ZATERDAO ié Maart 49.1$ 3d* JAARGANG tt a3 SYNDIKAAL MEDEDEELINGSBLAD Orgaan van den Antwerpschen Diamantbewerkers Bond en der Federati© van Vakbonden De redaktie behoudt zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCH1JNT B1J GFLEGENHEID Redaktie en Administratie • Plantijnlei West, 66, Antwerperi De Ti iomph der Stockholm politiek Eene belangrijke wljzlging kan vastgesteld worden sinds het verschijnen van ons laatste nummer. Door de bijzond?rste voormannen van de sociaal-democratie van de entente staten is het « jusqu'au b >ut » formeel verwotpen. Te gelijkertijd werd in princiep het teleggen eener internationale conferentie vastgesteld. De groote voormannen van het s >claliscne, der démocratie, maken zich dus trapsgewijie los van de imperialistische politiek der verschillende regeeringen, waar ook. Van die politiek welke onder den dekmantel van groote woorden en mO'iie princiepen, siechts roufzucht voor doel heeft. Roofzucht ten koste van de nabuurstaten, waaruit steeds de ooriogen on-tstonden en immer zullen blijven ontstaan-, zoolang die p iliti-îk heer-tchen zal. Van de Velde, Henderson, Thomas en zoovele anderen, die naam maakten door hunnne jaren-lar ge pogingen om de menschheid te verheffen boven den militai istisch - kapitalidtisch n knoeiboel, die ailensteken um weer mede .lehan-den uit tôt het heraanknoopen vau den internatio-nalen band. De triomph van de werkelijk sociahl-democva-tlsche politiek is hlermede verzekerd. Het gezond verstand, het juiste inzicht der op democratische grondsiagen georganiBeerde arbei-ders is bewezen. De Stockholm politiek door Huysma-.s en de groep van Belgische Arbeiders in Nederiand ver-dedigd — en welke ioch niets anders bet.iekende dan het programma van het Internationale Socialisme van voor den oorlog — vindt nu haren weg en een goed onthaal ln aile entente staten. Een onthaal waarvan men de uiteriijke teekenen vincii in de ontvangst in die staten van den eersten drager of beter handhaver dier politiek: Camiel Huysmans.de secretaris van het Internat. Bureei, Want was het verzoek der Engelsche aroeider! aan Huysmans, om deel te nemen aan hua congres te Nottingham, reeds eene aanwijzii g vooi den toenemenden invloed der ware democratische gevoelens en het verval der imperialiatische nei gingen in die middens, dan zette de or tvangs die hem daarte beurt viel de kroon daarrp. Qver die ontvangst aldaar zegt de Franscht socialistische leider, Jean Longuet — welke ei aanwezig was o. m. : «Ziedaar Camiel Huysmam op den tribuun. Hij wordt onmiddelijk begroe door eene furmiJabele ovatie, die onzen dappen vrieud in den breede wreekt ovei de schadelijki laster Cimpajjne door Frausche en B:lgisch< chduvtnisten jegens hem gevotrd. » Een nog breeder, meer doorslaand bewij: voor die geiukkige democratische stioomioj eii toenemende macht daarvan in de entente-sta ten i« echter wel de toelating voor Huysmans on zich naar Engeland en Frankrijk te begeven. Nog niet zoolang geleden imtners hadden di belde regeeringen, aan hunne eigene burgers, d passen voor deelneming aan de International Conferentie te Stockholm geweigerd. Daar Huysmans nu niet alteen daarheeri kwar om het congres van Nottingham bij te wone; maar ook met de openlijke beaoeling deelneminj aan eene internationale coi.ferentie, eveiu-.'-# uru op de regeering tôt het verleenen van passe daarvoor, te propagandeeren, zoo verwachten d ehrtUvi isten van « ju?qu( m bout » dat h'.