12° iaar — N. 343 Prijs per nummer : tooi België 3 centiemen, roor den Vreemde ö centiemen leieioon ' ïaëdaclie 247.- ^d»»an»straii©2S45 Zondan 1© IlecemÈter 13116 Drufcater-Uitgechtaf $am: Maatschappij HET LICHT bcstuarder? P. DC VISCH. L*deb*ff'0«Nt . . REDACTIE . . ADMINISTRATIE HOOGPOORT. 29. GENT Orgaan der Belgische Wepklledenpartij.-- Verschijnende alle dagen. ABONNEMENTSPRIJS BELGIË Drie maanden. ..... U. 3.29 Zes maanden > , , . . fr. 6.50 Ean jaar ....... fr. 12.50 Men abonneert zich op alle poitburetlet DEN VREEMDE Drie maanden (dage lijk» verzanden). ..... U. Mi /~Z?$ITÏ'.'' uiimmwMim KBWlWWrWM VERORDENING bctMffchdo de uitvoering van het bevel van 20 JSoYCHi&er 1916, waarbij een Dorlotait) e last ing werd opgelegd. De provincieraad der provincie OostV laauderen heeft in zijn zittijd van 2e December 1916 waarin, overeenkomstig de Verordening van 20 -.November 1916 een besluit moest worden genomen over den aard van het opbrengen der middelen ter Staling van de krijgsbelasting, die de Bel- f ische bevolking werd opgelegd, volgend esluit genomen : te weigeren de medewerking de; provincie. Dit beslu. Welke oprechte socialist zal deze woorden n:et beamen? Zeker, ons streven naar de politieke macht reeds in deze kapitalistische maatschappij is gewettigd en allernoodzaDe geschiedenis van het kapitalistisch beheer in de eerste helft,van de 19o eeuw (1810 1860), toen geene sociale voorzbrgs-wetten bestonden (behalve ettelijke m ingeland en zeer onbeteekenende in enkele ; idere industrielanden) heeft ons doen • trap van verslaving en beestachtij;» uitputting de ongebreidelde kapitalistische uitbuiting de ongelukkige arbeiders bracht! Wij vergeten niet hoe nog in 1838 in ds Engelsche fabrieken kindertjes van 5 tot 7 jaar, 13 uren per dag werkten, de gruwelijke ellende der Silczische wevers, de omnenschelijke uitbuiting in de Manchesterscr ,' ondergoed-manufactuur, enz., enz. Wij '.veten immers wat onze kinderen 'in België hebben geleden en dat in het jaar , in België nog de wet op de samenspanning bestond, die werkstaking met gevangenis bestrafte,en waarvan nu nog het beruchte artikel 310 eene afglans is. Het revolutionaire jaar 1848 ruimde veel politiekvuil en verrotting op, maar ten, bate der burgerlijke klasse; aan de arbeiders toestanden veranderde het niet anders, dan dat het burgerlijk parlementarisme voortdurend de alletenheerschande regeeringen verzwakte, het stelsel der çrondwettelijke regeeringen versterkte en dat daardoor een toestand van politieke rachten geschapen werd, die ten goede der werkers gelijk van alle staatsburgers moest koujen. Kerst een tiental jaren later, met de toe-, nemende macht der Engelsche trade-unions, de oprichting van arbeiders-vercenigingen in Duitschland, Frankrijk, Zwitserland, enz , rie op het wereldtooneel verschijnende soeiaaldemokratie met Lassallo, Marx, en zoovele andere voorkamper*, de stichting der Internationale, kortom, de organiaatie der arbeiders zelvem, dwong de regeer*nd» klaaae tot arbeidsbeschermende wetten en ■ sociale voorzorg. En hoe meer da arbeidende klasse zich vereenigde, des te beter en te voorzorgelijker werden die wetten, hoe meer ook de werkersklass© van haar politiek recht gebruik maakte om hunne socialistische voorkampers in de wetgevende lichamen te zenden. En dat het nog niet beter is, dat die sociale wetgeving nog lang niet is" wat zij zijn moest, ligt vooral aan de arbeiders zelven die, óf aan de vak-organisatie onverschillig blijven óf zich door de knechten van het kapitalisme, klerikale en liberale dwarsdrijvera, laten begoochelén en van hunne werkbroeders afscheiden. Hoe treurig ! Koe meer beschermende wetgeving, hoe degelijker en afdoender wetten op arbeidsduur, vrcuwen- en kinderarbeid, invaliditeits- en pensioenverzekering, werkeloozen-, weduwenen