.*rul(«tcrUitgccî»îer j»aiK Maatschappi] M£T LICH? bestuurder > p. De VISCH. Ledeberg-Q«nî . . REDACTIE . . ADMINÏSTRATIE UOOÛPOORT. 29. GENT VOORUIT ABONNEMENTSPRU3 BELQIE i Orle maanden. ► » , , b. 3.25 Zes maanden ■ » , , . fr. 6.50 Een jaar. . . • %%> . fr. 12.50 Met abocneert zkâ op alie posiborato DEN VREEMDE Orle maanden (dsgeiijH» verzonden). ♦ . . , . fr. 0.T3' Orgaan der Belgische Wepkiiedemad^ — Ver$chyswide allé dagen. V •— ■— Bekendmakingen VERORDENING lictreffende liet verzekcren van werken welke noodig zija In het belang van het Duitsche léger bestuur. In den laatst&n tijd hebben in verschillen-de plaatsen van het etappengebied de arbei-ders ionder beweegreden geweigerd de schikkingen der Duitsche militaire bevel-hebbers tôt uitvoeren van noodzakelijke werken na te komen, en hierdoor hebben zij aan huiine gemeenten en medeburgers groote nadeelen berokkend. Ten einde zulkdanige gevallen te vermij-den en tôt algemeene waarschuwing beveel ik het volgende : § 1. Wie weigert werk, dat met zijne be-ro'epswerkzaamheid strookt. in het belang iigt van het Duitsche militaire bestuur en door de Duitsche militaire bevelhebbers ver-langd wordt, te verrichten of voort t© zet-ten, wordt wanneer hij persoonlijk tôt uit- Ivoer or van in staat is, met ten hoogste één jaar gevangenis gestraft. Oo& kan hij naar Duitschland gestuurd worden. Het beroep op aile mogelijke Bedgisohe wetten in tegenstrijd of zelfs op internationale vordragen kan de weigering tôt wer ken nooit verontschuldigen. Over de aanne-melijkheid der geëischte werken kan alleen. lijk de militaire bevelhebber beslissen. § 2. Wie het beproeft een ander tôt weigering aan te zetten, voor welke de straf on-der § 1 bepaald is, het zij door dwang, be-dreiging, overhaling of andero middelen, zal met ten hoogste vijf jaar gevangenis gestraft worden. 8 3. Wie de strafbare werkstaking door verleenen van onderstand of op welke an-dere wijse wetens in de hand werkt, wordt met ten hoogste 10,000 Mark geldboete gestraft, waarbij nog ten hoogste één jaar gevangenis kan gevoegd worden. Indien gemeenten of maatschappijen zich aan deze overtreding hebben schuldig ge-ma&kt, zullen de leidende personen diens-volgens gestraft worden. § 4. Onafhankelijk van de bovenstaande onder 1-3 bepaalde straffen, kunnen, indien noodig, tegen de gemeenten, wa-ar weigering tôt arbeiden zich zonder reden heeft voorgedaan, dwangbelastingen toegepast worden, alsook verdere politie dwangmaat-regelen.g 5. Deze verordening wordt seffens van kraoht. Gent, den 12 Oktober 1915. Der Etappeninspekteur, von l*nger, Geceralloutnant. TWINTIG JAREN VAN STRIJD IDaar straks komt ons, om niet alleen op de schoonste plaats onzer boekenkast te prijken, maar ook om nog veel dienst te doen, van de boekbinderij, net ingebonden, de verschenen jaargangen top, van de vak-bladen «De Vlasbewerker» en de «Textiel-arbeider».Het is een tijdverloop van twintig jaren dat ons scheidt van de verschijning van hefc eerste nummer van «De Vlasbewerker.» Wat al herinneringen ' wekt het doorbla-deren van dat nochtans niet zeer lijvig boekdeel in ons op. En toch scheen het van gister geleden, ïoo frisch, zoo versch zijn nog ons die tijdsherinneringen dat wij voor de eerste maal de pen in de hand namen om ook een <artikel» te schrijven over het lot onzer vakgenooten. Dat wij die herinnering zoo levendig be-waren, komt voor uit den onverpoosden strijd die wij sedert de jaren 1896 onver-moeid tôt nu toe hebben voortgezet. En hoe lief, hoe naief komt ons thans dat eersfce schrijven in ons vakblad voor; graag zouden wij die eerste stappen op het gebièad der pen, alhoewel aile vergelijkin-gen mank gaan, bij deze van het kind dat leert loopen, willen vergelijken. Nochtans was dat eerste geschrijf vol evertuiging en getuigde