NATIONAL TENBLAD DAGKLAPPER MEI Zondag 12e Mei. — Geboorte van T. M. Looman, prozaschrijver, Amsterdair 1816- Maandag 13e.— St-Servaas van Tongerer en Maastricht. Dinsdag 14e. — Dood van dichter J. B.Wel lekens in 1726, Woensdag 15e. — Ste-Dymphna van Gheel Dortderdag 16e. — Dood van Antoon d( Roovere, dichter, Brugge 1462. Vrijdaç 17e. — De Gelukzalige Celestinui van Ronse. Zalerdag 16e. — Geboorte van Rudol Bake, prozaschrijver, Zeetfen 1811. Waarom nîef? Als men de franskillons wil geloo ven, ze zijn .er niet tegen dat, na dei oorlog, de Vlamingen zekere rechtei bekomen. Doch Vlaanderen moch zijne rechten niet, aanvaarden van d< Duitschers. Hoe dikwijls dit ook weerlegd is toch is het nuttig hierop terug te komei omdat het eene reden is die indrul maakt op veel menschen, en aan vee < lauwen een voorwendsel geeft om hui zwakke houding te rechtvaardigen. Veronderstel dat de vrijmetselaar hier lange jaren aan 't hoofd zijn ge weest: zij hebben de priesters verjaag< en de kloosters gesloten, in plaat van Duitschland is t katholiek Oosten rijk hier binnengevallen. De katholie ke Oostenrijkers vinden hier eene ver drukte katholieke bevolking en zeggen dat kunnen wij niet dulden. Ze doei de wetten der vrijmetselaars te niet ei zeggen tôt de gebannen paters e: priesters : kom terug; uw recht is hei steld; de bevolking van Vlaanderen i katholiek en wij dulden niet dat een katholieke bevolking zoo onrechtvaai dig behandeld wordt. Meent ge dat er een pater of pries ter zou gevonden worden die zou wei geren naar Vlaanderen terug te kee ren omdat het een vijand is die her zijn recht geeft ? Ze zouden zich aile: haasten om terug te keeren en vinde: dat de Oostenrijkers toch nog zulk slechte menschen niet zijn. Doch waarom zouden wij, Vlamir gen, nu ons recht dat wij te vergeefsc eischen niet mogen aanvaarden. Het ben wij zelfs het recht het te weigeren Neen, 't is ons plicht het t,e aanvaarde en hoe meer rechten wij machtig kur nen worden hoe meer wij er moete nemen. Men kan een recht ôf ee voordeel uit fierheid weigeren voc zijn eigen persoon. Men kan dit ni< en men mag dat niet voor een voll Voor 't Vlaamsche volk min dan voc een ander. Waarom? Omdat het Vlaamsche volk min da een ander in staat is zijn recht te ve overen. Immers Vlaanderen wor< verraden door dezen die het zouden moèten verdedigen. Onze natuurlijke voorstaanders,, t is te zeggen de rij-ken, de machtigen, de hooge geeste-lijkheid, zijn de eerste en de ergste om orjp te bekampen en ons volk in de i . verdrukking te houden. Als Polen, Czechen, Croaten, enz., voor hun recht streden, streden geeste-lijk en edelman, hand in hand met het volk. Hier niet. Voeg daarbij de onderduimsche hulp die de vijanden van Vlaanderen ontvingen uit Frank-rijk en de lamlendigheid van ons volk , ten gevolge van eeuwenlange verdrukking, geestelijke en stoffelijke ar-[ moede. Vlaanderen kon slechts gered wor-; den door een mirakuleus toeval. Dit toeval is er. Geen gebruik er van ma-ken ware domheid en zonde. 't Geluk . heeft maar een haar op het hoofd, zeg-! den de Grieken; grijpt gij het niet als i ge er de keur van hebt. nooit meer zult t ge het yangen. Nu zal Vlaanderen ge-; red zijn of nooit. Geen enkele Vla-ming mag dus deze gelegenheid laten voorbijgaan of hij pleegt verraad je-1 gens zijn volk. . Als wij ons daarenboven gedenken 1 hoe Walen en Franskillons als vergel-j ding van al 't bloed dat de Vlaamsche jongens voor hen gestort heben, ons 3 ondergang en vernietiging voor Vlaan-_ deren beloofden, dan nog meer moe-] ten wij de noodzakelijkheid