Het Sint Herman-Jozefsblaadje voor de katholieke Vlaamsche jeugd

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Rraatjes van Heeroom Altaarkaarsen. Sermoentjes hooren kinderen doorgaans niet gaarne. Ze moeten dan te lang stil zitten, en meestal snappen ze nog niet veel van wat de pastoor of de kape-laan gezegd heeft. Maar als ik jullie eens vertelde, beste neefjes en nichtjes, van een preekje, dat de altaarkaarsen mij, toen ik jong was, eens hielden, dat zoudt ge wellicht liever hooren, en dan zoudt ge ook wel beter luisteren, hé ? Vooruit dan maar ! Xu dan, jullie moet weten, dat Heeroom vôôr jaren in 't college studeerde en er elken Zondag ook het Lof bijwoonde. Wij werdcn altijd 'n poosje vôôr 't begin naar de kapel geleid en moesten dan netjes zitten wachten, tôt de plechtigheid zou beginnen. Soms gebeurde 't, dat ik toen wat ver-Strooid was, en den broeder-koster nakeek, die langzaam en bedaard de kaarsen aan-stak. Eerst de wassen altaarkaarsen, dan de bougieën op de armkandelaars. En kijk, dan was het juist of de kaarsen mij een preek hielden. De eenen brandden snel aan, en hunne vlam flakkerde dadelijk hoog en breed op, maar weldra verminderde zij weer en ging bijna uit. — Ei, dat zijn de kinderen, die vol ijver zijn en 'n hoop goede voornemens maken, zoodra zij watgoeds en edels hooren; maar die niet volharden en weldra het vlammetje van hun ijver voelen klein wor-den.Andere kaarsen raakten maar langzaam in brand : men zag het vlammetje schier niet. Maar na 'n poosje werd het licht grooter en begon rustig te branden ter eere Gods. — Kijk! dat zijn de ernstige kinderen, die stil hun goed voornemen maken, er met Gods gratie aan vasthouden en zoo de liefde tôt O. L. Heer zachtjes in hun hart laterj opsqhieten. Er waren ook koppigaards onder de kaarsen op het altaar : ze wilden maar niet aanbranden. Sommige moest broeder-koster zelfs neerhalen, om de wiek in orde te brengen, en dan nog gingen zij, na wat gebrand te hebben, voorgoed uit. — Zoo zijn er ook trotskopjes onder de kinderen, die de welgemeendste vermaningen niet willen aanhooren. Zij meenen het zoo kwaad niet, want hun hartje is, evenals het kaarsenwas, week en kneedbaar, maar de eigçnwil speelt hun parten tôt hun groote schade. Zulke kinderen worden later onge-lukkig.Zeg eens, op welk soort van altaarkaarsen lijkt gij wel het best, gij, neefje of nichtje, die dit nu juist leest ? Heeroom. 3e JAARGANCi Bijlage aan " Averbode's Weekblad « 18 Januari NUMiriER 3

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.