9e Jaargang. Nr 15. Prijs : 7 Centiemen. Zondag 9 Juli 1916 DE WAARHEID Orgaan van den " Vrijen Socialistenbond Slechts hij die de vrijheid van anderen lief heeft is die zelf waardig. ALLE BRIEFWISSELINGEN TE ZENDEN NAAR: P. De Witte, Verspyensiraat, 10, Gent ABONNEMENTSPRIJS : Voor 3 màanden, fr. 1-25. Voor 6 maanden fr. 2-50. Voor 1 jaar fr. 5-00. — Op voorhand betaalbaar. — Annoncen worden geplaatst volgens overeenkomst De Syndikaten en de Stadskas Om de lezer te overtuigen dat de zooge-naamde voorzienigings-kwaliteit der gesyn-dikeerden louter een sprookje is, en dat vele werklieden geen deel van het Werkloozen-fonds kunnen maken haalde ik enkele deelen aan van een brochuur door Volksbelang*uit-gegeven, naar aanleiding van de perstocht die de syndikaten hadden ondernomen tegen het aannemen der « spaarders » tôt de voordeelen van het Werkloozenfonds. Ik zou de bewijzen daarvan weder door den heer Variez zelf doen geven. Tengevoige van een misslag, werd die aanhalinginons nummer van Zondag onvol-ledig opgenomen en was voor den lezers onduidelijk. Ik laat hier de tekst herdrukken zooals die in hooger gemelde brochuur voorkomt : « Herliaalde malen werd opentlijk betreurd dat bui-» ten de syndikaten zoo weinig werklieden van de nut-» tigeinstelling vanhetWerkloozenfondsprofijt namen. » Men zag er zelfs een wezentlijk gevaar in voor de » toekomst van het Fonds, hetwelk reeds door de » bijzonderste ekonomisten werd aangewezen als zijnde » enkel een lokaas, uitgedacht ten voordeele der syn-» dikaten, en om liun ledental te doen aangroeien. » Het gemeentebestuur heeft meermalen de aandacht op dien toestand geroepen en doen opmerken, dat wan-neer de syndikaten duizenden dagen werkloosheid opgaven, er dan onvermijdelijk dubbei andere werklieden geweest zijn die van allen steun ontbloot bleven. Het Fonds miste dus zijn doel voor het overgrootste deel. De heer Variez, die aan het Fonds zijnen tegenwoor-digen vorm gegeven heeft, werd zelfs gelast de mid-delen op te zoeken om in dien toestand te verhelpen. In zijn verslag van 1910 leest men het volgende : Bladz. 4. (fransche tekst). «Voor het Werkloozenfonds van Gent komt aldus het » vraagstuk op, hetwelk zoo dikwijls in al de andere » steden en in al de landen gesteld geweest is, waar » het gentsch stelsel werd toegepast : hoe zal men » nevens dat stelsel hetwelk zeer goed is om de onder-» linge verz"ekering tegen de werkeloosheid in te rich-» ten, ook nevenstaande diensten inrichten voor de » werklieden die geen deel willen qf kunnen maken » van syndikaten, alsook voor de stielen die zulke ver-» zekering niet kunnen inrichten ; ook voor de werk-« lieden die te zeet neergedrukt of te ongelukkig zijn » om in vereenigingen te treden. » En op bladz. 5 staat : « Deze moeilijkheid is de ernstigste hinderpaal tegen » dealgemeene uitbreiding van het gentsch stelsel, aan » hetwelk de tegenstanders verwijten dat het partijdig » is ten voordeele uitsluitelijk der gesyndikeerden. » Zelfs zijne rechtzinnigste vrienden betreuren zijn » gebrek aan evenwicht, in afwezigheid van maatregels » ten gunste der niet gesyndikeerden... » Moge de ontdekking van een beter stelsel tôt vol-» lediging, nieuwe uitbreiding leenen aan een regiem » hetwelk, zelfs beperkt in zijne werking, toch dienst » bewijst dââr waar het zich vertoont! » Er blijkt dus ten overvloede uit die be-schouwingen dat den heer Variez zelf erken-nen moest, dat niet al de werklieden zich bij