CAROLUS HET WEEKBLAD VAN DE VLAMINGEN PRIJS PER JAAR : voor België fr. 2.5( voor Nederland .... { 2- voor andere landen . . . fr. 5.— 4-c Jaargang, Nr 13 — Dcnderdag 26 Maart 1914 Bureelen van het Beheer : — Bureelen van den Opstelraad : 3, OFFERANDESTRAAT, 8 - ANTWERPEN - TELEFOON 2178 PRIJS PER NUMMER : 5 Centiemen Aile brieven en mededeelingen dienen ten laatste Dinsdagavond ingezonden. ANDERE TEEKENEN DES TIJDS Drie bittere nederlagen hebben de Vlamingen In de 5e afdeeling werd het voorstel tôt vérin de laatste jaren getroffen : de verknoeiing vlaamsching aangenomen met 11 stemmen tegen van het wetsvoorstel Coremans ; de machteloos- 8 en 2 onthoudingen ; door die meerderheid heid om in het leger aan onze taal hare reçhten wordt Dr. Van de Perre aangeduid als verslag-te waarborgen ; en nu weer de ellendige oplos- gever ; maar als de geheime stemming gevraagd sing die de nieuwe schoolwet brengen komt. wordt, gebeurt het wonderbare feit, dat de Maar eene vierde, de bitterste vernedering meerderheid plots is gekeerd, en een frans-van allen, staat te wachten. De strijd voor de kiljon, M. Versteylen, verkozen wordt. Vlaamsche Hoogeschool is aangevangen en wij Hetzelfde gebeurde in de 6e afdeeling ; door mogen, nu reeds op voorhand, zeker zijn dat 11 stemmen tegen 7 wordt het voorstel aange-we hem verliezen zullen. nomen en Moyersoen door de meerderheid als Dit is geen zwartgallig pessimisme; dit is den verslaggever voorgesteld. Maar als Woeste de klaren blik dien wij op de toekomst kunnen ver- geheime stemming vraagt, is het alweer een krijgen, door te onderzoeken welk de oorzaken tegenstrever, de Waal Poulet, die verslaggever der geleden nederlagen waren. wordt ! Het valt niet te loochenen : in al deze geval- Dat beteekent dus, dat er daar heeren zitten, len zijn wij door onze volksvertegenwoordigers die in het openbaar Ja zeggen, om in het ge- verraden geworden : "Hoogere belangen der heim Neen te stemmen ! politiek" en "Partij-tucht", ziedaar de troeven Dat beteekent, dat er daar lafaarden zitten die die tegen ons werden uitgespeeld ; terwijl de niet voor hunne meening uit durven komen ! vrees om scheuring te verwekken, of in de kaar- Voor iemand die zich openlijk tôt onzen ten van den tegenstrever te spelen, den zeld- tegenstrever verklaart,kan men achting hebben ; zamen oprechten politieker belet hebben flink maar wat gezegd van deze die zoo plots van de Vlaamsche belangen te verdedigen. meening veranderden, toen de kiezer hen niet De toestanden, die ons deze nederlagen meer op de vingeren kon zien ? deden oploopen, zijn nog niet veranderd ; het Dat zijn de leugenaars en bedriegers die ons is dus van meet af zeker, dat in zake van de al jaren lang hebben bedot ; die 6ns in kiezings- Vlaamsche Hoogeschool wij in het Parlement tijd zeem aan den baard strijken, om in het Par- weer een nieuwen kaakslag mogen verwachten, lement te handelen... zooals wij hebben gezien. die nog wat luider klinken zal dan dien van Vlaamsche volk ! uwe belangen zijn in goede School- of Legerwet. handen ! Binnen een maand zult gij ze zien af- Opnieuw maken onze politiekers zich gereed komen, hoed in de hand en glimlach op de om ons te verraden en te verkoopen. tronie, de rekels, die u nu hebben verraden, om De feiten die gebeurd zijn, toen in de afdee- dan uw stemmeken weer af te bedelen. lingen der Kamers het wetsvoorstel Franck-Van De Vervlaamsching der Gentsche Hooge- Cauwelaert werd behandeld, zijn zoo weerzin- school? wekkend en walgelijk, ze stellen zooduidelijk de Misgeboren monsters : School- en Legerwet, laffe schijnheiligheid onzer politieke paljassen arm en verknoeid voorstel Coremans, schuif in het licht, dat geen zweepslag hen hard ge- op ! daar zal spoedig een nieuw misbaksel in noeg om de ooren kan kletsen. uwe rij plaats komen vragen. Wat geen eerlijk mensch voor zijn geweten Maar daar zijn teekenen des tijds, die schij- zou durven verantwoorden : in het geheim juist nen aan te duider., dat de Vlamingen eindelijk het tegenovergestelde doen van wat zij in het genoeg van al dat politiek geknoei beginnen te openbaar verklaren, dât lappen zoo maar onbe- hebben. En wij zouden ieder aspirant-politieker, schaamd de heeren, die het volk naar de Kamers die nog verlangt bij ons een toekomstigen roi te zendtom zijne heilige rechten te verdedigen ! spelen, aanraden, eens dien kant uit te kijken, \A T?XT/~«T7T H7T?nir lflM A n/~vï ITf " 1 Q liever dan voor den dag te komen met het zoet-sappig water-en-melk-flamingantisme, waarover wij in ons laatste artikel hier hebben gerept. Geen oprecht flamingant kan in den tegen-woordigen^politieken toestand nog bevrediging vinden. De gedachte aan eene nationale Vlaam sche Partij hangt in de lucht. Nu of nooit is het oogenblik daar om de handen uit de mouw te steken. Men denke slechts aan de talrijke dagorden die door allerlei kringen gestemd werden, na het verwerpen der Vlaamsche amendementen op de Schoolwet, en waarin overal met scheuring werd gedreigd ; en aan de artikelen sedert dien verschenen in heel de onafhankelijke flamin gantenpers. Gaf de dagorde van het Verbond der Vlaam sche Maatschappijen niet in overweging, of hel voor de Vlamingen geen tijd werd voor de Bestuurlijke Scheiding te ijveren ? Verscheen er in "Ons Recht" niet een hoofdartikel dai vroeg, dat een paar onafhankelijke flaminganten zooals Wildiers en Alfons Van Roy, zich als kandidaten zouden stellen ; werd er niet gespro-ken van eene partij die de Bestuurlijke Scheiding als eerste punt op haar programma zou hebben. Verscheen er hier, in "Carolus", niei een artikel dat vroeg om de oude goden omver te werpen ? Overal dezelfde teekenen des tijds. Mejuffei Rosa de Guchtenaere gaf in het Alg. Nederl. Verbond te Gent, eene voordracht : "De radi-kaalste Flamingant is nog een Franskiljon" (verschenen in het Maartnummer van "De Witte Kaproen"), waarin hetzelfde vraagstuk nauw-keurig wordt onderzocht, en bevestigend be-antwoord.Op 29 Maart, houdt de Vlaamsche Volksraad een landdag te Brussel, waar de "herziening der kieswetten" op de dagorde staat. Nu of nooit is het oogenblik daar om eene Nationale Vlaamsche partij te stichten, met als eerste punt op haar programma : Bestuurlijke Scheiding. Maar het mag niet blijven bij woorden ; bij voordrachten of dagblad-artikelen of landdagen zelfs. De bespreking die mejuffer De Guchtenaere van hare voordracht had gevraagd,schijnt in het water te zijn gevallen. Doch het vraag stuk isgesteld en zal niet doodgezwegen worden. Eene onafhankelijke partij wordt niet op één dag gesticht ; te veel hebben er overigens be-lang bij stokken in de wielen te steken. De zaak moet besproken worden in de pers ; landdagen zouden moeten gehouden worden ; studie-commissies gesticht; een voorloopig programma worden opgemaakt ! Later zou een centraal organisme de leiding kunnen nemen. Wie doet er mee ? Maar geene woorden, daden, hoor ! Een Energumène Flamingant. Het schijnt wel, dat menschen met veel geld, ook altijd veel verdedigers vinden. Dit zou men althans zeggen aan een soort naamloozen dreigbrief, dien wij ontvingen naar aanleiding van het artikel,waarin wij het waagden den heer Paul Lippens even op de vingers te tikken. Aïs die heer iets op mijn artikel aan te merken heeft, wil ik hem graag te woord staan om mijne meening te verdedigen.., en desnoods ook "amende honorable" te doen. Maar tôt zoolang houd ik ieder woord van mijn gezegde staande. 't Zal echter alweer blijken, dat het veel gemakkelijker is een dreigbrief te schrijven, dan wel een artikel te weer-leggen. Een Enerqumène Flamingant. ♦ m • m ♦ Internationale Peperbollen Het is een moeilijke taak voor een eenvoudig draaier van internationale peperbollen, te moeten schrijven over de rijke, deftige, gewichtige vervaardigster van een blauwe boon, die, na een week, nog de heele wereld staat na te kijken. Een peperbol is een heel nietig ding, dat zijn eind vindt ergens op een boterham of op een nog bescheidener plaats en voor nog aardscher gebruik. De kogel van Mevrouw Caillaux daarentegen, zal over de eerste tientallen van jaren heen, een heel fleurig bestaan blijven leiden in de hoofden en de boeken van historici, nadat hij heeft liggen te knallen in de Parijsche rechtszalen, en wellicht zelfs de internationale politiek een beetje heeft doen daveren. Dat bewijst al voldoende dat men er niet mee moet gekscheren. Maar ik ben een wijsgeer. Toen ze in de buurt van Jena kanonnen bij honderden tegelijk MIJN WONNIG LAND door OSCAR SIX De peerden trokken, de zwinkels spanden. Over het hoofd en den hais van de dieren lag er een net gespreid, en langs den rug en om de flanken wemelde 't gebladerte van 