De eendracht: weekblad voor het Vlaamsche volk

1701 0
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1918, 06 Juli. De eendracht: weekblad voor het Vlaamsche volk. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/2b8v981829/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

| Derde Jaargang, Nr 27. — 6 Juli igi8. Prijs : 10 centiemen. Derde Jaargang, Nr 27. — 6 Juli ïutS. DE EENDRACHT I Prijs per Jaargang fr. 5.20 » » drie maanden » i.3o Postchekrekening Nr 86. Weekblad voor het Vlaamsche Volk Redaktie en Bureel : Lange Nieuwstraat, 108, ANTWERPEN, NAAR DE EENDRACHT. De tijd nadert dat de verschil-ende richtingen, niet enkel >nder le aktivisten, maar onder aile tambewuste Vlamingen, dus 00k le passieven, zich hervereenigen noeten in den kamp voor de îeropbeuring van ons Vlaamsche /olk, De aktivisten — Jong-Vlamin-;en en Unionisten — en de recht-innige passieven zijn immers niet «escheiden door onoverbrugbare jrincipiëele meeningsverschillen iverden grond der Vlaamsche zelf-biidigheidsbeweging, maar enkel door verschillende opvattingen jver de in de tegenwoordige jmstandigheden bij voorkeur te rolgen laktiek. Zoolang de onzekere vooruit-îichten het volgen van verschil-ende wegen onvermijdelijk, ja ielfs gewenscht maken, is een-iracht uitgesloten. Maar hoe meer de vrede nadert, [eekenen zich 00k de toekomst-mogelijkheden beter af. Het wordt klaar voor eenieder dat, wat 00k de oplossing zij, het Vlaamsche ,'olk in laatsten aanleg vooral op :ich zelf zal te steunen hebben ptor- den heropbouw van zijn rolkswezen en de verheffing zijner rolkskracht. Wijl velen zich in hun passi-visme verstarden, omdat zij geen afbreuk wilden doen aan hunne Belgische Staatsaangehoorigheid, hebben de laatste gebeurtenissen hun kunnen leeren, dat het door hen tegen het aktivisme aan-gevoerde bezwaar, als zou dit laatste op de vernietiging van België aansturen, wegvalt. Aldus is eendrachtige samen-! werking van aktivisten alier groe-peering en van passieven van nu af mogelijk. Deze samenwerking is geboden om de grootst moge-lijke kultureele, ekonomische en politische zelfstandigheid van het Vlaamsche Volk binnen het nieu-we België te bewerken. Flandria fara da se! Vlaanderen redde zich zelf. Niet de steun ' eener vreem.de macht alleen ver-mag het, Vlaanderen tôt een zelf-standig en welvarend kultuurvolk te verheffen, maar de doelbe-wuste aansluiting van aile levende krachten moet daartoe leiden. Daarom herhalen wij voor ons volk het « Seid einig » dat eens over Duitschland weerklonk : « Vlamingen, weest één, e'en, e'én ! » WlLFRIED. GROENINGHE-ZEGE Gecn daad, hoe edelmoedig of hoc grootsch, blijft verschoond van nijdige kritiek en kleingeestige vitterij. En juist die daden, die door hun lioogstaande manhaftigheid het meest onze bewondering afdvvingen en onze icgeesteiing opjagen tôt laaiende hart-iolheid en krachtig daadwerk, vinden de meeste beknibbelaars. Daarvoor zijn we menschjes ondereen met een groot saldo van zwakkelingen en berusters in bestaande toestanden. Zoo hebben-zelfs groote geschiedschrij-vcrs in domme nijd en bastaardskruiperij, of 00k omwille van de diplomatieke leugen door de foppeiij van i83o, onze lielden van i3o2 trachten neer te halen uit de harten van hun vele bewonderaars door het vuile bezwadderen van het licht waarin die staan. Zij zegd'en dan dat de Sporenslag was :en maatschappelijke strijd, waar het iing om de grootere welvaàrt van Vlaanderen, door inlijving met Engeland, hoe dan hun wol- en lakennijverheid was verzekerd. Zij zegden nog dat het was een klassen-strijd, een strijd tusschen het volk en zijn grooteren, die bastaards waren en Ifranschgezind, die slinks aile hoogere macht hadden in handen gekregen. Wel was het volk, waren de gilden, die eens hun trouw zwoeren aan eigen [and- en standaart, wrokkig en hadden vaak de oproervlam, die altijd smeulde, lioog doen opflakkeren tôt lichter laaie. Een met het volk toch was het