I Twôetfe Jaargango Mo, ,&ag 18 Januari 1916 5 Cent. DE VLAAMSCHE STEM I Een volk zal niet vergaan! ALGEIn LGISCH DAGBLAD Eendracht maakt macht. ■ ADMINISTRATIE EN REDACTIE: POSTBUS 432, 'S - G R A V E N H AG E. KMBMI i ■ ■ ■ nu»—^ ———■——— B—W—————————J——— eiding van: Dr. b JE i RCQ en Dr. A. JACOB. u— '«"qgMBWMHH aowo—aa——b———wm—a—tang——■§ ABONNEMENTSPRIJS (bij vooruitbetaling) : Voor Nederland per jaar gld. 6.50 — per kwartaal gld. 1.75 — pcr raaand gld. 0.75 Voor Belgic, Engeland, Frankrijk en andere landen dezelfde prijzen, met vcrhooging van verzendingskosten (2i^ cent per nummer). ADVERTENTIES : 20 Cent per regel. —- Een Gevaar voor den Nederlandschen Stam. De allercerste en noodzakelijke vereischte voor den bloei der Nederlandsche gewesten is. dat Vlaanderen en Holland elkander \ve-derzijds leeren kennen, begrijpen, steunen, liéfhebben. Deze kultureèle toenadering, welke vôôr den • oorlog reeds flink voorbereid Was en hopen deed op rijke vruchten, wordt op 'dit oogenblik elken dag meer en meer bedreigd op cen werkelijk onheilspellende wijze : a ontstaat in Vlaanderen een steeds aangroei-•ndc misnocgdheid tegen Noord-Nederland. Van in het begin van den oorlog hebben de franskiljons getracht de Vlamingen op te ruien door vol te houden dat Nederland \tijen doortocht had gelaten aan de Duit-schers over het grondgebied van Neder-landsch Limburg. Eenige maanden later hadden ze er iets anders op gevonden : ze verspreidden het gerucht dat de Belgische vluchtelingen door de Hollanders zeer slecht behandeld werden en op de ergste wijze uit-Ljebuit. Daarna kwam de geschiedenis vàn de interneeringskampen. En zoo voort. Dat ailes echter is er bij het Vlaamsch publiek niet bijzonder grif inge-gaan. De flaminganten stonden ook wàkker ip post om dezen onzin met klem van argu-menten te weerleggen, de juiste toedracht der feiten te doen kennen, en er op te wij zen, dat wel integendeel Noord-Nederland in de lioogste mate onze erkentelijkheid verdiende, <;n een voorbeeld had gegeven van de eerlijkste tnzijdigheid en de edelste menschlievend-heid.Dit gevaar is dus gekeerd : de leugentaal is onmachtig gebleken tegenover de macht der waarheid. Maar nu dreigt iets veel, veel ergers : dit-maal zijn het juist de beste Vlamingen, de meest van hun Nederlanderdom bewuste, welke stillen wrevel beginnen te voelen en x>k wel . . •• eenige teleurstelling. De Noord-Xcderlanders hebben de Vlamingen geholpen ooals rnen noodlijdende medemenschen bij-^lùt maar ze liebben niet gevoeld dat hier eene nog grootere ellende te lenigen is, ze hebben niet beseft dat een broedervolk ten onder gaat, cen volk dat vleesch is van hun vleesch en bloed -an hun bloed! Ja, het is waar, er zijn uitzonderingen. Hoevelen echter van degenen die wel begre-pen hebben, hebben ook durven handelen . Als de Vlamingen, in het begin van het jaar 1915, zes maanden van tergerijen en aanvallen moede, tôt de pen grepen om hun volk te verdedigen tegen de Franschgezinde bende, wat heeft de Noord-Nederlandsche pers erover gèzegd ? Ze zweeg, zweeg aldoor. Als enkele personen, misbruik makend van hun gezag als Belgische waardigheids-bekleeders manifesten of brieven ter opname ;tuurden naar Noord-Nederlandsche bladen, n daarin de heiligste verzuchtingen loochen-den van het Vlaamsche volk, wat gebeurde er ? Manifesten en brieven verschenen. Als het dan later niet