ZONDAQSBLAD ZONBAG 2 DECEMBER 1917 Byblad van " VOORUIT .. Derde Jaargang *— Nr 32 Prijs : 5 eentiemen Verdwenen Toondichters KLEIXE STUD1ËX VIII Pieter Heckers (1) Duor de beschouwmgen en herinnermgen, welke îk hier neerschrijf, geraken wij stilaan aan het einde van de pleiade der voornaamste verdwenen toondichters, waarop Gent trotsch mag zijn en die in de kunst eene voorname plaats liebben bekleed '(2). 4 Pieter Heckers, te Gent geboren, den 24 April 1863, be-hoorde insgelijks tôt die schaar talentvolle kunstenaren, en de verdiensten, waarvan hij in zijn kortstondig leven zoovele bewijzen gaf, mogen des te hooger vvorden ge-prezen, omdat liij een zoon uit de volksklas was, die zich door eigen middelen in de kunst wist te verheffen. Veel herinneringen heb ik bewaard uit de lang verdwenen jongelingsjaren, toen ik met Pieter Heckers in betrekking was, en ik denk den weetgierigen lezer genoegen te doen, er eenige oogenblikken bij stil te blijven. Het was in het begm van 187g, dat ik met Pieter Heckers in het Van Crombrugghe's G enootschap, waarvan wij bei-den lid waren, voor de eerste maal in kennis kwam. Het was een opgeruimde, blijmoedige jongeling, met helderen, levendigen geest, en spoedig waren wij vrienden. In dien tijd had ik reeds een tal gedichtjes laten ver-schijnen, en dit vooral noopte Heckers om met mij in nadere betrekking te komen, want het scheen hem een genot over kunstaangelègenheden te kunnen praten en, zooals het in de jongelingsjaren vaak gebeurt, veel... kasteelen in de lucht te bouwen ! Toen was 't de gulden tijd der heerlijk gedroomde illu-ziën, welke wij ons in onze jeugd zoo goed voorstelden, maar waarvan er, helaas ! in verdere jaren zoo bitter weinig tôt werkelijkheid kwam !... Uit die clagen komt mij de herinnering voor den geest van een kluchtig voorval. De destijds te Meulestede be staande volksmâatschappij De Eendracht. richtte op zekeren Zondag eene concert-voordracht in. Ik gelastte mij de voor-dracht te houden, terwijl Pieter Heckers, op mijn aandrin gen, het concert-gedeeite onder zijne leiding nam en zelfs rene zijner eerste piano-compositiën ten gehoore zou geven. Het was in 't midden van den winter en daarbij uiterst koud. Daar ik aan De Eendracht mijn woord en mijne hulp had toegezegd, kon ik mij niet terugtrekken en dus moest ik. maar vooruit, naar Meulestede, terwijl een bijtende wind mij langs de baan in het gelaat sloeg... en de weg, clien ik toen af te leggen had — van een eind buiten de Brugsche poort, waar ik gehuisvest was, tôt op Meulestede, — was ruim een uur! Nu, ailes liep goed van stapel, en toen het feest was geëindigd, en wij ons gereed maakten om terug naar de (1) Zie Portret van Pieter Heckers Zondagsblad 1' jaar gang, bladzijde 222. (2) De negende en laatste réeks Kleine Studiën, waarmede ik mijn werk zal sluiten, zal aan den dit jaar overleden compo-nist, Jan Van den Eeden. gewijd zijn. ^ stad te keeren, zag ik een neef van mij, die te Meulestede woonde, op mij afkomen : «Kozijn», begon hij, «ik zal u wat vergezellen tôt aan de eerste huizen... Het is reeds laat en langs clen steenweg is hec donker... » Ik begreep den man en nam zijn aanbod aan... De brave neef dacht zonder twijfel, dat fanatieke tegenstrevers der Eendracht ons langs de baan zouden hebben aangevallen ! Zonder eenige hinder-nis geraakven wij nochtans tôt aan de « eerste huizen » ; doch onze geleider was zoodanig aan 't praten geraakt, dat hij dit zelf — en wij overigens 00k, — niet bemerkte, en wij maar dapper voortstapten. Zoo kwamen wij tôt aan de Muidebrug, en slechts dan viel het neef in, dat hij te ver was medegegaan ! Wij trokken eene herberg binnen om neef \oor zijne goedheid met eene pint te tracteeren en ons ter-zelfdertijd bij de kachel wat te warmen. 't Was daar zoo gezellig, dat niemand van ons haasc scheen te hebben om naar huis te keeren ; doch, eindelijk waren wij er wel toe verplicht, en... wat was nu het slot van neef's gedien-stige begeleidmg ?... Wij mochten nu — Heckers en ik, — neef bij den arm nemen en hem zelf, tôt ver voorbij de <( eerste huizen » langs den steenweg, in de richtmg zijner woning leiden !... Pieter Heckers was rond 1879 reeds muziekbestuurder van een werkmeisjesgenootschap, en wou graag een paar gedichten van mij componeeren, om ze aldaar te laten zingen. Met vreugde voldeed ik aan zijn wensch en schreef hem het poëma voor een lied (Onze Moeder) en een voor koorgezang (Kermislied). Naderhand werden beiden inder-daad meer dan eens in dit genootschap en 00k elders voor-gedragen, zonder ik echter de gelegenheid had ze éénmaal te hooren ! Met den tijd was de inhoud dezer gedichten gansch uit mijn geheugen verdwenen, en het was méér dan.. 35 jaar later, dat mij, bij uitzonderlijke omstàndigheden, het genoegen werd gegund deze twee compositiën : Kermislied en Onze Moeder te hooren uitvoeren en hun tekst mij terug onder het 00g kwam ! ( 1 ) De muziek dezer beide stukken maakte op mij toen den indruk alsof mij het werk van een meer bejaarden en gevor-derden toondichter in de ooren klonk... en nochtans telde Pieter Heckers, op het tijdstip dat hij deze muziek schreef, enkel ongeveer 17 jaar. Ziehier den tekst dezer twee zangstukken : KERMISLIED Heit werken verlaten, Het zorgen gestaakt. En blij, uitgelaten, / Het leven gesmaakt ' Het klagen Verjagen 't Is kermis, 't is feest ! Oezongen, Gesprongen, Gelachen om 't meest ! Ah ! ah ! ah ! (1) Kermislied hoorde ik op een avondfeest in het Muzifl onderwijs voor het Volk, in de maand Maart 1914, en On:e Moeder in September 1915, bij de muzikale plecbtigbeid. in de Feestzaal van Vooruit ingericht, ter herinnering aan Pieter Heckers.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.