hof, [Waren de graven van Vlaanderen en 't verfranschte bestuur riep, wanneer het flood deed en ze hoorden weer 'ns Roeland hun doodenlied galmen, den fransehen vorst ter hulp, den Munte-Schrooder.Lang reeds spookte bij deze het plan om 't rijke Vlaanderen in te palmen. Verrnderlijk nam hij Vlaanderens'graaf, Guido van Dampier gevangen te Corbeië in Picardie en hechtte 't graafschap Vlaanderen aan zijn fransche kroon. In Mei i3oi deed hij zijn koflinklijke intrede in Brugge, te dier gelegenheid zoo rijk uitgedoscht en versierd dat de trotsche Johanna van Navarra, zijn gade en kwade geest, haren nijd niet kon kroppen en spijtig riep : « Ik meer.de alleen koningin te zijn en hier zie ik er nu honderden. » 't Volk bleef koel. Jacques de Chatillon werd landvoogd benoemd en verbitterde meer en meer het vrij-dorstige volksgemoed door zijn willekeurige maatregelen. Het uur der wraak ging slaan... Een schoone lentemorgen zag de levens-blije zon àl de Fransehen dood in Vlaanderen. — Zoo schudde een vrij-gewone volk het knellende en uitheemsche juk van zijn schouderen. Filips was woedend, zond een machtig leger tôt wraak en... « Het Vlaamsche heir staat immer pal ». Op 1 e Juli dansten de Leeuwen een dooden- en een zege-dans. Dàt zegt de strenge en rechtdoende geschiedenis. En klaar bewijst zij dat geen maatschappelijke en geen klassen-strijd onze vaderen deed gaan naar 't Groeningheveld ; wel echter dat de Sporenslag de strijd was van een klein volk om zijn bestaan, een bestaan dat bedreigd werd door een overmachtigen gebuur. Wel was misschien de verhouding tusschen volk en bestuur, wel misschien 00k de zucht van het werkgeerige Vlaanderen tôt vereeniging met Engeland als kleine faktors mede oorzaak van dien strijd. Maar niemand zaf looehenen dat op Groeninghe de goedendag der Vlaamsche strijders beslist heeft over het « to be or not to be » (het zijn of niet-zijn) van Vlaanderen ; niemand zal ontken-nen dat het Groeninghe-veld de baker-mat was van het toekomstige Nederland. Want waren daar onze , .ilden, die stre-den voor het recht op teven tegen een vreemden vorst, bezweken, dan ware het uit geweest met zijn bestaan en wij zou-den zijn wat de Bretoenen, wat de Provençalers zijn. Een blik in de gesc'iiedenis en we vinden voor elk land c;n slag die beslist heeft over het vocrtbestaan of de vernietiging van dat lai d. De Grieken kregen Marathon en Salamis.Oud-Rome kende Cannes, maar 00k Zama. Vlaanderen had gelecfen en zwaar te Bouvines in 1215. Nu moest zijn lot vallen op Groeninghe, het lot van zijn leven. Maar Vlaanderen v\ou, spijts zijn minderheid en moest het nog dikwijls zwichten onder Frankrijks harde slagen, geen enkele nederlaag kon uit doen wisschen wat het gewonaen had in i3o2 : Vlaanderen bleef bestaan en zou de grondveste worden later van het konink-rijk der beide Nederlai'iden en later nog van het miserabele stSatsverband, dat meri België heette. De roem der vaderen is de belofte voor de kinderen. 11e Juli moet worde.< de groote nationale feestdag. moet worden ingezegend met een plechtig en offic.ëel «Te Deuin». De ud Juh is geen f;-!mingantenfeest. Neen. De fz&nsrhg.» -.j-V Jg.irçniï® •• klaart zelf dat de hoogere burgerij die in i3o2 niet mede ten strijde ging voor de verlossing van het vaderland, wel niet verraderlijk maar toch bijzichtig was. Zoo 00k nog nu. Voor ons, bewuste Vlamingen, echter blijfi de Sporenslag het groote feest van onze geschiedenis als zijnde het machts-betoon dat ons Vlaanderen 00k zelfstan-dig kan staan. Voor ons blijft Groeninghe een trots en een roem. Voor ons blijft 11 Juli de grôotste dag. Want dien dag, mijn Vlaanderen, huldigen wij, in blije fierhud en recht-matige trots het eenig feit, dat gansch Europa met onlzag deed opblikken naar het kleine maar taaie- Vlaamsche volk, dat daar een hoeksteen legde van ons bestaan als volk en als natie ; dien dag herdenken wij de groote burgerdeugden onzer vaderen ; putten