Z ATERD AO 16 Februart 1918 3d* JAARGANO n' aa QVTITTIIKAAT. affilai na^El JbaPmHi&JsT5lbJfissa^i MEDEDEELINGSBLAD Orfiraan van den Antwernschen Diamantbewerkers Bond en der Federatie van Vakbonden De redaktie bchoudt zich voor, ingezonden stukken al ôf niet te plaatsen VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Administratie : Plantijnlei West, 66, Antwerpen WAAROM TOCH? V W AJkAAAIV/ AIA A W VMArfh « Terwijl de arbei jerspartij in Engeland steed meer naar een helderen, duidelijken ultleg de oorlogsdoeleinden en een zoo spoedig mogeliji einde van den oorlog heenstuurt, zet Havêloc Wilson, de leider der zeelieden daar zijne propa ganda tegen eene internationale arbeiders-vredes conferentie voort. In eene rede te Middlesborough sprak hij ool over het « economisch boycot » en zegde, volgen « Reuter » o. a. : « het volk en niet de politieker moet het boycot toepassen ». Havelock Wilson kan een goed vakvereeni gingsleider zijn, een helderziend democraat, eei ontleedkundige in zake maatschappelijke toestan den is hij al zeker niet, dat bewijst den dwazei onverantwoordelijken praat welke hij verteld. Dat de reactionairen, de mannen van jusqu'ai bout zullen gesmuld hebben aan zijne onverant woordelijken rede, staat buiten kijf. Dat is het toch natuurlijk, wat zij willen. Niet de politiekers moeten boycotten en haten maar het volk.... En middelerwijl znllen de politiekers. hunn families, de industrieele en de finantieele ondei nemingen waarin zij betrokken zijn, met de vroegeren vijand zaken doca "n geld verdienen Het volk echter moet de lasten dragen, moet d vaderlandsliefde, moet den haat tegen den nabuu levend houden en aankweeken, opdat later, al de politiekers het weer eens noodig oordeelen weer gemakkelijk de vlam tôt een verslindem oorlogsvuur kan aangeblazen worden. Wij bedanken.feestelijk voor die rolverdeelin, van Havelock Wilson, zij heeft zelfs deverdienst niet van lets nieuws te zijn. Het was tôt hierto immer zoo. En als hij nu nog niet geleerd heeft spijtig genoeg voor hem en die naar hem luisteren • * • Er klinkt echter een andere toon, 00k ui Engeland, ailes behalve dwaas, wat meer men schelijk, verstandiger, demncratischer. Zooals men weet wil de Engelsche regeerini nog meer mannen hebben voor het leger. Ei zooals dat overal het geval is, moet natuurlijk d arbeidersklasse die leveren. Door hunne machtige organisaties hebben d Engelsche arbeiders daarin echter een woord me te spreken, en nu hebben de Metaalbewerker: (bankwerkers) te Woolwick vrijwel eenstemmij dienaangaande het hier volgende besluit genomen « Deze vergadering», zoo luidde de resolutie «eischt, dat de Britsche regeering onmiddelijl onderhandelingen zal openen met de oorlog voerende mogendheden op den grondslag va zelfbeschikking van aile naties, geen inlijvingei en geen schadevergoedingen. Mocht uit zull een optreden blijken, dat Duitsch impérialiste het eenig beletsel is voor vrede, dan geven wi ons besluit te kennen otn mee te werken aai het vo jrtzetten van den oorlog, tôt deze oog merken zijn beieikt. Blijft zulk optreden vai de regeerirg uit, dan... geen mannen voor he leger. Dat is tenminste andere taal dan het aanzettei tôt hetnationalistisch chauvinistischeknechtscha] der arbeiders, den eeuwigen haat onderling. De bankwerkers van Woolwich zijn gereei zich voor hun vaderland naar de slacntbank t laten zenden. Maar zij willen eerst weten of he wel degelijk voor het belang van hun vaderlaix is en niet voor sommige spéciale belangen 0 bedoelingen. Zij vertrouwen niet blindelings 0| het oordeel der diplomaten, willen zelve medi oordeelen. Nu, wie zal zeggen dat zij ongelijk hebben ' Het gaat toch over leven en dood ; over he