fêfmh//mffde aie zh&etf. Si: -ei as ar ,. **&M*w*q.i*rt+ ^rîK^-As^ww^v^t^.^yjgj $31 aai» — H. 1» Onckitcr-UKgaeïstw Sas: Maatschappij liET LICHT bestuurder » P. DE VSSCH. Lcd«!fc£f£'0«»t . . REDACTS £ . . ADMINISTRATIE HOOöPOORT. 29, öENT ?njs per nsiamet : voot België £ eentieiaea, roei den «reemöeïs «SRtwHMiTeiofoon t Kfeé&ctfcc 'k&l •> AéstsinssirKtt© 2§4I> Orgaan der Belgkohe Wwklfedenpaptif* ËÉ mm a B«tf«l«rt3a*? 26 JANUARI 1911» ■TrthMHiWii Iffgj ABONNEMENTSPRIJS BEIGÎE Dtic maandsa, . , , , re. 3.2t ZtB sKsandss . , ,, , .. fr. 6.50 Esn jaar ....... fr. 12.50 Men abonneert üdt op alle jî&sibsre^e» DEN VREEMDE Drie maanden (dagtïijks vsraoRüïen). ..... fr. b.73 -TBwn'ffl'gia'BEmsïjy"!^^ door het voeren van den klassenstrijd verscherpt, welaan dan, dit kunnen wij niet verhelpen, maar luidop verklaren we : liet proletariaat mag niet berusten, zoolang het ondf? den knoet ligt van eene kleine minderheid die het uitzuigt, uitperst en besteelt ! Jet Van Estergem. 'at il >i e j Alla middelen zijn goed voor de burgersbladen, wanneer ze een tegenstrever trachten «klein te krijgen». Gaan zij een pennctwist aan met een blad onzer partij, nooit komen ze recht op het doel af, doch gebruiken omwegen .of loensche middeljes, beter gezegd « draaien rond_ den pot », om zoodoemde hem, die in polimiek met hen is om den tuin to leiden, en hem aldus om den tuin te leiden, en hem zoodoende «in de val te doen loopen». Le Bien Publie past nu wederom dezelfde kinderachtige methode toe. Nuttelooze moeite, jongen ! Le Bien Publie loochent ooit geschreven te hebben, dat de maatuchappelijke klassenstrijd niet bestaat. Best mogelijk, alhoewel ik het betwijffel, maar waarom dan zijt ge bovenarms op mijn artikel Kiasssaüti'ljd gevallen, waarin ik nochtans niets anders heb willen aantoonen, dan het bestaan vaa wrijving tusschen meerdere klassen, doordat zó tegenstrijdige belangen hebben Î Doch hoe het ook zij : de verklaring is prachtig! liet moet eiken soei&aldemo-kraat genoegen doen, dat een invloedrijk blad dei* klerikale partij, openbaar verklaart dat de klassenstrijd een feit is. Het heeft echter van harentwege lang, z&er lang, geduurd omts durven bekennen dat er een strijd bestaat tusschen de eigenaars en slaven van de fabriek ! Tusschen de kleine "boer, die zijn gronden moet huren, en de kasteerhe>s-r ! ïussehen " de mijnwerkers on de koolbarona ! Tusschen hen die «in het zweet huns aanschijns* honger lijden, en zij dia in woelde en overvloed leven, zonder iets te doen dan te luieren ! Tusschen hen die de paleizen bouwen &n in krotten wonen ; — tusschen hen dio hst brood bakken, terwijl ze daaraan zelf dikwerf te kort hebben ; — tusschen hen die het «zwarfco goud» uit den grond halen, om na hunne zware dagtaak, thuis van koude te rillen, achter een uitgedoofde stoo?; — tusschen hem die de kleederen nuiken, zelf in lompen gekleed gaande, en zij door wien ze bestolen worden op hunne rtbröagstl Ik zegde het terecht in een mijner vorige artikels : er bestaaè eea • Vijd... een verwoede strijd, eeu ste;;d van fozilters tc^en hezitloozen ' %c j?