist de gemeentebesturen het slechte voorbeeld op het stuk van ioonen. Zij gebruikten wel niet dezelfde middelen als de partikuliere werkgevers, maar dat belet niet dat ook zij een deel hunner geworie werken aan ware hon-gerloonen lieten uitvoeren en ze mede door de Steuncomiteiten lieten bekosti-gen.Langs die zijde is daar rïu een einde aan gemaakt. Een onlangs genomen voorschrift zegt: dat gemeenteambtena-ren of werklieden niet meer in aanmerking kunnen komen als gedeeltelijke werkeloozen. Het is eene ernstige vinger-wijzing aan de betrokkene gemeenteva-ders, maar tevens aan de partikuliere werkgevers. In gewoone woorden wil ik het toch zeggen : als ge werklieden in dienst neemi is het uwen eersten plicht ze voldoende te belalen. L. V. B. ¥oop wanneer* ? Geneeskundige dienst voor behoeftigen? In verschillende gemeenten rond Antwerpen is deze dienst alreeds zoo ingericht, dat de behoeftigen, bijaldien ze ziek worden, zich naar een dokter hunner keuze kunnen wenden en ook de geneesmiddelen gratis af halen. Zeggen we terloops dat die dienst voor deleden der mutualiteiten, althans voor velen, sinds fuli l.l. in gang is. Te Antwerpen hebben we e*ns een bulletijn moeten invullen. Dit is reeds een respectabel cantal weken geleden en sinds hebben we van die inrichting niet meer gehoord. Hoe is het nu eigenlijk? Is het voor Antwerpen niet hetzelfde als voor andere gemeenten en komt daardoor de vertraging ? Of ligt het aan de be~ kwaamheid dergenen welke het moeten inrichten ? Dit nog ter zijde gelaten zouden we gaarne een antwoord hebben op de vraag : waarheen moeten te Antwerpen de behoeftigen zich wenden om dokter en apotheker te krijgen, indien ze niet wenschen het eeuwig merkteeken van het Welda digheidsbureel op hun trouwboek te hebben ? Een beetje taal of teeken zijn toch de arme lui nog wel waard, niet waar, heeren? AI is het maar om U onge/nak van delegatiën te besparen. Iks. De Toren van Babel Hoewel we nu niet in den zaaitijd zijn schijnt ertoch groeikracht genoeg te zijn om komiteiten en bijzonder provintiale komiteiten te kweeken. Men is, naar ons verteld wordt bezig een aantal provintiale komiteiten te vormen nevens de bestaande Hulp-en Voedingskomiteiten der provincie, misschien wel omdat dezen, onder in-vloed van menschen welke iets van werkersnoodwendigheden kennen, wat al te goed beginnen te werken; misschien ook wel, omdat er te veel laken langs eenen kant getrokken wordt en gezien dit laatste zooduur is, is dit verre van aangenaam voor allen. Zoo is in vorming eene Prov. Kom. voor soep, een voor kinderhulp ; een voor geneeskundige hulp is sinds een paar maanden in werking. Nu is weer spraak een Prov. Kom. voor Schamele Armen in te richten, terwijl het Provintiaal Woningkomiteit sinds lang werkt of zou moeten werken in de provincie. We hebben natuurlijk niets tegen het vormen van komiteiten, welke dan ook, doch we zijn niet meer 't akkoord als het gaat komiteiten te vormen bui-ten ons om, als het soms het doel mocht wezen die werking aan onze aandacht te onttrekken. We zullen eens even de lijst nazien en beloven de noodige puntjes op de i te zetten, althans indien niet, zooals in Babijlonië indertijd het geval was, in dien warboel van komiteiten eene ver-warring en misverstand over spraak of anderzinds komt, wat het werk zou dadelijk doen stilleggen. In elke geval zullen we weldra weer eenige komiieiten rijker wezen. Of dat meer steun zal bijbrengen, is niet eens zeker, meerder uitgaven waarschijnlijk wel. J. DE OORZAAK (Slot). In het beknotten van de rechten der arbeideîs, reiken de burgerpartijen elkander immer broeder-lijk de hand, en al verschillen daarbij ook hunne princiepen, is er toch één machtige beweegreden die allen onverbrekelijk te zamen snoert : hun klassebelang ! (Wanneer zullen de arbeiders dat voorbeeld algemeeo volgen ?) Het verschil in de stand der machthebbers tegenover het proletari-aat schuilt dan ook slechts hier in, dat den eenen I links en den andere redits de wacht houdt aan het rsenaa! hunner voorrechten. Maaràllen, zon-der