TWEEDE JAARGANG No. 29. ZATERDAG 23 MAART 1918 LOSSE NUMMERS 7^ CENT Oplage van de week; 6165 Nos. DE BELGISCHE SOCIALIST Tweetalig WeeRblad van den Bond der Belgische Arbeiders in Nederland Abonnementsprijs in Nedérland: 90 cent per 3 maanden. • Redactie en Administratie : LONG VILLE, REMBRANDTSTR. 316, 's-GRAVENHAGE. • Abonnementsprijs voor het Buitenland : f 1.50 per 3 maandei. Wie maakt den vrede? . „I)e socialisten hebben het reçht niet zieh voor de alleenvvertegenwoordi-gers van de arbeidersmassa uit te geven." Clemenceau. Wat Clemenceau vertelt, is <le thesis van de kapitalistisc'he bourgeoisie. Zij doet het doorgaan alsof zij de parti,] is der orde, der gerechtigheid, der wet-tigheid.Zij stelt zich aan de belangen der na-tie in hun geheel te vertegenwooidigen. Hare politiek is de politiek van gansch de bevolking, zoo wordt door baar vast-gelegd.Zij negeert met een schijnbeilisren op-zet de scberpe klassetegenstellingen en hanteert het wapen van den klassen-strijd tegen de overgroote meerderheid der bevolking; terwijl zij anderzijds den mond vol heeft over „godsvrede". Al degenen die zich verzetten tegen de politiek en de belangenider kapitalis-tische bourgeoisie eni hare regeeringen ter verdediging van hun politiek en hun klassebelangen, worden gebrandmerkt voor verraders en defaitisten. Het proletariaat, d'e meerderheid der natie, wil zich vrijmaken van de klasse-politiek der bourgeoisie; deze ontvoog-dingsstrijd en vrijheidskarttp worden door diezelfde bourgeoisie in 't licht ge-steld van geweld, van wanorde, van anarchie; terwijl gansch het kapitalistisch-politiek systeem berust op militair geweld', op autokratie en op anarchie. Clemenceau i s de geautoriseerde ver-tegenwoordiger van de Franscihe bourgeoisie ,en de Parijsche financiers in 't raam van het kapitalisme tegen de arbeidersmassa.De arbeiders hebben bun politiek, hebben hun vertegenwoordigers in 't raam van1 het socialisme. Dit onderscfheid is een geschiedkundig feit., waartegen de bewering van Clemenceau op losse schroeven staat. * * * Wanneer Clemenceau verklaart, dat net socialisme de arbeidersmassa in haar geheel niet vertegenwoordigt, dan be-doelt Clemenceau, dat de vertegenwoor- iet digers van het socialisme het-réélit niet di" hebben op te komen voor d'en volkeni-vrede: de regeeringen of liever de bur-au. gerregeeringen maken den vrede. sis Wat heeft dat te beteekenen? De regeeringen, de spreektrompet van yj het kapitalisme en het impérialisme, ge-steund op het militarisme, bereiden den oorlog voor, verklaren den oorlog, voe-ren den oorlog en sluiten een vrede, met >n de kiemen voor volgende oorlogen. c])" De arbeiders hebben medezeggenschap st_ noch in het een, noch in het ander: hun plaats is in de loopgraven en in de munitiefabrieken. Zoo is het tôt nu toe ten ininste altijd >n_ geweest en Clemenceau denkt dat het • i zoo moet blijven ter eere en glorie van en het gouden kalf. Maar Clemenceau en met hem al de en burger-politici bedriegen zich. Het klassebewustzijn beeft bij het in-en ternationaal proletariaat zôô diep wortel un geschoten, dat de arbeiders zich niet langer meer willen laten gebruiken voor uitbuitings- en slachtvee. [er De wereldbeschouwing van de socia-3e_ listische arbeidersklasse staat in 't raam )Cr_ van de alzijdige belangen der mensch-(?n heid: wereldvrede op basis van harmo- nie, samenwerking en solidariteit. 