32 5aar — M» 12 \ mont un-1 y -.« —■«, Prij» pcr QsiuiDti i im fitlgië 3 centiameia, rooi d«u Vreemde 5 eentiomen WWWBBBWMMWPMMWMBMBaiBCWBangKWtBaBEgfaaaH^iaKaHgKaaraHsgaiiWiiwiiiiiit s,-,** Yelatoon s Efeiiaciie îi41 » Admirtisiratie 284& Bopïlerdan "S 3 «MStëUARi.tSîKS mBSŒaS&ES&zœ?. ' - TW? DraMer-imt****** g.Pm« Maetichappij H ET LICIff bestuerder i f. DC VIS CH. L«tf£berg-Of«tf .. REDACTIE . . ADMIN1STRAT1B HOÛGPOORT. 29. CENT VOORUIT Qrgaan der Belgische Werkliederiparfif — Verschynende aie datera. abonnementsprÔs BBLG&B Drk maandeik 3.54 Zta BoeaRdsE • , , , . fr. 6.50 Een joar. ...... fr. 12^0 Mca abonnsert skk cp iBe portbarwlw DEN VREEMDE Or)e tn&andca (d&gcîijtai vcrzonden). * .... (Ht §t,^. Feiteh spreken lulder dan woorden ! Onze vriend Jef Van Extergom, van Antwerpen, haalde in zijn laatste artikel het bestaan van fiât Vo!k naast Le Bien PubSb aan, als een bewijs dat er wcl : klassen bestonden, dus ock verschil-! lcnde en tegenstrijdige belangen. Le Bien PufcjJs leert ons, dat hij tegen Het Voik niet is, maar het broederlijk gegroet heeft bij zijne verschijning. Dat is zeer waar en daaraan heeft nooit iemand getw'ifeld. Het Yolk voldeed overigens aaïf eene behoefte, die voortsproot uit de klim-; mende macht van het socialisme. Wij moestrn gelasterd, verdacht ge-: maakt worden ; wij w ren ailes wat | s1 :!h was. Dit ailes met het edel doel, de wer-| kende klasse te verdeelen en te ver-zwakken.Ziedaar de schoone roi die voor Het i Uf!k was voorbehouden. is dat plan mislukt, welnu S!®n [ -'UÏJIÎS, dan is het zekeriijk uwc schuld | nV. : gij faebt het beoogd — dat is ze-xer.En gij hebt niet opgehouden IJWE roi le vervuîlten, om de burgers, die u lezen, tëpsn ons op le ruien. Men ziét daaraan dat onze Antwerp-i îch kameraad den bal niet misgeslagen heeft. Wij bekènnen geheel grar.g dat er térgelijke argumenten in massa te vin-■ den zijn. Ket bestaan der klassen treft u bij i el' *-> stap dien gij doet, gelijk waar gij I u bevindt. De r"ken wonen niet waar de armen I wonen, zij ^ezoeken andere lokalen, zij ' drinkoa andere dranken en eten andere *■ çpikëf*v - Gansch het bestaan van een rijken I raensch verschilt in ailes *r;et het leven i van den werker. Wie dat ontkent, durft de zonne looehenen op d'ure van den iriddag. 5£ J|: 5«K Le Bien Pl?î»îi3 aanziet den klassenstrijd als oplosbaar door de verzoening, waarloe de rechtvaardigheid den weg wijst. Woordenkramerij en anders niets. Onze klerikale confrater .vergeet iets da van gewicht is, en wij gaan zijn ge-heugen iet of wat opfrisschen. Als er in klassengeschillen, werksta-. kingen, enz., iemand waS die aSisjd ver-[ 'zoenend optrad, zeg ne keer, Eisn [ PtsfeSia, wie was dat? Wie anders dan de [ socialisten? Wie weigerden zelfs van te onderhan-delen? Dat waren wel de oatroons! Wie nam zijne toevlucht tôt de Werk-! rechtersraden? Dç socialisten! Wie vroeg en verdedigde de inrich-tinç; van fabrieksraden, die zoiuten hel-pen besturen, desnoods géschillen bij-iegf^ende, eene oplossing vindend in . ieder geval? lot hiertoe klopten wij aan doove-i mansdeur en wij zullen het blijven doen, zoolang de regeering er zich niet mede bemoeit. Helaas, de regeering die wij bezitten is zelf eene klassenregeering. Het is de -egeering der rijken, bc-noemd d'oor een kiesstelseî dat ook eene getuigenis aflegt van het bestaan en dri strijd