Het best ingelicht en meest verspreid Nieuwsblad v.an België. -Verschïjnt 7 maal per week ABONNEMENTSPRIJZEN Per week 0.35 Per 3 maanden 3.7S Per maand 1.25 Per 6 maanden 7.58 Per jaar 14.— — — AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD ] Dr Aug. BORMS — Albert VAN DEN BRANDE BUREELEN: ROODBSTRAAT, 44, ANTVVERPEN. Tel. 1990 J AANKONDIGINGEN Tweede bladz,, per regel 2.50 Vier.de bladz., per regel.. 0.58 Derde bladz., id. I.— Doodsbericht 6.— Voor aile annoncen, wende m zich : ROODESÎRAAT, 44. I HANDEL EN TAAL I Van de hand van Johan Leemans I vonden wij een dezer dagen in het te ' I Borgerhout verschijnend weekblad Het I yiaamsch Heela een degelijk artikel ■ over dit onderwerp, dat wij hier in zijn I geheel weergeven : » Op 't gebied van handel e.n nijver-I heid was er deze laatste jaren door de ■ Vlamingen fel geijverd oni hunne taal I ook buiten de grenzen te doen waardee- ■ ren en te doen eerbiedigen. Het I Vlaamsch Handelsverbond van Antwer- ■ pen deed overal, te zamen met de rech-I ten der taal, ook de nijverheids- en han-I delsbelangen der Vlamingen gelden. Dit I was een dubbel noodig en nuttig werk, I dat leeds vele voordeelen opleverde niet I enkel voor de Vlamingen, maar voor 't I land en 't volk in het algemeen. » Om die werking wel te begrijpen, I mogt men weten dat de Vlamingen hier I te lande niet enkel verongelijkt of ver-I waarloosd werden in 't onderwijs, in 't I gerecht, in 't leger, in 't bestuur en in al I andere staatsinstellingen, maar zelfs bui-I ten de grenzen. Het aanstellen der con-I suis namelijk, die hoofdzakelijk tôt zen-I ding ';n plicht hebben in vreemde. landen I eigen landgenooten te helnen en te steu-I nen, gebeurde zonder rekening te hou-I den vaaj de taalreehten der Vlamingen. I Velen dier consuls kenden niet eens de I Vlaamsche taal, alhoewel het grootste I deel der Belgen, die zich naar vreemde I landen begaven, Vlamingen waren en I meermaals de bemiddeling dier consuls I noodig hadden. » Dit was in 't bijzonder he.t geval I voor scheepsvolk, dat bijna uitsluitelijk I uit Vlamingen bestaat. Walen of I Franschsprekende Belgen zullen daartus-I schen in klein en nietig getal geweest I zijn. En 't waren juist Vlaminge.n die I het meest de hulp en de bemiddeling I der consuls noodig hadden, die meer-I maals benadeeld werden in hunne be-I langen en rechte.n, omdat die consuls I de taal der Vlamingen niet kenden. « Over dit feit is destijds veel ge-I klaagd, met proeven op de som, maar I verbetering was er van staatswege niet I te bekomen. Alleen het Vlaamsch Han-I delsverbond wist nog al eens streng in te I gtijpen, om hier in de bureelen der Mi- I nisters of buiten het land bij de consuls, II de rechtcu der Vlamingen te doen gel- « Het gevolg van de taalonkunde der ■ consuls was nog, dat zij hunne verslagen 1 over nijverheids- en handelsbelangen al-1 leen in 't Fransch opstelden, zoodat I hunne raadgevingen of vingerwijzingen ■ niet tôt de Vlamingen gericht waren, die | in de handelswereld nogtans de. meeste | bedrijvigheid aan den dag legden, in I tegenstelling met de Walen, die zich I meer op nîjverheidsgebied bewogen. » Die handelwijze der consuls en van I hen die deze aanstelden, was dus alles-I zins in 't nadeel van 't land, gelijk aile I uitsluiting of mmachting der volkstaal I «ene verwaarloozing der algemeene I volkskracht is. Want de taal is eene I nxacht en eene kracht, niet enkel in I groote, maar ook in kleine landen, waar I iij haren invloed evengoed doet ge-I voelen. » Om die macht en volkskracht uit te H breiden, deed het Vlaamsch Hcmdelsver-I bond zijne werking insgelijks gevoelen I op 't gebied van den vrijen handel. Vele I vreemde