meer mogelijk was de groeiende beWeging te looehenen, dan werd ze sceptisch onthaald, en het publiek voort-durend eenzijdig ingelicht. En eindelijk werd de Nederlandsche pers zoo bang over de Vlamingen te spreken en over de Vlaamsche Beweging, dat verschei-dene groote bladen niet beter vonden dan tôt het aanvangsstadium, terug te keeren en.. .te zwijgen. Het toppunt der neutra-liteit ! Volkomen denzelfden geestestoestand vin-denwe bij den Noord-Nederlandschen groep van het Algemeen Nederlandsch Verbond waarsomsde ongeloofelijkste anti-Nederland-sche en anti-Vlaamsche moties worden voorge steld, en waar de uiterste krachten moeten worden ingespannen om het zoover te krij gen dat er .. . .niets gedaan wordt. En op al deze verwijten wordt telkens ge-mtwoord : „maar de Vlaamschgezinden zijn het zelf niet eens; hoe zouden Noord-Nederlan-ders voor de ééne of voor de andere partij kunnen kiezen ? Ziet, dat is nu juist het bè'driegende. Ne-derlanders kunnen niet meer zelfstandig er over oordeelen waar het Vlaamsch-Neder-landsche standpunt begint en waar het ein-digt. En toch, hoe eenvoudig : wie Vlaanderen boven ailes stelt, die is de Vlaamschge-zinde. Wie België als het doel ziet, waaraan desnoods Vlaanderens heil zelf moet geofferd worden ; wie zeggen zou dat het uit bewon-dering voor Frankrijk is dat de Vlaamsche jongens aan den Yser hebben te vechten ; wie een opslorpen van Vlaanderen wenschen moest terwille van een Groot-Duitschen Staat ; die is geen Vlaamschgezinde meer. En zoo is vanzelf de grens vastgesteld. Vrij-België zal nog" een flinken stap vooruit moeten doen eer het weer onder de Vlaamschgezinde bladen kan geklasseerd worden. La- ten de zelfbewuste Noord-Nederlanders tot bezinning komen, zich scharen aan de zijde : van allen die de oude leuze der Vlaamschge-zindheid getrouw zijn gebleven. Ja, we we-ten het, ook daar zijn er verschillende stroo-mingen ; maar hier geldt het niet het doel, alleen het middel. Hier mogen NoordNeder-> Ianders geen partij kiezen; Neerlandia, Diet sche stemmen, de Nederlandsche Couranten, 1 zij allen kunnen slechts één ding : goed e > ■ objectief inlichten. Maar dan komt het er] ook veel minder op aan welk onderdeel d^ Beweging den grootsten invloed krijgt : immers, dan weten we toch met zekerhoi'1 dat aile krachten werken naar hetzelfd groote doel, en dat allen op het eenige juist standpunt staan : het Vlaamsche. En nu ten slotte willen we in een concret ! geval bewijzen van welk vérdragend belang ; het kan zijn dat in Noord-Nederland krachtd: dig partij worde gekozen voor den groote ; de Vlaamschen groep, zonder onderscheid va schakeeringen binnen die groep zelf. Tachti ( jaar hebben de Vlamingen gestreden om hi hoogste symbool van hunne bescha%àng, df machtigsten factor in de ontwikkeling van een volk '. een eigen Hoogeschool. Nu woni ze hun toegekend. Te midden van deze wo ; lige en tragische tijden is een groot, stil g - j luk over ons gekomen. Zoo verschrikkelijk evenwel is de vlo( der onvruchtbaarheid gpweest welke op çle franskiljonsche Univer?iteit rustte, dat mis-schien het lang verdrukte Vlaamsche volk niet onmiddellijk over aî de noodige krachten beschikken zal om een werkelijk dege-lijke Hoogeschool op te richten. Waar zul-len we dan de Professoren halen, zooniet hier in Holland, waar onze Nederlandsche Wetenschap zulk een hoogen trap van vol-making