De waarheid: socialistisch weekblad

901 0
20 januari 1918
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1918, 20 Januari. De waarheid: socialistisch weekblad. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/1z41r6ph3f/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Il Jjaargang. W 3 Frlis : 10 Gentlemen Zondas 20 Tanuari 1918 DE WAARHEID Orgaan van den " Vrijen Socialistenbond Aile briefwisselingen te zenden naar : POL DE WITTE, Verspyeristraat, IO, Gent, verantwoordelijke uitgever. De Socîalïsten op een Tweesprong (vervolo en slot) De beschouwingen van gezel Balthazar over de richting die dé socialistische leiders thans zullen moeten irslaan, virden wij be-langrijk genoeg om er een groot gedeelte van over te nemen. Voor velen van die Ieiders is die richting niet nieuw ; sedert tien jaar hebben wij er in ons blad dikwerf op gewezen, hoe hier en elders, de îeiders die de gelegenheid geboden werd in een burgerlijk bestuur te treden, hun polleviën vaagden aan de congresbesluiten, die zulks ten stelli?ste verboden, hier sche-pen, en elders minister werden. Niet overal evenwel, waren de volgelingen zoo schaapachtig volgzaam als hier in België. Op vele plaatsen hielden zij vast aan de congresbesluiten, en, zooals we allemaal weten, werden Millerand en Briand uit de partij gebannen, om zich niet aan het partij-program gehouden te hebben. Met het begin van denoorlog veranderde plotselings den toestand ; het socialisme scheen in eens de wereld uit, tôt groote ver-wondering van al wie nog nuchter kon oor-deelen. Immers in aile schriften, in allé ver-gaderingen, meetings en congressen, werd de oorlog vervloekt en vermaledijdt. Aile menschen waren broeders I Niet zoodia ecbter was de oorlog ver-klaard, of de kaait was gekeerd, de broeders van gister, werden de vijanden van heden. En, zonderlinge tegenstrijdigheid, men ging nog altijd jvoort te zeggen dat de oorlog het werk was der kapitalisten, wat voor het pro-letariaat, dat toch geen andere strijd als recht-vaardig erkent dan de klassenstrijd, plicht zou geweest zijn de kapitalisten niet in de kaart te spelen, en hunnen twist alleen te laten uitvechten. Dat deden zij niet, integendeel, velen werden in éénen nacht van internationalisten, verwoede nationalisten, en bijna overal boden zij de kapitalistische regeeringen hunne diensten aan. Een bewijs dat het nationali-teitsgevoel veel diepere wortelen heeft gevat in de menschelijke ziel dan de socialistische theoriëi, die er nog zeer zwakjes bovenop liggen. Wat ook niet te verwonderen is, als men nagaat dat het eerste gevoel door de kracht der overerving sedert eeuwen zicli vastgezet heeft, en het andere pas van gister M— -» T i, Met het afiiemen der oorlogskoorts, gevoig van ontgoochelingen, ontberingen enellende die men alom waarneemt, zijn langzamer-hand hier en daar minderheden ontstaan, die tôt de zuivere leer van het socialisme willen teru?keeren, en die verbiedt de kapitalistei in hun nooilotti j besîuurs en politiek werk te helpeo. D ze steunen zich daarbij op Marx en Engels, de grondleggfrs van h t zoogenaamd wetenschapp tiik socialisme. Anderen vinden dat orpraktisch. Gezel Balthazar scbaart zich tfan de zijde van deze laatsten,en op grond van de.volgende rede-nen : « Hoe wij de zaken ook d aaien f keeren, ailes duid' ons a?»n, dat wij, als socialistische rartij, de machtige vertegenwoordigstervan het machtige proletariaat, stelling moeten nemen. De diepe wetenschap van Marx en Engels, de grondleggers van het hedendaagsch socia- ■ isme, kan danrtegen niets. Dr Lensch 7.ei het zeer