weezensteun, enz.,' hoe knapper de arbeidende klasse wordt, en hoe beter . voor heel de bevolking, want de landen mét de beste werkerswetgevingv staan aan het hoofd der nijverheid. Dit bewijst dat de werkersbeweging een schoone faktor is in de wereldsche beschaving en de versterking der ekonomisclie en, politieke macht der werkers een zege voor de menschheid is. Maar deze verovering der politieke macht hangt nauw te zamen met de economische macktstelling der arbeidende klasse ; zij zijn, om zoo te zeggen, onafscheidelijk met elkaar verbonden. De resultaten van het Algemeen Stemrecht in .handen waar do klassen -bewuste vakorganisatie nog op zwakke voeten staat, komen aan de burgerpartijen ten goede; arbsidersvertegenwoordigers worden slechts weinig in de wetgevende macht gekozen. Dus niet alleen / voor het economisch doel, maar ook voo.' den.politieken strijd tot volkebevrijding, is het de allereerste taak der vakvereenigingen hun ledental te vergrooten door geschikte, taaie, onver: moeibare propaganda leden te winnen en tot klassenbewuste leden der groote arbeidersfamilie té maken. # # # Is ia r;da economische strijd der vakvSreonigingcn tegen de kapitaalmacht reeds moeilfjk, hun staat na den oorlog eene veel zwaardere taak te wachten! ■Wat zal, ten minste ir. de aerste jaren na don oorlog gebeuren 'ï Zal op Jen bloedigèn menschen-krijg een openlijke of 'geheime hand'els- en industricele oorlog volgen ? De industrie eri handel van iedere nat-is zullen uiterste pogingen aanwenden om de verloren gegane clientele en afzetmarkten weer te winnen, door met mogelijkst lage prijzen te concurreeren. Nu zullen echter kunne fabriekenon zaakonkosten veel hooger als vroeger zijn, daar de uitgeputte staatskassen en de door ongehoorde renteschulden, pensioenen, enz., kolossaal gestegen budgetten, reusachtige belastingen moeten opleggen. En daar de kapitalist niet den minsten lust heeft iets van zijn profijt te derven, is hel te vreezen dat het op de looneu der arbeiders zal moeten gevond*» worden. De arbeid zal wellicht moeten bloeien, door lager loonen en langer' werkuren en door miserabel betaalde vrouwen- en kinderarbeid. De regeeringen zullen, 't is te vreezen, niet tusschenkemen. Nu reedsmiddenin den oorlog, doen zich die verschijnselen reeds voor. Uit eene vakvereenigings-correspondentie las ik dezer dagen, dat in een zeker land de arbeiders van verscheidene groote fabrieken, die aan oorlogs-leveranties millioenen per maand winnen, aan* de patroons wegens de ontzettende levensduurte loonsverheoging hebben gevraagd. Het werd hun gladaf geweigerd met de bemerking, dat zij dan maar overuren moesten maken, dan zou hun weekloon grooter worden ; ingeval van werkstaking zou de militaire macht ingrijpen ! Wel is waar zullen na den vrede nijverheid en handel zich oprichten en herstellen van den slag, maar in de eerste.maanden kan wellicht het arbeidsaanbod oneindig grooter dan de navraag zijn en daarvan zullen de kapitalisten wellicht gebruik maken de arbeidsvoorwaarden zoo laag mogelijk te stellen, vooral indien zij overtuigd waren dat de vakbonden verklfind en onmachtig zouden zijn. Bit laatste te verhinderen is de groote taak dor bestaande vakvereenig'ingen ! In vele fabrieken en werkhuizen zal er veel moeten gediscuteerd worden tusschen patroons en werkers; knappe werkers, veile gasten, gedood, verminkt of uitlandig, zullen moeten vervangen worden : knapen van 13, 14 jaren vóór den oorlog zullen jongelingen geworden zijn; ook vrouwen en meisjes zullen zich meer dan vroeger aan nijverheidswerk begeven; sommige nijverheden zullen zich geheel of gedeeltelijk moeten vervormen. Die en meer andere onvermijdelijke veranderingen zullen besprekingen medebrengen tusschen arbeid en kapitaal. Wij wenschen niet lievp.r" dan dat zii in vrede geschieden en tot overeenkomst voe- ren' Ml De werkende klasse draagt met tragieke kalmte h-et lijden dezer lijdenen toont zich diep doordrongen van de noodzakelijkheid 52SSE..!