der klassen. De rijken beschilïken gladweg over drie en vier stemmen, de armen over ééne stem en velen over niemendalle. Waar gij u dus draait of keert, ge stuit op den klassenstrijd. Lo Bien Pyîsîio erkent dat wij de va-ders niet zijn van den klassenstrijd, maar hij beschn^igt ons vn een al ia-tuurlijk belang te hebben, bij het pro-clameeren zijner noodwendigheid. Or.waarheiJ ! Ongegronde beschuldi-ging ! Het socialisme heeft juist voor doel den klassenstrijd af te schaffen, door de klassen zelve te doen verdwijnen door den triomf der gelijkheid en vajj den Arbeid. En wanneer wij den klassenstrijd voeren, dan is het omdat wij in 't na-jagen van ons ideaal, stuiten op eene klasse, die belang meent te hebben, het bestaande te behouden, om hare ikzucht bot te vieren. Ziedaar de onverbloemde waarheid. Le Sien pafcîîs deelt geheel zeker ons ideaal niet. Dat is zijn recht. Maar heeft hij beters dat hij ermede vooruit kornt. De katholieken beschikken toch over al die middels als zij hervormend, voor-uitstrevend willen optreden. Zij zijn regeering, zij zijn de wet, zij zijn rijk, zij beschikken over hoogere en lagere scholen, zij beschikken over kerk en over God almachtig. En de partij van Le Bien Public doet niets, de burgerklasse doet niets. î>> werklieden mogen het gemeen-?chappelijk belang uit het oog niet ver-iiezer die zij hebben met don patroon van het fabriek, waaraan zij hwnnsn wœistand te danken hebben. De welstand van 't fabriekvolk! Welk onoploosbaar probleem ! Multatuli begreep het anders wanneer hij in zijn « Vorstenschool » zegde : Het volk Is laacr gezonken monder ! Ziel en hart Gaan on der bij aanhoudend stoflijk lijden. De gloed van hooger geestdrift wordt ga- fgedoofd, Als 't leven slecnts één kamp is met het [lage, Als niet te sterven 's levens eenig doel 13, En uitstel van bezwijken b'ogste prijs ! Wat is den arme 't schoon der Lente? [Niets ! Een sterrenhemel 1 Niets! Wat is hem [Kunstî Wat zijn hem tonen. tinten, fjsuren 1 Niet3 ! Wat is hem poëzie? Wat liefdeî Niets! Dat ailes mag hem niets zijn. Aile vlnsht Is hem verboden door de werkelijkhejd, Die met 'n ijzeren vuist hem perst in t [ slijk, En elke poging tôt verzet, bestraft Met... honger! Was Multatuli pessimistisch, zwart-ziende?Voor zijnen tijd sçhreef hij waarheid. En indien er nu ietwat veranderd en verbeterd is, dan is het dank aan de socialisten en het voeren van den klassenstrijd dien zij moedig aanvaard hebben.En zonder dat waren de werkers zoo-als Multatuli ze zag en beschreef. F. H. De kwakzalverij De zorg voor l«ven en gezondûieid is eea zedelijke plicht. Maar wie moet ons zeggen »at we doen en laten moeten om gezond t» blijven, of wat »r in dagen van àekte te doen valt om gezond te worden ? Hij toch, die het liehaam en zijn levensvoorwaarden be-studeerd heeft; dat is de geneeshear, doch. nooit de liefhebber of kwakz&lver. Een liefhebber noemen we in 't gewone leven, van welke bezigheid er ook sprake zij, hem die een vak niet grondig geleerd heeft, ™ch eenige oppervlakkige kennis er van verworven heeft. Een liefhebber in de sre-. neeskunde is dus hij, die den bouw en de *erking van het liehaam en de wetten die «eze laatste regelen, alsook hun stoornia-| ®en niet rechtstreeks leerde kennen, en niet 'genstaande dàt, het zieks liehaam wil sre-ûezen zonder vasten grond en bepaald doel. Hoevele