ï # Le Bien Publie heeft Met Volk gegroet bij zijn verschijnen, en het zelfs zijne hulp j aangeboden, maar... maar... dat is eenvoulüg-weg... onmogelijk!!! Hoe zou een BURGEBSblad, een orgaan kunnen toejuichen, dat gesticht is om de werklieden in den rug aan te vallen, ten voordeele der PATROONS EN DEE BUBGEES, wie dat durft zeggen, wel... wel... dat is een driedubbele gek ! ! ! En zeg eens, Bien Publie, wààr heb ik geschrevea, dat Gij vijandig gezind waart aan 't verschijnen van Het YoikH s£ sJ5# Le Bien Publie stelt de volgends vraag: Zoo de patroons enkel het inricht hadden, in de betrekking met hunne werklieden, dezen uit te buiten, hoe zou men dan de opofferingen kunnen verklaren, die velon onder hen zich door È eieiie heen - Voordracht gehouden door den heer J. NOVE op Dinsdag 11 Januari in «Ons Huit» (Tweede vervolg) In de VUe eeuw kreeg de christelijke kerk eenen machtigen invloed; de liefde voor de kindsheid groeide zeer aan — overal rezen weezenhuizen en liefdadigkeidsgestichten op. Ondanks de strengste waakzaamheid werden toch neg kinderen des nachts heimelijk neergelegd bij den ingang der kerken; mei vond er soms versteven van konde of dood van uitputtting; dat verwekte groot medelij den en er werd aan de kerkdeur eene scnelp of kribbe gemaakt om dî verlatelingen er in te ontvangen. De pastoor of koster, die des morgens het eerst het kind ontdekte maakte een verslag op van de vondst. Ziehier een vertaald verslag : «Wij, in den naam Gods, kerkmeester oi priester, bebben in het vroege niOrgend uur aan de poort van het Heilig Tehuis gevonden een pa3 geboren kind, in gevaar van iterven en gewikkeld in doeken. Wij hebDen het 3 of meer dagen verzorgd. Wij hebben aan verschillige personen inlichtingen gevraagd om te weten tot welke familie het behoort, en niemand vindende, hebben wij het den naam Eesejreo yiau ,„.....* D.e Qod- getroosten, sinds het uitbreken van den oorlog, zij het door een inrichting, met verlies, in werking te houden, zij het door een vrijwillige tegemoetkoming te bezorgen aan de werkloozen? Wel, Bien Public, daarbij hebben de patroons, — alhoewel wij hen ten zeerste in die menschlievende daad toejuichen, — een overgroot voordeel. Aangenomen dat zij de werkloozen nu aan hun lot overlalietein, — en hoepelen, het meerendeel, zijn er niet die dit doen ? — dan stonden we na den oorlog, voor een algeheele uitputting der arbeiders, waardoor za natuurlijk minder, en van slechter hoedanigheid zouden voortbrengen. Overigens door hunne werklieden een weinig te ondersteunen, geven da patroons toch maar het honderdvoudige terug, van dg winsten die zij in betere tijden, door het zwoegen der eerstgenoemde^ konden verwezenlijken. « Het socialisme zal verdv/ijnen als de klassenstrijd ophoudt te bestaan ! » Arme, arme Bien Publie! Juist dan zal het socialisme verwezenlijkt ziju : La Bien Publie loochent dat dat klassenstrijd onvermijdelijk is. We zijn het eens! Maar hij zal niet ophouden vóór de hedendaagsohemaatschappelijka vorm, dien gij, — o, logica Î — altoos verdedigt, verdwenen is ! « De patroon heeft er meer belang bij. in plaats van hunne loonen te verlagen, dat de werklieden hem goed werk leveren. » ^Maar ondanks dit, .zien we toch dat, niettegenstaande de kleermakers van de stad, over het algemeen, beter werk leveren, bet werk der groote confectiohuizen bijna uitsluitend naar den buiten praat. Hetzelfde geldt ook voor de sigarennijverheid en _ nog voor zoovele andere! Het «entreprisewerk» dat op de meeste werkhuis en is ingevoerd, stelt toch ook wel het. zuiverste bswija daar, dat de patroon tegenwoordig enkel en alleen eischt: Teel yoortbi-eagst toot weinig ipoa. Waarom anders zijn er wetten op vrouwen- en kinderarbeid noodig? # £ # De klassenverzoening, waarvan Le Bien Publie spreekft, is eenvoudig weg onmogelijk ! Heldert maar een weinig uw geheugen op, oude" jongen; herinnert u de sta-" king van Bousselaere, van over een paar jaren, waar het ging christelijke werklieden tegen christelijke patroons! Wilt gij den ma&tsehappslijken vrede, wel, heere God, werkt dan met ons mede