bereikte ? Vlaamsche professoren hebben in de XVIc eeuw de Leidsche Hoogeschool gesticht. Nederlanders, brengt gij op uwe beurt den helder vlammenden fakkel naar onze Vlaamsche gewesten over ! Op dit oogenblik, dat een keerpun. Jean beteekenen in onze heele geschiedenis, turft een Hollandsch blad een veldtocht innchten om het deelnemen van Hoilandsche leer-krachten aan de inrichting der Vlaamsche Hoogeschool tegen te gaan. En het tracht mogelijke candidaten af te schrikken door ze op kinderachtige wijze te terroriseeren. Het is ongeloofelijk. Van een rechtskundig standpunt is de Vervlaamsching volkomen gewettigd, en het aannemen van een.profes-soraat in overeenstemming met de angst-valligste neutraliteitsbetrachting. Zeer waarschijnlijk is dus aan deze alleen staande poging geen ernstige beteekenis te hechten. Maar toch willen wij, die weten wat er onder de bewuste Vlamingen gedacht wordt en gevoeld, een ernstig woord van waarschuwing spreken. Moesten werkelijk geschikte Nederlandsche krachten eventueel weigeren aan de Gentsche Hoogeschool te komen doceeren, moesten zij werkelijk de Vlamingen op dit beslissend oogenblik in den steek laten, dan zouden de gevolgen dub-bel verschrikkelijk zijn : het gevaar dat Duilschc krachten de lecrstoclen bezetten die de Nederlanders weigeren ; en een blijvende wrok van de besten der Vlamingen jegens Holland. Dat vooral die Nederlanders welke het goed meenen met de groote Nederlandsche zaak, dit ernstig bedenken, en eens voor goed, met frissche kracht, zich plaatsen op het ware Nederlandsche standpunt. Dr. M. M. Onheilspellende Voorteekenen. In verband met de door Fransche bladen aangekondigde wijziging in het Belgisch Mi-nisterie te Le Havre werd in de Vlaamsche pers reeds meermalen gewezen op de gevaren welke daaraan verbonden zijn. Duidelijk werd in dit blad en in andere aangetoond hoe elke ministerieele wijziging onder de,, huidige omstandigheden van aard is om te recht of ten onrechte — in verband gebrachfc te worden niet alleen met de binnelandsche maar ook en vooral met de buitenlandsche politiek van België, en dan toch ten minste den schijn opwekt dat er een nieuwe koers wordt gezet. Men ontveinze zich niet — schreef zelf een Belgisch blad, bekommerd en veront-rust door de onhandigheden der heeren van Havre — de gevaren welke daaruit in verband met de Vlaamsche toestanden kunnen voortspruiten. De Regeering heeft ook dezen vriendelij-ken raad in den wind geslagen, zooals zij destijds den loyalen „open brief" van René de Clercq en Dr. Jacob onbeantwoord liet. Een telegram uit Le Havre meldde ons nu Donderdag j.l. dat een Kabinetsraad de heeren Graaf Goblet d'Alviella (lib.) Paul Hijmans (lib.) en Em. Van der Velde (soc. dem.) tôt ministers zonder portefeuille heeft benoemd. In den morgen van denzelfden dag was aan de Nederlandsche pers geseind dat ook de heeren Cooreman, Liebaert en Schollaert, alle.drie gewezen katholieke Ministers, van de nieuwe Regeering zouden deel uitmaken, naar verluidde ,,om den godsvrede te be-stendigen". Doch een paar nren later heette het „dat deze combinatie mislukt was." • Misschien heeft men aldus den indruk wil- le wijziging slechts het ge-ckelingen in de binnenland-lek. Maar meer waarschijn-i > is te meer voor het Vlaam- i ■ P' edie werd gespeeld. ' ; -ren Cooreman, Liebaert en 11 < lhocwel l'Yanschgezind, ge- \ . Dat