-m dei toe^a.ig tôt die lanaetj /.ou geweigerd woiden. Men heelt echter den drager van het program ma van het Internationale S iculis ne met alieei nie: geweigerd, maar men neeït hem, bij de ar betders, een tnomp:ian;§h]ke en... bij ieg'iïri gs peràonen zelve eene goede ontvangst beitid. Dat bewijst vooreerst al dat wat men vroege van daar uit ten laste van Huysmans en zijffft geestverwanten rondstrooide, laster was. Dat bewijst verders dat de democratische gevoelens, den wil tôt eenen vrede door overee-n komst, steeds en snel toeneraeode zijn. Maar dat bewijst tevens den groeienden invloed der georganisterde arbeitiers op hunne regeerii gen. De noodzakelijihtid voor de arbsi ders zich op democratische grondslagen ta c-rga-niseeren, omdat medezegsierscbap en môch enkel en uitsluitend uit orgar isatie voortvloeier kar ; den arbeider met hoofd en hand zoeder or ginisatie steeds de speelbai blijve i zal van uit sluitende kapitalistische en mibtaristische regeeringen.* * • Het is eene persoonlijke gen^egdoening d: gedachten welke men — tegen zoovele kamera den en anderen in —> heeft ûurven voorultz^tten, mede doorstuwen, ten slotte toeh te zieti over-h -erschen. Boven dat kleine, maar tooh m-enschelijke ge-voelen, komt echter een one.'ndig grooter zich nu verhet'fen : da zekerheid dat dit-n gruv/eiijker krijg, die nooitgezient moorci en vernielingskoortE voor de laaute maal op eene dergelijke wijze onder de volkerec zal gewoed eo gebeerscht h-.'bben. Aile symptonen toch wijzen er op dat de huidl ge, imperialiatische regeeringen cien geestestoe-stand hunner volkeren niet meer weergeven. Die bijna vier jarcn vao ooriog beteskenen eene schrede van honderd jaren in de pohtiekr opvoeding der menschheid. En zelfs als dezen krijg met eenen roof ten koste van dezen of geenen slaat eindigen moest, wat niet te verhopan is, dan kan dit toch gt-nc kiern voorlatere ooriogen meer le>/end houden... a's na den oorlog de démocratie het staatsroer ir handen neemt. Want is het nu zoo algemeen onderschreven « Z<*lfbestemmingsrecht der Volkeren » niets als een woord onder eene autccrstijch, imperialis-tisch re^eeringstelsei waarmede de- staten overa' d m oorlog ingingea. Voor de democratische regeeifngen welke wij na den osrlog verv/achten zal en moet dat eene mooie werkelijkheid zijn. Daarom toch is ailes wat de regeeringen nu d >en — hoe belangrijk ook — voor den verderer loopderwereldgebeurtenissen siechts eene bij^aak 1 Hoofdzaak is het aanbinden eener Innige, internationale verstar.dhouding welke beneveni; hei ! spoedige einde van deze gruwelij îe moordpatti! tevens den onmiddelijken triomph van det 5 d-.-mocratischenregeeriPgsvo m voirberciden kan, 1 Statenverbonderi, tr.«ciaten van allen aard, me het zwaard gevormd, kunner en.... zullen doo; ; het zv/aard /erbroken worden, da.. moet nu nie ; meer oewezen worden. Alleen lie démocratie, welke het gezonde ver * stand als ee igen reciaier erkent en bei gewelt ' veraaot, kan ons een duurzaam statenverbond " den eeuwigen vrede brengen. 1 L. V. B ® Het zal wel niets helpen Door sommige patroon# wordt den laatsteï 1 tljd vergaderd met de kwestie « verhoogde loo 1 nen » als dagorde. I Zouden die menschtn tôt betere inzichten ge 4 komen zijn ? Zouden zij eindelijk oegrepen heb i ben het schandelijke van het uitbu'd, gsstHsel m s indenooilog op hunne arbeidern medeburgers i door heu toegepast ? Zouden zij nu toch in wer kdukheid een maatregel aandurven, toépasselijl aan ujden en toestanden ? 