Zondag 4 Juli 191$. Eerste Jaarg. Nr. 171 >'■' tnm» Prijs : 5 Centiemeo door geheel België Vlaamsche Nieuws Het beat Ingelieht en meesl verapreid NieiiwsblacÉ van Belgiê. - - V erschijiit 7 maal per weeké ÀBONNEMENTSPRiJZËN s | Fer weei ".35 > Per 3 inaanden 4.— \ Per niaa*i 1.50 j Per 6 maanden 7.BB Per jaar 14.— :• >> y-^1- ' rx it ' AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD : Dr Aug. BORMS — Albert VAIS DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1991 4ANK0NDItiINGBHi Tweede bladz., per regel 2.50 j Vierde bladz., per regel 0.68 Derde bladz., id. I.— j Doodsbericht S.— Voor aile sauioaicea, wendc mes» «ch : RGODJSSTK.AAï, riMn-iii«.imir-n"rr7rfiT7ird-iTir^TJ7îf>'*7MinMniTT" "i 1 nu—n»niTTirrmrrinmimnii,>miTuninnrrfc< r iii"iTi[iri~n- iTinviriir rrrfiTiiMfciniilOfiiiriti'iritiiifiriirpur,-rm Eene gewetenszaak voor de Vlamingen Wij zijn gelukkig om den weg, dien i wij in zoo korten tijd, op één week, hebben afgelegd en wij zijn ook geluk-! kig om den steun en de aanmoediging, •m de wassende en handelende genegen-Ihéid, die wij rondom ons voelen. I We wisten dat de strijd niet gemakke-I lijk zou wezen en dat wij dien onderna-Fmen te midden van vooroordeel, wan-[ kelnioedigheid en aarzeling. Doch dat we al de oprechte Vlamin-[ gen op onzen kant zouden krijgen om-[ dat onze zaak rechtvaardig is, en wij i met een vrij en onbelemmerd gemoed al onze verzuchtingen kunnen uitspreken, [ ook daarvan waren we op v<x>rhand jj ovextmgd. Wie klaar en duidelijk weet wat hij f wil, en met een rein geweten voor een goede zaak optreedt, hoeft noeh te schip-peren, noch iets te bestoppen. 't Is anders sehrikkelijk lastig in oor-[logstijd met de menschen te redeneeren, j dat ondervinden we dagelijks. Gij hebt f uw zin nog niet uitgesproken of ze heb-■ ken u al verkeerd verstaan. 't Klaarste in heel de zaak is nog wie f dat we effenaf en openlijk tegen hebben: 't zijn onze oude vijanden, de bevechters van al wat Vlaainsch is. Dat geeft moed, dat steirnt en zegt genœg, dat we op de joede baan zijn. De franskiljons tôt vij-and, is onze eeretitel ! Wij hebben ook tegen : de onverschil-ligen, degenen die tevreden waren met den taaltoestand in België ; degenen, die ïich een verkeerde voorstelling maken van vaderland en vaderlandsliefde. Zij weten niets van het verleden van hun volk, denken er niet aan dat het een be-stemming heeft in de toekomst ; dat het troot was en weer kan schitteren onder de volkeren. Die schijnen aan te ne-' men dat het vaderland een plaatselijke verdeeling is van de vier elernenten en zij hebben geen verder ideaal dan dat . van een visch in 't water. Als zij het maar gœd hebben : ubi ibene, ibi patria! Voor ons, wat de tijden en gebeurte-nissen ook mogen medebrengen, staat dit vast : Al wie raakt aan onze rechten l en vrijheden is onze tegenstrever. Nooit /.al die rechte lijn al ware het slechts op één pnnt zwenken, doorbuigen of door-gebroken worden. Ja, redeneeren, en verstaan worden, is thans raoeilijk in 't algemeen, en die moeilijkheid is nog grooter voor ons. Een soort van nieuwe ketterjagers is Het Vlaamsche Nieuws gaan napluizen. I)e slechte trouw en de vijandschap van de franskiljons ; de onverantwoordelijke en onrechtvaardige tegenkanting van al-lerlei redenen ,die niets met vaderlands-liefue te zien hebben ; en eindelijk de laster, die bij een ontredderde gemeente des te gemakkelijker ingang vindt, om-dat niemand onderzoekt, doch op looze jge.'Uehten meêpraat, heeft onze