en tracht de klassen te doen verdwijnen : dat is da eeaige oplossing. Zoolang er luiaards zullen zijn, die leven in overvloed en menschen die, al werkende van vóór zonsopgang tot na zonsondergang, armoede lijden, zoolang is er geen e verzoening mogelijk! De bestolene kan geene vriendschap gevoelen voor dezen die hem besteelt, dat i3 gekkernij. Wij, sociaal-deniokraten, prediken aan de werkers het klassebewustzijn, omdat dit hen zal voeren naar dan zegepraal. Wij leeron de arbeiders hun eigenwaarde kennen, omdat ze als voortbrengers van allen rijkdom ook recht hebben op een boter en menschwaardiger bestaan 1 Wordt daar- delijke barmhartigheid heeft ons de christen plicht opgelegd er zerg voor te dragen, daarom hebben wij het kind toevertrouwd aan de familie... om het te voeden en in zij nen dienst te nemen of het op te nemen als het zijne_ overeenkomstig de wetten. Aan deze familie is do onderhoudsprijs betaald.» Deze bekendmaking werd den Zondag voorgelezen bij do Godsdienstoefeningen . Wat opmerkelijk is, is het onderzoek naar de familie — opzoeking naar het \ aderschap — nu nog niet toegelaten; het bekendmaken van het feit — nu nog verboden, enhet geven van eenen naam aan den kleinenbeschsrmling. In de Vliio eeuw werd in eene kerkvergadering beslist: «Wie een verlaten kiad aanneemt, geve daarvan een ontvangstbewijs en indien na 10 dagen niemand het opeischt mag hij het kind als het zijne behouden (dus het recht van den In bezitter door de kerk bekrachtigd) Maar wat te doen als men te veel kinderen in 't kerkportaal vond ? 't Geval deed zich voor te Milan in 787; er werd een tehuis gesticht waar al die verlatelingen nder de bescherming van het kerkbestuur aan een daartoe aangesteld persoon mochten afgegevon worden; deze bracht ze ter kerke om gedoopt en verder in familiën .eplaatst te worden. Bij gebrek aan voedsters bleven ze tot hun 7e jaar in het vondelingshuig emochten dan vrij weg gaan, zij loehten ook blijven om eenen stiel te leeren. De milde gever 'van dat gesticht had bij d>e fondatieakte doen vermelden dat bij gebrek aan kinderen het Huis ~ok openstond vcor armen, gebrekkelijken en pelgrims. Zou men het in onzen tijd beter doen ? Volgens de kapitulariën van óarel den Groote werden de gebruiken als wet verpliçhveud geja&akfc eok dis betrekke!üfe de Kristus leerde: Laut AL de hinderen tot Mij komen. . En gij. Weledele Mevrouw, antwoordt daarop: if eg met ds noodlijdende hinderen der officieela scholen.1 Voor het uitbreken van den oorlog, Weledele Mevrouw, was het de gewoonte, in uwe wereld, een strijd te voeren iegen 't officieel onderwijs tsn voordeele van het vrij ondsrwijs, door en met middelen die onwaardig waren van menschen dio zich edelen:stempelen. Aalmoezen, giften en laster waren de drie wapenen die op de schilden van uw strijdveld prijkten. Alzoo gewapend ging uwe coterie tot de aanvallen over. Toch werdïn al die laffe kampen afgeslagen. Gij behaaldet gesne victorie! Integendeel. Het beoogde doel: de dood van het officieel onderwijs werd niet bereikt. Lang hesft die wereld de menschen gepaard mat alle onridderlijke dosnwijien, maar alles dat gesteund is op oneerlijke strijdmiddelen is gedoemd om schipbreuk te lijden. Oneerlijk en laf was het met giften, aalmoeEen, bsdreigimgen en laster de officieele sehokn te willen ontvolken. En dat er ouders gevonden werden die zich Heten vangen door uwe giften en aalmoezen laat zich begrijpen. Zwakke menschen vindt men overal. Dat gij scholen sticht, ze onderhoudt en zulks ras: uwe, eesten, kunnen wij aannemen. Maar da» gij dan nog van do officieele