Het Tooneel 3» Jaargan g N' 37 - 25 Mei 1918 Beheer en Redactie : Kerkstraat, 13, Antwerpen 15 Centiem Koninklijk Kunstverbond - "DE DOODE,, (Le Mort) LOUIS BERTRIJN ALS «BALT». EDWARD GORLE ALS «HENDRIK». GUSTAAF CAUWENBERG ALS «BAST». Alvorens over de opvoering te spreken aanzien wij het als een aangename plicht het bestuur van de «Club Télégraphie» van harte geluk te wen-schen met zijn praehtig initiatief voor de inrich-ting van de kunstvertooning van «Le Mort». De namen van die bescheiden maar ievervolle en kunstzinnige bestuurleden mogen wel met eere vermeld worden: heeren Théo Bailleul, voorzitter, jos. Vlaeminek en J. Van der Borgt, schrijvers; j. Deleeck, sehatbewaarder en Isid. Beeckmans, Raym. George, V. Holsters, Arthur Martens, Paul Martens en Arthur Spiers, raadsleden. Zij hadden op geen onkosten gezien en meester Can-elael voile vrijheid gegeven om de vertooning in aile opzichten te doen gelukken. De jonge toon-dichter heeft bewezen aat hij de zware taak, die hij met zooveel toewijding en belangloosheid op zich had genomen, tôt een goed einde heeft we-ten te brengen. Men kan zich — bij benadering zelfs — niet inbeelden wat kolossale som van arbeid en in-spanning en bevoegdheid de inrichting van zulk een kunstfeest — eene nieuwigheid in onze stad — medebrengt. Weken lang heeft hij met de artisten van den Kon. Nederlandschen Sehouwburg dag aan dag — en soms wel tweemaal daags — aan de instudeering gewiid om toch ailes maar tôt in de minste bizonderheden te verzorgen.Daarbij kwamen dan nog de repetities met het orkest, dat buitengewoon goed gestyleerd was. De uitslag heeft de reusachtige inspanning van den nog jongeri meester glansrijk beloond. Toondichter Léon Du Bois, bestuurder van het Con-•ervatorium van Brussel, opzettelijk overgeko-men, was vol geestdrift over de uitvoering van zijn gewrocht, die hij effenaf praehtig vond en hij heeft op recht gemoedelijke, innige wijze zij-nen allerbesten en welgemeenden dank betuigd aan leider en medewerkers. Jammer dat een uitvoering van zulk kapitaal \amstbelang in geen ruimer en geschikter zaal \ kon uitgevoerd worden, want dan had de impressie nog veel intenser, nog meer overweldigend geweest. De première werd bijgewoond door een uitge-lezen publiek, dat aan den knappen dirigent en aan de uitvoerders na elk bedrijf een grootsche ovatie bracht. De vertooning van een mimodrama is noehtans in dezen tijd wel een gewaagde onderneming. Als men bedenkt dat de kinema tegenwoordig •en erroote perfectie heeft bereikt waarbij er zelfs betraeht wordt, met de beweging der lippen aan de woorden een beteekenis te geven, dan beseft men dat alleen artisten van zeer groot talent, on-dersteund in hun mimiek door een orkest van eerste gehalte, de aandacht nog vermocht te boeien en vast te houden. En het wàs niet zonder een zeker çevoel van vrees dat we onze Vlaamsche tooneelisten, voor wie we veel sympathie en genegenheid gevoelen, zich aan die proef zagen wagen. Laat ons maar onmiddellijk zeggen dat zij die proef schitterend onderstaan hebben en zich met eer en glans van hun ontzaglijk-moeilijke ta?k gekweten hebben. Heer Gustaaf Cauwenberg heeft de roi van Bast op recht meesterlijke wijze weergegeven. Zijn ty-peering was werkelijk gelukkig, geheel realiteit. Zijn oogen, die nogal diep in hun kassen liggen, hadden een expressie zooals we die tôt hiertoe nog niet bij hem gezien hadden, zelfs niet in zijn glansrollen. En hierbii kwam de soberheid van zijn gebaren hem wonderwel ter hulp. Geen over-dreven armgezwaai, geen theatrale standen en houdingen, maar in al zijn bewegingen de na-tuur, het karakter van zijn personage naar diep-gaande en schoone waarheid uitgebeeld. In I en II nield hij zich op het tweecle plan, maar in III, na den moord op Balt, bereikte zijn spel een supérieure hoogte. Zijn strijd tegen het wrekende spook was zoo hevig aangrijpend, dat er door de zaal een ril-ling ging en de menschen ademloos en met wijd-open oogen toekeken. Dit gevecht weergegeven door een gewoon acteur, zou doodeenvoudig be-spottelijk zijn geweest. Het troosten van den ver-moorden broeder, het spelen met de geldstukken die hij als een gouden regen over het hoofd liet stroomen, de onnoozele, idiote glimlach bij het memoreeren van het lied van