ZONDAGSBLAD Biifolad van " VOORUIT . ZONDAG 11 FEBRUARI 1917 Tweede Jaargang — N' 42 Prijs : S centiemen Het groot leveringskontrakt van ingelegd ossenvieesch Naar Mark Twain Zoo bondig mogelijk wensch ik de natie te vertellen, het aandeel — hoe klein het ook weze — dat ik gehad heb in deze zaak, die zoo ongemeen de openbare meening heeft bezig gehouden, zoovele betwistingen gebaard en zoovele dagbladen der twee werelddeelen gevuld heeft met ver-keerde inlichtingen en overdreven aanmerkingen. Ziehier welke de oorzaak was van deze ergerlijke gebeur-tenis. In de volgende opsomming haal ik geen enkel feit aan dat niet door officieele bewijsstukken van het gouvernement bevestigd wordt. John Wilson Mackensie, uit Rotterdam, graafschap Che-mung, New-Jersey, thans overleden, ging een verdrag aan met het algemeen bestuur, op 10 October 1861, of zoo iets rond dien datum, om aan generaal Sherman de totale som van dertig vaten ingelegde os te leveren. Heel goed. Hij vertrok met zijn os op zoek naar Sherman. Wanneer hij te Washington aankwam, had Sherman deze stad juist ver-laten op weg naar Manassas. Mackensie iaadde dus zijn os weer op en volgde er hem, doch kwam te laat. Hij volgde hem naar Nashville en van Nashville naar Chattanooga, en van Chattanooga naar Atlanta, maar zonder hem te kunnen vervoegen. Uit Atlanta hernam hij zijne wandeling en ver-volgde Sherman op zijn tocht naar de zee. Hij kwam eenige dagen te laat. Vernemende aldaar dat Sherman inge-scheept was voor 'n uitstapje naar het heilig land, aan boord van den « Stad der Quakers », stevende hij naar Beyrout, in 't vooruitzicht alzoo het ander schip voorbij te varen. Eens te Jerusalem, met zijn os, vernam hij dat Sherman niet ingescheept was op de « Stad der Quakers », maar teruggekeerd was naar de vlakten om de Indiërs te bevechten. Hij kwam in Amerika terug en vertrok naar de Rotsgebergten. Na zestig dagen moeilijk reizen door de vlakten, en toen hij zich zoo wat op vier mijlen van Sher-man's algemeen kwartier bevond, wierd hij ge-towahakeerd en gescalpeerd en de Indiërs namen den os. Zij lieten hem slechts één vat. Het leger van Sherman veroverde het, en zoo, zelfs in den dood, kon de koene zeevaarder een deel van zijn verdrag uitvoeren. In zijn testament, geschreven op-goed-uitvallen, vermaakte hij het verdrag aan zijn zoon Barthélémy Wilson. Barthélémy stelde de volgende reke-ning op en stierf : Debet het Gouvernement der Vereenigde Staten, Voor zijne rekening met John Wilson Mackensie, uit New- Jersey, overleden: 30 vaten os aan Generaal Sherman aan 100 dollars 3,000 dollars Reis en vervoerkosten 14,000 id. Totaal 17,000 dollars Voor voldaan Hij stierf dus, maar vermaakte zijn kontrakt aan W. J. Martin, die beproefde zich te doen betalen, doch stierf vooraleer te gelukken. Deze vermaakte het aan Barker J. Allen, die dezelfde pogingen aanwendde en stierf. Barker J. Allen vermaakte het aan Anson G. Rogers, die ook trachtte betaald te worden en geraakte tôt in het bureel van den negenden auditeur aan het Rekenhof. Maar de dood, de groote Vereffenaar, viel zonder gevraagd te zijn binnen en vereffende met hem zijne eigene rekening. Hij liet het wrdrag na aan een zijner familieleden uit Connecticut, Vengeance Hopkins genaamd, die leven bleef gedurende vier weken en twee dagen, zoo het tijdsrekord slaande; maar vier en twintig uren te vroeg vertrok om door den twaalfden auditeur ontvangen te worden. In zijn testament liet hij het kontrakt na aan zijn oom, 'n genaamde O' Gai-Gai Johnson. Dit erfdeel wierd rampspoedig voor O' Gai-Gai. Zijne laatste woorden waren: « Beween mij niet. Ik sterf gaarne ». — Hij loog niet, de arme drommel. Zeven ander? personen erfden opvolgentlijk het kontrakt. Allen stierven. Toen geraakte het eindelijk in mijn handen. Ik erfde het van een bloedverwant, met name Hubbard, Beth-lehem Hubbard uit Indiana. Hij had met mij langen tijd in onmin geleefd. Maar bij zijn laatste oogenblikken liet hij mij roepen, verzoende zich volledig met mij en gaf mij, al weenende, het os-kontrakt. Hier eindigt dus de geschiedenis van het kontrakt tôt op den dag dat het in mijn bezit kwam. Ik ga nu trachten, onpartijdig, aan te toonen, voor de oogen van de natie, wat mijn aandeel was in deze zaak. Ik nam het kontrakt en de rekening van reis- en vervoerkosten, en 'k ging mij bij den Voorzitter der Vereenigde Staten aanmelden. — Mijnheer, zegde hij, wat begeert gij? 'k Antwoordde: — Sire, op den datum, of zoo iets daar omtrent, van 10 October 1861, heeft John Wilson Mackensie, van Rotterdam, graafschap Chemung, New-Jersey, overleden, eene verbintenis aangegaan met het gouvernement tôt levering aan generaal Sherman der totale som van dertig vaten ingelegde os... Daar hield hij mij staan en dankte mij met zachtheid, doch met beslistheid af. 's Anderdaags ging ik den Staats-sekretaris bezoeken. Hri vroeg:.— Welnu, mijnheer? 'k Antwoordde: — Koninklijke Hoogheid, op den datum, of zoo iets daar omtrent, van ion October 1861, heeft John Wilson Mackensie, van Rotterdam, graafschap Chemung, New-Jersey, overleden, eene verbintenis aangegaan met het gouvernement tôt levering aan generaal Sherman der totale som van dertig vaten ingelegde os... — Genoeg, Mijnheer, 't is voldoende; dit bureel heeft niets te maken met os-leveringen. 'k Wierd gegroet en voortgezonden. Ik overwoog daarop rijpelijk en besliste 's anderdaags den minister van zee-wezen te zien die zegde : « Wees kort, Mijnheer, en ver-klaar u? » 'k Antwoordde : Koninklijke Hoogheid, op ion October 1861, of zoo iets daar omtrent, heeft John Wilson Mackensie, van Rotterdam, graafschap Chemung, New-Jersey, overleden, eene verbintenis aangegaan met het gouvernement tôt levering aan generaal Sherman der totale som van dertig vaten ingelegde os... Goed. 't Was ailes wat men mij zeggen liet. De minister

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.