't hout, dat er gegespt was in de riemen om de dazen te weren. De vlinders vlerkten door de blauwe ruimte ; de roosjes geurden in de hage-dorens langs de baan. Of de tijd was aangebroken om vlas te wieden, met een lange rei van man-nen en vrouwen, barrevoets kruipend over den grond. In de verte dreven de zomerwolken, en blonken de roode da-ken der huizekens tusschen het groen. Of de hooimaand kwam, en in de meerschen was 't een her- en derwaarts keeren zonder einde, zoo het scheen. De zeisens sloegen met grooten, regel-matigen zwaai door het gras ; patrijs-eieren kwamen bloot, of puiden die wipten over 't blekkerend lemmer van den maaier. Soms werden de zeisens gewet, en als den blauwen steen er over gletste, klonk het verre weg en in gelijke mate door het groene ruim, De meisjes met den grooten zonhoec op het hoofd, striewelden het gers uii met de vorke of de riek, en op de reeds gemaakte oppers, 's avonds, van achtei de frazelende Canadaboomen, glom bleek en droomerig de glinsterende maan. Het beekje murmelde, al kabbelend, zacht, en in de eerste deemstering be wogen zich de maaiers. Of de oogst zegevierde onder den laaien zonnebrand ; in zwermen vielen de haren onder de pik, en onder den haak werden ze weggerakeld dat hel ruischte. Door 't vrouwvolk even spoe dig werden ze in schoven gebonden en gestuikt. Onder den zegevierenden zo-mer stonden ze daar te droogen in het laaiende licht zooverre de blikken reik-ten, en de peerden bewogen zich ver-der in den zonnebrand hel afgeteekend op den klaren hemel. Of 't was den hoppepluk, onder de weelderige ranken der begroeide sta-ken en kepers, met den goeden geur der wemelende klokjes boven het hoofd. En van onder de strooien hoe-den, of de gekleurde doeken die het hoofd der vrouwen beschermden,klonk den slependen zang, de weemoedige voois, het slanke liefdelied, dat langs de heele rei der hoppeplukkersklaagde. In de ranken fluisterde den wind, onder de saamgehoopte staken wipten de konijntjes, en Léo wikkelde de per-sen uit den grond, en draaide ze rond in zijn groote vereelde hand om de ; zwaar beladen rank er af te schuiven. De klokjes schitterden van goudglans in den mierelenden zonnebrand, en : binnen in de kelkjes waren ze met geluw-bruinen brons bestrooid, wen over de bladeren de bont geschelpte pimpampoentjes en de kleine donder-beestjes kropen. Boven hun hoofden leefde heteeuwig-bewegend wolkenruim, en groote ge-vaarten schoven door de diepe lucht, met donkere plekken van tijd en hevig-schitterende boorden. In de hagen floot nog af en toe een late merel tusschen 't groen ; nog toog er bijwijlen een leeuwerk omhooge, maar eeuwig en altijd fluisterden de bladeren boven hun hoofd. Of 't was den herfst die heerschte, met zijn albedwelmende reuke en zijn schitterende kleuren in 't hout. Of nog de winter die kwam met witte vlakten en maagdelijk besneeuwde da-ken. De boomen, die er donker op afgeteekend waren, en Blootakker's molen die er als een reuzenkruis de witte vlakte beheerschte met zijn hevig roode wieken. De korenmolens raderden en schud-delden in de schuren ; op maat en ka-dans sloegen de vlegels over het reuze-lend graan. De goudvinken kwamen dichte bij, de hoenders scherrelden in 't kaf, de leeuwerken wipten er tusschen, het roodborstje trippelde rond, het winter-koningske piepte, en over de besneeuwde kapel trokken de raven. Zoo ging het, jaar in jaar uit. Zoo holdehetleven almachtig en druischend door de oude beschilderde gangen, door de stallen, de groote kamers en de zwaar-gewelfde kelders der hoeve voort, en Wartje ademde het leven met voile longen thans, en geheel en gansch ging hij op in de duizendvoudige be-weging van de groote hoeve van Verbare. V En eens, in de maand van Juni, als de ziele zonder dat z'het zelve weet, gelijk een bloem ontluikt, en van liefde gewaagt zonder het te vermoeden, had Verbare aan Wartje gezegd, dat hij 's avonds naar een naburige hofstede Renilde moest halen. Toen ze getweeën weerekeerden, en aan den slagboom van de weide, vaar-wel hadden gezegd aan de jonge vrien-din van het meisje, liepen ze zwijgend naast elkaar, en in de groote stilte van den zomernacht, was het, of hun leven dichter tôt elkander kwam, en of hun beider gemoed, dat boordevol was van de groote innigheid die hen om-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.