1 Spijtij^ geioeg zal dît wel niet zijn. Zal er il wezenlijkheid miar enkel weer wa; lapwerk uit gv broe.id worden. Er i3 iu eenmaal van den Belgiachen patiooi geene « beau geste » te verwachteîi.dieme ische! r j een paar uitgezonderd begrijpen dat zelfs niet Algsmeene kennlssen toch, breede politieke, me; schplijke en... economische inzichten zijn de mets'în hunner vreemd. He concurrentie-middel bij uitnemendheid hiei toch /as immer « het lage loon », daarmede con-currç >rde men op de wereldmarkt. En daarmedf eonci rreerde men elkaar zelfs onderling. Da systeem nu eischte geen diepere studie van hît bedrijf en der taMjke moderne hulpmid-del< o Hrt "roeg alleen eene groote mate vati harl' ochtigheid en brutallteit. Wat zich dan nos get? s'tkeiijk uiten kon met behulp van het be-rue >t ■ rnuiîkorf-artikel 310... de schande van ons strafv etboek, doordat het alleen op arbeiderj toei'*«ei!jk ia en patroons voor dezelfde feiter niet v ;rvolgen doet. t a betreurenswaardig lage ontwikkelingspei! onzsj patroonskla6»e toonde zich dan ook ontnid-deliik bij het heerschen van den oorlogstoestand, Ev nmin als bij onze boerenbevolking, toonde zicl bij hen maar een zweem van burger-solida riteit ,'egens hun personeel. Fe eenige wat zij in dien ooriogstoestanc zag^r was.... de tnogelijkheid om hun clientee! meer :e doen bjtalen, hutine arbeider» met noj mird r loon huiswaarts te zenden. Ca zulk eene handelwijze in dezen toestanc niet e lten moreel slecht was, maar ook een ge vaar voor hun vaderland, zijne nijverheid, zijni toel c nst kon betetkenen. .. daar dachten zij zicl niel i ; konden zij zich niet indenken. Nu zelfs, nu «iendulzenden onzer beste werk kracfiîen hooge ioonen, korten werktijd en eeni mei schelijke behandeing gevoriden hebben ii het buitenland, in Engeland, Duitschland, Frank rijk e i Nederiand o. m. nu zeg 1k denken vrijwe de su esten hunner zich nog steeds daar niet In kunm n zij nog het begdp niet vatten : dat & imnie -voortgezette uitbuiterii hier en de beten toefcti nden daar voor de toekomst van ons, reed zoo waar geteisterd, land, nog eene ram| kunn n voorbehouden. » Mf îr de patroons vergadçren nu toch ? Ef :ou dus wel degelijk een ontwakend begrij kunn< n zijn van wat onze niiverheden dreigt ii de us »ite toekomst ? V/î » het maar waar. Maar spljtiggenotg zal he wel z )0 niet zijn. De patroons steken de koppen bij een enkel ei uits^H tend omdat hen zekere werkkrachten be giniîs i te ontbreken. Zij hebben sommige zaken onderschat Zo onde) endere den Duitschen concurrent, weik zijne Ioonen enz. aan de tijdsomitandighede toepa iselijk maakte. AU schien rekenden zij op de vaderlandsllefd der a beiders. Maar dan bleek daaruit juist wee een i - e meer hun bekrompen inzicht. Want gc mal k ilijk toch ware het te begtijpen dat waa bij he i — r.jke menschen — de vaderlandsllefd zwi.g uit pure zucht naar geld, zij bij de arbe ders- ook, na jaren ellende, wel zou kunne gfS n iord worden door den honger en steed toene nende verval ; evenals door het zien de bar e oosheid en ongebreidelde geldzucht de i beti r bedeelde medeburgers, hunner patroons. De patroonB steken nu de koppen bijeen. Z zullei1 niets vindrn dat helpen kan. He gevoel ontbreekt hen. Het besef van de werc lijken toestand, mede door hen geschape? Zij zullen toch immer en voor ailes heel vei vtiri5t'în, oorlogswinsten willen maken. En de arbeideredie zich niet, sis vaderlandi liev^i de helden, laten uitbuiten ea uithongerei tôt : îj met hun gezin in het gasthuis of op hi keri h )f terecbt komen..,. die zullen zij schelde voo- ijiaards en.,., slechte vaderlanders. Me tr middelerwijl nestelen onze beste wert kracb en zich steeds vaster elders, groelt de kar i dat vi len niet terug zullen keeren hiereen, afgi schiii t door de zedelooste uitbuiterij welke oo jjekjr. 