DE BELGISCHE SOCIALIST i weeiaiig vreenoiaa van aen oona aer neigiscne Arneiaers in i^eaeriana Abonnementsprijs"in Nederland: 75 cent per 3 maanden - Redactie en Admtaistratie: LAPIERRE, THERESIASTRAAT 49, 's-GRAVENHAGE. - Abonnementsprijs voor het Buitenland: f 150 per 3 maanden Belangrijk Bericht. Voortaan gelieve men aile briefwisse-ling bestemd voor de redactie, de admi-nistratie en voor het bestuur van den Bond, te richten aan: Lapierre, 49 Theresiastraat, Den Haag. * ♦ » I)e secretarissen der plaatselyke groepen worden verzocht de li.ist hunner leden aan den algemeenen secretaris Lapierre te laten geworden. Leve de Walen! De flaminganten die een Franschman op den neus liebben verstaan nog niet w aaro m wij tegen zelfregeering in Vlaanderen zijn, en waarom wij tegen bestuurlijke soheiding in België strijden. De heeren verwarren twee dingen: Ku 1 t'nur-autonoraie en politieke autonomie.Wij willen dat in België de vragen van Vlaainsche kultuur uitsluitelijk af-liangen van de Vlamingen, zooals de vracen van Fransche kultuur uitsluitelijk afhangen moeten van de Walen. Een Waal weet niet wàt Vlaanderen in zaken van kultuur noodig heeft. Een Vlaming heeft zieh niet onledig te houden met Fransche kultuur in Wallonië. Den dag dat die vraag volgens het stelsel der autonomie geregeld is, dan is het ook uit met het gekibbel be-treffend taalgebruik. Heel wàt anders is de politieke soheiding. Wij willen van geen soheiding. België is één. En wij, demokraten en sociaaldemokraten uit Vlaanderen, wij willen vooral van "een soheiding. Wat is soheiding? Een Fransch beheer voor de spoor- • wegen in Wallonië en een Vlaamsch beheer voor de spoorwegen in Vlaanderen!'t Is al te gek. Een Vlaamsch parlement voor de pro-vincies van het Noorden en een Fransoh parlement voor de provineies van het Zuiden! De soheiding, dat ware een klerikaal Vlaanderen voor vijftig jaar. Dank voor het geschenk. De Walen moeten ons integendeel helpen om ook in Vlaanderen de demokratie aan het roer te brengen. De demokratie van Wallonië die de politieke gelijkheid heeft doorgedreven, zal niet ontsnappen aan den plicht ook talengelykheid te verwezenlijken. Daar-in rekenen wij op de Walen, op de Waâl-sehe demokratie. De politieke vijanden van Vlaanderen zijn niet de Walen, maar de Vlaamsche reaktie. Lève de Walen! De fout van Zimmerwald. ii. Het Kongres van Stuttgart. Inderdaad, als offieieele rapporteur der Kommissie, die zicli met deze vraag bezig had te houden, lichtte partijge-noot Vandervelde, voor het verzamelde kongres te Stuttgart, de besluiten die betrekking hadden met de houding der sociaaldemofcratenl «m dien1 oorlog, als volgt toe: „Het tweede princiep, dat op bewon-d'eTenswaardige wijze door de redevoe-ringen van Bebel en Vaillant bepaald werd, —" ik vestig er uw aandaeht op dat het te zelfder tijd de gedachten van Bebel en Vaillant zijn, die Vandervelde be-handelt in zijn rapport, en ik hoop dat ook de strengste, de onbarmhartigste, de onfeilbaarste der Zimmerwalder par-tijgenooten ook deze beide uitstekende, in aile opzieht voorbeeldige soeialisten, niet verloochenen zullen, indien zij al-dus spraken, — „het tweede prineiep, dat op bewonde-renswaarddgie wijze door de Tedevoerin-gen van Bebel en Vaillant bepaald werd, bestaat daarin, dat het bestaan van de Internationale, het bestaan vân zelf-standige nationaliteiten als voorafgaan-de noodzakelijklieid heeft. Ons verbond is geen vormlooze massa van enkelin-gen; het is een vrije federatie van leven-de nationaliteiten, waartoe wij niet al-leen diegenen rekenen mogen die onder versehillende regeeringen leven, maar ook diegenen als Finland en Polen, aan wïe door de Internationale het levens-recht toegekend was. Door het verkondigen van de erken-ning der nationale vormingen beant-woorden wij