ZONDAGSBLAD ZQNDÂG 9 DECEMBER 1917 Btfblad van " VOORUIT „ Depde Jaargang — Nr 33 Prijs : 5 centiemen Verdwenen Toondichters KLE1NE STUDIËN VIII Pieter Heckers (Slot.) Er verliepen nu jaren en jaren... Intusschen groeide Pieter Heckers op als een knap toon-kundige, die voor de toekomst veel liet verhopen. Driemaal dong Heckers mede in den wedstrijd, gezegd Prijs van Rome: in 1883, met Dafné (tekst van Eugeen Van Oye), toen hij nauwelijks 20 jaar oud was; in 1885, met ln 't Elfenwoud (tekst van Am. Bogaerts), en in 1887, met De Smeekendèn (tekst van Emanuel Hiel). Met deze laatste cantate behaalde Pieter Heckers de zegepraal als Primus van Rome. Paul Lebrun, een andere Gentenaar, bekwam den tweeden prijs. Heckers had den Vlaamschen tekst voor zijne cantate verkozeri; Lebrun den Franschen. De Gazette van Gent schreef in haar nummer vàn 15 Sep-tember 1887, aangaande het bekroond werk van Pieter Heckers, het volgende : « De cantate van den heer Heckers heeft, in de eerste piaats, deze hooge verdienste eigenaardig en oorspronkelijk te zijn : het is wel zijne eigene muziek en niet diegene der Meesters, welke hij bestudeerd heeft. Hij heeft zich weten te onttrekken. aan aile herinneringen. De Vlaamsche com-ponist is reeds zich zelf. Zijn zang is vol karakter en drama-tisch, vol zuiver gevoei, dat zich onweerstaanbaar mede-deelt aan den toehoorder. Diep is de indruk, dien d? cantate verwekt. Men gevoelt zich aangegrepen, ontroerd. De muziek van Heckers gaat tôt het hart. « De heer Heckers heeft de beteekenis van het gedicht begrepen. Zijne opvatting is juist. Ook had hij zich maar aan het componeeren gezet, na het dichtstuk, dat hij in muziek stellen moest, drie dagen lang bestudeerd en.aile toestanden, aile uitdrukkingen overwogen te hebben. » De uitvoering van Heckers werk voor de jury te Brussel, greep piaats den 12 September 1887, en was toevertrouwd aan de zangafdeeling van het Van Crombrugghe's Genoot-scha-p, waarvan Heckers bestuurder was, en de juffers van het Conservatorium van Gent ; de solisten waren : de juffers I. De Jaegher, C. Van de Weghe en H. De Béozières, en de heeren P. Van Hende en K. Waeyenberge. * * * Zeg ik nu een woord over de feestelijke inhaling, welk: Pieter Heckers te Gent te beurt viel, den volgenden Maan-dag, 19 September, ter gelegenheid zijner overwinning. Het was echter meer dan eene feestelijke inhaling : het was een echte zegetocht, eene volksbetooging in den waren zin van het woord ; een dier triomfintreden, waarbij het volk, verheugd en begeesterd, een zijner kinderen met juichende stem huldigt en begroet. Gent, die maar alléén zulke triomfantelijke gebeurtenis-sen binnen zijne muren ziet gebeuren, was dien Maandag nogmaals tôt feestviering opgetooid : het huldebetoon aan een werkmanskind ! Duizenden en duizenden menschen verdrongen zich langs de straten waar de stoet, van af het station naar het Stadhuis en verder op, moest voorbijgaan, terwijl ovrral, bij arm en rijk, de vlaggen te wapperen hingen, versieringeri aangebracht en opschriften te lezen waren. Vooral langs de wijk van H. Kerst en verder Plezante Vest, waar Pieter Heckers woonde, was de feestviering buitengewoon groot en algemeen. De stoet, ongemeen lang, werd opgeluisterd door de mu-ziekkorpsen van de i° en 2e linieregimenten, destijds te Gent in gamizoen ; de muziekkorpsen van het I" legioen en der artillerie van de burgerwacht, alsook dit der Weesjongens. Bijne aile Gentsche maatschappijen en kringen van eenig belang namen er deel aan. Ah ! 't was wel eene koninklijke intrede... waarvan mis-schien nooit een koning het voorwerp was geweest, maar die thans door een volksjongen beleefd werd ! Aan de vreugdekreten en het huldegejuich kwam geen *einde en eene massa bloemen, krahsen en kronen werd onderweg den overwinnaar aangeboden of uit de vensters en balkons geworpen. En terwijl op elk gelaat eene blijde stemming te lezen lag, luidde de groote klok op het Belfort de zegetocht in, en klonken de opwekkende, lachende tonen der verschil-lende muziekkorpsen. Op het Stadhuis, waar Pieter Heckers door het Gemeen-tebestuur werd verwelkomd, zegde de burgemeeteter H. Lipperjs in eene Vlaamsche redevoering : <( Mijnheer Heckers, « Wees welkom in onze stad, gij, wiens streven en .strij-den haar met eenen nieuwen glans hebben omringd. Reeds hebben er duizenden monden betoogd, dat het volk onzer aloude gemeente niet vergeten heeft hoe het de zegepraal zijner medeburgers dient te vieren. Bij hen sluit zich de Gemeenteraad aan, om uwe schitterende overwinning met blijde woorden toe te juichen. « Na Gevaert, Waelput, Van den Eeden en De Vos, hebt gij wederom den palm der muziekkunst voor onze stad verworven, en, zoon van Vlaanderen's hoofdstad, haar eene nieuwe kroon geviochten. <( Vrij en open ligt de baan, die gij zoo dapper ingingt, en waar gij eer en faam voor u, roem voor onze stad met voile handen zult inoogsten. Heden reeds moogt gij met de innigste voldoening deze grootsche volksbetooging, als het welverdiend loon uwer lange en onvermoeibare pogin-gen genieten. Maar, niet gerust; op uwe lauweren niet gesluimerd ! Meer nog verwachten wij van u;. Leven is wer-ken, en werken leidt tôt de overwinning. Uw rechter, de echte rechter van talent en kunst, is niet de jury, maar het volk. « Moge het volk, de wijde wereld door, uwe aanstaande werken toejuichen ! Moge het bekrachtigen wat een jury vastgesteld heeft, en uwen naam, den naam eens Gentschen toonzetters, ip de wijde wereld verspreiden ! (( En nu nog eens, welkom, welkom onze laureaat in onze stad Gent! » Nu op weg naar het lokaal van het Van Crombrugghe's

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.