den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit bîad is VOOR DE BELGISGHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien of vijflien Fransche en Nederlandsche exemplaren. ÏÏPEN EN SCHETSBN VAN HET FRONT* Ean Nacht in den Loopgraaf De nacht is over den sector gedaald. In de dekkingen worden de kaarsies ontstoken en de mannen die niet van de wacht ol van de korvee tijn, dringen zich rond den primitieven haard waarin enkele houtblokken branden. De wind slaat neer in den schoorsteen, die opgebouwd is nitbaksteenen en opelkander geplaatste stukken buis, 't Is een waar mirakel hoe hij biijft recht staan. Een scherpen rook, die u in de keel krie-j belten doet traanoogen, vult gansch de dekking. Maar ons piotten hebben wel voor ander vuren jestaan ; zoo 'n kleinigheid deert hun niet. 't Is immers oorlog. En de rook van hun pijpen maakt de rook van het vuur nog dikker. In deze atmos-feer, waarin men eerst zou denken het geen uur Toi te houden, bespreken zij de kleine gebeurte-nissen van den dag, delven weer herinneringen op uit den tijd van hun laatsten kongee, smeden reedsplannen voor den volgende, bespreken de oorlogsfeiten en vervloeiten de soviets. Plots ontdekt er een van hen dat het « smerig rookt ». — Doet uw masker voor, raadt hem vriend-sehappelijk een makker. De andere haalt voor | aile antwoord de scbouders op. Dan, als hij | 't niet meer kan volhouden, gaat hij buiten. 't Is geen kleinighei# den uitgang te bereiken, die I ïoo goed en zoo kwaad mogelijk met grondzak-\ ken remaskeerd is. Aïs hij deze « draperij » opheft komt er een vinnige, koele toeht de dek-i kng binnen, jaagt wat rook naar buiten en dooft bijna het kaarsje, wat onzen liefhebber van frissche lucht een vloed van zeer verschil-lende sclieldwoorden geldt : — Deur toe, stommen uil ! moesten de DuiU ! Sehers ons licht zien ! De andere is al buiten. Plots, in de frissche Bachtlucht, heefthij nu den zwarten hemelkoepel Wen het hoofd met de tintelingen van de ster-| MB. Op de voetbrug is er een man aan het I ]aromeren. Hij heeft niet bemerkt dat er planken «ntbraken en zijn kruiwagen is omgekanteld. Nu scLeldt hij met veel kleur op de rakkers die ds voetbruggen af'breken om stookhout te heb-ïen. En terwijl hij scheel weg eens kijkt naar ds schouw, waaruit de vonken opstijgen, steit »ij vast : ~ t Is zoo altijd hetzelfde, rond de dekkingen [ Waar ze stoken. De bewoner snapt onmiddellijk de zinspeling} — Stoken ze bij u niet, zeg ? — Jawel, maar... — Awel, zwijgt dan. In plaats van u bezig te nouaen met wat er bij de anderen omgaat, zoudt u beter met uw eigen zaken bemoeien. Na dien goeden raad te hebben gegeven, helpt w] edelmoedig den man met den kruiwagen om deien weer omhoog te krijgen. En als de andere zieh verwijdert, oordeelt hij 1 goed hem nog een verderen raad mee te îeven. — iiiSsÉaal Ambt mn Kiijppvanpw Be heer Carton de Wiart heeft verleden Don-«fdag het Gentraal Anibt voor krijgsgevangenen ^?esteld, dat onlangs bij een koninklijk besluit ,ra gesticht. Namens de regeering heeft hij al Jie medewerking beloofd tôt het nieuw werk, ^aarvan hij de beteekenis en het doel heeft |eseven, en meteen gesproken over het strenge otder Belgische soldaten die in Duitschland Seinterneerd zijn. De heer Coremans, voorzitter van het Werk e°!" de Krijgsgevangenen, heeft daarna het °ord gevoerd om de Regeering te bedanken egens den beloofden steun en de aandaclit te estigen op de noodzakeiijkheid zich in te laten ■het lot der in 's vijands handen gevallen «ngelukkige landgenooten. e heerYseux, algemeene seeretaris, heeft erv°lgens belangwekkende biizonderheden ge-Pen over het werk en zijne inrichting en over e "Ut welke het in den loop van het verloopen heeft opgeleverd. — Zeg eens, maatje, als