de kritieken die in aile lan-den zouden kunnen geuit worden tegen de resolutie die wij aannemen gaan. Wij zullen de Fransche bladen zien verkla-ren dat enkel en alleen de Duitsche soeialisten patriotten zijn, terwijl de Duitsche bladen zullen vertellen dat slechts de Franschen hun vaderland vastbera-den verdedigen. Maar deze aanklachten die zich zelf tegenspreken, vernietigen ook zieh zelf. En onze besluiten zullen aantoonen dat men de nationaliteiten als noodzakelijk aanschouwen kan zonder dat de internationale gevoelens verzwakken. Aan dit princiep knoorvt zieh onver-mijdelijk een gevolgtrekking vast: na-melijk, dat de naties, zooals de indivi-duen, het recht van verdediging liebben tegen een overrompeling, tegen 'n over-val, tegen 'n aanval die hun onafhanke-li.jkheid bedreigen inoeht. 't Recht dter naties op verdediging bevat echter onder d'en1 tegenwoordigen toestand 'm 'techni-sahe imriohtdng der land&verdediging. En daaromste.lt de Kommissie voor te verklaren dat de organisatie van 't volks-legér der gewapende natie een verdedi- gingsmiddel is voor de naties en de vol-keren, een werkelijke waarborg tegen de veroveringsgevaren die van de zijde der Begeeringen dreigen." Dit is dus de uitspraak die gedaan werd op het groote internationale socia-listische kongres van Stuttgart, waar-van de resoluties heden nog geldend zijn. Op het kongres zelf heeft niemand dat tegengesproken. Zoo is dus de zin van het besluit waarop heden zich wagen te beroepen zij die de landsverdediging ofwel uit principe verwerpen, en zij die, zonder zich om de schuldvraag te bekommeren, van de socialistische volksvertegen-woordigers van aile landen de verwer-ping der kredieten verlangen. Ik denk dat wie den tekst van deze verklaring gehoord heeft, hun het recht daartoe niet toestaan kan. Men kan echter op-werpen, dat men geleerd heeft. en dat men de noodzakelijklieid heeft ingezien het oude standpunt vaarwel te zeggen. Dit voorwendsel bespreken zou mij te ver voeren, alhoewel ik later daar toch nog even op terug komen zal. Maar zelf indien dit het geval was, zou het niemand, die vandaag, te midden van de oorlogsgebeurtenissen, niet op het standpunt van de landsverdediging staat, het recht geven hen van verraad aan het socialisme te verdenken, die thans nog die principes in eere houden, die door den voorzitter van de Internationale, in naam van de Kommissie, als grondslag voor de Internationale uitgeroepen werden op een tijdstip dat er nog geen oorlog uitgebroken was. De schuldvraag. Wanneer wij evenwel op het standpunt van de landsverdediging staan en erkennen dat de Internationale tôt bij het uitbreken van dezen oorlog besluiten genomen heeft die tôt heden door geen ander kongres ontkend werden, en die de landsverdediging als een recht der sociaaldemokraten der versehillende landen aanzien, dan blijft ons niets anders te doen, dan de schuldvraag te stellen, zoo niet verdwalen wij in een warboel. Het zou onmogelijk worden, ons op een punt te verstaan, onmogelijk worden op een of andere wijze te onder-zoeken in hoeverre de aktie der sociaal-demqkratie van het eene land in over-eenkoinst is met het standpunt der Internationale en waar de aktie van de sociaaldemokratie van het andere land in tegenstelling kwam met de aangeno-men besluiten. En de schuldvraag kunnen wij niet anders stellen dan op den grondslag van de kapitalistische samen-leving, — op den grondslag die ontstond door de onderlinge betrekkingen der versehillende staten, door de houding der versehillende regeeringen, op den grondslag van de algemeene politieke verhoudingen die bestonden tôt in het begin van dezen oorlog, — en vooral op den grondslag der feiten die zich af-speelden in de beslissende week waarin de oorlog uitbrak. Zij die denken een internationale proletarische