gevoelen, s van de gelegenheid gebruik te maken om in eens al onze rechten te verove-ren.Deden wij het nu niet de franskillons zouden de eersten zijn om met ons te lachen en als wij na den oorlog ons recht zouden vragen zouden zij ons toesnauwen : gij verdient het niet. Gij . hebt eene uitzonderlijke gelegenheid s gehad. Gij hadt uw recht maar te ne-e men 't werd u aangeboden. Doch gij _ waart te laf; gij beefdet voor ons ge-schreeuw ; gij dortst het niet trotseeren door ons, uwe vijanden, uitgeroepen _ te worden als verraders.. Verga nu met - schaamte en schande. i Zoo zouden de franskillons spreken a en met recht, doch wij zullen hen deze m gelegenheid niet geven. Vlaanderen e zal gered zijn en al jvie nog een grein-tje Vlaamsch gevoelen heeft, zal ons t- gelijk geven. Velen van nu af, en al-h len, eens dat de verbittering door den i- oorlog verwekt zal vervlogen zijn en ? het verstand niet meer zal verduisterd n zijn door vrees of hartstocht. ° Bestaat er esn Duitsch gevaar voor Zuid-Nederland Men heeft het op aile tonen en op aile c. wijzen verkondigd dat de Verbondenen enkel oorlog voeren uit zuivere liefde voor dé kleine, verdrukte volkereny die onder het juk der Middenrijken zuchten. En wie zoo kortzichtig, zoo dom was het niet te r" willen gelooven die heeft het moeten inzien. It Zij hebben Griek'enland van den koning D MEDE R Ie Jaargang. — Nr 5. Zondag, 12 Mei 1918. Prijs 10 centiem. ALS EEN VOLK STERFT ■■■ Als een mensch -sterft, veriiest de maatschappij zijn werkvermogen, zijne geestesgaven, zijne rijke ondervinding en in de wereld is een stuwkracht minder. Als een familie uitsterft, gaat een middenpunt van volksopvoeding, spaarzaamheid en beoefening van burgerdeugd verloren. Als een volk sterft, veriiest de menschheid het eenige middel tôt verbreiding der beschaving en verhooging van het levensgeluk van een bepaald ras. — Hoc sterft een oolk ? Zoolang een volk zijne taal behoudt, is er altijd hoop, dat dit middel tôt wekken en uitdrukken van gedachten, het eens zal doen opstaan uit laagheid, armoede en onkunde. Een volk is dood als het zijne taal veriiest; dan mist het elk werktuig om door onderwijs, opvoeding, kunst en wetenschap zijne plaats onder de zon te behouden. Wil men daarom een volk kapot maken, dan moet men het zijne taal onttrekken! Wie naar eisc-h der kunst, een moedig paard wil temmen, moet door 't slaafsch gebit, vooral zijn mond beklemmen, zei yader Willems, de vader der Vlaamsche Beweging. Wte boet voor den ondergang van een volk ? De grootnijveraar en grootkapitalist helpen gewooniijk mede aan het uitroeien van hun ras en worden met dividen-den, gunsten en tarieven daarvoor ruimschoots betaald. De lijke burger koopt met geld de ongemakken der taalverdrukking af en verandert van taal ten koste van de ontwikkeling en de toekomst zijner afstammelingen, maar hij lijdt zelf niet. De arme echter lijdt gedurende eeuwen armoede, onwetendheid en verwildering, als de taal van zijn volk in den doodatrijd ligt. De verdrukker van eene taal inderdaad maakt zijn eigen volk machtig in kapitaal, nijverheid, handel, en gebruikt den verdrukte als lastdier, als koelie, als werktuig om het vuile en lastige werk te verrichten en zich te zijnen koste te verrijken. Daarom is de Vlaamsche ulerkman zoo diep cllendigl Gelijk de Basken in het Noorden van Spanje de lasten sleuren en de Span aard van het leven geniet, zoo tiert de Franskiljon in Vlaanderen op het zweet van den Vlaamschen werkman en evenals in Spanje de taal der Basken gehaat, verdrukt wordt, zoo wordt hier de volkstaal