We Stem, Bureel: 21, RUSSELL SQUARE, LONDON. W.C. % ▼ j|maîYD<len. Subscriptfon/ s A V'V >4, w^- » 2sa. for 3 rnonths. Voofr f /s fi A àe Ver^çniffde Stpfiea ï t2 fৠil 8 /^J B 5»0 cta. Voor H L'aiid i î _ B? W H I A B A» Voor Franlcrîjk, 2^0 i- V viV^iVi fr- VooT da] ï&f" '■ uh- 4de Jaargang, Nr. 24. (Blz. 1843-1854.) Oplage : ^1,400. VRIJDAG, MAART I, 1918. Rcgistersd at G.P.O. as a Newspaper. 12 blz. Ifld. ^ut jaai^aiigj J . De Waarborg der Internationale Overeenkomsten. tionale Overeenkomsten. 1. Dte iinri'chtâng vain ten Voïkererabond wiarbj] allia matiéin, met elikaar in b,roe-dterlijke gez.ndiheid1 veneemigd, naar de zegeningeji vain een diunrzamen vnede zouden streven en hiet ui.tvecbten van rijzende geschillllen door een bloedigen s^njd' uit die weneld zoudtan bamnen, schijnt wel het giroote vraagstuk aiwx dagan te worden. Talloos t,jn reeds de boeken en tojdlsdhriiftartikelen,, wellke dit cmderwerp betondeM hebben, en er zijn bladien d» geen diag liaten voorbijgaian zonder op dutzelfde aanbeeld te hlime-ren. Dit îs te begrijpen: God ze»t Bossuet, heeft die welwillendheid' ito \ Aepsite va s menschen hart neergie- ^ ; gezaliligheid ia ©en van onze we-zenkjke karaktiertrekkeo ; wij gevoelen met de atrijd, zooals bij wilde dïel xen, doch vrede het doe! onzer strevin-gen moet zijn. En telkens wij de ver-1 ê^olgeii der vijandschap oebbeB opgemerkt, de tranen hebben zi.en yloeieu, het bloed zien stroomen de puinen zien vermeerderen, zeggen wij als mstii.nctmatig : dit zou niet moeitein zijn,; laat otns middelen beramen c«n die onbeilen te voorkomen. En men hoopt diâJt een vollkerienbond redding zal bren-gen Wij wna'ken noch die gevoelens, noch die strevingen; maar wij moeten de werkeftjkiheid van het leven der men-schen en der voikem gadeslaan en dlaar-uit trachtem op te maken m hoeverre die gedroo-mdle toekomstidiealan kuninen ver-wezenthjkt wo-rdein, an in hoeverre zii o°k zuMlen blijven behooten tôt het rijk der Liefelijke utopi'een.. Heden nochtians bepalen wij er toe, enkel een blik te werpen op het verlieden, na te gaan,, noie de mternaitionialle -wetgeving reeds meer en meer begom te beantwoorden aan de behoefte der tijden, en waarom de pogmgein oon de rampen van den oor-tog te bezweren oi te lenigen met met den gewensohteii iwts'lag werden be-fcroomdi.* * * Hoezeer de maijveir tu-sschen de vol-ken op politiék en economiisch gebiied zich h-edem meer dan oodit dœt gevoelein tooh wiijzen de algemeene behoeften der moderne beschaviog in de verschiffleindio tainden op eene zekere eenvo.rm,igiheid van bestaae>, welke onvermijdielijk zija wee<rs.'jag moet hebben op het intenia-tuonale leven. De spoed, waarmede de viooirtbrengseLen van het eene land naar het andere warden o-vergevoerd, eni de betrekkiogen daardoor ontstaan, hebben, andlamks het varschil m taal en gods-dlienst, allerwege een zekere eenvormig-heid van gebruiken i/n 't Leven geroepen : kleeding en vo'edsel, handel en mjver-heid verschillen niet meer zoozeer van land tôt land, zoodat er 00k een grootere samenhoo'rigiheid omder de volken ont-stond en het eene m'eer afhainkelijk werd van het andere met betrekking tôt aile noodliige grond'stoffen. Wiij beleven, dan tiieu.we tijden, en het ia te begrijpen diat het internationale recht, het private zoo-wel als het openibare, de behoefte heeft gevoeld om zich meer aani deze nieuwe omstandigheden aan te passen. lalrijk reeds zijn de