het Werkloozenfonds konden aansluiten, en hij tôt dan toe er niet in gelukt was de voordeelen van het Werkloozenfonds uit te breiden tôt al de werklieden. Niets is dus onrechtvaardiger of deze werklieden uit te sluiten van het genot der toela-gen welke door de stad thans worden uitge-reikt, en waarvan alleen de gesyndikeerden bij het Werkloozenfonds aangesloten kunnen genieten, niettegenstaande de bekentenissen van den Voorzitter van het Werkloozenfonds zelf : dat er werklieden zijn die te zeer neergedrukt of te ongelukkig zijn om in vereenigingen te treden ! En hetis voor deze ongelukkigen, voor de ongesyndikeerden, de leden der lijfrentkas-sen, ziekenbeurzen, pensioenkassen, verze-kerden, spaarders en klein-eigenaars, kortom voor allen die thans te lijden hebben, dat we deze strijd hebben aangeknoopt, strijd die we sullen winnen, omdat hij is gesteund op de rechtvaardigheid, omdat we, in tijden als deze, aile voorkeurstelsels willen weggeruimd zien, en enkel een menschlievend doel be-oogen : al onze lijdende medebroeders te helpen en het onze bij te brengen tôt de moreele opbeuring van de gansche werkers-bevolking.We doen dit zonder hoop op lofbetuigin-gen of politiek belang. Het is daarom ook dat wij onzen strijd met eerlijke wapens en zonder nevenbedoeling tôt den triomf zullen voeren! * * * En nu aan mijne vrienden... Over enkele dagen ontving ik het bezoek van de eerste vriend en 'k werd niet weinig uit mijn lood geslagen toen hij mij spottend opmerken deed « dat ik het glad mis had, » wanneer ik in mijn artikel van 18 dezer ge-» waagde over « leenen » en mijne bewijs-» voering enkel tôt dââr gegrond was zoolang » ik had gesproken over « geven'» aan de » syndikaten. » Daarmede vervalt gansch uwe bereke-» ning over de terug te betalen sommen door » de syndikaten, berekening, sprak hij, die » we trouwens als 'n grapje hebben opgeno-» men. De belanghebbenden zullen dan ook » met 'n zucht van verlichting vernemen dat » ze zich niet zullen hoeven te ontblooten van » de helft van hun inkassa... gedurende 224 » jaren, voegde hij er lachend bij. » 'k Keek ongeloovig-vragend mijn vriend aan, die alras allen twijfel bij mij wegnam, door mij te verzekeren « dat hij die inlichting » bekomen had van iemand die gelukkiglijk » in de duistere geheimen van 't syndikalism » kon klaar zien... » En hij fluisterde in mijn oor de naam van een persoon van wie men zeggen mag : « Die kan 't weten ! » Ik zat als « verpletst » en 'k nam onwille-keurig het Gemeenteblad voor het 2e halfjaar 1914 ter hand, en niet min onwillekeurig sloeg ik het open blz. 479, zitting van 28 December 1914 en mijne oogen vielen op paragraaf V van een vertoogschrift door den heer Variez aan de gemeenteraad gezonden en 'k las : « Wij bieden dat verzoekschrift » met des te meer vertrouwen aan, aangezien » het wel schijnt dat de maatregel slechts een » voorschot van fondsen van korten duur » zal wezen. » Ofwel had de heer « die 't weten kan » aan mijn vriend een vijs van belang opge-draaid, ofwel hebben de woorden door den heer Variez neergeschreven hunne ware be-teekenis verloren... Doch, wat er nu ook van zij, ik stel vast : 1° dat de syndikaten niet kunnen betalen indien het opgegeven inkassa van 200,000 fr., na veertien jaren bestaan, het juiste is ; 2° dat indien het opgegeven inkassa niet juist is, daaruit blijkt dat de syndikaten niets willen terug betalen ; 3° dat « avance de fonds » enkel beduiden wil : « geven » en niet « leenen ». Mijn vriend had dus gelijk, wantin de drie onderstellingen zal de stad nooit een centiem terug krijgen van de belangrijke sommen die ze sinds twee jaren enkel en alleen aan dt gesyndikeerde werklieden « gaf ». En hier willen we nogmaals herhalen het geen we reeds meer dan eens verklaarden dat we er niets tegen hebben wanneer d< stad tusschenkomt, en zelfs zeer mild, waa het geldt de werkloozen te helpen die doo: de omstandigheden werden getroffen. W< meenen integendeel dat de tusschenkoms van al de openbare besturen en komiteiten ten aanzien van de duurte der levensmidde len, in ruime mate zou moeten verbreed en merkelijk vermeerderd worden, maar dat men de gelden van al de ingezetenen aanwendt, ten voordeele van enkelen, daartegen pro-testeeren wij krachtdadig, en we zullen niet ophouden dit te doen tôt dat al de werkloozen, zonder onderscheid en ten zelfden titel, zullen gesteund worden. Onze grondwet zegt het immers : « Al de Belgen zijn gelijk voor de wet ». We zullen niet rusten vooraleer we er kunnen bijvoegen : « Al de gentsche werkloozen zijn gelijk voor de stadskas ! » In een volgend en laatste artikel besluit ik met m'n antwoord aan mijn tweede vriend en aan onze goede konfrater Le Bien Public. (Slot volgt). Errata: 1k zei in mijn vorig artikel « vlasbewerkers » het moest zijn « ^a/oenbewerkers». ♦ VAN ALLES WAT Uit de Lakenhalle. — De volgende ongeloofwaardige geschiedenis kwam ons ter ooren : De bakkers — of eenige bakkers — kregen van de Lakenhalle eene fransche faktuur over het inbrengen of vergoeden van ledige zak-kcn. Negen tienden der bakkers kennen geen fransch, — wat hun recht is, al moet men er in België wat voor lijden. — Zij zonden dus die faktuur terug, met verzoek hen in het Vlaamsch te laten weten wat men van hen begcerde. Hierop kregen zij een brief van den heer Feyerick, ditmaal in het Vlaamsch, maar waarin zij verweten werden onbeleefd te zijn, dat hij, M. Feyerick, schreef in de taal die hem beliefde, dat de Belgische grondwet de vrijheid der talen toeliet, en dat, zoo die bakkers niet braaf waren, zij geen rijst meer zouden krijgen. Dus, de Vlamingen moeten in hun eigen land eene voor hen vreemde taal kennen, of men bedreigd hen met straf. Indien M. Feyerick hier geen monopool in handen hadde — waarvan hij misbruik maakt om zijne taal aan zijne landgenooten op te dringen — zouden de bakkers vrij wezen hem te laten staan en elders bij een inniger medevaderlander te gaan. Maar hoe kunnen nu de Gentsche bakkers hunne taal-vrijheid doen eerbiedigen tegenover de rijst-dwingelandij van M. Feyerick ? Mag men op de heer Feyerick en conspor-ten de woorden van Chateaubriand niet |oe-passen, — doelende op de Bourbons — « zij hebben niets vergeten en niets geleerd ? » Goed nieuws voor de bevolking» — Wij lezen in Vooruit van 27 Juni : " Filatures et Tissages Réunis,'te Gent Koepon Obligatiën. — Te beginnen van 1 Juli eerst-komeude is de koepon n. 12 onzer obligatiën uilbetaal-baar te Gent : in de « Bank van den Arbeid », Braband-straat, 25; te Brussel : in de « Crédit Anversois », Kunsllaan, 30. Het Bestuur. » Als nu iedereen, zoowel de leden van « Vooruit » als de burgerij der stad, niet vast overtuigd zijn van de bevoegdheid van de beheerders der socialistische samenwerking om de maatschappelijke kwestie op telossen, verstaan wij er niets meer van. Aan aile behoeften en verzuchtingen te gelijk kunnen zij voldoen : de burgerij krijgt