'n_ Het verschil bij de politieke opvatting ïj1_ tusschen Clemenceau en c.s. eenerzijds rg_ en het proletariaat anderzijds ligt vast aan 't feit, dat de politiek van Clemen-3r_ ceau zich aanpast aan de bijzondere be-ir_ langen eener klasse; terwijl de politiek van het socialisme thuis hoort in 't ka-der van de belangemsfeer der volken. De XXe eeuw is de eeuw der volken! ^b- De XXe eeuw is de epuw, dat het in-tm ternationaal georganiseerd proletariaat zijn kracht zal meten met de kapitalis-ig tische bourgeoisie! le- De XXe eeuw is de eeuw, dat het <-_o-cialisme den eindstrijd zal beproeven tegen het kapitalisme. De XXe eeuw is de eeuw, in dewelke at er z*. beslist worden wie er verder zal ar regeeron : het volk door het volk ofwel >e- de kapitalistisclie oligarchie door de >r- burger-politici. Laatsie Telegram. In Weenen en omiiggende nijverheids-centra is opnieaw een massa-actie ingezet. De arbeiders werden bedreigd door militaire dwangmaatregelen. Daarop keerden zij in de werkplaatsen terug, maar weigerden den arbeid te hernemen. Te Floridsdorf stoppen enkele, en te Stadiau aile fabrieken. Gelijktiidig hebben de Russische krijgs-gevangenen verklaard niet meer te willen arbeiden; de krijgsgevangenen in Rusland zijn vrij. Men rekent op een uitbreiding van de beweging in zooverre dat de alge-meene werkstaking zou uitgeroepen worden. In Budapest is tevens ook een arbeiders-actie aangezet, welke groote afmetingen aanneemt. De telegraphische verbindingen in Budapest zijn onderbroken. Algemeene toestand. A. DE WERELD-REACTIE TEGEN DE REVOLUTIE. Wat de Centralen hebben weten tôt stand te brengen in 't Oosten is onzen lezers voldoende bekeml: Polen, Koer-land, Oekraine, Lithanen los van Rusland onder Duitsche 'hegemonie; in Fin-land die reactie der groot-grondbezitters en andere kapitalisten terug aan 't roer, dank de militaire hulp van Duitschland; Roemendë tôt vrede gedwongen met an-nexatie van Roemeensch grondgebied door Bulgarije en Hongarije en last not least de intrede der Duitsche legers in Odessa, de groote Russische wereld--haven aan de Zwarte Zee. Wat door de reaktie der Centrale lan-den is tôt stand1 ge'bracht in Westelijk Rusland, wordt nu begonnen door de reaktie uit het Oosten in Oostelijk Rusland. Japan heeft den oorlog verklaard tegen het Revolutionaire Rusland! niet voor machtsuitbreiding, noch uit vijand-schap tegen Rusland; maar om Rusland te steunen tegen de Duitsche over-beersching: zoo spreken de Japansche regeeringslui. De militaire verrichtingen zijn begonnen: Japansche met Chineesche re-gimenten zijn slaags met het Russische revolutionaire leger. Het ligt klaar voor de hand, dat de door Jàpan aangegeven motieven slechts d>e pil moeten vergulden en diat Japan heel wat anders in 't zicht beeft dan Rusland te helpen. Welke zijn nu de Japansche oogmer-ken in Oost-Aazië? De erkenning van de Japansche heer-, schappjj in Oost-Azië en zyn bevoor-'.T rechte positie tegenover China; de over-1 neming van het Duitsche bezitsrecht op H . Kiautschou en de Zuidzee-eilanden, als-ook nopens de Chineesche provincie ® : Schantung. Daarnevens wil bet Japansche impe-rialisme nog verder ingrijpen : de heer-JJ schappy over Mandchoerije, de annexa-d tie der noorderhelft van het eiland Sa-B cbalin en de verzekering der ekonomi- sche belangensfeer in Oost-Siberië. '• Aan de basis van Japan's ingrijpen ligt het volgend voorwendsel: de ge-R wichtigste gebieden van Oost-Siberië 1 militair bezetten om te verhinderen dat de voorraden levensmiddelen en oorlogs-materiaal naar Midden-Europa zouden uitgevoerd worden. De Vereenigde Staten zijn niet sterk ingenomen met de macbtsuitbreiding van Japan in Oost-Azië; de imperialis-tische tegenstelling tusschen Amerika en Japan is nog even akuut