■ jjg-Taar *■ 65 Priis oer nnmmer : voor Belgio 3 centiemen*, vcoi dtn Vjrw'md# 5 centièmes Tei©S,©on ? Redactie 247 « Aïïn?inistratie 2845 Ifriiiriaw 25 FEBBUAKS Î91tf Orokster-Uitgeeîste? i*L ;Miatschappij H ET LICHT bestiiurder : Ip, OEVISCH. L«!eberg»G*i»t .. redactse . . administratie IS100GPOORT. 29. GENT VOORUIT Qrgaa® der Be/gische Werkiiedenparhj. — ¥erschjjnende aile dajen. ABCNNEMENTSPRIJG BELGIE Drie maandcn. . ... if. 2.25 Zea maanden ■ , , , . fr. 6.50 Een jaar fr. 12.50 M«n tboMccrt îicîi Ofi aile petârarcwte» DEN VREEMDE Drie maanden Mî&g«lijtat vertondeo). ta Mi Eene te onthouden verklaring ■ Wij hebben aan Le Bien Public dben opmerken M de hulp die een kapitalist of zelfs eene groep van Kpitalisten aan de werklieden schenkcn, niet voor ge-Bo'lgzal hebben van den klassenstrijd te doen verdwij- I le Bien Public antwoordt daarop het volgende : H Het zou inderdaad te schoon wezen, kon de so-I ciale strijd eindigen en de verschillende klassen der ( maatschappij den vrede sluiien, enkel omdat eene , S bepaalde croep van patroons zich tegenover zijne I werklieden gedragen heeft volgens de regels der I edelmoedigheid. >ooit heûben wij zulk een klemgeestig droom-I beeld gevoed. Maar wij meenen dat de klassenstrijd zou kun-| aen verzacht worden in de mate waarin de eischen I lier rechtvâardïgheid zullen voldaan worden en de B voorschriften der lieidadigheid zullen in praktijk i acsteld worden. Het behoort aan de economische en sociale orga-S maatie van de rechtvaardigheid te verwezenlijken B hetzij door wetten, hetzij door de gezamelrjke po- ■ gingen der groepeeringen. Het behoort aan de weldadigheid van het werk H der rechtvaardigheid gemakkelijker en vollediger I te maken. door een klàar inzicht over onze bestem-I ming en onze wederzijdsche plichten. Mp:; verklaring doet ons genoegen. jBwat 'oekent Le Bien Publiai ■Ten eerste, dat de klassenstrijd beftaat. ■Ten tweede. dat hij niet kan opbouden door de edel-HLedige inzichfen en daden van een of meer patroons, ■Dat is volkomen juistgezien, maar vast en zekerin ^fcœspraak met de vroegere opinie van het katholiek Bien Public meent ook dat de klassenstrijd ver-Kbt wordt door een of meer edelmoedige daden die ^■etnover de werklieden worden gepleegd. ■Wij zijn daar weer mede t'akkoord. Eene goede ^pidgaat niet verloren en oefent altijd een goeden in- ^Bklnr goede woorden zonder de daden er naast bren-B'jjtrenig aarde aan den dijk, meestal niemendalle. W> le Bien Public nu logiek wil zijn met zijn dan moet hij naast de werklieden staan, telkens ^Bfoptreden voov de rechtvaardigheid. :^Hl)an moet hij naast ons staan ora het Zuîver Alge-^■ten Stemrccht, de vermindering der werkuren, eene ^Bllediger en betere arbeidsbescherming, om de fa-^■ieksraden enz. enz. te verdedigen. '■Al die dingen zijn geene volledige maatschappelijke i^Blossing, -wij weten en wij erkennen het gereedelijk. ^■Maar zij zijn wezenlijk eene verzachting van den ^■Bsenstrijd en zij voeren de maatschappelijke vervor-^Hing die wij willen, zooveel mogelijk op de baan van HNeen, deklassenstrijd is rie! noodlottig als men zich ^■ai kapitalistische zijde wilde doordringen van de ge-Bcli'e, dat het maatschappelijk hervormingswerk be-■tru'g en degelijk ge'oeurt. H Helaas, tôt hiertoe is zulk» het geval niet en leden in e aile pogingen vsn