#.fe&ritei£ ia_d* iin&rte.. Zij zal dit ook wenschen om na den corlog de moeilijkheden op te lossen, om bij de uitputting des corlogs niet de uitputting van het gejaagd overwerk, nachtwerk en verlaagd loonbarema te zien voegen. Hopen wij dat het patroonschap ook van dien geest zij doordrongen. Wij willen de tijden niet vcoruitloopen, maar toch zijn wij. niet sondsr bekommering. Inderdaad, de katholieke pers heeft al h t mogelijke gedaan om de syndikaten bij de burgerij in een hatelijk daglicht te stellen en ze te ruineeren, — de kiatste stemming in den gentschen gemeenteraad betreffend het nieuw noodbarema, waar de katholieke grootburgers, kleinburgers, werklieden, eens waren met de liberalen om, uit politiek klassenoogpunt, ons ontwerp van onderstand te verwerpen, dat alles geeft ons stof tot nadenken en wij sporen de werklieden aan hun vakbonden te versterken door nieuwe leden. Nu reeds moeten zij hunne taak beginnen met zich te versterken : de verloren leden terug — ca' nieuwen aan te winnen ! Gij, vakvereenigtngsleden, moet dat niet aan uwen secretaris alleen overlaten ;• ieder lid op 3zich zelven moet propagandist worden, hunne vakkameraden, werkelcos of niet, het mogelijke gevaar van terugdrang in de oude slavernij voor oogen brengen, ze in de gelederen te doen treden van de vereenigden voor betere levens- en arbeidsvoorwaarden. Ieder lid moet een nieuwen recruut aanbrengen, nu reeds ! Weder moed gevat, kameraden ! Moge ook de politieke horizont nog duister zijn, mogen wij ook in het onzekere verkeeren over de politieke toekomst, de ARBEID is en blijft npoctig en zelfs* hoognoodig bij de wederopbouwSng-en instandzetting der economische wereldmachine. Maar oppassen dat wij tegen dien tijd goed vereenigd aia&n 1 En daartoe is nog eene DE it 02! TAAK voor u weggelegd: namelijk de wederhersteljing van den INTERNATIONALEN BAND TUSSCHEN'. DE VAKBONDEN. Al te góéd hebben wij het in de laatste jaren vóór den oorlog gezien en bemerkt welk gene groote zedelijke steun (afgezien van de materieele) het. voor eenen vakbond is, zich met zijne vakbroeders der hcele wereld vereenigd te weten. Is weder de internationale federate der vakbonden përfëkt geworden, dan zal ze den hoeksteen worden v.an den heropbouw der groote Internationale (1er sociaal-democratie. Dan zal dezelve binnen eenige jaren als eene phénix uit hare assche herrijzen, grooter, schooner, machtiger als ooit te voren, daar aan millioenen arbeiders de oogen zullen open gegaan zijn over den waren weg die tot ongestoorde vrede en de vrijmaking hunner klasse leidt. Aan het werk dus, kameraden der vakbonden, met energie en ijver aan het werk der propaganda I Mz. In zijn nummer van 8 dezer bespreekt de lï Cil Public de vraag om aan onze stadgenooten ceno provisie aardappelen door den stedolüjken aardappeldienst te doen bezorgen. Telkens dit blad over den aardappeldienst te Gent schreef was het nevens de kwestie, omdat het zich niet gewaardigde san den bevoegden scihepen inlichtingen te vragen en daardoor verkeerd ingelicht was. Het blad meent dat de Stad wol zot doen de inwoners, die zulk3 verlangen,* voor ten minste drij maanden aardappelprovi&ie te verköopen. Dit zou slechts mogen gedaan worden als de Stad genoeg aardappelen had voor de provisie van heel de bevolking. « Men zegt ons, vervolgt de Rien Publie, dat thans cie aardappelen in voldoende hoeveelheid -aankomen om elke onrust diensaangaande te verdrijven. > Voegen wij bij de beweegredenen, die wij vroeger cteden gelden, d3 volgende overwegingen : «fVooreerst de onvoldoendheid der lokalen bestemd tot het bergen van de stocks voor de Stad bestemd. Het schijnt dat die lokalen nu overvol