als voor-heen. De inzet van den strijd loopt hem over het feit of de"Stille Oceaan zal staan onder de beerschappij van bet Arnerikaanscb of het Japansch impe-| rialisme. Frankrijk beeft zijn onvoorwaarde-^ lijke toestemming aan Japan verleend ^ ' tôt militair optreden in 't Oosten. Q Engeland, zooals Amerika, is niet al te zeer sympathiek gestemd tegenover een mogelijke machtsuitbreiding van Japan in Oost-Azië, jjiaar heeft zich k zooals Amerika bij het onvermijdelijke e moeten neerleggen. k De militaire situatie in Westelijk Europa neemt gansch de militaire :1 macht van Engeland! en Amerika in t beslag; terwijl een verzettent tegen de i. imperialistische politiek van Japan in cj het Oosten, Japan rechtstreeks zou drij- ven in de armen van Duitschland. e In 't teeken van dezen bijzonderen toestand tracht Balfour, Engelsch minister s- van buitenlandsche zaken, de Japansche s- interventie in Siberië goed te praten e met de verklaring: dat de autokratie in Rusland moet plaats maken voor de e beerschappij van orde en vrijheid; dat s de Duitsche penetratie in Rusland moet n tegengegaan worden door hulp van bui-Q ten; dat Japan een loyale bondgenoot is, die zijn beloften tegen Rusland zal hou- den zooals het aile beloften hield in dezen oorlog. Wij weten wat wij hebben aan de loyaliteit van de Japansche regeeringslui. Zij zoo min als andere burgerregeee-ringen zijn ons vertrouwen waardig. De ondergrond van de interventie in het Oosten zooals in het Westen is, dat men in Rusland het kapitalistisch re-giem van de Miljoukof's wil doen zege-vieren op de proletarische revolutie. In den loop zijner rede heeft Balfour een belangrijken zet gedaan, wanneer bij zegde: Ik twijfel geenszins aan de oprechtheid der Bolcheviki. P.S. Voorgaandle beschouwingen waren reeds gesteld, wanneer wij in de pers volgende mededeeling lazen: „Kort vôôr de tegenwoordige mikado de re-geering aanvaardde, was het sluiten van een vriendsehapsverbond tusschen Duitschland en Japan met med'ewerking van den voormaligen kanselier Michaëlis zoo nabij, dat al werd on-derhandeld over de uitwisseling van ridderor-den voor de onderhandelaars. Door den plotse-lingen dood van den mikado (30 Juli 1912) scheurde de draad plotseling. De mogelijkheid, dien weer aan te knoopem, is echter allerminst uitgesloten." De door ons aangegeven beweegrede-nen nopens Amerika's en Engeland's platonische toestemming aan Japan om in te grijpen in st Oosten tegen Rusland worden bevestigd door de feiten, beslo-ten in vermeldt bericht. En dan komt Balfout ons spreken over de opredhtheid en de eerlijkheid der Japanners! Daar weten wii ailes van. ♦ ♦ * B. DE DUITSCHE POLITIEK VÔÔR DEN OORLOG. Vôôr het uitbreken van den oorlog was Lichnowsky Dnitsch gezant te Londen. Lichnowsky komt een meniorand'um te publiceeren nopens de ware politiek van Berlijn en Weenien in de laatste jaren vôôr den oorlog. Over 't een en ander laat bij zich in dit mémorandum als volgt uit: Het doel van Grey was niet Duitschland in te sluiten, maar om te bewegen tôt deelneming aan het bestaande concert. Orey zocht „tot een vriendschappelijke toenadering en verstand-houding met Duitschland te komen." Hij hekent, dat de toenadering tusschen Rusland en Japan en tusschen Rusland en Engeland, door Duitsehland's houd'mg bevorderd werd. Zij ontstond, omdat „de moigelijkheid van een nieuwen Fransch-Duitschen oorlog duide-lijk was gewordon." Ten tijde van den Balkan-oorlog had Duitschland de keus tusschen een politiek, die een sta-biele regeling op het schiereiland overeenkom-stig den wensch der