huizen, die door een aloud ge-I bruik en niet beter wetende immer in 't I Fransch schreven naar Vlaamsche hui-I zen, hebben die verkeerde handelwijze I ingezien en, in 't belang van hunnen I handel of hunne nijverheid, recht laten I wedervare.n aan de eischen der Vlamm-I gen. En uit die briefwisselingen bleek, I dat vreemde huizen knappe personen m I hunnen dienst hadden, die het Vlaamsch I volledier machtig waren en eene sierlijke I m duidelijke taal bezigden. » De taalonkunde der consuls deed I dikwijls veel schade door tijdverlies en I onwetendheid. Onlangs nog vroeg een I Antwerpsch huis aan eenen consul in I den vreemde, inlichtinçen nopens zekere I haven van dit land, en de consul ant-I woordde : dat hij deze haven niet kende ! I En nogtans was deze in zijne onmiddel-I 'ijke nabijhejd, maar den Vlaamschen of I ^'ederlandschen naam wist hij wellicht I niet te vatten. I » Uit dit ailes blijkt hoe noodig het is I dat aile staatsbedienden, hier of over de I srcnzen, de beide. landstalen dienen te I Kennen en te gebruiken. Het nadeel I hunner taalonkunde is al te. groot, niet I a'leen voor bijzondere personen die I hunne tusschenkomst noodig hebben, I ®aar ook voor de algemeene belangen. I !tl dit leemte zal het verplicht onderwijs ■ van 't Vlaamsch in de middelbare scho-I 'etli maar *og meer de fjoede wil der H *v«rheden, kunnen verhelpen, tôt uit-I "rciding der volkskracht en der alge-. H "teene welvaart. Not. d. Red. — Bovenstaand artikel strookt natuurlijk geheel met ons stand-punt, doch het zij ons toegestaan hierbij eene kleine opmerking te voegen : Over het geval Schroder, de censuur in Fran-sche en Engelsche bladen, vonden wij reeds heele kolommen in het blad van den heer Leemans, doch over de zaak De Clercq-Jacob hebben wij totnogtoc niet het minste in dit weekblad aange-troffen. We kunnen dan ook slechts ho-pen, dat de, kranige Johan Leemans dil in het eerstkomend nummer van Hei Vlaamsch Heelal zal herstellen. 't h m geeo lijd... 't les nâo d'n taaid nie veur 't Vlomsch — spaar ons, Heer. De Vlamingen zijn aan d'n Duitsch ver- kocht, — verhoor ons, Heer. Na den oorlog worden ze doodgeslagen — ontferm u onzer, Heer. Ja, ja, we kunnen er binnenkort eei eigen litanie op na gaan houden. Een dezer dagen was ik op het buree van « Het kis... )>,'o neen, ze zouden he nie kwalijk nçmen, ik bedoel : « La cais sette du soldat belge », op de Meir. Miji doel was om, namens ons komiteit voo-Vlaamsche krijgsgevangenen in Duitsch land, eene Vlaamsche landkaart te beko men met de krijgsgevangenkampen ero] aangegeven. Iedereen weet dat zulk kaarten te pronken hangen alleen in d< taal van « la mère-patrie ». Voor de twee de maal retds deden wij nu deze aan vraag, maar ditmaal had ik me gewapeni met een brief. Erg beleefd werd ik er niet on Ivan gen, 'tgeen me niet verwonderde, daar il me durfde vermeten die heeren eerst eei Vlaamschen « goeden dag » te wenschen en toen —• o gruwel ! — een Vlaamschei brief te overhandigen. De persoon di< hem aannam sloeg er een minachtendei blik op, vroeg me : si lui, il pouvai l'ouvrir » ; daarna werd de minachtendi blik op mij gericht, en toen werd d brief eenen jongeling toegesmeten di zich dan gewaardigde hem te vertalen Toen wilde de kerel achter de groene ta fel mij eens aan 't verstand gaan bren gen dat de Fransche taal de schoonst der wereld was. — Tout le monde parle français, 01 n'entend plus de flamand ! — Hola, jongen, zeg ik, ik ben hie niet gekomen om met u een taal- of let terkundig kongres te houden ; ik kor voor eene Vlaamsche landkaart... — Mais nous n'en avons pas ! —• En waarom hebt ge ze niet? Toen nam hij me mee naar een nabu rig huis,waar een der