juist 1 ip den laatsten Duitschen partijdag : " wij zen we de nieuwe orient-Bering in ons eigen Leven niet van ons af? Het ware eene onherstelbare misdaad. » We kunnen niet meer op het standpunt stf.an van (l^n tijd toen het kapitalisme aan zijn eerste ontluiking •vas. De grondslag van de socialistische wetenschap b ijft waar en juist, zoolang de onderbouw van demaat--chappij onveranderd blijft. Maarde middelen moeten ich aanoassen aan de tijden. Overigens, Marx zelf was r zoo kategoriek als zekere Marxisteri het schijnen beweren. Zei overigens Marx zelf niet, toen in Engeland een wettelijke regeling van den arbeidsduur zegevierde : < (Jnd deshald war die Zehnstiindenbill nicht blos ein t.' jszer practischer Erfolg, sie war der Siegeines Prin-•i s ». (En daarom was de tien uren-wet niet slechts ■ •/l practischen uitslag, zij was de zegepraal van een ; ondbeginsel). De oorlog is de groote verloskundige van een nieuw «ii Jperk, dat zich meer en meer f-an de menschheid r pdringt. Dat ni-uwe tijdperk in de geschiedenis van «'en pro etaiischen klassenstrijd dwingt ons tôt daden, e we klaar in d'oogen moeten schor.wen, zonder er < • s echter op blind te kijken. lk vind het verkeerd in het groote problema dat de ^ cialistische arbtiders dezer dagcn op' te lossen heb-h :n al te veel den sedert la-.g overleden Marx te gaan i :adplcgen. Laatons toch ophouden aan het socialisme < :n dogmatisch karakterte geven ! Daarenboven isniet ijd een rechle lijn den kortsten afstand tusschen t ee punten. Enkelen kunnen dwalen, maar als die groote nieuwe r riënteering in onzen strijd hetgevolg is van een spon-m >e, eensgezinde daad van het gansche Europeesche 3 roletaria t, dan moeten we zeggen, dat we daar met < n historisch feit ie doen hebben, waarnaar we onze ')• indelingen te regelen hebben. Het proletariaat is nu zoo talrijk, zoo sterk (?? Red.) c^worden dat het zich buiten het leven van den Staat, ;< draagt hij ook een burgerlijk karakt r, niet meer stel- j Je i kan, dat het stelling i iezen moet. i Hoe meer het proie ariaat vooruitgaat, hoe meer ! t met het wezen der maatschappij, in de welke het Jocft, identisch wordt », zegdt Dr K. Renner in zijn J ">ist verschenen werk • Marximus, Krieg und Inter-n i ionale ». i\omen we terug op den aangroei van het prol ts-i; i it. De roi die het gaat spelen in het economisch en l itiek leven wordt met den dag belangrijker. Het deel van het proletariaat wr.rdt sterker in het kapi i 1 Zijn belang niet alleen wordt groo'er. doch ook . verantwoordelijkheid. En hier wil ik herhalen wat )' n mijn vorig artikel over dit onderwerp schreef : ' Kan de socia istisc^e bewegine, na door hare kracht-on vikkeling eene plaats te hebben ingenomen in het •n i ttschappelijk leve^, het d agen van verantwoorde-'< 'ieden, die de toesfanden met zich brengen, van de n.d wijzen met de woordrn : « Wij ztjn een klassen-( „ :ij »? En verliest de soci listische partij, door het -en dezer verantwoordelijkheden, haar klassenkarak-î ' » : en we de toestanden klaar en nuchter in de oogen e.» ,-erlaten we het standpunt van een ziekelijk idéa lisme I We moeten de zaken beschouwen in het licht van den tijd. > Er is in dit ailes veel waars : Een politieke ' partij kan zich op den ditur niet blijven be-palen tôt hare negatieve roi van enkel kritiek ; en dit zooveel te minder naarmate zij aan uitbreiding en getalsterkte toeneemt, zooals dit met de sociaal-demokratie zoowat overal ; het geval is. Men moet aan aanhangers en tegenstrevers de proef op de som leveren dat men het j ernstig meent met de hervorming der