liggen. Men meldt ons ook, inderdaad, dat sommige gemeenten, die gereed waren aardappelen 'naar de Stad te zenden of wier verzendingen op weg waren, bevel ontvingen om verdere orders af te wachten alvorens nog te verzenden, omdat de magazijnen niet beschikbaar waren. Als deze tijding, echt is, blijkt het ook dat de aardappelen thans gemakkelijk kunnen aankomen en er dus geene reden meer bestaat zich to verzetten tegen den wensch door sommige Gentsche bladen uitgedrukt, om aardappelprovisie aan de inwoners te verköopen. » Na genomen inlichtingen blijkt dat alles wat de Bien Public aanhaalt, onjuist ia. De aardappelen komen niet in voldoende hoeveelheid aan om het verkoopeii van provision' toe te laten. De Stad heeft voor hare aardappelen te bergen : Aan de Voorh'aven de groote kei ders onder hangaar 3, een grooten kelder onder haagaar 5, voor hangaar 3 talrijke putten gegraven vcor het inkuilen van aardappelen ; op dit oogenblik worden dergelijke putten nog gegraven langs den overkant van het kana-al, in de nabijheid van de droge dokken. Buiten een deel der keld*rï onder hangaar 3, zijn al de andere kelders en feailen ledig. Dus -voor de zooveelsite maal heeft de Bien Public, sprekend over den gentschen aardappeldienst, juist het verkeerde gezegd der feiten. En wait aangaat het verköopen -van provisie aan de inwoners, elkeen zou zulks wenschen, kon het maar gauw geschieden. Maar vooraleer aan bijzondere inwoners voor drie of min maanden aardappelprovisie wordt verkocht, moet de Stad genoeg aardappelen in kelders pn kuilen hebben om, gedurende denzelfden tijd, provisie te bezitten voor al de and«r« inwoners die geen geld hebben om voor 3 maandten aardappelen ta koopen of geene plaa/ts om ze behoorlijk te leggen. De Stad heeft ten minst© 400,000 kilos aardappelen noodig per week, per maand 1 millioen 600 duizend kilos, per 2 maanden 3 milioen 200 duizend kilos en per 3 maanden of 13 weken : 13 maal 400 duizend of 5 millioen 200 duizend kilos. En dit is he* kleinsts, getal, waai da* faket klein rantsoen van 300 grammen per dag en per hoofd niet aan allen verzekerd. De plaats om ze goed te bergen is er, en het personeel wenscht niet beter dan al de inwoners ïoo gauw mogelijk eene goede provisie te verköopen. RED. t VOORUIT. > TENTOONSTELLING VAN BEELDENDE KÜNSTE TE SEST Kunstverzameling COP PIETERS en Beeldhouwwerken der VAM BIESBROECK's en MINNE. Een. waardig bezoek Dinsdag namiddag werd door du veroenigd« werklooze metsers een bezoek gebracht «an de Tentoonstelling, onder geleide van hun sekretaris en bestuurleden hunner vakvereeniging. De talrijke groep had zich in vier afdeeüngen geiplitst, elk geleid door een of meer bestuurleden, die, met den kataloog in de hand, siamcn met de wcrklooieo de talrijke teekoningen', schilder- en/beeldhouwwerken bespraken en bewonderden. Het bezoek duurde een paar mirtjea en elkeen was werkelijk opgetogen en verrukt over hetgeen was gehoord en gezien. « Schoon ! prachtig ! » klonk honderde malen herhaald uit den mond der verwonderde bezoekers, die liet zich niet hadden voorgesteld zulke pracht, zoo eene groote kunst, zooveel kunstwerken te zouden aangetroffen hebben en dat nog in hnn eigen lokaal. Onze werkloozen hebben waarlijk f»etoond geene fijnproevers, geene kunstkenners te moeten weien, om een paar uren te genieten in onze Kunsttentoonstelling. En waarom met? Een tclioon beeldhouwwerk, eens schoone gravuur, eene prachtige schilderij, spreekt dat niet tegen iedereen! De vrouw die haar huisje versiert met een beeld, 'eene print of een portret, komt zulks niet voort uit haren kunsrsmnak? Wel zeker! En indien de voorwerpen van weinig kunstwaarde zijn, is dit alleenlijk gelegen aan de kleine middel» waarover er wordt beschikt. Alle mentcheif hebben kunstzin, want dan zouden «ij geene menseben ztjn, het