Dinsdag 16 Novémber jnpis. Eerste Taarg. Nr 305 Prijs : 5 Centiemeo door geheel België Het Vlaamsche Nieuws Het best ingelicht en meest verspreic^Nieuwsbîad^van België. - Verschijnt]7 maal per week AiiONNEMENTSPRIJZEN Per week 0.35 Par 3 maanden 3.76 Per maand 1.26 Per 6 maanden 7.60 Per jaar .., f. 14.— AFGEVAARBIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD ; Dr Aag. BOBMS — Albert VAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1990 AANKOND1Û1NGEN Tweede bâada., par rage! 2.60 Vierde blade., par rsgel». 0.60 Derde bladz., id. t.— Doodsbericht 6.— Voor eUe annonces, wende men lich: ROODESTRAAT, 44. Wlaamschgezindlieid aan het Front1 ÏNog een Brief van Vlaamsche soldaten naar Dichter René de Clercq •4 ■ viaamschgezinde soldaten aan het Bcnt vcrtoeyende laten aan dichter René H. Clercq Volgend schrijven geworden. ■ in zie ook nummer 296 van ons blad : I Geaèhte Heer René de Clercq ! B\\'i) zeggen u : IlSue verheugt ons uw kranig woord, Bjere houding van uw blad. Ons vu-Hg hart kunnen we niet bedwingen. H îtelijk als een blijvend dokument, Bœten'wij u al onze hoop, al _ onzen Bnk uitdrukken. In u hebben wij ons B.trouwen gesteld als in onzen eenigen Bii'.r, u hebben wij uitgekozen om in H;; aller naam den kamp te kampen, op Br, of dood, tegen onrecht en leugen, H en lagen laster, en laffe sluipmoord. ■ aller oogen zijn, stralend van blijd-Biin en moed, gevéstied op uw flikke-B zw ard — de edele trouwe' Bliding ■ geteekend me' de eewijde teekens B het aloude Vlaanderen. ■ Wii — eilaas —: lieec-n nu machteloos het noodlot gebonden en geboeid, al bruischt ons hart van ontembare j^Brijdlust, wij kunnen noch mogen uwen ^■ti steiinëh. Doch onze vurigste en hei-,Bpte wenschen beschermen nwe aanval-Bn, loven en prijzen uwe zegevierende ^BEvcnals gij verlangen en eischen wij '^Bteiem cinde gesteld worde aan onze ^Hie lange verarukking. De oorlog heeft tocr goed, uit onzen vadsigen slaap ^Hs:;ud. Met één kreet zijn wij recht ^B ongen en hebben naar de wapens Hppen. «Voor Vaderland en Vorst», ■b onze lsuze ! « Door een vrij en onaf-1H11 'eiijk België naar een vrii en bloei-■jd Vlaanderen, onder den ouden scep-B van den Vader aller Belgen, Al-Bjpt I. » Ja, het aandoenlijke, het ^Bxfcriie oogenblik is daar, dat wij, ."Is onze Waalsche landgenooten dit Hl.rt 1830 rustig ^enieten, hoog en al-zr.llcu staan in rechten en bedienin-■m van het eenvoudig vrije taalgebruik ^■tct het volledig zelfbestuur. ■Vij willen niet langer verplicht wor-B ils bedelaars. door de wereld te dolen '"^B:Lr huis of kluis, gehuld in de lorn-nB eener vreemde spraak, kloppend aan ^Bdeur en het hart van harteloozen, uit ,1» ! dansend en zingend naar hunnen H Uit is het met die vernedering ! uit B. onze laffè lij-dzaamheid ! De harde, ibBv< voor de vrijheid in het zelfbestaan! hNHi ons gelieide, roemrijke België, heeft ten voile, en voor goed, de oogén WHl; trokken, De stroom van edele trots en nationale fierheid, die se-B jaren kommerloos en effen voort-ertB.de tusschen zijn diepe, maar slijke-B boorden, schoot plots wakker. De ;îi®chtige adem des oorlogs voer over zij-B '.ateren — en hij zwalpte weer en ,J^Bschte en st'eigerde vol ontembaar-B . 0 ! tooe grootscn, hoe sciioon ! Al-1 • ta.t en roert in en op en rondom ^B &jn boorden zijn gewassen, zijne '^B-rtn vloeien doorschijnena, zijn gol-1 ^B 2fflgen het heldere blijlied der ver-en der grootheid. Zijne boorden weeideng en juichend dankt een }|1HN volk; den heiligen stroom. , ^B' met weemoed en treurnis, den W-I den arbeid van honderd jaren ^B"fcn in- 't bloed te zien verzwelgen, I <^Bfni1 plots — o gelukkige ommekeer an^Bjenze heiligste verwachtingen met ,..