eprSiëJàarèat\é N°. i^Ss woensâag s juhi 191s 1 ■ ' ( 1 n 5 Cents DE VLAAMSCHE ^ ALGEMEEN -= ■ 1 BELG1SCH OAGBLAD " EENB KACHT f*\ AA KT W ^ cHT! REDACTIEBUREELI Hnntdnn*ite*IBf>f • KALVERSTRAAT 54, AMSTERDAM. — TELEFOON No. 9922 Noord. rfauFaup^teiaes . Voor AB0NNEMEKTEN vende m'en zîcli tôt de Administratif van het blad. De Vlaamsche Stem verschijnt te Amsterdam elken dag des morgens i$r. ÂLBERIK DESWARTE KALVERSTRAAT 64, AMSTERDAM. — Te!. N. 9922. op vler bladzljden. Abonnementsprû's "by vooruitbefcaling : Voor Holland en België _ . Voor AANKONDIGINGEN wende men zicli tôt, de Administratif vafl -d« per jaar / 6.50 — per kwartaal / 1.75 — per. vnaantX / 0.75. Opstelraad: VLAAMSCHE STEM, Kalverstraat 64, Amsterdam. — Tel. N. 9922. CYRiEL BUYSSE - RENE DE CLERCQ - ANDRE DE REDDER adyeetenties: 2o et, Per re«eu ADRESYEBARIDERING. gnze Kanîoren, zljn wegens uitbreiding, over-gebracht naar de Kalverstraat 64, Amsterdam. KORTE iMHOUD le b'-I a d z ij d e: Jonge Belgen, wij, uwe kameraden, wachten op U! — August van Cauwelàért• Waar.is de Vrede? ;— R. Boode. Kleine Kroniek. Hoe lang zal de oorlog nog duren ? De uitvinder der stikbommen. 2e bl ad z ij d e : Uit het vaderland. Brier'en uit Brussel. Wat zal er met België gebeuren ? Wàpenbroeders. Een Vlaamsche Held. Lente (5). — Cyriel Buysse. âebladzijde: De Europeesch'e Oorlog. Brieven uit Duitschland. Telegrammen en Berichten. fit dé KamJjeh. toordrachten en Feesten. 4 e b 1 a d z ij de: Officieele lijst van Belgisclie soldaten krijgs-gevangen iu Duitschland. Jonge Belgen, wij, uwe fatnÉo, weeliten op il ! Eteronder een nieuiv artikel van August ran Chuwelaert, de jonge Vlaamsche dich-Ur, broeder van. volksvcrtegenwoordiger Fr'ant van Cauwelaert en advokaat te Ant-ictfperi.. Hij scheef het met potlood.in zijn loopgracht. En al heeft het stuk er wel-licht iefs aan .literaire sehoonheid bij ver-loren, deze bijzonderheid geeft nog meer waarde aan den oproep, welkcn hij tôt onze joigeïingéri rich't, tôt degenen die we de „inteUectueelen" zouden kvnnèn noemen, tôt dt studenten enz. Zeker, er is meer dan ééne wijze van zijn land te dienen. De ouderen, die hun aagen wijden aan onze hulpelooze vluch-teHngen ; zij die kleeren, voedsel en geld ge-v«n en bijeen brengen voor onze arme ge-annen, voor de vrouwen en kinderen van ons volk; zij die de glorieuze wonden onzer soldaten verzorgen en heelen, verricli-ten zeer prijzeiiswaardig werk. Maar voor de jongeren, — en hierbij reken ik de on-gehuwden, dije nog geen dertig jaar en Iichamelijk gezond zijn — i6 de heerlijkste, k>o niet de eenige wijze, ransel en geweer °p te nemen en mee te komen strijden in onze rangeu. Het stemt me bitter, wanneer ik be-hoeveel jonge manne n daar nog in Holland zitten, die de wapens konden dra-gen in plaats van op een bureel te gaan ^chrijven, of rust-ig hun stndiën voort te zetten op Handelsschcol of Universiteit. Ze nemen met trots de gelukwenschen der Hol-Janders in onbvangst, telkens de Belgen 7,eer €en nieuwe proef leveren van hun hoo-gen nioed; en schijnen niet eens te vermoe-,en> toe daarin een blaam ligfc voor hun eigen zelfgenoegzaamheid. Elke overwin-lling vieren ze trouw met drank en lied ; ze bedenken niet lioe bloedig elke strook P°Bd moet worden heroverd. Oorlog voeren is een lastig en gevaar-¥ bedrijf... Het leven in de loopgrachten eisoht lang-u^g gednld van onze jongens ; voeding is werkelijk voldoende en ?