internationale ayereenkomsten, waardooir het indtas-trieel'e en het letterkundig eigendioim, het hnwielijk, de haindel im witte slaviimen, de briefwi sseling, het gœderenverkeer, enz., enz., geregeld werden. Maar op gee;n gtebiled heeft men een. meer verdlien-steilnjken arbeid verricht, dan ôp dit van oonliog en vrede, in de conferenties welke ten jajre 1859 en 1907 op aansporing van Tzaar Nikoîfaas1 II te 's Gravenhia^e werden biijeenjgeroepein. De kathoîneke god-geleerdlen, d'ie de overeenkomsiten dJer conferentite van 1907 bestudeeird hebben, moe/teni gietusgien,' diat daarin eene juiste en welgesiaagde verklaring der beginse-lan van het naituurreoht, overeenikomstig de zedielijke behoeften der modeme tijden, werd uitgewerkt. Beljangpijk zijn daarin vooTal de conven'tàe "nopens de rechten en de pliohtein der onzijdùgten," wiaanbij o.a. b'epaald werdi dat "niet als een vijandige d&ad miaig besohouwd wor-dern het feit, dat eene omzijdiige mogend-heid, zelfs bij macht v.an wapenen op-treedt teg-emover de schendters harer on-zijd/ilg<hcid " ; dla«r ook werd op jturidi-ache en zedeldjke grondein vastgesteld, welk verschil er diént giemaalkt te wordfen tusschen " bezettinig " en "inlijving," en bepaaldt dait een vijandlelijke bezetting niet het aoiuvereiniteitsreoht oplegt, maar enkel aaniapraak mag maken op vrucht-gebruik ; waaruit dain volgt, diat al'le nieuwe wetten of wijzigingeni, die ingirij-pen in de bestaianswijze zelf va>n een land', van mut en geener waarde zijn. ond, Vermeldfen we nog de overe ; nkomst oon-3<roe- trent het vreedlzaam bijlegg'en der initer-r de na'tiioaa^e gesohilllen, weïke den weg aan-■r.ede wij9t, door ieen dierdte mogendheid te van vollgem, otm zielfs ito den looip der vijamdle-lijkheden, de twistendle partijen tôt een ,nen, bil'lijk vergelijk te brengen. Men weet ra-z,e-r d)at Z. H. lienedictus XV van deze bepa-l's de jing gebraiik heeft gemaakt, toen hij e dit zijne vredesnota tôt die hoofden deir oor-zijn l'ogvioerende mogendlhedien richtfe ; en gaian wjj weten ook, dat, zoo een der geheime aime- vierdlragen te Petnograd openbaar ge-,zegt miaaJct de waarheid spreekt, zulk een, be-^ t middeling vanwege den H. Vader, hoe--rge- an, La 111 liand te v: EEN HOEKJE VAN WALES. De klippen van het eiland Caldey. >1atinrf van P/tv hol Kolanrfriilrp maan'IftiilftrS tuii iibi uiuiiu vuiutj. (Met welwillende toelating van Pax, het belangrijke maandelijksch tijdschrift der PP. Bene-dctinen van Caldey, OVL'1 wier bekeering we destijds,—De Stem, biz. 967-8,—eene uitgebrelde studie gaven ) ïft ====================== ve zeer ook avere&nkomsitig het Haagsohe île bestait, op voorhand tôt mislukking was Ls. gedoemd. et Eiindelijk, ini Den Haag werd ook een. n, bestendliig scheidsTechterlijk Hof ilnge- .r richt, aan wiens ooideel te goeder toouw de iinternationjale ges'çhifflen konden. on- m- derworpen worden. Dit was de eerste m stap op den weig d®r juridische waarbor- ke gen vooir dian vrede onder die voliken. m Dezie instelffiilng zou niet een doode letter ar. blijven. Van 1899 tôt 1914 werden aan d- dit Hof een twiaallftal rechtsgediitogen Jer voorgelegdi, weillkie op vreedzaane wijze n, werdesn vereffend; e)n toch onder dfeze ïte waren gevaajrlijke zaken, die l'ifcht de ;e- lo:nt >aan het kruiid hiad kunnen leggteai', ig onder andene het gesehil tussohen Frank. ij- rijk en Duitsdhiland., in 1909, naar aan- jn lieiding der détenteurs van