bestaan van vrouw en kind. Waren de arbeiders, met hoofd en hand, maa al overal zoo verstandig en beslist, dan zoudei de volkeren ten minste al weten waarvoor zij no* steeds hunne flinkste telgen offeren moeten, no| langer de hongerkuur ondergaan. Dan kon elk die offeren moet ook mede oor deelen of er werkehjk nog geene m >gelijkheid to vrede bestaat. Want tôt hiertoe weten al die millioenen, wiei kranige jongens gesneuvcld, wierfamillesgedunc zijn, door schroot, honger en ziekte, tôt hierti weten die in werkelijkheid nog niet waar het 0 s gaat. r Overal paait men de volkeren metgrootemoo t redevoeringen, met veel groote woorden ma { vage omschrijvingen der bedoelingen. Men leert er niets anders uit dan dat al vaderlanden in gevaar zijn ; zij allen niets v£ den tegent, ander willen ; dat Ood met allen is < { aller wapenen zegent. s Maar dat kan natuurlijk toch niet ailes zijn w s men wil. Want dan was men immers 't akkoori dan hoefde men met elken dag geen duizen< nieuwe lijken, hoefde men Europa niet nog verd 1 ten gronde te richten. Er moet dus nog iets anders zijn dat de groô heeren — die ongelukkiglijk nog overal de rege ringsmacht in handen hebben — dat die bereiki j willen. En dat juist is het wat de bankwerkers v* Woolwich weten willen, voor zij er toe besluite hunne zonen, zichzelve naar de loopgraven laten sturen. Nog eens, wie zal zeggen dat zij ongeli hebben ? Het is toch wel het minste wat men vrag< 1 kan : te weten waarom men sterven moet. L. V. B. e ~~~ ' " s Weest Vooruitziende } m Onder dien titel vinden wij in « Ons Volk » h orgaan der « Christene Vakbonden » een artik ^ de arbeiders voorhoudende dat de plichten jegei zichzelve en hun gezin hen voorschrijven zich organiseeren. « Gedenkt dat alleenstaande de werkman zwt is, maar dat vereenigd hij sterk is > zegt o. a. c artikel, waaronder aïs slot staat : « Eendrac maakt macht ». Wij zijn het tôt daartoe volkomen eens m « Ons Volk » : die eensgezindheid houdt echt op waar men aanraad lid te worden van e< « Christen Vakbond ». /' . Dien laatsten raad toch vloekt formeel tege het « Eendracht maakt macht » waarmede h artikel in kwestie sluit. Dat is juist naar verdeeldheid drijven. Want als men tegen de arbeiders zegt lid vi een Christen, dus een pojitieken vakbond te wo den, dan wil dat zeggen dat liberalen in libéra vakbonden, socialisten in socialistische trede moeten.' Verdeeldheid in drie groepen dus ; geene ee dracht dus. Erger nog ondermijning der macht van de va genoten welke zich in een onafhankelijk syndica georganiseerd hebben. Waar blijft dan de Eendracht die volgei «Os Volk » toch de m^cht maakt ? Nog eens d it is juist verdeeldheid aanraden. Want als men werkelijk de belangen der arbf ders en niets anders voorop zet, dan raad ni( hen juist aan lid te worden van een vakbot welke de kiespolitiek uit zijne rangen houdt : vi een onafhankelijkert vakbond. , Dan raad men hen aan zich te organiseeren 1 beroepsyndicaten welke uitsluitend voor do î hebben den stoffelijken toestand hunner leden t verbeteren en hunne vak- en algemeene kennisst i tôt een steeds hooger peil op te voeren. f Want om dat zoo snel en goed als het ma; > mogelijk is te doen heeft men eensgezindheii î volkomen overeenstemming noodig. En die eensgezindheid is wel te bekomen c ? het economlsche terrein, omdat het loon dat me I verhoogen wil, den werktijd dien men moet ve korten, geene politieke kl;ur hebben. r Zoodrà men er echter een politieken naam bi 1 haald is die eensgezindheid weg, dan komt c ! verdeeldheid. En « Ons Volk » zegt toch zel\ ! dat enkel « Eendracht macht maakt ». Daarbij komt dan nog dat door een vakbon bij en dus onder het bevel eener politieke groe t te