Hendrik dat door het orkest gespeeld werd, zijn laatste poging om meester te blijven van het geld en dan eindelijk zijn plots doodvallen, bij het zien van de schim in gendarme verkleed, al die zielefolteringen en uitingen van waanzin en zinneloosheid zullen wel-licht nooit beter vertolker gehad hebben. Wij be-kennen zelfs dat we niet meer naar het orkest luisterden maar heelemaal opgingen in het grootsch-tragisch spel van den grooten artist. Nooit hadden wij durven vermoeden dat Cauwenberg ons zoo diep., zoo geweldig-intens, zoo won-dermooi ontroeren kon. In een groot land zou een filmfabrikant hem zijn gewicht in goud betalen. Ook heer Bertrijn's spel was in verhouding met dat van Cauwenberg. Het beven der handen.waar-in de doode zijn wrekende impressie geprent had de verdwaasde blikken bij het telkens opkomer der schim, gaf hij ons op heel knappe wijze t( aanschouwen. Zijn physiek werkte minder geluk-kig mede, daar Balt wel een sterke kerel is, maai toch mager en pezig. Zoo ook zijn weelderig( haarbos, die een echt sieraad is van heer Bertrijn's krachtig hoofd, was minder geschikt on ons een impressie te geven van den gierigen, heb-zuchtigen Kempischen boer. In II zelfs herinner-de ons zijn aankleeding aan Rouchard van «De Naakte Vrouw». Het groot succès van den gewetensvollen artist was ruimschoots verdiend. Voor het schoone en tevens door-en-door-moei-lijke spel van heer Gorlé stond heel de zaal ir bewondering. Slechts een artist met buitengewoor talent kan zoo'n kapitale roi vervullen. In I zot men waarlijk gedacht hebben dat hij aan 't zin-gen was. Zijn spookgestalten waren op zeker oo-genblik ijzingwekkend. Nog zelden mochten wi; een artist om zijn creatie zoo van harte compli-menteeren.De andere rolletjes van bijkomend belang, waren in zeer goede handen en droegen in hooge mate bij tôt het verkrijgen van een puik en ar-tistiek ensemble: Mevr. Ruysbroeck heel grappig zonder potsierlijkheid, en Mevr. Bertrijn - De Dapper lief, frisch, ieugelig en jolig om te steler en .de heeren Ruysbroeck, een pracht van eer maalder, René Van de Putte, als veldwachter Willem Cauwenberg, Jaak Schmitz, Frans Thees Fr. Van Gool, Willem Ludickhuyzen en S. Jaaks zij allen hebben hun uiterste best gedaan er verdienen dank en hulde. Ook de figuratie vie te prijzen. Beschikten wij over de noodige plaatsruimte dan zouden wij nog willeti spreken hebben ovei de schoone partituur van Léon Du Bois,, der prachtigen toondichter van «Edenie», die door hei uitgelezen orkest, onder de krachtige en hoogs: artistieke leiding van meester Candael — die alî dirigent een vooraanstaande plaats wist te ver overen — zoo wonderschoon werd uitgevoerd. — Maar we moeten ons, spijtig genoeg, weten t< beperken, om ten slotte toch de hoop uit te druk ken dat de «Club Télégraphie» ons in de toe komst op soortgelijk groot - artistiek werk za vergasten. De Club is dat nu verplicht aan ziji schoone reputatie. N. Inenom deSchouwburgen HEER JAN DILIS. — De prachtige acteur, wiens voorbeeldige vertolkingen vân tal van heer-lijke amoureuxrollen velen zich zullen herinne-ren, is verleden Maandag op de villa «Op Hoop van Zegen» te Brasschaet overleden. «Het Tooneel» betuigt aan Mevr. Dilis - Beersmans zijn ware gevoelens van innige deelneming in dit pijn-lijk verlies. MEVR. DILIS - BEERSMANS. — In gevolge het overlijden van haar echtgenoot, liet Mevr. M. Dilis - Beersmans zich in de roi van «Minna» in «De Kleine Lord», die zij verleden Donderdag te Mechelen moest uitbeelden, vervangen door Mej. Jeanne Janssens. «DE DOODE». — Het mimodrama «De Doode» zal denkelijk nog dezen zomer in openluchtvoor-"stelling vertoema worden. De leden van den Club Télégraphie dienen geluk gewenscht om hun initiatief.VLAAMSCHE OPERA. — Nog geen beslissing werd getroffen, de onderhandelingen duren voort en het is nog niet mogelijk te voorzien in welken ùn de Investie zal opgelost worden. MEJ. DIDIER EN HEER A. DARDEN. — De-ze twee artisten werden door heer Georges Vil-lier geëngageerd in tegenstelling met het nieuws-je waarvan «Het Tooneel» de tolk was. geweest. Onze inlichting kwam noehtans uit de beste bron en kon ons onmogelijk doen twijfelen aan de echt-heid.MEJ. VALERIE BELLYS heeft definitief met heer Georges Villier gecontracteerd. VAN HET