maat-schappij, en geen hersenschimmen najiagt. Dit kan men slechts door deel te nemen aan de regeering, en waar het kan, geheel de regeering zelf in handen te nemen. Maar zij die vreezen dat het alsdan spoedig uit zou wezen met het socialisme hebben ook geen ongelijk. Aile proeven op dit gebied hebben tôt hiertoe schipbreuk geleden^Waar socialisten in een ministerie traden bemerkte men geen verschil tusschen hen en de zoo-eenaamde mandatarissen der kapitalisten. Van de socialistische schepenen in de stede-lijke besturen heeft men hetzelfde vastgesteld. Wel konden zij aan de werklieden in stads-dienst 10 of 25 centiemen per dag opslag geven, maar aan bestuurders, ingénieurs en andere hooge beambten gaven zij honderden of duizenden verhooging per jaar. Juist het omgekeerde dus van wat zij voornemens waren toen zij nog in d'oppositie waren. Vôôr zij eenige meesterschap-badden be-loofden zij de hooge traktementen te verla-gen, om die der minderen te kunnen verboo-gen.Nergens, waar men hen aan het werk ziet, hetzij als ministers, als gemeenteraadsleden of wat ook, bemerkt men eenig verschil tusschen hen en de gekozenen van andere par-tijen.Aan dezen die hun zulks verweten was het antwoord steeds klaar : « We zijn nog niet in een socialistische,maatschappij. » Hoe die maatschappij er zal komen als er geen begin mee gemaakt wordt, zegt men er niet bij, omdat men het niet weet. Edocb,waar het .weten te kort schiet, stelt de mensdi gewoonlijk het geloof in de plaats. En zoo hebben de socialisten van de XIXe en die van de XXe eeuw, — even als die uit a! de vervlogen eeuwen — zich zelf en anderen in 't slaap gewiegd met het geloof dat groote gebeurtenissen ons die maatschappij kant en klaar xouden bezorgen. —- ..... eigen, klampt gezel Bafthazar zich ook~âan dat geloof vast, want hij zegt : « De oorlog is de groote verloskundige van een nieuw tijdperk... » Dat is niet anders dan een variatie op de stelling door Marx over 70 jaren in de wereld geslingerd : « Het geweld is de vrotdmees-ter van elke oude maatschappij die ^an een nieuwe zwanger ging. » - Wij zijn er verre af zulks te betwisten. Reeds vroeger hebben wij aangetoorid dat na aile groote oorlogen de maatschappu economisch en politiek een andere werd, maar of die andere een maatschapp zai a\ zoi der klas sei;tegensteiiingen, zooals die door scciaiis-tischewoordvoerders enschrijvers gedroomd wordt, gelooven wij niet. Dat de socialisten door de macht der gebeurtenissen, zooals nu in Rusland, hier en daar wel zouden Hunnen gedwongen zijn te beproeven hun ideaal te verwezenlijken is mogeliik, zelfs waarschijnlijk, maar hoe dit zal afloopen is een andere vraag, waarin wij ons voor het oogenblik niet verder willen verdiepen. Scepticus. Voor de Vrede We vernemen dat de heer G. Eylenbosch, in naam van den Christelijken democra-tischen Bond « Het Volk » aan de Paus een schrijven gericht heeft om hem te verzoeken nogmaals een poging te wagen bij de oorlog-voerende mogendheden, om door verstand-houding tôt den vrede te komen. Hij schetst daarin, naar men ons zegde, het bitter lijden van het Belgisch volk, en zijn algemeen vurig verlangen naar het einde van dezen gruwelijken tijd. Wel gedaan I roepen wij uit. Eike poging die aangewend wordt om de vredesbeweging te versterken, zij kome van socialisten, anti-socialisten, flaminganten of wie ook, juichen wij van harte toe. Ailes schijnt er toch op te wijzen dat de weerbarstige oorlogsvrienden, maar het bloe-dig spel zullen willen staken, als het volk hun alom zal toeroepen : « genoeg ! » zooals in Rusland. Niemand ook