taak in ■den beginne niet lichter gemaakt. Misschien ligt er daarom juist eenige verdienste in, aan het volk een vader-« iaudsch streven voor te houden, dat uit moedwilligheid ef onbegrip wordt be-vechten.Laten wij dan maar beproeven onze -iienswijze te doen doordringen, met het stelsel van tweernaal twee is vier. Wij zijn t'akkoord, allen, dat we v66r ailes vaderlandsch moeten zijn, zelfs uit-aluitend vaderlandsch. — Waarin bestaat nu de vaderlands-hefd« van den Vlaming? f —Van den Belg ! wordt er onderbro-l»en.— Neen, ik zeg van den Vlaining. — En ik beweer dat er slechts één vaderlandsliefde is : de Belgische. ' ~~ Goed dan. Wij Vlamingen willen volledige Belgen wezen, geen halve Bel-are» blijven ; Belgen met gelijke rechten, met «en vaderland, dat geen enkel voor-recjit schenkt aan de eene helft van het v°jk, en geen enkel recht aan de andere lielft betwist. Regeering, bestuur, hooger •nderwijs, gerecht, leger, ailes zal Viaamsch wezen in Vlaamsch-België.Dat ls VOOT elk vrij volk een recht en een aoodzakelijkheid. Wij zijn zeker dat in ! jrondbeginsel ons niemand, die rechtge-^ en eerlijk is, zal tegenspreken.Het is nu onze taak aan het volk te doen verstaan «dat het oogenblik gekomen is, die «ischen ta stellen : een volledig vaderland aan het Vlaamsche volk voor te be-reiden. Dat is ®ns hoog, rein en vaderlandsch atreven, wat dichter Ledeganck Vlamingen reeds voorhield : Uw roem en uw geluk vindt g'op dien weg alleeti, Met al de heerlijkheid der dagen van voorheen! Nu komt misschien de opwerping : hel moet godsvrede zijn, ook op taalgebied. Daar zullen wij vooreerst op antwoor-den, dat er geen godsvi"ede rnogelijk is, waar wij overtuigd zijn voor een vader-landschen plicht te strijden ; zotomin als op gebied van godsdienst. Zoomin als Z. Em. onze Kardinaal ei ooit aan denken zou tôt de geestelijkheid en de geloovigen te zeggen : « Gij zult het ijveren in godsdienstzaken daarlaten in naam van den godsvrede », zoomin mogen de voormannen van de Vlaamsche Beweging — van den me'est gezagheb-benden tôt den geringsten hunner — aanmanen om de taal prijs te geven en het ijveren voor haar te staken. En nu komt er dit bij : Wij werden letterlijk wakker geschopt en tôt den strijd uitgedaagd door den vijand, door de Franschgezinden en door de haantjes-vooruit der Waalsche beweging.Dat hebben mijn voorgangers, die in Het Vlaamsche Nieuws optraden, meennaals doen uitschijnen met onlooehenbare bewijzen. Wij werden wakker geschopt door een Maeterlinck, een Gérard Harry en dooi de Waalsche schotschriften, die met haat en smaad tegen de Vlamingen uitvielen ; die h un aile rechten betwistten en wiei leus luidde : Ecrasons l'infâme! ditmaal met l'infâme onze moedertaal bedoelend. Wij bereiiJen een bloemlezing van Waalsche schriften, die wij zullen afkon-digen, en waarvoor het stuk Appel aux Wallons, door Antwerpen-Boven overge-drukt, tôt inleiding zou kunnen dienen. Daarna zullen wij aan de flamingan-ten, aan de angstvalligen vragen : « Deden wij onzen plicht? Was het » hoog tijd dat er gehandeld werd? Is » er iets in onze houding, dat niet on-» voorwaardelijk door elken vaderlan-» der, niet alleen door elken Vlaming, » maar door elken weldenkenden Waal, » dus zonder onderscheid door elken » Belg, moet worden goedgekeurd? Is er » één enkel woord, dat onderteekend in » Het Vlaamsche Nieuws verscheen, dus » onder verantwoordelijkheid van de » medewerkers, dat niet eenieder kan » beamen en mede onderteekenen ? » In de