De ontiiollinpn «an vorst von Lichnowsky OVER DE SCHULD VAN DUITSCH-LAND EN OOSTENRIJK AAN DEN OORLOC De onthullingen door graaf Lerchenfeld, van Beieren, gedaan, hebben een licht fce meer ge\ orpen over de schuld van Duitschland aan den oorlog. Deze open-baarmakingen verwekken dan ook de meeste opschudding in en buiten Duitschland.Nochtans zijn de onthullingen door Lerchenfeld giedaan de eenige niet. Hij vindt een voorganger in vorst von Lichnowsky, gewezen Duitschen gezant te Londen. von Lichnowsky verzamelde deze onthullingen in een Mémorandum, dat hij in de maand Maart 1918 in het licht zond. De daad van von Lichnowsky had geen an-der gevolg dan een streng onderzoek, en v66r enkele maanden werd hij uit het Senaat aile recht op vertegenwoordiging ontzegd. Volgens het «Berliner Tageblatt» waren de belangrijkste deelen uit het mémorandum van prins Lichnowsky de volgende, deelen die wij in het oehtendblad van de c Nieuwe Rotterdamsche Courant » van Donderdag 28 Maart 1918 aantroffen. vrtfvAL ?AN OORLOG Ik ha/d spoedig na mijn aankomst (to Loaden) de overtuiging verkregen dat «lj iii geen gc\al een Eugeischen aauvai of een Engelsche ondeisteuning van een vreeiu-den aauvai hadden to vreezen, maar dat Engeiaud in eik geval de Franschên zou be-Bchermen. Ik heb die opvattmg htrhaalde-liju in rapporten en met uitvoeri^e toelicli-ting en grooien nadruk bepleit, zonder echtèr geloof te vinden, ofsehoon de afwij-zing van de neutraJiteiisformuie door Lord Haldane en de houding van Engeland tij-dens de Marokko-crisis zeer duidelijke wen-ken waren. Uaarbij kwamen nog de reeds vermelde en aan het département bekende geheime afspraken. Ik iegde er telfeens opnieuw nadruk op, dat Engeland als handeisstaal bij elken oorlog lu sac li;1 îi Europeesche groOte nio-gendhcden buiteagewoon lijdeu en hem daarom met aile middclch verhinderen zou, maar aan den anderen kant een ver. zwakking of vcrniejiging van Frankrijk in het belang van het Europeesche evenwieht en oui cen Buiische overmaeht te verhinderen, noort dulden kon. Dat had Lord Haldane mij kort na mij» aankomst ge-zegd In dergelijken geest uitten zich aile gezaghebbende manaen. SERVISCHE CRIS1S Einde Juni begaf ik inij op bevel van den Keizer naar Kiel, nadat ik enkele we-ken daarvoor te Oxford doctor honoris causa geworden was, een waardigheid. die voor mij geen Duitsch gezant sedert den heer von Bunsen bezeten had. Aan boord van de « Meteor » vernamen wij den dood tan den Aartshertog-troon-opvolger. Zijne Majesteit betreurde, dat daa-door zijn pogingsn om den hoogen heer voor zijn denkbeelden te winnen, ver-geefsch waren. Of het plan van een actieve politiek tegen Servië reeds te Konopische vastgesteld was, kan ik niet weten. Daar ik over opvattingen en gebeurteuis-sen te Weenen niet ingelicht was, hechtte ik aan het voorval geen ver strekkende be-teekenis. Ik kon later slechts vaststellen, dat bij Oostenrijksche aristocraten een ge-voel van verlichting andere gevoelens overheerschte. Aan boord van de «Meteor» bevond zich ook als gast van Zijne Majesteit een Oostenrijker, graaf Félix Thun. Hij had al dien tij-d, wegens zeeziekte, on-danks het heerlijke weer, in de kajuit ge-legen. Na ontvangst van het bericht was hij echter gezond. De schrik of de vreugde had hem beter gemaakt. Te Berlijn aangekomen, ontmoette ik den rijkskanselier en zeide hem, dat ik onzen buiteniandschen toestand als zeer bevredi-gend bcsehouwde, daar wij met Engeland op zulk een goeden voet stonden, aïs in lang het geval niet geweest was. Ook in Frankrijk was een vredelievend ministerie aan het bewlnd. VOORUIT Orgaan der Beîgische Werkîiedenpaftij. — Vepschijnende aile dagen. Druksier Uitgeefster Sam. MacUsch. H El LICHT, Best. : P. De Visoh, Ledeberg-Gent. — Red.