toenadering schipbreuk, zij ^*rdtn afgewezen, miskend en dikwijls deed men juist ^ jBtïverkeerde van wat werklieden beleefd en vredelie- ; ^Bnd voorstelden. c ■ En telkens dit weer gebeurt zullen wij zoo vrij zijn r H>' - de aandacht van Le Bien Public op te roepen. ^■Zijne houding in die gevallen zullen den graadmeter c ^Hin van de rechtzinnigheid zijner verklaringen van F. H. ^ Het Steieiijk Werk!oozinfo»ds lu êta Ognîsohen Gemssnîsraad VOOESTELLE?? TOT VERMINDERING VAN STEUN AAN DE GEORGASL-SEEREI) E WERKLIEDEN EK DER « SFAARDERS ». III HET VOORSfEL LEFEVRE Namens de socialjstische syndikaceii van 3ent, stelde gezel Lefevre het systeem roor dat wi] gegeven hebben in «Vooruit» ,7an 23 Februari 1916. Wij herhalen het in enkele woorden. De syndikaten zoudeo aan de stad voor slk werkelijk lid 10 centiemen per week jeven. De spaarkas « Voorzorg » zou aan de-:e.lfde maatregelen onderworperj worden m de «spaarders» zouden 10 centiemen pei iag, of 60 centiemeîn per week aan de itad afstaan. Dit ailes op voorwaarde dat elk reclit-îebbend lid ee.n onderstand zou blijven jenieten van 1 frank daags, zooaîs voor-ieen.Dit voorstel is eenvoudig en goed. Het geeft de verzekering aan den ver-îenigde werkelooze van zijner steun van . frank daags. Het verzekert aan de syndikaten h un )estaan en hunne volledige vrijheid. Het bewijst den verregaanden goeden vil der syndikaten, die al het mogel „'ke loen om het voor de stadsfinanties zoo licht nogelijk te maken. Het is in den grond voordeelig aan de ;tad. Het is gematigd voor wat de <'spaar-lers» betreft. Het is de vernietiging der valsehe be-vijsvoering, gebruikt tegen de syndikaten n zake kasvorming. Het invoeren van een fichestelsel voor le juiste vaststelling der leden. Een voor ons liggend sfcitk, toônt ona de :ijfers van besparîng aan voor de stad ■an do twee voorstè'len, net voorstel van il. Variez en het voorstel Lefevre. Vcorsts! VcorsM Variu-Oarpuilei USsvrs ^.fschaffing der 10 % van 't Nat. Comifceit 100.000 100.000 )e 10 % te betalen "door de syndikaten 100.000 nleg van 10 cent, per week 104.000 Vermindering tôt 2.70 fr. 170.000 i.fgestane toelage 40.000 40.000 ''amiliesteun 30.000 30.000 rermindering d. spaarders aan 20 cent, per dag 112.992 aan 10 cent, per dag 62.400 552.992 336.400 Wanneer het eerste voorstel van M. Car-ientier voor de spaarders zou aangenomen rorden, zou het cijfer voor het voorstel Le-svre stijgen met 62.400 fr. en met het twee-!e voorstel Carpentier — dit is 25 centie-len per dag — in ronde cijfers 150,000 fr. Die cijfers toonen dus op zijn hoogs+e en versc'iil van 150,000 fr., nog daarge'ia-en de voordeelige Yoorv.'aarden voor de Itad van het stelsel Lefevre. JJe voorgestelde maatregelen zijn ailes 'at ongepast en onverstandig is, omdat: 1. De levensduurte stijgt;; 2. De werkloosheid tofaeemt>j' 3. De Iponen dalen ; 4. De moedeloosheid, de onteTredenheid al van zelfs klimmen ; • Omdat men staat tegenover eene ge-organiseerde werkersbevolking, die zich tôt hiertoe voorbeeldig gedroeg En d~.arom is het oogenbîik der voorge-stelde veranderingen en verœinderingen allersleehtst gpkozen en vragen wij de aan-vv rding van het socialisti?c'! ontwerp, dat op aile gebied eene verstandige ' egemoet-koming is. Nog esn bewijs, dat verminderen van den 0 atanu niet gerechtvaardigd is, kan hef- volgende