^B feten uitslag bekroond. Viaander- II Z^1 leven 1 Neen ! Vlaandcrland, het het heilige, het eenige ware va-leeft. Het zoolang gedroomde ■ ^er Vlaamstfhe Beweging, het der middeleeuwen, met zijn ;ieringen en gilden, met zijn eigen .J^Btea Cn ar£ib^cliten, met zijn eigen scke schepenkolleges en besturen, ■ aEmderen, sedert duizend jaren »ewaan4 — leeft. Niet alieen eeni- 'zenden, maar gansch ]iet volk 'r °ij tooverslag het bewustzijn, e^B|;J"eid dier groote dagen terugge-•B ïa, voor de eerste maal, de -erste maâl in de lange geschie-.\B onzer heropstanding, kunnen wij V "rn : het volk wil bevrijd en vrij «■zW r;i'Hspoed en het leed zijn eene stel^B -an heilzgme lessen.In de huidige ■ 'ïheden ; in de droe\e eenzaam-^allingschap, in de ellenden en B" 'an den bloedi^en oorlogsgeesel B. ,s v°lk de waarheid als een van ,.^B. ' !t»nd vizioen in den grauwen Bb?u opr^-en- 'eie teleurstelîing ! la zijne ta-ai- vervreemde leiders heeft het geen vaders gevondcn, geen troosters, geen opbeur-ders, geen lenigers zijner smart. Gansch alleen stonden zij op onbekende banen, bij een volk, wiens taal zij niet spraken, verlaten en veracht van zijn konsuls en beambten, en zoo noodlottig tôt koude en hon°:ersnood,tot oneer en miskenning gedoemd, daar waar liefdadi^e offervaar-digheid hen had moeten tegemoet ko-men, beschutten en beschermen ; gansch alleen stonden zij voor vijand en dood, verlaten en veracht door hunne aanvoer-ders, daar waar innige sympathie en hooge achting de arme jongens moed en troost had moeten inspreken. Vluchte-lingen en soldaten, ja, tôt in 't bezette land srcbleven Vlamineen toe, hebben dan met walg hun hart af°"ekeerd van deze valsche profeten. die wolven ver-tnomd onder schaapvachten !... Met oogen van hoop en liefde hebben zij hun hart gewend naar hunne Vlaamsche leiders. Die hadden hen, in uren van baneren nood, niet verlaten. Bij hen vonden zij steun en warme liefde. Ja, die sehrokken niet terug voor moeite-noch gevaar om hunne smarten te lenigen, om hun moed in te spreken, hun voedsel te bezoraren naar ziel en lichaam, hun het leven schooner en aangenamer te maken. Aan hen, die wij zoolansr miskend hebben en hnn ideaal pogen als loutere uto-nie behandeld hebben, weze voortaan ons hart — want zij alleen werken en zwoegen voor het volksheil, oprecht en onbaatzucbtig, eere en rijkdom misprij-zend. Daarom keuren wij hun programma goed als het eenige dat onze ware be-langen behartigt. VVi], lieden ujt den werkersstand, dra-gen dan niet langer den last en de oneer die ons drukt : het verplicht aanlee-ren van een vreemde taal. Onverbidde-lijk wordt ons daardoor de baan tôt ver-hefxing en hoogere ontwikkeling afge-sperd, daar ons zeer dikwijls de midde-len tôt het aanleeren van die taal ontbre-ken. Als minderwaardigen, als een nut-teloos en schadig goed je worden wij — een bende paria's gelijk — gebrand-merkt en uit de zonnige wegen van het leven weggeschopt. Heeft men dah ver-: geten welke diensten onze stand aan het vaderland heeft bewezen? Zijn het mis-schien de neringen en gilden niet, zijn het de werklieden uit de middeleeuwen ! ' niet — door ons met meer recht en meer fierheid als anderen onze voorouders ge-noemd — die den schoonsten parel aan België's kroon gehecht hebben? O,moch-ten wij spoedig aan die fiere en vrije ge-meentenaren gelijk worden, sterk van lijf en sterk van ziel. le vend ditzelfde vrije Vlaamsche leven, zonder kommer, zonder de minste inmenging van vreem-den ! Opdat het zoo