1 was, met not» in de herinnering leven ; het os itaie artikei 310, dat elken eisch tôt verbi terii.f in het tuçhthuis brak. i Da oatroons steken de koppen bijeen omd; den o .riogswitisten-straom smaiier wordt, moe lijktr /loejt. i Ma ir h t zal niets opleveren. Omdat men i ï gra< k- tijden m^t bekrompen middelen niets ui . rich tîikan. L. V. B. Overwegingen i VI Alibcn zy, die zelfe het licht d«r aon zouden durven loo-chenen, zull»n den moed hebb; r. te betvvUten dat het in hei i bllzonder d« arbeiders zijn dis in deze tijden de rwaarste ofters in bioed en ontberlngen op het vunzig riekend «ltaat van den oorlogsmoloch brengen. Maar ondanks dat niet U looehenen feit is er onder dat d .el der menschheid een groot, •n het beste deel, dat de beproevin^en die deze dagen hen ot de schoudi rs legt met een zeker gevoel van opgewekthek weet te dragen. De reden en oorzaak dezer gemoedstoestand schuilt eenvoudlg in gerustheid des gewetens, die het bewust zijn van volbrachten plicht Immer aia onaantastbaar loon mei zich brengt. En die plicht is door hen verbeeld, telkenmalf z(J in het verleden de wereld oprlepen schouder aan schoudei met hen te strljden legen het gedrocht blinkend en schitte-rend van goud en zilver dat zich militarisme noemt, maai achter deze schtfn, een z ee van ellende en jammer verbergt Die groote troost bij al het leed dezer zwarte dagen, welke degenen «maken die aan deze aandrang gehoor geven, ia de onverschilllgen, ziende blinden, en hoortnde dooven in onze klasse en de burgerpartijen geheel ontzegd. ZIJ missen he gevoel van bevredlglng e:i voldoei ing dat in de rangen dei moderne arbcidersbswtging heersciit, nu men dààr ziet, da: I de burgersklaase op siruffe v«n mislukking de vrede zal moe ten bouwen in,.en volgens de !ijn#n die sedert jaren reede 1 door hen aïs de eenig mogeiyke zfln aangewezen. En he [ trlomfantelijk wijzen in de burgerkringen van links en rechts op de enkeiingen uit hun midJen die reeds Jaar en dag al: I vredesapostelen oplraden, duiden< pde hooge uitzonderin gen die den regel van het tegenovergestelde bevestigen. Di eerlljkheid en goeden trouw dezer welnigen eerbledigende moet toch gezegd worden dat het bijzonderste aan hunn< l arbeid in deze richting geheel otitbrak, aangezien zij zonde: ultzondering siechts tegen de gtvolgen van cen stelsel stredei maar de oorzaktn onverlet lieten. Oorzaken, die wortelen il het keplîalistisch systeen> zelve, en zonder welks radlkaii ophetfing t r nimmer van een duurzame volkerenvrede sprak 1 kan zijn. Op die oorzaken wees de klasse bewuste srbeideri beweging wél, en onophoudelljk ii haren k*mp en strevei 1 naar internationale verbroederi 1g, maar daarin werd zij nie % geiteund, wél tegengewerkt ('oor de burgerklasse en eei zeer groot deel hunner medea'bei lers. Van het standpnn ^ der eerste wa» deze houding bi-grljoelijk aangezien deze hc « verdeel en beersch * in liaar vaai dei voert als voorwaardi 5 voor haar bestaan ten koste der we> kende klasse. Dat belani ) geld echter niet voor iaatstgenoeniden I OngeluKkiger du zp deze, die in onze digen va i rampspoad niet gesteund ci opgtwekt worden door de zsdeHJkf kracht hunner overiul ging en het vredig bewustzijn van volbrachte plicht. Dezulkc lijden dubnel, wanl bij al lietgeen z(J moeten dragen kom 1 nog het knagend zelfverw(Jt niinm.