werking te kunnen doen ontstaan door zulk een ge-wiçhtig vraagstuk als dit, voor de soeialisten als onbelangrijk te bestempelen, vergissen zich. In werkelijkheid steunen zij zich niet op een seherp uitgedrukt socialistisch bewustzijn der arbeiders-massa, maar op het begrijpelijke en on-vermijdelijke feit dat die massa den oorlog moe is. Natuurlijk bestaan er op 't oogenblik in aile landen, niet alleen soeialisten maar ook burgerlijke ele-men'tert, die verklatrem: Hindert oins niet met de schuldvraag, wij willen vrede. En zulke elementen zullen zich natuurlijk vinden indien zij zich zoeken. Maar het feit dat men zieh dan vindt, zooals te Zimmerwald en Kiental, uit te leg-gen als of dit van waren socialistischen geest getuigt, en als of dit de eenige socialistische wijze van „handelen" is, — het feit van de teleurstellingen, de lichamelijke en geestelijke vermoeid-hedd), de ontzetting vain dien oorlog en zijn sehandelijke gevolgen te gebruiken om te verklaren dat onmiddelijke vrede dient gesloten te worden, — zonder rekenschap te houden met den toestand des lands, met de schuldvraag en de politieke vraagstukken, — dat noem ik zich den arbeid zeer gemakkelijk ma-ken, dat noem ik de ongehoorde verwik-kelingen der tegenwoordige verhoudingen daardoor te overkomen, door zijn hoofd te verbergen in het verstikkende, drooge stof van een aan de werkelijkheid vijandelijike theorie. In 't algemeen klinken van dien kant steeds de volgende argumenten: in de schuldvraag stellen wij dâârom geen be-lang, omdat, van socialistisch standpunt uitgaande, allen evenveel schuld heb-ben, of: in de schuldvraag stellen wij dâârom geen belang, daar de eene re-geering zoowel als de andere den oorlog heeft doen uitbreken.. Dat zijn formules met dewelke men in vergaderingen bui-tengewoon licht werken kan, met dewelke men elken geest die vreemd aan de feiten is, de inbeelding van een hel-der en klaar oordeel geven kan. S. GRUMBACH. Brieven. UIT LONDEN. ! Do verdediging van Londen en de Zepps. Het is feest geweest voor de Belgi- ' sche vluchtelingen in en rond Londen. Hun eentonig leven was een weinig ver-aangenaaind door een heel bijzondere gebeurtenis. Men heeft sluipmoorde-naars vermoord. Dat gaf leute, dat gaf blijdschap. Niet dat de Belgen wraak- gierig zijn. Zij zouden zoo graag met i el'keen in vrede geleefd hebben'. Maar ; e zij werden laffelijk overvallen door de Duitsche legerbenden. Deze waren niet i tevreden met onze soldaten aan te val-len, zij doodden ook duizenden burgers, mannen, vrouwen en kinderen. En bij 3 al deze gruweldaden voegden zij dan 1 nog de nachtelijke. «luiptochten met hunne gehate Zeppelins. Het eerst kwa-t men zij in Antwerpen. Vele moeders 3 verlieten hun land nadat zij de ver-t minkte li.iken der slachtoffers gezien r hadden. Zij wilden hunne kinderen en :, zieh zelf vrijwaren tegen de lafhartige aanvallen dier sluipmoordenaars. Zi,j reisden naar Engeland. Maar ook dââr î werden1 zij achtervolgd doqr die mon-r slers. Gedurende maanden werden aan-s vallen gepleegd in Engeland. Langza-merlrand werd echter de verdediging t ingericht. En nu eenige weken geleden i kwam de eerste triomf. En dain een tweede, een defde, een vierde. En zeker e is men dat er nog meerdere zullen vol-i gen. De Engelsche artillerie waakt en f weet raak te schieten. De beste der Engelsche vliegers vallen de Duitsche 3 nachtbandieten aan en weten ze neer t te brengen. De laatste maal dat de Zepp r neergebracht werd, waren er duizenden 1 toeschouwers van dat onvergetelijk s tafereel. Als door een hemelseh vuur \ getroffen kwam het onmetelijk gevaarte uit de wolken gekropen. Eerst traag, :, dan sneller neigde het naar den grond, 3 de hemel in lichtlaaie vlammen zetten-t de. Uren in den ointrek stegen juich-ki-eten op. De straten waren