den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLiDATEN beslemd ; iedere compagnie, escadron, of batterij ontvangt tien, of vijftien Fransche en Nederlandsc-he exemplaren. OORLOGSTIJD Schetsen en lidrukken van hef M XXI Maart sleepte t' eirule. Dagen lang waren de hemelen overtrokken geweest en braken de wolken open in waterbellende regcnbuien. Te lange laatste helderde 't wper op. De zon piepte bijwijlen door 't grijze wolkenschof. De pl issen droogden op, de wegen geraakten vaster onder de zolen. De overstroomde weiden en meerschen kwamen weerom bloot, in effengroene aaakt-heid.Wat deden ze deugd die eerste, bedeesde zon-nestraalkens, na de natte, lclamme winterdagen. Ze aaiden over de aarde en de menschen, in gouden teerheid en deden de ontwakende natuur ■van wellust en verçenoegen rilien. In een droom van kleuren en aromen stapte de Lente aan. En de jongens, wonderlijk aangedaan en levens-dartel, verheugden zicli in de komst van bet scïioone seizoen, en voelden diep in hun ziele een nieuwe blijdschap rijzen. Hun aderen hamer-den bij 't geweld der jeugdige kracht die in hun bloed te gisten begon. Ze voelden zich herleven, met het groen, de boomen, 't gewas dat ze gedu-rende de rustdagen allerwegen ontspruiten zagen. De booge beukenlaan, langswaar ze telkens naar 't front trokken, scboot in bot. De stronkige kopwilgen droegen al verscbe scheuten op bun takken, en over 't schaakberd der omgeploegde stukken lands puilden de geluwe en bleelcgroene sprietjes, frisch van koloriet en rijk van belof-ten...De bolten sprongen open in mat geknetter en "weelderigen bloei. 't Sap filterde uit den bast en zwol in jongere twijgen en openkrullende bla-deren. lepen en linden, olmen en eiken, torsehten groene gewelven als lommerrijke prieeltjes, waarin de vogelen rekkebekten en verîiefd twit-terden. Hier en daar, bij troepjes, rild en statig, ruischten populieren. En 's avonds dan, op 't bolle van een horizon in rood, mollig geschemer, zag inen soms no g een landbouwer loopen, achter het hinnikend tweespan van zijn blinkende ploeg, die de aard-korst omwoelde bij ruwe leemige kluiten, of de zaaier gaan, langsheen de rechte voren, en smij-tend met gulbreed handgebaar, 't zaad in zilve-rige wolkjes verpoeierend. Dat was de weder-geboorte in den eeuwigen draai der wereld ! Geslachten vielen neer. Maar reeds kiemde 't zaad in den moederlijken grond, bevrucht door het bloed van vleezige en glorierijke won-den. Het scheen of door het ofïer van de eenen, de anderen gespijsd werden en boven 't gebulder der kanonnen en het droevig geroep der ge-kwetsten, de doode gespelen ondei* de gedaante van aartsengelen bliezen op bemelsche lichtba- zuinen, en 't aan de vier windstreken verkon* digden : « Neemt en eet, dit is mijn liehaam, neemt en drinkt, dit is mijn bloed ! »... Onbezonnen en dol leefden de jongens echter. — We zijn er weeral door, sehertsten ze. "t Sleeht weer is voorbij. De zon ldopt op de luiken van ons huis ! Stokken-en-Zeilen viel ziek. Al eenige dagen nadden de makkers opgemerkt, dat er wat scheelde. Hij deed niet mee aan spel en klucht. Tegen zijn gewoonte in liield hij zijn bebbel toe ! En op een goeien morgen bleef hij liggen op zijn stroozak. De dokter kwam, onderzocht hem, nam zijn notaboekje en schreef een briefje voor de infirmerie. Wannes las het briefje : — « Grippé, fiévreux...» Inderdaad, Stokken-en-Zeilen kloeg van pijn in de lenden. Hij voelde zich zoo moe in de beenen en zoo zwaar in 't hoofd. 