goorheid en lamheid van zoove-len, in tijd van argwaan en verdachtma-kmg, zijn we gelukkig een tribuun ge-\onden te hebben, van waar we onbe-wimpeld ons Viaamsch geloof kunnen prediken. Voor elken Vlaming is het nu een gewetenszaak aan onze zij de te staan en ons door dik en dun te steunen. Het vaderland verwacht van ieder, dat hij zijn plicht zal doen, om 't woord van Nelson te gebraiken. Wat wij hier neerschrijven is niet slechts een persoonlijke overtuiging. Wij stellen ons als tolk van al de medewerkers van Het Vlaamsche Nieuws, hun inzicht in den huidigen toestand samen-vattend.Wij achten onze vaderlandsliefde van het zuiverste, het eerlijkste en wellicht ook van het inoedigste gehalte, voor zooveel in dezen tijd van moed mogen gewagen degenen, die ver van de loop-graven, slechts met de pen kampen voor de grootheid van het gemeenschappelijk vaderland. Met diepen ernst en heilige overtuiging zullen wij onze taak voortzetten. Dr. AUG. BORMS. De Archeologie der loopgram De jonge Duitsche geleerden, die zich op het front bevinden, hebben het mid-del gevonden om hun vrijen tijd nuttig te besteden. Zij doen opgravingen en soins tamelijke goede, te oordeelen naar het-geen zij aan de wetenschappelijke ver-eenigingen te Berlijn schrijven. In Polen werden 24 voorwerpen, in een Germaansch graf gevonden, dateerende uit de tweede eeuw onzer jaartelling, en naar het muséum te Berlijn opgestuurd. Het zijn weef-gereedschappen, glazen en barnsteenen parels, fiesjes voor spelen en een Romeinsch geldstuk met de beeltenis van Sabina, de vrouw van keizer Adrî-aan.In de omstreken van Soissons, bij het dorp Bucy-le-Long, heeft een jonge Duit-scha archeoloog bij het delven van een loopgraaf 31 oude graven ontdekt. De j ceramieken, welke in deze graven ge-• vonden werden, trekken bijzonder de : aandacht. Men heeft voorts bronzen arm-banden en punten van lanseri opgegraven, welke aangeven, dat deze graftomben, die buitendien duidelijke keltische ken-merken dragen, uit de 4e of 5e eeuw vôôr Christus afkomstig zijn. Men vond verder een geraamte en 10 schedels. Onze Lettertiuige Prijskamp De Mm van 't Zwart Peerdeken Tkeodoor Van Ryswijck 1S11-1349 r"1,11 " 't Zuart Peerdeken — In het Zwart Paard — de herberg bestaat nog. Vroe-ger heette de straat de Paddengracht, oproepkrachtige, schilderachtige bena-ming, die met één woord beeldt hoe het daar vroeger uitzag in de nabijheid van Sint-Jacobskerk : een gracht, tegen een wei, met een slijkerig water en langs den grasoever padden op het glibberig slib. Het heet er nu Prinsesstraat! Voor-naam en vorstelijk, hee? Tôt er weer een illustre inconnu,, een Antwerpsche be-roemdneid uit de politiek sterft en de straat Janssens of Peeters zal gedoopt worden. Stilaan \erdwenen en verdwij-nen al de namen die van 't verleden srpreken. Het Groenkerkhof o.a. werd de Groenplaats, hoewel plaats ia dien zin niet besteat. 't Zou eigenlijk plein moeten zijn. Omdat we verzaken aan de oude benaming, bestorven op de lippen van den Antwerpeuaar en die weer een» ver-meldde hoe het daar vroeger gelegen was beginnen de menschen , place verte te zeggen. De Meir werd langs place de Meir om, de Meirplaats ! 't Is waarlijk zonde dat de verfrausching hier ailes in 't Vlaamsche land zoo verknoeit : menschen en dïngen, en dat we daardoor ailes laten ontaarden, verleelijken en uit-wisschen. Verfransching is wandalisme op aile gebied. Maar op een ander maal kunnen wij eens spreken van dé oude benamingen van pleinen en straten. Nu hebben wij het over 't Zwart Peerdeken, waar de Vlaamsche strijd, de Vlaamsche Beweging te Antwerpen en de herboren Vlaamsche letterlcunde haar uitgangs-punt vond. 