zal ontkennèn, meenen wij, dat sedert het vredesaanbod van den Paus' de beweging tôt den vrede eerst voor goed aan het rollen gegaan is. Wel is dit aanbod van zekere staatshoofden met een minach-tend stilzwijgen of met spot beantwoord geworden, maar bij de volkeren ontstak dit het vuur der hoop. Sindsdien verheffen de vredespartijen stouter het hoofd, en zijn de tegenstanders gedwongen tôt een soort schrikbewind hunnen toevlucht te nemen wat altijd een bewijs is van zwakte. Hoe meer de beweging in kracht en omvang toeneemt, boe spoediger den tegenstand zal verzwakken, en boe gauwer zij het hoofd in den schoot zullen leggen. Wij moeten ook bekennen dat niemand meer dan de Paus tôt zulk een stap gerech-tigd is. Hij immers is het hoofd van een godsdienst van louter Iiefde, voor wie er geen vijanden bestaan, en die door de mees- ten der oorlogvoerende volkeren beleden wordt. Zelfs deze die niet het pausdom erken-nen, belijden toch dezelfde leer. Dat stelt in beginsel de Paus boven aile nationaliteiten en partijen, en geeft hem een zedelijke macht. Zij die zich vernederd zouden voelen, met aan de socialisteneisch om vrede toe te geven, kunnen het in aile gerustheid doen voor den Paus, als zijnde de vertegenwoor-diger van een Rijk dat niet van deze wereld is, en dat voor hun gezag in den tegenwoor-digen tijd niet meer te vreezen is. Een nieuwe aanmaning van die zijde zou dus volgens ons niets dan gunstige gevolgen kunnen hebben. Zij zou de passivisten in aile landen nieuwen moed geven ; moed, om zoo krachtig op te treden tôt de oorlogkraaiers het opgeven. Dat dit spoedig moge gebeuren is, gelooven wij, de wensch van elk rechtgeaard mensch. Goed nieutts voor de BaKKers Wij ontvangen vanwege het Nationaal Hulp- en Voedingscomiteit volgend schrijven : Den Heer Hoofdopsteller der Waarheid, T/S. Heer Hoofdopsteller, Wij ontvingen ter kennisneming uw num-mer van Zotidagl3 Jarfuari,lle jaargang,nr2, waarin onder meer he^artikel « Geen Brood-trust ». Wij hebben dit artikel met belangstelling gelezen en wenschen enkel ter vollediging en verduidelijking U volgende inlichtingen te laten toekomen. Bij de maatschappijen die gelast werden met het verva^rdigen van brood moet nog gevoegd worden « Chempostel ». » Zooals gij ze?r terêcht deedt opmerken heeft het Comiteit ten voordeele der kleine bakkers verscheidene beschermende maat-regels genomen. Niet alleen worden zij ruim vergoed voor het thuis bestellen van het brood, maar wat van nog meer gewicht is : zij blijven hunne klanten voort bedienen, zonder inmenging vanwege de produceerende fabrie-ken. Nog meer : van dit oogenblik af is aile verandering van bakker zonder wederzijdsche toestemming van bakker en klant volkomen verboden ; zoodat wanneer de huidige om-standigheden op zek^r tijdslip een einde 1 nemen, de baKkersTïïïiiîie vonteaige kianaizie ongeschonden zullen jerugvinden. Wat de opvolgentlijke cpslagen van den broodprijs betreft is het eene grondige ver-gissing van uwentwege te veronderstellen dat zij te wijten zijn aa; het nieuwe stelsel. Het korps van toezichiers is niet op 60 of 70 gebracht ; het is enkel tôt op 40 een'tiéden vermeerdero. Deze tos- ichiers *trken ei®n-eens in 3 ploegen verceeld, achturen. De kosten van dit toezicht worden uitslui-tehd donr bet Comiteit gedragen en zijn niet berekend in den pnjs van hei brood. De opsiag van den brooûprus vindt vooral zijne oorzaak in de verhooging van den pnjs der uitbeemsche tarwe, alsgevolg van de steeds stijgende vrachtprijzen. Hoogachtend. De Beheerder, (Onleesbaar) BORSTPILLEN VOOR VERKOUDHEID, hoest, luchtpijp-ontstoking, vailingen, enz. Apottieek O. Van Wyntn-daele, St.