ZONDAGSBLAD Biiblad van " VOORUIT .. ZONDAG 22 OCTOBER 191G Tweede Jaargang — Nr 26 Prijs : 5 eentiemen Aan 't Strand 't Is aan bet strand... Beneden de lange reeks hôtels en villa's die de hoogten kronen, hier gegroepeerd in rijen van acht of tien naast elkaar, ginder alleen, als wakers op den uitkijk, is 't duin verwoest, vertrapt, omgewoeld en uitgehold, in de niet te beschrijven wanorde van reusachtige afdamraings-werken.Hier, hoopen arduin en baksteen ; dààr, een half vol-tooide muurvlak ; ginder, een haastig opgeslagen plan-kenhok met verbrijzelde ruiten, waar opperlui mortel be-slaan. Er is zelfs een kleine, provisoire spoorweg aange-legd, over welks roestige rails een ouderwetsche, knar-iend- en gillend locomotief, lange gevaarten waggon-netjes, beladen met aarde en bouwstoffen, voortsleurt. Heerlijk is de zee ondanks die akelige \ erwoesting. Heerlijker dan ooit, misschien, in haar rustige harmonie \an grootsche eenheid, naast dat klein-menschelijk con-trast van storing aan haar oever. Zij klotst te nauwernood van kleine golfjes, die aile gelijk harmonieus-zacht, in schumsche deining naar het land komen wiegelen, met korte, even opduikende en ver-dwijnende kammetjes wit schuim. En hare kleur is vaal-groen, van een doorschijnend vaalgroen, hier en daar ge-\lekt door lange, kleigele strepen ; verdonkerend, vaal-blauw, leikleurig in de verten, met over hare wijde een-zaamheid één enkele schitterende lijn : den gloed der ondergaande zon, rijkrood over de deining wapperend, gelijk een lint van vonken. En nergens een zeiltje of schuitje in 't zicht ; alleen, aan den oever, eene gestrande pink, scheef hellend, met, aan den top van den mast, een donkerroode, gescheurde en uitgerafelde vlag, die tragisch klappert in den wind. Heerlijk!... heerlijk!... De beide armen geleund op het staketselwerk dat den hoogen weg van de afdamming scheidt, de wangen gestreeld door de zachtheid van de avondbries, de oogen vol van den stralenden luister der dalende zon, sta ik, roerloos, het schouwspel te bewon-deren.Vlak voor mijn voeten, op 't omgewoelde duin, dat, over het spoorwegje heen, in sterke glooiïng naar het strand daalt, zijn een talrijke bende kinderen, jongens en meisjes onder elkaar, luidruchtig aan 't spelen. Zij sprin-gen van omhoog, zoo ver als ze maar kunnen, of laten zich zijlings, als tonnen, naar beneden rollen, of glijden heerlijk, met strak vooruitgestrekte beenen en wijd open armen de helling af, of buitelen met scherp geschreeuw, zwemmend en duikelend door 't mulle zand, als in een waterkom. En hijgend, rood van plezier en gezondheid, met stralende oogen en zwaaiende armen, schudden zij, als hondjes, het zand van hun kleeren, klauteren met inspanning weer omhoog en hollen weer beneden, onver-moeibaar steeds opnieuw beginnend, in wilde prêt van uitgelatenheid. Eén enkel doet niet meê : een kleine, van misschien een tiental jaren, die niet ver van mij staat, op den hoogen weg, bij het staketselwerk. Ik voel hem daar staan, aan mijn zij, evenals ik het schouwspel waarnemend, en even kijk ik naar hem op, of het mij vreemd voorkwam, dat hij 't genot der anderen niet deelt. Hij ziet er bleek en ziekelijk uit, met groote, donkere, pensieve oogen in een uitgemergeld gezichtje. Hij schijut zoo mager onder zijn schrale kleertjes, hij steekt zijn dunne schoudertjes op van koude, en houdt de verkleum-de handjes in de broekzakken verborgen,. Hij ziet er uit alsof hij pas uit een langdurige ziekte kwam. Toch zoo maar even, met een verstrooiden blik, neem ik het knaapje op. Dadelijk weer gaat mijn aandacht zich vestigen op de glorie van den zonsondergang, m de zee. Doch, hoe vreemd : terwijl mijn oogen het heerlijke schouwspel bewonderen, dringt langzaam in mijn geest het ziekelijk beeld van het s'echts vluchtig opgemerkte knaapje. Het rijst, triestig-storend, tusschen mij en het prachtig tafereel ; het bederft het genot van mijn geest en van mijn oogen, het wordt zulk een obsessie, dat ik weldra den blik van de zee afwend, om hem nogmaals, instinctmatig, op het jongentje te vestigen. Ach ja..., vreemd zwak en bleek ziet het knaapje ev uit ; groenbleek, bijna doorschijnend groenbleek, of er, over zijn mager gezichtje, iets als een weerglans van de groene golven lag. En nog sterker treft me nu ook het contrast zijner triestige stilheid met het woelen en joelen der anderen, daar beneden. Opnieuw krijg ik den indruk dat hét lang ziek is geweest. Het schijnt te voelen dat ik naar hem kijk, en schuch-ter wendt het ook halvelings naar mij zijn hoofdje om. — Ziek geweest? vraag ik even, zacht aanmoedigend. Het kmkt van ja, en kijkt me vluchtig aan, met zijn groote, pensieve oogen. — Lang? Weer knikt het bevestigend-zwijgend. — Wat heb je gehad? -- Weet niet..., antwoordt het, zacht-treurig zijn schoudertjes ophalend. Een voeling van medelijden grijpt mij aan. Het knaapje ziet er zoo arm, zoo triéstig, en ook zoo ziek uit nog : zoo een van die arme kinderen waarvan men voelt, dat zij gebrek lijden aan ailes, ook aan gezondheid, dien eenigen schat der armen. Werktuigelijk ga ik in mijn binnenzak, haal er een zilverstukje uit, reik het den kleine toe. — Neem, ventje, dat is voor jou. Eventjes aàrzelt. hij, den blik, wantrouwend, bijna angstig, eerst op het muntstukje, daarna op mij geves-tigd. Men voelt, dat hij de gift ontzettend vindt, dat hij er nooit zulk eene kreeg, dat hij haast niet gelooven kan, dat ze voor hem bestemd is. Hij krijgt er een kleur van, teer over zijn bleeke wangetjes gelijk een lichtroze wolkje ; hij durft niet aan te nemen ; ik mo'et hem nog even door een blik en een wenk aanmoedigen. Dan neemt hij het stukje, zoo schuw, als beging hij een misdaad, naar mij de ernstige oogen opslaande ; en zonder mij te bedanken gaat hij weer voor het staketsel staan, den starren blik gevestigd op de spelende bende en de wijde, grootsche zee. Ter sluiks zie ik hem nogmaals aan. Ik weet niet hoe het komt, maar iets trekt me aan tôt dat knaapje. Het

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.