Op 22 april 1915 schrokken Franse en Britse troepen in de linies tussen Steenstrate en Langemark op van een gele wolk die naar hun linies toedreef. Toen de wolk de soldaten bereikte, kregen ze last van hevige en pijnlijke hoestaanvallen en brandende ogen. Deze eerste grootschalige gasaanval met dodelijk gas zorgde voor een golf van paniek onder de soldaten.

In augustus 1914 rukten de Duitsers in zuidelijke en westelijke richting op door België. Ze bereikten snel de Frans-Belgische grens, maar werden aan de Marne tot stilstand gebracht door Franse en Britse troepen.

Na de aanslag op de Oostenrijkse troonopvolger in juni 1914 liepen de spanningen tussen de Europese grootmachten snel op. De Belgen maakten zich echter niet al te veel zorgen: het land was neutraal en hoefde dus niet te vrezen om betrokken te raken in een eventueel conflict. Maar dat was zonder het Duitse von Schlieffenplan gerekend, een militaire strategie die er in voorzag om bij een oorlog met Frankrijk door België op te rukken tot in Parijs.

Op 28 juni 1914 werd in Sarajevo de Oostenrijk-Hongaarse troonopvolger Franz Ferdinand vermoord.

Aan de vooravond van de oorlog was België voor een groot deel van zijn voedselvoorziening afhankelijk van invoer. Door de Britse maritieme blokkade viel die import stil. Hierdoor werd de voedselbevoorrading al snel problematisch, vooral in de steden. Om de bevolking te voeden kwam er een gigantisch hulpprogramma op gang dat gedragen werd door twee organisaties: het Nationaal Hulp- en Voedingscomité (NHVC) en de Amerikaanse Commission for Relief in Belgium.

De Eerste Wereldoorlog bracht een gigantische vluchtelingenstroom op gang. Minstens 500 000 Belgische burgers, ruim 7% van de Belgische bevolking, brachten vier lange oorlogsjaren in het buitenland door.