bestuurders woont Deze heer, dien ik reeds van vroeger ker de, ontving me zeer beleefd en sprak oc middellijk Vlaamsch. Daar begoa het spelletje opnieuw. A wat ze verkoopen wordt hun geschon ken. Die landkaarten ook. Als de Vis mingen er Vlaamsche. willen, moeten z ' er maar zelf maken ofwel reklameere: bij den uitgever te Brussel. En dez . raad werd besloten met den volgende: j gebrmkelijken zin : ] — 't Is nu geen tijd om de Vlaamsch ! kwestie op te rakelen. j Ik was echter niet van plan me zo-spoe.dig te laten afschepen. Ik brach dien heer onder 't oog dat de Vlaamsch kwestie geen partijkwestie is, maar we eene nationale beweging, het geldt hie een volksbe.staan. I — Ja maar, zei de andere weer ; w hebben nu Godsvrede ; nu moeten ail geschillen uitgeslcten worden. j — Godsvrede, ja ! was mijn antwoord daarvan geven de heeren in Havere eei schoon voorbeeld. De Vlamingen zijn il het kleine hoekje Vlaamschen grond da hun nog rest, niet eens m,e.er meester i ailes is er Fransch. Is dat soms Gods ' vrede, mannen als de Clercq en Jacob om reden hunner Vlaamschgezindheid op eene ploertige manier broodrooven ? I het Godsvrede, dat wanneer een aalmoe zenier eenige Vlaamsche soldaten in^ he Vlaamsch aanspreekt, dat een officie het recht heeft hem toe te snauwen « Pas de flamingantisme ici ! » — Ja maar, zei de andere weer, dii officier maakte in dat geval misbruik vai zijne macht ; indien de overheid da wist... — Indien de overheid dat wist, waar de heer? Maar die weten dat immer: goed genoeg. Hetgeen die officier daa: doet, doen zij immers reeds 85 jaar! i — Daarbij, zei de bestuurder weer, alL . taalkwesties werken hier de Duitscher in de hand. Die vragen niet liever. Rich feesten en vergaderingen in waaroi Fransche* en Walen worden uitgeschol den ; zij zullen u graaç toelating geven — Maç- ik u daar eens op antwoorden waarde heer? vroeg ik. — Graag ! klonk het antwoorel. ^ — Welnu, gaat naar Havere, bij onze | eigene regeering, waarvoor op 't oogen-blik 75 t. h. Vlaamsche jongens hun bloed veil hebben, vraagt hun of ge. de j Vlamingen moogt bekladden, beschim-| pen en al wat maar smerig is, 't zij in ■ gazetten of op feesten, — ga gerust uw gang maar ; de overheid is t'akkoord. : Tôt zclîs grove, gemeene leugens tegen volksvertegenwoordigers moogt ge ver-spreiden, als 't maar tegen Vlaamsche : volksvertegenwoordigers is. ; — Maar me.t die bestuurlijke scheiding die de Vlamingen willen, wedervoer de andere, dat zou een mooie boel worden. Het spreekt van zelf dat de Vlamingen oogenblikkelijk aile Walen hie.r aan de deur zouden smijten. Waar moest dat naartoe? Binnen een jaar tijd was het Walenland kapot, dus ook heel België. —' Maar, mijn beste heer, zou het geen tijd worden dat dç Vlamingen eens de postjes die hun toekomen in hun eigen land gaan krijgen? Wat malen wij er om of het die Walen goed of slecht gaat. Ons land moet het onze worden, L en het wordt hoog tijd dat onze Vlaamsche werkmenschen met hun ééne taal [ eens een beetje verder kunnen komen t dan tôt straatkeerder of buiklrager. Vergelijk eens bij Nederland ! i — Ja maar, Nederland is geen' tweeta-r lig land ! — Aangenomen; maar moeten daarom - de Vlamingen 85 jaar lang de knechten J zijn van de Walen die met hun ééne taal ï ailes kunnen krijgen? - Zoo duurde onze redekaveling nog een - heelen tijd tôt ik ten slotte tehuis kwam " met niets dan een adres voor eene Fran-1 sche firma uit Brussel. Dus m heel hel Vlaamsche Antwerpen geen Vlaamschc ■ kaart te krijgen. c Dat moet ons des te meer aanzetter 1 krachtdadis: den Vlaamschen strijd voorl ; te zetten. En gij, jonge Vlamingen voor-1 al, op U rekenen wij nu in deze beroerde - tijden. Vlaanderen