-Michielstraat, 17, ôent. VAN ALLES WAT Gelukkige signoren. — We lezen in de Antwerpsche bladen : Stedelijke magazijnen. — Gedurende de maand Januari zal het volgende bedeeld worden : 550 gr. broodsuiker; 500 gr. beetsieroop; 1 kilo fruitsierop; lOOgr. kunsihjnig; lOOgr. boekweitbloem; 100 gr. waschpoeder; 1 tôt 5 kilo zout: 200 gr. Hoei-sche kaas; 125 gr. Brusselsche kaas; 1 pak stekj s per gezin ; 250 gr. Huis'ioudzeep; Peper, 1 pakje per gezin van 1 tôt 3 pers., 2 pakjes per gezin van 2 tôt 4 pers. enz., fr. 0.43 het pakje; Matadi zeep, 1 stuk per gezin van 1 tôt 2 pers., 2 stukken f er gezin van 2 tôt 4 pers , enz., fr. 0.10 per stuk; kuischpoeder, 2 pakjes per gezin, aan fr. 0.05 het pakje. Groote potten medebrengen voor de fruit- en beet-siroop.Zouden de bestuurders van onze stedelijke winkels van hunne Antwerpsche collegas de adressen niet kunnen krijgen waar dit ailes te bekomen is? Klimmende armoede. — Vôôr het u'tbreken van den oorlog waren die « woorden»het geliefkoosd leitmotief van gansch het propagandaorkest van onze « Eedjes» en « Nands » en tutti quanti en aan het verkondigen ! dier « klimmende armuede » waren zij grootendeels hun politieke macht en gezag verschuldigd. Wat | hunne «gaaien » thans over die vroegere « klimmende armoede» denken en wat vrees of hoop haar min of meer mogeltjke terugkeer bij hen verwekken is niet moeilijk om weten. Een zeer oppervlakkig en door-loopend onderzoeker zal rasch tôt de overtuiging komen dat ziî, de. « gaaien » met dehelft dier « klimmende armoede » morgen zich in den zevender. hemel zouden voelen ! Of het zou duren ? Dat mogen wij niet verwachten : de menschen zijn ru eenmaal zoo, nimmer tevreden met het oogenblik. Daarop sp.culeeren is het huidig kunstje der politiekers-geworden. Onze < Vooruit » munt uit in die kunst. Maar nu doet zich een aardig verschijnsel voor. In dezen rampzaligen tijd dat, inderdaad, de «armoede gestadig k:imt », niet in de kolommen van Vooruit, maar in de huisgezinnen der « gaaien » zelve, thans heeft er ook een wisselwerking plaats. Namelijk schijnt, naarmate der klimmende armoede bij de « gaaien », de welstand in « Vooruit » te stijgen. Men heeft maar wat er diar gebeurt na te gaan. Eenige dagen geleden kondigde het blad Vooruit de opening aan van eene « populaire. Brasserie-Cinéma» voor de Viaamsche werklieden, en voegde er dan bij : « Dat goed nieuws zal velen genoegen doen. Niet iedereen voelt zich geneigd in de huidige omstan- idigheden naar geregelde avondfeesten te gaan. Een Brasserie-Cinéma heeft dit voordeel dat men komt en gaat wanneer men wil, zoo vroeg of zoo laat als 't past, en naarvolgens de nummers die 't best of spe-ciaal bevallen. Men zit genoeglijk in familiekring, bij een verfris-schenden drank, en genietend van muziek zang en cinéma. »! 1 ! Terzelver tijd hadde men aan de « Ieden » kunnen doen opmerken dat in de winkels van het naburit? lokaal der St.-Pietersnieuwstra^it, speculatie te krijgen is aan 23 fr. het kilo en « bonbon » aan 30 fr. idem. Gelukkig voor de gaaien dat Terwijl men thuis zit in de slavernij Is men in « ons huis » nog altijd blij. Opslag. — Sedert de corlog de prijzen der levens-middelen en der kleedingstoffen op eene zoo fabelach-tige wijze in de hoogte deed gaan, zint iedereen, om de beurt, boeren, ambachtslieden, handelaars, arbei-ders, ambtenaars, op opslag of duurtetoeslag of... (de i naam is om 't even) op 't èen of ander middel om aan : meer geld te geraken. Zoo hebben wij. verleden week, t van onzen