°w, maar ge moet uw neus niet optrek-indien ge tegen de eerste vuurlinie 't Wwwater door de koffie heen sniaakt ; 'gedwongen bâdèn, die we soms binst ? donkere naohten nemen zijn nu juist 'net hygiënisch en 't gebeurt niet zelden, ^ ge hier 34. uren met natte en bemorste '•^eren loopt; en 't is nu juist geen sport ■aa>'t besfcendig te leven in 't gevaar van mmen, obussen en kogels. Waar ge een ' uur vroeger te rusten laagt, komt nu e n obns neerdonderen ; waar ge vorigen J ît °P patrouille waart, werd nu een ^arïieraden gekwetst of gedood. T)e-0?. mor?en werd een onzer schitterendste i J"611 neergeschoten, midden in 't voor- u getroffen door een kogel. U* aar Wa^ geeft het, we staan voor een ° zon<Jer meer, en we beleven hier soms ,?enten vari grootsche ontroering. dan l1161 "België heeft reeds meer ^aaZl|Qj gedaan.'* Het kan zijn. uw 1 i £'•' uw gedaan tegenover aud ? En dan : is de toestand van Bel-j? ln dezen atrijd niet dezelfde al g die r ■oondgeuoote^, h^5 is poçjhta^is een v> feit, dat België onder Duitschen vcet ligt, en het zal niet te veel zijn indien aile jonge kraohten meehelpen om het vrij te vech-ten. Wij zullen trouwens Duitschland nooit genoeg be-taald aettien, wat het aan ons» land en ons volk misdaan heeft-. Er zijn er die het. recht meenen te heb-ben in Holland te blijven zitten ,,omdat er \ na den oorlog intellectueelen moeten over- 1 blijven voor de toekomst van ons land, en, < meer bepaaldelijk .van Vlaanderen". Ja, er zijn enkele mannen, die niet verlo-ren megen gaan voor een land; er zijn Vla-mingen, die de. heropleving van ons volk : beîichamen en leven moeten ; maar wat ver-Jiest er ons land bij indien TJ en ik en lion-derd anderen niet wederkeeren ? Mijne overtuiging is. dat er gebrek aan mced 6chuilt ender die schijnreden. Zegt me niet, dat go voor 't kanon eene eenheid, lijk een andere een nummer in de rangen zijt, en uw land met uw leven beter diénen kunt. Wij zijn méér en béter dan de massa. ?t Zij gegradeerd of niet, er gaat van ons ontwikkelden, een kracht uit op de andere ^ jongen?. Wij die beter den toestand begrij-pen ; die dieper voelen wat ons land en ons volk doorstaan moest; wij die klaarder zien hoe lang en hard de strijd zal zijn, moeten den geestdrift onzer jongens aanvuren, liun vertrouwen bevestigen, hun moed sterken dcor ons Voorbeeld en ons woord. Ik begrijp, dat het lastig is zijn rust op te offeren en, tijdelijk aîthans, vaarwel >e zeggen aan wat de ziel van uw leven is. W'ant hier brengt, de bode U niet elken morgén geregeld uw dagblad, boeken zijn hier zfâldzame kost en we hebben hier geen andere ooncerten dan 5t geluid van kanon en kogel of de onverdoofbare zang der leeu- ^ v-erikken in de luoht. Denk ge dat wij geen heimweo voelen naar de rustige schoonheid Aan vroeger leven, en dat we ons geivoe-!ens en verlangen afleggen met ons burgers-kleeren ? Maar voor we er aan denken mo-gen schoonheid te geven aan een volk, moet dat volk léven. En dat vrije leven te lier- < over en is onze zaak. De uren die ik op i Goeden Vrijdag en Paschen doorbracht op de voorposten zijn uren van de meest rijke 1 ontroering geweest. Ik begrijp, dat uw ouders U niet graag laten gaan ; het is ook niet voor een plei-zierreis. Maar er zijn er zoov&len gevallen j die zelf vader waren en vrouw en kinderen achterlieten, en zich al stervende angstig afvroegen, wie hen morgén voeden zou. Jonge mannen, ik.echrijf U dit niet, ge-zeten in een luien leunstoel, binnen de vei-lige en zonnige rust van mijn studeerver- i trek, maar in de sohaduw van mijn loop- 1 graaf, terwijl de Belgisclie en de Duitsche ( artillerie over mijn lioofd aan Jt duelleeren | zijn. Ik wou dat ik ten niiuste erikelen van ^ U er too brengon kon zich onverwijld te gsan inlijven bij ons léger, en dat ik hen ; in den kortst mogelijken tijd, op het front, i de hand mocht drukken. Dan trekken we samen naar de voorposten en gaan 's nachts op handen en voeten patr-ouilleeren. Zegt mij niet dat het te laat is, da.