ge nog eens een gat tegen komt, doet ge beter er naast te rijden. Het valt erg te betwijfelen oi deze nu juist met een dankbetuiging antwoordt. Langs den smallen gang, die twee dekkingen scheidt, bereikt de andere den loopgraaf, waar-van de bodem, op dit oogenblik, tamelijk vast is. Als het regent, dan wordt het hier een ware overstrooming, want het water biijft overal op den bodem staan. De man sLopt zijn pijp en, terwijl hij achter een borstvvering besehutting zoekt, gelukt hij er in, na eerst eenige stekjes te hebben verknoeid, ze aan te krijgen. Hij staat weer recht en leunt tegen den aarden wal. Een schildwacht duikt ergens op, bekijkt hem en ver-dwijnt weer in het duister waaruit hij was opge-rezen. Terwijl de man verder rookt, kijkt hij verstrooid rond. Voor de gebeurtenissen die hem niet reclitstreeks aangaan heeft hij de diepe onverschilligheid van hen die den oorlog reeds sedert het begin mee maken. Aan den anderen kant van den wal is het de stroom <r die onzen roem in zijne golven mede voert x>. Verder de overstroomde vlakte, de vijandelijke loopgraven. De schaduw heeft ailes weg gevaagd, behalve den metalen weerglans van het ijskille water. Soms eehter verlicht de zachte wiegeling van een vuurpijl het landschap met een bleeke klaarte. Van tijd tôt tijd nog doorboort de helle klaarte van een losbranding brutaal de duisternissen. Het is eene reeks beelden die op elkander volgen in al hun tragischen eenvoud, maar zij zijn zoo vluchtig dat er geen penseel is dat een blijvende herinnering aan de historische stonden, die wij beleven, vestigen zal. Een bekend geronk doet den man even het hoofd opheffen. Het is een Duilsch vliegtuig, en de penseelen van onze zoeklichten vagen witte strepen door de lucht om hem te ontdekken en onze afweerbatterijen aan te wij zen. Er glijdt iets door de lucht en gaat met veel geraas, te midden van een rookpluim, aan onzen linker-kant ontploffen. Andere ontploffîngen volgen. Dan verwijdert zich het vliegtuig. De man klopt de asch uit zijn pijp en keert terug naar de dekking van waar enkele lichtstralen en het geroe-zemoes nasfr buiten dringen, terwijl in de nabu-rige dekking een zware stem een weemoedige romance aanheft. Stalky. YQorziîtsr Wilsoa en le Oorliptoslepii Voorzitter Wilson heeft verleden Dinsdag op het Amerikaansch Congres lezing gegeven van eene nieuw-e verklaring over de oorlogsdoeleinden. Deze verklaring luidt eens met de redevoering, welke door den heer Lloyd George werd uitgesproken. Voorzitter Wilson heefl een wel afgelijnd programma voorgebracht van den wereldvrede, be« vattende veertien bepalingen. Onder deze bepalingen stippen wij namelijk aan : Al het Russische grondgebied moet ontruimd worden. Aile vraagstukken, Rusland betreffend, moeten derwijze worden geregeld dat al de andere natiën van de wereld samenwerken om aan Rusland de gelegenheid te schenken, zonder hinder noch moeilijkheid, zijne eigen politieke en nationale ontwikkeling te regelen. Voor België, zal de gansche wereld, het eens zijn om te erkennen dat dit land mont ontruimd worden en hersteld, zonder eenige pogmg ook om atbreuk te doen aan het zeljbestuur, waar• çan het evenals aile orije natiën geniet. Daar is geen daad, die beter dan deze het vertrouwen der natiën zal herstellen in de wetten, waardoor de onderlinge bstrekkingen tusschen natiën worden beheerscht. Zonder deze daad van herstel, zullen het wezen en de waarde pan al de internationale wetten voor altijd verzwakt blijven. Gansch het Fransche grondgebied moet worden vrijgelaten en de bezette gewesten zullen teenemaal moeten hersteld worden. Het onrecht in 1871 door Pruisen aan Frankrijk aangedaan, betreklielijk Elzas-Lotharingen en dat gedurende vijftig jaar den wereldvrede verstoorde, zal moeten hersteld worden opdat, nogmaals, in aller belang, de vrede verzekerrl worde. Roèmenië, Servie en Monténégro zouden moeten worden ontruimd. Het bezette land zal hun moeten teruggegeven worden. Servië moet eea vrijen uitweg krijgen naar de zee. Een Amerikaansche Geneesheeren op het Belgisch Front Wat zij over onze Vorstew, ons Vcilk «ui ons Léger aenken. » Belgisch front, Januari 1918. Onlangs heeft kapitein Van Schaick, bestuur-der van het depai-tement voor België van het Amerikaansch R.