DEVLAAMJCHE s Ie Jaargang. — Nr 4. Zondag, 5 Mei 1918. Prijs 10 centiem. EENE DOMSVIc STREEK ONZER R£CHTERS ! — Een der burchten van het verfranschend steLel in Vlaanderen, is seder.t 1830 het gereht. <*'■ Die rechters stonden altijd boven het volk. Om ons te dwingen te ontvlaamschen, deden zij ons op elken oogenbiik ondervinden in beurs, vrijheid en rust, hoe gevaarlijk het was geen Fransch te spreken. Zij waren niet voor het volk; het volk was voor hen gemaakt. Zij waren betaaid met de centen van dat volk; !' niaar zij waren vies van de taal van t Voik. — Erge gevolgen van dat stelsel. In de jaren 1860 werden de Vlamingen Coucke en Goethais door die rechters onrechtvaardig veroordeeld, en te Charleroi vielen hunne koppen, doordat de Rechter» geen Viadmsch kenden; en a hoewei later de schuldigen bekenden, werden die beide families nooit in eer hersteld. Zonder de tusschenkomst der Flaminganten, be^tond dit schreeuwend onrecht nu nog. In de Burgenijke recht-,, banken werden onze burgers gedaagd, beoordeeld en veroordeeld zonder één woord te begrijpen van de beschuidigingen. Hoeveel mens "hen zoo geruineerd 0^ Werden, is niet te berekinen! Tegen de wet in gingen de advokaten, met schuldige medeplichtigheid der voorzitters van de Rechtbanken, voort in het Fransch te pleiten en dwongen de arme Vlamingen hunne toestemming af, veroordeeld te worden zonder iets van het pleidooi te begrijpen. De Rechtbanken waren voorkamers van de Franschkiljonsche clubs, de Fransche agentschappen en der vuigari ateursl — Wee den Viaamschge2;inde, die net gebruik zijner taal dorst jgj eischen, de Procureur des Konings snauwde hem toe : « Nog een rekel, die geen Fransch wil spreken ». Het fortuin, de vrijneid en de eer van elk Vlaamsch burger was elken dag in gevaar door de dolle Vlaamschhatende razernij onzer Rechters, want waai het recht van den eenen mensch wordi geschonden, zijn de vrijheden van alien in gevaar. Nu het Vlaamsche Volk rerht moet afdwingen met medewerking van den bezetter, nu hebben zij weer, door hunne onbezon-nen werkstaking de belangèn der burgers en werklieden geschaad op de wraakroepenste wijze. Zij wil en niet meer werken omdat zij *t Vlaamsch, de taal der armen, der verdrukten, der uitgezogenen, moeten gebruiken. Wat zijn de gevolgen? D*; Vlamingen zu len voortaan door vreemdeiingen, officieel zelfs vij^n den, berechtigd worden in eene vreemde taal, want van den bezetter kan niet geëischt worden, dat hij het noodige getal rechters, die onze taal spreken en schrijven, levere. Zonder voorloopig tegenstrijdig onderzoek zullen de vonnissen verwezen worden. Vreemde straffen, naar het Duitsch stiafwetboek, zulien toegepast >vorden. Duizenden ambtenaars, tegen hunnen zin gedwongen mede te staken door den dwang der Fransche agenten, woiden broodeloo» gesteld; door rechters, advokaten, deurwaarders, beambten, bedienden, omdat eenige Franskiijons hunne Vlaamschhatende drijverijen willen doorvoeren. Hunne koppigheid zullen wij hetalen! Maar uit hunne lichtzinnige dwaradrijverij, hunne onverantwoordelijKe dwaasheid, hunne onbezonnen handelwijze, zal weer iets goeds geboren worden. De Raad van Vlaanderen moet nu onmiddellijk de hervorming van het Gerecht in nanden n«=men. Wij moeten vlaamsche rechters, met vlaamsche gedachten, vlaamsch gevoel en vlaamschen rec.itazin hebben. Wij eischen louter Vlaamsche Wetten, en wiLen niet langer vechten tegen Fransche onkunde, Fransche onbevoedheid en Franschen moedwiil Vlamingen van Gent! oteunt dien eischl [dagklapper j MEI Zondag 5e Mei. — Geboorte van Jacobs Kats, tooneelschrijver, Antwerpen 1804. Maandag 6e. — Dood van Eug. Stroobant, tooneelsdirijver, Brussel 1839. Dinsdag 7e. — Geboorte van Theodoor van Rijswijck, dichter, Antwerpen 1849. Woensdag