vol volk iu het nachtelijke duister. Vrienden en keunissen werden opgezocht. Ditmaal niet om te klagen of te jeremieeren, t maar om uiting te geven aan de groote j vreugde. Sinds het neerhalen der mon-sters wordt de „Underground" niet p meer opgezocht. De onderaardsche wo-j ningen zijn verlaten. De sehrik is nu (. verdwenen. Men rekent op de anti-air-a crafters om veilig te zijn en men waagt ^ zieh op straat om opnieuw het onver-r getelijk schouwspel bij te wonen, dat ^ één of meer der moord en vernieling zaaiende gedrochten, zal naar beneden ' gehaald worden. Vooral de Belgen willen dat schouwspel zien. Zij moeten aan hunne familie in België kunnen vertellen hoe zij, die zôô laffelijk rustige menschen, vrouwen en kindereu ver-moordden, hunne vexdiende straf onder-J gaan. Niemiand is minder haatdragend dan de Belgische vluchtelingen. Zij leden zelf veel en zijn daarom zoo mee-1 lijdend met andere ongelukkigen. Tegen de Zepps hebben zij echter een niet in ' j woorden om te zetten haat. De harte-r wenscli van allen is, dat het laatste , wangedrocht in pulver verbrandde om-| dat het de eenige straf is die deze nach-, telijke sluipmoordenaars i-echtmatig J toekomt. Men kan zulks afkeui-en, de } haat ongegrond vinden, maar het is een feit en feiten kan men met de schoonste t theorieën van naastenliefde niet weg-redeneeren. De meusehen zi,jn het pro-a duct der omstandigheden en het is niet in oorlogstijd dat zij tôt betere gevoelens komen. Daarvoor moeten we waehten tôt er een blijvende vrede komen zal ' door den triomf van het socialisme. E. c ISI Wat onze soldaten denken over gods-vrede op het front! (. Onze soldaten mogen weer voor t eenige dagen naar Londen in verlof komen. Wij zijn dan in gelegenheid met ^ enkele partijgenooten te spreken en hun gedacht te vragen" over den toestand. De meesten zijn dezelfde denkbeelden r toegedaan. 3 Ziehier nagenoeg wat ze zeggen. Godsvrede? Die heeft nooit be-j staan op het front van R. K. zijde. De 3 aalmoezeniers zorgen er wel voor dat de klerikale winkel draait. Zij doen dit l niet enkel om zieltjes te winnen voor ^ het katholiek geloof, maar ook, om j nieuwe aan'hangers te hebben voor de j klerikale partij. Ailes is hun veroor-j loofd. Daarbij heeft men al de klerikale J blaadjes, die op het front uitgedeeld j worden. Het socialisme wordt daarin regelinatig afgemaakt. Men (îoemt ^ steeds den Duitschen keizer „Wilhelin met zijn soeialisten". Als wij ons willen verdedigen en aanhalen dat de liberaal Bassermann een der fanatiekste an-j nexionnisten is, — dat de Duitsche kle-rikalen niets liever vragen dan België ' bij Duitschland in te lijven, — dan doet men ons spoedig verstaan dat w ij te (. zwijgen hebben of dat w ij „er aehter , gedraaid zullen worden". ^ Hebben sommigen onzer partijgenoo-|. ten de stontheid te wijzen op de impe-rialistische verzuehtingen der oorlog-j voerende landen, en maken zij het kapi-talisme grootelijks verantwoordelijk r voor den oorlog, dan zijn zij „pro-j gennan", anti-militarist en al anderen hunibug meer. Zij worden spoedig op de z w a r t e 1 ij s t gezet, en moeten oppassen niet in de „kast" te geraken. Voor onze partijgenooten is er maar iets te doen en dat is: zwijgen. i Z w ij g e n en zich laten aanvallen. • , Z w ij g e n en hooren liegen. - Z w ij g e n, omdat spreken maar en-j kel toegelaten is aan anti-socialisten. j Godsvrede wil zeggen, dat de soeialisten het recht verbeuren hunne I beginselen te verkondigen en hunne tegenstrevers geen enkel oogenblik aar-, zelen deze beginselen verkeerd voor te ; stellen — en ze te belasteren. Wij, soldaten, moeten zwijgen. Er heerscht allesbehalve gelijk recht op het oorlogsveld. ; Maar wij. kunnen niet begrijpen waarom onze partijgenooten die geen s o 1-f d a a t zijn zich laten muilbanden. Waarom