zij op tijd en stond Vint fcten bekampten ; dat o.m. •rt nog in 1914 als voorzit-v< " ' ihe Kamer, bij het ter stem- ivimg b er taalamendementen aan me ' eene ongehoorde par-r ' n zoo wist te draaien en in i ( . hij tegen den" duidelijk uit- ,11 de meerderheid der ka-m fccl Dorafgaande stemming uit- lol lan aanleiding gaf om de 1 ;ollen niet ter stemming te > aan de Vlamingen door nederlaag te berokkenen, lien vergeten ; dit ailes zal ^ > > belctten ons bij de eerste men vertellen dat de Vla-min 1 hebben ivillen uitmaken van het nieuwe ministerie !" * * Wat de drie nieuwe ministers betreft is het noodig te herhalen dat het drie vlaamsch Dnkundige franschkiljons zijn ? dat zij aile iric steeds heftige tegenstanders zijn geweest 3n nog zijn van de Vervlaamsching der Gent-3ch e Hoogeschool en dat een hunner, de heer P.Hijmans, de ergste vijand van Vlaanderen is, iie ooit in het Belgisch parlement heeft ge-seteld Geruststellend is dan ook voor ons :1e Jongste kabinetswijziging niet, verre van ilaar. i nog meer onheilspellend is het nieuws dat de hecr Hijmans ondanks zijne nieuwe v.aardigheid, de plaats van gezant te L^, n zal blijven bekleeden. Dat :leze \\ . , de voornaamste van aile, zonder twijfeJ (met het oog op de door Van der Velde erkende mogeliikheid van eene toe-treding van België tôt de overeenkomst van Londen) bezefc bJ^ve door een zoo on ver-soenlijken VlaamscTi'rùiCer, ook nu deze naar a-llen schijn als lid der Regeering naar Le Havre zou moeten verhuizen, komt ons voor van groote beteekenis te zijn, als aanduiding voor wat ,,de nieuwe koers van onze buitenlandsche politiek" zal worden. In ieder geval is het een feit zonder voor-gaande dat cen d.d. minister, en in zulke tijden, als gezant in het buitenland geaccre-diteerd blijft. * * * Alsof het nog niet voldoende onrustbarend ware dat met de Brocqueville, Carton de Wiart, Poullet e.a. nog Goblet d'Alviella, Hijmans en Van der Velde de beschikking over Vlaanderens lot in handen krijgen, heeft volgens een later ontvangen bericht de Regeering beslôten een gedeelte van hare mi-nisteries, waarvan ook dat van buitenlandsche zaken, naar Parijs over te brengen, „teneinde de afhandeling van de verschillende vraagstukken, welke zich tusschen de Belgische en de Fransche regeeringen voor- doen, to vergemakkelijken". * * * Wie zou van al deze wijzigingen, voor ons volk en onze taal iets goeds .kunnen venvach-ten ? Drie Franschgezinden bij in 't ministerie ; het département van buitenlandsche zaken te Parijs gevestigd ; en de heer Hijmans tegelijkertijd Minister en Gezant bij de mach-tigste der Entente mogendheden. Onheilspellende voorteekenen voorwaar vocr het ongelukkirr ; Vlaanderen. H. DE WANDELEIRE. IKern. Tusschen vaderlandscherij en nationaal gevoel blijven de leiders der Vlaamsche „Beweging hangen. Al wat zij vergen voert Jot het vervangen van het tegenwoordige ko-„ninkrijk (België) door een Statenhund, daar-„aaïi zal loel niemand twijfelen — en zij kun-„nen niet anders, willen zij hun beginselen vol-„gen. Een Poolsche omwenteling zouden zij ,.zeker toejuiehen, en voor eenige jaren ver-„schenen alhier groote kaarten, ivaarop men ..Fransch Vlaanderen aan ons land terugge-„schonken zag. Maar waarorn mrderen zij „dan niet rechtuit de scheuring tan België, „waarom staat dat nergens in hun programma te lezen ? Integendeel : iedermaal hun „naar het