haarkapp°r, vernomen dat zijne gilde be- \ sloten had het scheeren onzer baarden en het kort- ? knippen onzer haren met 100 o/0 te verhoogen en, } aanstonds, moesten wij voor het « tondeeren » onzer \ zeer gedunde hoofdharen 0 50 fr. in stede van 0.25 fr. | betalen: Goed en wel, maar als iedereen het alzoo met ; ons aanlegt, waar moeten wij dan aan de «papiertjes» of « zinkjes » geraken om aan al die opslagen te blijven voldoen ? Ook opslagen, zal men zeggen. Maar wat zullen de anderen dan wederom doen? Dat moet dan maar altijd voort gaan tôt... ja tôt waar? Wee hen dus die er geen uiiddel op vinden om ! hunner zijds zich opslag te doen be'alen : die zullen heel den buit betalen. Dat belooft ons allen nog intéressante dingen ! Eene maatschappelijke opiossing. — De feuilleton van Vooruit, waarin volgens dit blad, de socialistische schrijver Jack Loncfon zulke intéressante sociale . beschouwingen voordraagt, komt te eindigen met eene heel origineele opiossing van het bestaansvraagstuk der h^lden erin vermeld. Zij is om.zoo te zeggen de : opiossing van het maatschappelijk vraagstuk door het j « Werk van den Akker » op breede schaal toegepast. \ De he!den van den socialisthchen roman trekken zich uit de groote stad-Sin Francisco teug om te lande, in j eene groote pachthoeve te gaan leven, en zorgen daar j heelemaal voor'zich zelve, krijgende aldus het voile i loon voor hun eigen arbeid. Die opiossing ziet er n^g al mogelijk uit in een land i als Californie, waar de bevolking zeer tlun gezaaid is, ; zoo dat er nog uitgestrekte landstreken ongerept of ; onbezaaid liggen. Maar hoe zal men het aanleggen om dit «Werk van den Akker» uit te voeren in b. v. ; Vlaa-'de en, waar iedere vierkante kilometer gemid i deld 259 inwoners dragen moet? Of in China waar j het nog erger is? Wie of waar is de stoute socioloog of bestudeerder der samenleving die het zal aandurven, openlijk en zonder omwegen, de vraagstukken te stellen en op te lossen, die betrek hebben op het in evenwiçht brengei : der verhouding tusschen het voortbrengst-vermogen van den aaidbodem en de dichtheid der bevolking? Zoo lang het - socialisme die vragen niet helder en duidelijk heeft toegelicht, zullen al zijne theoriën op onwetenschappelijk drijfzard leunen. Geheimzinniqe woorden. — Wij knippen uit VooruiVs « nieuwjaarwensch vcor 1918 » den volgenden dubbel-zinnigen volzin : « Wat op dit oogenblik in het Oosten gebeurt laat ons hopen dat de gansche verantwoordelijke kaste, — door de omstandigheden en door de volkerenmacht gedwongen, — binnen kort tôt het bewustzijn zal zijn teruggekeerd, en dat de wederlandscîie diplomatie zich bereid aakt om den weg der onderhandeling tôt Ah;emeene Vrede op te gaan, » : Ho-, moeten wij dat opvatten? Wil Vooruit daar mede beduiden dat b. v. de gezelien Vander Ve!de, minister, en Destrée, diplomiat, —als «vertegenwo.or-digeis der volkerenmacht», — de regeering gaan dwingen om bij de bondgenooten aan te dringen npdat zij den weg der onderhandelingen tôt Algemeene Vrede inslaan ? — En hier op ons, enger Gentsch toonee', wat hebben dedrijvers « der Volkerenmacht » reeds uitgeric.