is nu een tijdperk in-1 getreden waarop het geldt : te zijn oi t niet te zijn. Vooruit, Vlaamsche jon- - gens, han-den uit de mouwe.n. Propagan- - dakomiteiten moeten worden gesticht - degelijk georganiseerd, sterk en hecht • De mannen van Havere moeten Vlaan- - deren omgeven vinden van een staler " muur van Vlaamsche jongens. Geer ? lafhartigheid meer ; geen marmotter meer, het geldt ons zelf-zijn. Daaron: 1 allen meê gesmeed aan den stalen muur. smeden moeten we terwijl het ijzei r heet is, e.n komt dan ons leger terug. " openeri zich met vreugde onze poorter 1 voor de Vlaminge.n die gestreden hebben, niet «pour la civilisation latine» maar voor Vlaanderen's vrijheid, er v oor de anderen van « chez nous » die " zullen trachten weer binnen te sluiper • om ons volk geheel te vernietigen, dreu- - ne slechts één kreet van onze wallen " « Er uit, of... ! » 1 Schietgebed . Van aile franskiljons, — " verlos ons, Heer ! e PARDAF. i e 1 ONZE LETTERKUNDIGE , PRIJSKAMP • Angust Ouppens i 1862 r 2 Dr. Paul Bellefroid schrijft over de-s zen zeer gewaardeerden dichter : August Cuppens werd geboren te , Beeringen (Limburg), den 21 Mei 1862. i Hij werd priester. 1 Gelijk meer Vlaamsche, voora! t Vlaamschgezinde priesters, werd hi; ! door zijne overheid geroepen om zijr " ambt aanvankelijk in 't Walenland ,ui1 > te oefenen. ' Cuppens is een dichte.r uit noodzaak. 31 die zijne verzen zingt, niet voor hel ^ \ handgeklap van 't publiek, maar omdal zijne gevoelens hem door 't hart uit-jdringen. Wat hij dicht, zi-et hij; wan-' j neer hij op' zijne Kempenstreek of op de s I dagen zijner kindsheid blikt of peist, " j dan trilt bij hem de dichtersnaar en Jidan grijpt hij naar de lier. Zijn schoon-ste gedichten zijn niet de vrucht van een rijk voorstellingsvermogen. Zij zijr " werkelijkheid: trouwe tafereelen uit hel 5 i land van sparrenbosschen en zand- er r i heidevelden, waarvan de diepe en stille [ poëzie zoo innig het hart roert ; eenvou-'! dige beelden uit den familiekring en uil 51 het volksleven ; dit ailes echter wordt t door Cuppens opgevat en afgeschetsl ' f met gansch eigenaardige tinten er - (kleuren. ■ ! Zijn eersten bundel doopte hij Vcrze-, | kens-, Daarin schitteren talrijke dichtpa-irels/ die Cuppens sedert het otttluikeï ®van zijn talent verzamelde. De oudste ' Verzekens werden gedicht in 1882. Zi; hebben eene ietwat nevelachtige tint, zooals bij menig aankomend dichtei het geval is. Om hunne leve.ndigheid er hunnen behaaglijken eenvoud worder zij door vele liefhebbers - met die var Cuppens' rijperen leeftijd op gelijker Ivoet gesteld. Van 1882 dagteekent o.a. de Alven■ dans — de Alve is een nachtgeest deî Kempische sagen — welke ons 't nach telijk tijdverdrijf dier droombeeldigs wezens voorstelt. Op Cuppens' Verzekens volgde, ir 1904, zijn Rooske van Overzee of d< ! « beclichte » geschiedenis van een 1er ■ landsch zusterke der Armen, haar hoo 'ge leven, haar lachend lijden en haa: Jheilig sterven. Het verhaal tintelt vai Iwaarheid en is zeer aangrijpend. D< :lezer gevoelt dat hij eene beleefde ge : schiedenis aanhoort. August Cuppens behoort tôt de schoo van Guido Gezelle, wiens volgeling hi is, niet alleen voor de opvatting de: dichtkunst, maar ook in zijne ingeno menheiel met de gewesttaal .Het leven de woord in den mond van het volk i vofir Cuppens de dadelijke grondslaj deî taal, gelijk het dichterlijk beeld bi i hem gezocht wotrdt in het werkelijk le f ven zijner omge^ing en niet in een ver [ zonnen schepping van den geest. A ( moge men terecht het streven naar een ; heid van taal tusschejn Noord en Zuii aanbevele,nswaardig,ja noodzakelijk ach ,ten, toch moet men bekennen, bij he lezen van