spreken zij niet in onzen HcKtblASTKAAT 49, s-GRAVENr ;t naaim? Weten zij dan niet wat er hier r ; gebeurt? Zonderen zij zich niet wat te e veel af van de arbeiders hunner partij? •t Is hun gestadige omgang met deze hee-1- ren geen oorzaak dat wij steeds hooren, dat onze vooraanstaande partijgenooten ij bijna uitsluitend spreken voor de „bour-n geoisie", en enkel schrijven in zuiver :t kapitalistische bladen? Zijn er dan geen i- arbeiders meer in Frankrijk, Engeland s en Holland, die moeten opgebeurd worden in deze droevige dagen? Zijn er dan n geen socialistische bladen meer, waar n soeialisten in schrijven kunnen? Of e meent men dat het volstaat met op het ij front te gaan zeggen dat het een eer is r te sterven of in praehtige salons „jus-i- qu'au bout" te roepen? i- Een bittere stemming heerscht er, l- , onder vele partijgenooten op het front, g Niet dat hun overtuiging in het soeia-n lisme gesehokt is. Nooit wareu zij vaster n overtuigd vau de noodzakelijklieid van r onzen ekonomiscihen en politieken strijd. 1- Nooit stelden zij meer vertrouwen in de n Internationale. Zij zijn fier op r de voorzichtige en kalme doordrijvende e werking van het Internationaal Bureel, r en zij hopen dat onze opvatting invloed p zal hebben bij het vaststellen der vre-n desonderhandelingen. Zij hebben enkel k nog vertrouwen in de bewuste vertegen-r woordigers van het proletariaat. e Natuurlijk wenschen zij allen dat de f, slachting zoo spoedig mogelijk mag. ein-l, digen om hun bevrijdingskamp overal i- te kunnen hervatten. Allen hopen dat deze versclirikkelijke oorlog de oogen k van de arbeidende klasse zal openen, en n dat zij zullen geleerd hebben wie hunne ,1 tegenstrevers en wie hunne vrienden i, zijn. e Verleden week gingen twee soldaten-partijgenooten een bezoek brengen aan t het graf van Karl Marx. £ij droegen i- witte bioemen mede, eji toen zij op het n reusaehtige kerkhof van Highate voor het eenvoudige graf van den grooten t denker kwamen, legden zij de vredes-bloemeu neer, en een hunner zei een-t voudig maar toch bewoge.il: „Proleta-% riërs aller landen, vereenigt u". il De andere voegde er bii: „Gij liebt enkel uw ketens te verliezen en een we-ii reld te winnen." Dat zijn onze soldaten. e Zij dienen in het arbeidersleger. Zij vergeten nooit dat zij soeialisten zijn en dat het. heil en de vrede der volkeren d ligt in een internationale broederschap i- der arbeiders over de wereld lieen. E. lfan ailes wat. e Fritz Adler, de sekretaris van de Sociaàldemokratisehe Partij in Oostgn-rijk, heeft den minister-president % Sturgkh vermoord. e Deze daad' zal niemand goedkeuren, n niet alleen omdat zij uit zuiver ménsche-e lijk oogpunt reeds onverdedigbaar voor-komt, maar omdat zij in politiek op-l_ zicht nutteloos is en zelfs schadelijk wer-t ken kan. s Aan den wereldoorlog kan men geen n einde stellen met een minister-president 1 te doen verdwijnen. Fritz Ad'ler had een hekel gekregen '• aan ailes wat hem omringde. De oorlog had zijn overspannen hersens nog meer verstoord. Hij had zijn beste vrienden verloren op het slagveld en hij had r vrede noeh met de burgerklasse, noch f met de arbeiders in Oostenrijk. Hij ver-t afschuwde het kapitalisme en hij ver-ii weet aan de Oostenrijksehe werklied'en l. dat zij niet opgekomen waren tegen hun il regeerders. Hij vond bijna nergens een steunpunt en zoo dwaalde hij rond, wars van allen en van ailes. Hij bekende zich i- tôt de princiepen van Zimmerwald en e zijn toorn trof vooral de Duitsche meer-t derîieid, waartegen hij de hevigste arti-t kels in 't lieht zond. De onpolitieke han-r deling van den minister-president, die a weigerde het Parlement saam te roepen, e heeft Adler waarschijnlijk gebracht tôt het waanzinnig idee zich op te offeren e voor de gemeenschap. d Deze