^ ailes gaat afgeloopen zijn voor ge klaar zijt met' Uw instructie. Dat dacht ik ook heel in 't begin van den oorlog en ik meende, dat ik 1 mijn land op andere en betere wijze dienen kon. Maar het is waarachtig niet te laât. Ik ( wou; dat ge niets anders te doen kreegt dan zegevierend met ons den laatsten Duit- ( pcher over de grens te brengen, maar mijne 3 overtuiging is dat ge eerst den lastigen ; eindtriomf zult moeten helpen bevecliten. - AUGUST VAN CAUWELAERT. 1 Sergeant-vrijwilliger 1/1, 13e liniereg. mm m 1 Waar is de Vrede? ; rt ls buiten zoo vredi^j 't is buiten zoo stil_ Zacht flikkeren lichij i door 't duister; De avond is helder, de lucht is zoo kil, 't 16, of me de stilte wat influisteren wil! [ Ik sta in gedachté, en luister. Ik luister naar iet-s^ och wat kan het toch <; zîjn ? i Een hoorbare stilte omgeeft mij ; c Maar neen, heel hoor ik een stemmeken fiin> j Een kindeke zingt er zoo teeder, zoo rein : De klanke der onschuld omzweeft mij. Doch zwakker wordt 't zingen, 6terft weg in den na-cht, Weer hoorbare stilte om mij henen; En 'k denk: rondom mij heerscht de vrede zoo zacht, Dooh rondom ons land, worstelt maoht tegen machfc. Dâar hoort men slechts kermen en weenen ! 20 Januari 1915. Kline Kroniek. Keizeriijke Mei-kever. De Duitsche Keizer heeft ook dit voo jaar zijn gewooiite gevolgd, om aan h jarde-fusilier-regiment te voet, dat d< îijnaam voert van ,,Mai-Kàfer-Regiment' ren levenden Mei-kever te zenden. Het regiment heeft zijn naam te dankei Dmdat het vroeger steeds in Mei-maand, d; is dus in den Mei-kevertijd, van zijn gara x)en in Potsdam en Spandau naar Berlr kwam, om daar de groote voor jaar manoeuvres mee te ma-ken. De Keizer vond den bij naam zoo aardi; dat hij al sedert jaren in deze lente-maar aan de efficieren van het regiment et Mei-kever laat zenden. De officieren aa: vaarden het geschenk steeds met den groo sten enist; daar n a wordt het insect opg prikt en in een keurig insectenlijstje aclit* gias gezet, want elke nieuwe Mei-kev< krijgt steeds zijn eigen kastje; en al d castjes met Mei-kevers dienen ter versi ring van de wanden van het regiment casino. De vindplaats van het insect, hen vens het jaartal worden er in fraaie kru letters bij vermeld. Deze oorlogs-Meikever heeft natuurlii voor do officieren van het regiment e<e bizoudere bekorino;. Het diertje bereik' liet regiments-garnizoen, terwijl een schri ven het vergezelde, geteekend door den a< judaut van den ICeizer, gioneraa.