machten geld en steun gaitvingt om ,'icholen te onderhouden welke dienen moesten om haat en tweedracht te zaaien onder een deel der Beijusehs jeugd, zulks is iets dat maar mogelijk was in een land zooals het onze. En toen gij dacht nog verder t-j gaan, toen gij nog meer wildet, toen gij reeds msendot den slag gewonnen te hebben,is de oorlog gekomen met al zijno droeve gevolgen. Heel Beïgiö is recht gestaan. De politiek zweeg en als één man wijdde iedereen en ■allen zich aan zijn heiligste plichten. En wanneer de oorlog reeds een tijd aan de gang was, klopte de armoede aan de Belgische poort. Do zwarte armoede met al hare droeve gevolgen ! Wat ging er van ons arm land geworden ? Op zekeren dag bevond ik mij aan do Iloordzee en daar aan den gezichteinder ontwaarde ik een zwarte stip. En toen zo dichter kwam en gtooier werd riep ik: Hurrah! Het arme België is gered ! Want het was de redding. Het schip mst de Amerikaansche vlag in top kwam naderbij en voer in de richting van Rotterdam. Ja! Boigde was gered! Ginder aan de overzijde van den grooten pias was een volk opgestaan, dat medelijden gevoelde met het steeds grootcr wordends wee van het land B^K3SE3SK2S3Eo5ffi3S^^^E3ii!S^*ïg3SS2ÏE!E^^^ vondelingen —_ er kwam zelfs bij dat elk vondehnjjstehuis een register most houden om de aite van opname eeuwig te bewaren. Geene akte mocht geboekt worden zonder do goedkeuring der overheid. Volgens Kare] de Grcote is het de plicht der Qüders hunne kinderen op te voeden, zelfs als zij arm zijn; doch aan d"eze die verlaten kinderen opvoeden moest eene vergoeding betaald worden. Op do kerkvergadering te Clermont in de IXe eeuw werd cok gesproken over de verlaten kinoeren, en er werd beslist dat vondelingen de bescherralingen zijn d*r kerk — ontaarde moeders die hare Kinderen durven doeden zijn gcd-arende 10 jaar niet toe gelaten tot de Gommuniebank. In de Xe eeuw qjpende men in Burgondië en later ook elders scholen voor weezen ca verlaten kinderen, Heilig Geest scholen geheeten ; het jongcuawseshuia te Kortrijk draagt nog dien naam. Onder het leenroerig stelsel was bet treurig gesteld met de arme vondelingen : de vassalen moesten de kinderen op hun gvongebied gevonden, zelf opkweeken ; die kinderen bleven dan ook hun eigendom en vormden die klasse der lijfeigenen of slaven die des nachts rond de wallen 'sn het kasteel de kikvorschen moesten verhinderen den slaap van hunnen bec'- en meester te verstoren 1 Toch kreeg de barmhartigheid der menschen v/eer de bovenhand. In 1070 opende de stad Montpellier een gasthuis bestuurd door wereldlijken waar een moederhuis was aan toegevoegd : zwangere vrouwen werden er kosteloos onderhouden, wiegen en bunsols gereed gemaakt. De kindqrkleederen moesten hemelsblauw zijn. De moeders mochten er hare kinderen laten of meenemen, deze dis er bleven werden gevoed tot hun 15e jaar,. Er yas'ook eene afdwaling der dapperen. Greotaeh in al zijne ondernemingen, wilde het ook greotsch zijn in zijne liffdadlghsid. Do eene boot na de andere teekende zirh af op onze prachtige Noordzee. Het waren allen zoovele snelrengende boden dio hulp en bijstand voerden naar ons geteisterd heldhaftig volk. Het waren giften van het Amerikaansche volk. Giften van katholieken, kristenen, protestanten, joden, geloovigen en ongeloovigbn. In een woord heel Amerika, zonder onderscheid van denkwijze, had hét zijne bijgedragen opdat het hier zou uitgedeeld worden aan het noodlijdende België. En teen dat alles hier met dank onlrvangen werd, kwamen komitsiten tot stand die

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.