weze, vragen wij : dat het Vlaamsche zelfbestuur de banen van vooruitgang en voorspoed voor de wachtende kleinen weer openzette — want de genezing moet van boven ko-men.Wij, gestudeerden, willen geëerbie-digd en vrij gelaten worden in ons on-» derwijs, uit onze scholen buitengesloten zien aile oneerlijke konkurrentie, aile onderduimsche voorstanding van eenig leerelement, dat niet ons bloed-eigen Vlaamsch is.Noch Fransch noch Duitsch mag voortaan de voile wasdom onzer moedertaal versmachten. Wij willen in de gelegenheid gesteld worden — en van Staatswege ondersteund — om, door een degelijk Vlaamsch onderricht van den hoogsten tôt den laagsten graad, ons eieen wezen, onze eigen hoedanighe-den te laten opbloeien en vruchten dra-gen naar eigen zede, eigen gedachte, eigen doel ; ons te bekwamen, als vrijen en zelfstandigen, tôt het waarnemen van aile bedieningen, aile ambten, ja, van het geheele bestuur, het gerecht en de wetgevin? in onze eigen geliefde sprake alleen. Wij willen in onze betrekkingen met het buitenland gekend en geëerbie-digd worden als een zelfstandig volk, als mannen zichzelf bewust, met eigen taal, met eieen zeden, met eieen kunst, met eieen beschaving. Wij willen gekend zijn als Vlamingen, niet als Walen (want Bele is tegenwoordie synoniem van Waal of Franschsnrekende). Wij schamen ons over den Franschen kanker i die ons Vlaamsche wezen ontsiert en on-dermijnt, meer en meer — en willen dit bniten het gevaar zien door vreemden invloed verweîkt of eeknakt te worden. Daarom dienen wij met een ondoor-dringbare vest — het volledig zelfbestuur — oinschanst. BI^3B In Memoriam Jan COUCKE en Pieter GOETHALS Martelaars van het Gerecht den 16 November 1860 Heden is het 55 jaar geleden, dat twee brave Vlaamsche huisvaders, op wier gedrag nooit iets te zeggen viel, Jan Coucke en Pieter Goethals, ont-hoofd werden te Charleroi, omdat zij geen Fransch kenden. Zij werden beticht van moord, ge-pleegd op de weduwe Dubois van Couillet den 23 Maart 1860. De zaak werd onderzocht door rechter Aulit, van Charleroi. Hij verstond geen Vlaamsch, de betichten geen Fransch Een Duitsch-Luxemburger gendarm diende voor taalman; deze kon niet eens behoorlijk Fransch spreken, en het Vlaamsch dat hij kende, had hij geleerd met zes maanden in garnizoen te liggc-n te Antwerpen. Coucke en Goethals werden voor het Hof van Assisen van Ber-een verzonden, en hoe kon het anders, daar de onderzoeksrechter hen niet, of geheel verkeerd verstaan had. Van de drie rechters en de twaalf ge-zwoornen van het Assisen-hof verstond er niet één een woord Vlaamsch. De betichten kreeen elk eenen advokaat, maar die ook kenden geen Vlaamsch ; de taalman moest alweer dienst doen, en wat voor een taalman ! De betichten kregen zelfs geen schriftelijke vertaling der akte van beschuldiging, zoodat ze niet eens konden weten waar de beschuldiging op steun de, bijgevole hunne verde-digine niet konden voorbereiden. Zij werden ter dood venxmleeld, omdat zij, arme, onwetende Vlamingen, geen Fransch verstonden, en hunne ge-leerde, vet betaalde rechters geen Vlaamsch ! Coucke en Goethals werden onthpQfd te Charleroi, heden 55 jaar geleden, den 16 November 1860 ! Zij waren onschuldig ! De moord was gepleegd door de gebroeders August en Jozef Leclercq, met hunnen oom Frans Hubinon, tervijl een vierde, Leopold Rabet, on uitkijk stond. Die vier kerels maakten deel uit van de Zwarte Bende, eene bende Waalsche schurken, die al-len gevaneen genomen werden in April 1861. De vier schurken hebben bekend dat zij, en zij alleen, de pleeers waren der moord van