teilen : Wij herinneren ook dat het voorstel Lefevre de spaarders treft met 10 centiemen 1 n' dag, terwijl M Carpentier 20 en zelfs 25 centiemen per dag voorstelt. Dat de spaarders meer ;.fgetrokken bois-den worden aïs tte vereenigdon, komt omdat zij : Niet solidair gestort hebben tegen werkloosheid ; 2. Omdat zij geene bijdragen te storten Cehad hebben; 3. Omdat zij tôt nu toe nog geent lasten v-- organisatie af te dragen gehad hebben ; 4. Omdat dp spaarders, zooals de aan-"eslotenen bij het W.erkloozenfonds, de zeli'de verplichtingen niet hebben, welke nie'- aileen betalen voor hunne werkloozen, doch voor pile leden. terwijl de afzonder lijke spaarder geene bijdrage moet belalen en dexe zou afgehouden worden wauneer hij gesteund wordt. In het verslag der soeialistis^he vrouwen-delegatie zijn twee bndgetten gevoegd, ge-maalct door een niet socialktischen burger in de maand Augustus 1915. Het eene v,ras van een huisgezin van man en vrouw zonder kinderen : het andfre van een huisgezin van man, vrouw en 2 kinderen van 17 en 8 jaren oud. Het eerste budget gaf eene uitgave van 13,23 fr., hrt tweede van 19,93 fr. per week. In deze budgetten was dan nog geene spraak van klocfcn, sêhoeiten, kleedereh, licht. Hier k-,U> ckis eçcc'" spr i'..« zijn van over-dfijving van onzsntwege. Welnu, deze budgetten zijn in uitgaven gestegen door de verduring der Ievensmid-delen: het eerste van 13,23 fr. tôt 15,86 fr. of 2,61 fr. méér, het tweede van "19,93 fr. iot 23,90 fr. of 3,97 fr. méér. En het is na zulke toestanden en vaet-staar.de feiten, dat men spreekt van vermindering van steun en dat men zich zou beroepen op een noodcijfer dat verre bene-den deze cijfers is. Het voorstel Variez heeft een ongeloof-lijken treurigen indr.uk gemaakt oncler gansch de werkersbevolking, zonder onder-scheid van denkwijze. De èecretarissén aller vakverèenigingen, aller denkwijzen hebben Dmsdag 11. EEN-PA.RIG het voorstel Varier, afgekeurd. Geen enkele secretaris heeft zich tegen het voorstel Lefevre gekant. Met genoegen stellen wij die éénheid der gansche werkersklas vast en geven ait ter ôverweging aan den gemeenteraad voor Vrijdag aanstaande Het âlgevtieu oorded der v'efMiedr.n is: 1) dat hét een begin is van verminderen van steun en dat verde>'« stappen op dat gebied zullen volg'en ; 2) dat het tegen de syndikaten is gericht; 3) dat, verre van den steun te verminderen aan de werkloozen, er veel meer gegron- d« redenea bestaan om den onderstand van het volk t« vermeerderen. AAN DE GEMEENTERAADSLEDEN! Ware het u mogelijk de werkerswijken eens goed te bezoeken, het leren der werklieden rens goed na te gaan en hoe het bij hen nu gesteld is, al ware het maar dat u dit ailes deedt gedurende een paar dagen, gij zoudt al ras de overtuiging opdoen, dat de armoede en ellende xeer groot zijn; dat het eene leugen is, dat het wervolk nog geene armoede kent. Ja, wij weten het goed, dat een deel der burgerij met lede oogen den onderstand ziet, welke de stad zich getroost aan 't VVerkloozenfonds, gemeentewerken, enz. enz. Ja, wij weten dat een deel der burgerij van nu af met-misprijzen en afkeuring uiÉ-baraint : We sijn 't wij, die 't al zullen mogen bt-talen.Ja, wij weten, dat bij de vertegenwoordi-gers der burgerij — in het stadsbestuur — daarover reeds geronkt en gemord is. Doch aïs gijjgemeenteraadsledeu, de