ii te zeggen, wezen» met gevoel en oordeel. Zie eens den kleine van den oogenblik dat zijn blik en gehoor beseft, hoe hij zich recht en inspant om «Ho» te nemen wat maar vorm en kleur heeft; hoe guitig hij klanken hoort en er tracht voort te brengen. Neen, de mensfch' misdoet aan zijne eigen natuur, die groote kunstenares zonder wie er geene kunst zou wezen, met zich zelf van kunstgenot, gelijk onder welken vorm, te versteken. Zulks kunnen wij niet genoeg zeggen en herhalen aan onze eigen partijgenooten : zooels arbeid voor het lichaam zorgt, zoo zorgt de kunst voor den geest ! Lichaam en geest, beide onafscheidelijk om den rnenich te vormen, kunnen «iecht» levea door arbeid en kunst! Reeds hebben wij aangekondigd dat onze Tentoonstelling voor geheel de maand December nog toegankelijk is : 's zondags \ an 11 lot a uur en van 3 tot 6 uur '» avonds; maan- en dinsdagen van 3 tot 6 uur '» avonds. Met den gemeentetak» inbegrepen Is de ingangprij» 's zondags 20 centiemen, in de week 15 centiemen. — Voor groepen die op voorhand verwittigen, wordt de ingangsprijs verlaagd tot 10 centiemen. Op het Partijsekretariaat kan men kleine affichen bekomen om voor het venster te hangen. Wie zulks wil doen, bekomt eene vrijkaart, Partijgenooten, zondag allen een bezoek gebracht aan onze prachtige Tentoonstelling! j|es¥@rspil!in{$ óteek niet eerst de vlam aan, om dan naar ■ v-.'iterkraan te loopen; middelerwijl brandt noodeloos het gas. Houdt niet eerst het strijkhontje aan den brander om dan de kraan te openen; daardoor slaat de vlam meestendeels < erst in de brandbuis terug en men moet opnieuw aansteken. Handel dus andersom. Kook ntet alle spijzen na elkander, maar wel zooveel mogelijk terzel'deitijd ; dan kant ge de voortgebrachte warmte bster belïutUge'n Laat de vlam niet onder den bodem van den net ujtkxim,erj* maar stel ze zop. dat tü maar de drie vierden van don bodem raakt. Kook niet verder met groote vlam; wanneer eene spijs kookt is eene kleine vlam voldoende om do spijs op denzelfden tijd al» met de greote vlam aar te maken. Kook niet met open 'pot, maar houd de voorgebrachte warmte bijeen door middel van een potdeksel. Laat van onder Let pctdeksel geen damp uitkomen, het kan maar rook, te weegbren, gen zonder de spijzen sneller gaar to maken. : Denk er aan dat de warmte, die neven den pot naar omhoog stijgt en de warmte van het potdeksel benuttigd kan werden. Een toegedekte pot met water in stede van het deksel, terwijl de pot kookt, er op gezet, verwarmt uw spoelwater. Denk niet dat men bij elke gelegenheid den kölenkaard moet aangtekou om te sp&* ren ; dat is maar doelmatig indien de kenken dient verwarmt te worden. Gebruik geen pot die niet in regel is maaf onderzoek eerst of de vlam een scherp begrensden blauwgroenen kern aantoont. Wees niet verwonderd OTer de kleiner», gas rek e ning van uwen gebntnr, di« spaa-rï*- < mer dan U met gaa omgaat. û®b Oortog if®¥9oiti rond «ene 3$9®nggroave K-tt gavosht wa*. gaouuUgd. fat de loopgraaf btena ecksi nog doodon en eekwaörtea. Aaawtll*» «u rmà*digéra hadden eene schufiplaati aesocfat buiten h«t gevechtsterrein. De artlHsrle vuurde enkel nog nu en daa' en eenige rnitraüleuzen zonden hare kogeb oog op de* boorden van de groeven, om Mi traebten de laatst* overbiijfaelts) des «AnvaSsrs to baraitaM. Het retiervercgteent bad dartga te vera «eoen nieuwen luitenant gekregen. Hij kwam enkel in deze het om er aanstonds in verzwolgen te worden. Hij lag in de groeve, voor een boschje, tot waar hij zich nog had kunnen slepen. Eene granaat had hem erg getroffen en zijne krechtea begaven hem. Twee zijner mannen kropen voorzichtig door da aftikken ijzer ea «teen en zagen hem liggen. Het wat onmogelijk hem mede te nemen. Twintig nieter achter den gekwetste bevond zich de vijand, die zoo uitgeput was al» de aanvaller, doch die «eeds gere«d op wacht wa» ea bij hat minste naderen ..