't Was daar dat jonge, geestdriftige mannen elkander ontmoetteu, leerden kennen en waardeeren, en de besten onder hen aanzetten te werken. Daar werden de Eigenaardige Verha-len van Door van Rijswijck geboren en daar ontstond het Wonderjaar van Conscience en zijn Leeuw van Vlaanderen. Ze wisten goed wat ze wilden die jonge, levenslustige, veerkrachtige mannen : zij wilden Viaamsch zijn, kort-af. Zij streden tegen de verjransching en als ik den kataloog doorblader \an de Ten-toonstelling-Conscience (1912), waarin honderd merkwaardige bijzonderheden voorkomen, lees ik op bladz. 176, n. 812 Kurondo, Belgiën scit seiner Révolution, uitgegeven in 1846 : « Verzet van Conscience tegen een verduitsching van de Vlaamsche Beweging. » Noch Fransch, noch Hoogduitsch, alleen Viaamsch. Hebben dichters zienersblikken? De Gulden Eeuw onzer Nederland-sche Letterkunde, de klassieke 17de eeuw, is ontstaan uit letterkondige bij-eeukomsten, waar Hooft, Vondel en Bre-dero elkander leerden kennen. Eerst kwamen zij bij een bij den rijken Am-stei'damschen koopman Roemer Vis-scher, het saligh Roemers huys, zooals Vondel zich uitdrukt. De dochter van den huize, de bevallige en veelzijdig begaafde Maria Tesschelschade was wellicht niet de minste aantrekkelijkheid. Vondel was toen nog geen dertig. Later zagen de drie dichters elkander in den Englentier, in Coster's Akademie, in den Muiderkring. Z66 ontstond zelfs te Amsterdam, in 1637, de eerste Nederland-sche Schouwburg waarvoor Vondel Gijs-brecht van Amstel schreef, een stuk dat nu nog jaarlijks in de Hollandsche hoofdstad, met Kerstmi», wordt herop-gevoerd.Maar over 't Zwart Peerdeken moeten we toch ook niet gering denken. 't Was slechts een herberg waar ger-sten werd getapt en stoopekens seef de glazen volschuimden. De waard of kaste-lein heette Baas Peer of Peer Baas. Daar kwam Wappers, Leys (later tôt baron verheven) ; daar kwamen Jan en Léonard De Kuyper, beeldhouwers van talent (het mooie borstbeeld van Door van i Rijswijck uit het Kunstverbond en h«t -tandbetld Antoon van Dijek, Gemeea- teplein, zijn van hen en dragen den stenipel hunner elegante wijze) ; Eug. de Block, kunstschilder, van wien we in ons Muzeum De Fransche School bezit-ten ; van Grimbergen, bijgenaamd de Stopnaald, die onder den schuilnaam Smit 't Leven van den doorluchtigen ridder Rubens schreef ; zijn blauwe jas met .groote panden was legendarisch te Antwerpen ; Edw. Terbruggen, bijgenaamd het Fiske, die op zijn kerf een tooneelstuk in 5 bedrijven heeft : De Burger van Gent ; Max Suremont, oud-gemeenteraadslid ; P. de Cort, drukker, vader van Frans ; Mane Rosseels, die menig tooneelstuk schreef ; van der Borght, door Frans Gittens onder den naam van Van Blek in zijn Maire van Antwerpen ten tooneele gebracht en aan wien zijn onuitgegeven- Van Blek in 't jaar 30 is gewijd. Daar zat ook Jan De L,aet,' die verdient dat wij hem her-denken en die er groot gezag uitoefende en een kritischen blik had in het werk van zijn vrienden, en zelf^ Conscience leidde en raadde. Doch daar kwam vooral Door van Rijswijck. Niet zonder weemoed schrijven we zijn naam hier neer onder de klanten van 't- ZK:art Peerdeken, want zoo van hier zijn, roem is uitgegaan, hier ook ging hijzelf onder, de arme Liereman, die van een schraal betrekking op den