van een onwrik-baar geloof in den strijd der textielbewer-kers, om beter loon en werkvoorwaarden. En waarlijk in den ring dier twintig iareh is er heelemaal wat gebeurd ten omkeere P in de toestanden van die arbeiders. e Van in het eerste nummer van «De Vlas-b bewerker» werd de zaak der sterfte onder , de kinders der vlasbewerkers opgeworpen. In eene kleine en onvolledige statistiek, ooo&Ib de schrijver er van zelf zegt, wordt aangetoond, dat er op 833 kinderen 396 be-i zweken vooraleer zij een jaar oud waren. t la het vierde nummer wordt eene insge-lijks kleine doch alleszeggende statistiek, getrokken uit het Sociaal Plan van Gont, ç geschreven door den heer L. Variez, open-baar gemaakt, die den overbrenger er van , in «De Vlasbewerker> volgende woorden 5 deed nederschrijven : * « Bij dezen herdenken wij allen, die onder 1 het vreeselijke regiem der vlasfabrieken p vielon ; wij zweren bij hun bleek gebeente, dat thans onder de aarde rust, de strijd, aangeboden door de sociaUstische vlasbe-i werkers en -bewerksters, om het vergrui-zen van dit regiem, niet meer te zullen los-laten, tôt de dag zal verrijzen, dat de vlas-i fabrieken geen onheil meer zullen wezen ; voor de werkersklas, doch inriohtingen inl-; len mogen genoemd worden, waar de vlasbewerkers en -bewerksters in gezondheid b en vredè, in overvloed de middels zullen vinden om een gelukkig en welvarend leven I te genietenl» Die cijfers zijn de volgende: M. Varier had den ouderdom opgezocht van 6797 werk-Heden, destijds in de vlasfabrieken wer-i kend, en hij gaf da^rover hieronderstaan-> den statistiek: Ouderdom Mannen Vrouwen Totaal 13 jaar 90 118 208 14—15 Ï 295 480 775 16—20 » 412 1256 1668 21—40 » 751 2644 3395 41—50 » 253 741 424 51—60 > 185 48 233 61 en meer jaren 79 15 94 Totaal : 2065 4732 6797 Daar de overbrenger van de statistiek bij ondervinding wist, dat de mannen, na den ouderdom van 40 jaren, die nijverheid niet meer kunnen verlaten, bewees hem die statistiek anders niets, dan eene eenvoudige lijst van de ter dood opgeschreven vlasbewerkers, wanneer zij eens de 40 ja-ar waren overschreden. Dat was eene vreeselijke vaststelling. Dergelijke cijfers zijn alleen in staat de taaie hardnekkigheid van den strijd, welke de socialistische vakvereeniging steeds voer-de tegon de vlasfabrieken, te kenschetsen. Een strooibriefje, aan "Uo poorten der gentsche vlasfabrieken verspreid, was va-n aard ernstig de aandacht te trekken van de regeering, die juist een ministerie van arbeid had opgericht, met aan het hoofd M. Neyssens als ininister, op de sterfte der kinderen onzer continusvrodwen. In dat strooibriefje v/erd bekend gemaakt ten einde de noodlottige gevolgen der on-gezonde natte spilzalen der vlasfabrieken voor do gezondheid der oontinueiaedsjee, goed te doen uitkomen, dat «en® moeder, nog werkzaam in de natte spinnerij, het dertiende kind kwam te verliezen, van de veertien welke zij had gebaard. De regoorlng zond een afgev&ardigde, die met schrijver der circulaire een ondernoud had betreffende den inhoud van dit laatste. Een plaatselijk onderzoek werd eerst in stilte ingesteld, omtrent de strefte der kinderen onzer continusvrouwen. De uitslag van dit onderzoek, in het Arbeidsblad ver-sohijnende, bewaes dat 60 t. h. der kinderen onzer continusvrouwen waren gestorven. Een algemeen onderzoek werd bevolsn in geheel de vlasnijvwrheid van België, dat eveneens dezen verschrikkelijken uitslag vaststelde. Geheel de strijd van het vakblad «De Vlasbewerker» werd rond diea vroeeelijkea uitslaig erevoerd. De werkuren werde'n met een half uur per dag verminderd; de gezondheidstoe-stand der werkzaleo, natte upin- en stof-zalen werden verbeterd door kostelijke inriohtingen van lnchtvorversching ; do loonen werden met minstens 50 t. h. verhoogd ; de behandeling der werklieden kon eindelijk menschelijk worden genoemd. Dat was het werk wa-araan «De Vlasbewerker» in de grootste mate had medege-holpeo.Hebben de letterkundigen bo-ekem voort-gebracht vol schoone rerhalen, onze nede-rigia, onervaren pers hielp mede cens ge-hèele omkeering te bewerken in het leven der ongelukkigste<n onser s&monleving : na-melijk voor onze vlasbewerkers en -bewerksters.