hui»-houdens 's avonds zult bezocht hebben, welke niet te eten hebben of zij die zich rnoeten tevreden stellen met papattec of rijst, dat het hun de keel uithangt en op den duur walgt. Wanneer gij zult zieû, met kleine lompen te huis, hunne b«ikken van beddens, verslotan slapingen, g«brek aan vuur en licht, met vergaande onder-klecren, bij gebrek aan zeep_. Wanneer gij 's morgsnd* die zelfde buur-ten zult bezocht hebben, Traar de kinderen naar boterhammen vragen en waar ge©n brood in huis is, nog verre van boter. Waar moeder, met den krop in de keel, met ge-broken hart aile voeasel moet weigeren. Wanneer gij zelf de rekening der zooge-zegde gelukkigen zult gernaakt hebben, in 't bijzijn der gezinnen en ter plaats. Ja, het mag nog van ©en vereenigde werk-looze of van een darsewerker of andere ge-doeltelijke werklooze zijn, welke nog wat in-komen heeft. Ja, wanneer gij dit ailes zoudt (jezien en oridcrzocht hebben, dan zou uwe stemmîng ongetwijfeld, daarvan zijn wij overtuigd, niet zijn om den onderstand të verminderen. Gij zoudt. meenen wij. als eene çro®t« toe-gcvendiieiiî \an v.ege de'werkers:syndikat«n het voorstel Lefevre stemmen. Traeht nu toch niet, in cîezen tijd, de rech-ten en vrijheden verworvsn door den wer-kenden stand te verminderen en verbittert ons kalm, rustig en goed georganiseerd volk niet. Op zijn minst verdienen zij het niet en hebben het reeds meer dan lastig genoog. Verzacht het lijden van het volk zooveel als het maar mogelijk is, verergert de ramp niet die het teistert. Vergroot nog de rust, kalmte en vrede waar deze hecrscht, en gij zult na den oorlog fier het hoofd mogen opheffen in de overtuiging: als stadsbe-stuuders hebben wij onzen plicht gedaan. En laat dan maar eenigen kritikeeren op uitgaven, v^or 't volk gedaan, de overgroo-te meerderheid der stad zal u rolgen en goedkeuren. À. V. DE GROOTE SLOKOP Wij hebben in een vroeger artikel, « 'et Groot-Kapitaal en den Oorlog s> aangetoond hoe het Capitalisme juist uit de tegenwoor-dige groote wereldramp reusachtige win-sten weet te trekken. De miiliardenleemn-gen die de oorlogvoerende staten zullen uit-putten en de volken voor geheele geslach- ten zullen verarmen, maken de groot-kajé... talisten des te rijker. Maar niet alleen de oorlogvoerende staten, ook de neutrale staten van Eurona zien we, al naar hunne grootte, min -ai meer aanîienlijke oorlogsleeningeft sluiten. Zij hebben om hunne ueutraliteit te be-«chermen t«gen megelijke verrassing«M> hunne les#r» tôt op den laatsten man moe-ten mobiliseeren. niewwe oorlogswerktuige» ■ moeten aanschafîan, fbrten en rlotten ver-sterken, »nz. Met het gewone oovlogsbudget komea zij daarbij niet mit «n zoo ïiebben achtereen-volgcn* de meesten geduehte sommen moeten leenen, hetzij m hefc binnenland, heteij in het buitenland. 2witserland bijr. heeft kederfc hefc begia ▼an den oorlog op verschillende tijdstippen aaa obli^atie» «itgegeven : 180 milïtoen francs on in Amerika nog 1» millioen dollars erbij geleend, terwijl het in dit moment be-aig ie eene niewwa leening te {)laatsen vaa 100 millioen, te satoaa dus S65 miilioen teg«u S t. k. rente. Hollainl i» derizdiden weg op moe&en gaan. In Januari 1915 heeft het eeuo leening. geslotan Tan 27S millioen gulden en voor en na dien tijd schatkistbons uitgegeven voor meer dan 200 millioen