Berg-van-Barmhartigheid een gezin moest onder houden, en 't maal kariger maakte als er dan soms al eens een bras-penning af moest. Maar « Den Door » was de groote man van 't Zwart Peerdeken ; niet één droeg den breedgeranden Rubenshoed en den almaviva zooals hij ; niet één kon zoo de rijmen maar uit zijn mouw schudden noch zoo grappig, zoo uilenspiegelachtig zijn. Hij was de koning van 't Zwurl Peerdeken en ook 't slachtoffer ervan. Als hij trouwde was 't feest In de Faam, een groote gezellige herberg van de Pieter-Potstraat, thans verdwenen. Er waren 42 genoodigden aan den brui-loftsdiscîi en daaronder één vrouw : de bruid ! Ofh 4 uren 's morgens ging het bruiloftspaar op speelreis naar den Ou-den-God, op een sipeelkarke. Maar de werkelijkheid kan zoo ongenadig, zoo onverbiddelijk wezen ! Dat ondervond de arme Door, die ailes heeft gekend : ziek-te, ontbering, mismoed, vijandschap.En toch dichtte hij maar door : balladen, romanti9che verhalen en vertellingen, De oude Schipper, de Weerwraak, Quin-ten Massijs, De Torenbrand van Meche-len, De twet Broeders, Eppenstetn, of zijn geestige Politieke Refereinen en Volksliedjes. Zijn lied lacht vroolijk of spot bitter en schamper, is vol humor of onbeschroomd aanvallend. Te Leuven, tegen den Hollander was hij niet moe-dig en pakte hij wijsgeerig zijn biezen, vluchtend naar Mechelen — of wilde hij op eigen bloed niet schieten? — doch in het burgerlijk leven was hij dapper ; on-vervaard en onversaagd, heldhaftig voor zijn gedachten, zijn overtuiging, zijn idealen optredend. Zoo waren ook De-mosthenes en Cicero, hetgeen bewijst dat er méér dan één soort van moed bestaat. Er was moed voor noodig om te doen wat Conscience en Door van Rijswijck deden : de moedertaal te verdedigen. De regeering was franschgezind of liever effenaf Fransch. Wie zich Vlaming heette was orangist ; hij was verkocht, pleeg-de verraad, moest gebroodroofd worden. Ondanks Wappers, die zijn machtige hand boven Conscience hield, heeft deze het lange jaren moeten ondervinden en verduren, eer hij machtiger wa® dan zijn vijanden, dan de regeering zelve, door zijn talent. De arme Liereman beleefde dat niet, hij aereikt® de veertig niet. ... Huichelen kon ik tchter nitt ; Velen heeft er 't goud bewogen, Maar bezit ik geen vermogen, Ik bezit de gaaf van 't lied. In 't hart van elken dichter is een god-gewijde snaar, die aan het trillen gaat in de afzondering en die bidt in oogen-blikken van weemoed of droefheid. De dichter van '£ Ongediert, Julius de Gey-ter.^ slaakt een smartkreet tôt den Heere als zijn dochter hem ontvalt. Theodoor van Rijswijck diclit de Onze Vader, vei'taalt de psalmen, stort zijn ziel uit in Godgewijde Zangen. Zijn broe-der Jan van Rijswijck dicht de Tien ge-boden Gods. Het einde van de Onze Vader klkikt v»nd&liaanscl» : SI» uw 00gen Uit den hoogen Diep bewogen *11 s machteloosheid nier ; Ja, verwijt ons En kàstijd ons Maar en leid ons lu ze/zoeking niet, 0 Hetr' Leest heden het prachtig mengelwerk Tijl Ullenspiegel DAGELIJKSCH NIEUWS IN ONZE GEMEENTESCHOLEN. — Sedert enkele dagen is in onze ge-meentescholen het jaarlijksche stadsexa-men voleindigd. Maandag j.l. werden in verschillende scholen reeds de uitslagen bekend gemaakt, en of er daar tusschen de jongelui feest gevierd werd zulks hoeft geen betoog. Reeds werden ons verschillende resul-taten medegedeeld en w» moeten rondaf verklaren dat ze allerprachtigst zijn. We wenschen den laureaten een welgemeend proficiat toe en hopen dat