Cas-a Blamea, de en het geval tuisisclhen Frankrijk en Ita- n," lié, ma de inbeslagnemiing der " Car- ils thage" en dier' " Manouba." w- De uiitslag, waartoe deze bemidldeling d,- van het Haagsche Scheidsgerecht geledd >p- heeft, vervulde dad'elijk sommige edele n- geesten met het veirtrouwen, dat men ii- eindeHijk gekomen was toit het zoolang d, venh'oopte juriditsch tijdperk, waanin de en landen, door de siamenboorigheid van en een Natiënbomd sametigesnoerd, geein ng behoefte meer zouden gevoolen aan »ar. geoor.lioofd is er zioh aan te onttrekken, naar de inspraak vain het voordeel, den hartstocht of de luimem vfyn hiet oogen-Miik."Het 'eigeniijke euvçl, de oorzaaik diier mislukking ontsmapte toch ,niet aam het doorzicht van diemi rechtsgeleerde. Wajar-bij komt het, zoo heeft hij zich meer-maals afgevraagd, dat de juridische ne-geïen vastgesteld ito de sfeer vain het prilvajte internationale recht niet gerinigen bij val hebben te boeken, ter-wijl diegene, wellke het pu'bldeke inter-natioinale necht betreffen, meereindiee'ls op een jammerldjke mislnkking zijn uit-geloopen ? Het antwoord lis niet verre te zoe'kieini. De dwiangbepalingen, aan elke natie opgelegd door de gelijkmaking van het pravate recht zijn betrekkelijk gering, terwijl da^ard'oor aanzienlijke voordee!leli, en gemakken wordeni ve^kiTie» gen, waar men daigielijks die weldaden vian Ican waarnemen. Het ligt dius voor de haind, diat de Staitea dler moderne we-reld zeer genegen. zijn om de toenememdle gellijkvoirmigheid van het private tnter-nationaile recht te bevorderen. Zoo zal Ihet ook zij n met die zaken van het internationale p-uiblieke recht, waarim de be-trokken mogendlieden geen groot gevaiar ziien noch voor hurane openbare veilig-hëid, noch voor hunœ nationalle eer, "internationalen gendarme" ter bescher-ming der vo'lkerennechten. .Dit ventrott-wen werd werikeïïjk uitgçdrukt dtoor Meesitec Ed.ouiard Cltunet in een vooir-dracht teïi jare 1911 gegeven in het "Ate-neo" te Madrid. Maar zie, mm dan vien j,aar liatier omttetende zich die meest vierwoestendei oorto-g, waarvan ooit heit menichdom getuige is geweest, een oor-log, wajarin met ongehoorde diriesthiedd de juridischo slagboomen werdien omver-gahaald en het moeiizaam opgetrokken geboww der iiiterniatiionale nechtsnegieilen in^g.ruiizeil nederstoirtte, zoodat Dotiis Renault, de beraemde geleerde, dlie zoo veel had bijgednagen tôt het opstelflieni der Hlaagsehe rechitsregelen, in vertwij-feliimg uitriep bij het zi.en vajn al dhle wetten tôt flaixien verscheurd : " N'est-ce pas décourageant !" Waartoe dient het dain regalen te vervaairdigen, zoo het land. De naleving der regelen van een' r intemniaitionaal wetboek, en inzonderheid heit beroep op een sclheildsgereoht brengt in dit geval tasrtbare voordeelen mede. 1 Zoo achtte _ men ziidh dan ook gelnkkig t m de twisitzaben omtrent Casa Blanoa t en in de voorvalflen der "Carthage" en detr "Manouba," door de hulp der inter-1 naition-ale rechtsilnsteîlinigen, een v.need-zame ofpliossing te kunnen verkrijgen, î en zcxxloen.de een Europee^chen oorl'og 1 te vermijden. In die gevallen derhalve, ï wiaiariin niemand een hoogter bellang hëeft > om den vnede te verstooren, is het te 1, verwachtem dat de juridisc'he onde der hedendlaagsiche weneld zal gehandlhaafd î worden; maar teikena ei politieke of ' ; economischie viraagstiikken mee gemoeid t ' znjn, waarin de groote Mogendheden te