wij, in de geheu-genis van hun moed de kracht om sterker en vaster te kampen voor het lot van ons Vlaanderen ; dien dag hernieuwen wij aan Vlaanderen onzen eed van trouw ; dien dag vieren wij het nationale feest van GROOT-NF.DKRLAND. RlK TEGGHE. De Starre Waanzin In het nummer van 21 Juni 1918 van Les Nouvelles, het Maestrichtsche vluchtelingenpapier, verschijnt een brief uit Havere die ons tamelijk goed de dwaze houding der leidende kringen ten opzichte van het Vlaamsche vraagstuk verklaart. De^ correspondent vertelt dat de regeering het besluit genomen heeft steeds met de wenschen van bezet België rekening te houden (à gouverner les yeux tournés vers la Belgique). Waarbij kan aangemerkt worden dat de loyaal-Vlaamsche passivisten in bezet België, die de zaak niet beter meenen te kunnen dienen dan met al wat maar een schijn van Vlaamschgezindheid heeft angstig te vennijden, dan een zware verantwoordelijkheid op zich laden. Nu wilde het treffen dat op het oogenblik dat de heer' Cooreman in funktie trad vier Belgische magistraten, die uit bezet België gaan loopen waren (waarschijnlijk omdat het stakersteun-fonds van het Comité National hun niet heelemaal voldeed), kersversch in den Haver aangeland kwamen. En de korrespondent van Les Nouvelles was zoo gelukkig een dezer heeren te mogen intervieuweeren. De magistraat afin qu'on ne puisse discuter... Iauthenticité de son flamingantisme d'avant la guerre, gaf zelfs de toelating zijn naam bekend te maken : wat voor een flamingan-tische beroemdheid als deze heer Oliviers werkelijk overbodig was. Il a avoué en rougissant, car il n'est pas plus fier que ça de ce passé.., qu'il était parmi les admirateurs et les disciples de Van Cauwelaert. En waarom hij bcschaamd is over zijn oude bewondering voor Van Cauwelaert ? Au pays, on dit en effet s'il n'y avait pas eu de flamingants avant la guerre., les Boches n'auraient pu découvrir d'aktivistes pendant la guerre. Welke opinie houdt men er dan in het bezette gebied nopens de taalkwestie op na ? Mr Oliviers zal ons inlichten: En voulant séparer le pays par la querelle des langues, ils ont réussi à bannit entièrement cette préoccupation de la vie publique. Quiconque soulève cette question en pays occupé est traitre au pays. Werkelijk, nooit heeft men het duidelijker gezegd dat de haat thans niet tegen het Aktivisme --'nra-rii. &sgvra' "d«- •Vteuaweh'j fecwgiog. gaat. Dat is een kostbare aanwijzing voor de passivisten. Alwie in het bezette gebied de taalkwestie aanraakt (buiten aile aktivisme om) is een landverrader. Wij kunnen getuigen dat Mr Oliviers hier waarheid spreekt. Met deze beper-king echter dat dit ilechts voor patrio-tardskringen het geval is. En die maken slechts een klein gedeelte van onze bevolking uit. Welke conclusie had Havere, dat bereid is den wil van het bezette lands-•deel in te volgen, uit het relaas van Mr Oliviers te trekken : « le pays ne veut pas qu'on s'occupe de la question des langues actuellement plus que d'aucune autre. Le pays flamand, les flamingants d'hier (aardig juist gezegd: les flamingants d'hier) comme les Bruxellois ou les Wallons demandent, supplient, adjurent le gouvernement de ne pas dévier de cette voie, de laisser la question ouverte afin qu'au jour du , retour, elle puisse être discutée et résolue librement, entre Belges, loin des Boches et de traîtres aktivistes, leurs complices. » Zij die met niet al te groote gerustheid een flamingantisch vredesoffensief van Havere tegemoet zagen, kunnen slechts wenschen dat Cooreman gehoor zal geven aan de dringende stem van M. Olivier. Maar haast tragisch wordt de blinde roekeloosheid waarmee de Vlaamsch-hatende krachten in hun 00k maar geen duimbreedte toegevende anti-Vlaamsche houding volharden. Ondanks de groei-ende kracht van de Vlaamsche, aktivis tische of passivistische gedachte, ondanks de toenemende opstandigheid der Vlaamsche soldaten, die al meer en meer tôt desertie