Couillet. Niettegenstaande die herhaalde bekentenissen heeft men het procès van Coucke en Goethals niet willen herzien, en blijven hunne namen, en die h vanner kinderen en kleinkinde-ren eeschandvlekt ! Vlamineen, hunne broeders in ras en taal, bliift eij dat dulden? — Neen, niet waar, die eerherstelline moet gebeuren ; die kinderen en kleinkinderen hebben recht or> eenen eerlijken naam, de arme slachtoffers roepen daarom. van uit hun graf. Sedert 1894, is die eerherstelling gerechtelijk mogelijk, en wij, Vlamineen, moeten ze eischen. De tijden zijn moeilijk, wii moeten het einde van den oorloe afwachten, maar dan doe ieder wat bij kan, en wij zullen. wij moeten ze bekomen. die eerherstelling van Tan Coucke en Pieter Goethals, martelaars van het Gerecht, den 16 November IfiflO. L. DELPIRE. ONZE LFTTEPKUNDIGE PRIJSKAMP Fransche en Waalsche Diitlenten Hier volgt nu het tweede artikel dat onze Viaamschgezinde vriend ons be-zorgde. Het spijt ons het niet in zijn geheel te kunnen opnemen. Wij laten een groot twintigtal staaltjes terzijde, die ons geleidelijk van 't Noorden naar 't Zuiden van Frankrijk brengen- Die lang-wijlige opsomming is daarbij overtollig voor het betoog. Wij hebben aangetoond hoeveel een-heid schuilt in de verscheidenheid der Vlaamsche, of beter gezegd Dietsche ge-westspraken, en hoe geleidelijk de over-gang is van 't Westvlaamsch naar 't ko-ning-vlaamsch, het Zeeuwsch en Lim-burgsch ; verdej* van 't Westfaalsch naar 't Saksisch-plat, het Friesch, het Han-noversch, en het Plat-Duitsch. Hoe gansch anders is het gesteld met de Romaansche dialekten van het Fransch, en met de Waalsche patois. Hier geen 9chîjn meer ran verwantachap oiiderling, alhoewel de verscheidenheic er des te grooter om is. De Fransche taa bczit méér dan tachtig hoofd-dialekten lu tallooze neven-gewestspraken ver deeld. In 188i schreef Generaal Faidherbe ii de « Revue Scientifique » dat meer dat de helft der bevolking van Frankrijk geen echt Fransch spreekt, en dan no£ de Baskeezen, Nederbretons, Elzassers de Vlamingen van het Noorder-departe-ment, zelfs de Katalanen te buiten gela, ten, die eene gansch vreemde spraak ge-bruiken.Wat nu de eigenlijk Fransche dialek ten betreft : de prefekten der verschil lende departementen werden gelast, ir hun bestuurlijk gebied, de onderschei den tongvallen waar te nemen. Te dier einde moesten zij de bekende parabe van den « Verloren Zoon » in die dialekten opteekenen. Het toenmalige Fransch Ministeri< van Binnenlandsche zaken heeft var die bijdragen eene officieele uitgave be-zorgd, waaraan wij, tôt stiehting dei Hceren Franskiljons, eenige (bijlange niet aile) staaltjes.ontleenen PATOIS VAN LUIK: In homme a vent deux fils. Li plus jône des deu> ly dit : Père, diné m' çou qui m' vint et vola qu'ilz y fait leu pârtèche. PATOIS WALLON (omstreken Mal médv) : Jun'y aveve oun homme qu'ave, ve deux fils. Et l'pu jône des deuss dih: a toû s'père : Père, duno me la, part d< l'heritegehe qui m' vint. Et i partih; 's bin inte l'eux deuss. PATOIS VAN NAMEN: I nia iei one fu on homme qui eveuve deux gar çons. Et l'pu djoonne di zels dit à s père : Père, donnez-me li légitime qu m* vint. Et i leus a fait leu paure. DIALECTE DE CAMBRAI: Inr hom avau deux fius. El plus josne di i sin pére : Min pére, doném chou ki peu' m'revnir d'vos'bins. Et ch'pére lieus i fé l'partage d'sin bin. DIALECTE DU CANTON D'AR RAS : Ain homme avollait deux gar eheiiis. L'pus joue dit à sain pére : Mail pére, bailli m'ehou qui dons me r'v'ni: ed vous bien. Et leu pére leu partit sair bien. PATOIS ARDENNAIS : Ou n'oun