-Adm., Hoogpoort, 29, Qenl De heer von Bethmann Hollw°sr scheen in mijn optimisme niet te deelen en be-klaagde zich over Russische oorlogstoerus-tingen. Ik trachtte hem gerust te stellen en legde er met name nadruk op, dat Rus-land er in het geheel geen belang bij had, om ons aan te vallen, en dat zulk een aan. val ook nooit steun van Engeland en Frankrijk zon vinden, daar beide landen den vrede willen. Daarop ging ik naar dr. Zimmermann toe, die den heer von Jagow verving, en vernam van hem, dat Rusland op het punt was, 900.000 man nieuwe troe-pen op de been te brengen. Uit zijn woor-den bleek een onmiskenbare ontstemming tegen Rusland, dat ons overal in den weg stond. Het betrof moeilijkheden in de hait-delspolitiek. Dat generaal von Moltke op oorlog aandrong, werd mij natuurlijk niet gezegd. Ik vernam echter, dat de heer von Tschirschky een berisping had gekregen, oradat hij gerapporteerd had, dat hij to Weenen tegenover Servië matiging had aangcraden. Op mijn terugreis uit Silezië op weg naar Londen hield ik mij slechts enkele uren te Berlijn op en hoorde, dat Oostenrijk van plan was, tegen Servië op te treden, om aan onhoudbare toestanden een einde te maken. ^ Helaas onderschaUe ik op dat oogenblik de strekking van het bericht. Ik meende, er zou toch wel weer niets van komen en, voor het geval Rusland dreigde, gemakke-lijk bij te leggen zijn. Thans heb ik er spijt van, niet in Berlijn te zijn gebleven en te-vens te hebben verklaard, dat ik aan een dergelijke politiek niet zou meedoen. Achteraf vernam ik, dat bij de beslissen-de bespreking in Potsdam op den 5 Juli, het verzoek uit Weenen zonder voorbe-houd de instemming had gevonden van aile aanweziafen, en dat er zelfs bij was opge-merkt, dat het ook niets zou hinderen, als er een oorlog met Rusland door zou ont-staan. Dat stond tenmingte in het Oostenrijksche protocol, dat graaf Mensdorff in Londen kree°\ Spoedig waarop was de heer von Jasow in Weenen, om met graaf Berchtold ailes te bespreken. Ik kreeg toen instructic, in een zooda-nige rifhiing te wermen, dat de Engelsche pers een vriendelijke kouding zou aanne-men, als Oostenrijk de Groot-Serviscke bewcging den «doodsteek» zou toebrengen, en door mijn invloed zoo veel mogelijk te verhinderen dat de openbare meening in Engeland tegen Oostenr jk stelling narn. De herinnering van de houding van Engeland tijdens de annexatiecrisis, toen de openbare meening sympathiseerde met de rech-ten van Servië op Bosnië, alsook de herinnering van de welwillende cndersteuning van nationale bewegingen in den tijd van lord Byron en Garibaldi, dat en nog andere dingen. sprtken zoo zeer tegtn de waarschijnlijkheid van een ondersteuning van de voorgenomen straîexpeditiè teg n de vorstenmoordenaars, dat ik mij genoopt zag, dringend te waarschuwen. Ik waar. sohuwde echter ook tegeu het heelc plan, hetgeen ik avontuuii jk en gevaarlijk noem-de, en ik ried aan, de Oostcnrljkcrs tôt matiging te vermanen, omdat ik niet aan een lokalisaîie van het confiikt geloofde. ^Van Jagow antwooi-dde mij, dat Rusland niet genegen was. Er zou wel eenig getier wezen, maar hoe beslister wij aan Oostenrijk vasthielden, des te meer zou Rusland terugdeinzen. Oostemijli beseiiii.digUe ous reeds van lauwheid en dus konden wij uiet uitknijpen. De stemming in Rusland werd aan den anderen kant steeds meer vijandig tegenover Duitschland en dus moesten wy het er wel op wagen. Naar aanleiding van deze