tragoedie treft vooral d'en vader il van Fritz, — Viktor Adler, — en zijn t moeder, Emma Braun, — zijn kinderen a en zijn jonge vixmw, een Russin, die il samen in Zwitserland leven. ,1 Aan Viktor Adler heeft het noodlot geen ongeluk gespaard. Zijn oudste i- dochter woont in een huis voorkrankzin-ë nigen, zijn zoon ait nu in 't gevang, — t en zijn nolitieke arbeid, waaraan hij zijn e leven had opgeofferd, is vernietigd. r IS1 i. De aanslag van Fritz Adler heeft natuurlijk aanleiding gegeven tôt kom-mentaar van allerlei allooi. Het smerig-ste wat wij te lezen liadden stond in de k „Chemnitzer Volksstimme" (23 Octo-ber). De redactie van dat blad tracht een a vergelijking te maken tusschen Adler p en ... . Liebknecht, en durft zelfs schrij-ii ven: „Fritz Adler heeft het voorbeeld u van Liebknecht gevolgd. Adler is gees-r teskrank zooals Liebknecht: De waan-zin heeft méthode." , (S! In de „Nienwe Courant" van 23 1.1., i- Avondblad, schrijft de lieer Léo Meert een artikel over Holland en het e Vlaamsch activisme, waarin hij de gunst e der Nederlanders tracht te winnen voor e die onder de Vlamingen, die niet aar-zelen de hulp der Duitschers in de e Vlaamsche Beweging en tegen de Belgische regeering te aanvaarden. r Het artikel is blijkbaar gesteld met p het doel den indruk te bestrijden in Ned'erland teweeg gebracht door het op-stel over: „Het Keerpunt der Vlaam-l- sche Beweging", verschenen in het Oc-tober-no. van „De Gids", van de hand n van Prof. Léo van Puyvelde. Daartoe ier wil men dan ook de oprechtheid en de 1 te onafhankelijkheid van dezen laatste in \ ;ij? opspraak brengen en de heer Meert v. ee- neemt. het middeltje te baat, dat reeds e en, de leiders van de activistische groep in ten Nederland — als bij afspraak — ge- 1 ur- bruikt hebben tegenover den schrijver z ?er van het „Gids"-artikel: hij wil den heer i sen Van Puyvelde doen doorgaan als den t nd hulpsecretaris van den heer Poullet, mi- ,. or- nister van Kunsten en Wetenscliappen. !an Hoe komen zij er bij? Aile middelen lar lijken aan die bewegingmakers geschikt. Of De heer Van Puyvelde is noch secre- let taris noch hulp-secretaris van den heer is Poullet. Hij is noeh min noch meer dan us- een leeraar aan de hoogeschool te Gent, die weigert met de Duitschers mee te er / doen om verdeeldheid te brengen onder nt. de Belgen, en die het waagt op de vin- ia- gers te tikken van zijn medestrijders in ter de Vlaamsche Beweging, die daartoe an wel te vinden zijn. jd. isi Op de zitting van het Nederlandseh Verbond van Vakvereenigingen heeft j partijgenoot Stenhuis gevraagd dat in geval van staking de Belgische geïnter-neerden uit het bedrijf teruggetrokken ^ j worden. Wij sluiten ons bij dien wenscli aan. en" SI de * Het Congres der Belgische Vereeni- in- gingen, gehouden in 's-Hertog"enbosch, rai heeft een resolutie betreffende de hoo- lat geschool vau Gent aangenomen, die :en ■ nagenoeg overeenkomt met de denkbeel- en <len die wij zelf hier ontwikkeld hebben. me ESI 'en Wij lezen in „De Toorts" van René de Clercq, dat ons blad tweetalig is, maar 3n" den eerstienl rang 'heeft gegiev"1 aan dien 311 Franschen tekst. Hij vindt daarin een e'J snood verraad van Vlaanderen. iet Wij bekennen ootmoedig dat het ons >01 nog niet gelukt is te weten welke blad- j en zijde van onze krant de keerzijde is. -j es" Onze Hollandsche lezers wisten nog , f1" niet welke soort argumenten de helden } van Vlaanderen' op hunnen kerfstok „ snijden. c 5 Nu weten zij het. , ce- „ c z De sleohte gezelschappem brengen Zij René Declercq's politieik onverstand op en hol. De Zuid-Afrikaansclhe heer Boden- I •eu stéin speelt hem leelijke partent. s ap Declercq bespreekt in zijn blad het \ E. Belgiseh annexionnisme, en weeit u wie s ==■ h;j achter die beweging aiet? Raadt! Ehg^eland'. Het