avo dé'ux s'afani don l'pe jaun di à s'per Mu per, bayo'm çi qu do m'reveneu d< vos bien. Et l'per l'esy f'g' 'partach d< s'bin. En zoudt ge niet denken Italjaanscl te lezen bij de verdere staaltjes.. Fransch : DIALECTE DE MARSEILLE (Rhô ne) : Un homo avié dous eufans. Loi plus jouiné diguet à soùn péro : Mour péro, douna mi ce que deou mé révenii de vouestre ben. Et lou péro faguet loi partaei de soun ben. PATOIS PROVENÇAL DU VAR Un homé avié dôus eufans. Lou plus pi-choun dieuet à soun païré : Moun païre dounas mi ce qué mi reven de vauastri ben. Lou païre faguet lou partagé d< tout ce que poussedavo. PATOIS DU CANTON DE SEYNE (Basses Alpes) : Un hommë avie dous ëufans, drount lou pu jouvë dise à sour pèrë : Douna më la part dou ben què dëou më rëvenir. Et lou pèrë lour fasè lou partâgi de soun ben. t En nu om te eindigen, nog dezer trits : PATOIS DE VALENCE : Un homme aguet dous garçons. Et lou plus jeune diguet a sou pèret : Pèret, béla met la part de bien che met revint. Et lou pà-ret lour diviset sou bien. PATOIS DU DEPARTEMENT DE LA DROME : Ero un homme qu'ovic doux éfans. Lou plus dzuéné doou doux li detét : Moun péré, beilé mé cé qué pouo mé révéni doou bien. Et lou péré lou fogué lou portadzé. PATOIS DE ST. MAURICE (Canton du Valais) : On n'omo aveive doit me-niots, dou le plé dzouveno a det à son pére : Mon pére, baillé m' y le bin que me dev venir par mon drev. Et é lieu z'a partadgia son bin. Dat kan voorloopig volstaan, zouden we denken : de Vulgarisateurs vinden hier overhoop van keuze 1 Maar, in allen emst : het is niet aanneembaar ons Vlaamsch als gewestsnraak te verslijten met kwinkslagen, en te schertsen : die van Brugge kunnen die van Hasselt niet verstaan, en die van Gent begrijpen de Mechelaars niet. Elke taal heeft hare tonevallen, en het Fransch, — wij hebben het afdoende bewezen — niet het minst. » * » Tôt hier onze vriend. Wij hebben er slechts een woordje bij te voegen. Aile talen hebben hun dialekten, en men-schen van hetzelfde land en dseelfdc l taal, doch van1 verschillende, streken en [ die niets kennen dan hunvplaatselijlce ge-, westspraken, zullen elkander niet kun- ■ nen verstaan. Doch beschaafde lieden kennen buiten i hun dialekt, dat ze dikwijls liefhebben : en voor de innigheid van den huiselij-, ken omgang verkiezen, ook de algemee-; ne taal van het land. Voor ons is de algemeene taal het Ne- ■ derlandsch met enkele afwijkende eigen- ■ aardieheden voor het Vlaamsch en het • Hollandsch, die met tijd kunnen slijten en verdwijnen, wat we nochtans niet ■ noodzakelijk vinden. Die volstrekte een- • heid, zonder eenige speelruimte voor de i eigendommelijkheid van den Vlaming ■ en den Hollander, achten wij zelfs niet i gewenscht. Doch de beschaafde lieden l van Brugge en Hasselt spreken dezelfde ■ taal. Als ge b. v. den Bruggeling Mau-rits Sabbe hoort spreken of de Limbur- ; ger J. M. BTas dan zal niemand kunnen i onderscheiden waar zij vandaan zijn. Een Vlaamsche hoogeschool zal die ■ algemeenkeid van de taal nog veel bevor-; deren en ieder beschaafd burger zal er spoedie op gesteld zijn in staat te wezen zuiver te spreken waar dit behoort. De veldtocht in Rusland Vôôr honderd jaar en nu i Na den val van Warschau toen de i Duitschers en Oostenrijkers zich hadden msester gemaakt van heel de versterkte i Narew-Weichsel-linie, werd in de En- • gelschc, Fransche en ook in de neùtrale ' pers, de meening geopperd, dat de cen-i tralen \~oorhands in 't Oosten hun of- fensief zouden staken en hun hoofd-i macht op het Westelijk front zouden i vverpen om daar, met behulp