getergd, geschuwd en uitgeroeid. Taalverdrukking en volksellend» zijn onafscheidbaar van elkander. Werk. liedenl overweegt dit well In uwe taal alleen kunt ge onderwezen, beschaafd en bekwaam worden. In uwe taal alleen kunt gij uwe kindeien doen opklimmen op de sociale ladder. In uwe taal alleen kunt gij mensch worden. Werklieden! Volksbedriegers, vijanden van den arme of uitbuiters van volksellende alleen kunnen het anders beweren. verlost, die aan zijn volk zoo lang den ramp -snoed en ongunsten des oorlogs onthouden had. Zwak'ken, onmondigen en kinderen worden in de wereld onder beschérming geno-men om gevaailqke toestanden te voorkomen in de maatschappij. Deze zwakke ontoe-rekenbare personen hebben geen besef van hun belang nog eenig begrip van hun levens-rol en behoeften. Als zulke onbewusten, voor hun welvaart en hun heil onverschil-ligen, behandelt de Entente de kleine neutrale landen door ze onder hare hoede en veilig geleide te nemen, in den dienst der ééne rechtvaardigheid. Hier helpt geen grillige schuchterheid of de kleinmoedige vrees van den zwakke voor het gezelschap van groote vreemde lieden of de onmacht tegenover de nieuwe opgelegde taak. Het moet zoo ! ,België was echter niet van dezen welke de hun aangeboden roi ook maar een oogen-blik verwaarloosden. '>et had zulks voor den oorlog reeds begrepen, en. heeft nu aile voordeel en genoten en de weldaden gesmaakt welke een oorlog maar brengen kan. Al dit is echter niet van aard om een zoo vurig hosannah aan te heffen ter eere en lof der goede voogden welke België hiermede begiftigden, wanneer men den prijs rekent welke hiervoor van de Vlamingen werd gevergd, 80 % der dooden van het Belgisch leger waarmede het getal der blinden, kreu-pelen, kiemziektedragenden, enz., zal in verhouding staan. Intusschen belooft België aan degenen welke deze onheilen als een magere troost, een pijnlijke ontgooeheling meenen te moeten beschouwen, gevang en strop en kogel. De Vlamingen die eerst deemoedig en z^ak hun stem verhieven om waardeering en erkenning van hun trouw en hun offerwillig-heid werden als vreemden afgescheept, als verraders aangewezen, men ontkende zeifs hun eigen naam en taal. Dat is de toeleg van een regeering die als een slachtoffer van edelmoed en plichtbesef rond de wereld werd geroemd. België in verfransching opgegaan, heett Vlaanderen tôt de duisterste vergetelheid en grofsle misjegening gedoemd. Vlaanderen wordt teenemaal over 't hoofd gezien bij de toewijzing der rechten en vrïjheden aan de kleine nationaliteiten. In ziin blinde bewondeting en verafgoding van het zuiden heeft België zich lichtzinnig aan een gevaarlijk stuk begeven, het heeft den franschen invloed bevorderd ten prijze zijner neutraliteit, heelt Vlaanderen aan de fransche kultuur opengesteld ten koste van den eigen nationalen geest en beschaving, het heeft het uitheemsche den voorrang laten innemen en zulks met aile mogelijke middelen en gereedelijk bevorderd, aile uitingen van h et openbaar leven vertoonden het karakter der versmelting en de vereen-zelvigi r g met het zuiden, en juist die toestand was een gevaar voor België, een onopge-gemerkt bewust of onbewust opgeven van zijn neutraliteit, een lichtzinnig blootstellen van zijne soevereiniteit. De aldus begrepen onzijdigheid is er geene, zelfs het onbewust zijn van het gevaar dat men aldus inloopt moet bij de andere landen welke bij de we begrepen oprechte onzijdigheid belang hebben des te meer wantrouwen wekken. Zulk een toestand kan Duitschland onmo-gelijk dulden, het voortbestaan van een central seerend