houding, welke, naar ik later vernam, zich grandde op berichten van grgaf Pourtalès. dat K"S-iand onder gecoi voorwaardc La beweging zou komen, en op grond waan an wij <raaf Berchtold tôt de kraçhtigste energie aan-spoorden, hoopte ik redding door e:n Engelsche bemiddeling, daar ik wist dat de invloed van Sir Edward Grey ten gunste van den vrede en Petersburg was aan te wenden. Ik maakte dus "sbruik van mijn vriendschappelijke betrekkingen tôt den minister om hem m vertrouwen te vragen, Rusland te raden tôt matiging wanneer Oostenrijk, naar waarschijnlijk was, van Servië voldoening zou eischen. Eerst was de Engelsche pers rustig en Oostenrijk welgeziad, omdat men den moord veroordeelde, Langzamerhaud ech» ter deden zich steeds meer stemmen isooren dat, hoezcer de mis^taad ook afgckcurd moest worden, een georuikmakcu daar-van voor politieke doeleinden niet te ver-rechtvaardige-n was. Oostenrijk werd dringend matiging aanbevolen. Toen het ultimatum gesteld werd, waren ails bladen, behalve (le steeds noociiijdende en blijkbaar door de OostenrijkerB betaalde «Standard», eeusgezind in een ve.roordee-ling daarvan. De geheele wereld, uitgezon-dcrd Berlijn en Weenen, begreep, dat dit oorlog, en zelfs een wereidoorlog, betee-^fcende. De BrifSehe vioot, die toevallig bij-een was voor een vlootrevue, werd niet gedemobiliseerd. Ik drong allereerst aan op een zoo voi-komen mogelijk toenaderend antwoord van Servië, daar de hou-oing van de Russische regeering geen twijfel meer mogelijk liet over den ernst van dm toestand. Het Servische antwoord strookte met de Engelsche bemoeiingen, want feitelijk had de heer Pasjits ailes aangenomen, tôt op twee punten na, waarover hij zich bereid verklaarde te onderhaudelen. Wilden Rusland en Engeland den oorlog om ons te overvallen, zoo was een wenk naar Belgra-do voidoende en de ongehoorde nota oieef onbeantwoord. Sir Edw. Grey girg het- Servische antwoord met mij door en wees op de tege-moetkomende houding van de regeering te Belgirado. Wij beraadslagen toen over het b&-middëlingsvoorstel, dat een voor beide deelen aannemelijke uitlegging van deze beide punien moest "aststellen. Onder zijn voorzitterschap zouden de heer Cambon, markies Imperioli en ik bijeengekomen zijn en Eet zou gemakkelijk zijn geweest een aannemelijke vorm voor de strijdige punten te vinden, die feitelijK de medev.eiking van de k. en k. amblenan-u bij de onderzoekin-gen te Beigrado betroffen. In een of twee zittingen was tu et goeden wil ailes af te doen en reeds het aaunemen alleen van het Engelsche voorstel zon eea ontspanaing bewerkt en onze betrekkingen tôt Terder verbeterd hebben. Ik was er £ns dringend vôôr, daar anders de wereldoor-log voor de deur stond, waarbij wl; ailes te verliezen en niets te winnen hadden. Ver-geefs! Het was tegen de waardigheid van Oostenrijk, ook wilden wij ons niet in de Servische zaak tnengen, wij i'^ten haar aan oeze bondge'nooten over, Ik moer op «!o-kalizeering tan het conflict» werken. Er zou aatuuriijk ook slechts een wenk van Berlijn geweest zijn opdat graaf Berchtold met een diplomatiek succès genoegen zou nemen en zich bij het Servische antwoord neerleggen. Deze wenk is echter niet gegeven. ïnseg&adeel, er werd naar den oorlog gedrongei'. Het zou zulk cen schoon succès geweest zijn. Na onze afwijzing verzocht sir Edward ons met een voorstel voor den dag te komen. Wij stonden op den oorlog. Ik Son geen ander antwoord krijgen dan het een kolossale tegemoetkoming van Oo&tenrijk was niet op verkrijging van gebied uit te zijn. Sir Edward wees er terecht op dat men ook zonder gebiedsuitbreiding