S'. — Geboorte van Wessel Scholten, geestelijke schrijver, Amsterdam 1785. D'onderdag 9e. —O. L. V. Hemelvaartdag. Vandage wordl na het laatste woord van het Evangelie de Paaschkeers uit-en weggedaan, beletkenendadaardoor dat Kristus is verrezen. « Zoo de Heilige Kerke pleegt te doen, makende hare bezonderste leesstukken epos en drama » zegt Guido Gezelle. Vrijdaa 10e. — Geboorte van K. L. Gijze-linck, prozaschrijver, Oudenaarde 1793. Zaterdag IIe. — Geboorte van Anthonie Oudemans, taalkundige, Dordrecht 1798. VRÂAGSKENS Veronderstel dat het revolutionair léger van Trotski en Lenin zegevie-rend in België valle, het achturenwerk, zuiver algemeen stemrecht, enz. inv-voere, en gelijk het in Rusland ge-beurd is, de bijzondere banken af-schaffe en ze tôt staatsinrichtingen vervorme, zouden de heeren sociahs-ten deze hervormingen van de hand wijzen omdat zij ze verkrijgen van nen vreemden bezetter ? Waarom aanzien de socialisten het dan voor zulk groot misdrijf als de Vlaamschgezinden van de tegenwoor-dige omstandigheden, gebruik maken om onbetwistbare rechten voor het VI. volk te bekomen ? De socialisten willen besturen geza-menlijk met eenen Duitschen burge-meester, doch zij willen niet besturen met de twee Vlaamschgezinde schepe-nen.Zeer wel ; maar hoe komt het dat de socialisten zoo overal willen besturen met de grootste kapitalisten,, ja met dezelven die zij gedurende jaren uit-gescholden hebben voor de grootste vijanden van 't volk en die zij namen en toenamen en bijnamen en lapna-men naar het hoofd geworpen hebben, die men in een welopgevoed gezel-schap niet herhaalt ? Eene vreemde taal aan een volk op-dringen is slecht, maar *t is nog veel slechter 't gebruik eener klassentaal te willen invoeren. De klassentaal is de hoogste uitdrukking der diepste verachting die een stand voor een an-deren stand kan gevoelen.Een klassentaal zegt zooveel als : gij die de volks-taal spreekt, gij behoort tpt een min-derwaardig ras tôt hetwelk ik mij schaam te behooren; gij zijt zelfs mijn gelijke niet beschouwd onder het algemeen begrip van mensch; gij zijt in mijn oogen minder als een mensch. Waarom dan, in plaats van de hand te reiken aan deze die de afschuwelijke klassentaal tôt haar ware roi van bij-\omende taal willen beperken en met woede en haat in 't hart, samen gaan met de partijgangers dier klassentaal het jransch, zij die dan nog tezelver tijd gansch hun leven lang de hevige bevechters zijn geweest van aile volks-gezinde hervormingen, en waarvan meer dan één rijk geworden is op de uitbuiting van de werklieden, ja als men mag gelooven 't geen de heer An-seele in een zijner eerste redevoeringen in de K amers gezegd heeft : op den rechtstreekschen roof van het loon der gentsche wevers en spinners ? Zijn het edele verhevene gevoelens die de socialisten drijven tôt zulke vreemde, en met de gezonde rede strij-dende houding,. ofwel zijn het redens wier oorsprong vooral te zoeken is in eigene persoonlijke gevoelens, in oude veeten e:i hartstochten ofwel die te verklaren zijn door finantieelen dwang ? Hulde aan het Werk. Zoodra in Vlaanderen het woord arbeid wordt vermeld, doemen onwillekeurig voor-ste'ilingen in den geest op, waarin de zwarte • kleur van uitputting, ellende, zweetstelsel en verdrukking overheerscheru Het rozige, het zedelijke, het scheppende van den arbeid treden nooit als overeenstemmende tint in het tafereel van ons werkend volk op den voorgrond. Hier in het iand, waar het meest gewrocht, het nijdigst gewerkt, het langst gezwoegd wordt, kennen de meesten van ons niet het* vroolijke werk maar het pijnlijk afbeulen, niet het kunstige afwerken, maar het grove vervormen der grondstof, niet het weelde verschaffende loon maar het slecht betaalde werk. Want in Vlaanderen dient de