î Von Goi Lard, waari-i vermeld stond, dat dit de ee: ste I\Iei-kèver van het jaar was, gevonde in den tuin van Z. M. den Keizer in diei ?rootcî hoofd-kwartier in.... Frankrijk. " En zoo vennaakt zich zijne Majesteit. aten we wenschen dat hij volgend jaar ze sens een meikevertje ontvangen moge, he loor de Poilus en de Vlaamsche Leeuwo lit Potsdam gezonden... Rr^einenie bereSrtt zich ten strUtie voor. ^ Een telegram uit Boekarest aan de ,.Dai •hronicl©" meldt, dat de Hoemeensc.he rege ing met de geallieerden onderbandelt. De lconing heeft liet leger de revue doe )asseeren. De troepen zagen er voortreffeli lit. Er is groote geestdrift in Boekarest. ^Vij kunnen het begrijpen, want: — Is de Roem van me<le te strijden vo< îecht en Beschaving, is u die Roem eenerle toemenen ? — Zeker niet. Integendeel ! — Non dan.... Een verandering. De ..Deutsche Tageszeitung" zegt: ,,Vo' an Duitschland, maak u gereed een nieuw< ijand te bekampen. Van uit de spelonken v; le Abruzzi, van uit de moerassen van Sicilië< îardinië, van uit de bosschen van Calabri ciomt een leger van vagebonden, misdadigei >oeven en mandolienspelers tegen u aang ukt." Verbazeud hoe de Italianen achteruitgegaî ;ijn, fc'inds zij op 4 Mei, het bondgenootschc net Duitschland verbraken! ,."\Ve gelooven ecliter dat het Italiaansi eger van mandolienspelers'', voor dezen ke net flinke kanonnen aan ?t spelen is, en e< ria dat niet door Wagner werd gekomponeer Een veroordeeling. Een Antwerpsch koopman is tôt een gel joete veroordeeld. omdat hij een groote ho 'eelheid stoffen in zijn winkelkasten had g 'taleerd. In de eene kast had hij slechts d toffen geplaatst,: welke de nationale kleurc ■ormden en kon men lezen: Naar keuze fr. 4.1 le nieter. In de andere uitstalkast had 1 liet anders dan goedkoope prullen in de Dui :che kleuren en daarbij : Drie el voor 1 fran' !)e lieeren Duitsehers vonden dit minder na; uin smaak en een veroordeeling was natuu ijk het gevolg. .—. » Beenhouwers. Wij waren zeer verwonderd dezer dagen ezen dat in Londen zulk een groot getal Dui che beenhouwers hun bedrijf uitoefenen. V noeten werkelijk gelooven dat elk echte Dui cher een geboren beenliouwer is. En dat le; ■eel uit. Annexatie of geen Annaxatie? Een Londensch refugee-weekblad zegt d iater Rutten. die voor eenigen tijd uit Belg ;wam, zich als volgt uitliet : TJit allerbeste bron. maar die moet verzw ;en, weet men dat een Duitsch diplomaat d aatst van Beriijn kwam, als volgt zich uit ver het lot van België ; Duitschland kan om drie redens niet besli en zelfs bij voile overwinning t-ot het aa lechten van België: 1. Gijlie hebt in de g chiedenis nooit met een volk over de ba* ;ekund, revolutie met den Hollander, m< [eu Franschman, met den Oostenrijkpr, m< ien Spanjaard ; 2. Wij zouden van wege Eng and vooral nooit. detiuitieven vrede hebbei ûoesten we België blijven bezetten, en ve wakt.als de oorlog ons laten zal, hebben v rede noodig : 3. Met België bij Duitschlai ou de Duitsche regeering, eens dat ze Belg olksrechten gaf on dafc zou na een tijd w noeten, tegen haar hebben. de sterke social i is< lie groep, de Polen. de Elzasser,. en di LOg de Bejgen. Dat zou te yeel kuunea wo Ceduld! r- De volgende yerstandige woorden lezen wij ît de „Roesskoié Slavo1' : !Tl ..Dat de opérâties tegen ons front nog geen > finde genomen liebbcn, komt hierdoor, dat ze 3 zich met meer intensiteit en volharding dan op de andere slaglinies ontwikkelen. Doch de operatie, die het meest belang inboezemt, heeft ^t Krakau tôt basis. Do vijandelijke aanvallen i- hebben er een aanzienlijke breedheid verkre-u '3en> doch men wete, dat onze staf er zich vol-3- maakt rekenschap van geeft en zich niet door deze bruuske bedreiging van maarschalk von y Hindenburg van de wijs zal laten brengen. Ons " Gallicisch front wordt volkomen ibeschermd d doôr Przemysl en wij beschikken over spoor-n wegen in de richting der Ivarpathen