-it om de Gentsche fractie « der verant- • woordelijke kaste », tôt meer verzoenende en vrede- j iievende denkwi}ze aan te zetten dan tôt hiertoe het ; geval was ? K'aren wijn, a. u. b ? Benut aile AFVAL in de huishouding : Opvaagsel, oud papier, asch, kolenstof, zaagmeel, enz., om zelf uwe ] BR!K£TTEN te maken met het nieuw toestel ECONOMiC. i Huis Dutry Colson, Veldstraat, 12, Gent. Van HeRRe aan De Maertelaere Mijnheer, Het zal u wellicht verwonderen weer iet van mij te vernemen. Ik kan mij best voorstellen hoe verheugd gij al den tijd zult geweest zijn niets meer van mij te hooren. Menschen van uw slach houden er niet van op de vingeis gekeken te worden, en nog veel minder als dit gedaan wordt door iemand die hunne lage drijfveeren kent, en ze hun in het gezicht durft plakken. Terug gekomen na eene betrekkelijk lange afwezigheid als werkwillige, was mijn eerste werk de laatst verschenen nummers van De Waarheid 't overloopen, om te zien of ge nog altijd dat blad vult met uwe ffâuwe praatjes. En ja, waarlijk, het eerste waar mijn oogen op vielen in elk nummer, waren de brieven | van De Maertelaere. De nieuwe uitgever blijkt dus voor U en Eedje al zoo toegevend te zijn als de oude. Zoudt g'ons niet kunnen zeggen watdaar-voor moet betaald worden? Of zoudt g'ons willen wijs maken dat dergelijke grove reklameartikels gratis geplaatst worden ? Ik, en velen met mij zijn van gedacht dat geen enkel blad zonder ruime vergoeding zijn kolommen zou open stellen voor het stelsel-matig en laf ophemelen van een persoon die geen deel maakl van de groep of partij aan wie het blad behoort. Komaan, pluimstrijker, zeg ons eens hoe-veel dat per week kost, en of het geld van de kooperatie komt, van de vakvereeniging of van wie. Maar niet rond de pot draaien, geen uitvluchten ; wij verlangen een klaar en duidelijk antwoord. Mocht het soms gebeuren dat Eedje dit zelf bekostigd, zooals ik wel gehoord heb dat sommige artisten doen om naam te maken, dan zeg ik vlakaf dat de vent er aan geschoren is. A' uwe reklame is geenroodeit ci uit waard, want uwen wierook Maertelaere ruikt zôô verduf>, dat iedereen met een beetje gezonden reuk, hem op twintig stappen afstand kan ruiken. In uwen laatsten brief voornamelijk slaat gij er leelijk de boter uit. Wel durft gij Eedje niet vergelijken aan Jezus,.gelijk Nelly Van Kol, maar ge vergelijkt hem aan Napoléon de GrooteI Wie wordt niet gewaar dat dit de taal is van een kruiper, een laffe vleier ? Of waar zijn de veldslagen door Eedje gewonnen? Welke landen heeft hij veroverd, welkekonin-gen verjaagd ? Waar zijne broeders ten troon verheven? Waar is het wetboek dat zijnen naam draagt? Van al deze vragen kunt gij geen enkele beantwoorden, en toch zoudt ge dat moeten kunnen voor aan uwe vergelijking eenigen grond te geven. Was ik in Eeje's plaats, ik had u als mijn verdediger reeds lang den zak gegeven, ja, u scbandeleus de straat op gesmeten. Ik vraag mij nog altijd af hoe het mogelijk is dat een mensch zôô kan veranderen, en zôô aile gevoel van eigenwaarde kan verlie-zen.Ge zijt wel nooit geen held geweest, maar toen we samen op de Reep werkten dierft gij nevens anderen uw stuk staan om te rekla-meeren, en ik herinner mij goed hoe gij eens, toen de stukken weeral verlongen en ver-zwaard waren, door meer scheuten, gij een dereersten waart om voor te stellen naar het bureel te gaan bij mijnheer Nuytens, en gij toen uw woord gedaan hebt nevens de anderen.Dat was een moedige daad, die door ons allen geprezen werd. Ge waart in dien tijd ook verbitterd op de mouwvagers, die des Zondags in de hoogmis onder de preekstoel gingen zitten om van M. Nuy'ens gezien te worden. En nu zijt ge zelf een mouwvager, een verachtelijke sleep-drager geworden, niet van een fabrikant of fîbriekbestuurder, maar van een gewezen werkman, die uit heerschzucht volksmenner geworden is, en door allerlei leugenachtige beloften omhoog geklommen is langs onzen rug. Et gij hadt het al vroeg in de gaten, en hebt er ons menigmaal voor gewaarschuwd, en nu