schijnt dat Engeland1 vasten voet 2 zou willen krijgen op 't vastela.nd om c uit België een starkeu Engelschen voor- i jnt P0®! te maken. \ Le XXe Siècle, vertegenwoordiger der l eri! Engelsche poli#ek. v ile- , Het ds toch al te gek. r or. Neen, heer Declercq, de Belgische an- 3p_ nexioininisten vertegenwoordigen aich s er_ zelf. Méér niet. Zij willen, door hulp van vreemd'e machten, bimnenlandsche kon- = ,en flikten o>plossem, — juist zooals gij! ;nt SI De „Nieuwe Courant" schrijft dat nu ^ :en zij de aandaeht gevestigd heeft op het og gevaar van Belgiseh annexionnisme, ;er ook Belgen tegen dat streveii onkomen. 0 [en Wij hebben de polemiek van de v ad „Nieuwe Courant" niet afgewaeht en f icli wij hebben stelling genomen van het ^ er- eerste oogenblik. f er- Wij hebben dezelfde houding aange- ten nomen tegenover zekere1 Flaminganten •' un en Duitsche agenten, wier uitingen di'k- c. :en werf ondersteuning in de kolommen van 1 irs de „Nieuwe Courant" hebben gevonden. 1 ich S! Onder den titel van „Belgisch Venijn" valt de „Nieuwe Courant" den heer , Wappers, opsteller van „La Belgique", j. aan. ^ De heer Wappers had geschreven in 1 tôt ""^e ^e'esraaf", dat. zekere Hollandsche bladen door de Duitschers betaald wor- ' den en daarom naar den mond der Duit- 1 , schers spreken. ( 1er ^ ] •en "^e »Nieuwe Courant" teekent protest ' aan tegen dezen laster, en wij vinden t dit protest gewettigd. Maar de „Nieuwe 1 Courant" heeft ongelijk te spreken van ' gte Belgiseh Venijn en te beweren dat de ;n_ heer Wappers een stukje Belgische ' openbare meening vertegenwoordigt. jln Uitingen van den heer Wappers en ' uitingen van het Groot Nederlandseh 1 Persbureau vertegenwoordigen om zoo 1 te zeggen hetzelfde. Dat wil zeggen: ' eft niets. m- Het ongelijk van zekere Belgen is te ' ig. denken dat, wanneer Hollandsche eou- 1 de ranten de politiek der Duitsche regee- ^ to- ring goedkeuren, of stelselmatig de wan- 1 :en daden in België bedreven verzwijgen, zij ' 1er daarvoor moeten worden betaald. rij- Neen! Zij handelen uit. overtuiging. 1 eld Zij bewonderen Duitsch geweld en Duit- 1 es. sche reactie. Zij zouden wellieht een c in- andere overtuiging hebben, indien de ( Duitsche legers ook over Maestrieht en 1 Arnhem gekomen waren. Maar dat is nu ' 1,1 «ebeurd. Zij zijn neutraal op hun ei.^ manier. Zij zeggen en beweren, dat 50 1 iet liter zwart onrecht en 50 liter wit recht ' nst bonderd zuivere liters waarheid vormen. lor Voor Belgen is dit een dwaling, maar ar- v,oor vele Hollanders is dit eerlijke poli- jg tiek. En de dwaling van zekere Belgen j ;ej_ is steeds te denken dat men geestelijke , corruptie moet betalen. aet ^ s in Wij ontvangen eeni hoop klaohten j 3p- over die organisatie der hroodbestelling. t m- in België. ] 3c- A ;ui onize briefwdsselaars zij medege- i nd deelidi dat wij die klaeihten eventueel zul- ' toe l'en) overmaiken aan de Commissde Fles- kens, waaraan ook 3 Belgen zijn toege-voegd als raadlgevendie leden, terwijl zij met Ailbàrda en een vrijzinndg-diemo-i craat vermeerderd werd. Wij hebben den indruk dat in Lim-b u r g vooral nog niet ailes geregeld is zooals het behoort. Dat spruit voort uit de hevige oppositie tusschen die par-tijen, waarvan enkele ledien nog geen „fair play" weten te spelen. SI De heer Léo Picard, ond-redaeteur van „De Vlaamsche Post" (G. m. h. H.), heeft in de „Toorts" (21 October), — Staat- en Letterkundig Weekblad van den ganschen wereldkloot, — een artikel ! geschreven, waarin de jonge man wil boosaardig zijn. Te vergeéfs. Om boosaardig te zijn, mannetje, is er nog een zeker talent noodig. . En wat vertelt hij? Geklets. Mis-vormd geklets. Gelogen geklets. Moppen verdicht hij tôt wijsgeerige stellingen. Zoo verandert hij in levenswijsheid de liekende mop van César de Paepe over de beste