plaatsen, men zijne economischen sirijd onde, geschikt en afhankelijk maakt der politiek worsteling. Erger nog dat men met zijne vakbelangen 01 J >e der het gezag komt staan der groote kapitalist m en de politiekers, hunne trouwe metgezellen. Dat kan toch het voordeel der arbeiders n ie beteekenen. Het is toch juist tegen die gro< îr kapitalisten met hunne geweldige macht dat zich organiseeren, dat zij strijden moeten, om e le korter werktijd, een beter loon te bekomen. in En men wil hen juist onder het gezag, In " ;n macht dier heeren brengen. De leiders der « Christene Vakbonden » wet at dat toch bij droeve ondervindlng. j, Wat hebben hunne bonden bijvoorbeeld in ie steunregeiing — die toch van zoo groote bet< »r kenis is nu — te vertellen ? Niets I Hunne herhaaldelijke klachten bewijz te het toch. • e- En toch heeft de katholleke partij, waarvan ;n een onderdeel vormen in die steunregeiing meerderheid. in Daar hebben wij het natuurlijk ! 1, De katholieke partij wordt geregeerd door d te adel, de groot-kapitalisten en de geestelijkhei Die allen hebben totaal andere belangen dan |k arbeiders. En daar zij baas zijn in de partij de Christene Vakbonden maar een onderd< >n daarvan, worden dezer laatste belangen geslac offert ten voordeele der groote heeren. Dat is dus geen macht — dat 1s georganlseer _ onmacht. Macht spruit voort uit eenheid. En eenheid mogelijk als de politieke en godsdienstkwest: uit den vakbond geweerd worden. Wanneer m die twee verzend naar de politieke groepen en et kerk waar zij eigenlijk t'huis hooren. el Dan wordt ter verovering van betere wet is voorwaarden, van zedelijke verheffing der ; te beiders de eendracht mogelijk ; in een enk( onafhankelijke vakbond. ik En dan komt de macht. it L. V. B. lit — et De Uitbuiting sr :n Het houdt niet op met de berichten aangaan de ergerlijkste uitbulterij der werklieden die 0 ;n toekomen. En voor welker juistheid wij vera et woorden kunnen. De steuncomiteiten zijn op den buiten voora! handen der boeren en grondeigenaars ; die 0 in in de gemeentebesturen de baas zijn. r- Van dit meesterschap nu wordt gewoonw le misbruik gemaakt om de arbeiders onbeschaar n uit ie plunderen. Wanneer bijvoorbeeld een gemeentebestu 1- door de Duitsche overheid aangezegd wordt haar grondgebied zekere werken te laten nitv< <- ren dan wendt deze zich tôt het Comiteit en d£ at dwingt men gewoonweg een deel gesteunden c werk zonder vergoeding te doen. is Zoo komt het dat men daar soms heel w denkt over de iiîkomsten van zekere menschc om rede men hen onder toezicht van een milit i- ziet werken en op de plakbrieven der Duitsc ;n overheid hooge loonen vermeld staan m£ id den gewonen toeschouwer weet dan niet dat i m menschen eige lijk voor de gemeente werken geen çentlem vergoeding ontvangen. Eger nO| In dat zij verplicht worden dat kosteloos te dot el zelve voor de gereedschappen te zorgen zelfs, te dat anders het Comiteit hun den steun, het et m dus van het gezin ontneemt. En in dezen tijd kan men niet elders om et ir gaan natuurlijk. i, De Comiteiten hebben het recht niet om tôt z iets te dwingen ; zij werden, door het Provinck 'P Comiteit, reeds dikwijls tôt de orde geroepen... n Maar de Comiteiten nemen dat recht ; kasteelhe* r boer en pastoor zijn er oppermachtig in ; soci listen wil men er niet — alhoewel het « Nation* j Comiteit dat voorschrijft — en wee hem dien zi le tegen die almachtige heeren verzetten durft. e Een ander voorbeeld. Een deel burgemeesters uit de Kempen houd d op den oogenbiik vergaderingen om er toe p komen de gemeentebesturen zoo weinig mogeli r - bij den steun te doen bijpassen. e Waarom ? Wat is de eigenlijke bedoelii daarmee ? 