weelde, die de arbeid in overvloed schept, niet den meer ontwikkelde van ons volk, om weelde rondom zich te verspreiden. om door zijn soc aal werk zijn volk op te lichten uit dank-baarheid voor het wistgevende verschafte werk ; om uit liefde voor dat volk dat hem rijk maakt, bij te dragen door goud en hart, door minzamten groet en christelijken steun, tôt het afronden der sociale verhoudingen, neen, hier is de rijkgewordene een man, die gewild staat buiten en boven zijn volk, die niet» voelt voor dat volk, die dat volk haat. Immers de rijke vlas- en katoenbaron is een zoon uit het volk : de grootvader van een Feyerick was een arme leurder met garen en lint, de vader van Be.tTnae.rt blies den schuiftrompet in de danszaal van Par-nassus en de grootvader van een Braun was een eenvoudig onderwijzer. Staatsminister Van den Heuvel's vader was een eenvoudig schoenlapper, die geen woord Fransch verstond, maar de zoon bewetrt geen Vlaamsch te kennen en doet alsof hij ons ergens uit een Parijsch département was overgewaaid. Zoo hebben al onze rijk?eworden men-schen onder den dwang van het regiem, met het verkrijgen der weelde, de taal van hun volk verlooehend, verleerd. Een diepe kloof is tusschen volk en hoogeren stand geslagen. Niet alleen een sociale strijd, maar een taa'strijd over-heerscht hier in Vlaanderen, Franskiljon en uitzuiger is synoniem in dit Iand. De verhoudingen tusschen kapitaal en arbeid zijn door den taaldwang nog verscherpt. De arbeid door de Vlaamschsprekende zwoe-gers geleverd, is minder dan elders geëer-biedigd, de voorwaarden van dit werk ~zijn onmeedoogender, de werkerstoestanden wreeder, want koele berekening alleen over-stemt ailes ; onze Franschgezinde kapita-listen hebben geen hart voor een volk, dat zij niet eens begrijpen. Terwijl een Vlaamsche De Beuckelaer van Antwerpen, in zijne reusachtige werk-huizen, liefde en eerbied veeleer dan scherpe tucht en koude dwang laat heerschen, steunt hier de gansche macht der Franschgezinde heeren op hongerdwang, slavendrijvers en zweetstelsel. Hier is de arbeid minder geëerd, omdat Ge naat der volicstaai bij den parvenu over-heerscht. Hij moet edel van afkomst, groot van famille schijnen en wil door 't smooren van zijn Vlaamsch gevoel zijnen lagen oorsprong doen vergeten. Daarom juist dient de arbeid in Vlaanderen meer dan elders geëerd en wij juichen met onze nationalistische vnenden : Leve de Arbeid! Hulde aan de hron van aile goed, aile welvaart en aile geluk •' Bloed voor Recht Het roode edele lèveàsvocht, de brui sende ziel van de jeugdige myiinen. kraeht, stroomt zonder- vertijen verloren. Vlaanderen's hairt 1 gt nog altijd geopend en het leven de bloed' wordt in zœdende haat-hitsing al maar yan vergoten met den ijdelen waanziri der hopelooze ver. twijfel'.ng en den hoogdravenden waan van machtsverblinding, of als een slaaf-sche betuiging van aanhankelijkheid le. gehover de groote besehermetide mogend. heden d'ie er niet îegen opzien van den zvvakkeiing tot uitbloedens toe de ver-geefsche opoffering zijnef krachten en aeoderen te vei'gen. Duizenden en nog •duizenden zijn ge'_ vallén en begraven op den Vlaamschen moedergrond, nog lagebjks staan tien-duizende vlaamsche leven,s bloot aan den oorlogsdood, de eenige roi welke hun door de zich veilig-voeJende leiders wordt toegedeekl, m zwijgende stomme gela-tenhe.d tot het einde. Wij allen -hebben den smaad, ,het onrecht, de verkrachting gevoeld en be-leefd, maar de mtgelezenen onder ons, de karn van onzen stam, de toekomst. bloei der hoop en der liefdfe wordt onge. nadiglijk koel geslachtofl'erd aan de groothe.dsdroomen van den verfranse,h-ten staat. 