liefhebbers h»bben hun talent om te genezen eerst ontdekt nadat zij in hun ms-ger beroep schipbrenk gcleden hebben? luans zoeken zij hun bestaan in h«t beaan-delen van ziaken welke in kinderaehtige on-Hadenkendheid hun vertrouwen sehenken. Het is kwakzalverij, wanneer iemand zonder begrip van den aard en den oorzasJk Van ««kte, rgiam* dm vdskwriiii» . verechijnselan te werk <raat. Dooh hoe dik-wijis toonen ziekten, welke in den grond ver achillend zija bij oppervlakkig onderzoek, een bedriegelijke overeenkomst in de uiter-lijke verschijnselen ! Aan den anderen kant kan een zellde ziekta zieh op verschlilende wijze naar buifcen openbaren. Wat voor een feufc moet hij dan begaan, die allt>en op den uiterlijken schijn voortgaat on volgens dien zijn maatregelen neemt. Zulks kan natuur-lijk alleen ten nadeele van den zieke gebeu-ren.Onoatbœrîijk voor het vaststellen van een ziekte is het onderzoek van het zieke liehaam. Onontbeerlijk in het verloop van een zietto is haar zorgvuldig nagaan. Om den eieke richfcig te verzorgen en zijn genezin»-te bavorderen is het noodig niet alleen op het zieke deel, doch ook op de iichaams-, warmte, den pois, de ademhaling,de afsChei-diagen, den toestand der vijf zintuigen, op elke verandering in de ziekteverschijnsel&n te letten. Daaroca is elke vorm van behan-deliajj op afstand. d«er briefwisseling, de krievenbus van de dagbladen en familietijd Bchriften, aankondigiiigen en dgl. oagspast. Aan do afgesneden haren of nagels van de zieken kan men hun ziekte niet erkennen. Gezondbidden. Gezoedheid en leven, ziek en dood berusten in Gods hand. In de ziek-ïàt à* verisôadk® û»- wekkers tôt verandering van een verkeerde levenswijee. De godsdienstige mensch vat ze daarbij als middel tôt zielezuivering op. Wordt hij weer gezond, dan bidt hii dan*-baar opdat God hem den kostbaren achat der gezondheid zou bewaren. In dagen van ziekte zal hij bidden, opdat God hem opnieuw met hulp van d'en geneesheer en dezes ge-neesmiddelen de gezondheid zou doen ver-krijgen. Wat men eehfcer onder gezondbid-de-ïi verBtaat,is bijgeloof,een Amerikaansche vorm van de ook bij ons voik helaas nog verbreida «sympathie» Menschon welke zich daar uit beroep mede inlaten en er hun broodwinning van maken, zijn niet vj Iden met min of rneer bewustzijn bedriegers. Sympathie. De aanwending van sympa-thiekuren îs bijgelôof. Gewoonlijk worden daarbij oudo tooverspreuken of -nisvormda godedionstà^e uitdrukkingen gebruikt. De genezingsmiddelen worden op avontuurlijke wijze uit de planten of dieren getrokken. Daartoe behooren het overlezen van wrat-ten en zweren, loedingen, rocs, vallende ziekte, kanker ; het dragen van amuletten, waarin levende dieren, verminkte of gedoo-de, eok plantendeelen, aarde,steenen, been-deraseh genaaid worden. Yele van deze ge-bruiken gaan gamen met erge T^reedheid te-genover de gebruikte dieren. Men mag er niet aan twijfelen dat zulke geneeskuren eenvoudig bedrog zijn. Geheime jniddclen. Zoo noemt men zaken wiôr bestanddeelen en samenstelling vroe-ger geheim werden gehouden. Tegenwoordig duiden de vervaardigers de bestanddeelen meescal bij voerkeur vrijwillig aan, omdat de scheikunde hun geheimen toch spoedijg onthult. Deze zalven en drankjes, elektri-sche gordels, krnisen en sterren, zonether en gepatenteerde arteenijen uit Amerika of achter-Indië zijn gcdeeltelijk