Vlaanderen-opzuigend en aan Frankrijk verknocht Belgie kan Duitschland nimmer gedoogen. Het ware zijn ondergang bewerken, een adder koesteren aan de levensgevaarlijkste plek van zijn lichaam. Duitschland zal al de maatregels nemen die het zal noodig achten om zijne vei igheid te verzekeren ; dit staat vast. En Vlaanderen zal ook dààr henen gaan waar het verzekerd is aan de verfransching te ontkomen. De Belgische slruisvogels drijven ons door hunne domme pJitiek recht in de armen van Duitschland, tegen onzen wil in. , Er bestaat dus een Duitsch gevaar : zij zelve, de bewierookeis van Frankrijk schep-pen het. Er bestaat maar één middel om het te ontgaan, en dat is dat aile Vlamingen toetreden tôt de Nationalistische vereenigin-gen, onverfranscht, maar ook onverduitscht willen blijven. B. v B. Hooger gezien In het hoogere vloeit ailes samen. Omlaag staat ailes tegenover ekander. In onze huidige Vlaamsche beweging zijn we gelukkig te kunnen samenkomen met menschen van wien we vroeger waren gescheiden door de kliekpolitiek. We hebben ontdekt dat aile menschen die van goeden wil zijn, geroepen zijn om elkander te verstaan. Het is bij ons een sterk geroel geworden dat we door een zelfde magnetische stroom kunnen voortgestuurd worden naar een zelfde Ideaal van eirenwording door Vlaan-derens herwording, die voor ons een hooger geestesleven bevat. Even als voor een grootsc'i gebouw de medewerking wordt Vfreischt van de meest uiteenloopende kundigheden en bedrijvig-heden van bouwmeesters tôt grondwerker, zoo is er ook plaals voor elke vaardigheid wanneer het betreft het optrekken- van het nieuwe gebouw van Vlaanderens zelf zijn. Het grondplan moet zijn: Vlaanderen groot, Vlaanderen vrij. Ailes wat daarvan afwijkt leidt naar verdeeling en doet de werkers gevaar loopen een toren van Babel op te trekken. Geen meeningverschil over den geest der inslellingen mag een beletsel zijn tôt samenwerking. v In elk beginsel kan men bekrompen of verheven zijn. Ik heb geen voorliefde voor het eene of het andere; ik eer slechts de hoogte in elk beginsel. In ailes kan men hoog zi n, in ailes kan men knezelen. De bekrompen h eid, ziedaar de vijand. De k'eine partijmenschen eischen dat iedereen bij een kudde is ofwel moet men iedereen in de kataloog kunnen vinden. 1k persooniijk heb geen nummer in de kataloog, wat niet belet dat ik met een oprecht geloo ver, een mystieker best over den weg kan. Klerikalisme en anti-klerikalisme vind ik even achterhjk. De godsdienst is tôt eene zekere uitgestrektheid tôt hiertoe al even dom aangevallen als verdedigd geworden. De politieke uitbuiting heeft er iets mer-cantiel-misseltjks van gemaaVt. Onze geestelijke armoede is een beletsel het verhevene er van te vatten en te genieten evenmin als wij bekwam zijn het hoogere in de kunst te smaken. Bolland had wel gelijk toen hij zegde : Men vraa°t ons of wij nog christenen zijn, men moest de vraag stellen of we reeds christenen waren? En van het socialisme, die zooveel edele geesten heeft doen trillen, heeft men een-voudig een uithangbord gemaakt voor man-datenjacht en kruideniersgeschacher. De groote voorloopers, idealisten zijn vergelen. Waar hoort men nog van Fourrier Cabet Victor Considérant Robert Owen Godin. Wat kennen onze menschen van ekono-misten als Emile De Laveleye en anderen, zooals César De Paepe en Moyson. Een troep zeer bij de aarde zijnde over-praktische genieters hebben door middel van de pol tiek zich van die schoone zaak meester gemaakt om zich te laten opslorpen door de finantieele logiebroeders en deze die de