«De Textielbewerker» sette het werk voort van «Da Vlaebewerker», die bij de verschijning van den eersten verdween, doch niet meer voor do werklieden der vlasfabrieken alleen, maar voor de textielbe-werkers van gebeel Vlaanderenland. De roi van eerstgenoemd® heeft vooral bestaan in het organiseeren en voorlichten onzer vlaamsche textielbroeders van den buiten. Dat hij daar in volkomen was gelukrt, be-wijst de sterke Textielfederatie welke sedert dien tôt stand is gekomen, bijna 25.000 lacleri telle ride. «De Vlasbewerker> had er een geleerde, M. Buise, toegebracht in het congres van de gezondheids- en bevolkingsstatistieken, te_ verklarea : «dat regeeriiig aile •J.iogelijke middelen zou aainvendcn om de arbeids-voorwaarden iî- de vlassoinnerijen te ver-beteren, DAAR ZIJ GEBLEKE3V WAREN D00DEND ÏE ZIJN VOOR DE WERKLIEDEN.»« De Textielarbeider » gelukte er in mede te kunnen helpen aan d9 oprichting der machtigste werkliedenvereeniging van Bel-gie, namelijk : de Belgisehc Textielfederatie.Ziedaar het werk der twee vakbladen af-gelegd in den loop van twintig jaren. Het nageslacht zal vol aankbaarheid eens die jaargangen doorbladeren, waarvan .somr.jige bladzijden met bloed- en prison-gescb.iedeniME.en zijn vervuld, van hen die niet aarzelden ailes te offeren aan den kamp tôt lotsverbetering der vlasbewerkers en -bewerksters in 't bij condor, on der tex-tielbewejkers in 't algemeen ! Wij kunnen niet beter deze regelen slui-ten dan met de woorden, waarmedo de schrijver het hoofdartikel van het eerste nummer van «Do Vlasbewerker» sloot : «Daarmede zenden wij u de wereld in. Vervult uwe roeping ; bereikt uw doel ! Dat gij door ontwikkeling en beschaving onder de worklieden der vlasfabrieken te stichten oen krachtige organisatie tôt stand brenget, waar de nakomelintrschap mag op wijzen : — als de redder, de verlosser der werklieden lut de klauwen van het kapitalisme 1 HANNIOK. la hooding m 'î SiiifsÉ dasblsd s "De Geefenear„ In zijn nummer van Donderdag laatatle-den zegb het woekerblad — het mag alzoo botiteld worden want zonder reden ver-scheen het over eenige maanden op een half blad — aan het adres Van «Vooruit», dat het sooialistisch blad van vervolgingswaanzin aangedaan is en verder nog wat lasterpraat «x>als het steeds de gôwoonte is, in de pers van die kKek. Neen," «Gentenaarke», «Vooruit» is niet aangedaan van vervolgingswaanzin maar «Vooruit» is zeer aangedaan door uwe wroakroepende handelwijze in dezen droe-ven oorlogstijd. «Vooruit» had gedacht dat er nog wat eergevoel en rechtvaardigheids-geest in de katholieke pers stak, maar zulks is niet waar en dat bowijtst «De Gen-tanaAr» sedert lang. «De Gentenaar» weeti zoo goed als «Vooruit» dat er op de buitens schromelijke misbruiken begaan worden. Welnu tôt hiertoe is het «Vooruit» alleen die als kampiœn van heit recht is moeten optreden. Kooit is «Vooruit» gesteund ge- weest door «De Gentenaar en Cie». Niet dat «Vooruit» zulkep steun noodig heeft. Het socialistisoh blad is opgewassen om dien strijd alleen te voeren, maar in dezen droeven tijd had «De Gentenaar» moeten meedoen om al de misbruiken aan te kla-gen welke op de buitens gebeuren. «De Gentenaar» doet het niet, omdat hij denkt alzoo wat lezers te verliezen. «De Gentenaar» stelt dus zijn persoonlijk profijt boven het algemeen welzijn I Foei ! Allen menschen die hun hart nog voelen kloppen voor al