NIEUWE OPERAGEZELSCHAP in Anvers - Palace komt niets terecht. HIPPODROOMPALEIS. — Na «Rare Marus» worden hernomen: «Trees Kai*mel», «Pelagie» en «Madam zonder Komplimenten», goedgekende parodies van onzen stadsgenoot heer W. Pouillon. In die drie lustige spelen_ treedt Mej. Jeanne Janssens, van den Koninklijken Nederlandschen Sehouwburg op, telkens in de titelrol Die vertolkingen zullen zeer veel belangstelling wekken, vooral voor wat «Pelagie» betreft, daar die roi verleden Zomerseizoen pas, door den onweer-staanbaren komiek, heer Toontje Janssen®, met groot succès gecreëerd werd. HEER EDWARD CASTEL werd door het bestuur van den Hippodroom geëngageerd voor het komend Winterseizoen. HEER BISON. — Verleden Dinsdag vertolkte heer Bizon de roi van den heer Condès in de parodie «Rare Marus» en presteerde degelijk werk. ONZE ARTISTEN OP REIS. — Woensdag 11. vertolkte Mej. Bertrijn, Mevr. Ruysbroek - Ten-voorden en de heeren Louis Bertrijn en Willem Cauwenberg, in het Nationaal Tooneel te Mechelen, het éénaktertje: «Ik trouw met mijn doch-ter».HET GEZELSCHAP VAN HEER PIET JANSSENS trad verleden Zon- en Maandag te Turn-hout op met «De Familie Bonardon». LYRISCHE VOORDRACHTAVOND. — Maandag 29 April 11. gaf heer Gustaaf Cauwenberg, Onze gevierde Antwerpsche acteur, een uitvoering te Mechelen van hetzeifde programma der lyrisen gesprokene voordrachtstukken die hij met zooveel succès in het Kunstverbond alhier voordroeg. De talentvolle toondichter, heer Karel Candael, en de lieve kunstzangeres Mej. Marg. Van Wed-dingen, verleenden eveneens hunne welwillende medewerking. De bijval was buitengewoon groot. DE FEESTAVOND van heer P. Van den Eynde in de Scala, 11. Woensdag, is schitterend gelukt. Lang voor de vertooning aanving was de zaal stamnvol en weigerde men volk. Het huldebetoon ' was zeer geestariftig. De feesteling werd met tallooze bloemstukken bedacht. Ook Mej. Abs ont-ving bloemen. DÉ EEREAVOND VAN HET KOOR van den Eden had Woensdag ll. een talrijk publiek gelokt. Aan de artisten en koristen werden talrijke bloe-menutukken geschonken. Gust Janssens, uitgev«r, Kerkstraat, 13, Antwerpen ELKE WEEK verschijnt bij mij minstens één fCj/1 1 vlaamsch boek. Zooeven kwam van de pers. V&J/ DE KOZAKKEN Eerste vervolg door Graaf Léo Tolstoï (Uitgave "Onze Leestafel,,) Prijs : fr 0 15 De Vlucht der Saksische Kanarievogels IV. Dinsdags joeg een onrust door de stad en het grauw plunderde de kaberdoeskens in het Schip-perskwartier. Snepvangers en zijn vrienden do-Ken vroeg in hun woningen, ontzet door het ge-huil der oende. «Wij staan pal!» Dat stond bo-ven het verwarde mengelmoes van berichten. Een dag later scheen de stad plots in feest te staan ; aan al de gevels wapperden vlaggen en elkeen droeg een driekleurig strikje. Aan sommi-ge poorten waren echter de tramlijnen opgebro-ken.— 'k Wist niet dat er zooveel vlaggen in'de stad waren, verwonderde zich Snepvangers. — Dat is om er den moed in te houden. zei Sander, op al de kerktorens steekt nu een vlag. r — 'k Heb de eerste verpleegsters van het Rood Kruis gezien, vertelde Miranda, allemaal in 't wit met witte kappekens op en roode kruiskens op de mouw... — 't Zal 'n slag geven, misprees Sander de on-geluksprofeet, maar als ze rond Antwerpen be-ginnen dan trek ik er uit... — Foei, Sander, berispte Snepvangers waardig, ge moet meer vaderlandsliefde toonen, als ik zoo oud niet was ging ik nog als vrijwilliger op. — Och, Snepvangers! — Echt waar!...lEr is een advokaat bezig met een Scheldekorps bijeen te brengen.. daar zou IK nog willen aan meedoen, maar ge moet kunnen zwemmen en dat kan ik niet... — Ik, aarzelde Miranda, ik blijf bij mijn oud gedacht, geen man, geen kanon! 