gulden, te samen doa 475^ millioen guldeM tôt 4 1/2 t. h. Noorwegeti, dat pas 5 millioen dollars •chatkistbons tegen 6 t. h. in Amerika had gep aatst, sehrijft nu eene leening ait van 100 millioen kroonen. Zwetlen en Denemarkeu hebben binnen-làndsehe leeningen gesloten ea «veneens schatkistbons uitgegeven te s amen ook voor eenige honderd millioenen. Tôt Let berooide Spanje toe heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt en tweemaâl voor sen paar honderd millioen «chatkist-bons uitgegeven, maar kon z« in hefc buiten-'and niet plaatsen omdat die gierigaards slechts 4 t. h. gaven, hetwelk voor een fat-soenlijke groot-kapitalist togenwoordig veel te weinig is. Zoo zien we ook de neutràle Staten huu goud in het bodemlooae rat der Danaiden gipten, hunne bevolkingen door de te be-taleû rente en aflossing lange jaren zware lasten opleggen, terwij-1 de internationale groot-finaneie de gouden winst opstrijkt. Màâr juist bij die neutrale staten zien wij een ander verwonderlijk economisch verschijnsel, hetwelk slechts in de kapitn-Iistische maatschappelijke çrde mogelijk is. lu Holland, Zwitserland en de Scandina-vÎ3che landen, hebben de handel, de scheepvaart, de landbouw en sommige in-dustriën enorme sommen, ongetelde millioenen, gewonnen in dien ganschen oor-logstijd, door leveringen van levensmidd'e-len, materiaal enz. en het transport. Ora slechts twee voorbeelden te noemen, die ons juist voor de hand liggen: de Hclland-Amerika Lijn in Rotterdam heeft aan hare aandeelhouders vijftig ten honderd divi-denden over het jaar 1915 uitgekeerd, welk reccrd nog geslagen wordt door eene kleine Noorwesgsche maatschappij in Dron{i-heim die in dat jaar een benefice gemaakt heeft van over S millioen kroonen en tachtig ten honderd dividend uitkeert! Wat die duizenden inaatechappijen, trusts en particulière hand'elaars en fabriekanten in al die landen extra winst gemaakt hebben, onttrekt zich aan aile berekening, maar het moet naar miiliarden geteld worden.Voorwaar e<ai verbazingwekkônd ver schijnsel ! Terwijl de Staat, dus de geheele gemeenschap, *ich in aware schulden stort, welker rente en aflossing ook door de geheele gemeenschap, de armste niet uitge- Gerhart Hauptmann Idracht gehouden in Ons Huis, op 27 mari door gezel J.-P. D'HOEDT, wil u heden spreken over Gerhart ptmann, omdat ik voornemens ben in leele'reeks .voordrachten u al de voor-iste tooneeldijehters te doen kenhen, pl de uitheemschen als de inheemschen, is, dezen uit het buit^qland en dezen Haanderèn — a! zijn deze laatsten ge-felijk te tellen. als ik nu over Gerhart Hauptmann A", geschiedb dit omdat hij een dier. ®rs is, die door zijn werk, eene wereld-fflidheid heeft verworven. Ook doe ik °mdat Hauptmann de duitsche tooneel-ter is, het meest van al de duitschen, u gekend, door de opvoering zijner "aainste werken hier te Gent, zooals: Bernd — Vrede. op aarde. Vorrman ïchel ~ De Wevers — Prof essor Çramp-!'oor Zomopgang — Elçjci, en mis-nog ànderen. "}(t de moderne dramaturgen. niet aJ* m Ruit«ehland, maar in aile landen, 11 Gerhart Hauptmann eene eerste tî.ln! al heeft hij de verwacht'ing niet beantwoord die men aanvankelijk-hem had '[r *i,i over de werken van Gerhart. Ptoann eer: en ander zeggen, willen wij 'm ?T«r sijj'i leven spreken, wat hier ^nder belang û d!art Hauptmann is in 1W2, te Ober-. Unn> m