85 % der gesneûveilden in het Beigisch leger zijn Vlamingen, smarte. lijk bloed'ige bevestiging der onve,rbroken trouw aan hun Iand, 't Iand dat voor hen niet is het vreeimd raadsel van het onbe. zielde beigisch staasbegr.p, maair het in-gewortelde natuurgevoel der gehe<cht_ heid aan hun levensmidden en omgeving de onvervalschte belijdenis van hun on. bewuste krachten hun slumerende liefde tot hun ! eigendommelijk Iand. De; edele geest van solidariteit en taw aan de gemeensdiap. Wie bet Beigisch leger; kent van voor den oorlog, met zijn uit-sluitend franschen geest waar de vlaamsche meerderheid werd opgeleid en bevo. len in eene vreemde taal wat in geen Iand ter wéreld geduld werd; waar de on. begçepen omutgevoerde bevelen een vloed van smaadwoorden en istraffen op de naar natuurlijken aanleg en ver. -m ! standelijk b.svattingsveirànogenj toch niet im.mderwaaildige \ ïamingen dteed , neer1 komen; waar de viaamscUonkuna;ge ^e_ neesheeren eri gasthuispersoneel voor de Vlamingen de schouders oj)haalden en met een onmensçh.gebaar hunrier ver-zorgmg onwaandig keur'den; die, zullen aiien wel reeds voor den oorlog het. nns-dad'.ge en hatelijke van dit beigisch re. geeirmgstelsel henben erkiend. Waar de oorlog een ramp is voor aile volkeren blijlt hij echter voor Vlaanderen een o n verge te,lijke aarlslag, een ter-gende misdaad bewust.gewikl en koel overlegd en u.tgevoerd tegen het Volk van Vlaanderen. Het moet niet worden bewezen, de offleieele verlieslijsten zijn voor 't niinst betrouwbaalr; maar terwijl du'.zendeni_onzer jongens gevallen zijn tegenover lionderdeji Wale'n, omdat zij in de kleine rangen het gros der regimen. ten vormen, omdat zij de onbegrepen bevelen verkeend hebben uitgevoerid, omdat eene nauwe samenweikmg n kriti. sche oogenblikken van gevaar of dringend vereiseht handelen met de Waien onmo-gelijk wâsv zijn er nog duizenden ten onder gogaa.n n het vreemd onbegrepen en verlaten zijn door hunne vlaamsch. onkundige verzorgers, hebben duizenden onder -de versrhopning in afzondering ge- leden tôt in den dood. • Begmt de regeenng in te zien dat wel. dra ailes veirloren is, vreest1 ze voor de ijzei'leeuwen die de uitdagende verban. mng, de ai-reststraf, net verbod op het zingén; van Vlaamsche Jie'deren, de on-derdrukk.ng der Irontbladen en vereeni. gingen moe worden. Het kan alieen de vr,ees zijn welke de belgische legerleiding laatst ertoe heeft geifracht de toepassmg der wet van 1913 te beloven door het vormen van commissies van toezicht op het taalgebruik in het leger. Na drie jaar en haif oorlog durft de belgische stiefmoe-der het de reeds voor 5 jaar aan de Vlamingen toegewezen rechten te erkem nen, na voor deze een bloedtol gedurende. dr e jaar en haif te hebben gevergd. Vlaanderen erkent het valsch spel, de schalkheid dier lie,den in den nood. Ehge. land wil ook rèeht sjacheren voor bloed, het wil den Ieren hun leven en hun volkskracht afwoekeren tegen een valsch. n prijs n een gedwongen koop met d'en dolk in de vuist. Maar op het Groene Eiiand onlwaàkt de tegenstand tegen de srhijnheilige nzichten ' van Albion; aan het front en hier zullen de Vlamingen het late naberouw, «de hiecht onder de galg» weten te doorsrhouwen en zich net aan den haverschen lijmstok laten vangen. ONVERSTANDIGE POLITIEK Veel tribunalen in Belgie hebben het slim gevonden werkstaking te spelen. Nochtans, hoeveel der heeren rechters hebben zich vroeger niet streng getoond tegen werk-sta^ers, als 't natuurlijk werklieden waren? Men herinnere zich slechts de strengk toepassing van art. 316 van 't strafwelboen tegenover de werklieden ; en van den anderee kant de uitzonderlijke ja gansch uitzonder-lijke toepassing van gemeld artikel tc^en de bazen? Wij weten het, 't is wel niet uit vrijen wil dat veel rechters staken 't grootste deel zou liever voortzetelen. Doch wie niet volgt is een slechte vader-lander, een verrader