't Is niet men-schelijk elkaar doodschietenl... — Och kom, dat steekt zoo nauw niet oordeel-de Snepvangers, dat is niks... Hebt ge de nieuw bankbrief jes van vijf frank al gezien ? — De Burgemeester heeft prijzen vastgesteld voor eten en drinken! wist Miranda. — z'Hebben weer twee spionnen gevangen, ze zaten in een kelderken aan de statie gebakkeri visch te eten, meldde Snepvangers. — Ge moet maar lezen wat er allemaal ge-beurt, zei Sander, ik zou van 's morgens tôt 's avonds niets anders doen dan gazetten lezen. — Zie, de piotten trekken uit! Een marsenvaardig regiment. Dof klonken de stapnen der zwaar bepakte piotten. Zij droegen het geweer aan den riem, de zwartglimmende ke-pies achteruitgeschoven, de blauwe kapotjassen opengeplooid zoodat de grijze broeken zichtbaar waren. Plots zongen. zij «De Vlaamsche Leeuw». Het doorrilde de drie vrienden en onwillekeurig namen zii den hoed af. Nauwelijk3 een week later was Snepvangers het reeds beu gazetten te lezen. De toestand bleef immer zeer goed!... Uit al de telegrammen kon hij geen klaar beeld ontwarren en dan trof hem nog de plekken wit of zwart, die het werk van de censuur aantoonde. Toen gebeurde het aat Snepvangers en Miranda de eerste gekwetsten zagen. Zij kwamen uit het Station en werden in trams vervoerd... Hun gezichten leken grauwe vertrokken maskers, hun oogen zaten vol koorts, hun hoofden of armen waren verbonden met doortrokken windsels. Ze-nuwachtig zogen zij op sigaren en sigaretten, knikten ae menschen toe of riepen iets. Ze leken wat verdwaasd. Miranda, de groote, stevige hout-draaier, was zeer bleek ge worden... — Ziet ge nu dat bloed,fluisterde hij met een krampachtig gelaat. — Nu ga ik niet meer zien, Miranda... en die kunnen nog loopen, maar die anderen dio op de berrie liggen, zei Snepvangers triestig. — En zij die ginder in den grond gestopt worden, Snepvangers. — Kom, laat ons maar stillekens naar huis gaan. In «Het Zwart Paard» dronken zij een borrel-tje, waarschijnlijk omdat het schenken van sterke dranken nu verboden was. Zoo kwamen zij terug op hun verhaal. Wanneer zij Sander ver-telden wat zij gezien hadden, weerstreefde hij woest: — Dat is niks, laat ze maar vechten!... Snepvangers, al huilde hij met de wolven, hield in die dagen het meest van den zachtzinnigen Miranda. Uren zaten zij bij de vogels te kijken en te spieden, te luisteren naar het gefrazel der jonge manriekens... Zij hielden van de fijne, gele donsschakeeringen, van de zoete, weeke kleur. Aandachtig zagen zij hoe de jongskens gespijsd werden, hoe de schuw - rille vogels op en af vlo-gen elkaar beriepen, naast elkaar hokten of met vogelwreedheid elkaar bepikten. Zij vergaten er het uitzicht der stad en de gebeurtenissen. Wanneer Miranda zich een beetje te erg verlaat had, ging Snepvangers mee naar huis en kroop mee op aen zolder, waar de houtdraaier zijn werkhuis had. Samen wiisgeerden zij over de wereld en over de Saksische kanarievogels. Zekeren middag kwam Albertken zijn grootva-der opzoeken, die door het dwaas bellen opschrok uit zijn middagslaapje. Albertken droeg een sol datenmuts. — Grootva, riep hij opgewonden, de Koning ii in zijn paleis met de Koningin en de Prinskens We moeten gaan zien! — Ja, Albertken, ondervvierp zich Snepvangers Op de Meir, voor het Paleis, stonden zij te gla rieoogen, verloren in de samenscholing. De zoi çing onder en de klare hemel verduisterde. Ploti jubelden zij mee met de menigte al zagen zi, niets. — Zijn het de Prinskens, Grootva? — Ja, Albertken!... Daarna bracht Snepvangers zijn kleinzoon naai huis. Antoine mompelde een verstrooiden groet verloren in zijn krantenlectuur. — Ze vechten rond Diest, zei Marieken ter loops, sprak dan over den zuigeling, een meisj< als een wolk. Later riep Sander hem om de gazet te toonen.. Hij las de bovenschriften: «Vreemde ruiters t< Gheel! Dat is geen reden om het hoofd te ver liezen!» •— Ze komen naar hier,voorzag de Onheilsbode •— Nooit, meendc Snepvangers waanwijs. — De Paus is doodî... — Als het maar waar is! — En de Generaal der Jezuieten... En dat be teekent iets als die sterven!... — Och!... — Brussel is ingenomeit en ze vechten te Aer-schot...— Ge moogt ailes zoo zwart niet inzien, Sander!...— ik heb mijn duiven verkocht... ik wil klaai zijn om te gaan loopen... Verkoop uw kanarievogels, Snepvangers... Wij verkoopen de kousen er de saai, want wij trekken er uit... — Ge zijt een bangerik, mompelde Snepvangers en stak ontstemd de straat over. In zijn eersten slaap werd hij opgeschrikt door een vreemd geronk m de lucht. Voor hij zijr vrouw kon antwoorden daverden ontploffingen.. Het huis scheen te beven en de ruiten te trillen — Och, Snepvangers, kreunde Madame. — Blijf maar stillekens liggen, vrouw lief, sus-• te hij, niet bang zijn, 't is niks... Vol verteedering nam hij haar grijs hoofd ir zijn arm, kuste haar en proef de haar tranen. — Wij hebben nooit iemand kwaad gedaan, — troostte hij. — Maar de kinderen, nokte zij, de arme kin-deren.