Tweede jaargang Nr 50 Priis 6 centiemen tient 29 October 1916 hoofdredactie : algemeen secretaria at met de medewerkinc-van het werk der volks bibliotheken "de straal,, ALLERLEI beheer : vrou wensecretar1aat peperstraat, 17. — co» — abonnementen per jaar : fr. 3,25 zes maanden: » 1,60 drij maanden: » 1,00 Weskblad voor ons Vlaamsche Volk INHOUD : Allerheiligen. — Allerzielen. — Een hemelsch Bloempje (Allerzielen-legende).— Peetje. — Op den bodem der Zee. — Oproep tôt de Christene Arbeiders. — Ter bestrijding der Tering.— Aan wie de schuld ? — Wat is de Huiselijke Haard ? — Wie volgt er nog ? — Voordrachten en Lessen. — Nieuwe Lezers. — Schoone Boeken. — De Verloofden (8e Vervolg.) Allerheilioren Laat ons heden den geest verheffen ver boven 't aardsche stofgewemel en dringen wij op de snelle vleugelen der ver-beelding het hemelrijk eens binnen. Welk een overheerlijk schouwspel ontrolt zich daar voor onze oogen ! Wij zijn als bedwelmd door den weergaloozen luister die nitgaat van de heilige Maagd, daar vaart langzaam een stoet voorbij van duizende eerbiedwaardige mannen, aposte-len, evangelisten, monniken en kluizenaars, omgord met den purperen mantel van versterving en boete; andere zware boeken dragend waarin zij met gulden letters Gods heer-lijkheden bemaalden ; eene onafzienbare rij van martelaars, wier kleed lieflijk besprenkeld is met roode vlekjes, zinne-beeld van hun bloedvergieten voor het heilig geloof en den palmtak der overwinning zwaaiend; eene ontelbare schaar van maagden van allen stand en leeftijd, uitgedost in het witte bruiloftskleed, 't stralend voorhoofd ten teeken hunner heldhaftige liefde, met vurige roode roosjes omstrengeld en de lucht bezwangerend met den aangenamen geur hunner wuivende leliën, die beurtelings vôôr den troon van het Lam hunne huldezangen op aile tonen en wijzen uitgalmen, waar-rond millioenen engelen zweven die met hunne zoetluiden-de harpen die hemelsche melodij begeleiden. Wat eindelooze zegestoet, wat jubelzang ! En toch, zij ook waren menschen evenals wij, met dezelf-de gebreken en moeilijkheden, zij ook hadden te lijder. en te strijden en kwamen zij somtijds uit den kamp, gekneusd, doorwond, met verscheurd en verhakkeld lichaam, dit ailes toch kon hun niet doen wankelen en verwierf hun 's he-mels onuitsprekelijke genoegens. O gij, lieve heiligen, die van uit uwe zalige verblijfplaats nederblikt op ons, moege-wrochte en afgematte kampers in de reusachtige worsteling tusschen het goed en het kwaad, leent ons iets van uwe bewonderenswaardige kloekmoedigheid en engelachtig ge-duld, opdat gij ons eenmaal als broeders in d'armen knellet en uwe reine lippen'ééns den welkomzoen op het zegepra-lend voorhoofd drukken. Allerzielen Hoe verheffend, hoe smartelijk tevens werkt dien jaardag op het gemoed. Aller-zielen, de zielen van de dooden, ook die van de levenden, richten op dien dag, hunne vurige bede tôt Hem, die leven schenkt en leven ontneemt, tôt den Almachtigen beheerder van leven en dood. Aller-zielen, nu meer dan ooit, want elkeen gaat nu ge-bukt onder smart en rouw, elkeen smeekt om genade voor een dierbaren afgestorvene. Een algemeene weeklacht ge-slaakt door het menschdom, stijgt op uit de diepbeproefde harten, zich vermengend met het schilklagend gefluit van den kouden Novemberwind, die den zwaren nevel doorboort die de aarde omfloerst. — Rouw en wee in aller harten, rouw en wee weegt drukkend op d'aarde. Hier, en overal. ook op vreemden bodem, weerklinkt het De Profondis, hier en overal klept de doodsklok, in aile ka-pellen, kerken en kathedralen staan katafalken door bfan-dende waskaarsen omgeven, hier en overal worden over-vloedige tranen gestort, eenieder weent, niet enkel om den eenen die zij verloren, maar ook om al die anderen, om ons aller arme dapperen die voor de eer en htt geluk der natie hun jeugdig leven ten offer hebben gebracht. Ja met wie-rookwolken, met het klokgelui en de orgeltonen, met de in een gemeenschappelijke smart vergoten tranen, stijgt eene plechtige offerande ten hemel op, en de Heer doet onge-twijfeld mi!d, zijn zegen neerdruppelen op diegenen voor wie overal die katafalken zijn opgericht. Op de doodenakkers worden frissche geurende bloemen tôt kronen en kransen, tôt kruisen, palmen en tuilen ver-werkt, en stemmen met de diepwortelende droefheid in. — Doch ginder, die door den oorlog verwoeste streken, die uitgestrekte verlatene slagvelden, vormen een overgroot kerkhof, dat op dezen dag, ter eere der graven, toch onge-naakbaar blijft. In gedachten zijn wij daar echter tegenwoor-dig, in gedachte staan wij daar met gebogen hoofd in die-pen eerbied voor die dapperen, die midden in hun jeugdig levensvuur, in voile kracht van hun mannelijken leeftijd, die vol moed ailes van de toekomst verwachtten, voor hen die vrijwillig dat ailes ten offer brachten en onmeedoogenloos zijn neergeveld. Ach wanneer men zulks bedenkt, wat eene schrikkelijke verantwoordelijkheid berust toch niet op al diegenen die, door lichtzinnigheid, door zelfzucht, door wraaklust, door hoogmoed iets hebben bijgedragen tôt het verwezentlijken

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.