«ou xursn, Men œoen besluiten den luitenant 's nachts te gaan balen. De ziekenverplegers doorzochten het terrein en verklaarden dat zij de redding zouden wagen. Maar de officier lag daar reeds een halven dag en hij liep groot gevaar voor goed in te slapen. De vijand zou voorzeker met nalaten een hevig vuur te zenden op de toegangswegen van zoohaast de duisternis inviel. Mogelijks zou het vuurrond middernacht verminderen, maar zou het dan niet ts laat zijn? Onder het geneeskundig dienstpersoneel bevond zich een jong, zwak, d»ch zeer moedig kereltje. Hij zocht niet zich te doen onderscheiden door uitstekende fei* ten. Men waa zelfs verwonderd dat men hem ook da hoogte zag bekruipen om den luitenant te zien. # Men moet hem eene serummspuiting toedienen, zegde hij. zoo niet zal hij doodskrampen krijgen. Kruip dan tot bij ham! 't Is verstaan, ik zal gsan... De weg was niet ver. doch verschrikkelijk. De vijandi lag op loer bij de tegenoverliggende hoogte. Zijne voidartillerie werkte onophoudelijk. Een vuursjetdïjin hing1 weer tusschen den vijand en ons. De eene obui viel m den ander op de brokken verbrande ateenen «n wierp zijne splinters t'ailen kante. En n 'chtaxM au waa nat mogelijks het eenige oogenbök om vooruit t* gaas. Da vijand zou waarschijnlijk aan den boord van ^boschjakomen zien naar de uitwerking van zijn geschut: Het tenger kereltje begon te klauteren. Van da noor< derhelling der steengroeve kwamen steenen los «a Titles knetterend ia de diepte, waar veW gekw«tatoula* gen te zieltogen. De kleine ziekenhelper was dicht het boschja gans* derd en knielde neder.' Hij was aan alle blikken ont»1 trokken. — Mijn luitenant, zegde hij, ik ga u eene inspuiting toedienen. Zijn plicht volbracht, keerde hij al kruipende terug,! 's Nachts ging men den gekwetste halen. Da kompagnie was gelukkig den nacht nadien afga» lost te worden. Hst leven in de steengroeven was hard. Eiken dag bracht het onafgebroken vijandelijk batterij-* vuur verliezen toe. Gelukkig toch waren er'weinig doo-< i den. Maar vóór de loopgraaf sliep een dappere derl eeuwigen slaap. De kogel had hem bij het cersta oprukken getroffen en gedood. Men kon hem niet gaan halen. Elke poging* bij klaren dag, ware eene uitzinnigheid geweest, en bij , nacht schoten de vijandelijke geweren, bij korte tus-' schenpoozen, zoodanig dat men geen minuut tijd had* Het deed de soldaten pijn dien dappere daar te moeten laten. Men had de andere dooden der kompagnie kunnen halen. lette- had zijn graf; ieder graf had zijn kruisje. Zou dis arme drommel daar zonder begraafplaats blijven? De obussen zouden het lichaam uiteenrukken. En v. anneer eene andere kompagnie ter vervanging kwam, zou zij den dappere niet kennen en hem zien liggen en zich er over verwonderen dat wij hem niet begroeven. Had hij geene vrienden daj ? of was men benauwd van het vuur ? Wie was die kompagnie die zelfs 's nachts ..? En de kompagnie zou dien nacht afgelost worden. Twee ziekenverplegers kwamen overeen : men zotidan den wapenbroeder gaan halen. , Zij gingen vooruit : een granaat ontploft. Een der' twee soldaten laat een kreet ontsnappen en laat de voe- ' ten van den doodc vallen. De andere legt den doode plat ter aarde. Zijn gezel ook is getroffen; hij neem*' met de rechterhand den gekwetste, met de linkerhand den doode en sleept beiden in de loopgraaf. 's Nachts werd de kompagnie naar reservestallingen.» gebracht en de ziekenverpleger begraven naait dad doode, dien hij had helpen halen... BLADVULLING é Wat is toch ongeduld en pijnt 't Is om zijn droefheid droevig zijn; Zoo wordt hij dan met recht belacht En als een grooten dwaas geacht, Die omdat droefheid kwalijk ^Sêtf Zijn droefheid ds* ia greotw wSmt

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.