— De arme kinderen!••• Zij rilden onder het vreemd geweld dat in der nacht door de lucht joeg en weenden samen.. De wereld was uit haar gonden gerukt er boosheid en moordzucht hielden feest. Nu verloren de menschen hun bezinning en wisten wat oor-log was en vrede. Keeds vroeg kwam Miranda hem halen om t< gaan kijken naar de verwoesting. — Neen zei Snepvangers, dat wil ik niet zien.. Er zijn dooden!... — Ik ga naar Marieken, verwittigde Madame nog zeer onder den indruk. Zij stonden op den drempel en zagen Sandei en zijn vrouw, elk met een zwaar valies belader gereed om te vertrekken. — Awel, Sander? — Wat heb ik voorspeld, zegevierde Sander, wi. trekken er uit, wij gaan naar Ossendrecht... It Holland vechten ze niet... Ze zagen het koppel wegtrekken, zwoegend on der hun gepak. Het dikke winkelvrouwtje dai nooit buiten kwam, trippelde voor haar man uii en was ook nu weer baas, terwijl Sander, de slu-we bepeinzer, kalm aan zijn pijpje trok en liaai gedwee volgde. — Hardloopers, riep Snepvangers hen na. — Ik ga dan ook maar niet zien, besloot Miranda.— Wij zijn nog menschen, Miranda, kom lievei eens naar mijn kanarievogels zien. Dagelijks brachten de gazetten geruststellende tijdingen. Steeds bleek de toestand uitmuntend en d< toekomst hoopvol. Wel stroomden vluchtelinger aan, maar zij werden in treinen gepakt en diepei in Vlaanderen gezonden. Niemand scheen zich erg om die dakloozen te bekommeren, elk had genoeg met zijn zorgen en zijn onrustige nachten Menigeen lag geregeld te turen naar den helderer sterrenhemel. De Russen waren nu de mannen die hen uit den nood zouden hèlpen. Sommige sinjo-ren hadden permentelijk Russen op de Paarden-markt gezien. — 't Gaat goed, verzekerde Snepvangers, de Russen zijn kleppers. Nu de Speeker hem met zijn zwartgalligheic niet meer verschrikken kon,zwom hij weer onbe-kommerd in zijn gelukzalig optimisme. Hij wisl dat er een nieuwe Paus gekozen was, dat er te Leuven en in de buurt van Mechelen gevochter werd, stortte zijn penning voor «Het Kind var den Soldaat», zorgde voor zijn vogels en luister-de naar hun gefrazel, vreesde niet voor Antwer pen en sliep weer ongestoord en rustig. Hij be greep niet waarom Madame haar zenuwen zo< overstuur bleven en zij lieelder nachten wakker ( lag. Na acht uur waren de herbergen thans gesloten en stond de stad in 't duister. In het begin stak hem dat erg tegen. De stad geleek een dorp waar men met de kippen naar bed moest! Doch Snepvangers schikte zich spoedig in de nieuwe rege-ling.Op een donkeren avond, nadat hij voor de deur van «Het Zwart Paard» van Miranda afscheid had genomen> beleefde hij een vreemd avontuur. Het was heerlijk Septemberweer en de hemel zat eloorweven met klare sterren. De najaars-lcoelte klom amper door de straten. Het kanon donderde in de verte. Snepvangers mijmerde!... Er werd fel gevochten... Wat vreeselijke dingen... Hij had weer talrijke autos zien rijden, soldaten en burgerwachten zien door de stad trekken, menschen van het Rood Kruis ontmoet in de straten vol roerlooze vlaggen. Een geluk voor Marieken dat Antoine vroeger een karot getrokken had om geen gardecivik te moeten spelen... want nu bleef liij er fijntjes tusschen uit... (Wordt vervolgd.) LODE BAEKELMANS. jnkoop 11 Verkoop F. YAN KERCKÏÏOm 1, Aniroseustraat, 1 Goudsmid Horlogiemaker Diamantzetter Jan Dilis begraven De zoo betreurde tooneelkunstenaar Jan Dilis werd Donderdag 11. naar zijn laatste rustplaats geleid. Rond halftien was de Delinstraat gevuld met eene schaar vrienden en bewonderaars van den afgestorvene. Al wat naam heeft in de Antwerpsche kunstwereld was daar tegenwoordig. — Het rouwbeklag duurde ruim een half uur. Klokslag tien werd de baar buitengedragen en toog de stoet naar het Kielkerkhof. Ontelbare kro-nen sierden den lijkwagen. We stonden rondom het open graf geschaard. Namens het gezelschap van den Kon. Nederl. Sehouwburg sprak heer Louis Bertrijn, diep ont-roerd een heerlijke redevoering uit, waarin hij omvangrijk het vlijtig leven van den grooten kun-stenaar bezong, en onwillekeurig pinkten we af en toe een traan weg. Plaatsgebrek noodzaakt ons de afkondiging in extenso