hoofd geslingerd wordù dat zij de „splitsing verlangen, teekenen zij protest „aan mot verontwaardiging, en er versehij-„nen stiehtende aanplakbrieven met een „drjekleurig lijstje omrand. „Die tegenstrijdige houding verwijt ik „niet aan de meerderheid der flaminganten. „In den grand zijn zij volstrekt niet Beljisch-„gezind, al vreezen ze dikwijlg met hun vrij-„uitgesproken meening voor den dag te to-„men. Vlaanderen, dàt voelen ze, dat willen „ze ; België laat hen Imud. AUG. VERMEYLEN. (Kritiek der Vlaamsche Beweging). De watersnood in Holland. Vrij gebleven van het oorlogsgeweld, is nu ook het broederland door een zware ramp geteisterd. Vooral Noord-Holland, de ty-pische plaatsjes Edam, Monnikendam, Volen-dam en het beroemde Marken werden zwaar getroffen door den springvloed, ont staan na den geweldigen storm van voor een paar dagen. Een vergelijking dringt zich als vanzelf op : en onzent werden dijkbreuk en over-strooming aangewènd als oorlogs middel om een nog grooter kwaad — den menschelijken vijand —te keer te gaan. In zijn onverwacht-heid en ongewildheid heeft de watersnood, die onze Holland che broeders trof, toch dit verheffends, dat het hier de rechte, eeuwige, en goede strijd geldt, die de menschelijke gemeenschap samenbindt tegen het domme natuurgeweld, terwijl de oorlog daarentegen den mensch de wreedste natuur-wapens in de hand drukt tôt broedermoord. Nood in Vlaanderen, nood in Holland ! Is er iets, dat ons in deze tijden dichter bij elkaar kan brengen % Roskam. Als de vos de passie preekt... In de Petit Journal verlieugt G. Harry zich over wat hij noemt de ..verbroedering van Walen en Vlamingen. Wij kennen on-zen vriend Harry te goed om niet te ver-moeden wat dat moet beteekenen. Hij doet het woord voor de kostelooze verspreiding in de loopgraven van een fransch-vlaamsch handboekje, dat natuurlijk aan de Vlaam sche uitgewekenen moet aanleeren ,,la langue de la généreuse et hospitalière terre de France." Van het omgekeerde natuurlijk geen woord. Aldus wil Harry de verstand-houding van Fransch en Waalsch spreken-de bevorderen. Als bewijs van de gewenscht-heid van zijne oplossing haalt hij een brief aan van eçn Vlaamsch soldaat : „want':hier staat men in de loopgraven de eene maal met Vlamingen maar de andere maal met Walen en dan is het triestig daar een heele naclit te staan zonder iets te zeggen". Ook wij vinden daarin een euvel. Maar in plaats van de samenspraken met behulp van het handboekje waardoor de Vlaming, die al tijd moet onderdoen, zijn Waalschen gezel te woord zou kunnen staan, herinneren wij Harry aan een veel geschikter en doelma-tiger oplossing : de scheiding in Waalsche en Vlaamsche regimenten, een der hoofdpun-ten van het Vlaamsche pogram van voor den oorlog. Waar Harry aan 't eind van zijn voorstel zijne bedoeling niet kan wegduiken, namelijk „bij te dragen tôt het werk van ras;in-ver-smelting" (fusion) weten de Vlamingen van te voren dat zij juist het tegenovergcstelde moeten voorstaan : niet versmelting en ver-fransching, maar scheiding en diverse een-taligheid van beide landsdeelen. Flaminganten-vervolging. Dat het een waar stelsel wordt, hebben wij reeds de gelegenheid gehad op te merken. De beurt is nu aan Kamiel Huysmans om in de Franseh-Belgische pers voor Duitseh werktuig uitgescholden te worden. Hier in Holland hebben Echo-Belge en Belgique reeds de hand