zonder uit-werksel, en zijn gedeeltelijk rechtstreeks na-deelig.Ze brengen alzoo den zieke geen baat doch alloen aan de vervaardigers, die ten ko^te vaa de lichtgeloovig'en hun ledige zak-k=n vullèn. De genezing van den zieke is nun volkomen onverschillig. Waarom gaan er nochtans zoo velen tôt de kwakzalversî De eenen doen het uit on-wetendheid, lichtgeloovigheid en trek tôt 't avontuurlijke; andere uit va^sche schaam, te, b. v. zij dîe geheime ziekten hebben en vrouwen die het gene^3kundig onderzoek vrocaaa ; «aderaa- nog iii-i vrees voor sene operatie.Eene groote klandize van de kwak-zalvers maken degenen uit, die met hun in-gefceelde ziekten zich door de dokters onbe-grepen achten en thans aile pillen en poe-ders innemen die ze maar kunnen bekomen. Eindelijk de ongeneeslijke zieken. i/ezen snuffelen in de kolommen der dagbladen en bij vrienden en kennissen naar hulp. Zuio-s kan men begrijpsn. Doch hoevelen hunner verwaarloozen hunne ziekten in het begin of werden nalatig bij het volgen van de voor-schriften van don dokter, omdat de genezing te lang moest duren ; zij bleven eindelijk ge heel weg om zich aan cen ongeregeld be-proeven van talrijke middelen over te ge-ven ! Juist het gebuik van kwakzalverij ver-traagt zeer dikwijls de tijdige aanwending van geneeskundige hulp. Yoorbeeld daartoe is de kanker bij vrouwen, en hoe gemak-kelijk hadde in deze gevallen een tijdig vakkundig ingrijpen zeer dikwijls voor ver-kwijningen vroegtijdigen dood kunnen be-hoeden!De wetensehappelijke geneeskunde is Tijk aan hulpmiddelen. Zij gebruikt iucht. lieht, water, electriciteit, klimaat, diëeti, de e-ena-zingsstoffen van de planten, de hulpmidde-len van den grond. Ja zr-lfs de ziekteveroor-rakende bacillen stelt zij in den disnst van de geneeskunde door er seruma uit de bereî-den. Volgens den aard van elke ziekte weet zij het rechte middel te vinden, wanneer de zieke intijds de hulp van den geneesheer in-roept. Het klachtenboek De klaohten groeien altijd maar aan, als een gemor onder de vlijmendô pijn der hon-gerzweep.Er zijn hier ter stede geeae loopgraven, g eene machiengeweren of kanonnen welke de bevolking verminken oî dooden. Er zijn hier echter speculanten, onbekend bij de meeste mensohea, maar walks bestaan dier overpraktische self-made maanen in de eerste pîaats door 't volk gevoeld wordt aan zijne ontberingen. Zoo ken ik een huishouden welka inkom-sten door den oorlog erg besnœid zijn, dat zich verlicht, ? met het reukorgaan streelende oarbuur, en wekelijks daaraan eene uit-gaaî doet welke nu op 1,25 fr. gestegen is. Op eene maand is de prijs van dat produkt gerezen van 0,89 fr. tôt 1.15 fr. à 1,20 fr. Men geeft het carbuur een ronkenden naam en de toer is gespeeld, alhoewel het gebsurt dat ze min goed is. De kooper kent de schacheraars niet en er staat hem niet anders te doen dan te betalen, als hij kan. Langs aile kanten voelt hij zich belaagd, bedreigd door de handelsschuimer3, welke aile produkten zochten te bem&chtigen en door prijsstijging het wel en wee der armen in handen hebben. Wie kent niet vele f&milies waar 'b aronds zoo'n pitje schittert, de moaste deelen der kamer in 't donker latend 1 Wie gevoelt niet het nare van zoo'n huishoudelijken kring, waar 't vage duister eene rouwstemming legt in de harten der huisgenooten. Het zwart is de kleur van den rouw, der smart. L