onderscheid, weten op onnavolgbare manier van deze machtspositie gebruik te maken, om de armen van gcest et!.... goederen, met hunne ver-guide lfugens de slaapmuts voortdurend dieper over de ooren te trekken. De geschiedenis van de samenstelling der verschillende komiteiter wij&t ons duidelijk op het streven der behouders, de vertegenwoordigers der arbeiders zoo veel het in hun vermogen was buiten het lidmaatschap de-zer lichamen te houden, ten einde de werklieden voortdurend hunne (door de heeren veronderstelde) minderwaardigheid te doen gevoelen, en aan heî geheel een karakter van « liefdadighfid te geven. Tegenover deze duizenden door staat en gemeente gesalarieerde kampioenen van het b -houd, vermochten de niet aan den leiband loo pende arbeiders, slechts enkele dozijnen, door hen zèlf betaalde apostelen der vopruitgang in voornoemde komiteiten te brengen. Is het dan le verwonderen, waar de weikelijke VOLKSvertegenwoordigïng daar in zoo kleinzie-lig en bekrornpen plaats werd gegund, dat de critiek op de besi-uitsn welke genomen werden zoo onafgebroken aanhield ? Waren de besluur-ders der ernstig# vakvereenigingen niet JUIST de aangewezen en voorbeschfktê mannen in de aller-eerstp plaats, èn door den aard hunner werkring, èn door hunne verhouding tôt de arbeiders, om de leidiiig in zake steun aan onze zwaar beproefde klasse op zich te nemen ? Zijn wij niet in groote rneerderheid o>/ertuigd dat deze hunne task als zoodanig wat loyaier en menichkundiger zouden opgevat hebben door dat zij staan op den bodem van het recht ? « In DIE vooraanstaande mannen, zegi Eduard Carpentier, vinden wij een type dat in vele op-zichten hooger staat dan deze uit de burgersklasse. In de eerste plaats weet hij iets van het leven af, zeer waarschijnlijk heeft hij vanaf zijne prille jeugd in eigen onderhoud moeten voorzien. In elk geval heeft hij op duizenderlei wijzen zijn ouders moeten helpen, of zijn broeders of zusters, eu daardoor is zijn medegevoel en bereidwaardigheid tôt ontwikkeling gebracht. » Er is echter meer ! Door het dikwijls jarenlange prediken over organisatie door deze voônuannen, is hun het regelen en oplossen van moeilijke en ingewikkelde ?aken als het ware tôt een tweede natuur geworden. Zij waren dus geoefend in dat werk bij het begin van den oorlog reeds, waarop de hulpver-leening was aangewezen, en ondanks dat, niet te looehenen feit, heeft men hun slechts een zesr geringe mate van medezeggenschap en invloed op den gang van zaken teegestaan. Bovemiien zijn dezulken in hoofdzaak de vertrouwensmannen der vereenigde werklieden in de strijdvaardige vak-bonden. Maar het voornaamste is, dat zij zich niet bepalen bij het verzachten der gevolgen onzer nooit volprezen burgerliike économie en politiek en zich scharen in de rarigen van hen die de oor-zaken bestrijden der maatschappelijke wanver-houdingen inethee! hunne diep ellenclige nasleep. Omdat zij onderschrijven het woord van Marcwl Sembat: De tijd is voorbij, niet alleen van het drooge en vrekkige egoïsme, maar ook van het vage inedelijden dat niet anders weet dan te jain-meren en te klagen. Het is meer in de mode, wij weten het, te liefhebberen in philantrophie, (lief-dadigheid) zelfs in het socialisme, en zich vast te willen houden aan wat vage zotteklap, in plaats -van openlijk te zeggen wat men meent. Heden moet men zich ronduit verklareri. Meri moet aantoonen wat het kwaad is, van waar het komt en wat het geneesmiddel is. Men moet aantoonen dat de opkoop van levenswaren en mid-delen de particulière monopolies der rijkdommen en der voortbrengingsiniddelen de overgroote rneerderheid van het menschdom onderworpen doet zijn aan de moderne leenplichtigheid. Tegenover het persoonlijk en uitzuigend egoïsme, moet men stellen de gemeenschap, de wetenschappe lijke en rechtvaardige verdeeling van den arbeid. Door DIT tniddel zal men onze wanordelijke maatschapplj herscheppen in een gezonde sameu-îeving.* ♦ * Door den regel weet de bekwame goochelaar

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.