aan het vuile werk gelegd. De Belgis. he regeering en de Vlaamsche Hoogeschool. Even verrassend als 't nieuws dat met nieuwjaar ons uit België kwam, is wel het gezegde van Minister Van der Velde aan verscheidene journalisten : Dat de regeering (Belgische) een ontwerp tôt vervlaamsching der Hoogeschool heeft gereed gemaakt, dat na België's vrijmaking zal ten uitvoer ge-bracht worden. Zelfs wordt beweerd dat de koning even-eens voor de vervlaamsching is gewonnen. Waarvan akte. Ten voile wordt hier nu bewezen dat de Duitschers ons geen geschenk deden, slechts niets dan ons recht gaven, dat de goedkeuring van de regeering wegdraagt. Bedroevend echter is het voor ons en weinig geschikt om vertrouwen in te boezemen dat de Belgische regeering zich de les laat spellen door den overw-eldiger, en hare houding blijkbaar niets is dan reactie, in plaats van spontaan en eerlijk optreden. Het Haversche gebaar mist aldus zedelijke adel. Wat nu is onze plicht ? De zelfbewuste Vlamingen zullen zorg dragen dat de Hoogeschool op en top Nederlandsch zij, iets dat we van de stiefmoederlijke Belgische regeering wel niet zouden verkrijgen. Wat een doorn uit haren voet, bij hare terug-komst een degelijk ingericht Hooger onder-wijs-gesticht in 't Nederlandsch te vinden, met een uitstekend professorenkorps en een aantal studenten zooals nooit te voren een Fransch-Belgische Hoogeschool bezat ! Nu dat ze midden al hare beslommerin-gen, een vraagstuk minder op te lossen heeft zal zij den Vlamingen wel dank wiiten 1 Maar wie kan ons den raadsman noemen die onzen koning voor der Vlamen-zaak gewonnen heeft ? Dit de Pers. De Vervlaamsching der Hoogeschool van Gent. In de Nieuwe Amsterdammer beoordeelt de heer L. Simons als volgt den getroffen maatregel : De Duitsche vervlaamsching der Gentsche Hoogeschool brengt de Vlamingenander maal: in een allerpijnlijksten toestand. Wat door hen zelf van hun eigen regeering afgedwongen, de hoogste zedelijke zegepraal voor hon'ge worden-zou zijn, krijgt nu, als gift van den vijand die hun land bezet. een heel onaangenamen bij-, smaak. Het is iets anders of de Ôuitsche Regeering toeziet op de juiste uitvoering der reeds door het Belgisch Wetgevend Lichaam goedge-keurde taalwetten, of dat zij buiten dit lichaam om iets toekent, wat toch nog do goedkeuring ervan zou eischen. Doch ten anderen zou het van de Vlamingen te veel gevergd zijn. indien zij nu zelf dezen maatregel, waarop zij recht hebben zouden verwerpen. Zij kunnen hem. als uitgegaan van den tijdelijken Bezetter, voorloopig aanvaarden onder benefice van la-tere goedkeuring door hun eigen Wetgevend Lichaam dat immers ware de oorlog niet gebroken, toch binnenkort voor de billijkheid van hun eisch had moeten zwichten. Van Duit-' sche zijde beteekent deze hervorming nieuw m achtsmisbruik, «çeliik het macht«misbruik van Walen en Fransldljons geweest is, liaar den Vlamingen zoo lang te onthouden. Onder deze omstandigheden zullen de laatsten haar echter niet mogen afwijzen. Ook ons land heeft aan de Na-poleontisclie overheersching liervormingen te danken, die wij later terecht gehaudhaafd hebben. Het Vlaamsche volk dat nu gesteld is voor de keus ; overwinnen of ondergaan, mag niet angstvalliger zijn dan wij het zijn geweest onder minder bezwaarlijke omstandigheden. In een Naschrift corrigeert de heer Simons1 zijn op het eerste gezicht voor