evenals i- dio van ^ Krakau. In West-Galliciëë zijn er b- o€^n lievige geyechten geweest sedert het mid-s. den van den winter, en onze legers hebben den ;r tijd gehad om uit te rusten. Wat de eerste ' successen der Duitsehers betreft, er is geen ;r reden om er heel veel gewiclit aan te hechten, want wat onze taktiek lîarakteriseert is juist 3- de afwaehting in de eerste phase van den 3- strijd. Zoo is het steeds geweest sedert de tij-den van Poeltawa en Ivoenersdorf. In den aan-1_ "v'ang schijnt het, dat do vijand de overwinning heeft behaald. Doch de' ervaring van ai ego n , maanden oorlog heeft voldoende aangetoond, K dat de Duitsehers nogal gauw moê worden en 11 niet in staat zijn om de operaties tôt het einde >e toe vol te houden, wanneer zij zich stooten j- aan den wil van een vastberaden vijand. De }_ strijd onder de muren van Warschau duurde week,- wsama de Duitsehers afdeinsden. Hetzelfde had in Februari te Przemysl plaats, alwaar men acht dagen vocht. Ook daar wer-n den de Duitsehers volslagen ontwricht. Te !S Jjoùyj duurde do ontmoeting elf dagen, doch de Duitsehers hadden een zeer slecht lot. daar er in het geheel niet meer van hen overbleef dan tweo regimenten. Gednld dus!" ^ Het wil. ook ons voorkomen, dat de Russi-sche beer ten. vslotte den Pruisischen adelaar een vlerk lcapc»; trapt. Een toekomst-v?zie. , Toevallig kwam ons een prentbriefkaart onder .Y de oogen, in 1909 uit Antwerpen aan een Ara-sterda-mmer gezonden. Ze draagt als opsclirift: ,.Ajitwerpen in de toekomst ; de haven" ; men j1 /,iet de Schelde met de Antwerpsche kaaien en den hoogen Onze Lieve Vrouwe-toren, en bo-ven de stad Zeppelins die kruisen ; op den stroom liggen groote Duitsche pantserschepen met talrijke kanonnen en de bekende paketboo-'.r ten van de Hamburgsche en Breemsche zee-^ vaart-firma's. Voorzagen dan reeds de — ver-moedeliik Duitsche — uitgevers van dit ,.toe-komfltbeeld'' de Duitsche pverheersching? Laat ons hopen dat die heeren niet meer dan een droom in beeld zullen gebracht hebben.... k Uhlanen aan de Italiaansche grens. n Iemand, die aan de grens tusschenPalma-nova en Oividale is geweest, schrijft in de -1.1 ,. Idea Naziona le' ' : s' ,,Ik heb ze gezien, met mijn eigen oogen ge-zien. De versehrikkelijke Duitsehers, de ver-overaars van België. de moordenaars en ver-minkers van kleine kinderen. de verklaardsto en onverzoonlijkste vijanden van ons volk zijn * op de loer in de bergengten der Alpen. 1^ j,Met de Beieren, deze bloem der bloemen van het Dnitsehe leger. wacht de ,,beste cava-lerie der wereld'' va n gindsche zi jde der. grens ^ op het oogenblik, dat het groote Italië han-delt. Ik heb ze op verschillende punten gezipn, vierkant, rood en blond, stil als groote pop-I pen, hun groote porseleinen pijp in den moud. „Duitschland is dus in de eerste lijn tegen ~ ons. Terwijl Von Biilow te Rome zijn honing-zoete diplomatie uitoefende om deii vrede tus-16 schen Italië en Oostenrijk te bewerken, daal-de een aanzienlijke Duitsche voorlioede van do Beiersche en Saksische vlakten af naar de ^ Adriatische Zee en de Alpenketen." ~ Rii vigilante, signore! En laat de doodsklok-ken over die Beieren beieren ! Ll* De Belgen aan het Italiaansch consuiaat te Cherbourg. l'it Cherbourg werd onder dagteekening van :e 25 dezer medegedeeld : ^ ,,Bij gelegenheid van het verbond en de op-r0 vatting der wapons van Italië hebben de Belgi-sche troepen zich1 's ochtends naar ljet Belgische