een land tôt vazal kan maken en dat Rusland daarin een vernedering zou zien, die het niet zou willen dulden. Steeds meer vestigde zich de indruk dat wij onder aile omstandighcdcu den oorlog wilden. Anders was pnze houding in een aangelegenheid, die ons toch rechtstreeks niets aanging, niet te begrij. pen. Noch do nadrukkelylie verzoeken en stel-lige verklaringen van Sasonof, noch later de Jetterlijk deemoedige telegrammcn van den tsaar, de herhaalde voors'ellea van sir Edward Grey, de waarschuwingon Tan markies San Giuliano en van den heer Bollati, noeh mijn cigea dringende adviezen moeh-ten icis baten, te Berlijn bleef men erbij dat Servië vermoord moest worden. Hoe meer ik aandrong, hee miuder men te Berlijn wilde toegeven, blijkbaar opdat ik niet het succès zou hebben met sir Iward Grey den vrede te redden. Toen besloot Grey den 29en Juli tôt zijn bekende waarschuwing. Ik aatwoordde hein steeds te hebben gerapporteerd, dat wij er rekening mee moesten houden Engeland als tegenstander te krijgen, als wij met Frankrijk in oorlog geraakten. Her-liaaldelijk zeide Grey tôt mij : « I f w a r breaks out, it wil be the greatest catastrophe the world has ever seen » (als de oorlog uitbreekt zal dat de grootste ramp zijn, die de wereld ooit heeft beleefd.) De gebeurtenissen namen weldra. een on-afwetndbaren loop. Toen eindelijk graaf Berchtold, die tôt dusver op vingerwijzin-gen uit Berlijn zich als den sterken man had voorgedaan, besloot in te binden, be-antwoordde Duitschland de mobilis-stie van Rusland, dat een heele week had onder-handeld en gewacht, met ons ultimatum en onze oorlogsverklaring. DE SCHULDKWEST1E Wij hebben, zooals blijkt uit aile publi-caties an ook in ons witboek — 't welk door zijn pooverheid en zijn leemten oc a zware zelfbesehuldiging is niet wordt weerlegd : le. Graaf Berchtold aangemoedigd, Servië aan te vallen, ofsehoon Duitschland daarbij geen belang had en het gevaar van een wereldoorlog ons bekend moest zijn (of wij den tefist van het ultimatum hebben gekend, doet niets ter zake); 0e. tusschcn den 23en en den 30 Juli 1914, toen Sasonof met nadruk verklaarde, een aanval og Servië nie} te kunnen toelatcn, de Eûgeisehe bemiddeliî?gsvoorstellen af-geslagen, ofsehoon Servië onder drnk van Engeland en Rusland bijiia het geheele ultimatum had aangenomen, ofsehoon men het gemakkelijk over de twee punten, waaromtrent nog gesehil bestond, eens had kunnen worden en graaf Berchtold zelfs bereid waa met het antwoord van Servië genoegen te nemen; Se. op 30 Juli, toen trraaf Berchtold wilde bijdraaien en zonder dat Oostenrijk was aangevallen. alleen op grond van de Russische mofcilisatie een ultimatum naar Petersburg gezonden en op 31 Juli Rusland den oorlog verklaard, ofsehoon de tsaar zijn woord had gegeven, om zoolang de onderhandelingen duurden, gsen man te laten marcheeren, en zoodoende de moge-îijkheid van een vreedzame bijlegging van het gsschil verijdeld. Is het verwonderlijk, dat in verhand met deze onloocheubarc îciten bniten Dnitwhland de geheele besehaafde wereld ons alleen de sehuld van den wereldoorlog geoft ! Totdaar het mémorandum van prins Lichnowsky. Wie zou nog aan de schuld der centrale machten in den volkeren-moord kunnen twijfelenî Het zijn afschuwelijke misdadigers die hem hebben gewitd, zij verdienen d«( » grootste etraf om het bloed van millioenen ) m«nschen te hebben doen vloeiea, om mil-liarden en milliarden te hebben verspild. HET VREQESKOHGRES LONDEN, 27 Nov. : Het V redeskongres . zou te Parijs op de Quai d'Orsaf plaata hebben. Lloyd George zou in 't beein van Decem< ber