weldra betere tijden zullen aanbreken, die zullen toela-ten hen naar waarde, voor den betoonden iever te beloonen. BIJ ONZE VLUCHTELINGEN IN HOLLAND. — Bij de te Middelburg gehouden Inschrijving van de aldaar ver-toevende vreemdelingen zijn 1095 perso-nea ingeschreven, waaronder 1050 Belgen. Hieronder behooren, mannen, vrou-wen en kinderen. DOOD VAN HENRI CASADESUS. — Na Marcel Casadesus, is thans ook zijn broeder Henri op het slagveld geval-len. Zooals men weet, is Henri Casadesus een der bedrijvigste en begaafdste bevorderaars geweest der Fransch» be-weging ten gunste van de oude muziek van instrumenten welke in ongebruik ge-vallen waren en bijzonder de «violon d'amour a of viool met zes dubbele snarcn, welke zijn geliefkoosd instrument was. De twee gebroeders Casadesus met Mme Casadesus-Dellerba hadden in al d< groote hoofdsteden van Europa veel suc-ces behaald, alvorens deel uit te maken van het «Concert Capet », waarin hunne kunst nog beter tôt uiting kwam. De dood der twee toonkunstenaars wordt in al de muzikale kringen zeer betreurd. DE DRIE STAATSIE ROKKEN VAN DEN HEER THIERS. — Een zouaaf, die om zijn langen vrijen tijd t€ dooden, de zalen van het hôtel Thiers op de Place St-Georges doorsnuffelde, al-waar hij in behandeling was, heeft deze rokken gevonden, en vvel m de vertrek-ken, welke voor het publiek niet toegan-kelijk zijn. Uit eerbied voor de nagedachtenis v«n den he«r Thiers, had het « Institut » be-volen, dat niets in het intiem» vertrek van den staatsman veranderd mocht worden, niets in de kamer van den heer Thiers mocht verplaatst worden, en in de kasten bavinden zich nog al de klee-dingstukken, aile toiletvoorwerpen van den doorluchtigen staatsman. Het is in een koffer van deze kamer, dat onz« zouaaf de drie gekleede rokken van M. Thiers vond, de drie pakkea waaraan de eigenaar zoozeer gehecht was, zijn groe-n« « académicien » rok, zijn met goud ge-borduurde ministersrok en zijn rok als « garde nationale ». Het Instituut, dat het bestaan van deze kleedingsstukken vermoedde, bewaarl deze thans als heilige relikwieën. ROTHSCHILD MOET HOOIEN. — Wij vernemen uit «en uitheemscb blad , dat zich onder de gevangenen in het kamp op het Lechtfeld ook een der Rothschilds uit Parijs bevindt, die met zijn auto in gevangenschap is geraakt. Deze heer ontvangt nu dagelijks verschillende paketten met allerlei versnaperin-gen, lekkernijen, cognac, fijne wijnen, zelfs welriekende haar- en mondwaters. Ten gunste van den hoogen gast werd de hulp van het Spaansche gezantschap in-geroepen, echter met dit gevolg, dat deze millionnair om den anderen dag 's morgens om 4 uur tegelijk met de andere gevangenen moet aantreden om te gaan... hooien. « Wel een gezonde, maar toch een voor hem ongewone arbeid », voegt het blad aan deze mededeelirtg toe. GEBED VAN EEN KIND VOOR DEN VREDE. — Wederom is een lied van de hand van den heer Jef Van Hoof verschenen. Het werd uitgegeven door de kamer « 't Pardoent », ten voordeele van het werk « Het kind van den soldaat ». Als muzikaal werk staat het ongetwijfeld ver boven al hetgene tôt hiertoe op dit gebied verscheen, en zeker is het dat het een ernstig beschouwen der heeren musici glorievoi kan doorstaan. Het is zeer een- * voudig, wat overigeas de tekst ver-4 eischt, doch niet van gevœl ontbloot, wel het tegendeel. De zang vloeit lief deinend voort, wijl hij van een bijpassende be-geleiding wordt vergezeld. Wonderlijk hoe het treft, gezongen door een heldero, gevoelvolle