Silexip, gebc/fen. |V| j va, er was hotelhonder in bovenge-",,e «a ihaakte «s jaren lang goéde zaken. Van de vier kinderen welke Hauptmann had, was Gerhart de jongste. Van natuur was Gerhart Hauptmann stil en steeds tôt studie voor zekere dingen ge-neigd. Alleen als hij met zijne tnakkërs aan 't spel was epenbaarde hij een zekere drift, die veel tôt wildheid oversloeg. Een vlijtige leérling is Gerhart nooit ge-weest, zoodat men hem rangschikte onder die kinderen, die men gewooniijk « slechte scholierefa» noemt. Meer dan ailes wat men op de school aanleerde, trok de boekenkast zijns varier , met haar kostellijken inhoud, de aandacht van den kleinen Gerhart, en hij was overgelukkig als vader de kast ont-sloot en hem een of ander boek over natuur-wetenscliappen ter lezing gaf. En zoo leer-d Gerhart heel vro<>g de werken van Buf-fon, Alexander von Humboldt en ander« nâfcuurkundigen ktnnen. Gerhart had ondev zijn scholieren den naain van «droomer». En dikwijls werd hij om zijn «droomerijen& door hen bespot, be-halve aïs zij zijne hulp noodig hadden, om hunne opstellen in 't klare te.brengen, het eenigste vak in de school, waarin hij uit-muntte.Intusschen ging het met de zaken van vader Hauptmann niet meer zoo viol als vcofheen, en in 1877 moest hij zijn eigendom in handen van schuldèischers overlâten en zich, door voorspraak van een vriend, gaaD vestigen aïs koffiehuishouder in de statie van Niedersalzbrunn, 'n zaak, die niet al te schitterend was De andere broeders van Gerhart waren hier en daar geplaatst als bedienden. Doch de jbngst'- zoon baarde aan den vader veel zorg. En daar hij op school niet aan de ver wachting, die men van hem had, voldced, onttrok rnen hem aan dezelve, toen hij nog geen 16 jaar oud was, Maar du re-es ook de vraag: Wat met hem te beginnen? In zijn schoolboeken had men, in plaats van lessen, gedichten en sprookjes ontdekt, die door zijn broeder Karl niet zonder aan-doening gelezen werden, waardoor bij hem hoi gevoelen opkwam dat zijn broeder Gerhart wel als dichter kon gesehapen zijn. De kleine Hauptmann ging nu bij zijn oom op het platteland wonen. Daar oerst vcelde hij zich veel meer op zijn gemak dan iu de kleine stad, waar zijne ouders, zijne broeders hem slechts half en zijn leermeester hem in 't gehesl niet begrepen en hij hèn evenmin. Nu was hij vrij, vrij a!s e*n voge! in de lueht. Hij voelde de drukkirig niet meer die hem in Salzbrunn ter neer gebogen hield, de roede der tucht zweefde niet meer drei gend bovea zijn hoofd. Wat voelde hij zich verlieht, verheugd om die verwisseling van woonplaats. Nu lag de tijd van schoolban-ken en leerboeken achter, en het open, vrije land, v66r hem, dat land, met zijn gezonde lucht, zijn millde geuren, zijn vroolijk leveti. Het was de vrijheid, '•'ie hij nooit gekend had, die daar voor hem Iag, zoo ten minste daoht en hoopte hij. In zijn nieuwe woonst ondervond Gerhart maar al te spoedig dat het anders ging dan hij gehoopt had. De opvoeding die men hem daar gaf was streng geloovig en men bereidde hem voor om den boerenstiel uit te oefenen. En al heeft die godsdienstige opvoeding lange jaren op hem gedrukt, zij is toch niet blij vend geweest, want in zijn werken ziet men dat hij er zieh heel en a! he'eft van weten te ontmaken. En voor den boerenstiel voelde hit niet de minste neiging. Reeds