van dien opper-sten afscheidgroet tôt ons eerstvolgend nummer uit te stellen. Namens de vrijmetselaarslogie Marnix van St. Aldegonde bracht heer Fons Christiaens een laatste vaarwel uit. * * « N. S. — Toekomende week zal er eene volle-dige levensbeschrijving van heer Jan Dilis in «Het Tooneel» verschijnen. Hippodroom AANBESTEDING. Groot foyer met twee bars in de wandelgangen. — Aubette voor verkoop van sigaren. — Aubette voor verkoop van pâtisserie. — Foyer op den der-den rang. — Van September 1918 tôt. September 1919. — Inlichtingen te bekomen bij het bestuur van 12 tôt 2 uur (T.U.) Hippodroom «RARE MARUS». ! Een talrijk publiek woonde ele eerste heropvoe-ring bij van de waarlijk goedgeslaagde en geesti-ge parodie «Rare Marus» van onzen stadsgenoot heer Willem Pouillon. Naar gewoonte had de directie van het Hippo-[ droompaleis het stulc knap en heerlijk gemon-l teerd. Daarbij verhoogden een paar attracties de belangstelling. Zoo kregen de toeschouwers in het derde bedrijf den indruk van een brandlosbreken, dank aan den vurig rooden vuurgloed die het tooneel verlichtte. Het gejaagd uitrijden der kranige pompiers met heel hun bluschmateriaal verwekt steeds onwillekeurig een zeker gevoel van angst. . In het laatste bedrijf kwam de lieve elanseres | Nelly, als jockey op een vinnig levend paard ge-zeten, de raadgevingen ontvangen van kapitein Fricasse. Leukweg, zonder de minste aarzeling, antwoordde zij met zachtklinkende stem, en zoo t debuteerde de travesti - danseres van het gezel-. schajj als actrice. • Heer Pierry, een der lievelingsartisten van het Hippodroompaleis, vervulde praehtig de titelrol. Hij maakte van den nuchteren buitenjongen een ieuke figuur, zonder in het minst te overdrijven. Met krachtige, helderklinkende stem droeg hij al zijn arias voor. Het gesproken gedeelte debiteer-' de hij vlot en op karakteristieke wijze gekleurd. Heer Pierry is door en door met de planken ver-| trouwd; zijn overgangen waren hierbij zeer na-tuurlijk. Sierlijke gebaren en een uitdrukkingsrij-ke mimiek, volledigden degelijk de prijzenswaar-; elige rolteekening... Lang en geestdriftig werd heer Pierry toegejuicht, vooral na het tweede be-drrjf toen hij met bloemen gehuldigd werd. Het heroptreden van Mevr. J. Didier lokte een kleine gelegenheidsmanifestatie uit. Als de too-neelspeelster Celesta was zij in aile opzichten volmaakt. Haar mooie, helderstralende oogen ver-duidelijkten merkelijk haar prachtige gelaatsex-pressies. Het lenig spel en warm dankbaar geluid droegen niet weinig bij om de schoonheidsemotie te vermeerderen. Ook werd zij flink geapplaudis-seerd en op bloemen onthaald. Mevr. L. Haesen had Moeder Bloempap best begrepen en interpreteerde haar ondankbare roi met veel emotie. Mej. Irma Vervoort was lief om te stelen als Mina, de kamenier van Celesta. Kommandant Fricasse vond in heer A. Van Thillo den idealen vertolker. Zijn gloedvol spel droeg de algemeene goedkeuring weg. Heer Fr. Condès had zich best getypeerd als dansmeester Signor Pochenello, en bracht het publiek in een waarlijk vroolijke stemming. Als Jef Telloor vestigde heer Van Eeckhout an-dermaal de aandacht op zich. Deze jonge acteur is een waarlijk verdienstelijk element. Altoos zijn de rollen door dezen artist leuk opgevat. Stellig neemt hij eenmaal, mits ernstige studie, een eer-volle plaats in, tusschen onze goede kunstenaars. Heer E. Van den Branden was, zooals altoos, gewetensvol in de interpretatie van den ruwen sergeant Canaille. De dansen waren opperbest geregeld, — ook scheen er geen einde te komen aan net daverend handgeklap. Mej. Katicza en Nelly speldewerkten met hun voetjes dat het een lust was om na te zien. De eerste danseres werd met bloemen gehul-digd.Vergeten wij met te vernoenTen heeren John Faes, orkestmeester, en A. Schuermans, regis-seur, om de kundige wijze, waarop zij «Rare Marus» leidden. Stellig zal deze parodie wederom zeer veel volk naar het Hippodroompaleis lokken. J. D. S. * * * Van Zaterdag 18 Mel tôt en met Donderdag 30 Mei 1918 : — «Rare Marus», — lustig zang-spel in vier bedrijyen, door W. Pouillon. Muziek van E. Frederix. — Kostumen van het huis Du-cheyne - Smits. — Pruiken van het huis F. Condès - Van Thillo. — Meubelen van het huis P. Marx. Eerste bedrijf : Marus komt naar