stem, vooral als een teedere stemming heerscht. Wat echter het meest zich tôt prijzen leent, is dat het geschreven lijkt niet als zooveel anders met de hoop op goed-koop succès. Wij moeten den heer Jef Van Hoof gelukwenschen, alsook de rederijkerska-mer « 't Pardoent », die voor eene keu-rige uitgave zorgde. Deze Kamer trou-wens gaat als een harer voornaamst* werkzaamheden aanzien het verwezen-lijken van uitgaven van letterkundig « muziekaal werk. Reeds vele exemplaren zijn verkocht, de prijs 0.30 fr. is uiterst laag. Mogen ar nog vele verkocht worden, tôt baat van het werk « Het kind van den soldaat » en tôt eer van onzen mooien, en vooral Vlaamschen kompo-aist.Exemplaran aijn ta bekomea in « Het Antwerpsch Koi'fiehuis » Va* Straelen-straat, 6, in. den muzlekhandel Coppen-rath, Lange Leemstraat, 67, en in den Vlaamschen Muziekhandal, St. Jaoobs-markt, ia, ten stede. TOONEELNIEUWS VAN HIER EN DAAR. Pucciai heeft da partitia van eene nieuwe optera « De Zwaluw van het dorp » voltooid. Wat opmerkens-: waardig is, is dat het libretto van den Italiaanschen komponist door do Duitsch-Weensche librettisten Willnar an Rfli-chert werd geleverd. De nieuwa opéra zal irauwens voor het oogenblik ten rninste noch in Duitschland noch in Oostenrijk gespeeld worden. Op het oogenblik is men. in da Vere«-nigde Staten bezig aan eene nieuwe thea-trale kunstopvoering. Na het realistiscfa theater, het sociaal theater, het impres-sieve theater en het marionnetten theater hebben wij thans het vredestheater. Dit is ind«rdaad de strekking van eec drama getiteld : «Do Wereld in Vlam-men » dat de impressario Jules Hopp, dia door de Yankees aeer gewaardeerd wordt, in het repertorium van het Broadway Theater heeft doen opnemen. C. P. T. BIGOT. —- Ta Amsterdam is op 77-jarigen leeftijd overleden de too~ neelspeler en schrijver C. P. T. Bigot. Aanvankelijk laerling en later chef eener drukkerij kwam hij ia 1857 aan het tooneel. In December 1860 debuteerde hij in « List tegen list » in de Vaudevillos Français te Amsterdam en eenmaal too-neelspeler van beroep, maakte hij achter-•envolgens deel uit van de gezelschap-pen van den stadsschouwburg (dir. Roodbol, Tjasink en Peters), te Amsterdam (1861), van de direktie Bouwmees-ter en C*. te Rotterdam (1869), van dir. Valois te Den Haag (1870) en van Het Nederl. Tooneel (1876 tôt '79 in den Stadsschouwburg, daarna in het Grand Théâtre). In 1882 werd Bigot aangesteld als re. gisseur van het Grand Théâtre (dir. A. van Lier), waar hij 1 December 1885 zijn zilveren jubileum vierde. In 1888 werd Bigot direktour en te-vens artistiek leider van den « Salon ». Bigot heeft in zijn langjarige tooneelle-ven onnoemelijk veel gespeeld. Zijn voornaamste en meest beke nde kreaties zijn wel Janus Tulp, Harpagon, Tartuffe, Markies de la Fresnaie (in « De Arme Edelman »), Onkel Brâsig, Isaàc Stern, David Sichel, Dokter Klaus, Belfégore in u Paljas » van d'Ennery, enz., enz. Hij schreef zelf ruim 20 tooneelstuk-ken, en vertaalde er meer dan 100, uit aile talen. Van af September 1891 tôt 1893 was Bigot bij Van Lier, na de zomermaanden met mededirektie van Blaaser met een gezelschap op kermissen te hebben gespeeld. In '94 was hij eenigen tijd be>-stuurder van den Tivoli-Schouwburg te Amsterdam ; sedert hield hij zich roor-namelijk bezig met het houden van voor-drachten en door enkele malen te gastee-ren bij het gezelsahap van het Paleis voor Volksv'.ijt aldaar.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.