Cuppen's werken, dat een fiji taalgevoel en e.ene groote belezenhei' moeten voorhanden zijn om uit de ge westspraak juist de kruim te trekken di de geijkte taal een nieuw en krachti: < leven kan bij zetten. Eigenlijk schriji l Cuppens geene gewesttaal, doch hij pu , daaruit woorden en vormen,die hem va : aarcl toeschijnen om den algemeene: taakchat te verrijken. * * * Dus ook op dat gebied is Cuppens eei opvolger van Gezelle, en deed hij, naa vermogen, wat de West-Vlaamsch Mëëster zoo- prachtig begon te Roeselar | en te Brugge. Nog isa siaaltje van wat É Franskiljons door " Gddsvreda , : serstsaii Van be.voegde zij de schrijft men ons Van wien het in uw nummer van 1 ■ December 1915 verschenen artikel ove : I « De Nederrlandsche taal in het Ondei wijs » komt, dat, naar wordt gemelc ' Ued. we.rd medegedeeld, weet ik niel Maar verwonderen zou ik mij niet ir dien ik vernatn dat die « mededeeling uit de bureelen van het Middenbestuu te Brussel afkomstig was, waar men d afwezigheid van den bevoegden Minij ter en van de Wetgevende Kamers mi; bruikt om de bepalingen de.r jongst schoolivet over het gebruik van het Ne derlandsch den nek om te wringen. In bedoeld artikel wordt gezegd : (( Volgens de. Belgische wetten bezi het onderwijsbestuur geene bevoegc heid de inrichtingen, die niet van de: Staat zijn, voorschriften omtrent d voertaal op te leggen, ook dan niet wai: neer zij door den Staat ondersteum worden. » Welnu, dat is eenvoudig onwaar. Naar luid van art. 1 der wet van 1 Mei 1914 op de leerplicht, zijn de fam: liehoofden verplicht aan hunne kinde ren een behoorlijk lager onderwijs ovei eenkomstig de bepalingen dezer wet t geven of te doen geven. Wie cok maar een flauwen weergalr van de beraadslagingen in de Kamei over de leerplichtwet heeft vernomer moet toch weten dat, zoo er verdeelc heid bestond omtrent de wijze waaro diende vastgesteld welke de moedertaî van het kinel is, men eensgezind was or : het trouwens onbestrijdbare beginsel « Moedertaal voertaal van het ondei wijs » te huldigen en te verklaren da zonder toepassing van dat beginsel ail ernstigr onderwijs ondenkbaar is. Logi scherwijze volgt daaruit dat de wetge vers, die het ernstig meenden toen zi door het invoeren van leerplicht uitbre: ; ding van 't onderwijs nastreefde, noc i toelagen, noch het recht om geldige d: j ploma's van lager onderwijs uit te re: i ken, hebben willen toekennen aan,^r ; richtîngén waar de scholieren niet doc ' on in hunne moedertaal opgeleid woi den ; er volgt ook uit dat ouders di . hunne kinderen een onderwijs laten ge ven, waarbij die stelregel over het hoof wordt gezien, niet aan de wet voldoe en bijf?evo1 e strafbaar zijn. Dat, voc het la?er onderwijs in het algemeen ] Maar wat betreft de door den Staa ondersteunde scholen wordt dat in « t« minis » bevestigd. Artikel 15 zegt dat in al de gemeentescholen, aangenomen of aanneembare scholen de moedertaal der . kinderen de voertaal is in de verschil-i lende graden van het onderwijs. l Ik acht het raadzaam dit in het licht i te stellen om « pricipiis obsta » de in-zichten aan de kaak te ste.llen dergeuen • die aanstalten maken om ook deze taal-' wet tôt een doode letter te maken. Tevens wordt daardoor nogmaals aan-: getoond hoe « goed in God » degenen onzer vrienden zijn welke meenen een i struisvogel-politiek te moeten volgen en ; aanbevelen, terwijl de vijanden van ons - volk binnen en buiten het land de weik- - tuigen smeden die onze taal voor goed : moeten uitroeien. i De Gebeurteoissen op Gallipoli De ontruiming van de Soevla- en An-, zac-stellingen op Gallipoli heeft aan de ' « Daily Telegraph » aanleiding gegeven • van het krijgsbedrijf aan de Dardanel-len een kort chronologisch overzicht sa-men te stellen : I 19 Februari.