diegenen die weenen, lijden en verongelijkt worden zullen de handelwijze van «De(n) Gentenaar» aan den schandpaal spijkeren. «De Gentenaar» on zijne kliek zoeken al sedert langi om onder zijne partij esn zeker venijn te strooien tegen ONZE PARTIJ. «De Gentenaar en Oie» zijn woedend omdat de socialistische partij zich kalm en waardig gedraagt. «De Gentenaar en Cie» heeft altijd aan zijne lezers wijsgemaakt dat de socialisten schurken, moordenaars, vredestoorders en opruiers waren. De wreedste tijd die ooit menschen bele-ven konden kwam en de sociaHsten hebben eene kalme houding aangenomen. Dat kan het lasterblad van de Eetelvest niet verkroppen. Van daar de woede van «De Gentenaar en Oie». Dat «De Gentenaar» het nu eens en vooral wete : Het gedrag der socialisten is een voor. beold voor heel België! Al de laster sedert vele jaron den socialisten aangedaan is gevallen 1 «Vooruit» zal voorts gaan met de mlsbrnl-Ben aan te kla'gcn. En na den oorlog zal het uur der vereffe-ning wel slaan ! «Vooruit» deed en dwt zi»n plidtt 1 Gij «Gentenaar en Cie», komt te tort aan uwe pliehten. Ziedaar het verschil tusschen de socialisten en uwe kliek, «Gentenaar». «Vooruit» wordt goedgekeurd door al die het wel moenen met ons volk. «Vooruit» die ail© dagen lezers bij wint op de buitens, niettegenstaande uwa ge-meene handelwijze «Gentenaar», is op Wêg de buiten» te veroveren. Gij, «Gentenaar en Oie», gij weet en ssijt zelfs overtuigd, uwe eigene mannen hebben het meer dan eens verklaard in 't1 privaat — dat er niets 't Socialisme kan tegen hou-den en dat het op weg is overal te triom-feeren.Aan uwe lezers durft gij zulks nog niet openbaren, maar eens zal de dag daar zijn dat gij het niet meer zult kunnen verduiken want vroeger dan gij denkt, «Gentenaar», zal de heldere, overal lichtende zon haar warme, welsta>nd brengende stralen over België laten schijnen. Uw werk is het om zulks te verijdelen ; d&arvoor wordt gij betaald. Maar de socialistische Partij ral uw laster-i werk beletten, met aan de Wereld de Waar-' heid te leeren ; die groote Waarheid, die giji door alla — en niet van de beste — middelen tracht te beletten ingang te vinden i onder uwe volgelingen en welke is : dat de eenige partij die Welstand en Vrede op de, wereld kan brengen, enkel de Socialistisohe, Partij is. Een Jczer van «Vooruit» en «Gentenaar». I DARWIN-illARX Natuur wetenschap en I Socialisme Voordracht gohouden door gezel P. M0RITZ I in de Sociaal-Wetenschappeiyke Studie-Kring op Maandag 4 Oktober 1915 HET DARWINISME Er zijn nauwelijks twee namen van we-I '®schappelijke vorschers die in zulk een I hooge mate het geestige leven der menschen I ln de laatste 50 jaren beheerschen, als de I namen Darwin en Marx. I , iiunne leeringen hebben eene omkeering I ln het wereldbsgrip der groote massa ver- ■ oorzaakt. I i ?uane ïamen zijn sedert vele jaren in I eaers moud, als het gaat om den geesti- ■ pu maatsehappelijken strijd, die in aile I havi Sestreden wordt. Dat komt omdat ■ oeido leerstelsels van hoog wetenschappe-I ^ gehalte zijn. I v„eider W6^'enschap bestaat in de door-I r> ennK van het ontwikkelingsprinciep, bij ■ ni^k111 8e'oied der levende orga-I w. e. wereld, bij Marx op het gebied der I lijke maatschappij ■ winy'i on nu eerst eens nagaan wat Dar-I D °f Z^n ®e'°'erï leeraarde. I planten en dieren zich uit el- I dev6^ on^wikkeld hebben, stamt eerst uit I Vaar0?6!®6^'.^1063637 wer(^ °P vraag, ■ "'e duizenden vèrschillende soor-I toen U P'anten en dieren van daan kwa-I *erpl^e1V0U^g geantwoord dat God bij de ■ Rescti^ ePPing ailes, ieder naar zijn soort, I We?