consuiaat begeven. waar zij de ,,Brabançonne'> 3 hebben gepecld. Na deze kleine betooging zijn zij naar het Italiaansche consuiaat gegaan, waar zij het Italiaansche volkslied hebben ge-^ spéeld. vervolgens zijn zij door de stad gegaan ig onder het spelen van de Marseillaise' en den ,,Chant du Départ", te mid'den der toejuichin-s. gen van de menigte. De inwoners hebben den [6 eoldaten bloemen toegeworpen." e Het gloeit in ons. En zelfs in millioenen neutralen, willen wij wedden. i- Fransche Humor. e- I)i ,,I/Echo des Gourbis", een dagblad op- ,n gesteld door Fransche soldaten in de loop- ;t grachten aan de Marne, vinden we de volgenae »t aankondigingen : e- Verloren. — Sinds 15 Maart, tusSclien i, Polen en den Elzas, een Kroonprins, antwoor- r- dende op den naam Wilhelm. Kan erkend wor- e den aan zijn moeialneus. De vinder wordt id vriendelijk verzocht hem te vordi-inken, en deze ië daad kenbaar te maken aan L'Echo des Gour- el. bis", tesjen goedo belooning. s- T e H u r e n : Villa der koude voeten. —- .n Prachtig geziclit op de lucht: water op elke r- verdieping; zeer g^ebikt 3 oor liefjiebbers van bommçn. Hoe lang zal de oorlog nog duren? Het Hongaarsche ' geïllustreerde blad ,Kepes Ujsay" heeft onlangs een wedstrijd uitgeschreven over de volgende vier vragen: lo. Hoe lang zal de oorlog duren? 2o. Waar zal de vrede gesloten worden? 3o. Hoe zal de kaart van Europa er na den oorlog uit-zien? 4o. Welke gebeurtenis zal den oorlog beslissen 1 Kronen gesteld, na den oorlog te betalen aan dengene, wiens antwoord liet dichtst ibij de waarheid zal zijn; en bovendien nog een prijs van 1000 kronen voor hem, die oj) de vier yragen gezamelijk de meest juiste antwoorden zal gegeven liebben. De antwoorden loopen natuurlijk ver uit-een. De bekende oud-minister van Binnen-landsclie Zaken, Julea Andrassy, de zoon van den kanselier Andrasa}*, die met Bismarck de Duitsch-Oostenrijksclie alliantie tôt stond bracht, antwoordt op de eerste vraag: ,,Tot dat een der oorlogvoerende partijen het oogenblik zal gekomen zien, waarop het haar onmogelijk. zal zijn, den strijd langer voort te zetten. Wie kan te veren zeggen, wanneer dat zijn zal?" Op de 2de vraag : Ik hoop, te Budapest • wij hebiben dat ten minste wel verdiend. Op de 3de vraag: De kaart zal er uitzien, zooàls onze overwinnende trœpen het zullen voorschrijven. Op de 4e vraag: De in-neming van Londen. Graaf Albert Apponiji, de katholieke voorman, oud-miuister van ouderwijs en eeredienst, l>epaalt zâch tôt. liet volgende antwoord op de lste vraag : Tôt dat wij het doel van den oorlog, dien men ons heeft opgedrongen, zullen bereikt hebben, d.w.z. wanneer we onze positie tussohen de mo-gendheden zullen hebloen verzekerd, en de voorwaarden van een duurzamen vrede zullen gewaarborgd zijn. De andere yragen kan ik niet beantwoorden. D'e afge^'aardigde prof. dr. Bêla Foldes, wiens antwoord aan den Nederlandschen Anti-Oorlogsraad de lezers van ,,De Tijd" zich nog wel herinneren, antwoordt: lo. Mijn verlangen is, dat de oorlog liefst morgen eindigt; maar ik hoop, dat de vrede in aile geval in den aanstaanden herfst zal gesloten worden. 2o. Te 's Hage. 3o. De kaart zal weinig beduidende 'veranderingen onder gaan. 4o. Uitputting van een van beide kan ten. Mgr. dr. Alex Giesswein, de bekende vredesapostel, die ook op het vredescon-gres in Den Haag optrad, schrijft: lo. Hing het van mij af, dan zou de oorlog zoo spoedig mogelijk eindigen met onze overwinning.2o. Het zal het beste zijn een neutraal land voor het sluiten van den vrede uit te kiezen. 