bevolking, bevorderde, of een Sitrenge Driebonds-politiek. Het koos de laatste en Lichnowsky meent, dat dit verkeerd was. In deze Balkantwisten was de tegenstelling tusschen de dynastieke en de democrati-sche staatsidee seherp omlijind. En als gewoon-lijk stonden wij aan den verkeerden kant. De Oostelijke quaestie door een Oostenrijk-sche bril bezien, moet tôt een botsing met Rus-alnd en tôt een wereldoorlog leiden." De ontlmllingen van Lichnowsky, al-hoewel vooralsnog eenzijdig, werpen een aardig licht op de Europeescbe even-wichtsptolitiek van vôôr den oorlog. Door den oorlog heeft deze politiek voliedig bankroet gemaakt en moet ver-vangen worden door wat anders, maar ook wat beters. Dat beters ligt op de baan van den volkenbond. Kurt Eisner, onafhankelijke soeialist, zit in voorloopig arrest onder beschul-diging van landverraad. Door bemiddeling van zijn adVokaat Dr. Bernheim doet hij volgende verklaring publiceereni: „Mijn liastgever, in voorloopig arrest onder beschuldiging van landverraad, is het vroeger niet toegelaten geworden perspolemieken te voeren. Ik verklaar in zijnen iiaam, dat het bericht nopens de werkstaking te Miinchen (Miinehner Post 1-2-18) anjuist is en dat hij tegenover de beschuldiging van „gewetenloos verzinsel" (Miinehner Post 28-2-18) staande houdt en bewijzen kan, wat hij daadzakelijk over bepaalde verhandelingen Tan den 4 Au-gustus 1914 gezegd had. Hoogachtend, Dr. Bernheim, advokaat." Kurt Eisner zinspeelt on bewijsmate-riaal nopens de onmiddellijke schuld1 van Duitschland aan den oorlog en waarvan de meerderheidssocialisten ook bennis hebben. Ten dage hebben de Engelsche arbeiders aile vertrouwen opgezegd tegenover de burgerregeeringen. A. HENDERSON. Hoe men in Britannië er over denkf? „The New Statesman", een, Engelsch i weekblad, publiceert op dàtum van 2 | Maart eendge aanvullende beschouwingen nopens het memorandupi der inter-geallieerde socialistische conferentie. Na eenige inleidende bemerkingen over de positieve oorlogsdoeleindîeni, legt de auteur dezer kritiek den nadruk op het gedeelte, dat spreekt over den Volkenbond. Zoo zegt by o.a.: '' I. De Volkenbond. „Maar het belangrjjkste gedeelte van dit do-kument is niet waar men spreekt over territoriale aangelegenheden, maar wel waar het loopt over het ontwerp van een Volkenbond, de basis van ihet gansche program der toekomst, en over de scherpe verklaringen nopens de econo-mische politiek, tôt dewelke de West-Europee-sche arbeidersklasse is toegetreden. 't Is vooral bij deze twee quaesties djat er een groot onderscheid bestaat tusschen de verklaring der arbeidersklasse en a.1 wat vooralsnog gezegd1 is geworden door Lloyd George, Clemenceau en Orlando. Het mag wel herinnerd worden, dat juist omdat de Bntente-regeerin-gen zich te Versailles niet wenschten uit te spreken over den Volkenbond en weigerden een opdracht te geven nopens de economischa politiek, noehtans dat zij nu in deze richting zullen gedreven worden door de socialistische en arbeidersbeweging, zij niet in staat zijn zich 't akkoord te stellen over de oorlogsdoeleinden. 