/'9n h,ad- En dat Wiend zoogenaamd •^-,§a.Qmd^t de bskepde plaajfcen ©g 4j|- ren sedert de oudste berichten en gedenk-teekenen altijd deaelfden waren gebleven en aile soorten onveranderlijk dezelfde eigenschappen hadden vertoonid. Buffon en Linnéus brachten planten' en dieren heel netjes en zorgzaam in hoofd- en onderklas-sen, deze in orden, de orden in families en de families in soorten, netjes mat etiketjes voorzien en omdat dat zoo ordelievend was werd dat in de scholen, lagere zoowel als hoogere, als het oorspronkelijke godidelijke scheppingsplan in de geesten ingestampt. Dat geheele klassen van onder elkaar af-wijkende dieren, b. v. de zoog en wervel-dieren, zich in den grondbouw, in het beenderenstelsel, in de rugzetel van het zenuwsysteem gelijken, die eerst verdwijnt bij de weekdieren, de geledingadieren of de polypen, die op hunne beurt in bouw weer i familietrekken vertoonen, leert echter dat i eene werkelijke familie verwandschap be-b staat. De meer of mindere overeenstemming in j eigenschappen is slechts te zoeken in een meer of minder verre graad van verwandschap, zooals b. v. zusters en broers meer i op elkaar gelijken als verderafstaande familie.3 Dus de diersoorten zijn niet apart ge-fc schapen maar ze stammen van elkander af. Zoo b. v. aile kattensoorten stammen af van een oerkat, die benevens een oerhorud en oerbeer van een oorspronkelijk eerste j roofdier type afstamden. Het oer-roofdier, het oer-hoef-dier. de oer-aap enz. zijn allen : in nog oudere tijd uit een primitief oer-zoogdier ontstaan en zoo altijd verder te-• rug. Deze afstammingsleer in de eerste helft der 19" eeuw door de geleerden Lamarck en Geoffroy St. Hilaire verdedigd, bleef lang slechts eene hypothese tôt dat Darwin in 1859 met zijn hoofdwerk « Het ontstaan der soorten » aan het licht trad. Dra veroverden deze onomstooteljjke waarheden een vastsn bodem bij de meeste geleerden en beschaafden. Waaraan lag dat? - ia. <& lM&te fiâïï. iia-. mer meer ervaringsmaterieel aangehoopt t had, die deze theorie steunden. Men had i dieren kennen geleerd die in het oude sys-! teem niet konden ondergebracht worden, [ zooals eierleggende zoogdieren.visschen mel longen in plaats van kieuwen, gewervelde dieren zonder wervelkolom, enz., de afstam. mingstheorie verklaarle die eenvoudig alâ overgebleven overgangsvormen tusschen de hoofdgroepen. Nog meer overtuigde men zich toen men bij het doorwoelen der aard-lagen massas resten van voorwereldlijke dieren vond, die anders uitzagen als de te-genwoordigen ; deels bewezen die te Zijn de stamvormen van de bestaande dieren, deels bewezen zij aan hunnen vorm een zulke , voortloopende rei te beelden, a-lsof de oud-sten zich langzamerhand tôt de lateren om-gevormd hadden. Dan was ook de cellentheorie begrond ge-worden : iedere plant, ieder dier bestaat uit millioenen cellen en heeft zich toch maar uit eene enkele ei-cel door onophoudende-lijke deeling en verandering gevormd en kon dus de gedachte dat de hoogere geor-ganiseerde w,ezens van een oorspronkelijk ©encellig wezen afgestamii waren niet meer ver liggen. Darwin heeft daarbij de oorzaab, de drij-vende kracht ontdekt, waardoor de diersoorten zich tôt nieuwe yormen omveran-deren kunnen. De meohaniek der ontwikkeKng waardoor onder bepaalde verhoudingen zich uit diersoorten noodzakeljjk andere soorten ont-wikkelen moeten, heeft als eerste princiep de veranderlijkheid in de overerving. — De dieren erven wel de eigenschappen der ou-ders, maar wijken steeds in cen of andere manier van dezelve af, zoodat indien om-standigheden van verschillenden aard medewerken, de verandering in den typus zoo groot wordt, idat het dier niet meer tôt de vroegere soort behoort. Die omstandigheden zijn b. v. eene ver-anderde omgeving, die het dier tôt veran-deren dwingt; de gedwongen kweeking en . „ oatoiuii te Js % t toofdzaak de nanuriyke strijd om het be-j staaa. i- En het is hierbij dat wij wel een oogenblik ,, mogen vertoeven, daar de verdedigéra