de stad. De gril eener tooneelspeelster. — Tweede bedrijf : 1 In het boudoir. De dansles van Célesta. — Derde bedrijf: Bij dë pompiers. De nachtronde. De vlucht. — Viêrde bedrijf: Het koersplein te Oost-ende. Ballet der Jockeys en ballet der zonnescher-men.Rolverdeeling : Marus, boerenjongen, heer P. Pierry. — Fricasse. kommandant, heer A. Van Thillo. Signor Pochinello, dansmeester, heer F. Condès. — Jef Telloor, garçon, heer S. Van Eeckhout. — Chacoke, kozijn van Marus, J. Bison. — Canaille, sergeant, E. Van den Branden. — Celesta, tooneelspeelster, Mevr. J. Didier. — Moeder Bloempap, moeder van Marus, Mevr. L. Haesen. — Mina, kamenier van Celesta, Mej. I. Vervoort. — Jockey Tony, heer Icx. — Jockey James, heer Z. — Statiebedienden, koetsiers, pompiers, boeren, boerinnen, bookmakers, wedders, cocotten, jockeys. Regie van heer A. Schuermans. — Orkestlei-der: heer John Faes. Dansen geregeld door Mevr. Katicza, eerste danseres. — Tweede danseres, Mej. Nelly. Korte inhoud : Eerste bedrijf : Marus, een flinken boerenjongen, laat zich in Antwerpen bij het pompierskorps inlijven. Te Contich afgestapt waar hij de verbinding voor de stad nemen moet komt hij in kennis met Celesta, eene tooneelspeelster, die met haar minnaar Fricasse, toevallig de kommandant der pompiers, op uitstap is. Celesta dweept met de natuurlijke gaven van Marus. Nadat zij met de kommandant in twist ge-raakte en met deze afbreekt, verleidt zij Marus, i getroffen door elien natuurmensch, en voert hem i mede naar haar appartement in de stad. Tweede bedrijf : Marus durft des nachts uit de kazerne blijven. Wij vinden hem des morgends bij Celesta waar hij vertroeteld wordt. De beste > beetjes worden hem toegestoken. Celesta om haro t' —l—l l'imill'agf l-J LJLJ JAN DILIS. gril voor een zoo eenvoudigen jongen te verschui-len doet hem voor haren kozijn doorgaan. Doch Mina, de slimme meid van Celesta, heeft Marus doen spreken en is den kommandant gaan ver-wittigen die de verliefden komt betrappen. Derde bedrijf : Op de koer der kazerne. Marus wordt tusschen de nieuwelingen door kommandant Fricasse herkend, die zich op zijnen medevrijer komt wreken en hem doet opsluiten. De moeaer van Marus komt haren zoon bezoeken en geeft hem een flinke vermaningj na door den sergeant op de hoogte van zijn gedrag gesteld te zijn... Marus, terug opgesloten, treurt om Celesta. Deze, geholpen door een nachtelijk onweder, weet Marus te verlossen. Beiden vluchten naar Ame-rika.Viercle beelrijf : Een paar jaren nadien komen Marus en Celesta terug naar hun geboorteland. In Amerika hebben zij met het koersspelen for-tuin gemaakt. We zien hen op het koersplein van Oostende, Marus als Amerikaan vermomd... Het lievelingspaard van Marus zal tegen den pursang van Fricasse loopen. Het paard van Marus heeft een ongeval en verliest, waardoor deze zich uit-laat en zich aldus verraadt. Hij wordt als déserteur aangehouden. * » * Zaterdag 1 Juni 1918 «Trees Karmel», kluchtig zangspel in vier bedrijven, door W. Pouillon. Zon- en Feestdagen om 3 Vz uur (T.tJ.) Mid-dagvertooning.♦ * * Verhuringsbureel voor het Centrum, hoek Leys^ en Jezusstraten. — Tramrijtuigen verzekerd na de vertooning. Scala «OP MANEUVERS». Waarom heer Ant. De Graaf, de vermakelijke Fransche operette «Les 28 jours de Clairette» van titel deed veranderen, is ons een raadsel. Wij elenken dat het uit gewoonte is, immers «La Fille de Mme Angot» heette «Mamzel Angot», — «La Poupée», «De Wonderpop», enz. «Les 28 jours de Clairette» is eigenlijk geen operette in elen waren zin van het woord, maar een «vaudeville à couplets» of een «operette-vau-deville». De muziek is hier inderdaael van minder belang, en slechts een paar arias trekken de aandacht. Nu dient er gezegd dat het stuk in de «Scala» niet met de oorspronkelijke orkestratie gespeeld wordt, maar wel met een «raccord» die, cngelukkig genoeg, niet veel om 't lijf heeft. Hoewel h kluchtige libretto van «Les 28 jours» veel van zijn geest verloor, bij de vertaling, is er toch ruim genoeg overgebleven om het publiek in luimige stemming te houden. De vertolking was over het algemeen nog al goed. Heer Possemiers (wij volgen de orde van net programma) was een knappe Vivarel, de roi van Clairette was in hanelen van Mej. Abs, elie haar zeer