's Gravenhage is daar-voor 't meest geschikt, waar de vredescon-ferenties hebben plaats gehad, en zoo heeft men er een historiache basis, om er het vol-kenrecht te codifioeeren ,voorzien van een voldoende sanctie, welke deze oorlog aan de bepchaafde wereld moet brengen. 3o. Dat zal afhangen van de verhouding der krarh-ten. Maar met het oog op den toekomsti-gen vrede en de vrijheid der volken is het wenschelijk, dat geenerlei temtoriale an-r-exatie geschiedt tegen den wil der bevol-king. 4o. Het ig uiterst wenschelijk, dat tegelijk met de zegepraal onzer rechten ook de grondslagen van liet internationaal recht worden vastgesteld, en dat aile volken zich doordringen van de overtuiging, dat het in de huidigo omstandigheden niet mogelijk is, de rechten van naties en staten uit te rosien door verhooging der oorlogsbe-grooting.Ondër de door de verschillende inzenders geuite vermoedens omtrent de plaats der vredesluiting komt 's Gravenhage in de eerste plaats, in de tweede Rome, verder Kopenhagen, Stockholm, Washington, Beriijn, Bazel, Budapest, Bées (?), New York, Londen, Lemberg, Warschau, Lijn, Genève, Bern. Brussel. Oorloysverhaalijes en Oorlogsgeest. Aan de achterzijde van de Londensche bus-kaarten:If you want to lielp your country y o u must come n o w forward. Hoe Joffre en Frencli vereenigd zijn en blijven : .Tof—Fre Fre—nch De wapenspreulc van Joffre die luidt: ..J'offre mais je prends." De generaal lian-delde er naar, zegt een Fransch blad, toen hij zijn beroemde terugtrekkende beweging in het begin van den oorlog uitvoerde. In Nedcrland hadden we een zachten win-| ter, doch bij de Belgen schijnt het nog fel te ^ winteren, heel België draagt moffen,_ ^ lie uitvinder der stfltbmmeii. (Ben sbikjc Duitsch c historié.) Meen niet, lezer, dat wij hier zullen pogen het anoederschap der stik-boninien aan een andere nationaliteit dan de Duitsche toe te schrijven, neen, het Duitsche Rijks Merk (D. R.. M.) dragen ze met recht; ze zijn onbetwist-bavar Mado in Germany. Maar ze zijn van ouderen datum dan 191-5, dat wilden wij maar betogen. Het heeft Duitschland nooit iaan igroote geesten ontbroken, wanneer het er op aan-kwam den duivel een handje te helpen en een van die geesten was ook Ohristoffel .Bernard eon Galen, die in de 17e eeuw leefde. De ge-vangenis had hem zien geboren worden, niet :>mdat 'hij bij zijn geboorte reeds een misdadi-ger w&s (sohoon zijn geboorte zelf zeer wel voor een misdaad kon doorgaan), maar omdat aijn 'bemiunelijke vader daar gelegenheid kreeg 3ver een ibeganen moord na te denken. Zijn moeder sohijnt hier zijn vader te hebben kunnen bezoeken. Zijn opvoeding kreeg hij niet in dit afzonderingsgebouw, maar bij zijn oom Bernard Mallinkroot, die te Munster woonde. □nderwijl Von Galen latijn leerde, wist hij meteon wat deugnieten om zich heen te verza-melen met wie hij zich oefende in stelen en [iet plegen van geweldenarijen. Het wapenenbedrijf had Mlalinkroot aange-lokt, doch la ter voeldc hij zich tooh meer ge-trokken tôt den geestelijken stand. Zoo werd hij in 1650 kanunnik van de Cathedraal te Munster en toen de bisschop overleed, was het n iet meer dan natuurlijk. dat Bernard Mallinkroot zijn opvolger werd. De liofde tusschen oom en neef was niet al (e groot en toen do laatste een leeftijd bereikt had, waarop hij zelf tôt daden kon overgaan, kwam