en weinigen hebben moed genoeg, om in 't belang hunner mede-burgers met een slecht oog aanzien te worden door de ophiisers. De bezettende macht heeft die heeren laten begaan en zekere haantjes vooruit waren er reeds bovenop De Duitschers, zoo blageerden zij in slecht fransch, dorsten veel doch aan advokaten en aan 't gerecht roeren dat durfden zij n:et. Zij bewezen nog eens te meer dat zij de Duitschers niet kenden evenmin op bestuur-lijk gebied als op militair gebied. Ze komen het no^maals te ondervinden. In t algemeen bestuursgebied is reeds eene verordening verschenen waardoor : 1° Aile burgerlijke Belgische rechtbanken ophouden te bestaan. 2° De strafzaken zijn in handen gegeven van Duitsctie rechtbanken. In een woord 't is tijdelijk (zoolang het de Duitschers belieft) uit met de inlandsche rechtbanken in Vlaanderen en Wallonie en de advokaten kunnen steun vragen aan 't Werkloozenfonds. In Oost- en West-Vlaanderen is de verordening nog met afgekondigd en misschien zal deze dank de bemoeiin-^en der VI. kunnen voorkommen worden. Wij zeggen echter misschien. Ziedaar de gevolgen der onbehendige en dwaze hbuding van eenige ophitsers. De werkstaking is en blijft eene dwaze onbehendige daad, op privaat gebied en ook op politiek gebied. Op Privaat gebied. Wat schade doet men daarmede aan de Duitschers? Niet de ramste Als de processen hun gewonen loop niet nemen kunnen lijdt daar niet een Duitsc îer door, maar wel onze eigene Iand-genooten.W are daardoor 't minste voordeel bekomen voor den uitslag van den oorlog men zou 't nog kunnen aannemen. Doch in deze beroerde tijden nog meer V'rwarrin" bren-gen in de zaken uwer eigene 'andgenooten is dood eenvoudig dwaasheid, uw eigen gees-selen om uwe vijand te tergen : dat doet zelfs geen zot. Allons, laat ons geduld hebben, 't en is maar een dwaasheid te meer bii de lange reeks dwaasheden hier tijdens den oorlog bedreven. Op Staatskundig gebied. Min dan ooit is het zeker dat Duitsc Iand eens overwon-nen wordt. Op veertig da en hebben zij meer terrein gewonnen en meer kanonnen genomen dan de alliés op drij jaar. Het is veel waarschijnlijker dat zij het zullen win-nen. We:k belang hebben wii er bij de Duitschers eenen haat te toonen en eenen onwil die hen meer en meer wantrouwig moeten maken jegens de voile vrijheid en de onvoorwaardelij ie onafhankelijkheid van ons Iand? Als de houdin? uwer bevolking zulke is dat de Duitscheis er uit mopten afleiden dat wij ten allen tijde bereid zullen zijn met hunne vijanden samen te spannen moet men bij hen 't gedacht en de begeerte verstillen ons ten minste n.et geh.el en gansch los te laten. De oorlog is hier losgeborsten, 't kwaad is nu eenmaal gebeurd. t r bes'aat maar eene wijze politiek : trachten te bekomen dat de gevolsen ervan zooweimg schndelijk worden als mogelijk voor de toekomst. DuitscMand wat er ook gebeure blijft een machtig Iand en onze machiigste gebuur. Generaal Brialmont en na hem Generaal De Witte schreven reeds van over dertig jaar : « EngeLnd an ons weinig hel :>en (wij helpen Engeland) wij hebben er alie belang bij wel te staan met Duitschland. » Die mannen nogthans waren geen V aam-sche voorvechters en wie z ju durven zéggen dat zij hun v derland verrieden ? Wat zij over 30 jaar ze den is nu neg waar en zal het in de toekomsi nog meçrzijn. Doch sommige rijke franskiijons bekom-meren zieti veel meer om hunnen haat jegens ailes wat Vlaamscti en germaansch is dan om de algemeenhe d van hen volk. Hunne politiek is goed als Fransche of En°elsche politiek doch ni t als nationale politi k. Wat kan t hun schelen : ze zijn riik doch als hun slachtoffers ooit aan hun deur zullen kloppen weten wij heel goed hoe ze zullen ontvangen worden. X.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.