ZONDAGSBLAD Byblad van " VOORUIT „ ZONDAG 6 OOGST 191G Tweede Jaargang — Nr 15 Pri i<î • R ocntlpmftn Eene Verzoening Het was voor een paar jaren. Ik wandclde alleen in het veld, op eenen lentemorgen, en genoot dien zoeten, schier bewusteloozen toestand, die zoo vaak met een eenzamen tocht gepaard gaat, en waarin een gevoel van lichamelijk welzijn met eene zekere rust van het gemoed samenwerkt, om u in droomerijen weg te leiden, toen de stem van iemand die mij in den zandweg achtervolgd had en die rnijnen naam uitsprak mij schielijk tôt de werkelijkhcid terugriep en mij het hoofd deed omwenden. Twee personen, de dorpsnotaris en een ander man, door een slanken, wit en zwart gevlekten hond gevolgd, stonden voor mij. De eerste, fiksch, jong en kloek, keurig gekleed, met zwart krulhaar en hooggekleurde wangen, herhaalde glimlachend zijnen groet, stak mij de hand toe en zei: (( Ik heb een nog al gewichtige akte te passeeren, op eene hoeve, dââr, en mis een getuige. Zoudt ge niet over een oogenblikje tijds kunnen beschikken om mij te verge-zellen ? » Ik had tijd genoeg en stemde toe. En cerst toen wij weder-om op weg waren, vroeg ik: « Bij wien gaat ge en waarom? » a Bij boer Corijn, om, in naam zijner oudste dochter, eene wettige huwelijksaanvraag te doen, » klonk het ant-woord.« Goed, » sprak ik, en zonder verdere uitleggingen stap-ten wij verder. De hoeve van Corijn stond eenzaam in een verre wijk van 't dorp. Het was eene lange, iage reeks gebouwen: woon-huis, schuur en stalling, ailes aaneenpalende, met witge-kalkte muren, met zonderlinge, ouderwetsche venstertjes en dearen, met grauw, schier zwart, bouwvallig stroodak Een groote, schoone boomgaard, vol knoestige, gekromde, oude, thans prachtig in bloei staande vruchtboomen, lag voor de reeks gebouwen; een hoog, donker eikenbosch prijkte er achter. Het zag er schilderachtig, maar tevens eenigszins somber en droefgeestig uit. Een groote hond, aan een zwaren ketting vastgebonden, sprong hevig blaffend uit zijn hok, toen wij het lompe, houten hek van het erf openstieten ; en terwijl we zwijgend met den notaris', die zijn eigen hond bedaarde, den ietwat klimmenden boomgaardweg opstapten, verscheen op den drempel van het woonhuis eene vrouw, — de boerin — die, zoodra zij ons ontwaard had, zich terugtrok, terwijl boven de halve deur der schuur de hoofden van twee dorschers uitstaken, welke, hun werk stakend, ons nieuwsgierig, met den dorschvlegel in de hand, bleven naoogen. Wij kwamen op de stoep, wij klopten er, op wat stroo, onze bestoven schoenen af, en met de geijkte, door den notaris uitgespro-ken vraag om belet, welke, van uit het huis, door een kort en schor « kom maar in » beantwoord werd, stapten wij, in eene rij, de notaris vooraan, dan ik, dan de man en ein- delijk de hond, de lage, duistere keuken binnen. * * * E>n! kalm en zeer alledaagsch tafereel trof er onze oogen : aan de eene zijde des haards de boer, een kleine >ude, met een loos gelaat en schitterenden oogopslag, zon der bezigheid in zijn armstoel, aan de andere, de boerin, met een grooten houten lepel in een zwarten, boven het vuur hangenden ketel roerende; veel gerookt varkens-vleesch en droge worsten aan den balk; veel blinkend tin-en aardewerk op de rekken ; en, aan een groen geverfd tafeltje, dicht bij een der kleingeruite venstertjes, een jong, lief, frisch begijntje, dat daar zoo stil, zoo eenzaam en beweegloos zat te naaien, als bchoorde het ook tôt cle onbezielde voorwerpen des huizes. Alleen de boer en zijne vrouw béantwoordden onzen groet en keken ondervragend naar ons op ; en het was de boerin, kort gerokt, met haren sturen blik, en haar been-derig gezicht die, zonder hare bezigheid te staken, met de linkerhand naar stoelen wees en op korten, schier gebicden-den toon zei « Zet ulder. » Dit deden wij ; en de notaris" langzaam zijn jas openend, haalde een pak papieren te voorschijn, ontvouwde die op zijne knieën, wendde het hoofd naar den haard en zei : « Boer Corijn en bazin, ik ben hier gekomen om een wet-telijken plicht te vervullen, die u wellicht evenmin als mij, zal behagen, maar waaraan ik mij toch niet onttrekken kon... » Hij zweeg eene poos om naar 't begijntje op te kijken. Stil en vlug met onveranderd kalm gelaat, en, als om te laten zien, dat het gezegde haar niet aanging, was deze opge-staan en raapte haar gereedschap samen Zij verborg het in haar blauw, half toegevouwen voorschoot en zachtjes, zonder geritsel, scheen zij over den vloer te zweven en was cle keuken uit. Eene korte wijl bleef ailes stil. De notaris, als onthutst, doorbladerde zijne papieren, maar, na een oogenblik, zich weer tôt den haard wendend, waar de boer en de boerin, in onveranderde houding, ons ^trak, met zonclerling schit-terende oogen aanstaarden : « Menschen, » hernam hij, traag en duidelijk, « ik ben gelast, in name uwer oudste dochter Cœlina, uwe toestem-ming te vragen tôt het voltrekken van haar huwclijk met Albin De Moor. Zijt ge van zin deze toestemming te geven? » De boer en boerin hadden, terwijl de notaris deze laatste woorden uitsprak, een flikkerenden blik gcwisseld en eene zelfde gepijnigde en tevens spotachlige uitdrukking, kwam op hunne verbleekte trekken toen de ambtenaar zijne vraag uitte. De boerin begon schielijk veel sneller met haren lepel in den ketel te roeren en de boer, die tôt dus toe hardnek-kig stilzwijgend was gebleven, rees uit zijnen zetel op en' kwam in 't midden van de laaggebalkte keuken staan. « Ha, ja, ja, 't is daarom dat gij komt, Mijnheer de notaris, » grijnslachte hij. En, zonder de gestelde vraag te be-antwoorden, maar, met de handen op de heupen, ons als het ware uitdagend aanschouwend : « Loopt ze dan weêr met haren schelm in Baaigem? » vroeg hij op zijne beurt. De notaris, het oog op zijne papieren gevestigd, trok schouders en wenkbrauwen op en maakte een ontkennende beweging met de linkerhand. « Zie, menschen, dat weet ik niet, » sprak hij, « en dat

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.