voor zijn intrede bij zija oom had Gerhart aanleg voor de beeldhouwkunst ge-toond. En die aanleg ontwikkelde zie.b Uns? om meer. Na twee jaar verblijf bij zijn oom ging hij naar Breslau, a'waar hij bezoeker der koSinklijke kunstschool werd; waar hij les nam in teekenen, kunstgeschiedenis en , in 't beeldhouwen. Maar weldra lag hij met den bestuurder 6i. zijne leermeesters overhoop, en 't. gevolg was, dat hij voor eenige maanden uit de kunstschool gesloten werd. Gedurende dien uitsluitingstijd kreeg Hauptmann privaatlessen van den meester-beeldhouwer Maertel, door wiens toedoen hij, nog vôôr zijn straftijd was afgeloopen, ia de school mocht terugkeeren, zonder dat ziine ouders iets vari heel die geschiedegis-sen v, isten. Nog eeri vol jaar blcef hij bij Maertel in de leer, toen hij deze wegens ziekte verlaten moest. Intusschen had Gerhar: Hauptmann zich ook met de dic-htkunst bezig gehouden, en wat hij op dat gebied reeds had voortge-bracht, liet zijn leermeester zieb met veel genoegen voorlezen. Zijn pnrustig gemoed joeg hem uit Hres lau weg, naar Yena, waar zijn broeder Car! vorbieef, en die vurig verlangde zijn jongste broeder bij zieh te hebben. Daar vond hij een kring van rrienden, bij wi« het soms lustig toeging ; maar ook daar bltef Gerhart slechts een jaar en be-gaf zich naar Hamburg, waar zijn broeder Georg verbleef, van waar hij zich inschcepte op een koopvaardijstoomboot, om eene lange zeereis te ondernemen. De boot legde aan te Malaga, waar gelost en geladen moest worden. Van daar ging het naar Barcolona, vervolgens naar Marseille, waar hij afseheid van het schip nam, zich naar Genua begaf , al waar hij weer zijn broeder Cari a&ntrof die de Alpen wa» over-gekomen.Sankw1 rei*ç)a» pii aw-r N»o«l». da» het eiland Oapri, iraar «j in vol geluk ge-noten van wat de natuur daar te oewonde-ren gaf, en alwaor zij rond zich een gezel-schap hadden gevormd dat, om zoo te zeg-gen, in treurnis achterbleef, als de tvee blonde Duitscher», na een oponthoud van ongevoer aes weken, dien parel der eilanden verlieten. Cari Hauptmana begaf zieh naar Duitseh land, Gerhart naar Rome, waar hij al spoe-dig door de Malaria werd a.angetast en deze ziekte hem dwong naar 't ouderlijk huis terug te keeren. Een jaar later was hij weer in Italië, waar de groote ou de kunst hem heentrok : de beeldhouwkunst. Te Rome riehtte hij zich een werkhuis in, waar hij zijn geest zou laten voortbrengen. Doch de lucht van Rome kon hij niet yer-dragen, en wederom werd hij op het siek-bed geworpen, lijdend aan typhus. Lang duurde de ziekte, en meer dan een* vreesde men voor een noodlottigen afloop. Aan zijn bed zat voortdurend een goede engel, zijne bruid, de zuster der vrouwen van zijne broeders Cari en Georg. Gerhart gênas en de engel, die hem aan den dood betwist had, werd zijne vrouw. Tôt hiertoe had in Hauptmann's binnen-ste een strijd plaats gehad tusschen twee kunsten.Aan wie zou hij, de zwakke mensch, behooren? Tôt, beide kunsten had hij eieh steeds aangetrokken gevoeld. De beeldhouwkunst had hij tôt hiertoe beoei'end, maar de dichtkunst had hij niet verlooehend. Nu echter was bij in zijn leven tôt dat punt gekomen, waar hij iu de nood-zakeiijkheid was een keus te doen: ôf hij eo« beeldhouwer worden, ôf dichter. (V erroigtj

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.