der be-: roemde S kod a - m oîl fe ren die de door-i braak bij Gorlice en Tarnow hadden bewerkt, te trachten door het Fransch- ■ Engelsch front heen te breken en de ■ beslissing te zoeljen d;e o-> hff Oosto-i lijk front moeilijk kan worden bereikt. Die verwachting werd niet verwezen-i lijkt. Integendeel, de centralen, die, naar uit Russische bron werd gemeld, i staeds nieuwe versterkingen aanvoer-: den, achtervolgden met groote snelheid ; de uit Polen wijkende Russen, antwik-; kelden een nieuw offensief tegen de j Njemen-Bug-linie, de tweede verdedi-! gingsstelling der Russen, en, na ook deze i te hebben verkracht en zich meester te . hebben gemaakt van al de versterkte plaatsen — Kow.no, Olyta, Grodno, Os-sowiec en Brest-Litowsk — bleven ze ■ met groote hardnekkigheid de Russen i naar 't Oosten dringen. I Toen sommigen zich begonnen onge- ■ rust te maken over de gevolgen van het-i geen niet zonder ironie « de Russische j taktiek » werd genoemd, werden er al : dadelijk optimistische beschouwingen • in de wereld gezonden die den terug-, | tocht der Russen bijna als een groot : geluk voor de Entente bestempelden. : « Laat de Duitschers gerust Rusland binnen trekken, heette het, ze zullen : er niet veel vinden, daar zorgen de Rus- II sen wel voor. Dat ze een brok Russisch gebied bezetten komt er minder op aan, dat geven ze later van zelf weer terug want binnen enkele dagen krijgen de Russen een nieuwen, machtigen bondge-noot : den Winter. Als die ingrijpt moet von Hindenburg met zijn legers weer j terug en kunnen zij ailes wat ze, ten j koste van zooveel offers, hebben gewon-nen, weer loslaten. Ja, ze gaan 't lot van Napoléon te gemoet en hetgeen nu in Berlijn en Weenen als een zegepraal ; wordt beschouwd, zal voor hen zelf in ' eene ramp verkeeren. Nog enkele dagen, zei men toen, en het Winterweer vangt aan. Dan is het in Rusland, voor men-schen die aan 't klimaat niet gewoon zijn, niet uit te houden. Als er eenige duizenden soldaten in de moerassen van de Pripet zijn omgekomen en honderden anderen bevroren in de loopgraven wor- ; den gevonden, dan zal de Duitsche le- ' gerleiding wel inzien dat het maar best is terug te gaan en de Russen kunnen dan dien teruetocht wel in de war stu-ren. Denk slechts aan hetgeen met Napoléons leger gebeurde... » Zoo was ongeveer het thema waarop heel de 7aak werd voorgedragen. De Winter, de sinds Napoléon vree-selijk beroemde Winter, is in Rusland ineetreden. Voorhands bestaat er geen reden om te veronderstellen dat de Duitschers nu naar Petrograd of Mos-kou zullen oprukken of de hoofdmacht van het Russisch leger zullen kunnen vernietigen, Maar toch is het o.i. wel de moeite waard eens de vraag te onderzoe-; ken : Zullen de optimisten nu gelijk krijgen en zullen de centralen weer te-rue moeten? Zal het brutaal natuurele-men\ de koude, storker blijken dan het, millioenen-leger van den tzaar en zal het | gur« Winterw««r kuan«n b«w*rkeo wat ' de massa-aanvallen der Russen niet ver-mochten : von Hindenburg nopen tôt den terugtocht? Zal het ijselijk treur-spel van 1812 zich herhalen ; in 't kort kan de tegenwoordige veldtocht in Rusland vergeleken worden bij dien van Napoléon over honderd jaar? | De plaatsnamen Kowno, Wilna, enz., | de onlangs in de ambteljke berichten werden vermeld, komen ook voor in de geschiedenis van Napoleon's veldtocht. De wijze waarop de Russen bij hun , terugtocht dorpen afbrandden en den oogst verwoestten, doet denken aan de | taktiek die Barclay de Tolly, de toenmalige bevelhebber van 't Russisch leger, in 1812 tegen het « Grande Armée » van dn Franschen keizer toepaste. Dit heeft misschien tôt de hoogergenoemde redeneering geleid. Maar verder gaat de vergelijking ook niet. De vcKjrwaarden waarin Napoléon den veldtocht ondernam waren heelemaal niet te vergelijken met de nièuwe mid-delen waarover men in den huidigen oorlog beschikt. Ook de zedelijke ge-halte van Napolebn's leger liet nogal wat te wenschen. Daarbij de groote fout van den keizer was dat hij te ver ging. Naar de meening van gezaghebbende militaire deskundigen, waaronder ook Franschen, had hij met zijn leger moeten stand houden bij Smolensk en daar wachten tôt de Russen hem een beslis-senden slag kwamen bieden. Welnu, Smolensk ligt nog ongeveer 350 kilome-ter verder in Rusland dan het uiterste punt van het front dat de Centralen nu bezetten. Een beknopte schets van Napoleon's leger en van zijn veldtocht zal onze le-zers beter laten oordeelen over eene mo-geli ke vergelijking tusschen de groot-sche onderneming van den keizer en den tegenwoordigen'S'.rijd in Rusland. HUIGH. DAGELIJKSCH NIEUWS ! OPROEP AAN ONZE LEZERS. -i Nu de Letterkundige Prijskamp van ' « Het Vlaamsche IN îeuws » stilaan het laatste gedeelte intreedt — hoewel nog zeer voorname schrijvers aan de Deurt moeten komen — doen wij een oproep aan al onze iezers opdat zij ans zouden aanduiden welke schrijvers zij nog be-iiauueici weiiscuen te zien. Wij kunnen natuurlijk de verbintenis niet aangaan ze allens te geven met een aLonderlijk nummer. Het aan:al namen dat ons zal toekomen, zal daarbij bewijzeu dat dit gansch onmogehjk is. Doch alleu die het waa<rdig blijken zullen vermeld worden, | al was het dan slechts in een paar regels, met vermelding van hu,n bijzon-derste werk. v Het zal eens te meer bewijzen hoe levenskrach ig de Vlaamsche taal is en hoe zij met liefde beoefend wordt door iedereen die in onze gewesten een let-terkundig vonkje in zich voelt smeulen. Te sturen aan het adres : Letterkundige Prijskamp u Het Vlaamsche Nieuws » Roodestraat, 44 Antwerpen. LEEST IN DIT NUMMER het begin eener reeks artikelen over den veldtocht in Rusland, de geschiedenis van den oorlog van Napoléon met het groote tsa-renrijk in 1812, den tegenwoordigen reu-zenstrijd op het Oostelijk front, de verge-lijking van beide veldtochtén door een voile eeuw van elkander gescheiden. Onze lezers zullen met belangstelling kennis nemen van de verschillende punten van overeenkomst die beide veldtochten ver-toonen, en ook van het fondamenteele on-derscheid dat ze aanwijzen. Wij geven vandaag de eerste brok, die als inleiding moet beschouwd worden. BELGISCHE IMPERIALISTES — De Belgische korrespondent van het Fransch dagblad « La Croix » is er weer eens op los gegaan. België zal na den oorlog, schrijft hij, niet meer onzijdig zijn. Het moet integendeel mee gaan doen aan internationale politiek en een groot leger op de been brengen, waarmede Europa zal moeten rekening houden. « Zijn landje is hem veel te klein. » Hij wil dat het grooter wordt en dat het ailes, wat hem in 1815 en 1830 ontnomen'werd, terug krijgt. Dit laatste is pure historische « non-sens ».Maar wij weten wat hiermee be-doeld wordt. Dit kruis wil namelijk eenige honderdduizenden Duitschers en ette-lijke duizenden Nederlanders annexeeren. Welnu wij, Vlamingen, gaan hier niet op in. Het doel der Belgische imperialisten is duidelijk : zoo naar buiten als naar binnen hun macht te versterken. De nieuwe internationale status van het rijk moet deze stijeing van hun invloed waarborgen. Hier vladen zij «chter ONS op hun baan.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.