manier om een bibliotheek samen te stellen. Aan andere verkla-ringen voegt hij een hatelijkheid1 of een domheid toe — en klaar is kees. Hij begaat daarbij kleine laflieden. Hij her-innert het geval Furnémont — en ver-geet natuurlijk er bij te voegen dat Furnémont in beroep werd vrijgesproken. Wij weten best waarom de jongo Bursclie ontevreden is. Het is hem niet gelukt zijn plannetjes door te drijven in zekere milieux - - eh hij maakt onze vrienden daarvoor aansprakelijk. En hij heeft gelijk! Wat hij verder d'enkt of niet denkt | over onze medewerkers kan ons bitter weinig schelen. Van het brood dat hij eet zouden wij niet willen eten. SI Aile in Holland wonende Belgen, ge-boren na 30 Juni 1876 en voor 1 Juli 1898, zijn voor het leger opgeroepen en moeten zich véôr 15 November oi> het Belgische Gezantsehap of op het Belgiseh Consulaat aanbieden. De gehuw-d'en geboren voor 1895 en de ongehuw-den, geboren voor 1 Juli 1886, moeten zich enkel laten inschrijven. S De vergadering Zondag 1.1. door onzen Bond te Dordreeht georganiseerd is schitterend geslaagd. De zaal was over-vol en een goed aantal leden werd inge-schreven. Voorwaarts! SI lu het mmimer van de „Zukunft" van 23 September schrijft Maximiliaan Har-den, dat het „uit den mond van Kuffe-rath, Huysmans, Maeterlinck, Vandervelde en Waxweiler is, dat de hevigste besehuldigingen en de hatelijkste ver-wenschingen tegen Duitschland gekomen zijn." De hevigste besehuldigingen, mis-sehien.De hatelijkste verwensehingen, néen. Brief roisssëling. Geachte Redactie, Enkele dagen geleden heeft een offi-cieel bureel der regeering aile Belgen , van minder dan 30 jaar aan de deur gezet — en de bestuurder heeft hun gezeid: „Doet uw plicht in de loop-graven!"Maar 's anderendaags kwam een der L jongens van minder dan 30 jaar terug op het bureel, en hij werkt er - altijd in afwachting dat hij met zijn collega's naar het front geroeoen wordt. Wat denkt u daarvan? , Is dit rechtvaardig? X. (Wat wi,j er van denken? Juist wat u denkt. Red.) S Waarde Opsteller, . Op Zondag 15 Oktober werd in Amers-foort een bloem verkocht ten voordeele van de wéezen en oorlogsvenninkten. In de mis van 10 uur heeft. nu een katholiek aalmoezenier, de heer De Ridder — puisqu'il faut l'appeler par son nom — ( gepreekt dat men dit bloempje niet , moeht koopen, want ,,'het gold een anti-, patriottisch en anti-kristelijk werk". , Een enkle vraag aan den heer De , Ridder: Hoe kan een werk voor Belgische weezen en verminkten anti-patriot-l tiseh en anti-kristelijk zijn? Of zou er i naar zijn oordeel een verschil bestaan , tusschen d e liefdadigheid en de kriste-lijke liefdadig'heid? Wij weten niet hoe de Belgische officiers en hunne families die aan het werk hebben medege'holpen, zich zullen gedragen tegenover den man die ook rang van officier heeft en hun welda-diglieidsgevoel zôô heeft beleedigd. Wij weten ook niet hoe de geestelijke overheid oordeelt over dien aalmoezenier, die sedert maanden niet anders , doet dan sektarisch werk, die ailes be-, derft wat hij aanraakt en die beliept is ! met de mentaliteit van een genieenen t kiesdraver. , Maar iets weten we, en dat is, dat ) in 't belang van de katholieken zelf, j zoo'n mensok elders op zijn plaats is. Een katholiek, die niet sektarisch denkt. Nota der Redactie. - Wij danken den lieer briefwisselaar, die ons zijn naam heeft medegedeeld, voor zijn protest. Vele katholieken en andere Belgen zijn sedert lang van meening dat bedoeld i persoon beter zou doen naar het front r. te gaan om zijn vechtlust aldaar te koelen. Hij is immers pas 25 jaar oud, en hij ook matigt zich het monopool vau - 't patriotisme aan — op 200 kilometers van de loopgraven. EERSTE JAARGANG No. 6 LOSSE NUMMERS 5 CENT ZATERDAG 28 OCTOBER 19.6

Er is geen OCR tekst voor deze krant.