1- Het antwoord is heel eenvoudig. en Qrondelgenaars, boeren, nijveraars doen 1 onmogelijke om de loonen te drukken. Er zijn iet die een tôt twee frank per dagdurven aanbiede 5t- Als nu, door bijpassing der gemeente,den Stei zij wat groot wordt, weigeren de werklieden zoove en te eerder voor zoo'n hongerloon een heelen d. te gaan wroeten in aile weer. de Daarom moet dus den bijleg der gemeenten af of verminderd. Daarom maken de burgemee en ters propaganda tegen den toeslag der gemeente Boer, kasteelheer en industriel verdienen 1 de schatten, hunne arbeiders verhongeren. En n< îe- zijn ze niet tevreden ! Nog willen ze de loom lager drukken. en Zij hebben nu de kans. Door de Comiteiten b schikken zij over den steun, over Jeven en do< zij dus der arbeiders. de Zij nemen die kans waar. Wij verwittigen echter aile betrokkenen de volgens een besluit van het Provinciaal Comité ?n een werkman niet verplicht kan worden te blijvi d. werken als men hem niet minstens 3 fr. per d; de betaald voor den landbouw en minstens 4 fr. p en dag voor de rijverheid. ;el Als men een werkman mlnder betaald dan d tit- sommen en hij weigert te werken mag het Con teit hem zijnen steun niet onthouden. de Dat geld ook voor gemeentewerken. Beneden de drie frank voor den landbouw 1 is vler frank voor de nijverheid moet dus niemai es werken als hij niet wil. L. V. B. en (Jg " De Vakbeweging kr! na den oorlo :1e UI Het als voorbeeld stellen der Internationale v; Diamantbewerkers is niet alleen nuttig, ma — tevens noodzakelijk. Hoe dikwijls Het men ons niet verstaan. C Bestuurders van den A. D. B. hebt schoon praten over den achturigen arbeidsdag. In < de Diamantnijverheid ging dit gemakkelijk genoe ns maar bij ons is dit een ander paar mouwen. nt- Wij hebben met zoovele bezwaren rekening houden, dat op eene onmiddelijke invoering v; in eenen geregelden arbeidsduur, schier niet ok rekenen valt. Het is op deze zienswijze dat ik nog wat nad eg wensch in te gaan. nd Wat kunnen nu de ernstige beletsels weze die het bestuur eener organlsatie er doet van i ur zien, tôt eene poging voor vermindering v; op arbeidstijd over te gaan ? Ik veronderstel bijvoc >e- beeld daar, waar de huisindustrie eenen overw ar genden roi vervult en elke kontrool op werkti lat en loonen schier onmogelijk maakt. Is dit nu het geval met de Havenwerkers ? Nei 'at niet waar I :n, Met de Mijn- Metaal- en Bouwwerkers, om air nu maar enkele te noemen ? Ook niet : gezii he dit allen bedrijven zijn, waar den huisarbeid ni ar uitgeoefend wordt en een toezicht op de arbei< lie voorwaarden zeer doenlijk is. en Waren de Diamantbewerkers daar nu van b t : vrijd toen zij hunne actie begonnen ? Zek n, niet. Integendeel leent die nijverheid zich uitsi of kend tôt het huiswerk, wat hen toch niet he< en kunnen weerhouden, geheel hunne kracht sami te trekken op het gebied der urenregeling. en En dan de mogdijkheid voor verplaatsing vi een deel der industrie naar de voor het patrona 00 meer geschikte plaatsen, daar waar de werkli ial den voor de vakvereeniglng nog zoo slecht ... vinden zijn. Bestaat dit gevaar nu ook voor ! :r, Haven- Mijn- en Bouwwerkers ? Heelemaal nù a- Zij hebben enkel te zorgen dat zij zich internatl lal naal voldoende verstaan, zooals ik dit verledi ch week aantoonde, om te voorkomen dat het eei land ten nadeele van het andere begunsti^ wordt. ;n Maar vooral onder dit oogpunt bestond er voi te de Diamantbewerkers eene overwegende bekon jk mernis. Ondanks hunne internationale samenwe king, bleef de kans voor verplaatsing in eige ig land bestaan. Wat dan ook is geschiedt, en ne al op groote schaal. Wat hen nochtans niet hee kunnen beletten dit gevaar opnieuw te aciiterh;

Er is geen OCR tekst voor deze krant.