's Avonds liep het zweet iu dikke beiers van zijn voorhoofd en kon hij onmogelijk inslapen... De jongens bielpen zijn boeltje inpakken. Tegen 3 uur kwaïuen ze hem wegvoeren. De brankardiers moesten hem op een berrie tiliea en naar den ainbulantiewagen dragen. — Allo, jongen, goeie reis he ! zei Wannes nog, toen hij reeds op den auto lag. — Dag, antwoordde Slokken-en-Zeilen, dag allemaal. Puffend en ronkend tufte de auto ei van ondev... Maar nauwelijks zes dagen nadien — de jongens waren den vorigen avond juist uit de loopgraehten weergekeerd — stond Stokken-en-Zeilen opnieuw bij de ploeg, zoo gezond als een vischke in 't water. — Ge zijt zoo gauw terug, meende de Bloed-pens...'t Werd een ellenlange historié. Pas was Stokken-en-Zeilen in de infirmerie, of uit aile boeken en kanten schoot er een bediende toe, deze om hem te wasschen, gene om hem van kleederen te veranderen, een derde om hem zuiver linnen te geven, een andere nog om hem 't rooken te verbieden en de zuiverheid aan te bevelen. Gestadig hoorde hij in de wijde gang, nevens zijn kamertje, voetstappen schuiven. Dat waren gekwetsten die binnengebracht werden. De lucht welke hij inademde rook naar gedroogde kruiden en medecijnen. Hij lag geheel alleen op zijn kamertje. Nevens hem stonden vijf lediga bedden, netjes toegedekt. Dien eersten nacht deed hij geen oog toe. Hij was een donzen beddeken lang ontwend. Hij dacht onder die wollen dekens te zullen stikken. Zijn hoofd gloeide. En als hij eindelijk, na lang wroeten, wat soesde, droomde hij van een helle-veeg, die hem met haar magere handen ver-wurgen wou... Vôor men hem van 't kantonnement had weg-gevoei'd, had hij reeds drie dagen vrijwillig gevast. Twee dagen vertoefde hij thans in de Infirmerie, en voor aile voedsel had men hem eenige kroesjes melk laten uitslabberen. En nochlans hij voelde zieli verbeteren. De Koorts verminderde. Zijn beer begon te dansen! Den derden dag kreeg hij gezelschap. Een nieuwe zieke werd op zijn kamer gebraeht. Toea ze alleen waren, vroeg Stokken-en-Zeilen : — Wat is 't, maatje? Ziek? Maar maatje roerde niet, en wanneer Stokken-en-Zeilen hem ten tweede maie onder vroeg, brabbelde de ongeduldige patient, bitsig : — Wallon ! — Wallon, zei Stokken-en-Zeilen ontmoedigd, dan kan ik je niet helpen, lioor. De dokter gaf hem toelating te eten. Toen de knecht met een keteltje vleeschsoep binnenwag-gelde, glom er een vlammeken van hoop in de oogen van Stokken-en-Zeilen. — Votre gamelle, zei de knecht. — Gamelle? deed Stokken-en-Zeilen verbaasd. Mijn gamelle is in den Yser gevallen. — Alors, pas de soupe, verklaarde de knecht. En hij nam zijn keteltje op en trapte 't af. Als hij bij 11a aan de deur was, riep Stokken-en-Zeilen nog eens, teleurgesteld : — Hela ! 'k Zien ze vliegen, wè ! En op zijn leegen buik wrijvend, voegde hij er aan toe : Rien de knods ! — Pas de soupe, sarde de knecht, kwaad ge-luimd.Verbitterd en ontgoocheld nam Stokken-en-Zeilen een geniaal besluit. Hij rukte zijn nacht-tai'eltje open en pakte den waterpot er uit. — Giet mijn soep hierin, praamde hij. Maar de knecht, gebolgen omdat men hem voor den aap hield, liep meesmuilend verder en bekloeg zich bij den doktoor. 's Anderendaags, verklaarde Stokken-en-Zeilen aan den geneesheer dat hij volkomen hersteld was. Hij moest echter nog te bed blijven. Hij verveelde zich dapper, zag te vergeefs op, als er een dokter in witten kiel voorbijwuifde. Nie-mand gat hem taal noch teeken. Hij dacht aan de vrienden, hoe die zich nu verlustigden in 't open, zonnig weer, stoeiden en belhamelden en leute maakten, en hoe hij hier nu moederzielig alleen lag, gereed om van honger den muur op te loopen. 