t recht of ten omirechte een gevaar zulien onitdelklceai voor huinne veiligheid, hunne llandsbelian'gen of hu'nne ee'r, is het zeeir te vreezetn, dat zij zich niet zulten ver-laten op andermans wijsheid en op de juridische waarborgen van een scheidls-gereoht : de diiepste menschelijke instinc-ten scliieten dan wakker ; de zorg voor ■ zellfbehoud, de heerschzuchtige bereke-mingem der flegeeringen, de economische eischen en de nationale weoiisch&n der voliken nemem dain de overhand, en het gevaar bl'ijft bestaain, dat men naar de wapenen zal girijpen met verachting der duideliijke, doch pliaitomische uitspraiken der internationale overeenkamsten. Want, zoo reeds een zedelijk voorschrift, op de stadsimuir.en aangepLakt, weinig baat zonder de h-ulp van eein gerechts.-dïiemaar die er de naleving van haind-haiaft, dan zal helt nog minder te ver-wachten zijn, dat ondler het hruisen, der hartstochten een wetboek van interna^ tdoiniaaJ xecht be)kwaaim zal zijn, enkel door zijn bestaam, vain de St^ten en de matiën de getrouiwlheid aan Ket gegeven woord af te dlwingein. Een reohter is niet voldoende ; er moet een "internationale gendarme" zij ni ; met andere woorden, de wet bliij ft onvolledig in haire uitwerking ,indien, er geene "sanoties" besitaan, die er de naleving van verze-kenen. D-ajiimver in een, vn.V^nrl n,rmfp,T Î Waarom vloeken onze Jongens? Jongens? In den goeden, ouden tijd—ik bedoel zelfs den tijd niet van grootvader en grootmoeder, ik bedoel den tijd juist vôôr den oorlog—hing er in elk huis, en eîke herberg van 't landelijk Vlaanderen —als eene der vele Vlaamsche eigen-aardighedpn—een kader waarin, onder _ en boven een driehoekig de heilige Drie-vuldigheid verbeeldend 00g, geschreven stond : "God ziet mij, hier vloekt men niet." In dezen nieuwen tijd—den oor-logstijd,—daar in 't laaste vrij hoekje van Vlaanderen, in 't land van bachten de kupe, heeft men nu, naar 't schijnt, al de heiligenbeelden en kaders, naar den zolders of den kelder gevlucht, niet uit vrees voor kanonbeschieting—het taaie Vlaamsche ras van die streek ver-schiet daar niet in—maar door de eene vrees van gansch het Vlaamsch volk : het menschelijk opzicht. En in de her-_ bergjes en de soldatenbakjes heeft men nu die bedenkelijke prenten gehangen uit de "Vie parisienne" o£ "Le Rire, omdat de herbergiers bij ondervinding weten dat tusschen den geldbeugel en het hart de vuilstraat de kortste weg is. Het is een heiligschennis van Vlaande-rens huizelijke tâbernakels. Er ziin menschen die het niet willen zien, er zijn menschen die het niet durven zien, dat.er moord wordt gepleegd, veel meer op de ziel van Vlaanderen. dan op het lichaam van Vlaanderen. God en zijn Tegenwoordigheid werden verbannen... en de naam Gods leeft alleen nog in de ontheiliging van'den vloek. Onze jongens vloeken, en vloeken veel. Vôôr enkele dagen, reisde ik, bij toe-val, in gezelschap van vier Vlaamsche soldaten—vier tamboers die uit den oorlog kwamen—en met verlof gingen naar Schotland. Het was kond en regenach-tig. Ik zat in een hoekje van den wa-gen,, warm ingeduffeld, met mijn kraag op. Enkel Ieren die onfeilbaar den ka-tholieken priester herkennen, lijk zij zeggen, door de grade Gods die glanst op zijn aangezicht, zouden in mij een priester hebben geraden. In elk geval, mijn Vlaamsche soldaten vermoedden mijn priesterschap niet, en hielden mij

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.