-K., andermaal, in gezelschap van majoor dokter Alexander Lambert ea kapitein Corn, andere Amerikaansche genees-heeren, een bezoek op het Belgisch front ge-i braciita Tijdens dit bezoek had een lief voorvalletja plaats. Toen zij op zekeren morgen, rond den tijd van Kerstmis, van de loopgraven kwamen, ontmoetten zij Koningin Elisabeth, die versna-peringen en tabak aan de soldaten ging dragen. Kapitein Van Schaick lieett al zijne op hel; front opgedane indrukken bij volgend interview ■weergegeven. « Telkens ik naar België kom, ben ik getroffen door de wijze waarop uvve burgerlijke en militaire regeering hare zaken heeft beriduerd, en door het geduld, den moed, de kracht en de toe-wijding van uw volk. « Toevallig heb ik den anderen dag nwe Ko* ningin, in eene verbandplaats op enkele meters van uwe eerste linie tegengekomen. Ik had reeds te voren de eer gehad Hare Majesteit te ontmoe-ten. Zooals immer heeft zij ons heel hartelijk ont» haald en met ons enlcele minuten gekout. Zij stelt het ideaal voor van wat de Amerikaneïi denken wat een Koningin moet zijn. Zij is zicht-baar democratisch bij haar sympathiebetoon ea heeft veel liefde voor de menschheid, eenvoadig weg omdat ze de menschheid is. Niemand zou haar edel gelaat kunnen zien en tien minuten met haar spreken, zonder gewaar te wordeu dat zij een kracktdadig en lieftallig karakter heeft, ea een heerlijk plichtbesef en een vurige vader-landsliefde haar bezielen. Ik zal niet spoedig vergeten dat ik haar eens heb gezien onder de soldaten, en hoe zij dezen aanmoedigende woei1-den toesprak en Kerstgeschenkjes uitdeelde. Nooit heeft Amerika zijn gevoelen gewijzigd tegenover uwen Koning en uwe Koningin. Denkelijk zullen wij nooit vorsten in Amerika hebben, maar nooit zouden wij kunnen af keer gevoelen tegen eenen koning en eene koningin zooals gij er in uw land hebt. « Ik heb insgelijlts de voldoening gehad andermaal uwen minister van oorlog en verscheidene stafofïicieren te zien. Mogen de Amerikaansche officieren weldra op vriendelijken voet met uwe oversten kunnen omgaan, hunne ervarenheid ten nutte nemen, enmethenpersoonlijke vriend-schapsbetrekkingen aanknoopen. Voor wat mijne taak betreft, komen het beleid, de samen-werking en de vriendschap dier verstandige en onverschrokkenmannen mij degelijk te stade.» Hoe de Brusselaarsters met de Duitschers gekkej} Uit Le Figaro : Een uit Brussel komende brief, geêft ons aar-dige bijzonderheden over de geestige wij-/# waarop de Brusselaarsters de bevelea v n Kommandantur nakomen. Want sinds het zeldzaam geworden leder âê Duitschers vaak dwingt barrevoets te loopen, worden de opeischingen in bezet België steeds talrijker on meer tergend. Na het opvorderen van deur- en vensterklin-" ken, van al het op het metselwerk der huizea uitkomend of er in verdoken metaal, na het opeischen van de lederen boekentasschen der schoolgasten, gaat men de matrassen en dekens opeischen. Men zal slechts maar één matras en één deken per familie mogen behouden. De Brusselaarsters' hebben daarop mantels gesneden uit de veelkleurige dekens ; zij zien er thans als echte « mousméa » uit en hebbca veel bijvai. 15 yamiari IP1B Nnmmer 520

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.