in tiidfin sJ jUi bestmidiitt bat donkat dai ontzenuwend gevoel van moeheid en lust«-loosheid en wor-dt een kanker welke diep op het gemoed des volks invreet. Spreek mij niet van gczellig bijeen zijn in zulke huizen, van ' t eikaader troosten en op-beuren in de huidige toestanden. Neen, elk zit ineengedoken,turend in de geheimzinnige hoeken der huiskamer, tobbend peinzend aan den loop der dingen, zich verbitterend, zich onweerstaanbaar meegerukt te voelen in dien akeligen vlœd van ellende. Is daar niets tegen te doen ? Ik meen reeds gelezen te hebben dat de Belgische wetten niet voorzien in zulke gevallen, de handen der woekeraars vrijlaat, In vredestijd was de prijsopjaging niet z66 erg te vreezen, en dat is misschien de oor-zaak dat de wet ten dien opzichte i.i gebre-ke gebleven is. Ik geloof toch dat de ge-meenschap altijd moet trachten te handeien volgens de toestanden en denk dat het nu ook het oogenblik is op te treden ten voor-deele van hen die onder dat ailes lijden. Het volk vraagt zich af of de bevoegde personen onwetend zijn van dat ailes, of ze zoo maar altijd moeten wachten tôt wanneer ze door de algemeene klachten geprangd worden iets te doen, nooit de klachten kunnen vooruitloopen. Laat M niet wrgeten dat de massa onontwikkeld is, niet of slocht ingelicht wordt en dan ook verkserde, on-rechtvaardige gevolgtrekkingen maakt tege-genover leidende personen. De beter bedeelden moeten dat ailes we-ten, door hun optreden verhinderen dat val-sche begrippen huizen in de hoofden der minderen, vanwaar ze dan alleen na veel moeite kunnen verwijderd worden. Helaas ! ik raak aan het episte! der maat- ' schappelijke verkeerdheden, en dat onme"*-lijk veld ligt nog vrijwel braak. Gluckers Guill. ZiJflaiît»!! nu piaapbEpa ; Daar het Komiteit van het Internationaal Rood Kruis te Geneve dikwijls vragen te be- ; antwoorden heeft over de gevangenenkam- 1 pen, welke door de familie van de krijgsge- i vangenen in de verschillende oorlogvoeren- | de landen gesteld worden, en daar aile çe-vangenenkampen zender uitzondering met door zijn vertrouwde personen kunnen be- 1 ziohtigd worden, heeft het besloten esn zoo 1 volledig mogelij'ke verzameling uit te gaven 1 van fotografische opnamen der gevang^nen-kampen in Duitschland, Engeland, Oosten- j rijk-Hongarije, Bulgarië, Frankrijk, Italie, jJapan, Rusland, Serine en Trukije.Een eerste reeks van 20 postkaarten is verschenen 1 en bevat' 10 zichten van Duitsche en 10 zich- ] ten van Fransche grvangenkampen ; waar- j onder in Duitschland die van Doberitz, ] Darmstadt, Limburg en het reservelazaret : Neue Welt te Berlin. Deze zichten worden j desverlangd door het Komiteit van het Internationaal Rood Kruis tegen den prijs van ] 10 centiem per stuk opgestuurd ; beta^ilbaar 1 in postzegels, antwoordkoepons, of interna- 1 tionale bons. 1 ] Wlp ssR.'sn voor à iManm* ' isn ta vflcRCea m ïi^sesi ! ^liisptaiipriea i Overdrijving is in ailes schadelijk, zelfs wanneer het gaat om de teederste gevoelens. j Dat er soms vertraging is in het beantwoor- ; den van smeekschriften tet vrijlating van Belgische krijgsgevangenen, komt daardoor ] dat verschillende personen bij vc sehillende , overheden ten gunste van denzelfden krijgs gevangene pleiten. Door een ijver dien men ■ ongepast moet noemen ingegeven, werden } ta rijke smeekschriften naar het sohijnt te- , zelîdertijd aan den keizer en de keizerin ] aan het ministerie van oorlog te Berlijn,aan j den Gouverneur-Generaal, aan de bevel-hebbers van de gevungenkampen, de gouw-heeren en de arrondissementa-oversten ge- . richt. Deze overstrooming met snseeksehrif-ten b-eleti natuurlijk de Bnelle oplossing in , elk afzonderlijk geval. A! deze brieven werden eerst aan de overheid die voor de Bel- . gische krijgsgevangenen benoemd is terug- , gestuurd. 