in den Rooden Tempel der St-Pietersnieuw-■ straat, al wat haar hartje lust : kunstconcer-ten en fijne beetjes, panem et circencences; de werklieden in de bakkerij : grof brood voor : hare spaarcenten of broodbons, en daaren-t boven nog overvloed van rouwbeklag en , liefdebetuiging in de kolommen van 't blad Vooruit. Dat is wel de ware godsvrede ! Maar opdat daarbij de klassenstrijd niet uit de wereld zou verdwijnen zonder dat hij vooreerst volledig uitgestreden zij, zorgen « Vooruit »'s leiders dat de obligatiehouders, dus de kapitalisten, hunne renten blijven trekken : dat is een gedeelte van 't loon, dat den werklieden afgehouden wordt, om de rijke nietsdoeners (stijl Vooruit) hun lui leven te laten voortzetten. Maar na den oorlog zullen de Vooruiters hun dat wel afleeren. Ondertusschen eere aan Vooruit en zijne beheerders. Wie heeft gelijk. — De Daily Chro-nicle bericht dat in Nigeria een christen neger, die zich Elisah 2 noemt en beweert mirake-len te verrichten, voor zijn zaak reeds meer dan 1 millioen inboorlingen heeft gewonnen. In een zijner redevoeringen beweert hij den oorlog te kunnen doen ophouden en zegt dat de macht op dit oogenblik van het blanke op het zwarte ras overgaat. Dat klinkt geheel anders dan de bewering van onzen vriend Nand, als zou de macht van de kapitalisten overgaan op de socialisten â la « Vooruit ». Voor den eene profeet verschuift dus de macht volgens het ras, en volgens den andere volgens de klas, maar bsiden zijn toch cvc.-tuigd dat er met de macht verandering aan gang of op til is. Welke van de twee profeten heeft nu gelijk, Nand of Elisah 2 ? Twee sphinxen. — Le Bien Public en Vooruit kibbelen onder malkander om uit te maken (in schijn althans), wie zich het uit-breken van den verschrikkelijken volkeren-oorlog te verwijten heeft. Volgens Bien Public zijn het de zonden des volks. Maar hij bepaalt niet nader welk volk gezondigd heeft. Volgens Vooruit zijn het de kapitalisten. Maar hij vermijdt zorgvuldig van te beduiden welke kapitalisten den oorlog aangelegd hebben. En toch moet iemand begonnen hebben met zonde bedrijven of met vijandschap aan-stoken.Wanneer zullen hunne lezers nader inge-licht worden ?... Wel, na den oorlog ! « Wee den overwonnene », die krijgt dan al de schuld. Vœ victis ! Een nieuwe triomf van het socialisme. — Zôô heet Nand de besluiten afge-kondigt op de economische Conferencie van Parijs. « Die beslissing der Verbondenen, zegt hij, is niets anders dan eene soort van verde-diging, zelfs van weerwraak tegenover de landen met wie zij in oorlog zijn. Maar daar de natiën als Duitschland, Oostenrijk, Bulgarie, enz. geheel zeker niet geneigd zijn van zich op economisch gebied te laten wurgen als nuchtere kiekens, mag men verwachten dat zij op hunne beurt een economisch ver-bond zullen sluiten, dat in niets voor dat hunner tegenstrevers zal onderdoen. » « 't Is feitelijk het socialism dat hier triom-feert, » roept Nand uit. Men mag van Nand denken wat men wil, maar om met de lezers van Vooruit den zot te houden, zal men hem nooit kunnen ver-vangen.Om uit het besluit, dat een heele groep naties zich gaan verstaan om een andere groep naties — waaronder vrouwen en kin-deren — uit hunne gemeenschap te sluiten, te trachten ze te bannen in een soort van staathuishoudkundig Ghetto, zooals vroeger de Joden het werden omdat... hunne voor-ouders Christus gekruisigd hadden, ze te 3

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.