ZONDAGSBLAD Byblad van " VOORUIT ,» ZONDAG 23 JULI 1916 Tweede Jaargang - Nr 13 Prijs : 5 centiemen Uit ons Leven Meiieve, het schemerduistert, 't iaatste goud- en oranje-streepje îs op den topgevei vergrijsa. ije neinei îs mec zoo neiblauw meer maar wordt giazig-groen daar, liooge, en rozig met biauw aoort>ciiijiieaûe tuie overtrokKen guider verre, achter de torens. En îk voel me zoo vreemd, levend in hennneringen, nu^at onze dagen slijten, een-tonig gelijk, zonneloos als in 'n kwaden droom. Eaat me, meiieve, laat me eens uitspreken, droomen-m-woorden dien zonnigen tijd toen we leven begonnen. We zaten toen, net ais nu, m de kieme kamer van ons klein huizeke dat ginder tenden het volkspark stond. We zaten er alieene met onze oneindige lieide. 't VVierd ook avend en de duisternis vlokte zachte neer als 't vallen van wattige sneeuw. ik zag nog enkel den boog uwer vieesch-ge lippen en voelde in nnj dringen den langen, geheimnis-vollen blik die gleed van onder uwe lange, bruine wimpers. En ik zag de ronding van uw voorhooid dat met heel groot is, -— mets anders ; uwe haren smolten weg m de zwarte-grijze webbe die om onze hoofden spon en gansch de kamer volzweefde. We lippe-spraken zacht van onze liefde, van eene een-voudig-gelukkige, eenvoudig-grootsche toekomste. Als we zwegen voelden we onze gedachten samenvloeien en schep-pen het éénig beeld, dat daar hoog boven onze hoofden moest staan als 'n remonstrantie ter aanbidding: het kind! De stilte vezelde lijze als het dijnen van gedempte ak-koorden en wanneer g'uwe zachte handen over m'n arm liet glijden en de toppen uwer vingers streelden de rugge mijner handen, dan voelde ik 'n rilling die U ook door-voerde en we g'ieken twee heiligen in extaze. Zoo hebben we vele avonden te zamen gezeten tôt we van de lippen van den dokter hoorden vallen het woord, het groote woord der aankondiging : «Gij zijt bevrucht!» Dan heb ik u omhelsd want uw lichaam was geworden de schrijn die borg den schat waarover we beiden zouden waken. 't Was 'n geluk, het groote dat zich niet uitte in jollige daden, maar ons wijdde tôt priesters in den tempel des levens. De uren hebben we geteld, brandend-verlangend naar den dag, den stond waarop het woord vleesch zou worden. 'k Zie ze nog, uwe lang-uitgesponnen vingers, naarstig werken aan de vele dingjes die 't lieve engeltje zou dragen ! Wanneer er zoo'n stukje àf was dan bezagen we 't en betastten het en bezagen het nog eens. Uwe oogen zochten de mijne, mijn blik kruiste den uwen en we glimmelachten, zalig. En de Iaatste moeilijke dagen kwamen, dagen van leed, dagen van knagende onrust. Mijn eerste woord bij ons oritwaken was geen morgengroet maar eene vraag die in m'n oogen lag en traag-benauwd van m'n lippen kwam : «Is 't voor vandage meiieve?» Dan ving ik weer dien lan-gen blik, dien geheimen liefderijken blik, en uw mond plooide tôt 'n droeve glimlach : « 'k Weet het niet m an 'k zou het wel willen... Het wordt zoo lastig, en zwaar... en 't woelt zoo!» En uwe pijn maakte me blijde. 't Woelt> 't leeft, 't Leeft! het oorbeeld onzer liefde! Weet ge 't nog meiieve? Ja? Niet? 'k Zie 'n traantje diamanten in uwe oogen en 'k voel de streelmg van uw' handen, als toen... Het was 'n drukkend bange avend tôt we slapen gingen ; gij waart zoo opgeruimd en ik zoo vurig minnend. We sliepen zachtjes in, de oogen in de oogen, als over maan-den.Maar 't had nog geen middernacht geslagen als ik uit 'nen lieven droom ontwaakte en zag stappen in de duister-nis, gebogen, de handen op de heupen, 'n witte schim, een oude vrouw gelijk. 'k Ontstak het licht en zag uwe trekken zoo verwrongen, uw stap zoo traag-slepend en zwaar. Het vlammeke van het lampje bibberde; het uurwerk tikte traag en buiten was het onweer. De wind blaasde, schudde aan de boomen in 't parle die we zuchten en kreunen hoorden, draaide om ons huizeke met 'n chroma-tisch gefluit. We waren als twee schipbreukelingen in 'n ziekelijk schuitje, op den grooten oceaan. En als de wind stilde en bedelde aan onze deuren, de regen eentonig weende tegen onze vensterruiten, dan klaagdet ge : «Moet het zoo lange duren?!... 'k Hebbe me aangekleed en ben door 't grootsche onweer gegaan om de vrouw die u helpen zou. Wat was het woord barbaarsch-wreed dat ze onachtzaam sprak. « 't Kan nog lange duren!.» Uwe klacht was zoo wanhopig-droevig ! Men zond me slapen, maar hoe zou ik kunnen rusten ? Hoe kon ik slapen als m'n harte bonsde m m'n binnenste en geheel m'n lijf één trillen was van waanzinnige vrees? 'k Ben weer op straat geloopen tusschen de boomen die loeiden en klaagden hunne reuzenkracht. -k Hebbe de wind en de regen m'n verhitte'lichaam laten koelen. En toen er in de lucht 'n kleine klaarte speelde en 'n nieuwe dag geboren was dan stond ik in de kerk ! Ik wist niet hoe ik er gekomen was noch waarom ! Waarom? Meiieve, ik wist het niet. Bidden, — waarom? Als gij zoo oneindig veel leedt ! M'n goden waren t' huis ! 'k Stond er star te kijken op de lichtjes aan het altaar, tôt uit m'n oogen tranen sprongen en ik vluchtte het groote huis dat zoo drukkend klein was. 't Wierd dag toen ik terugkwam — 'n grijze najaars-dag. 'k Hoorde uwe stemme, de klagende: 'k Hoorde m'n name... 'k Was bij U. «Waar hebt ge geweest, jongen?» vroegt ge mij.«.'k Zal er in blijven !» 't Schemerde voor m'n oogen, 't was als 'n reuzenhand die 'n geheele wereld op m'n kop neerduwde. Men zou me m'n vrouw ontnemen en het ongeboren leven dat leven moest? 'k Balde de vuisten, prangde ze tegen m'n hersens en toen... Men kreeg me uit de kamer en ik stond roerloos tegen de deurpost geleund, te vangen de smartkreten mijner vrouw. Ik was als 'n Dante badend door de verdoemden zee. Ik wilde denken, me den dood mijner vrouwe voor-stellen maar 't en ging niet, 't begon te dwarrelen in m'n kop, de vreemdste beelden volgden er mekaar op — 'k en dacht niet, 'k was 'n beeld, 'n marmeren beeld, koud en ongevoelig. ' Tôt ik weer uw kamer binnentrad.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.