— De. entente-vloot bom- bardeert de forten aan den ingang, j 18 Maart. — De «Irrésistible», Océan » en « Bouvet » vergaan. ^ 25 April. — De entente-troepen lan- den op verschillende punten. I 26 April. — Sed-ul-Bahr genomen. 27 April. — Twee mijlen vooruitge- 0 komen aan den punt van het schier-~ eiland. ^ 6 Mei. — De entente-troepen .ver-t sterkt ; driedaagsche slag voor Krithia. 12 Mei. — De «Goliath» in den grond 1 geboord. 19 Mei. — De entente-troepen komen vooruit in het Zuidexr van het schier-eiland.r 25- Mei. — De « Triumph » getorpe-e deerd. 27 M'ei. — De « Majestic » ' getorpe-deerd.4 Juni. — De algemeene aanval in het ■» zuidelijk deel van he.t schiereiland her- vat. 5 Juni. — Vijfhonderd meter vooruit-gekomen in een gevecht bij Quinn. 11-12 Juni. — Turksche loopgraven ' genomen. 21 Juni. — De Franschen nemen een sterkte en loopgraven bij Kereves Dere. 28 Juni. — Slag in het ravijn van . Gally ; 1,000 meter vooruitgekomen op g den linkervle.ugel. 29-30 Juni. — Turksche tegenaanval afgeslagen; de Franschen vermeesteren de vverzijdige kuststrook en de loopgra-ven ten Zuiden daarvan. 4 Juli. — Aanvallen op de marine-troepen afgeslagen. " 12 Juli. — De entente-troepen komen 1 na een verwoed gevecht 400 meter voor-^ uit. r 2 Augustus. — Het Australische en Nieuw-Zeelandsche korps bestormt een e heuvelrug. 6 Augustus. — Nieuwe landing in de, Soevla-baai. , 7 Augustus.— Een deel van Sari-bahr ; bezet. " 10 Augustus. — Vorderingen bij Kri-1 thia en Anzac. e 28 Augustus. — Verdere vooruitgang a aan de Soevla-baai. 7 Oktober. — Sir John Hamilton vefflt meldt e;en terreinwinst van 300 meter g over de heele breedte van het centrum en v?n 4 mijlen aan de Soevla-baai, in de afgeloopen maand. 18 Oktober.— Aankondiging van Ha-" milton's berugkeer tôt het uitbrengen van verslag.Sir Charles Monro benoemd tôt bevelhebber van de Engelsche troe-a pen in de Middellandsche Zee. 17-18 November. — Kitchener be-' zoekt Monro aan de Soevla-baai. p 20 December. — Terugtocht der troe-j ' pen van de Soevla- en Anzac-stellingen n bekend gemaakt. ' DAGEL1JKSCH NIEUWS 0 ! J AAN ONZE LEZERS. — Wij raien • onze lezers van Antwerpca «n omlig-_ gende aan, zich per maand te abonnoe-I ren op ons blad. Van aî 1 December wordt dan het blad tehuis besteld met de serste postiritdeeliiig. Men gelieve zich te wenden tôt het bnreel van het ~ « Vlaamsche Nieuws », Roodestraat, 44. -J NUTTIGE WENK AAN OUDERS e EN VRIENDEN VAN GEVANGE-- NÈN. — Overdrijving is schadelijk in d ailes, zelfs met betrekking- tôt de lof-n waardigstè gevoelens. Het is aldus dat r ; er vertragingen plaats hebben in het beantwoorden der verzoekschrifte» vo«r t de hevrijdiag vaa Belgische gevange-1-1 nen, doordat sommige lieden zich teg-e- lijkertijd tôt verschillende overheden ten gunste van denzelfden gevangene richtten. Vol ijver ,welke veeleer lastig zou kunnen genoemd worden, stuurden velen een verzôekschrift aan H. Majes-teiten, den Keizer en Keizerin van Duitschland, aan het Oorlogsdeparte-ment te Berlijn, aan den Gouverneur-Generaal, aan de kommandanten der ge-vangenkampen, aan de gouverneurs der provincies en aan de Kreitschefs. Be-grijpt men niet, dat een dergelijke over-vloed van verzoekschriften noodzakelij-kerwijze den spoedigen gang der zaken vertraagt, en daarbij tôt niets voert? Waaruit leidt men af, dat één enkel verzôekschrift aan de bevoegde overheid gezonden, met minder zorg zou behan-deld worden, dan een aantal, welke op goed geluk af aan hooge personaadjes gestuurd worden, die ze toch per slot, van rekening doo.deenvoudig aan de eenige overheid opzenden, welke met