te dien einde te J'arijs aankomen, na- • genoeg tezelfdertijd met Wilson. Van zoodra al de afgevaardigden ver* eenigd zijn, dus in de eerstkomende veer-^ fcipn dagen, zullen de eerst» -'ttingen der groote vredeskonferentie aanvangen. Dp eerste plicht der aftrevaardigden zaJ zijn kommissies te benoemen om in bijzon— derheden de verschillead» ondetw©rpen te bestudeeren en rapporten daarover ter konferentie in te dienen, waar dan de definitieve besprekingen plaats hebben. Men schat dat er drie rr-aanden nooc'ig zullen zijn om het grootgehe werk te vol-eindigen, en het zal dus wel /Lpril worden, als de vrede geteekend wordt. De Engelsche afgevaardigden zullen zijn: ' Lloyd George, Bonar Law, Balfour, Lord Reading en waarschijnlijk Lord Lurzon en Barnes, alsuiede -en arbeidersafgevaardig-de ; deze zou wel Joseph Thomax kunnen zijn. Reeds zijn eene massa sekretarissen be-, noemd. Men acht dat er ailes Bamen nage* noeg duizend personen op de vredeskonf#-rentio zouden zijn. De dominions zouden ter konferentie vertegenwoordigd zijn door Sir Robert Borden voor Kanada, Hughes voor Australie, gener.aal Botha voor Zuid-AfriJ», M. Massey voor Nieuw-Zeeland. Indië cal vertegenwoordigd zija door den Maharadjah van Bikanir en Sir Sinka. Aisrika m de (faits* titiMtM NEW-YORK, 28 Nwvember. — Tôt dea dag van de onderteelfoniag van dan wa-penstilstand, had de Amerikaansche mari* ne in vijf honderd gevechte® met Duitsch« duikbooten, ervan 66 vernieid en yele andere zwaar beschadigd. Os daltsebsrs M Isa wapinstllstagd la Rwsmti Men meldt uit Jasay, dat' de Roemeen-sche regeering m/jeben protesfceerem heefti tegen de Bchendinjr van den wapenstil» stand door de DuitSchers. Inderdaad, terwijl aij zich terngtrokketi leverden de Duitschers zich over aan aller-», lei verwoestingsn. Zij doen de bruggeH springen, stelen meubeleu, dieron en brengen de voeding van het land in ge-; vaar. —- ««»--a>~cpii —■ Links ©n JRechtB HET BELGISCH VANGSNOER EJST DE MEDALJE VAN DEN IJZER. - Generaal De Ceuninek, geweïen minister van oorlog heeft aan den koniag een verslag ge-zonden waaruit wij 't volgende afschrijven: Het vangsnoer of eerekoord om den hais' en aan den schouder gedragen, zal van twea klassen en twee kleuren zijii. Het vangsnoer van le klas welk de kleur zal hebben van het lint der Leopoldsorde, zal verleend worden aaa aoldaten van het regiment welks vaandel met het Leopoldsorde is vereerd en die viermaal op de dag-orde gebracht werden voor daden van inood en heldhaftigheid. Het vangsnoer van 3e klas gel de kleuren hebben van het lint van het oorlogskruis en gedragen worden door de soldaten van da regimenten die (weeniaal op de dagords ver-meld werden. De medalje van den IJaer «al toegekend worden aan de militaircn dis van den 17 tôt den 31 Oktober 1914 deel uitgemaakt hebben ' van het veldleger. Die medalje zal mogen gedragen worden doer vreemdelingen die deelgenomen hebben aan de zelfde veldslagen en zal ook verleend1 worden ter vereering der nagedachtenis van de soldaten die gestorven zijn en wonden ge-durende die dagen bekwamen. De internationale solidariteit Ds fra -schs •ndeengelscheteplallsten beteonen ons hunn* internationale genegenheld Ter gelegenheid der bevrijding van het land hebben onze partij en onze dagbladen van de Fransche en de Engelsche socialisten talrijke bewijzen van genegenheid ontvan-fen, waarvan wij hier enkele laten volgen : Sooialistisehe Partij van Frankrijk Ziehier eerst den brief die door den se-cretaria van de Fransche socialistische partij, op 8 November gezonden is aan gezel De Winne, om overgemaakt te worden