't Zijn deze twee problemen, en niet eenige partikuliere territoriale regelingen, welke bij de geaîlieerden de sleutel zijn van den toestand. De onmiddellijke invoering van eene supernationale autoriteit — een Volkenbond —, een autoriteit die regeert over de verschillende staten van Europa en Amerika in vooruitzicht de baan viij te maken voor de demokratie, was het brandpunt van gansch de conferentie. Na ge-dnrende de laatste zes maanden het onderwerp te hebben uitgemaakt van discussies oç tal van congressen en vergaderingen is de Volkenbond uit het rijk der nevelen teruggebracht tôt een bepaald, concreet onderwerp, hetwelk moet opgenomen worden in het vredesverdrag aan het einde van dezen oorlog. Deze Volkenbond moet aangevuld worden èn met een intema-tioaal gerechtshof, gelast met het onderzoek van aile conflicten, die oprijzen tusschen twee of meer staten èn met een bemiddelingsraad voor niet-gerechterlijke geschillen. Deze volkenbond zal de hand legigen aan een internationale wetgeving om te komen tôt een inter-nationaal wetboek, dat door de verschillende sitaten zal moeten aanvaard worden. De arbeidersklassen hebben het oog op den volkenbond, niet alleen tôt verhinderen van den oorlog en voor het tôt stand brengen van een internationaal wetboek in 't teeken van het behoud van den levensstandaard, maar tevens ook tet besoherming van de in elken staat thuishoorende minderheden en voor de organi-satie van een plebisciet in aanpassing der toe-passi-ng van het zelfbesehikkingsrecht op ze-kere grensvolken. Het moet erkend worden, dat de arbeiders-en socialistische organisaties van Westelijk Europa, nopens dit belangrijik pro-bleem, een voorsprong hebben op de politieke wijsgeeren der Britsche universiteiten, waarvan nieinand zich gewaardigd heeft dit probleem praktisch zoozeer uit te werken; en, wat nog van meer belang is, een voorsprong op al de Europeesche | regeeringen, waarvan geen enkele de eerlijkheid en de oprechtheid heeft veropenbaard te aanvaard en wat président Wilson heeft voor-gesteld. Sommige Fransche en Britsche minis-ters beantwoorden dit idee met een honendea lach. Lord Robert Cecil maakt uitzondering, maar het beste wat hij te zeggen had in' het lagerhuis, wanneer deze quaestie naar voren geschoven werd, was dat Asquith en Lloyd ' George zich hadden uitgesproken vôôr den triomf van het idee van „Recht" in de toekomst en dat hij nu deze quaestie ter studde heeft ge-nomen. Indien wij ^oprecht meenen aile staten, inbesloten onzen staat, te vrijwaren voor een aanval, waarom dat dan niet gezegd ? II. De Vrijhandel. Het tweede probleem, waaraan de georgani-seerde arbeidersklassen zooveel belang hecht-ten, was de organisatie, na den 1 oorlog, van de economische betrekkingen tusschen de staten, Het mémorandum is beslissend in het niet-aanvaarden van den economischen oorlog; bet verwerpt aile idee, dat verband houdt met eon economische boycot of een tarief-oorlog; het kant zieh tegen aile imperialistische exploita-tie van vreemd gebied en tegen de monopolis-tische afpersing tan zeldzame grondstoffen. In het mémorandum, in vooruitzicht van het tekort der levensmiddelen, wordt vooropgesteld een internationaal organisme te stichten voor de verdeeling der voorhanden zijnde voorraden, zoo wat aagaat de levensmiddelen als ander materiaal en produkten. Dit organisme zou gelast zijn met den uitvoerbaren voorraad van elk land te verzekeren, en met de internationale rantsoeneering van de koopwaren, zonder dat, zooals naar gewoonte, de rijksite naties en de gegoede klasse de voorkeur krijgen; maar met de vaste bedoeling plaatselijken 'hongers-nood, werkloosheid en ellende te voorkomen. Al deze verklaringen, nopens de economische betrekkingen achter den oorlog, staan in recht-streeksche tegenstelling met de bedoeling van menig groot-kapitalist en dat in al de oorlog-voerende landen. Zij staan voornamelijk in scherpe tegenstelling met de politiek onzer „Tariff Reformer", (N.D.R. Deze politiekfers willen het systeem van vrij'handel prijs geven voor de politiek van inkomende reebten.) aan welker invioed de Britsche regeering onbekwaam is zich te onttrekken. 