de hand lig-geude opvatting der vernieende onwette-lijkheid van het hervormings-besluit. Het geval van de Perre. Wij hebben onzen lezers al 't een en 't ander medegedeeld omtrent het moedisje optreden van den afgevaardigde voor Antwerpen,inzonderheid in zake aansluiting bij de Londensclie overeenkomst, en de laffe aanvallen der Fransch-Belgische pers. Daarover lezen wij nog het volgende in do Stem uit België : De gelegenheid was te schoon voor de XXe Siècle" om een Vlaming verdacht te maken en daardoor zijn invloed to verminderen. Ook liet hij ze niet ontsnappen. De „XXe Siècle" deed den heer Van de Perre allerlei zaken vertellen die met de kwestie niets gemeen liaddeu en waarover hij niet gesproken had, dat was alleen met de lage bedoeling om Dr. van de Perre doen door te gaan als Duitschgezind. Tôt zoover de stem uit België. Het flinko blad deelt verder mede een brief door Dr. Van de Perre naar de XXe Siècle gezonden op 7 Januari en die tôt op 11 Januari nog uiet was opgenomen. Wij vertalen uit dien brief het volgende : „Onze opvattingen loopen zoodanig uiteen dat ook ik meen te droomen bij het lezen van (de XXe Siècle). Terwijl de pers der geallifier-de landen eenstemmig verklaart dat wat op het: spel staat in dezen oorlog is de vrijheid, de volksgezinde gedachten, de rechtvaardigheid, het recht der nationaliteiten, en het doeî is de vernietiging van de Pruisische autocratie, zijt gij (XXe Siècle) do eenige die een autocratischo regeering voorstaat van Pruisisch allooi een z.g. nationale politiek voerend, die de Vlaamsche taalvrijheden als „volksgezinde utopiën" zou beschouwen. .. . Moet ik zeggen, dat zoo uw stelsel de bo-venhand kreeg, de strijd in België dusdanig verscherpt zou worden, dat daaruit zou groeien de oorlog tusschen Walen en Vlamingen (teks-tueel : la lutte acquérerait en Belgique mie acuité, sans précèdent sur laquelle se grfferait la guerre entre Wallons et Flamands). tet alleen ik, zegt verder Dr. van de Perre u talrijke B eigen leggen dezelfde getuigenis ai. Verscheidene soldaten schreven mij van het front dat zij niet goed zien waarom zy vechten, zoo de moffen politiek van de XXe siècle moet overwinnen. Dat de verdrukkings-politiek hun opgelegd worde door een Mof of door u, het zal altijd een verdrukkings-politiek blijven en de Belgen liebben die in den loop der geschiedenis nooit geduld. Dr. van de Perre merkt verder terecht op dat de aanvallen van de XXe siecle in de eerste plaats de Belgische regeering zouden moeten treffen die tôt nog toe de overeenkomst niet bijtrad. De stem uit België teekent daarbij aan : maar Jt schoonste van de geschiedenis is wel dat het Belgisch gouvernement do bedoelde overeenkomst niet bijtreedt. De Belgische mi« nisters zijn dan ook Duitseh gezind. Ze moeteni ook den ketel in. Onze meening in dier zake is deze vanVry België die in de campagne van het officieuse blad cen proefballon zag. De Regeering zit blijkbaar de kat uit de boom te kijken. Het vlaamsche bescheid is althans duidelijk genoeg geweest. Ook het Waalsche (Destr. e). intusschen versterkt de voltrokken wijziging in het kabi-net den schijn dat men te Havre met Vlaanderen geen rekening houdt en de Entente machts-polit.ek doorgedreven wordt, zoowel ten koste van het echte walenland als ten koste van het echte vlaminjiendom* x

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.