aan «Le Peuple» en aan «Vooruit»: Waarde Gezellen, Binnen enkele dagen, wellicht binnen eenige uren, zal de wapenstilstand, die door Duitschland aan de Entente gevraagd werd, gesloten zijn. De volledige bevrijding van België kan niet anders dan daar zeer kort op volgen. De Fransche socialistische partij, die niet opgehouden heeft met hare kraçhtigste protestaties tegen de schending der Beîgische onzijdigheid, verheugt zich grootelijks over deze aanstaande bevrijding, die zal bekroood worden door de noodzakelijke herstellingen. Do broederlijke banden, die onze partij in het verleden verbonden met) het Bel-gisch socialistisch proletariaat, zijn nog vaster aangehaald geweest door de gemeen-schap in de zware beproevingen de wij ge-durende de een en vijftdg oorlogsmaanden te ondergaan hadden. In deze onvergetelijke oogenblikken, waarin eindelijk de dageraad der vrijheid tu het opkomea i«- —— —J-rhtnn , naar de socialisten van dit land, waarvan wij bij ondervinding weten dat hun inter-nationaal geloof niet kan wankeLn. Dank aan hunnen ijver en aanhioudend-heid gedurende de vreemde bezetting, heeft de sociaJistische beweging in uw Land ten gevolge van den oorlog nog meer en meer veld kunnen winnen en toenemen. Bewonderenswaardige voorbeelden van moed en taaiheid, dat aan de proletaren der heele wereld gegeven is door de Beîgische Werkliedenpartij, namelijk door onzen heldhaftigen kameraad Ed. Anseele, de ziel van den Gentschen Vooruit en den eerbiedwaardigen voorkamper van de Internationale.Ziedaar Brussel, de zetel van het Inter-nationaal Bureel, dat weer vrij gaat worden, zoodat de vertegenwoordigers van de arbeidende klassen en van de socialisten der heele wereld en weer onge&toord zullen kunnen samenkomen en in voile harte-lijkheid zullen kunnen werken aan den ein-delijken zegepraal van ons verheven ideaal. De Bosturende Commissie van onze partij, de trouwe vertegenwoordigster der gevoelens van de Fransche socialistische partij, zendt dus hare broederlijke groeten aan het werkend België. Zij verzoekt u om aan gezel Anseele, aan de kameraden van de vakbonden en de Werkliedenpartij de uit-drukking over te brengen van onze vurig-Bte genegenheid en hen te zeggen hoe groot onze vreugde is als wij er aan denken dat wij morgen terug zullen behooren tôt de groote socialistische familie, die zal veree-nigd zijn in de socialistische Internationale. Voor do Commissie per mandaat: De Secretaris, FROSSARD. Algemeene Confédérale van den Arbeld Mai het osi£ SB. de beyriidiag van Belgji«_ heeft kameraad Jouhaux, secretaris der O. G. T., gezel De Winne verzocht den volgMiden brief te overhandigen aan onze Syndicale Commissie : Parijs, 29 October 1918. Aan onze gezellen van de Beîgische Syndicale Commissie, te Brussel. Kameraden, Het is met vreugde dat wij den dageraad uwer bevrijding begroeten. Op den plechti-gen oogenblik houden wij er aan u de uit-drukking onzer broederlijke gevoelens te doen geworden. Mochten zij eene verster-king zijn voor de edele en moedige opoffe-ringen die gij en de Beîgische werkende klasse u gedurende de jaren van beproe-ving hebt moeten getroosten. Wij zijn ervan overtuigd dat gij in uw lijden, indien het mogelijk was, nog een veel grooter vertrouwen hebt leeren stellen in ons gemeenzaam ideaal van vrijheid der volkeren en dat wij ons morgen vrij zullen vereenigd vinden om met verdub-belda kracht den strijd te hernemen voor de vrijmaking van den arbeid. De werkende klasse heeft weer nieuwe rechten veroverd, die haar zullen in staat stellen om meesteres te zijn over hare toe-komst en over haar lot, om een einde