opgewekt speelde maar... minder goed zong; Mevr. Lausanne was een lieve Estelle; als Michonnet was heer Toontje Janssens onbetaal-baar; heer Eug. De Vos, die als Benoit debuteerde, dient ^eprezen om de wijze Waarop hij deze betrekkelijk kleine roi had opgevat, hij onthield zich van aile charge en bekwam zeer verdiend succès. Adjudant Gibard vemd in heer Aerts een elegante vertolker. Heer Van den Hoeck schètste een gemoedelijke kapitein; Mevr. Angenot speelde het rolletje van Nichotte met veel vuur. Heer De Wachter was niet kwaad als sergeant. De nevenrollen werden degelijk vertolkt door Mej. Van Schoor, Galmart en Van Reeth en de heeren Dries en Asselberghs. Het doet ons oprecht genoegen ditmaal met lof over het koor te kunnen gewagen; met zou zeggen dat onze opmerking van de laatste maal niet in den wind geslagen werd. Althans het zangge-deelte was meer verzorgd en om het ballet in III • verdienen de vertolksters een welgemeend compliment. C. W. ♦ * * Van af Zaterdag 18 Mei, aile avonden om 8 % T.U. opvoering van «Op Maneuvers», naar de operette in drie bedrijven «Les 28 jours dé Clairette». Vlaamsche bewerking van A. De Graef. Rolverdeeling : Gibard, adjudant, heer Aerts. — Vivarel, luitenant, heer Possemiers. — Michonnet, heer T. Janssens. — De Kapitein, heer Van den Hoeck. — Benoit, heer De Vos. — De sergeant, heer De Wachter. — De baron, heer Dries. — Eerste huzaar, heer Asselberghs. — Clairette, Mej. Maria Abs. — Estelle, Mevr. Lausanne. — Octavie, Mej. Van Schoor. — Modisten, klanten, geburen, huzaren, meiden, boerinnen. Korte inhoud: Om haar man te betrappen die zij van ontrouw verdenkt, en die juist opgeroe-pen is om op maneuvers te gaan, komt Clairette in de kazerne waar haar echtgenoot gelegerd is. Door een aantal verwikkelingen is zij verplicht het soldatenpak aan te trekken en in de kazerne te overnachten. Ailes wordt noehtans in der min-ne geschikt. Gecil Het doet ons oprecht genoegen te zien dat eie-ze zaal regelmatig aan belangstelling wint. Een keurig publiek, waaronder vele bekenoe Antwerpsche iiguren schijnt den weg naar dezen kinema-schouwburg gevonden te hebben. De programmai zijn steeds met smaak samengesteld. Dat van verleden week beviel algemeen. Deze week zal «Kismet» ontrold worden. — Wij kunnen onze lezers de verzekering geven dat zij hier een wonderschoone film zullen te aanschouwen krijgen. Wij zijn in de laatste tijden zoodanig over-stroomd geworden door Deensche, Noorsche en Duitsche, alsook Hollandsche filmen, dat wij stil-aan het gevoelig spel onzer zuiderburen vergeten hebben. In «Laat uw juweelen niet slenteren», een blijspel in twee deelen, worden de rollen ver-vult door de beste artisten van Parijs. S. Wintergarten Niettegenstaande de tamelijke hitte der laatste dagen was 't over 't algemeen in onze kinemaza-len zeer koel. Het is een uitstekend gedacht onzer kinemabesturen zoo spoeelig het verfrisschings-systeem in toepassing gebracht te hebbën. In de «Wintergarten» vooral heerschte eene verkwik-kende koelte. Tusschen de kinema artisten ons in de laatste , tijden vertoond is er eene die stilaan maar zeker de sympathie der kinemabezoekers verwerft: wij bedoelen Hella Moja. Men zal haar deze week kunnen bewonderen in «De dood elie roneïdwaalt», een drama in vijf deelen. In «Bedworigën ziel», een gevoelig drama in vijf deelen, vervuït Henny Porten de hoofdrol. Benevens deze twee hoofdfil-men komt nog eene geheele reeks belangrijke banden. De elanseressen met kJeederverwisseling «De zusters Harrisson» zullen een attractienum-mer van eerste gehalte uitmaken. Op 31 Mei en volgende dagen gaat de vijfde reeks van «Homunculus» en de volgende week zal eleze belangrijke filmenreeks gesloten worden met «De dood van Homunculus». S. Anvers-Palace Het was eene succesweek, vooral onder oog-punt van filmenkeus. We kregen inderdaad buiten «Graaf en Automenner», een zeer fijn tooneel-spel in vier deelen, een ongeëvenaard blijspel «Op Proef Gesteld, met de voortreffelijke artiste Henny Porten die door haar guitigen en schalk-schen glimlach de algemeene sympathie der kinemabezoekers geniet. Of er gelachen werd! 't Is niet te vervvonderen dat sommige bezoekers den band tôt drieraaal hebben teruggezien.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.