't Was een echte verlossing toen de dokter den zesden dag zei : — Vous pouvez rejoindre votrecompagnie.., Hij had den vent wel willen kussen. Blij aïs een kermisvogel trok hij zijn uniform aan. Op een omzien was hij vaardig. En 't eerste wat hij deed, toen hij terug in de kompagnie aankwam, was op een drafken naar de keuken loopen om een half brood en een gourde koffie. En smakelijk het laatste boterhammeken door-spoelend met één slok, sakkerde hij : — Zie mannen, nu moet ik eerst uit mijnen frak vallen, eer ze mij nog van 't front krijgen J (Wotdt voortgezet.) Fritz Francken. De Eelgischc Involieden ic Leurs Het aan het ministerie van oorlog gehecht B. D. B. deelt ons mede dat er onlangs te Leu-ven, ten dienste der Belgische invalieden en hulpelooze zwaar gekwetsten, het St-Martinus-Gasthuis werd gesticht. Deze oorlogsslachtofïers zullen gehuisvest, gevoed en gekleed worden in dit gesticht en bovendien middelen vinden om zich daar opnieuw eenen stand in 't burgerlijk leven te maken. En zullen daar te dien einde leergangen gegeven worden in verband met de kennissen en de geestelijke oatwikkeling van de invalieden. Dit heerlijk werk staat onder de hoogere beseherming van Mgr Ladeuze, rector derHooge-school, en van burgemeester Gollins. Het zal besluurd worden door kanunnik Goppens, wien kardinaal Mercier zijnen welwillenden steun heeft verzekerd. Het St-Martinus-Gasthuis is Voorloopig ingericht in de lokalen van de Leu-Vensche handelsschool. Er zijn daar reeds een vijftigtal invalieden van Leuven opgenomen. m Holland werd er een komiteit aangesteld om gtutu voor het nieuwe werk in. te zamelea- De Gizondlieid m den heer Pau! Fiédeiicq De dappere Vlaamsche professor Paul Fréde-ricq, die door de Duitehers werd gedeporteerd, geniet nog steeds eene goede gezondheid, schrijft de Echo Belge. In het interneeringskamp waar hij zich beviudt, bewoont hij een kamertje met één venster; er staat een bescheiden bed, en eene breede plank op schragen vormt zijne werkta-fel ; er staat maar één stoel. De leeraar draagt aan den linkerai-m den armband van de geïn-terneerden, die hem herinnert dat hij zijn vrij-heid verloren heeft. Eene teekening aan den muar vertoont bet panorama van ziju geliefde stad Gent. Hij moge daar, in zijn tijdelijk gevang, verze-kerd zijn van de warme sympathie van aile vaderlanders, zoowel Walen als Vlamingen. Voor het Rood-Kruis — Ontvangen 66 fr. 40 van den heer luit. Beau-pain : Som rondgehaald door de soldaten van de Ie kornp. van 13.152, gedurende eene vooi sleiiiity door hea in het kantonnement gegeven. Van Rechts en Links Den 15 Oktober aanstaande zal er, ten voor» deele van de plaatselijke oorlogswerken, een « Havreesche dag » plaats hebben. Het bijzon-derste nummer van dien dag zal eene groote Ioterij zijn. voor dewelke reeds een naamlooze gift van 10,000 fr. aan den maire van Havre werd overhandigd. Sommige handelaars der stad Tiebben ook een groot aantal lotea reeds doea gewordea. # « ^ Het grootste schip dat ooit in Frankrijk werd gebouwd, werd onlangs te St-Nazaire te water gelaten : Het is de paketboot Paris, van 4o,000 paardenkracht, welke drie duizend passa-giers aan boord kan nemen. Dit schip is 233 m. lang, 26 m. 09 breed en 18 m. diep, heeft 9 m. 00 diepgang en 37,000 ton waterverplaatsing. * * # De inwoners van Londen hebben met veras* sine: een nieuwe Britsclu» bestuurbare ballon van nieuvv îuoàel, over humie stad zien zvveYen. 16 Sëptimticr 1O10 Nummer 318

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.