van ,t het kapitalistisch regiem, vrijdenkende libe-e ralen, zich op die theorie steunen. \vij moeten niet vergetan dat de tijd waar-3 in Darwin leefde, de tijd was van den kapi-e talistischen eoncnrrenciestrijd in zijn bru-a taalste en naakste realisme en het zonder-Hngste is dat hij het voorbeeld van den be-e staanstrijd niet uit eigen opmerkingen put-te, maar uit het boek van den bekenden e economist Malthus. s Gij kent allen zijne theorie ; de bevolking e groeit altijd rascher aan al3 de menigte der voorhanden levensmiddelen. — Voor allen - is geen voedsel genoeg en zij moeten daar-om met elkander voor hun bestaan kampen, waarbij een groot aantal moet te gronde t gaan. — Door die theorie werden zoowel de r kapitalistisehe concurrentie als ook de el-lende voor een onvermijdeljjke natuurwet i verklaard. — Darwin zelf deelt in zijn eigen levensbeschrijving mede dat hij door c het lezen van het boek van Malthus op het r idee kwam die theorie op de dieren- en plantenwereld toe te passen, die hij zoo lange jaren nagevorscht had. Het is een vaststaand feit, zegt hij, dat aile organische wezens in natuurlijjk? wijze zoo rasch aan aantal zouden toenemen, dat de aarde spoedig met de nakomelingen van t een enkel paar zoude bedekt zijn, indien zij niet door andere wezens vernietigd werden. B. v. een enkel kabeljauw-wijfje legt in een jaar 6 à 8 milKoen eieren ; stel eens dezelven werden niet grootendeels door andere visschen opgepeuzeld, en visch wor-dende met millioenen door menschen ver-orberd, in eenige jaren zou er meer visch dan water w«zen. Zoo in de heel natuur en daarom moet er een heftige strijd om het bestaan ontstaan. Ieder levend lier in na-tuurlijken staat poogt in het I©ven te blij-ven daardoor, dat het zelf altijd te eten t vindt en niet door anderen opgeëten wordt. KefckftSJB. dke s r" — =»[ blijven zij alleen leven die door hunne uit» stekende eigenschappen in dien strijd over-winnen of het beste aaai hunne vijaruden weten te ontkomen : d.w.z. de sterksten enf de slimsten. Die worden alzoo om zoo te zeggen door de natuur uitgekozen het ge-slacht voort te zetten en daar afwijkingen; overgeërfd worden, zijn die uitgelez,en indi-i viduen de oorzaak daarvan dat het soort in zulk eene nieuwe, veranderde vorm voortbestaan blijft. In overeenstemming met wat op die manier kunstmatig door hovenier of vae-kweeker geteeld wordt, noemde Darwin het r bovengenoemde procès : « natuurlijke teeltJ keus. » Daar van éene soort toch nog altijd te veel exemplaren geboren worden, beproe-ven zij steeds over de grenzen van hun gebied uit te gaan. Die zich goed aan die nieuwe verhoujdin-i gen aanpassen kunnen, door hunne orga-nen met de nieuwe lcvenswijze in overeenstemming te brengen, te veranderen, blij-i ven leven en zetten hun dusdanig veranderde soort voort. Rekent men nu de millioenen jaren waar-in zich deze toeltkeuze, deze vormen vor-anderingen langzaam ontwikkelçnd hebbea toegedragen, dan verklaart de theorie vap Darwin op deze manier de gemeenzame af-stamming der dieren, hunne vierandaring en ontstaan uit primitieven levensvormen en tegelijk de wondsrbare doelmatigheid in de na/tuur, die men vroeger niet ander» verklaren kon als door een wijze voorzorg van een schepper. Deze doelmatigheid ia niet anders als aunpassiflg aan de levena-voorwaarden ; wat zich niet aanpassen kaa wordt vernietigd in den strijd om het bestaan.De zekerheid dat het allas geb«uren in de natuur slechts ©en noodzakelijk gevolg van bepaald te .verklaren krachten zijn, gar de Darwin'sche theorie de wetenscha^pa-lijke overhand over aile bovennatuurlijka [ be^pieg^li^goa on egge^stge^^^ PrijB per nummw : voor Belgia S cmtiemen, voor den Vroemde 5 centiomen —un——" lui m■ i a J

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.