te stellen aan dat wat nog overgebleven is van het schandelijk loonstelsel. Eenmaal volkomen vrijgevochten, zullen de arbeiders onder hunne volledige verant-woordelijkheid werken aan eene wezenlij-ke hoogere beschaving, die zal gesteund zijn op de onderlinge hulp der volkeren en niet op het spel der afzonderlijke be-langen.In deien grooten strijd zijt gij door uwe manhaftige houding en door uwe onwrik-bare hoop in het internatio'naal geloof op ia» volkoren KestelsU Om dat ailes is het dus met vreugde en broederlijkheid dat wij u groeten bij de op-komst van den dageraad der vrijheid. Voor het Federaal Comiteit: Da Secretaris, JOUHAUX. Brieven van Engelsche socialisten De oude socialistische voorkamper Hynd-man schrijft ons : België heeft verschrikkelijk te lijden ge-had en zijn volk heeft ongehoorde opoffe-ringen moeten doen in den oorlogstijd. De solaaten hebben getoond dat zij waardig waren om te vechten naast de beste troe-pen der bondgenootem, om hun land te ver-lossen van de vreeselijkheden der tar-taarsch-teutonsche beschaving. In dit ailes hebben de Beîgische socialisten op breeden voet het hunne bijgedragen en in « Le Peuple » mogen zij hunnen prachtigen kruistocht hernemen voor de verovering der eoonomieke en politieke rechten der arbeiders, aangezien zij zich gesteund hebben op de vrijheid van hun land, die eene hoofdzaak is in den demoeratischen strijd voor de ontvoogding der loonslaven ! Ik wensch dat «Le Peuple» nu nog meer diensten bewijze aan de zaak van het proletariaat en dat de Bondgenooten en Ame-rika er voor zorgen dat Duitschland in de onmogelijkheid gehouden worde om uw land nog met overweldiging te bedreigen ! Ramsay Macdonald sehreef: Na vier jaren bezetting door den vreem-deling, gedurende dewelke uw land werd verwoesfc en uw volk werd mishandeld. zal u het vooruitzicht eener vergoeding ge-schonken worden, waardoor uw land en uw volk zullen verheven worden, iet» w§t mij Uw lijden gedurende den oorlog heeft u een heilige plaats bezorgd in de geschiede-' nis van Europa en ik wensch dat gij die in de toekomst mocht behouden. Eene groote ontwaking van het sociaiis-, me is noodig. Het gedacht dat met eena onweerstaanbare aanhoudendheid door-. diingt in den geest is : indien de arbeid en het socialisme sterk genoeg geweest waren t en vertrouwen genoeg in elkander gesteld i hadden, dan zouden de kapitalistische en! imperialistische kla-ssen veel minder in-i vloed gehad hebben in de verschillende lan- • den. Maar wat voorbij is is voorbij en komfc niet meer terug. Alleen de toekomst is aan ons. Ik druk clen wensch uit dat de Bel-' gische Werkliedenpartij zich weer oprichts met eene vernieuwde en verdubbelde kracht en dat zij haar groot gezag aanwende om in geheel Europa eene arbeiderebeweging in het leven te roepen die zoo sterk is dat geene machten tegen haar nog iets verrao-i gen. Leve d# Beîgische socialistische bewe-i ging I Leve de Internationale! De groote denker Wells sehreef: In sommige streksn vao Engeland zal 1 men u zeggen dat het in den grond gotrapt gras fijner en frischor weer opschiet. België, ik ben er van overtuigd, gaat naar eena edele toekomst, wa&riu de arbeid de plaats zal innemen die hem toekomt voor wat aan. gaat zijne deelneming aan het bestuur, zooals de bestuurders moeten deelnemen aan den arbeid in het heropbouwen van d® wereld, van 4e nieuwe wereld der recht* vaardigheid, der volledige vrijheid, die ver-, losft zaJ zijn van aile monarken en ©enja, 34e iaap -- M. 314 5 oentiemen per nemmer Olnsdag 3 HsceaibeiP 191S

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.