vierkantswortel hebben getrokken uit de katholieke politiek, die aldus samen een consortium vormen, die de algemeene Iicht-geloovigheid uitbuiten van de goedzakkige bevolkingen. Voor een tiental jaren hitste men onze buitenbevolking op tegen Frankrijk dat volgens de katholieke po itiekers ten onder-§ang gedoemd was omdat zij hunnen dier-baren godsdienst en hunne geeste.ijkheid vervolgden. Nu mag men Frankrijk niet meer oneerbiedig bespreken of men is een land-verrader.Het liberalismus heeft prachtige menschen opgeleverd, doch deze zijn op den achtergrond getreden, daar zij in dit laatste tijdperk van algemeen verval plaats moesten ruimen aan elementen van mintfer allooi. We groeien tôt eigendommelijkheid. We bereiden de Vlaamsche Opstanding. Eene frissche begeestering maakt zich van ons meester die ons drijft om al het groot-sche, schoone en genale te leeren kennen ■va* y asiiddcii liccfî vourtgebracht, Nieuwe eigen krachten zullen tôt ont-luiking komen die tôt heden moesten sluimerend blijvtn, daar zij onderdrukt werden door het uitheemsche. Wonderen zullen zich voordoen door het samenwerken van aile richtingen wanneer het onkruid der politiek de volledige opgroei niet weer zal kunnen beletten der nuttige ge wassen, die wortel zullen geschoten hebben in den gezonden bodem van het stambe-wustzijn. p. Br. Een Brlef van Romain Rolland Een Duitsche veldprediker heeft in een stukgeschoten huis in St. Quentin een brief gevonden, die door Romain Rolland in Augustus 1914 aan een met hem bevriende dame is geschreven. De Duitsche geestelijke heeft den tekst van dezen brief ter besenik-king van het « Berliner Tageblatt 8 gesteld. Hij luidt : Terwijl de oorlogsorkaan raast, de sterkste geesten ontwortelt en in zijn wilde dwarreling meesleurt, zet ik mijn trieste bedevaart voort en zoek onder de puinhoopen, de weinige harten, die het oude ideaal der menschelijk-heidtrouw geblevenzijn.Welk een melanco-lieke vreugde, ze bijeen te brengen en hen ter hulp te komen ! Ik weet wel is waar dat al uw krachtsinspanning, al uw woorden van liefde, evenals de mijne, vergeefs zijn en dat zij u slechts de vijandschap der beide oorlog-voerende partijen zullen brengen. Allen, die weigeren te haten, worden gehaat : dat is niet anders in den strijd. En welk een tijdl Europa is gelijk een belegerde stad. Overal woedt de oorlogs-koorts. Die niet spreken wil als anderen, is verdacht. En in deze s'ormachtige tijden, waarin het gerecht zich lang met het onder-zoekder klachten ophoudt, in elke verdachte direct een verrader. Hij, die in 't midden van den oorlog den vrede wil verdedigen, moet weten dat hii voor zijn geloof, zijn rust, zijn naam en zelfs zijn vriendschap op het spel zet. Doch wat is een geloof, waarvoor men niets op het spel zet ? Zeker : ons geloof wordt zwaar op den proef tresteld in dezen tijd, waarin elke dag van een nieuwe gruwel-daad en ruwheid melding maakt. Doch werd het geloof niet nog zwaarder op den proef gesteld in de dagen, toen het den zondaren van Judea was toeveitrouwd door dien Grooten, dien de menschen steeds nog beweren te vereeren, — meer met de lippen dan met het hart? Stroomen bloed, verwoeste steden, aile ontzetting van den oorlog zullfn in onze gepijnigde zielen nimmer de lichte vaart van de barken van Galilea doen verge ten, evenmin als de diepe trilling der groote stemmen, » welke door de eeuwen heen het gezond verstand tôt het vaderlandvan aile menschen hebben verkondigd. De hartstocht ver-vliegt. Het verstand en de liefde zijn eeuwig.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.