-r Sets gidaan te heb'.^i om de raraoen die ons treffen t.- vourkomen of at te vvendi r t Die ziende blind, en hoorende doof ware ï in hst verlede voor de stem hunner kameradei w mneerdeze hen zoo vaa: _ met ernst en klera opriepen m* le lutine sctiouders te zetts onder het werk gericht tegen de oorzaken van den jamme in velerlei vorm waaronder zij nu dieper al* dezer nou, gi bukt gaan. Miar ils die millleentn ziende blinden onder oni 3 door hetgeen zich nu zoo angstaan agend heeft verloond, d » oogen zijn geopend. en in dt- ioc romst hunne ooren nie meer ge»loten zullen zijn veor de b^zuinen hunner mede arbeider» dit her. zoo vaak poo^det wakker te gehudden toe deze ellende nogvoorkomen hadkcnnen worden, âl* dat zo e zal bllJken te zijn, dàn zullen zi Ifs de gruwelijke en dur r lessen dezer tijden niet te ver^e«;» geweast, noch te duu betaald zijn. Of zulltn wij lut, waar onze klas«.i zoo die vernedererd en hun in getstelijke n «toîfcl(jke boeien hoi dende schouwspel wéér zlett opvot ren, de hoveniers ln de e grooten maalschappel^ken hof die zaike afsehuweHjk i- vruchten gekweekt hebben, opiiet vv als zoodanig door he n te zien aanstellen en vertrouwei scienken ? Zoo het Indei s daad mog'-iljk zijn zullen vel n c izer zich wel een» aft;i i vraagd hebben dat ht! meeren<leel hunner lotgenooten zic r opnleuw ir- het gareel zullen lat;n i ispannen der burgerlljk r politiek ;.en daarmede weer nie tw< brands offen zullen he! pen ophoopen, waarvan de bra id û'e dan tioodwendlg wéè ij zal moeten ultbreken, hunne klasse weer de diepste, zwaaral en onuitwijîiaarste woriden slaat ? Zou het met net denk, e ondersch-, ldingsvermogen der ente fden in onze maatscha] n pij inderdaad z6ô droe\ ig gesteid zijn, dat niets in sta n i i. b|j machte is hen het ondeticheider hunner valsche en wat vrienden te leeren ? 1s het mog Jljk dat zij nôg niet overtulg zfjn van hît woord : « Aan de vruciiten kent men den (kap tillstische) boom ? » En zouden d.;ze hen nog niet bitti genoeg gebmaakt hebben, waardoor zQ weder zullen bew< '> gen worden, ze in de toekomst opni»uw te help«n plant< !t en raest-n door het sleunen der burserlflke politiek met ht n stembiljet, en het xich laten afhouden van den politieke t eeonomiselie klassenstrljd, door zich op te laten siuiten in r schaapstallen der hunne klasse vtjaudige vakvereeni,ingtn Zou het hua niets geleerd hebbeii dat men nu van Ron 8 tôt Manchester moïfgrljpen naar de middelen sedert ce halve eeuw als de eenig mogelijke grondsia^en en voorwaa jt den voor eene duurzame volkerenvrede door de kiassebi ^ wuste arbeldersbevveging geprcdikt ? Lang voor ons werd reeds gezege,: «Wanneer men naga; hoe de nakonr.-lingschap ons vt rachten zal bjj 't beoordeeh van onze bsschavlng, van onze wetten, van ons gevoel, v; it onze menschenllefde, van ons gelcof (en vooral van om j. orde voegei! wij or bij) dan voelt m- n iets als schaamte dot het schrijven van een Jaartai. » |a de ge.schiedenis onzi dagen zal eenmaal voor wle na ons somen geschreven wo n den, maar laat ons zo;gen dat o.ize klnderen en khdsklndi r*n niet moeten blozen over onae n, l'vitcit of.... domheiJ, e zij integendeel fier kunnen zijn op ens die in een tijd va

Er is geen OCR tekst voor deze krant.