het onderzoek belast is betrekking heb-bende op Belgische gevangenen? Niet alleen worden de gevangenen, voor wie men ijverde, er niet door be-voordeeld, maar, volgens zeer betrouw-bare bronnen, zou men zich aan zeer zware gevolgen kunnen blootstellen, indien er onophoudelijk nieuwe verzoekschriften gestuurd werden ten gunste van een gevangene, wiens vrijlating, na een eerste petitie zou geweigerd zijn geweest. Naar men ons zegt, zouden de hardnekkige verzoekers straffen kunnen oploopen. Daarom is het aan te raden dat al degenen, die zich bijzonder voor een gevangene interesseeren, met de fa-milie overeenkomen om een enkel, sterk gemotiveerd verzôekschrift aan den bevoegden persoon op te sturen. Men zal aldus onaangenaamheden voorkomen en meteen het onderzoek der verzoeken ver-gemakkelijken, waaraan wellicht reeds larig zou voldaan geweest zijn, als de overheden met minder noodelooze peti-ties overstelpt waren geworden, die allen op dezelfde gevangenen betrekking hadden. — (Medegedeeld.) RENÉ DE CLERCQ. — Met het onderwerp « Vrede » zal optreden te 's Gra-venhage in Diligentia, den avond v6ôr Kerstdag, Dichter René de Clercq. Een gedeelte van de opbrengst komt ten bate van den Anti-Oorlogsraad en van het Hollandsche Roode Kruis. EEN VEROORDEELING. — Den 25 September, tegen 6 ure des avonds, bevond zich de heer Heyriès, handels-reiziger te Marseille, in gezelschap van den heer Leleu, aan de statie, gelegen op het einde van het boulevard Albert I, te Havre. Zij stonden op de straat, toen een Belgische automobiel, bestuurd door den soldaat Cossé, oud 32 jaar, ta-melijk hard kwam aanrijden. In weerwil van de seinen en het ge-roep van den voerder, zagen de H.H. Leleu en Heyriès den wagen slechts op het laatste oogenblik. De heer Leleu bleef staan waar hij stond, maar de heer Heyriès, die gauw op het trottoir wilde springen, werd door den wagen aangere-den, omvergeworpen en dermate ge-wond dat overbrenging naar het hospi-taal noodzakelijk bleek; hij overleed er twee uren later. De voertl-r werd voor het gerecht gedaagd onder beschuldiging van links gehouden en te snel gereden te hebben ; het Openbaar Ministerie eischtte eene strenge straf om als waarschuwing te dienen. Na pleidooi van Mr Crockaert, advo-kaat bij het Beroepshof te Brussel, heeft het Tribun aal geoordeeld dat er misdrijf bestond, maar in overweging nemende de klaarblijkelijke onvoorzichtigheid van den heer Heyriès, die in plaats van zich te midden der straat te onderhou-elen, zulks even goed op het gaanpad had kunnen doen, veroordeelde Cossé tôt 15 dagen gevang met uitstel en 100 frank boete. TEGEN HET HANDELDRIJVEN IN GELD. — Onze spéciale inlichtings-dienst veroorlooft ons te melden, dat de overheid strenge maatregelen voorbe-reidt tegen de handelaars in goud- en zilvergeld, in nikkel- ja zelfs in zink- of kopergeld. Het uitvoeren of vervoeren door België zullen zonder versehooning verboden en tegengegaan woorden. De reizigers mogen tôt een bedrag van 20 mark of voor twee mark kleingeld in nikkel, zink of kor;er bij zich hebben. Behalve dat, zou iedere poging om geld uit te voeren of door het land te vervoeren, den dader ervan drie maanden ge-vangenisstraf kunnen kosten, zonder nog te rekenen een boete zij h de het dubbbele van het verboden geld, met ee,n minimum van 30 mark. Wat het « corpus delicti » aangraat, als het den schuldige of zijnen medeplichtigen toe-behoort, zal het in beslasr ?enomen worden. De militaire reehtbanken zijn belast erover te waken dat deze maatregelen nagekomen worden. Vrijdag 24 December 1915. Eerste Jaar^. Nr 343 Prf-s : 5 Centi&mmn deor geheel België

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.