hij tegen zijn oom in opstand en met be-hulp van een bende bandieten bracht liij dood en verschrikking in Munster. Zonder eenige waarschuwing (men ziet dat de tegenwoordige Duitsehers naar illustre voorbeelden werken) begon lliij de stad te bombardeeren. Hij be-diende zich hiervoor van gloeiende kogels en koos bij voorkeur de openbare gebouwen uit. welke voor het onderwijs, de liefdadigheid of andere hulp waren ingericlit. Zoo wist hij, met bepaald opzet, een school te treffen, waarbij dertig kinderen gedood on veertig gewond werden. Toen een priester op de wallen ver-scheen en hem de hostie vertoonde, wist hij hem door een juist gemikt schot het hoofd van den rornp te sc-heiden. Zoo'n spelbreker ook! De huizen brandden wcldra bij honderden, en toen men eenmaal binnen was, werden kinderen gewurgd, vrouwen verkracht en sohièp men een ware hel. Eerst toen do Hollandsche troopen dreigden een einde aan deze kultuur to maken, staakte Christoffel Beimard zijn werk. De kracht, zei hij steeds, was allés en geld en ijzer waren de kurken waarop de wereld dreef of die de wereld naar den bodem trokken, al naar men wil. Geweten moèst men er niet op nahouden en betere gevoelens moest men verstikken. Zijn leger betaalde hij niet, om de soldaten meer belang bij een plundering te doen hebben. Nu cens verkocht hij zijn de-?en aan Engeland, dan weer aan Frankrijk oî aan den keizer van Duitschland. Waar hij ver-scheen werd het land een kerkhof ni een ruïne. Aan de Hollanders had hij geweldig het land, wat hun wel zal gespeten hebben. Zijn oorlogs-methode was de onverhoedsche aan val : om ver-sonnen redenen viel hij soms een vijandelijk zebied binnen, "verscheen voor steden en ves-tingen, oischte liooge schatting of drong binnen en plunderde en roofde zooveel hij kon. Schrik oanjagen, dat vras de methode. Een groote voorkeur gaf hij om deze rfden aan de artillerie. Zijn groote wetenschap (hij had zeer veel aan scheikunde enz. gedaan) stelde hem in staat een aantal bommen met ontploffings-stof.fen te vervaardigen. De eersten, die hij hiermede te lijf ging, wareh zijn vrienden de Hollanders. Do stad Coevorden maakte het eerst kennis mot de kultuurbommeu. Toen hij in 1672 Groningen belegerde, had hij een arse-naal van deze bommen bij zich. Deze projectie-len wogen 300 à 400 pond en waren vier vin-gers dik; ze waren sevuld met pek, zwavel, salpeter en buskruit. Wanneer zij op een huis tereclit kwamen, vielen zij door ailes heen tôt den kelder toe en zij sloegen ailes te gruizel. Wanneer de stad zich dan nog niet wilde overgeven, kwam het ailes afdoende middeî, n.l. een kanon. dat kogels braaktej koperen lemmetten, waarin gothische letters waren gegraveerd en ' versehrikkelijke figuren. Ter-zelfder tijd verspreidde dit kanon een zoo ver-stikkcnde stof. dat men geen adem kon halen &n de mensohen genoodzaakt werden heb ver-peste stadsdecl te verlaten. Ook te Yperen heeft dit Duitsche verdelgingsgenie zijn bommen indertijd gebruikt en evenmin als nu sloeg hij aeht op wat hij verwoestte. 7a% erg als thans kon hij 't echter moeilijk maken, omdat sedert de Duitsche kultur enorai is voor-uitgeççaan. Na zijn dood (want ook deze duivel stierf), drong het volk het bisschoppelijk paleis binnen, trok hem de kleereu van 't lijf en smeet hem op de mesthoop... waar hij behoorde. Zie onze telegrammen en laafstelegerberichfen op de derde bladzijde

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.