drijft. Quos vult perdere, Juppiler dementat. L. De Internationale positie van Antwerpen. De wederopbeuring van de Antwerp-sche haven is in de eerste plaats een Vlaamsch belang, wegens de plaats die zij in Vlaanderen's huishouding inneemt. Maar niettemin kunnen de vraagstukken, die op onze groote wereldhaven betrek- king hebben, niet uitsluitend beschouwd worden onder Vlaamsch oogpunt, maar moet er rekening worden gehouden met de positie die Antwerpen in de wereld inneemt en met de belangen die 00k de naburige landen in hare ontwikkeling hebben. Antwerpen is Vlaamsch door zijnen volksaard, internationaal door zijnen handel. Er is niets Belgisch in Antwerpen en onze stad heeft zich 00k nooit van de Vlaamschvijandige en te Brussel centraliseerende Staatsmacht te belooven gehad. Indien op dit oogenblik Antwerpen, evenals andere Vlaamsche steden, toi betaalt aan het Belgisch patriotar-disme, is dit verschijnsel op rekening te schrijven van de verwarring die de schokkende oorlogsgebeurtenissen in de geesten hebben gesticht. Het gaat niet aan het vraagstuk van Antwerpen's toekomst in Belgischen zin te willen oplossen en zeker ware ■ het misdadig tegenover de levensbelangen van onze Vlaamsche haven, dezes lot te willen koppeien aan de eenzijdige ekonomische politiek die door de Haverschc regeering voorgenomen wordt. Wars van aile tegenstrijdige politische drijverijen, moeten de belangen van Antwerpen bevorderd worden in overeenstemming met de natuurlijke ligging der haven en met de overheerschende invloed die zij op de welvaart van Vlaanderen uitoefent. Elke groep der oorlogsvoerende mo-^eodbsdeo, vootnanvelijk. Fn?eland aan de eene, Duitschland aan de andere zijde, heeft tegenover Antwerpen haar eigen gezichtspunt, zich steunende op hare eigene ekonomische belangen en op de beheersching van den Antwerpschen handel en verwijdering van de tegenstrevers, tevens handelskonkurrenten. Blijven beide tegenstanders hierbij in hun roi, te betreuren is het dat de Haversche regeering zich in zoo verre het juk harer bondgenooten moet lateri welgevallen, dat zij er in toeïtemt de ekonomische na-oorlog te voeren ten behoeve-van vreemde belangen en ten nadeele van het werèldverkesr in de Antwerpsche haven. Evenmin als de Belgische regeering ooit hare onzijdigheidspolitiek had mogen opgeven, mocht zij afwijken van het beginsel der volledige vrijheid en gelijk-berechiiging der onderscheiden landen die van nature op de Antwerpsche haven aangewezen zijn of die in het verleden tôt haren bloei hebben bijgedragen. Het zijn zeker geen plichten van dankbaarheid tegenover de Entente die ons daartoe nopen, wanneer wij b.v. zien, om enkel op ekonomisch gebied te blijven, dat Engeland bezig is onze diamantnijver-heid in te palmen en dat in Frankrijk plannen ten uitvoer worden gelegd om het verkeer met Zwitserland naar de haven van Bordeaux te leiden. * * * Eene zeehaven is het aanknoopings-punt tusschen het vasteland en de overzeesche gewesten. Hare ontwikke-lingsmogelijkheden zijn ten nauwste ver-bonden met de uitgebreidheid en het ekonomisch belang van haar hinterland. Hoe ongerijmd ware het dan niet het verkeer tusschen Antwerpen en een gedeelte van het hinterland te stremmen, dit alleen om belangen te dienen die niet onze zijn en zonder het minste vooruitzicht op vergelding voor het daaruit volgende verlies. Duitschland neemt in de statistieken van den in- en uitvoer langs Antwerpen de eerste plaats in. Antwerpen is eene Duitsche haven, in dezen zin dat zij van nature aangewezen is als de in- en uitvoerhaven voor West-Duitschland. Antwerpen moet 00k in de toekomst eene Duitsche haven blijven, want met de uitsluiting van den Duitschen handel

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks De eendracht: weekblad voor het Vlaamsche volk behorende tot de categorie Oorlogspers. Uitgegeven in Antwerpen van 1916 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Periodes