't Is misschien wel het ge-vtflg van dezen invioed, waardoor noch Clemenceau, noch Lloyd George het durven onderne-men Wilson's voorstel over den Volkenbond te onderschrijven. Het smachtend verlamgen van het economisch impérialisme verspert de baan voor de Entente-regeeringen om een verstandhouding nopens de oorlogsdoeleinden tôt stand te brengen. Ten dage zijn er nog tal van hinderpalen, welke den vrede in den weg staan; maar de brutale weigering van te verzaken aan den binnen- en buitenlandschen economischen oorlog en de onbekwaamheid het probleem van den Volkenbond te steunen zijn naar onze mee-ning de twee grootste hinderpalen. De Inter-igeallieerde socialistische en arbei-dersoonferentie heeft de wereld een overgroo-ten dienst ibewezen met een einde te stellen aan dezen toestand en wij hopen dat Lloyd George ans land recht zal laten weervaren tegenover de Vereenigde Staten met zich flink en klaar uit te spreken. Een onaangename verrassing. Stadthagen, onafhankelijke soeialist, is onlangs overleden, hetgeen een tusschen tijdige kiezing beeft veroorzaakt in bet kiesdistrict Niederbarnim. De uitslag der stemming is: Meerderheidssocialisten 28422 st. Onafhankelijke socialisten 18640 st. Vooruitstrevende partij 6243 st. Nationaal-liberalen 7781 st. Konservatieven 3859 st. Er heeft een herstemming plaats tusschen de kandidaten der afhankelijke en der onafhankelijke socialisten, waarbij de kandidaat der eersten met zekerbeid gekozen wordt. Deze herkiezing heeft een dubbele beteekenis. Een kiesdistrikt der onafhankelijke socialisten gaat over in de handen der afhankelijke socialisten. Op 't eerste gezicht zou men moeten besluiten dat de meerderheid der Duitsche arbeidersklasse meer vertrouwen stelt in de politiek der Scheidemannen, dan wel in die van Liebknecht, Haase en c.s. Het is nog al gewaagd deze conclusie „ne varietur" te aanvaarden; alhoewel wij toch tôt degenen bebooren, die ver-rast geweest zijn door dezen uitslag. Welke is nu de toestand? Het is niet uitgesloten, dat een deel der arbeidersklasse onder den druk is van zekere imperialistische politiek à la Heilmann en c.s.; des te meer, omdat de afbankelijken over een machtige pers en andere propaganda-lectuur beschik-ken; daartegenover dat de onafhankelij-ken slechts gesteld zijn op een paar kranten in het rijk. De Duitsche autoriteiten, zoo civiele als militaire, hebben de pest aan de onafhankelijke socialisten, vooral aan de door ben verdedigde politiek, de eenige gezonde, rechtmatige socialistische politiek.Maatregelen worden er getroffen om het pronaganda-werk der onafbanki 'ij-ken, niet alleen te dwarsboomen, maar totaal onmop-elijk te maken in 't teeken van landverraad. Daartegenover staan de afhankelijke socialisten in een geur van heiligheid bij de autoriteiten, als belooning voor den steun der oorlogspolitiek van de regeering. Zij ten minste beschikken over aile vrijheid bij hun propagandawerk, in zooverre dat de autoriteit zelfs een zekere toegevendheid tegenover hen aan den dag legt; op één voorwaarde wel te verstaan, dat zij de onafhankelijken be-vechten — eerlijk, als het kan, oneerlijk als het moet. Het hoeft niet gezegd dat zij deze roi naar behooren spelen. In zulke omstandigheden is het dus begriinelijk, dat de onafhankelijken een tijdelijke nederlaag té boeken hebben: ailes spant tegen hen samen. Wat er ook van zij, deze uitslag is voor ons een onaangename verrassing ireweest.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.