zijt ge een zijner voornaamste lakeien geworden, die voor taak heeft de man op te hemelen, te bewierooken en de schijn aan-neemt alsof hij gelooft dat, het ee# achtste wereld wonder is. - - ç *>> ? - Voelt ge niet hoe vernedâÉBjajBBp^ ^ Zelfs Nind, die veel durft, ik voor schamen. De hoogste tïtel dfè'Narfct-zijn meester durft geven is die vaa.w£ftende klasse, en dat isver van Nipole^^ Neemt daar een lesje aan en sçKa.atî5,^ï*C;* vt- u Met dit schrijven heb ik niet noch de hoop u te bekeerenof tÔfDélêfé&&'*'■'"* voelens te brengen ; in den aanvang beb ik nog die hoop gekoesterd, en wat ik U toen herinnerde en onder het oog bracht was ter wiile onzer oude vriendscbap .Sedert lang echter weet ik dat er aan u geen zalf meer testrijken i&; ge zijt te laag gevallen, en als ik weder de pen opgenomen heb is het niet voor u, maar wel voor de lezers van De Waarheid, die ik wil waarschuwen. Ain dezen zeg ik: Van al wat Maertelaere over Eedje vertelt, gelooft hij zelf geen enkel woord; hij is een hoveling, een vleier, een kruiper, en daarmee is hij geprezen door L. VAN HEKKE, Gewezen wever. Nota der Redactie. — Daar ons blad een vrije tribuun is, en het den heer Van H^kke van over jaren toegelaten was met De Maertelaere polemiek te voeren over Eedje, en zijn moedigen verdediger, hebben wij ge-meend hem dit thans ook niet te mogen wei-geren, al is hij een beetje te persoonlijk. Wij laten dit zooveel te geruster toe, omdat De Maertelaere geheel wel in staat is zich te verdedigen. Wij zien dan ook zijn antwoord met belangstelling tegemoet. Laat de OVERBLIJFSELS van Wijn., Bier en Alcohol niet verloren gatfn. Benut ze om er uw eigen azijn van te maken in onze nieuwe toestellen ACETA. Huis Dulry-Colson, Veldstraat, 12, Gent. " KenteeKens van verual,, Onder dien titel besprak Vooruit's F. H. in een paar artikels de strekking der heden-daagscbe grootburgerij in U. S. Amerika en gaf daarbij met uittreksels uit Amerikaan-sche schrijvers een beeld van de verschrik-kelijke wijze waarop in de « Groote Repu-bliek» de spoorwegen door de aandeelhou-ders of liever door de spoorwegkoningen worden uitgebaat of liever uitgebuit. Vooruit beroept zich daarbij op artikels uit de New York World, waarvan hij het volgende uittreksel geeft : « Als het er op aankomt de kapitaalaandeelen van zijne kompagnie te beheeren, dan heeft de bestuurder der Amerikaansche ijzerenwegen nergens zijns gelijke niet. Maar als het erop aankomt van aan het publiek ver-voermiddels te verschaffen, goed ingericht en zonder gevaar, dan staat hij beneden ailes. Hij kan politieke kontrakien sluiten, hij kan geheele parlementen omkoopen, hij kan betaalde agenten naar congressen sturen en zelf soms tôt op de minister-banken.In al deze werken is hij een meester, het is maar in de kwestie van ijzeren wegen dat hij onvo'doende is. Waren en reizigers vervoeren op eene voldoende en niet gevaarlijke wijze, dat is voor hem eene bespotte-lijke kleinigheid, onwaardig van zijn genie. Zijn materieel is over het algemeen slecht, de wegen zijn hoogstens van twefd"e klasst4, zijne bedienden missen aile tucht, de reglementen zijn verouderd, men draaie en keere het gelijk men wil, de beheerder der Amerikaansche ijzeren wegen kent zijn vak niet, dat bewijst de statistiek der ongevallen. » j « Eu de kapitalisten, voegt F. H. eibij, gaan als

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks De waarheid: socialistisch weekblad behorende tot de categorie Socialistische pers. Uitgegeven in Gent van 1906 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Onderwerpen

Periodes