't Ware zeer te wenschsn dat aile ] personen die in cfen zelf den gevajigfne belang stellen, met. bloedvei-wanten overeen , kwamen,„ om één enkel gemeenschappelijk en voldoende g^grond smeekschrift tôt de j bevoegde ovemeid te richten. Onaange- -naamheden zouden daardoor voorkomen , worden en het onderzoek van de emeek- , schriften ware gemakkelijker. Yele zouden waarschijnlijk reeds afgedïuan zijnj indien de beambten niet met nuttelooze brieven voor den zelfden gevangene overstelpt werden. , Rond den Oorlog ©erst© vmm Aitsassië . Wederom zijn de blikken der wereld op Alb&nië gevestigd, het land, dat in de ge- 1 schiedenis van den Ba.kan-oorlog reeda vaak een belangrijke roi speelde. De eorste onafhankelijke vorst van Alba-nië was de beruchte Ali Tebelin, de zoon van een Albaneesch opperhoofd, die door zijne persoeniijke energie en brutaliteit reeds in zijn jeugd een aantal andere stam-. meo ziine he_ers£hiu>nii anderwiftinip V ' De ontdekking van een groote som geldÉ^ die aan zijn famiîie moest toebehooren^ deed hem het middel aan de hand, hoe zijn eergierige plannen te verwezenlijken. H4 rustte een paar duizend m an ait en rukt* hiermee op tegen de Turken. Door zijn ken«is van het terrain en zijni buitengewone militaire gaven, gelukte het hem, het Turksche bezettingsleger uit h ai land te verdrijven ea de Sultan had dm fedtelijken heerscher van Albanië te erkennen. Hij noemde zich Pascha van Salima/ en voerde eeo onbeperkt despotisme over land on volk. Over het algemeen hearschte, er orde en rust in hot land. Op zijn initiatief werd een aanvang ge-maakt met de ontgsnning van het onher-bergzame land. Met Napoléon I kwam d#i rorst meer dan eens in aaurokrng. De beide j mannen, wier karakters in vele opziehtea op elkaar leken, hadden zelfs een ontmoe-ting, toen Napoléon, destijds nog consul, in Boven-Italië oorlog voerde. Bonaparte was het optreden van Alfi echter een doorn in het oog. Als Keiser; wenschte hij dan ook de a&etfcinç van den, Albaneeschen monarch en zond hij zelfs een leger om zijn woorden kracht bij ta Betten.1 Voetje voor voetje hebben ae 'JfaHkeft, daarna het- land heroverd. Ali m«4i zijn heele familie terecht gesieîd. H© xwai'4» va» bal Russlsshc In de «Weensehe Politisohe ïorreflpoa-ienz> leest men : BijaondeTttôdsn over de la» ieeling en het gebruik en ook over de goor-j >en gesohut van de zware artillerie van het tlussische veldleger zijn eerafc m d«n laat-iten tijd bekend geworden. dit vroegere oponbaarmakingen wist mei* illeen, dat de zwars artillerie in het g®-, ieel uit aciit afd«elingen van elk drie bat-! »rijen met een park van vier-en-twinti# nunitiewagena en een greot aantal park-■'oorraad- en treinvoertuigen bestond. Da ifdeelingen warea in vredestijd over ver-ichilienda militaire districien verdeeld en louden volgens nadere bevelen van het le-ïerbeatuur in geval van oorlog bij de legera vorden ingedeeld. Yoor dezen oorlog éditer vooral het? îienwe, moderne geschut st-ïrk vermeerderd-m door eene geiijktijdige hervorming van ille batterijen en zes kanonnen in batte-' 'en van vier kanonnen, werd het mcgelijc' ;emaakt, dat ieder legerkorps eene aidee-ing zware artillerie van drie Datterijie-n ,ran vier kanonnen kreeg. De batterijen eea :n twee zijn met zware houwitsers, de derde )atterij met sware ka-nonnen uitgeruat. Al-een de tweed® afdôeling van het derde Si->erische oorps heeft aile drie batterijen ait :ware houv/itssrs beotaande. Het materiaal s uit oude en nieuwe stukken samengesteld.. De oude stukken (5.2 cM. en 10.6 cM kan on-, îen) is nog uit den tijd afkomstig, toen men. le zwaro artillerie bijna uitaluitend bii da ïelegering van vestingen en in den stelling-, >orlog gebruikte. Het nieuwe materiaal be-, itaat uit 15.2 cM. houwitsers on zooge-îaamde 42 stre.^r* of 10.6 eM. snelvuur-ka-: jennen. Deze la-atste moeten in uitwerking m in gebruik gelijken op de 10.5 cM. kanon-j i»n, waarmee cfe zware artillerie der Fran-i ichen eerst kort geleden voorzien is. De belangrijke kwestie is natuurlijk wati iet materiaal vr;n de zware artillerie uifr»| s-erke-a kan. De beide type van onde kanon-j îen hebben een zeer goed treîvermogen.Oofej îun verspreiding is gunstig. De uitwerking /an de 10.6 cM. granaten is echter niet vol-, loeode. Dat is vooral bij de slagen in de niurt van Lemberg gebîeken.Zeer awing is iv> snelheid van het vuur. Bij de 10.6 cm kanonnen alechts één scho# n de minuut, bij de 15,2 eM kanoaa«ti zelfa naar vier schoten in vijf minuten. De uit-' verking van het granaatkartets-schot tegen,. sewegelijke doelen i» daarom buitengewcoa seperkt. Ook zijn de oude kanonnen niet be-vegelijk genoeg en niet snel genoeg tôt vu-, ren gereed. Zij moeten eerefc op een basaient gezot worden en dat koat veel tijd. Yoor het leggen van het basement van het. iffuit zijn vijftig tôt/ zestig minuten noodit-roor het in stelling brengen van de kanonJ iea nog tien tôt vijf tien minuten zoodat S kwartiers verloopen voardai het geschut1 jereed is om te schieten. Dan duurt hetl ?reer reorfeig tet vijftig minuten voor dat het simk veréer ge*«4ëti kan worden. In een open veldoorlog en ook in de sla-, ïen in de Karpathen, vooral aan den Doe-cla-paa, heeft het uitwerkingsvermogen van ion gedeelte der zware artillerie 3;ier sterk mder geledsn. Als de kanonnen echter in* t, gebergte waren opgesteld, en weken lang liet van hun affuit genomen behcefden te worden, hebben zij met hun goed trefveri nogen en hun goede verspreiding volkomeal ian de eiacken voldaan. In tegenetelling tôt de oude kanonnen vol. ioen de beide nieuwe modeiien geHeel aan ie eischen, die men tegenwoordig aan zware,' artillerie mag stellen. Ze zijn bewegelijk, en' staan in tien minuten gereed om te vuren.: Qe echotaverheid van de gran aatkartetaea ,5 aanzienlijk rerhoogd- De granaten ver--lielen gebouwen en aardewerken en kanneci :ok tegen bewagslijke doelen worden ge-4 oruikt, als deze met granaatkartetsen niet neer te bereiken zijn. De waarde en de beteekenis van de artil-[ lerie zijn, bij vroeger vergeleken, geweldisçt rerhoogd. Dit gelât echter in het bijzon-der voor de zware artillerie van het veldle-( çer, die in dezen oorlog eigenlijk eerst dea^ niardooD- oj>d«w*a« heeft.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.